장음표시 사용
121쪽
- 118 Locus; qui est ap. IA uo, s. cest. IOS Ant. is, 4, 5. non debuit, opinor, a doct. Grossm. asserit: huiusmodi similitudinem inter multo etiam plures in commentariis sacris et ap. Iosephum locos esse vides. Haud sacile Ascal. et Scythopol. illorum memoria demum effecit, ut res Iud. Opumatum ad vinitorum rem singi posseti An Christus a versarios hin rebus illorum imaginem suorum temporum videre voluerit 3 Tum Vero cur tam tecte Schleie acherus celeb. causam Certe tectae ora tionis asserendo artificiosam suam Ioci Lc. 16, 6 18. interpretationem muniviti) Taceo enim, duplicem, si ita censeas, αλληγορίαν in orasione inesse; a quo Vitio nostram parabol. vir doctiss. ipso studuit liberare: huius enim argumentum ipsuns e genere publicarum rerum esse sibi per suasiti Si autem Christus nunquam tectius ex rom. rebus argumentum pessit collationis, utcunque si innotuerint ei iniuriae praetorum rom.'. idemque isex vita hominum rerum divinarum imagines decerpserit, ad rom. res fictam esse του olaoνόμου similituclinem, ex neutro sequitur Ad . De porsitorum rebus dicendi opportunitas erat: A8 Si quem nescio quid impellat, ut publicam causam
tractari necessarium ducat, Ios. compluribus in Iοοι de similibus iisque domesticis et, quod in rom. non Cadit, τῆ κυρι- autem belle convenit, Impumqu' probatis delationibus tradidit: B. i. a, 6, 3. 2, sya 4, 3. Arcti. 14, 3, I. 14, 9, 3 - 5. 14, II, a. λβ IO, 3. 4. 16, 9, 3. 4. 16, Io, 6 -9. 15, 9, o, b, IK 5, 4. II, T. I. Ia. H.
122쪽
argumentum autem parabol., quae has explicaret: idque ex re rom. delectum, non fuit Dinter se imocinandum oblatum. Quam invidiam res ha- ιbuerit, non Commemoro quidem: sod quamvis vituperatio τ. ἀδικίας portitorum ad Romanos non ipertinuerit, pertinuit tamen ad eosdem νὶ ἀδικίατ. οικ., Praetoris. Denique non potuit esse qui quam tecti aut ambiguisin germana Iesu oratione:
nam si n)2 l an simit. dixit, praetorem dici haud sacile quisquam existimaverit 3 iudici praetorem nemo dubitaverit. HOC autem recte mireris, interpretem graecum Potissimum . ita divinasso consilium Iesu tecte loquendi, ut iam parum communi usu in publ. rebus receptum uomen poneret, id, i quod ita aram. sieri non potuisset, sua lingua essecturus. Schleiermachero, viro S. V., adeo ita vi detur Christus de pubI. rebus praecepisse, ut
notaverit Romanos. Fecit autem hoc nunquam. Si interpres ille ex necessitudinis κυρίου et Olκ νομου ratione et lege rem existimasset, in Roma- . nos et ἀδικία commissa videretur necesse fuisset.
Poterat quidem parabola hanc quoque secti in partem, ut Romani a portitoribuS iniuria nou as sciendi dicerentur: sed maluit Christus pro mo- Te suo civiles res Praetermittero et diviva
Non minus Bortholdii sentcntia 85 ipsis sacris Commentariis vitae Iesu refelli videtur. In nulla enim Parab. duodecim suis tradita illuniis in vitia et flagitia invectum esse , aut, Sicubi
123쪽
severius quid praecepefit, hoc ita fecisse reperio, ut, quum singuli notandi essent, reliquos etiam notaverit. I c. 9, 54. 49. Mo. 8, 5J.
