장음표시 사용
281쪽
obnium deberi sateretur. nec praemia sumino invictoque viro diu distulit. quae merebatur. nam eum quam primum , quod antea nemini privato con-eossum fuerat. Constantinopoli Romano more triumphare voluit: cujuxta meu triumphus ita actus est, ut pompa a victoris aedibus in Circum dueeretur, ipso Dux non o curru sublimis, sed pedes procederet usquo ad Augusti solium, qui in extremo Circo sedebat. majus ceteris specta culum populo fuit ipso Gilimet ad Iustiniani pedes advolutus. quem paullo anto in Africa regnantem maximi quoque Reges metuebant. cet rum Iustinianus eum benigno habuit, praediis in Galatia adsignatis, ubi commode vitam secureque cum suis ageret. quin et honorem ei illa aetate maximum indulsisset, ut in Patriciorum numerum cooptaretur; nisi iii Ariana haeresi obfirmato animo manere maluisset, et sacra nostra, ad quae invitabatur, pravo errore aversatus esset. Cum Gili mere coniugora ejus Reginam Constantinopolim a Belisario adductam, a Malala traditum invenio. qui Iustiniani res gestas accuratius est persequutus. id vorahoc tum laoni habuisse crediderim, ut et principibus seminis documento esset, quantum intersit, u sores in prosperis rebus de virorum suorum modestia et virtute laborare.
in Iustiniam p. I. edit. Veneti
I. CONso kTUM hoe anno cepit, solusque gessit Belisarius. hune ei honorem Iustinianus addidit . quo acti triumphi gloriam cumularet. cujus processum recentes helli Vandalici manubia . quas populo sparsit, insignem reddidere. eodem tempore vasa Iudaeorum aurea ab Imp. Tito inuri,em post Hierosolymorum excidium asportata, ac deinde a Censerico in tit his direptione avecta in Africam, quae nuper Belisarius cum reliqua praeda ad Ius linianum attulerat. jussu ejus Hierosolyma perlata sunt. ut in Christianorum templis dedicarentur ci). quod ne Carthaginiensibus quidem ingratum suisso crediderim, quum praeelara illa spolia non tam sibi ablata imolliger ni, quam urbi reddita, quae postliminii jure repetere videretura nam de ipsius Augusti erga se voluntate dubitare haud poterant, qui urbem Vandalarum incuria deformatam resici excoliquo jusserat, ea inque de nomina suo Iustinianam appellabat.1 I. Annus hic erat pontificatus a Bonifacio suscepti undecimus, quem Deus amo vitae exitum immortali heneficio utae tum ad caelestem patriam tum denique evocavit. quum Ecclesiam suam a Vandalorum jugo lil eratam ad veterem propct splendorem jam rediissct perviderat. hujus loco factus est Reparatus is . quem ab ipsis Episcopis numero ducentis decem et septem creatum Crediderim . qui hoc anno Concilium Carthagino
282쪽
celebraverunt. quamquam rem assirmaro non audeo, quia Coneilii huius Acta ipsa desiderantur. verum illud constat, multas Episcopis coiive utendi
fuisse caussas, quemadmodum ex litteris eorum et legationibus mani 1estu in Est. ac prima quidem fuisse dicitur, ut veterem Conciliorum convocandorum morem reducerent. nam in epistola , quam ad Ioannem Pontificem maximum miserunt, cui, ut dicemus, Ioanne demortuo,
Tescripsit Agapetus, praefatione hujusmodi usi sunt 33. limam constietudinem Praeteriti temporis , quam violenta cuticitas Per annoscentum , dolentibus cunctis , abstulerat, iterum semare cupientes, adtinioersalem totius Africae synodum fideli depotione conoenimus, in illa Iustinianae Carthaginis Basilica congregationis nostrae primitias
