장음표시 사용
101쪽
- 98 nem retulisse Censendus est, cognatio horum inter se ita in deliberationem cadit, ut Vel tempus vel modus rem tractandi consideretur. Et L. quidem, eX cuius ratione scribendi rem omnem iudicandam esse apparet, primum in disponendo res Iesu Christi nunc tempore, nunc genero rerum ordinem descripsit, nune neutram hanc rationem secutus est. Ut passim nimium ingenii acumine ductus fuerit Schleiermacherus, vir summus in libro, quem dixi), haud raris tamen in locis Noster unum quendam locum com- , pluribus vel lactis vel sermonibus Iesu inter se coniunctis pertractavit, et Iioc qua de re aliter sentit vir ille in ea praecipue, ex qua HOSter lo- i
cus est, libri parte 9, 5 3 - 18 sin) ita fecit, ut l
dubitationem certo habeat, an maiorem Curam in conservando ordine temporis, quam in eo significando id secit, posuerit. Vicissim ustro
etiam minimo omnes plurima Sue commentariorum partes ad rerum genera disposuit: ex Ccte ris conser inter so I 5, 28. 14, 16 - 24. ΩΟ, 16;et ,, non inscruit palabolam propositam Ρost l. 38, 27, quod scriptorem, si de divitiarum usu
praeciperetur, facturum suiSSe, GrOSSm. Contra Schulatum dicens credidit) eandem oti Causam, ob quam id in sermone Ict, 15 - ux. non fecit. Neutram harum rationum sequitur
Fallit igitur haec quaestio spem utriuSque intpp. generis, eorum pariter, qui dicunt, atque illorum, qui negant, nostrum locum DPOPtCD mi
102쪽
traetatae aut rationis eam tractandi cognationem cum superiore loco temporis societate contineri ;si non notae quaedam reperiri possunt, quibus scriptor signifieaVerit, utram res disponendi rationem singulis in locis secutus Sit. Certa autem huiusmodi signa nostro in loco sunt neque verba
In illorum enim usu Oratio L. sibi non constat: καὶ alteri vocabulo, d/, tum adiectum, tum
non adiectum, et ubi Secutus est temporis rationem coniunxit inter se lacia) et ubi non secutus simpliciter adiunxiq; aut dissicile saltem ost iudi cium, augetque difficultlitem magna quae solet osse in his rebus librariorum negligentia. In adiungen do καὶ praetermissum innumeris in locis: 7, 56.9, 7. 8, 19. 25, 1 O. ni. POSitum autem: 6, 6.coII. I. 9, 61. Coll. 59. 18, 1. 9. 25. In Coniungendo praetermissum: 6, 59. 12, 16. I S, 6. 14, 7 1s, 1 I. 15, 1. 9, 46. , atque adeo ubi opposita sibi duae res aut orationes videri possint: 9, 25.cto, s. Tu, 22 POSitum autem: 5, 56. 14, 12.2s,
19, 19. 2I, 2. Utrum ad Verbum, an ad No men sit nostro in loco καὶ relatum, hoc eius, qui de tempore quaerit, non multum intereSt: par est orationis in hoc genere ambiguitas. Quando de tempore, quo res gesta Sit, eXploratum est, tum vide, in utrodit maior vocis vis; quanquam partim hoc proficies: si enim duo sermones nul
lo aut exiguo temporis spatio interposito habiti fuerint , ubi in altero ad eosdem oratio pertinue
103쪽
rit, καὶ ad Verbum perrerit , ubi autem ad alios, aut ad nomen horum, Fertholdii enim het quia dein commentitium) aut ad Verbum referri poterit. Nolim tamen tam ineptum ullum iudi care Iibrarium, ut propterea quod antea Cum Pharis. , non Cum τ. μαθηταις Iocutum Iesum via deret, V. καὶ praetermiserit. Berth. 86. An sue rit facile, qui vocem ad Verbum solum referri PO se Opinaretur Non minus in utramque partem disputari potest de altera inScriptionis parte, VOCab. μαθη--των. Quod quibus latius patere visum est, ii non satis recte locis eX Actis 9, Io. II, 26. 6, D. 34, ctu al.) usi Videntur. Illo enim tempore, in quod res in his a L. perscriptae inciderunt, Apostoli, quippe lai in Domini Iocum sus cuviderentur, Luca quidem interprete tam diligenter a T. μαθηταῖς discernebantur, ut hic per totum librum iis pristinum nomen, magistro Superstite aptius visum, non imposuerit, immo passim Q, 26. coli. 27. 6, 2. 8, 1. nomini τ. μαθητων opposuerit. In rerum Iesu Commentariis autem quoniam idem τους δωδεκα etiam μαθ' Iiων nomine
appellavit, Vides, hanc sublatam deinceps Consuetudinem dicendi ex posteriore libro existim Hnon posse. Tantum quidem iam valuit in priorescidendo auctoritas usus appellandi, quem in altero Secutus efit, ut, ubi hoc agi videbatur, ut appareret selectos duodecim dici, aut ubi hoc
104쪽
5. 47. 14. uέ, 9. IO. 55. . Μαθητας autem BOS dei. appellat, ubi vel de solis his dicere consi
tuit 11, a. 9, 1. 14. Coll. IO. 18. LV. 25. πάντας. propterea obscurius dictum, quia scriptor id, doquo IesuS cum Petro Solo egerat, Praetermi Sit.