Neque is arcere et detinere tantum voluit eos, squibuscum nostro in loco egit: vid. v. ει ἐγένεσθε et v. IS. Illuc minus aptum facinus Iudae,
quam de quo ceteris, a quibus id plaue alienum
esset, Praeciperetur. . Devique ratio narrationis et praec ii inter se in dira ptationem quaestionemque VOCata, et
primum quidem de Praedicati parabolae similitudine quaesitum est. Quum, quod sactum esse traditur, idem deinde Iiraeceptum esse Fider tur, neque tamen turpe quidquam a Iesu praemcipi posset, lutpP. Vel τ. φρονησιν Solam, non modum etiam hanc hero probandi in praecipiendo spectatum esse rati, vel hunc omni tu pitudinis' crimine et nota liberantes, Da minori ad maius concludi censuerunt. Qui ex prioresuerunt genere, ii argumentum collationi propositum ideo tantum, ut de prudentia in usu dia vitiarum probanda praecipiendi opportunitas e
set , 'delectum arbitrati, omnem T. Ota. et eorum,
quibus praeceptum esset, similitudinem in communi τ. gρονήσεως Decessitate inesse putaverunt, s. eandem necessitatis huius causam αδιHαν) pο- ' nebant eis in portitores praecipue omneSque repetundarum reos dictum, s. generatim de liberali sapientique bonorum CaduCorum usu prae Ceplum eSSe Censebant. Veriam si, qui docuit Parabolam, hoc tantum sequebatur, ut pruden-
124쪽
- 121 θ' illae nsum in divinis rebus maloiem etiam quam in rebus huius terrae esse ostenderet, Salis erat, prudentiae rebus huius terrae descriptae cxemplum proponere; nisi sorte metum ambigue et periculoso dicendi inopia exempli honestioris, ex corru
men illud facti et modi huius in ulla parab. sacrum deprehenderis: Mi. 15, 44. αγρω
generatim, non τ. ἀγρω τινος dictum est, ut a sit omnis iniuriae suspicio. Deinde, qui α ota. vel onera S. a τω κυρίω
remisisse cantiquiores : rapinas restituisse , vel liberalem et pium esse coepisse Schula. cet. ple
49ὶ Hinc aliis necessarium visum est, voluerit Christus ad vim orationis augendam isa turpiore ad ho- .nestius concludi. Quae argumentandi ratio non
quidem ab natura parabolae Schulet. 97. discrepat, sed a Iesu consuetudine parabb. docendi et ab oratione, qua h. I. usus est. Solet enim figura argumentandi illa accuratius verbis exprimi A. ad .ner. 4, 18); et, quod maius est, in locis, quos attulerunt, 7, 37 - bo. 18, 5 - 8. II, 13) modus
argumentandi ab eo, quem volunt, plane discrepat, quoniam probe factum ab improbis sedes et Iocus est argumentationis, turpitudo autem nequaquam, sicut ipsi in σω οὶκ. fuisse putarunt, ad modum se e malis expediendi etiam pertinuit. Praetermitto id, quod, Iesum, illo modo argumentantem, eum, qui π. αδικίαν ad .. φρλκσiis applicuisset, dicere necesse suit; quod cum usu huius v. Pugnam conatat. Disis ipso by Corale
125쪽
Hquo) arbitrati, turpitudinem lacti ita sustulerunt
lia in solo sine utrique hominum generi proposito insit, ii Pracdicati similitudinem, quae cum
prioris generis interpretibus non probata esset, illam argumentatio uis ipsorum difficultatem periperit, effecerunt quidem, sed eo tantum essecisse videntur, quod facinoris istius et causae totius cxistimationem a vulgaris οἰκονομίας rationibus ad aliam quamvis rerum cQuditionem et legem rem vocarunt .
5 o) Schsaius, vir celeb., ad normam οἰκονομ&c a deo hominibus traditae, quam quidem ipse propter V. ψίλ- informaverat, humanam την oti . finxit. Ηano eandem ob causam aliquantum suctuare videtur. viri doctiss. oratio. Pag. 65. 69. ἡ τ. OIκ. αδικία τηψρονήσει, quipPe quae non ad σ. αὶ .riae relata su rit, non sublata et a m visis π. φωτος eo, quod φρονησιν ad horum appetitum revocarent, exstirpanda fuisse dicitur. Hoc igitur si propositum ivit docenti parabolam, ut contemtionem divitiarum maioris Iaudis conditionem poneret, ac si ex licio res σου Ola. ab illo iudiρata est, ad duplicem oppositi ge . .' neris φρονησιν e plicandam magis quam ad similem quandam φρ. Dcommendandam M oratio pertinuit,
νεσθε κ. τ. Opposita autem si sibi invicem sunt duo genera, primum cum lege a viro doct. p 97. scripta hoc pugnat, deinde cum locis p. 66 alternicist in threm Verhaliniss ga andern Menschen erhannD et P. 81- αδικ. ais Be-
126쪽
Quoniam autem, ut ad rem propositam inua . nam autem haec fuit d, ita multo etiam magis ad
naturam et rationeS eius rerum generis, ex quo
argimentum Parabolae e t, accommodate dele