Domino consecrantes, unde nostros Patres tyrannus Hunericus evulerat. erat haec celebris illa Fausti Basilica, quam multae in primis martyrum exsuviae insignem secerant. jam ex eorundem litteris apparet. quum in Asriea ab Arianis patroeinio Principis fretis multi olim e Catholicis ad sectam eorum traducti essent . iiii iiique . quia metu desecerant, tyrannide deleta, ad Catholicos redire parati essent, hanc Episcoporum maximam suisse curam. ut quibus tandem conditionibus recipiendi essent, ex Ecclesiae universae praescriptis deliberarent. qui quidem tanta in re quum plerique omnes haererent. judicium Pontificis maximi exqui-
Tendum censuerunt, certi ea sancte integrequct servare . quae ille auctoritate sua sententiaque comprobasset. Definitionibus, inquiunt. Nicaeni
Concilii publica Dctione transciarsis, inter ulla, de quibus niancisci debuit , disputatione requiri jam coeperat, quomodo Arianorum Sace dotes ad Catholicam Fidem suscisti oporteat: utrumne in suis honoribus,
cita in laica communione: sic omnibus nobis unanimiter subito Pliacuit sciscitari primittis beiatitudinis vestrae sententiam. Potest enim Sedes Ostolica, quantum spem mus , tale nobis interrogantibus dare re-3Ponsum , quale nos GPProbare concorditer evioriata veritas faciat. ex omnium quidem collegiarum tacitis motibus nemini placere sensimus, tit in suis honoribus Ariani susci 'iantur. veruntamen conυcnire Caritati credidimus , ut quid habeat sensus noster, in publicam notitiam nemo Perdiaceret, nisi prius vel cousuetudo nobis vel definitio Romanae Ecclesiae Proderetur. post haec quaesitum etiam de pueris apud Arianos hsptietatis. Vtrum soletini Mel debeant ad Clericiatum . si miterint,ai' 'licari. eaput autem epistolae ultimum erat. do numero Episcoporum esse non ita paucos, qui relictis Ecclesiis suis ad transmarinas regiones navigarent. Iras, a junt, diutius Ecclesia tolera oit, accusantes violentiam temPoris mali. Petimus nunc, ut quicumque forsitau Disco 'us aut Presbyter stoe Diaconus aut cujuslibet inferioris ordinis Clericus sine nostra ePistola venerit , et noet approba erit , se Pro utilitate sanctarum Ecclesiarum fuisse directum similis haeretico judicetur, neque Mestra communione dignus easistat: ut in omnιbus et Per omnia
283쪽
beatitudinis vestrae disciplina laudetur. delecti mox qui Romam cum mandatis legarentur, Cajus et Petrus Episcopi, quibus additus est Lib ratus Diaconus, is, qui postea doctrinae laude inclaruit, et Nestorianas
Eutychianasque controversias historia complexus, Breviarium eoru in tent-
pcrum edidit. quod hunc autem Patres mittere . quam Filigentiu in Perrandia in maluerint, jam itini Diaconorum Carthaginiensium clarissimum, id 'o factum , opinor, quia istius opera domi uti voletiant, cui et major aetas erat. et in Ecclesiarum legi laus cognoscendis usus jam plurimus trihuebatur. is enim est . qui Breolationem Canonum Ecclesiasticorum vulgavit. IlI. Haud parum dein do intoresse visum est, ut et do Monachis quaestiones quaedam dirimerentur. nam qui Fulgentio Ruspensili in Episcopo successerat Felicianus, quum in Ecclesia sua monasterium invenisset a decessore constitutum, id scire avebat, quid sibi in eos Monachos juris esset . quidve praestare ipse delaeret. injecta autem monasterii mentio eorum memoriam refricavit . quae sub Bonifacio in superiori Concilio
decreta suerant s. et itaque Iacterensis Ecclesiae Episcopus Felix, Demonasterio , inquit ibi . Abbatis Petri , tibi nunc Fouunatus Abias
constitiatus est, quae te Oribus sanctae memoriae Bonifacii in uni--rsali Concilio nobis etiam praesentibus acta sunt, incon Vulsa Permaneant. tum haec proposuit, quae omnium judicio comprobarentur. Celcra,