scripsit πλον συν μαθητ. Sed V. L. V. 18. κατα- μοναςJ 54. 4o. 44. 22, II. Iesus. Lucas V. 14. diligenter scripsit δωδ. ἀποστ. quod cum lacis set , deinde V. 59. VOX μαθνγτων recte visa eSi
nihil habero ambiguitatis.J 8, 9. us. scoli. I. 45.5 I. non F. IO. Sq. nam idem τοις φιαθηταῖς
quoque dixit Io, 25.J II, 1. scoli. 12.J 22. fColl. 4 I. 64. --; Vel genere μαθητων universo Apostolos complectitur 6, uo. 7, II. 19,57. . Reliquis dolocis ex Lucae consuetudine dicendi certo iud cari non potest. Sunt autem hi 18, 15. 6, 1. 27, 22. 29, 29. PO, 45), ita quibus nomen μα- ' θητων simpliciter positum, et qui ipsi ad iudi candum nihil adiumenti suppeditant: non recto enim, Opinor, id, quod latius pateat in his ora tio Iesu, appellant Enck. S. V. comm. ad h. I. : Christus cum App. non de iis tantuni, quae adeOS Solos pertinerent, egit. Probabilius tamen videri alicui possit, Iatius in his locis patere nomen, Prri terea, quod L. , ubi τους δωδεκα voca vit μαθητἀς, plerumque hoc ita secit, ut τ. δωδ. dici aliunde tutelligi posset. Nostro in loco ad P. Solos pertinere nomen, nonnulli, Velut Beriholdius 7- , cx tiron. αὐτου Coniecerunt. At huiusmodi liotestas provomitas, quae modum
105쪽
familiaritatis definiat, vereor ne ficta sit; atque - pronomen tum deest, tibi dici censent Apostatos c9, 18. 27, 1 , tum non abest a locis, in qui bus latius patet VOC. 7, II. 6, II. 17. 2O. 14ia 7. 55. Io. 6, 6 o. al. Hinc alienam a re iudia o eo librorum dis ensionem. Librarius haud 1acile illam promminis vim ita perspexisse censeri Potest, ut omisso pronomine Apostolos ab in digna quadam suspicione liberare sibi videretur.
Omnis haco ratio ex iis, quibus librarii duci po- filiori ut, argumentandi multas habet cautiones.
