장음표시 사용
51쪽
48 Cursus Theol. Lubiana Tr. L. tiones demonstrari Mysteria Fidei nostrae selum n
gativ/, non vero positivὸ et quatenus per eas Gentu una aut Haereticorum oppositae rationes solummodo Elvi possunt. Nam, per quid amabo, illa opposita Argumenta selvo 3 per quid id evinco 3 an
non Per rationes sano rationis lumini congruas quidquid autem vel minimum congruum de Deo aenosi iis , hoc ipse Deo necessarium censeri debet ; ait S. simus hic tiberius citatus. Cujus sententiam etiam hic Parte I.& II. modo discussimus & selidε stabilivimus. Praeterea S. Anselmus in Prooemio ad Monolon resert se requisitum a Confratribus suis alterius Mona, sterii, ut de Mysteriis Fidei scriberet sine Authoritate S. Scripturae, quatenus, loquitur ipse, Authoritate
Scripturae penitus nihil persuaderetur; sed, quidquid pers uias inve)tigationes finis assereret, id im ese plano jblora vulgamus in mentis, simplici d putatione j
M. Faltonis nec late breviter cogeret Veritatis claritas patenter ostenderet. postea pergit: voluerunt
m etiam , ut nee plicibus peneque fatuis obctionibus
obvia i e contemnemem. Ecce petunt primo Fratres de-iDonstrationes possitivas postea negativas, utrumque
victus precibus praestitit sianctus Pater. Idem fecit S. Au sinus Diri is. de Trinitate. Quodsi etiam haec Doctrina Lulliana non esset adeo M. Patr0m Aut
ritate comprobata, immerito tamen quidam maleU li eam temeritatis ream agunt. B. Rannes Duns Sc tus etiam suo tempore novam invexit Doctrinam in orbem literarum orthodoxum, seripsit contrassi IIomam Amnatem tum quoque novam Doctrinam Pr
ducentem, jam id temporis fama Sanctitatis celebratissimum, ut adeo Libri Scori per tacitas mussitationes, postea variis etiam striptis impugnari & traduci coeperint: quod inaudiens B. Joannes Duns Scotus: i, modesth reponens ait, TIomas Sanctus est, oret pro me, Adoctus, disputet mecum: idem eodem jure: si viveret adhuc, dicere posset B. Raymundus Lullus quam parum autem Scoti sententias Ecclesia orthodoxa cenuarat, aut censuravit temeratrias et aeque P
52쪽
I P. II. An id, petodes Deo congruum'. 49
sariis contra me trinam Lullianam Articulo L allata./ aa. AD Rationem I. num. Respondeo Ι. Distinguo
I probationem: supernaturale eXcedit VireS na-.turae in producendo Concedo. in cognoscendo Nego Vis proauctiva in creatis est vel homogenea, Stunc est limitata ad producendum tantum unam speciem: vel est heterogenea: & tunc extendit se ad paucas Species, ne se nimium communicando penitus exhauriat, sed Uirtus cognoscitiva habens pro obiecto Uerum in venere , sub quo etiam continetur supernaturale, est objective infinita ; cognosicit naturaliter Deum infinitum, cur non ut authorem sirpe naturalium. ado. dist. ff. si darentur ejusmodi de
monstrationes sine praeposita Fide art. a. num. , ex .