inquit, monasteria etiam msa ιιbertate plenissima Perfruantur, sersatis limitibus Conciliorum suorum in haec dumtaxat, ut quandocumque voltierint sibi Clericos ordinare , vel Ortitoria monasteriis dedicare ; iscopus, in cujus ρlebe vel cioitate locus monasterii consistit, ipse hujus muneris gratiam comρleat, saloa libertate Montichorum e nihil
in eis praeter hanc ordinationem vindicans, neque ecclesiasticis eos conditionibus, aut angariis subdens. addet,at, non oportere, ut Episcopus quispiam in ullo monasterio cathedram collocaret, aut qui habuissunt, in posterum haberent : monachos enim in Abbatum suorum potestato esse debere. nec vero Alibates in demortuorum locum . nisi ex monachorum suffragiis legendos esse; aut controversias monachorum nisi ex
Abbatum judicio finiendas, nisi sor in ob dissidia ad piravinelao Primatem
confugiendum videretur. placere etiam, ut Episcopi, qui in Ecclesia sua monasterium haberent. iii sacrificio eos tantum cierent, quos ipsi sacris initiassent: quippe id paci conservandae profuturum: denique ut lego sanciretur, ne monachum quisquam sine tumo testimonio perniissu vuAbhatis in Ecclesia sua Clericum faeero. aut ad honorem ullum pr mo Vere posset. haec Felicis sententia fuit, quam Patres sequuti esse
IIa I. Restahat. ut ad rei Catholicae tutelam. quae summum eo temporct
Praesidium implorabat, Principe tam longe agente, Apocrisiarium designarent, qui Constantinopoli negotium Ecclesiae apud Augustum gereret.
284쪽
quod et Ponti siees maximi jamdiu iactitabant. et Antistites Carthaginienses postea ietinuerunt. nomen Legati hujusmodi a responsis habuerunt. quae reddebant aliis teliantque, ac Responsales sere appellati sunt. tanti muneris caussa Theodorus Ecclesiae Carthaginiensis Diaconus renunciatus est, mandataque ei primum data. ut opem Principis posceret adversus eos, qui tyrannis dominantibus Ecclesiarum bona occupaverant, atquo Episcoporum jura minuerant. qua o vero praeterea in Concilio gesta constitutaque sint, actis ejus de pei litis frustra quaeramus. illud compertum
est. qnae Paties de Haereticis deliberassent, qui ad Ecclesiam redituri videbantur, manasse in publicum, atque Arianos in primis Episcopos
qui Pontificatu abire nollent, impulisse, ut anteverterent, maturiusque ah Augusto honoris sui patrocinium postularent. nam paullo post Iustinianus ea do res ad Agapetiim Potiti lice in maximum scripsit Enixequo potiit, tu Arianorum iesipiscentium ratio haberetur. ac sua singulis sacerdotia condonarentur. porro hieme dimissum Concilium apparet: nam illud constat. Legatos ne tum Iἰoma in solverent, hieme esse prohibitos. quast Caussa sui , cur littera , quas Patres Ioanni Ponti siet maximo inscripserant. Agapeto redderentur, qui in ejus locum Aprili menso suc
V. Romam certe Legati snt, veris finem pervenisse videntur: qui quum ad Pontificem maximum de lueti essent . redditisqite Reparati litteris Concilii mandata exposuissent . mirum . quam humaniter eos officiosequo acceperit Agapetus: cui sane gratissimum suit. Episcopos Asricu nos in summa ill.i recuperatae lihertatis laetitia principatus Apostolici immemores non fuisse. eminent haec in ipsa Agapeti epistola 6 . quae inscripta est Rei' lato. Florentiniano, Datiano et ceteris Episcopis per Africam constitutis. in qua deinde, nihil Augusti litteris permotus, quas et scito
refutarat. sententiam Concilii de Arianorum ambitione coercenda apprimBlaudat, eam quo majorum legibus consentaneam ostendit, qui eos ad Ecclesiam redeuntes subsidiis juvandos, ab honoribus arcendos putaverunt. Laudamus, inquit, hortamur, amplectimur, ut repera ejus Promotiovem,
