장음표시 사용
661쪽
teria terminatur, ac finitur per formam seu actum, actus autem, seu forma terminatur per materiam, dubiectum . e. g. materia prima secundum se habet quamdam infinitatem potentiatim per quam potest fieri omnia corpora potest enim per formam hominis fieri homo, per formam equi fieri equus o finitur autem, ac contrahitur per formam δε per formam hominis contrahitur , ac terminatur ad hocivi sit homo, per formam equi contrahitur ad hoc, ut sit equus ; dantitas etiam secundum se habet quandam infinitatem , per quam est figurabit is infinitis figuris, iotest constitui rotunda, quadrati, triangularis mi per figuram, quae 'forma quantitatis , Contrahitur,4 terminatur ad hoc , ut si rotunda, vel quadrata in si quantitas non terminaretn per ullam figuram , eo ipso
remaneret cum quadam infinitate formaretiam materiales terminantur a ac con trahuntur per hoc , ut sint in materia 4
ideoque Anima rationalis, qua potest se' arari a materia, Angeli, qui sunt ab-1racti penitus a materia, habent quamdan finitatem , per quam intelligendo posunt fieri omnia. Confirmatur inductio Habstractione per intellectum. Eo enim ps , quod formae per intellectum ab- trahantur a materia, acquirunt qualidam infi-
662쪽
De In ii in Ufentia. o linfinitatem, eg albedo abstracta eo ipso est uniuersalis in communicabilis infinitis subiectis ergo vere sermae contrahu-tur a subiecto, per abstractionem subiecto accedunt ad infinitatem ; sed esse
est sorma, lactus,cum sit maxime actuale, dormale, ut patet omne enim potentiale actuatur,4 formatur per esse Ἀergo esse eo ipso,quod sit omnino abstractum, ac separatum ab omni materia, potentia, ac subiecto, est infinitum; sed DP uinum esse est penitus separatum ab om ni materia, potentia, ac subiecto, eum sit
esse non receptum in alio , sed per se oma ino subfssens, neque in Deo distinguatur esse, id quod est, vel essent LLia, existentia ergo Divinum esse est penitus infinitum interminatum ergo Deus est infinitus in esentia, .in persectione , quae consequitur essentiam. Ex hac infinitate sequitur infinitas virtualis
per quam ex esse Diuino utpote undique interminato postin t accipi plura, plura
esse sine termino , quam infinitatem X-iplicauimus quaest 3 et in responsione ad tertium . Rursus sequitur infinitas consistens in hoc, quod non possit excogitari quidquam maius Deo, absque eo quodi videatur id aperte implicare Sicut entiae
si sit corpus undique in figuratum ratque adeo interminatum figura , non possumur
663쪽
oo quaestio XXXV. rogitare eorpus maius, quin in eo videamus implicantiam, sic si sit quoddam esse
νndique interminatum in illimitatum . ,aon possumus absque contradictione ex-j:ogitare maius ensis
Adri, Quod ita est hic, ut no sit alibi,
vi finitum secundum locum ergo quod ra est hoc, ut non sit aliud , est sertum secundu essentiam odistinguo consequens, hoc significe contractionem , imitationem essendi, eoneed, si signifiat illimitationem omnimodam , nego
ο potest significare omnimodam iminationem , ut sensus sis ens undique illi utatum, Munc proeuldubio quod stloe, non est finitum, sed infinitum potestiam significare quandam determinatio em,& restrictione metiendi 8 runcinyioda est hoc, ut non si aliud est finitum u ecce ita Dei, per quam est hoc ens se aificat omnimodam illimitationem;ergo,
3 limitat Deum,licet haecce itates creararum limitent ereaturas . Cum igim rcitur, quod Deus non est equus , non a
leo G sensus est quod Deus non nitatur limitatione qui , limitatione an istic ideoque semper differta quamque creatura , a quocumque alite, sevi illimitatum a limitato Ad a. Iam explieatam est, in quo eon sistat
664쪽
De In ii in egentia. ossistat infinitas essentiae . Consistit emn in hoc, ut sit esse illimitatum. Ex hac vero infinitate sequitur etiam infinitas vir tuatis, perquam aequivalet perfecte pluribus, Sc pluribus entitatibus, cinfinitas consistens in hoc , ut non possit excogita ri quidquam maius vel aequale sine contradictione Ad 3. Ex eo , quod multae creaturae aequi ualent perfecte infinitis creaturis edigo sunt infinite perfectae nego antece dens. Vt enim unum aequivaleat perfecte
