장음표시 사용
431쪽
eia, & Inanis gloriae cupiditas ; econtra, moi , vo virtutis & honestatis parum admodum: assi-.citur , Sc sic illud motisum totam relin iust dis ficultatem, non tollit, neque minuit
QuaereS I, Utrum ad Myem nda omnia. tigia naturalis pracepra , vincendas graves tenta-xiones , Dotiat exterio' Dei protectio pR p. negative a Nam requiritu ex parte intellectus illuminatio, quae oboechum amplectendum. aut fugiendum repraesentet S. ex Parte autem voluntatis pia, quaedam motio , quastave quod est amplectendum , de fiat suaviς
sesistentia , sicque voluntas a malo deterreatur pergo requiritur gratia. interios . Unde Augusta
Epistola sis. dicit illud auxilium conferri, Pubminist ratione spiritus , O occulta misericordia
Quaeres z. cuanam D tia interior requisaeum ad Ase Anda omnia legis n turalia pracepta. ,, graves teneationes superandas A. Resp. r. Requiritur gratia: habitualis non quidem absolute ex rei nutum , sed. - ardi
nationa Dei , is de lege communi Probat. . prima pars : Quia, sola ignorantia ita intellectu., & dissicultas in voluntate, sunt imo pedimenta ex parte hominis ad observantiam, mandatorum , ω victoriam tentationum 3 atqui: illa 'duo, impedimenta, removeri positini per gratiam actualem , qua illustratur intellectus di pie movetur voluntas I: ergo. ex. ΠRtura rei: non requiritur gratiae habitualis Prob. fecunda pars : Qtua natura humana finondum per gratiam habitualem sanata, est irti bono inconstans & ad malum. Proclivis, iuxta: illud Thron. Peccatum perca in Ierusalem ν opterea insabilia; facta s. Ergo, ex ordinatione: Dei, ac de lege Communi, In statu nam
ιM A corrupta . indiget homo gratia habituali δε- thonte naturam, ad x omnino a pecccxor
432쪽
O. a. Ad observanda omnia lego naturalia praceptu , gravesque rent eloues superandas , praeer gratiam hasitualem, requiritur gratia actu pis interior.
Prob. Ex Caelestino S. Pontis in Epipola ac Episcopos Galliae cap. 3a dicente: Nemo, etiam p r baptismatis gyntiam reno vaeus , idoneus essad superandas Haseli insidias , γ ιia viπcendas earnis roncupiscentias , ns per quotidianum adjutorium Dei perseverantiam bona conversationis actipiar.
Ra is est Quia licet gratia habitualis interius sanet animam, tamen nec intelIcetiis ignorantiam , nec voluntatis malitiam , nec apperitus sensitivi rebellionem, tollit: ergo ne, in ter tot, tantasque peccandi occasiones, labatur humana fiagilitas, necesse est, ut gratia actua-Η , quae teporem eius excitet , & ad bonum alliciat, roboretur. Quaeres 3'. An graria ammtis , qua requis Our ad observantiam praceptorum naturalium quoad substantiam tantum , proprer folam honestatem moralem, debeat esse δερ matur His RRωρ. Debet esse sit pernaturalis ratione priri, et pii , non vero ratione objecti ; Ratis est , quia illa gratia est supernaturalis. ratione prin-eIpii, non vero ratione obiecti, quae est quidem indebita , set hominem nori, dirigit adjfinem supernaturalem; atqui gratia, quae requiritur ad ob rvanda praecepta naturalia quan ttim at substantiam duntaxat , indebita quidem est homini , seu eum non, dirigie a1 finem .si1- pernaturalem , sed ad finem naturalem tantum homirum ad morum honestatem I ergo.
433쪽
De natura is divisione gratia actualis. Nota I. Ratia. actualis interior , dividitur Aa in gratiam excitantem , & a juvantem . Gratia excitans est supernaturalis & indet beratus intellectus & voluntatis motus , quo Deus nos , veluti torpentes & somno sopitos ad bonum supernaturale movet & excitat , &a malo retrahit. Haec gratia vocatur etiam operans , & praeveniens. Operans, quia Deus pium illum motum' operatur in nobis sine nobis ;non quidem sine nobis physice ac vitaliter agentibus , eum enim illustratio intellectus & pia motio voluntatis sint actus vitales , non possunt, nisi a potentia vitali & physica procedere ; sed sine nobis libere consentientibus.
