장음표시 사용
71쪽
Es Sapientiam. ergo: hine in Concssi Rhemensi anno II 48. damnata sutae propositiones Gilberti Poreretani Pictavissis Episcopi,acrisinitum est Artis. I. Symbo
h. Deum este seipsis ma3num sapientem, non autem Per Magnitudinem aut Sapientiam tanquam formas
maliter distinctas , uti errabat Gilbertus, ct Gregoriatis Palamas Monachus Graecus , postea Episcopus Thesial. sub Andronico Juoiore, qui addit illas ener gias, uti vocabat Uignitates Dei, non esse aliquid cre,
atum, tamen etiam non plane divinum, sed esse entitates medias inter Deum de creaturam, quae crea turis in sui productione communicanturi4. Ratio H. Demonstrativa& evidens per totum.
Si dignitates Dei realiter distinguuntur a civina Ensentia, sequitur divinam Essentiam in se ipsa esse va-Cuam Sapientia, inanem Justitia, sterilem potestate &sic mi ere his Perfectionibus, adeoque elle diVinam, tit supponitur , & non esse divinam quia in se
est sumnali deficiens , quae important manifestam contradictionem. Confirmatis. Illae energiae realiter distinctae essent accidentia, cum Esentiae divinae in se completae supervenirent : ergo abesse Ponsent a Deo, & IJeus tamen manere perfectus in Es
sentia ; S lic esset perfectus Deus in Essentia , quin sit potens S sapiens Sc. Sc. quod est impossibile.
Hac ratione etiam probatur: non posse distingui divinas dignitates a mis actibus. Vide Doct. Illaminat. Tom. q. in Quasionibus per istem demonstrativam s Dbitibus quaes. q. la' s. Eodem fundamento evertitur distinctio realis dignitatum Dei inrer se ipsas, & inter actus illarum; nam Omnipotentia Dei esset infinite limitata ab Immensitate Dei a se realiter adsequatis distincta, ita ut omnipotentia realiter nihil haberet Immensitatis, & sic Deus ageret per omnipotentiam infinith limitatam, quod est impossibile. onfirmatur. Dignitates Dei runt realiter idem quid cum Dei Essentia,
ut Probatum est, ergo etiam inter se. 6. Dices, S. Bol. lib. I. contra Eunomium ait:
ridisurum es dicere, et eandi facultate asotiam esset
72쪽
ergo haec praedicata distinguuntur realiter. Contra est. Agit contra Eunomium, qui omnem εtiam' rationis nostrae distinctionem excludebat in dignitatibus divinis: adeoque ostendit huic haeretico , intellectum nostrum non esse comprehensivum, sed cognoscere unqm dignitatem Dei, alteram praecish non considerando. . RESOLUTIO II. Communis omnibus D Zortibus Cathol. Essentia divina non distinguitur realitera tribus Personalitatibus simul sumptis. 8. Ratio est. Tres Personae simul sumptae in hoc erroneo systemate non haberent identificatam Omnipotentiam, nec naturam omnipersectam : & divina Essentia non esset per se sithiistens in existendo rergo utrobique esset desectus: de sic non esset Deus,
Resolutiones ad eandem quaslionem
scholis Lusitanae Doctrinae addersantibus. s. D ESOLUTIO I. ex Schola T3omistiea. Esenti - Dei ab attributis & Personalitatibus divinis, uti
S Attributa Dei inter se distinguuntur realiter, non quidem actualiter, sed virtualiter. Hoc est : quia EI sentia cum Attributis realiter identificatis est tam saecunda, ut aequivaleat rebus pluribus, ideo ConVeniunt Essentiae & Attributis Dei Praedicata realiaco tradictoria v. g. Misericordia Dei realiter virtualitepnon est Iustitia, sive Misericordia miseretur, & rea liter virtualiter non miseretur Iustititia Sc. Staio. Ratio I. Si Misericordia Dei realiter ama diristingueretur a divina justitia convenirent illis vere Pra dicata illa contradictoria realia; ergo euam veris conveniunt ideo, quia divina Misericordia realiter amaeadem cum Iustitia aequivalgi illis,m ςsiςnt reali ter distinctae discitqxes,
73쪽
si modo Elpentia Dei ab attribistis BY.st. II. ii. Ratio Il. Quia sic salvantur praedicata contradictoria realia, de duobus virtualiter distinistis,quae alias realiter essent omni modo idem. V. g. Pater generat, Essentia Patris non generat: Natura divina a
Patre communicatur Filio, Paternitas non communicatur.