Neque articuli vim ullam esse, demonstrant loca 6, 2 o. 7, 13. I9, 57. Quod Simpliciter os me- αιτου sdripituri est, ex hoc in L. inprimis,
cui, cum tam crebro ασωστολους scripSerit, nomen. ρμουθητων manifeSto non tanti Visum est, non recte
Conieceris, κατ ἐξοχην Apostolos dici; nisi his nomen illud ita proprium fuisse demonstraveris, ut Deque aliis hoc idem, neque ipsis aliud nomen impositum sit. Accedit orationum Christi, quas L. aute nostram et POSt qam exposuit, Cognatio: 14, 25 - 55 Dominus complures ἐξοχλου uomen μαθητων assectantes de huius obtia nondi conditione ac difficultate monet. Cum huiusmodi μαθηταις eadem de re nostro in I Oagi censeo, uou Dosvis Iesum audire solitos Henueberg. ad h. l. dicens , 5ed eos, qui ne quo coutiuua Iesu consul dine usuri HOC viri te et sauctitate potissimum, sed quacuoque de muni de causa, minus liberali utiani, a vulgo vel
lex ris vel inlinici animi diprcssi animos ac ieiu
106쪽
Christi, qui novam spem ostendere videretur, appulerant Partei genominen halten . Hos, li--eot in delectu faciendo perpauci tantum aptiores ad rem viderentur L. 6, 15 , maturo multos misso ; hos eosdem, licet Christus nominis Misgnitatem et 1wndus defenderet 14, 25- So), ipsi quo illi huic minus convenienter se gererent Io. 6, Go-66. Coll. 67. 8, 5O. SI. coss. Sqi , Vulgo tamen et sub initium certe temporis eius, quo Christus prodiit, a solo balatismo nomen illud invenisse et vindicasse, ConSentaneum eSt. Eos tantum, qui Damplexi essent doctrinam Iesu , ρ αθνητας dictos esse Berib. 70, 8o , omnos sa-cile consenserint; sed amplecti sedoctrinam pa tos alicuius, Messiae, iudaice sectari non est de senteotia alicuius agere et sentire potissimum. Crimen τ. αδικίας non abhorret ab huiusmodi μαθητων persona. Huc illud etiam acdedit, quod Dominus cap. I 5. Cum adVersariis disputaverat, iisque et suis et portitorum. Hi si illis oppositi sunt, percommode a partibus iis, quas sectaban-tUr, nomen traxerunt, quemadmodum factum id vides 17, 22. coli. 2O. 19,57. coli. 59 IT,I. Denique L. nunquam, quos Paulo ante μαθη-
τας Ixerat, eosdem deinde ἀποστολονς cIT, I. coli. 5. vocavit, sed vicissim 9, 14. coli. Iu
postquam partem dixisti; siv vicissim, obscuro
diciS. Quae quanquam ita esse suspicor, rectiu tamen ex eo, quod in inscriptiove non perScrim
107쪽
ptum est . iudicari videtur. Dico autem eum No stri morem scrilaendi, quem hic secutus, in uno tantum loco II, 18. Parabolam Sine pracsatione ςxposuit. Quare si quis hunc Scriptorem Caia SaS certe sermonis, Si hic a superioribus ali DUS eSSet, expositurum fuisse, eas igitur in his latere, et hos eosdem Cum nostro loco conti neri censuerit, perpetua paene Lucae CODSue tu diuo scribendi confirmatam sententiam dixe
42 Qui non modum tantum rem tractandi mulatum,aed orationem in plane aliam rem etiam traductam arbitrati, totam de universarum divitiarum usu quaestionem in hoc sermone Comprehensam duxerunt, ab iis, quum tanta fuerit omni tempore de re tam late patentet praecipiendi opportunitas, haec omnia quaestio recte praetermissa est. Hos omnes, sunt autem hi plerique, a SchuIzio, viro summo, in hoo superatos esse constat, quod hic disputationem Christi ad universam huius et L. Tationem sentiendi dicendique revocavit. Ita fundamento aliquo iacto seniatentiam suam munivit atque, etiamsi fortasse Δ- nam non sine Verecundia hoc dictum existimari velim sine idonea causa a loci propositi rationibns dis- , Cessisge .videri possit, extremos tamen interpretidoscriptos fines, scriptoris ipsius librum, non exq
HOC commiserunt, qui, quemadmodum b. Ber holdiu p. 72. 73. 77.), quo interpretatio loci a principio quodam, nimirum corio, eXordiretur, i veniendam osse, si a scriptore praetermissa sit, singularem aliquam parabolam' docendi causam arbitrati, rom gestam in Vita Iesu Chriati iiivestigarunt.
108쪽
Πaeo de inscriptione. Altera quaestionis pars, quac in ipsius disputationis s. narrationis
iuriusque cp. 36. 15. contentione tuter se ve satur, Plurimas habet cautiones. Inprimis autominterpretatio parabolae ab huiusmodi investigatio ne CauSarum eius seiungenda est. Nam illud
superiori narrationi Cp. I 5 propositum argu mentum quoque ita comparatum est, ut Christus,
cui cum facinore r. aliqua esset similitudo. Esto, si lubet, Iocus coniecturae, sed suus: h. e. interpres si quam causam ne in alia quidem libri, quem tractat, parte, sed in alius cuiusdam Terum Iesu scriptoris libro proditam suspicetur, hanc postremo loco habeat; videat magis, an ea interpretationi suae, quam num haec illi consentanea sit; ex-8truat aedilicium, oetiamsi ipso nullum tale iecerit fundamentum . Istis quasi complementis, eorum, quae in sacris commentoriis omissa iudicarentur,
ad interpretandum adhibitis plurima his iniuria il-
qta omni tempore est. Haeci est DCerta illa regula, qua intps suum ingenium coerceat , ut ex eo,
quod possit singi atque adeo ex Ionginquo petitum
sit, rem non existimet. Non illud praeceptum esta viris prudentibus, ut a causis interpretatio parab. proficisceretur, sed ut a causis iis, quas scripto ipse vel commemoravisset vel significavisset. Ex eo igitur, quod neutrum hoc factum sit in loco quodami, hoc solum sequitur, deesse unum. ex Praesidiis interpretandi; atque nostri certe loci intpp. nequaquam ideo iii errores inducti sunt, quod ocausas alto supercilio despicerent, sed quia vel carueruIIt ullo quodam praesidio interpretandi, vel quod tristius cliam, noluerunt carere.