plicata Concedo. hac praesupposita Nego. 23. Ad Rationem II. num. . pata manifestδ ex contextu, Apostolum loqui de Scientia secundum carnem & sensus : hanc jubet deponere, Si enim istam sequimur, credemus in Sanctissimo Sacramento Altaris adesse panem. Huc pettinet illud Cliristi ad Thomam: quia vidisti Z boma , eredidisti: Beati ut non vident & credunt. Eodem modo explicandus est alter textus sed Hebr. II. non apparentium seu- Abas Concedo. Intellectui Nego. Uel: non apparentium
illis, qui sua culpa primam Gratiam & Fidem quasi
conditionatam, neglexerunt Concedo: omnibus Nego. Circa Demonstrationem Articulorum Fidei sane meretur legi, quod habet B. Doctor Tom. a M. Miraud rum Demonstratio visol. I 66. si ibi initium. uem- ,, admodum Deus permittit, quod homo possit pec . ,, care, ad hoc, ut non corrumpatur liberum Arbiis rimum, ita Deus permittit, quod demonstrationesis Trinitatis di Incarnationis & aliorum Articulorum
53쪽
is possint calumniari per aliquas . salsis similitiadines,, Destructibiles ; & Deus hoc permittit ad hoc, ut is homo sit liber ad credendum vel intelligendum Aria isticulos; quia si Articuli essent ita demonstrabiles, is quod non possent calumniari, non esset Fides peris Articulos in homine, nec humanus Intellectus esset ,, ita exaltatus in intelligendo illos; quia essent ratio, nes grossae & paucae stabtilitatis; & quia sunt mulis istum dissiciles intellectu , ideo si premum Bonum is voluit, quod homines, qui non habent sabrilemis Intellectum, & qui siunt occupati in rebus tempo-oralibus, possent uti Fide: & homines subtiles, ,, qui relinquunt bona temporalia, possint intelligere,, Articulos, ct per illos possit illorum Intellectus eκ- ,, altari ad hoc, ut illos melius contemplentur, &ut ,, possint dirigere homines simplices, dc inducere i ,, fideles in viam Veritatis.
a . Cossis prim3. Non doceri a Lullistis, omisnia, etiam summa Christianae Fidei mystem fecisse Dei
revelatione per propositiones lumine naturali claras de
evidentes esse demonstrabilia : sed doctrina Lullianaeontendit supponi praeviam fidem quasi conitionalem
praestitam Iam revelatis, ut exhibet n. 8. Q.
pra. Deinde dum S. Paulus ait, Mem esse ex auditu, auditum autem per Verbum Christi, non intelligit cer eos, qui habuerunt Scientiam insuam de Mysteriis Fidei. Sed vult Populum, cui praedicatur Evana lium, imo etiam ipsos Praedicatores habere Hidem quasi conditionalem ex auditu. Quod vero in praedia
catoribus neget dari Scientiam Mysteriorum demo strativam ex lumine naturali etiam indepedenter a sacris Paginis: supposita tamen Fide conditionali prae
stita rebus jam tum illi asserunt, qui lanctos Patros praecipue antiquiores non sunt perscrutati, ex quibus hic aliquos citavimus S. Gelmum nempe de S. Augustinum. Si Adverseriis argumenta, pro Myst riis Fidei nostrae demonstrandis ex rebus naturalibus IetitA, quae praelaudati Patres non secus ac B. Doctor
54쪽
Q. I. P. II. An id, quod est Deo congruum m. s Istigidae di jejunae, seu tricae potius; Diem illi eisdem
Ss. Patribus dicant: sed vereor, ne in tenebris ambulantes domum redeant. Aliud est: de persuasibiliabus humanae Sapientia verbis, per quae Apostolus intelligit sophisinata Philosophorum gentilium, uti interpretes passim S Apostolum explicant. Caeterum nemo debet es e curiosus scrutator Mysteriorum Dei di Majestatis ejus, soli scilicet confisias rationi natur ii, uti gentiles fecerunt, alias opprimetur a Gloria. 21. Collige II. Ridendam esse atque explodendam illam objectionem, quod per Libertatem a seu
coactione eripiatur summum Deo Dominium, non secus ac si quis dicat: si Deus non potuisset pro priori rationis facere malum morale, dum modo fecit bonum imo optimum, non haberet summum Dominium.