1 2. RESOLUTIO II. ex abola Scot. Essentia divina a dignitatibus c ivinis di Personalitatibus , utidi Attributa divina inter se distinguuntur distinctiono media inter distinctionem strictS realem , & distinctionem rationis: hoc est, sunt quidem realiter quid idem, sint tamen etiam ante operam mentis dive sae formalitates, conceptibilitates, di definibilitates. I 3. Rutio Ι. Per cognitiones nostras' fiunt di versi & distincti conceptus di distinctae definitiones de dignitatibus divinis : ergo ante intellectum jam dabantur distinctae actu conceptibilitates & definibialitates : sicut bene concludo: datur per intellectum una definitio, ergo ante intellectum dabatur unum actu definibile: pariter igitur sic bene concludo: dan tur per intellectum plures actu distinctae definitiones de civinis dignitatibus: erao ante intellectum idabantur actu plures distinctae definibilitates, sed non diastinctae per distinctionem stricte realem , quod est contra fidem, proinde per distinctionem mediam ex
14. Ratio II. Per hanc distinctionem evitatur, qudd Praedicata contradictoria realia num. IO. hujus quaest. allata, & alia plura non verificentur de re reg-ιtur omnino una simplici & eadem.
Resolutio ad eandem si Damonem ex
74쪽
Cursus Theo Silianae Tr. II 6. Ratio est, non datur in Deo aequivalentia, ut Vere pro statu reali possim assirmare : Essentia divina est inanis Omnipotentia, vacua omni stientia et
item Omnipotentia divina est infinith limitata per omniscientiam realiter : atqui hoc sequeretur eXdistinctione Thomistica: quia haec propter aequivaleΠ-riam praestat, ut pro statu reali vere dicam : Mentia divina non est Omnipotentia: Omnipotentia divina nous omnisesentia: quid autem aliud aut minus est, dic re posse veri pro statu reali: mentia Dei non est omnipo-rentia, sis Essentia Dei propter illam aequivalentiam nihil habet omnipotentiae, quam assirmare : Essentia Dei es vacua omnipotentia, vel an non simi sensius similest Omnipotentia Dei non es propter 'aedictam aequivalemtiam omnistis, S iste: Omnipotentia Dei es per omnia mentiam infinite limitata; quia, cum Verum sit Prostatu reali ob eandem aequivalentiam : Omnipotentia Dei non es realiter omniselentia, omnipotentia niihil habet scientiae realiter: ergo quoad dignitatem omni- scientia est infinite limitata; certe ab haereticis, qui er rotaeh docuerunt distinctionem amialem stricth re
lem, retorqueri potuissent omnia argumenta Th mistica ad salvanda praedicata contradictoria de enictrealiter actu immi uno & simplici inventa : muli, minus erunt motivum credibilitatis evidens ad con- Vincendum Gentilem aut Atheum, qui propter illa Praedicata contradictoria adhuc alio serupulo uritur. II. Dices contra hanc Rationem : ex distincti ne rationis non sequitur Essentiam divinam esse vacuam Omnipotentia , omnipotentiam infinith limit
ri ab omni scientia: ergo nec ex distinctione reali vir tuali Thomistica. Contra es. Quando consideratur per distinctionem rationis una divina dignitas alia non considerata, nihil assirmatur pro statu reali, quod non simul assirmetur de altera veth, sed' distinctio est in nostris cogitationibus in repraesentando limitatis contrarium est in distinctione Thomistarum.18. RESOLUTIO II. Dignitates Dei non dia singuuntur ante inte ectum distinet e. miata Seoris
75쪽
ZIV. Quomodo Essentia Dei ab attributis M. s
is. Ratio I. Si ita ; ergo Essentia divina, quae ante intellectum formaliter non foret omnipotentia. formaliter esset vacua omnipotentia, S sic esset cum infinito desectu, quod implicat. Item Essentia diviana ante intellectum formaliter non esset Paternitas rergo sormaliter esset incapax ad subsistendum , formaliter non esset generativa, nec spirativa : ergo sor- maliter non posset agere, & foret sormaliter oriosa,
quae omnia sunt impossibilia. Vide supra num. II. Vix enim aliquid plus facit haec distinctio, quam distinctio virtualis: S licet sit excoaltata ad extricandas aliquas difficultates, dc siilvandas quasdam contradictiones, aliis sequd Deo impossibilibus se involvit.