aut osscium, in quo fuerit, Obnegantes, canonum vos reὐerentia judicent omnes avetere potius, quam gerere cupiditatis ardorem. tum datis, quae Patres postremo petebant. adjecit: Illud quoque , quod Catholicos, qui praesunt aut militant Ecclesiae, sine Sacerdotum suorum titteris suscipi a nobis minime debere mandatis, et canonibus est Congruum . et disciplinis Prodesse iudicamus ac fidei: quia permanendo in
Ecclesiis, in quibus militant, et ministerii sui poterunt adsiduitate in
Dei Salpatoris nostri amore femescere, et quae in peri agatione VPω-hensibilia sunt, vitare. seripta haec quinto idus Septembres. nec serius idem privatis Reparati litteris respondit . quae eximiam amoris significationem habebant. in quibus se etiam ad ea, quae Legati verbis exposuerant, Tesponsum per Legatos redditurum pollicetur. sed de hujusmodi
285쪽
legatione nihil aeeepimus: quamquam non leve indicium est, pontificatus Carthaginiensis caussa missam fuisse. nain haec Agapetus subjecit r : ipersa praeterea, quae inimicorum Pemersitas inoaserat, caritati tuae Metropolitana jura reparantes hortamur, ut ea, quae tuo Nel aliorum nomine rescripsimus , unipersis debeas innotescere e Metropolitani quippe auctoritate sustulιtis, ne quis se excusabiliter asserat ignorare, quod Sedis Apostolicae principalitas canonum consideratione Praescr sit. I. His Agapeti responsis decretisque Ecclesia Carthaginiensis in pristinam dignitatem revocabatur. res vero publica Augusti studiis ac rectorum prudentia crescebat. nam Archelao . qui primus in Africa Praefecturam Praetorii administraverat. viro Patricio, magnisque honoribus antea perfuncto t8 Salomon successerat Magister militum, quem item virtus jamdudum ac rerum gestarum gloria decorabat. hune Iustinianus sub ipsum anni exordium, lege lata sοὶ, dare operam jusserat, ut Afri ea, quae Vandalorum temporibus vel ipsis vel propriis parentibus vel avis utriusquo sexus . vel ex transverso cognatis usquct ad tertium gradum erepta essent . intra quinquennium vindicarent , nisi legitimis praescriptionibus excluderentur . eaque conditione . ut ad comprobandum genus partes ambae probationes proferrent. tum etiam praescripserat . uti omnes AsriRomanis legibus subditi essent. exinde quum a Theodoro Responsali doctus esset . quantas olim calamitates molestiasque Ecclesia o Africanao ab Arianis pertulissent, sanetione altera kalendis Augustis edita, de his etiam praeclara meritus est. atque ejus legis haec summa erat cio '. ab Arianis ablata capiunto, sibique habento Ecelesiae Africae: eodemque jure sibi vindicanto, quaecumquo alius quispiam vel longissimo tempore injuste detinet. Arianum . Donatistam , Haereticum , qualiscumque is suerit, sacra facere, Episcopos legere, Clericos cieare, baptismo abluere. nefas esto. iidem ab actis publicis amoventor, neVe curationem aut magisterium gerunto. Iudaeus servum Christianum no habeto, neve Cat chumenum circumcidito. Synagoga his, speluncave aut domus conventus caussa ne sit. Ecclesia Carthaginis Iustinianae eo honore potiatur, quem Metropolitanae civitates obtinent. quicumque in templa eorumque fines confugerint, iis impunitas detur, nisi homicidium raptumve virginis aut vim in Christianum admiserit. quae in templis Deo oblata dicata vosuerint, ea sancta, inviolata intactaque sunto. hactenus nova Iustiniani
lex: nolim tamen hac Antistiti Carthaginiensi additum juris quidquam existimes, quod non antea ipse vera et legitima auctoritate obtineret: quale utique a Iustiniano proscisci non poterat. antiquissimus enim hi erat inter Ecclesiae Primates , et Pontificis maximi vice sacra per Afri eam langebatur tra .