Quis non rideat 3 imo quis non justissimh indignetur ejusmodi objectantium strepitationibus 8 Adhibeant
Adversarii veram trutinam , & videbunt omnimodam hanc esse paritatem: sicut in terminis repugnat Sanctitati divinae malum morale, etiam quod pQ priori rationis facere potuisset loco boni, quod nunc fecit, ita. repugnat quoque in terminis Im uetabilitati Divina potuiste pro priori rationis habere aliud D Cretum , quam quod nunc habet. Nec est, cur quis cum horrore legat aut scribat, sequi ex docti ina nae Lulliana, quod Deus ad intra seque necessario agat atque ad eXtra: dc proinde aequh necessario vilissim una vermiculum, ac Dei Filium producat, nam si non ce-quh necessario ageret ad intra, quam ad extra, esset alius Deus agens ad intra quam ad extra: cum haberet alium modum sibi identificatum astendi ad intra, quam ad extra. Et hoc scribo cum ho rore. Dicenis dum ergo, quod vermiculus quidem ex se non exi- et necessario produci cum fuerit nihil: Immutabutamen Dei Decretum exigat illum eroduci necessario. Sed Filius Dei ex se aeque necellario producitur ac Pater Eum producit. 26. Denique omnium maxim) inhumanos se illi produnt, qui audent dicere, quod Deus per Liber-n o Da talem
55쪽
tatem fi fessi coactione agat modo belluino. sequia 'tur enim quod ipsiam tremesacit calamum meum Deum ad intra agere modo belluino, quia agit Liberh tantum a coactione. Sequitur Beatos in coelo agere modo belluino, quia agunt liberὶ tantum asoactione. Pro pudori quamvis ergo bruta aliquomodo necessario agant, agunt determinata a speci bus vel extraneis, vel internis realiter distinclis, quibus ex impersectione indigent. Deus Determinat se ex Libera Necessitate, &Necessaria Libertate, seu quod idem est determinatur ex summis & infinitis sui met perfectionibus, 'uae identich sunt unus Deus. Examinent jam Adversarii ad trutinam theologicam opiniones tuas, quibus imbuti doctrinam Lullianam circa hanc materiam ut susipectam in fide proclamant: illuminatum item Doctorem ipsum vixiPatre Luminum dogmata sua acoepisse scribunt: & videant, quo ipsi spiritu agantur: videant, an suae opiniones non inveniantur minus habentes, & utrum Mom nia Doctrinae Lullianae gravissima placitis sivis non praeponderent, itaque intellectum ad capiendam genuinam veritatem inclinent.
Utrum Deum exsere , demonstrari si
sit per AEqisiparantiam, Tel, ut sunt, a
simi laneo sive quasi Epriori φ
1. CTATUS QUAE STIONIS est, an realitero existere Deum sub conceptu aliquo ofectivo cum Deo comertibili v. g.sub conceptu Eniis infinito persis non tantum per Creatinas, Iea etiam per Dignitates Deo essentialet, eatrumque necesuriam connexionem sano Inrede tui, non eaeὸ pertinaci , evidenter demon bari pos
56쪽
GI Utrum Dei existere, demon Darι
Asolutiones hujus si uastionis ex Scholi
a. Iusmodi demonstrationes non sunt verae sed LI selum apparentes. Ita Doctores illarum SchOlarum ferme omnes, pauci S exceptis, quos inter non postremi sunt PeretZ Doctor Mirabilis appellatus ejus discipulus Esiparga, Viva, Martinon, omneS OXlmii ex Soc. JEsu Theologi, quibus accedunt AEgidius: Abulensis cic S. Anselmus L. pro insipiente, ct Recentiores Hispani. 3 Ratio I. Si haec Argumenta a simultaneo ad
demonstrandam Dei existentiam inventa essent verε demonstrativa, eorum evidentia intellectum rith dispositum statim raperet ad assensum. Sed tot ingeni sissimi Doctores cum S. Thoma unanimiter clicunt, se his Argumentis non convinci evidenter: ergo non sunt ver4 demonstrativa. 4. Ratio II. Demonstratio debet esse per me dium ab ipsa rei demonstrandae natura sitiem sormaliter distinctum, ut a notiori procedatur ad minus notum: atqui in his Argumentationibus v. g. datur Ens persectissimum & necessarium: sed tale est Deus: ergo datur Deus. Nullum est medium sitiem, sor- maliter distinctum a Deo, sed attentatur idem Qrmaliter probari per idem: ergo non sunt verae demo strationes. s. Confirmatur: inepta est demonstratio, siquis probare vellet Hominem esse animal rationale, quia est Homor ergo etiam haec: existit Deus, quia existit