deT οὶκ. τ. in quibus altera quaedam appel , Iationis r. οἶκονόμου causa posita est. Si enim qin eo constitit, quod beneficus ille non fuit, ac si ab hoc neglecto i muneris officio nomen αδίκου invenerit necesse est, aut hanc Certe τ. ἀδικέας partem τὸ - φίλουe ποιεῖν sustulit, aut plane vanum hoc suit. Si autem o οὶκ. Nec plane αδικοι suit, quoniam ad liberalitatem animum appulerat, nec Plane πιστος, quoniam dei curam non sesserat, compleri debuit η δικαιοσυνη πέσοι. At huiusmodi disserentiam r. δικαιοσυνης et τ. πίστεως non fert Vv. αδίκων et πιστῶν oppositio. Ac si o οὶκ. . a crimine π. αδικ. plane liberari non potest, is, qui 12, 42 πιστον οἰκ. dixisset φρονιμον, h. I. αδικον ' II. E. οὐ πιστον eodem illo nomine dignum censere non potuit. - Longius etiam ab usu oικονομίας discessit vir summus, Schleiermacherus, inductus ad id sortasse maiore τ ἀλληγορίας, quam in Sermone inesse censuisset, licentia. In re domestica οἰκονουος αδικsaee is est, qui domino iniuriam sa-cit : Stal. r. αδικίαν ad T. κυρίου et π.-TRKOnem inter sct retulit. Hinc quidem v αδικία C usa audis, κιστεωe hero Probandae autem nulla ratio
fuisse videri potuit. p. aoa. Ao4. - S. V.
Grossm., in hoc Schulgii sententiam secutus, necessitudinem τ. οὶκ. et r. in re iudieandat spectavit; isque, ad quod contendebat, perfecit
non pervertendo naturam rei domesticae, sed omquod banc omnem susttulit. Duilipeo by Corale
127쪽
ctum hoc censeri debet, delectus huius parab eo tantum a crimine vel arbitrii vel levitatis defendi posse videtur, ut non tam quid debeat, . quam id quod soleat seri, in ea expositum, et hoc, ubi oratio ad praecipiendum pervenerat, non improbatum quidem, sed ad res eorum, quibus;
praeciperetur, pro diversissima illarum natura ac Commodatum censeatur. Haec enim est sedes et fons eius, quae est narrationem inter et prae ceptum, discrepantiae. Itaque vis et tanquam nervus praecepti non in V. ποιήσατe φίλους, sed ita V. αιωνίους, atque in utriusque Sententiae broιήσ.
φίλους, Τ, coniunctione inter se contineri vi detur; ut, quippe qui iam ἐφρονησαν, εποίησαν φιλοvς, non ποιεῖν φίλους simpliciter, sed eo consilio ποιεῖν iubeantur, ηινα δέξωνται obroιθ εἰς τ. αἰων. σκ. Hinc V. praeter morem alteri praepositum. 'O τἱος ὁ ἀπολωλυοῦς et ο oia. ετρον εtandem; τ. υιοῖς τ. φωτος autem praeter domini domum nulla alia patent domicilia. His positis demum apparet, quam ob rem de tam suspectae fidei cφρονησει expositum sit, atque integra h. e. incorrupta narratio per ἐπανορθωσιν , conclusione ista simpliciorem, ad praecipiendum accommodata videri potest. lDe Subiecti narrationis et praeceptionis ra- tione pari inter se modo definita non est quod dicam. Qui enim, ubi argumentum parab. ex singulari quodam causarum genere est, atque a eo tam manifestis verbi S Itotu. τ. ἀδικ. , Praece- artionem quoque ad eaudem rerum conditionem
128쪽
speciare, significatur , cuneus hominibus praeco pium dari censuerunt, ii id solum ostendisse vi dentur , transferri posse orationem in alias etiam similis generis causas; quod quoniam haud facito nisi vol praetermissis vel mutatis iis, quae eam ad singularem quandam causam pertinuisse pro dunt , fieri potest, istiusmodi homiloticis artibus
tollitur tum vis orationis tum germana verborum
Hac duplici, Subiecti et Praedicati, simili
tudine quaeque hum. et divinae causae inter se contentio Contiuetur. Nostra autem parab. ex earum genere esse Videtur, quas non inepte historicas dixerunt, quoniam in iis non tam di vinarum rerum Conditio, quam certa quaedam et si DPalaris res inter homines gesta vel horum ratio agendi quaedam simulaCro adumbrata e pressaque est. In hisce uarrationibus Subiectum propter nativam suam similitudinem delectum, ac si qua pars eiusdem accuratius definita est v. I. s. , ea pariter atque Praedicatum in earum par sum Darrationis numero habenda est, quae possint magis pro significandae cauSae natura, quam Propter Decessitatem quandam tu expositae causae Datura sitam delectae videri, abhorrere tamen ab hac nullo modo possint. Itaque parteS nostrae parab. , in quibus aliquid insit similitudinis, iti duo
haec genera descripserim, , ad quorum prius eas retulerim, quae Cum Οἰκονομίας natura et ratione continentur. Hae si rei propositae non convenire visae essent, argumentum illud narrationi
129쪽
Μ- ω non propositum esset Ex altero genere eae sunt, in quibus τὰ περι τ. οικονορείαν ita gesta tradu tur, ut, quum Possent per naturam huius aliter
etiam geri, similitudinis gratia in hane potissimum partem Versa videri possint, velut Iaudatio): In iis autem, in quibus nihil similitudinis, nisi sorte Casu quodam, insito, reliquas h. e. eas facile habebis, quae ad continenda inter se Suh-
5ast Duduin explosa est eorum opinio. qui ν. αλληγορίαν vel ad singula paene verba, vel ultra paraboI. ter.