pluribus, non sum citavi sit perfectius illis etiam simul sumptis, sed debet continere in se totam perfectionem illorum; sed unicus homo,licet sit perfectior omnibus
brutis, adhuc non continet perfectionem brutorum perfecte , cum non habeat robur leonis, odoratum canis ei ergo ho-lmo non aequi ualet brutis persectes ergo non est infinite perfectus . Solum igitur habet perfectionem altioris ordinis Perfectio autem altioris ordinis consistit in hoc , ut licet aliquid non contineat per fectu totam perfectionem plurium, adhuc
non possit ab illis adaequari. In hoc se billinea est altioris ordinis, quam punctum; nam puncta neque finities , neque infinirities multiplicata possunt ad equare tinea superficies est altioris ordinis , quam lineae, quia lineae, neque infinities replica-
665쪽
tae possunt adaequare superficiema corpus est altioris ordinis , quam superficies ex eadem rationes peccatum mortale est ab tioris ordinis, quam peccatum veniat , quia infinita peceata venialia no possunt adaequare malitiam unici peccati mortalis, tamen peccatum mortale non habet malitiam fm liciter infinitam , quia non continet per secie sed solum impersecte malitiam eocatorum veniat in s. Argumentum autem calculatorium in his materiis non infert infinitatem , quia ad inferendam infinitatem requiritur perfecta continentia, sed solum infert alliquid altioris ordinis, ut patere potest exemrplis allatis . Addo nota solum creaturam
non aequivalere perfecte innnitis, sed neque duobus Fatio est, quia quaeliber creatura importat aliquam persectionem
specificam, vel indiuidualem , qua caret quaelibet alia Pergo nulla creatura conta ne perfecte persectionem alterius cun non contineat perfectionem indiuidualillius Solet quaeri, utrum Lahem inter creaturas detur omnium perfectissim .
despondeo negatiue , quia cum distantia
cuiuscumque creaturae a Deo sit infinita, eo ipso sunt possibiles creaturae persecti res,4 perfectiores sine termino.
Ad Α, Primo dico, quod licet dare
tur cognitio creata cognoseens distincte inm
666쪽
De In iiii essentia. O II infinita, adhuc non aequi ualeret perfecte finitis, quarum singulae cognoscerent via uex ijs, ex allata ratione. Secundo dico probabile esse , quod repugnet cognitio creata distincta cognoscens infinita . Sint
enim dus cognitiones creatae, quarum una quae vocetur A cognoscat unam, infinitatem hominum Latia , quae voceturdi cognoscat aliam infinitatem aquali omnino claritates iste cognitiones essent aequales in perfectione . Sit tertia cognitio, que Vocetur z, cognoscens infinitatem cognitam cognitionei, excepto
unico homines ista cognitio esset aequalis cognitionii cognoscenti eandem infinitatem, incluso tali homine quia esset aequalis eidem tertii cognitioni. Quod vero cognitio C sit equalis cognitioni A , probatur , quia cognoscunt aequali claritate duas infinitates contradistinctas . Sed est absurdum, quod duae cognitiones sin et quales in perfectione, si una cognoscat totum id,quod cognoscit altera, aliquid aliud , ergo est absur
dum, quod cognitio B cognitio sint equalis persectionis. Ce 6 De
667쪽
V Ιdetur vera esse sententia Nomina Ilium, aliorum, quod quantitas
molis non sit accidens speciale illinctum a subitantia 4 a caeteris acci centibus, sed quod tum substantia , tum acci dentia per seipsa sint quanta, ita ut per seipia habeant partes distinctas, possulent , ut tales partes localiter extendan tum, ponatur una extra aliam e g. lubstantia panis per seipsam est quanta a&per seipsam habet partes distinctas in
postulat se tales partes non penetrentur localiter, sed una sit extra aliam, calor panis, color, sapor celtera Leident Ia