57쪽
ARTICULUS ILRESOLUTIO ejusdem si Minonis
' ex principiis Lusitanis.s, WIusmodi demonstrationes sunt nobilissimae,
M verissimae & non tantiim aPParentes. 7. fiatio. Fiunt per medium nobilissimum, dig. . nitates scit. divinas: Zc non tantum per creaturas, quae sunt medium contingens : ergo imprimis sent nobilissimae: quod autem verissimae etiam sint, non solum apparentes, probatur manifesth per In
8. Inductio I. Ens infinith δt omni pe sectum
existit realiter, quia existentia realis est una dc per sectionibus in praedicato omniperfectus iam contenta; sed Deus ex conceptu suo ob)ectivo adhuc implicito est tale Ens: ergo datur realiter. a. bductio II. Quando praedicatum de sabjecto demonstrandum jam conceptui essentiali hujus su jecti inest, complete perficitur demonstratio, si evia denter Probetur, inter hoc praedicatum di reliquas subjecti persectiones non dari repugnantiam : sed praedicatum realis existentiae jam inest subjecto de . monstrationis nostrae scit. Enti omniperfecto, di hoc nullam habere cum caeteris ejusdem Iubjecti Pen. sectionibus repugnantiam evidenter probatur: ergo Praedicatum realis existontiae completh probatur MEnte omni perfecto. Minor hujus syllogismi quoad secundam partem ostenditur ; si vel unica infinita Persectio involveret repugnantiam cum existentia reali: ergo involveret infinita Persectio imperfectionem, dc quidem summam scit. chrmaerjς4m: hoc autem est impossibile: ergo & illud, unde hoc sequutur. Ostenditur etiam specialiter de Asel atς, quam Athei combinare nolunt cum existentia reali. Sum. ma sussicientia ad existendum, di plenissima indepe dcntia a causa ex ipsis terminis est Persectio, sicuti
58쪽
ZIT Utrum DEum existere demonstrari Ere. I sindigentia & dependentia a causa ex terminis est im- Ieriectio: atqui non foret ex ipsis terminis Persectio,
i involveret repugnantiam cum existentia reali; tunc enim concordarer cum flamma impersectione scit. chymerica : ergo Asellas non dicit repugnantiam culPexistentia reali.
jorem illius quasi- demonstrationis . non esse veram absolutὸ, sed tantum conditiovπὸ Ita , ut sensus sit: Ens omniperfectum existit realiter, fl detur tale ensoncedo I tantum mente fingatur Nego; adeoque esse demonstrationem solum apparentem.
milis est isti ad sequentem s3 llogismum e creatura i dependens ab alio tanquam sui causa est impossibilis: atqui productum accidentaliter Sc tamen sibi sufficien-rissimum ad existendum est creatura independens ab stio tanquam sui causa: ergo est impossibile. Si jam velis distinguere maj. si verd sit independens Concedo. si tantum fingatur mente independens Nego. an
non tibi ipsi displicet hic respondendi modus sicut ergo major hujus syllogismi est absoluτὸ vera, quia
independentia ex suo concepta objectivo repugnat creaturae etiam secundum sium conceptum objectivum consideratae, quod necessh non est, ut sciam aliunde, utpote jam ex notione termini manifestum: ita ex opposito cum existentia realis vera contineatur in conceptu objectivo entis realiter omni persecti, quelem concipimus esse Deum , necesse non est ut hanc concordiam entis realiter omni persecti cum reali vera existentia petam aliunde, sed concedenda est ex ipsa terminorum notione, dc quidem absoluth.
sensu conditionali locum haberet: Atheus deberet Prndenter poste saltem dubitare, an non em reale e seni reais, dc ens ab alio sint termini synonimi: a qui hoc dubium non est prudens aut sanae mentis quia si ens reale convenit cum indifferentia abalietatis ex notione termini imperfecta, infinith mauis conve-
59쪽
Utrum Deum existere demon'ariso. 37
olvuntu)r Argumenta si Scholis Adver-
Iariis confra Scholam Lustianam artis. ii I. allata.