minos, ad interpretationem huic adiectam quoquo pertinere, atque aut rerum iudaicarum minam aut corruptae Pharis. disciplinae abolitionem simulacro
raν περὶ τ.-τ. αλκ. essiciam esse potius, quam
do huius ipsius usu quodam praecipi putabant. MPriore genere recentiore tempore aliorum etiam Christi sermonum intpp. suerunt, qui, ut hoc utar, Io. 5. locos, in quibus singula Voez. φωνες, ιον
μείων etc. in morum emendationem translata est εςnt, conquirere, quam integram et veram .. ἁνάστασιν ἐκ νεκρῶν simuIacrum emendationis morum
habere maluerunt. Quibus in parabolis, L. ao, 9. 14, 16. 8, 4. Io, 3o. est variorum quorundam generum distinctio, eas, I; cet haec similitudinis, neutiquam delectationis gratia lacta censeri debeat, no Iim equidem Maηγορικλο dicere prae ceteris Schre ter. 2. . 'AMηγερέα est, s. de uno s. do pluribus generibus dictum est; modo ne eam sicut ad disei tinctionem, ita ad causas et modos disserentiae per tinere opineris. Idem Schreit. iniuria Granenberg. ILometer., Starenberg.. Driessenium, quibus de usu quodam bonorum praecipi visum erat, eodem locut
quo Kartios, Gillior, al. habuit.
130쪽
- 127;ectum Praedicatumque narrationis necessariae erant, neque tamen in exitum causae momentum habebant; ita igitur comparatae Sunt, ut necessitas illa idonea causa sit, ob quam positae Sint aliquae; arbitrium diccntis, cur hae potissimum. In quibus non reperitur utraque haec nota, Earum causa probabilis.nulla superest nisi
sa Sensi, me imparem esse dissicillimae huic quaestioni solvendae, atque hinc factum fortasse, ut mihi ambiguo hac de re a viris doctis scriptum esse Viaderetur: velut alterum id, ex quo Keilius didaetia Cae Parab. Partes ripalmarias cognosci posse putavit cissi quae cum sententia illustranda tam arcte sint coniunctae, ut ea salva abesse non Potuerint
uermen. g. 8 r. : haud raro enim do ,,sententia illustranda ipsa ex partibus illis demum iudicari potest. Atque de causis disserentiae didacia et histoxicar. parabb., de legibus interpreti harum scribe dis, de praecipuarum et similium partium disti ctione, de iis parabb., in quibus utrumque genus illud parabolas docendi mixtum est Io, 3o -37. X8, 9,-- 14, neminem copiosius dixisse vides oeor. Eichst. I. 317. Quam dissiciis sit, definire partium similitudinem,
tres e recentioribus intpp. docuerunt, qui ne eam quidem, quam sua parabolae enarratio sagitare videretur, omnibus in partibus praecipuis vi et arte essi ero valuerunt. Ex iis, quae aput S. V. ScI1Ieie
mu h. Aunt, hoc unum cou memoro: δ οH. munere
decedie domino id propter perfidiao suspicionem iubenter portitores, ut uItro a Caes. partibus dis ae danti monentur, n' cui fortunarum omnium ruiuae Disitirco by Corale