286쪽
VII. Ceterum Salomon. ad quem ea lex data suerat . quum Angusti voluntati obsequi tus, Arianos in primis parere cogeret tia , graviter apud eos offendit, atque ex hoc tempore ab inimicorum insidiis vix
unquam tutus. saepe in vitae diserimen adductus est. ante hos tamea grave oi negotium Mauri sacessere iterum ausi sunt. nam post eam cladem, quam superius Commemoravimus, qui fuga elapsi fuerant, ut Salomonem cum exercitu in urbem rediisse audiverunt, alacriores facti, Nudique rursum convenere, ac provinciam ByZacenam depopulari coeperunt. castris deinde in Burgaono monte positis, qui summo in vertico praeruptus ac natura ipsa munitus recessum praebere poterat . medio in clivo hostem opperiebantur. haec ut rescivit Salomon, contra Mauros prosectus, exercitum, quasi ad pugnam invitaturus. in planitie explicavit , quae sub monte patebat. noctu autem militum lectissimos sidissilia osque clam misit. qui montis verticem a tergo hostium occuparent, tacitique usque ad solis ortum quiescerent. ubi illuxit, exercitum in Naurorum castra immisit; eoden que tempore cohors illa. quae summam Yupom insederat. buccinarum clangore ac telorum jactu initium pugnae fecit . enimvero Mauros. qui se repente inter hostium agmina modios. et perfugium sibi interclusum viderent. tantus terror p rvasit, ut nihil jani tutum satis putarent, quo se reciperent. quare effusi nullo ordino equites peditesque, in angustos saltus urgente metu se coujiciebant, aut acti in praeceps. vulneribusque mutuis confossi prolabobantur : ut majorem Mauris perniciem terror, quam hostis intulerit. cecidisse eo
die ad quinquaginta millia, fama fuit quum in exercitu Salomonis nounus quidem desideratus sit. aut vulnus acceperit si x exinde praeter An talain, qui nun quam desecertit. suosque in ossicio Continuorat, Mauri reliqui jam ad paucos redacti Byzaeonam provinciam deseruerunt, at luctin Numidiam cum suis duethus concedentes, Iabdae reguli fidem implora-Tunt , qui ad Aurasium montem imperitabat. at Salomon vici Oria potitus ditatum praeda exercitum Carthaginem reduxit: et quum satis pacata urbs esset. muris perficiendis operam dedit si . . quos primus resecerat Belisarius, et lassam ab eo lem duetam absolvit: iit magnum jam in una Carthagino omnium provinciarum praesidium esse Videretur.
ReParato Discoρο Carthaginiensi
Ι. FUIT hic annus sino Consul thus: itaque eum Graeci primum post Consulatum Fl. Belisarii, Latini secundum post Consulatum Paullini appellarunt. a Iabda et M iuris Aurasianis. qui Numidiam excursionibus et latrociniis infestam reddebant, novao belli caussae Salomoni fuerunt: quo
287쪽
tempore Belliarius sol ieiore exitu Gothos ex Italia pellelaat. idem annus Agapeti Pontificis maximi ultimus suit: decessit enim X. kalendas Majas Constantinopoli, quo Regis Tlieodati rogatu prosectus fuerat: in ejus tuo
locum factus est Romae Silverius. jam quae Episcopos Asicanos cura post Concilium anni superioris exercuerit, quid Reparatus . quem veluti Parentem summum Ecclesiarum suarum Afri suspiciebant . quid Florealianus, qui Numidiae, quid Datianus, qui provinciae Byzacona o Prima
tum honore praesuisse putandi sunt. rei Catholicae caussa perfecerint. Scriptorum nemo, qui supersunt, litteris tradidit. sed Salomon o Praefecto. quem animi virtus et Principis auctoritas confrmabat. multa ab eis strenuo ordinata, ac bonorum etiam, quae ad Ecclesias Pertinebant. pleraque recepta esse ambigendum non est.