36. AD Rationem L num. 3. Remndeo I. nostra L, argumenta convicerunt autnores inhio ari culi primi relatos ut communi in suis Scholis sententia relicta ad nostram ultro accederent. Resp. II. dist. may. si velit esse indi Serens ad veritarent utriuslibet sententiae, Concedo. si tenaciter suae Propriae adhaereat. Nego. caeterum res ita habet. Deus .Ecclesiae suae Doctoribus inspiravit doctrinas, uni hanc, & hoc tempore pro sua gloria facientem, uti est demonstratio Dei a posteriori: alteri aliam & alio tempore clarius & essicacius divinum honorem promoventem, qualis nostra est infusa Doctori Illi i- nato B. Lullo, cujus ope innumeros Gentiles ad veram Fidem convertit & certe miraculum est manifestum, Virum alias Illiteratum multas Centurias Librorum eruditione plenorum conscripsisse , qui in omnibus sermh foliis sacris affectibus ad Deum, ejusinodi nervosis de existentia Dei demonstrationibus illustrati sunt. provoco hic ad poenam Libri. II. Ad Rationem II. n. q. Nego minorem Argumenti. Nam Dignitates divinae possunt in nostris cognitionibus distingui, non quasi in Deo sit fundamentum hujus distinctionis, sed quia limitata ct imperfecta nostra cognitio non potest omnia simul cognoscere: sed necessario omnia cognoscit sub aliqua distinctione, quia propria attributa intellectus, sub quorum ratione cognoscit, non sunt inter se ident sicata, sed unita, ct ideo seque parum intellectus h manus potest identitatem , prout in se est, intelligere, ac aeternitatem, Immensitatem & caetera Attria buta infinitatem insinuantia; ut alias probavimus: quamdiu ergo Intellectus noster non assirmat aliquid de D s una
60쪽
s 3 Cursus Threi Lassianae D. Luna divina Dignitate, quod negat de altera: nec eon. tendit unam prius debere concipi quam alteram ad quod nullum planh habet sundamentum, uti Quaestio. ne sequenti patebit sed unum concipit altero non considerato, non fingit, imo propter idaeas , qua dignitates divinae rebus creatis impressare, quarum
unam prae alia coepe cognoscimus clarius, etiam una
divina Dignitas evidentius apparet intellectui nostro, quam alia, & idcirco potest ab una sibi notiore demonstrativd progredi ad aliam sibi minsis notam. i8. Ad confirmationem n. s. utique inepta est iula argumentatio, quia per minus notum probatue magis notum I contrarium fit in nostris demonstra.
19. Collige. Intellectum nostium selli non posise,' dum sano lumine utitur, & manifeste evidenter. que videt repugnantiam inter quaedam praedicata v. g. inter creaturam, ocimproductum esse. Unde sic demonstrativis procedit: praedicata, inter quae video manifeste ac evidenter repugnantiam in ipsis terminis. illa pro flatu reali non conveniunt: sed inter creaturam di improduMum esse manifeste evidenter vis deo repugnantiam: ergo &c. 1imiliter falli non potest; dum manifesth ac evidenter videt inter quaedam praedicata i concordantiam v. g. inter existere & bo. mum, verum: unde sic progreditur ad demonstrario.. nem: Praedicata, inter quae manifeste ac evidenter video in ipsis terminis concordantiam, illa saltem posi unt existere S in statu reali convenire: sed interens,
inter existere inter bonum , verum video eviden-rer dari concordantiam: ergo Sc. Eodem modo inteulectus ianus falli non potest , dum manifesth ct evidenter videt inter suaedam praedicata esse necessariam connexionem existentiae realis aetualis, & tunc sic certo & clarh demonstrat: Praedicata , inter quae Vis deo manifeste & evidenter necessariam conneXionem existentiae actualis realis, ea necessario in statu reali actu existunt: sed inter ens & optimum, interem ει omniperfectum, inter ens oc necessarium video,