Dicitur praeveniens , quia PraeVenit ac Praeparat voluntatem , causando in ea boni motus initium. Gratia aseuvans , est concursus supernaturalis Dei, quo nobiscum , per gratiam excitantem illustratis ac motis D concurrit ad omnes& singulos actus supematurales & liberos. Haec gratia vocatur etiam cooperans, & subsequens ἀVocatur cooperans , quia bonam actionem n hiscum cooperatur . Vocatur subsequens , quia subsequitur, & executioni applicat bonum m rum Iam in voluntate per gratiam excitantem inchoatum, iuxta illud D. August. lib. 2. Comita duas Epistolas Pelagianorum cap. Io. ubi ait : Heminis pyopo situm bonum adjuvat quidem
, subsequens gratia; fe/ nae ipsum isset, ns pra-
caderet gratia. Male ergo & erronee gratia D sequeno a Semipelagianis dicitur ha, quae Prae-
434쪽
vium ac liberum Voluntatis motum subsequμtur, cum ideo tantum dicatur subsequens , quoabonum pietatiS mmum , Vatiae praevenientis beneficio productum, perficiat. De utraque illa gratia D. August. lib datio Θ lib. ais. cap. II. sic loquitur: Hapararvoluntatem Deus o cooperundo perscit ,. quoi operando incipitis V niam im ut velimus , operatur incrpiens , qui volentibus cooperatur per eiens . Propter quod ait Apostolus di certus sum quoniam qui operatur in vobis opus bonum , perficiet usque in diem Iesu Christi .. in ergσvelimus , sine nobis opera ur ; cum aurem volumus , ct sic ustamur ut faciamus , nobiscum eo peratur. Tamen sine illo, vel operante Me mel mus , vel cooperante cum volumus ,. ad bona pietatis opera nihil valemus
x. Gratia excitans subdividitur in Docte eam & efficacem , quae eum sint Celeberrimae vi gravissimisque intricatae dissicultatibus, non hici
strictim sunt definienda, sed de eis fusius disputandum , duplici quaestione.
amia r. T T Τ omnis tollatura ivocatio, gra tiam sussicientem sumi posse dupli citer, nimirum generice & specifice. Gratia suffcien& reueriae sempta, ea est, quae voluntati subministrat vires pares & proportionatas effectat bono, ad quem proxime movet , de quem Deus ultimate intendit, produa. Πω :, quo sensu gratia esicax dicitur etiam sussiciens ab Apostolo h. ad Corinth. 22. fus' ais tibi , Paule ) graiia mea .. Quidquid enim est essicia, est eriam sussiciens, non enita P -
435쪽
test causa efficienter operari, nisi sit lassiciens ad operandum, eo modo, quo causa est. Gratia sufficiens Beri te sumpta, ea dicitur , quae , licet vires pares ΑΓ proportionatas sui ministret ad ponendum effectum ad quem datur , & 'quem Deus ultimate intendit, illum tamen non sortitur ex sola culpa voluntatis nolentis gratiar consentire . Quo sensu oppon tur gratiae efficaci, dicitiirque, mere se ciens, de qua sola hic agimus.. Nota 2. Gratia sufficiens , alia est proxime, alia remote sufficiens. Gratia proxime sufficiens , ea est , quae dat
immediatam potentiam ad executionem operis a Deo ultimate intenti , verb. gr. ad executionem talis praecepti . Haec Vocatur , gratia
actionis.' Gratia μεmore sufficiens, ea est, quae non dat equidem immediatam potentiam exequendi Operis a Deo ultimate intenti , sed dat immediatam potentiam ad implorandum per orationem uberius Dei auxilium, non conferendum a De J, nisi prius oraverit homo , & certo conserendum , si reipsa oraverit gratiar primae obsequens, Haec Vocatur gratia orationis, quam eX- primit D. August. lib. da natuνa is gratia c. qq.