xl. Sub hiemem a Numidia Carthaginem redierat Salomon, classem instructurus, qua in Sardiniam navigaret advorsus Mauros a Vandalis
olliit in eam insulam deportatos: qui numero aucti latronum more insulam universam vexabant. at gravius in urbe malum nec opinanti impendebat, unde rei quoque publicae summum periculum creabatur. militum
quippe conflata paullatim seditio est . quae demum sollemnibus Paschao diebus exarsit. primum enim vandalorum filiae, quas Romani milites in
matrimonium duxerant. viros suos hortatae dicuntur. ut parentum suorumlaona, quae fisco cesserant, quasi dolem uniuscujusquo propriam sibi vindicarent. tum vero Episcopi Sacerdotesque Arianor uili , qui nuper templa omnia amiserant, et in ordinem redacti suerant, quum in exer- Citu sautores ex eadem secta haberent non paucos, facile eos, magna FPe Pt posita, adduxerunt, ut conjuratis se adjungerent, et Catholicorum injurias ulcisceremur. accessit etiam ex improviso nova caussa , unde vel tim,dis an initis accrevit. nam Vandalorum militum, quos Belisarius in Graeciam adduxerat, haud contemnenda manus. dum iri Peloponnesumna Vigabat, coli verso per vim cursu in Africam redierat, et ad Aurasium Naontem pervenisse serebatur. consilium autem coia juratorii in suit, tu primo divinae Resurrectionis die Salomonem sacris in templo adstante in interficerent. nec deerant in ipso stipatorum ejus do inesticorumque numero, qui tantum in sae inus consensissent. vorum quo die caedes patranda erat, quum illo nescius insidiarum in templo, iri solebat, Supplicaret, nemo Px iis . qui eo ad scelus convenerant, vim primus inferre ausus est: quan qua in alter a. cerum nutu hortabatur, ae inanii gladium stringens
Paratum se ad caedem ostendebat. hominum enim impiorum Deus fregit uudaciam. furoremquo continuit. qui quum tomplo re insecta egressi essent, se ipsos tamen ingnaviae dantilaba iri. et socoidiam invicem desidiani sile objiciebant. itaque Dei nus in diem proxiiii viii disserunt. aclum Pium mane eodem animo ingressi, quum jam quisque Salomonem 3ggressurus videretur. Omnes metu prohibiti sunt, progressique in sorum. Conviciis ipsis. quibus sese appotebant. consilium suum prodiderunt. ita es ad Salomonem perlata, et tota conjuratio de Lecta est. auctores con
288쪽
spirationis. qui se in urbe sine periculo esse non posse Intelligerent
Carilii ginem v li clueiunt. et in proximos vicos dilapsi. Afi os quoriusho illem in modum vexavere. qui in urbe restit rant ejus sceleris conscii, quietem prae se foret,aut . et Salomoni ad fidei pacisque studia hortanti uitro adsentiri visi sunt. sed postquam ex agris regressi qui aufugerant, animos timidis addidere. crevit seditiosorum numerus, et in Circo potissimum, quo Salomon miserat, qui eos placaret leniretque. multa iaSalomonem ipsum dicta impudenter. et formidines etiam oppositae minaeque jactatae. nec multo post dux excubitorum in praetorio data opera interemptus. atque inde initium caedis factum. haec Salomonem impulere. ut suga sibi ipso consuleret, rem vero publicam militum ducibus, qui provincias tuebantur, commendaret. quorum quidem opera iactum est . ut factione ejecta Carthago retineretur. Salomon vero, quum se periculo eriperet, eo consilio in Siciliam navigavit . ut Belisariu ui ex illa insula in Africam reduceret . quam nempe et Romano Imperio primus rursum adjunxerat, et nominis sui auctoritate ac rerum gestarum gloria compleverat. Salomonis consilium sapiens ipsa sausti eventus