109쪽
tibi praesorum ad alios oratio pertinere coepisset in varias partes illud Versare potuerit. Quam igitur potissimum in partem disputaverit deinceps,
cpioniam L. nullo modo significavit', de necessitudine etiam utriusque sermonis ex Sententia posterioris praecipue, separatim eum interpretando εComperta, existimandum est: in interpretationem autem non potest momentum habero id, quod ex hac omne pendet; ac Si quis suam interpretationem cum sinitimis posse commode conciliari ostenderit, ei germana aut propositi loci sententia aut utriusque inter se necessitudo a se cxplorata videri non debet. Itaque hoC tantum
interpreti videndum, ut ne quid commiserit, quod cum superiore loco aut cum inscriptiono posterioris pugnare Videatur.
4M Ne hoc prorsus temere dixisse videar, Iiceat mihi
dissicultatem huius rei ex ipsis iis, quae ex Tecentioribus viri S. V., Schleiermacherus et Groasma nus in hoc genere disseruerunt, compTobaTE.
Et prior ille quidem, qui portitorum causam in
posteriore etiam loco a Iesu susceptam censuit, nescio an in causis, ob quas ita censeret, assorondia iminus caute versatus esia videatur. Primum enim iquod sententia Christi, si oratio in quarta otiam parabola ad Pharisaeorum invidiam pertinuisse i dicorur, recte intelligi demum posse dicitur, hoo ipsum illud est, de quo intpp. inter se dissentiunt. Deinde adversarii portitorum commemorantuc quia idem v. 14; sed ut sint, quod articulus cuid. 15, α iut ratio scribendi ελεγε δὸ καὶ neutiquam de vopstrati utroque in loco casP. 16. 15. iidem, e
110쪽
His oninibus admodum Iate expositis dicen- dum, quid ipse sentiam; non quo cognationem
utriusque sermouis demonStrasse aut causas PO- tamen, non invidia in portitores ducti potissimum ἐκμυκτηρίσαι dicuntur. Denis ue vix est,
cur tanta Chrigit in disputando constantia ex Milauctoritate et secundum Dius genus scribendi 2 Moll. 2143 fingatur, ut ex j1ac ipsa res iudicetur , cound so fithri schon die Sacho selbst dahin Schleierin. p. aOa . Immo etiamsi Christum non plane noyam orationem ingressum censeam, tuendam tamen contra adversarios causam vortitorum vix
susceperat is, qui et totus versatur in his graviter monendis, Neque uno Vorbo ad illos dicit. Perlacilo fieri potuit, ut securitas quaedam, haud aegre per ipsam defensionem in animis r. μολωλaτων Subortalopportunitatem faceret in alteram etiam partem disputandi, pro quibus antea dictum esset, cum iis deinde sigillatim agendi. Non minus commode Chri-.stus, postquam bap. 25, 3icut 7, 47 erat potius iii. argumentando culpae portitorum magilitudine, quam hanc ipsam imminuerat, hos eosdem, quo modo ipsi eam imminuere possent, docuisse, quam inimicos eorum, ut, si illi hoc fecissent, in ratiam cum iis redirent, monuisse exi Stimetur. . Grossmarinus S. V. P. 16-18ὶ, paraboIam in Pharis. dictam esse, et aententiam suam eo, quod, c. 15 et a S, I9 sq. Contra eosdem dictum esset, ab arbitrii suspicione liberari putavit. EX eo quod, isquae antecedunt et quae subsequuntur parabolam, in Pharisaeos dicta sunt, liquet, eandem in Pli. di
clatii esse. - - Similitudo vocc. quorundam ex Oratione de T. πλουσίου altero et eN parabb. o. 15 de-