.o admonet ΘDeeγὰ quos possis, ct perere quod non possis, or nou t ut possae. ta 3. Circa gratiam sufficientem gravista me erraverunt Calvinus, Lutherus , BaJus, Ian- senius , Qtiesnellus , qui nullam aliqm in statu naturae lapsae gratiam , quam necessitatem, admittentes , gratiam suffcientem penitus reji- Eunt , sed cum aliis vocibus utatur Calvinus in exponenda sua necessitate gratiar, at is Ian- senius, uterque modus ejusdem erroris tuendi ,
436쪽
, Gratia necessitans, iuxta Calainum, ea est, quae sic determinat voluntatem ad actum , ut nullum libertati locum relinquat. Deus volun
Utem mowt , inquit lib. Σ. instit. cap. II. Scriquainer multis faculis eraditum sincreditum ut nostra postea sit electionis, motionἱ aut obrem
Gratia necessitans, iuxta Iansenium; ea est, quae voluntatem humanam invicte ac insuperaniliter ita determinat ad unum, ud semper Core sensum voluntatis exprimat. Rario est , quiae modum operandi gratiar constituit in quadam
delectatione caelesti , quae si sit gradibus superior opposita concupiscentiae delectatione, gratia est semper victrix , plenumque & perfectum obtinet effectum; quod si gradibus inferior sit, semper est victa propter defectum virium. Delectatio υictris , inquit Ian n. lib. 8. de gratia cap. qua Augustino est incax adjutorium .
relativa est; tune enim est sectrix , quando alteram superat ρ quod si contingat alteram arden-riorem esse , in solis in cacibus desideriis har
Hinc Iansentani duplicem admiserunt gratiam , Primam , quae plenum atque perfectum effectum assequitur , & ad id a Deo daturi 3hancque vocant gratiam efficacem & victricem relative. Secundam , quae efiicit quamdam velleitatem & complacentiam boni operis inefii cacem, & ad id duntaxat a Deo datur, hanc--que sufficientem appellare non recusant hodierni Iansentani, asseruntque eam conferre completam , perfectam '& expeditam ad prieceptum observandum potentiam. Verum quod maxia me notandum est) nomine potentia, intelligurae potentiam absolutam duntaxat, ω abstractam aepetesentibus subjecti eircumstantiis &dispositionibus, non vero rellativam, & ad illas circum
437쪽
stantias comparatam . Deus enim , inquiunt , voluntate antecedente, Sc a praesentibus subietii circumstantiis abstrahente , Vult per hariCParvam gratiam opus perfectum impleri a verum , consideratis illis circumstantiis, non vult voluntate absoluta & consequente , OpuS Perfectum per illam impleri, sed aliquod duntaxat imperfectum ac inchoatum boni operis desiderium. Ex quo: Sequitur 1. Gratiam parvam Iansentanam esese emcacem , quia, juxta illos, omnem obtinet effectum, propter quem in talibus circumstantiis a Deo datur. Sequitur a. Illam gratiam esse insuffcientem , quia propter defectum virium est impar &improportionata ad oppositam concupiscentiae delectationem superandam, ut ipsemet asserit Ian-
senius, lib. 2. degrat. e. 17. dicenS : Eam nullo modo sincere, ut homo Dei mandatum opererur , ut Deum fi per omnia diligat, &C. Lices at quid faciat, nempe velleitares quasdam exciter . Ut
hic error penitus profligetur . videndum esti. Quaenam sit natura gratiae suffcientis. a. Utrum
existat in praesenti statu. Idao sit
' Nomtae gratia fiscientis , ea intelligitur a Catholicis , qua voluntati ad opus bonum exequendum confert potentiam compleram , expediaram, er relativam aἀ prasentes Dbem circumflantias a
Prob. I. Ex Script. Isaia ubi Deus, incredulitatem & contumaciam Iudaeorum increpans :ait: Iudicate inter me, is vineam meam , quid eis quod debui ultra facere vinea mea , se non feci ei P an quod expectavi ut faceret uvas , erriecit labrasas Θ ibi Deus queritur se fecisse quod
438쪽
debuit, & nihil ex parte ejus bonitatis & mi sericor&ae defuisse , quominus populus Iudaicus bene ageret & converteretur, qui tamen egit pessime ; Atqui nihil defuisse Iudaeis ex parie Dei, in ipsos habuisse potentiam com Pleiam, -& expeditam relative ad praesentes eorum circumstantias; Ergo εν e. Alias film esceret Deus, nihil defuisse ex sua parte, si eis defuisset pomtentia illa relative completa, frustra bonos fiuctus poenitentiae expectasset, nisi vires ad illos Producendos pares gratia ipsis suppeditasset.