celeritas comprobavit. nam tota militum consociatio. qui in subita illa defeetione Ducem sibi legerant Stogam. et Carthaginem obsederant . simul atque de Belisarii adventu certiores facti sunt, repente dissoluta est, copiae tu dissipatae Membresam raptim se receperunt, quae millia passuum seretriginta septem Carthagine distabat. eo autem Belisarius cum delecta manu prosectus, commissa pugna hostes in fugam conjecit. castrisque eorum captis , milites suos non exigua pecunias vi praedaque omni ditavit. post eam cladem Storas in P uni id iam concessit: Belisarius Carthaginem reversus, quum eo nuncii venissent . in Sicilia turbatum esse. redire maturavit. ipsa urbs It digeris et Theo lori ducum fidei commissa est. nam Salomon Praefectura defunctus sub anni finem Constantinopolim remeasse videtur. idemquo Iustiniano auctor fuisse, ut copiis in Africam submissis numeros suppleret, receptasque provincias majori lius praesidiis defenderet. haec fuse omnia copioseque Procopius, quae nos Ecclesiam Africanam spectantes leviore stilo persequuti sumus.
Rem raso Discopo Carthaginiensi
I. ANNUs hie quoque Consulibus earuit . quem Graeci se eundum dienne post Belisarii Consulatum . Latini teritum post Consulatum Paullini:
Augusti autem a suscepto Imperio undecimum numeramus. nam Iustinia-nuna in Imperii societatem adscivit Iustinus, Augustumque appellavit halendis Aprilibus anno DXxv II. quam hie notam dum addimus. legi paremus, quam hoc anno Iustinianus edidit si , ut omnes, qui Romanis tu,si Πων.
289쪽
s nilaus continerentur, quacum lust forma documenta conscripturi essent, celto deinde indicio Imperii Augusti annum signarent. hoc eodem anno vitae suae splendorem Beli satius macula aspersit, qui Theodorae Augustae cupiditati indulgens . Silverium Pontificem maximum per vim cepit, atque in Graeciam deportandum curavit: ejusdemque admonitu Vigilii ambitum fovit . et Pontificatum ei, Silverio vivo nec talia merente, deserri; ussit: Dei beneficia oblitus, cujus ope toties victor, Romam etiam, Gothis ejectis, paullo ante in libertatem vindicaverat. II. Iam vero in Africam Augustus Germanum fratris sui filium miserat ,- non magna militum manu stipatum . qui Salomoni succederet. et Praetorii Praefectura fungeretur. huic additi senatores duo Symmachus et Domnicus. quorum primus Praefecturam simul et Quaesturam Castren-ssem administraret . alter vero peditum Magister esset Ioannis loco, qui nuper decesserat. censu numerorum habito, competit Germanus, quanta militum desectio in postremo tumultu facta esset s, . nam ex iis copiis, quae in Africam missae fuerant, et ceteris. quas delectu habito provinciae suffecerant, tertia tantum sub signis pars aderat: reliqui ad Sto am transfugerant, sub eo tuo merebant. itaque vitanda tum proelia ratus, reficiendi exercitus curam suscepit. et milites, qui Carthagine erant, atque amicos veterosquB Contul)ernales in Stogae castris hahebant, huim inissimo tractavit. so ab Augusto missum professus, qui militibus potissimum laveret, et illatas iis injurias ulcisceretur. quae postquam ad transfugarum aures pervenerunt. multis incitamento suere, ut Stogam desererent, ac se Germani fidei potestatiquo permitterent. ob eam rem, quum Germani exercitus in dies augeretur. Stogas majoris desectionis metu pugnandum maturius duxit, et animis suorum confirmatis, Carthaginem propius accessit, quo facilius milites, qui in urbo erant. vicinitate ipsa alliceret, atque ad se revocaret. verum nee ille quidquam profecit, et Germanus, copiis adversus cum eductis, totum exercitum