per se ipsa sunt quanta ex eadem ratione ex quo colligunt, quod in composito tot sunt quantitates , quor entitates materia les δε quod plures quantitates inuicem penetrantur , quod in Eucharistia non remanet quantitas identificata eum iu stantia panis , sed solum quantitas iden
668쪽
ι De distinctione quantitatis. II tificata cum accidentibus : I. quia si effet vlla necessias ponendi quantitatem molis distinctam a Iubstantia i ceteris accidentibus , vel ex ratione naturali , ve ex mylterio Eucharistiae non ex ratione naturali, quia nullum habemus naturale indicium altis distinctionis , non ex my sterio Eucharistiae, quia licet in Euchari lita remaneat quantitas , tamen remanet sola quantitas identificata cum accidenti tu , non autem quantitas identificat vi,
i cum substantia panis i. Si quis esset essectus formalis quantitatis distinctae, vel esset dare substantiae, .caeteris accidentibus distinctionema partium, contra est, quia substantia, i catera accidentia per se ipsa, & per suam lactualitatem habent partes distinctas vellesset localiter extendere partes in spatio,
contra est , quia partes extenduntur a loco frinaliter per ubi cationem , non alper quantitatem ; vel esset reddere pat-ltes impenetrabiles inuicem, cum aliis lpartibus in contra est, quia partes sub istantiae aterialis per se ipsas, per suam
materialitatem ante omne accidens reddi possunt formaliter impenetrabiles e go non est ullus effectus formalis qua utitatis distincti . 3. Si Deus conserMaret substantiam Is ne quantitate, adhuc substantia remane i
669쪽
et cum partibus extensis , ac nὰ peneratis ergo quantitas non requiratur adoc,ut partes substantiae non penetretur. q. Non potest explicari , utrum sub antia iit subiectum immediatum aliorum ccidentium, vel non, sed sit sub Iedium mmediatum solius quantitatis a caetera ero accidentia recipiantur immediate in ola quantitate 'trum quantitas concustat ad sustentanda caetera accidentia er- o&α
Respondeo Aristotelem bIque ocre, quod quantitas est accidens a substan ia distinctum . Nam praeterquamquodecundo Metaph. ex. 17.i latius lib. I 3. 1'. Metaphys probat ex profesta qua. itatem non esse substantiam, septimo
Retaphys.lex octauo ait longiitido,'iastitilo, ur profundita quontitates M. edam sunt, u non Itibstantia . uuantitas enim non est
ubsanita sed magis cui Lee primo infunt. Aristotelem sequuntur Averro es, Malij Interpretes s ac omnes pene Philosophi, te Theologi I. Thomas tertia part rusetor, are a Scotus in quarto dist. II. iu st secunda, Malij, quos refert, a se-auitur Suarius disp. o. metaph sect secunda . Ratio naturalis, quae mouit Arbistotelem ad ponendam distinctionem lquantitatis substantia, caeteris accilientibus, est quia idemus in rebus ma-l teri
670쪽
s De distinctione quantitaris. Isterialibus, e in lapide molem quandar sensibilem primo, per se longam, lata profundam primo per se localiter extensam in spatio , cuius partes respuunpenetrari inter se, ita ut una medietas molis penetrari non possi cum alia medietate, neque cum alijs molibus , sed omne moles se inuicem expellant ab eodem loco ; videmus hanc molem primo,& pesse localiter moueri, transferri ex unc
loco in alium, primo in per se diuidi sed haec moles primo, per se sensibili distinguitur a subsantia , a ceteris accidentibus a substantia quidem , qui et substantia secundum se est insensibilis,hpautem moles est sensibilissima in confir
matur , quia in Eucharistia remanet mo des, ut patet ad sensum , substantia autem non remanet , ut est de fides, a caueris
vero accidentibus,quia albedo, calor e non sunt primo, per se longa uati, profunda, sed per accidens ratione molis, in qua sunt; non mouentur primo, per se, sed per accidens ad motum molis,qua deferuntur mon possunt diuidi primo,&per se, sed per accidens ad diuisionem molis , rursus albedo , calor c. habem partes secandum se penetrabiles,ut patet, quia plures gradus albedinis , aut caloris penetrantur in eadem parte subiecti sed albedo i calor redduntur impene