Prob. 2. EX D. Greg. l. 9. moris c. Αε- ubi dicit .' Si mensuram judex senem ionibus non pra bet, eo tuo prorisius flantem dejicit, quo ultra vires onera imponie . Atqui si gratia non daret Potentiam completam & expeditam relative ad subiecti circumstantias , non praeberet mensuram tentationibus; ergo ultra vires, onera im poneret, quod repugnat A postolo, T. Cor. Io. dicenti: Fidelis autem est Deus, qui non patietur vos tentari fora id quod potestis. Prob. I. Ex D. August. qui lib. I. de lib. arb--
p., ait: Ex eo quod non accepit nullus reus
est : ex eo vero quod non facit quod debet, is reus est. Debet autem , si accepit θ' voluntatem liberam re is lentia am facultatem. Ex quo se arguo , quilibet tenetur praeceptis d1vinis parere , ea transgrediendo reus est a atqui ex D. Augustino nullus tenetur implere praecepta , nullus reus est non implendo praecepta, nisi qui accepit , voluntatem liberam ct f ficien ii am facultatem ; ergo accepit sufficientissimam facultatem ad praeceptum hic & nunc implendum. Prob. 4. Ex damnatione primae propositionis Iansenii: Aliqua Dei pracepta hominibus jussis , volentibus o eonant suus , secundum prinentes quas habens vires, sunt a Gibilia , deest quoque
439쪽
siιe illis gratia quis possibilia fani . Haec prop. damnata est ut naeretica ; ergo haec ejus contradictoria est de fide: Aliqua Dei pracepta hc-minibus justis, volentibus se conantibus , fecun-ἀum prasea res quas habent vires , fur possibilis p ergo ad praecepta implenda habent potentiam completam, non solum absolutam, sed relativam ad prasentes quas habent vires. Objicies: D. Aug. lib. de grat. Θ lib. arbitri ait: Uui vult facere Dei mandatum , nora pomιest, jam quidem habens υoluntatem bonum , sed adhuc parvam invalidam: poterit cutem , magnam habuerit is robustam . Ergo supponit D. Doctor hominem cum parva gratia non POl- se semper observare mandata, non defectu Potentiae absolutae ; ergo defectu potentiae rela
Resp. dist. conferu, Supponit hominem cum Parva gratia non posse semper observare mari data, defectu potentiae relativae proxime sufficientis, Donc. remote suffetentis , nego eo eq.
Semper enim saltem justi) possunt orare, M
Per gratiam orationis uberius auxilium impetrare, ut docet D. August. ibidem eap. 16. di cens: Ideo jubet Deus ) alqua, qtu non possumuι , ut noverimus quid ab illo petere debeamus, ipsa enim est Ides, qua orando mpetrar, quod lex impeγae. Et lib. de naturae & gratia , Cap. 44. Non igitur impossbilia jubet , sed jubendo admonet , is facere quod possis, perere quod non possis. Ergo supponit D. Doctor sem-Per esse praesentem orandi gratiam, neque enim potest quis sine gratia orare ut oportet. Inst. I. D. August. lib. I. ad Simplic. quas . . ait: Nonne aliquanἐo ipsa oratis nostra sis tepida est, vel potius frigida, ct pene nulla, immo
omnino interdum ea nulla, ut' neque hoc in nobis a vertamus 4 quia si hoc vel dolemus, jam
440쪽
amus - Ergo gratia illa orationis infirma, vires non confert pares ad orandum. Reis. nugo conseq. Agnoscit equidem D. Atto gustinus aliquando orationem ita esse tepidam, ut non oremus ; at non dicit orationem ex praesenti gratia non posse ardentiorem fieri , quod tamen requireretur , ut gratia orationis diceretur viribus paribus ad orandum destit ta; immo D. August. eodem tib cap. I. de iis, quos non trahit Pater, loquens, ait: Semes saccipe oe intellige: non traheris, ora ue traharis sErgo supponit eum, qui non trahitur, habere vires pares ad orandum, ut trahatur. Inflab. a. Si gratia orationis pares conferret voluntati vires ad orandum actu , non requireretur ad id novum Dei auxilium ; falsum conseq. Ergo. Resp. dim antee. Non requireretur ad actu Orandum novum Dei auxilium excitaris , conia adiuvans, ant. Licet ergo gratia excitans pares & proportionatas conferat voluntati vires ad actu agendum , requiritur tamen auxilium gratiae adiuvantis, ut opus perficiatur :
oserante ut velimus vel cooperante eum volumus, ad bona pietatis opera nihil valemus. Caeterae obiectiones solventur conclusione sequenti, praesentis conclusionis confirmativa.
Datur in flatu natura lapsa gratia vere is γ' lative sussciens , cui tamen , dissensu liberor Asat humana υoluntas. Est de fide.
Prob. I. Ex Scriptura, Prov. I. Vocavi is rernuistis: extendi manum meam, non fuit qui aspiceret , despexissis omne consilium meum, increpariones meas neglexipii. Ubi vocatio, e