ad pugnam paratissimum habuit. quare Stoga spe inani frustratus, magno in discrimine se suosque suturos sensit, nisi in Numidiam quam primum
ad Scalas veteres rediret, ubi castra habebat, et mulierum agmen aepecuniam reliquerat. eum tamen recedentem non segnis brevi consequutus
Est Germanus, instructaque acie ad pugnam adegit : cujus quidem exitus quum aliquamdiu anceps suisset. mox duce ipso in fugam verso, toti factioni exitialis suit: nam et castra hostium capta sunt, et Omnis inde praeda abacta est: Stoetam autem ab eo die Romani, quotquot cum eo erant, ni ilites deseruerunt: qui in Mauretaniam deniquo eum exiguo andalorum Numero se recepit, et apud barbaros, abjecto bellandi studio, reguli filiam in matrimonium duxit. ita Germani opera consilioquo seditio illa, quae Africae universae magnum periculum creaverat, tandem aliquando conquievit. unde etiam, non levi Ecclesias bono. in Germani reditu pax atque otium Carthaginiensibus parta: quae tamen diuturna nou sueruiat.
290쪽
Re aram Disco O Carthaginiensi
I. Sic NANT hunc annum Consul Flavius Ioannes sine collega: eundemque annum, qui Iustiniani Aug. luodecimus erat, Latini quandoque quartum a Consulatu Paullini junioris dicunt. militum in Afri ea fides parum sarma. quippo qui paullo ante magno numero Conjuratis se adjunxerant, Maximino cuidam e stipatoribus Theodori Cappadocis animos addidit , ut tyrannidem assectaret. ceterum intra paucos dies ad Germanum delata est conjuratio: isque novo consilio Maximinum ipsum, proposito . ut mos serebat , jurejurando , inter protectores suos adlegit minimo invitum : sic enim munitam sibi magis ad regnum occupandum viam soro existimabat. simul tamen Germanus reliquos protectores admonuerat . caverent quam diligentissime, ne quid ab eo impuno tentaretur. ergo ut seditio in Circo, quemadmodum condictum suerat, exarsit. eoque conjurati consuere frequentes eoeperunt, Mixi minuiti ille nee opinantem in vincula duci jussit; inoxque violati juri jurandi crimino damnatum propo Carthaginis moenia in patibulum agi : cujus exitus terrori omnibus suit. et conjurationis finem attulit si . II. Ecclesiarum vero per Africam pax summa erat; quae contra per Orientem ob veterem Origonistarum factionem quotidio turba hatur. nova enim in dies dissidia existebant, quae postea diuturnum aliud late litoserpens malum paritura erant. nimirum ex damnatio no Origenis. quae totam illam discordiam cons quuta est, controversiam demum exortam constit de tribus. ut vocant. Capitulis, quae dein Ecclesias pleras suo quasi aestus quidam absorbuit: Asris quoquo Episcopis adversus Augusti Sententi.im conspirantibus. quod Chalcedonensis Concilii auctoritas tribus Capitulis notatis imminui videretur. sed do his suo loco agemus.
I Api io Strategii filius Consul hoe anno processit sine collega. Iustinianus annum Imperii sui decimun tertium incohavit. prima exinde Au gusti cura fuit, ut Germanum ex Africa cum Symmacho Dotianico lite revocaret, eiqite Salomonem successo tem daret virum spectatae junullii virtutis. quo iterum rector provinciae, quas Germanus pacatas relinquebat , quaestuosa mercatura opitriisque florerent. gratus Vero adventus ejus omnibus . et ipsa Praefectura utilis multis ae salutaris suit. civiles enim discordias submotis auctoribus plane sustulit, et factioso quoque
aut suspecto milito, Vandalo in primis, Constantinopolim aut ad Belisa-