zo. Confirmatur. Haec disingo excludit saltem' summam, quae excogitari potest, Unitatem S simplicitatem inter dignitates Dei : Lulliani enim docent, nullam pland inter eas dari distinctionem ante interulectum : sicut ergo id non convenit Deo, quod e cludit summam Bonitatem, quae excogitari potest, summam Potestatem Sc. ita & illud, quod excludit summam Unitatem' & Simplicitatem, quae sequhsunt Attributa Dei ac Bonitas Sc. a I. Nec dicas. Non posse cum veritate rei m jorem in Deo excogitari Unitatem, quam quae compatiatur inter divinas dignitates distinctionem media am, quia alias eidem simplici rei convenirent praedia cata contradictoria : hoc enim refutabitur 29. 3o. U' 3I. ergo & id refutatur, unde hoc deductum est.22. Ratio II. Ut haec propositio ante intellectum in sensu sormali vera sit: Misserico ida non est Iustitia. quam ita veram esse asserunt Scotistae, requiritur, ut de Misericordia divina negetur identitas non tan tum sormalis, sed realis cum justitia Dei s atqui juxta Scotistas non negatur identitas realis, sed tantum formalis t ergo illa propositio non est in sensu fio mali vera : proinde misericordia Dei non
76쪽
discurrendum est de caeteris divinis dignitatibus. Pr batur major: ut assirmativa contradictoria: Miserico da Dei anu intelle lumem ustitia Dei, foret vera, debeo ret assirmari inter dignitates illas identitas non tan rum sormalis, sed etiam realis : ergo ex oppositoas. RESOLUTIO III. Dignitates divinae nequidem per intellectum postrum distingui possunt ab Essentia Dei pari forniiter sumpta. Hoc est justitia V. g. justificativa : Essentia essentiativa, justitia justificabilia cum essentia essentiabili, di justitia justificare cum epis sentia essentiare, ita ut una habeat jus prius terminandi cognitionem nostram, vel ut una potiore jure concipiatur tanquam radi & aliae tanquam proprie-
et . Ratio desumitur 1 gr. 3. Essentia Dei non debet potius constitui in una divina dignit te, quam in altera: ergo dignitas Dei non potest concipi sine Essentia Dei parisormiter sumpta ; si vero sisernatur di rmiter, hoc est, justitia sustificativa deessentia essentiabilis , tunc distinguuntur realiter ;Sunt enim tunc Pater & Filius. as. Dices. Etiam Eunomius haereticus Saeculo IV. rejecit omnem distinctionem rationis inter EC. sentiam Dei & ejus Attributa,' ideo refutatus a SMPP. Respondeo. Ille haereticus duplicem habuit finem asserti sivi. Primus erat, ut incognoscibilitatem divinae Triadis probaret: Schola vero Lulliana E diam
tro oppositum docet, eandem naturalibus etiam rationibus posse demonstrari praesupposita tamen fide. ter finis hujus Haeresiarchae fuit , ut rejecta ex hoc fine distinctione rationis omnia, quae de Deo ino dicuntur per affirmationem & negationem, reji-eeret indistinctionem stricth realem inter naturam Dei S personalitates & divinas item dignitates, adeoque evinceret pluralitatem, quod utique salsissimum est,
ct a Schola Lulliana solidissimε consulatur. a6. RESOLUTIO IU. Dignitates Dei ante intellectum nullo modo distingui possunt, sedsimi sum-
77쪽
IV. Quomodo esentia Dei ab attributis in. VsmE idem. vide Doctorum Illuminatum si s. q. in . Quaesionibus supra Magistrum Iemmtiarum Tom. IV.a7. Ratio. Quia inter dignitates Dei ex mento Ss. PP. sundata in acris literis simpliciter loquentibus: Ego U Pater mium siumus: Tressunt, qui testimonium perbibeut . . . hi Tres unum smit ma Unitas, & summa simplicitas et ergo nullam patitur in Deo distinctionem, sed tantum extrinsecam rationis nostrae, Dices. Concilium Rhemense contra. Gilbertum ait: Inter Essentiam&Persbnam ratio non distinguit, ergo nec inter dignitates Dei. Respondeo primo eti am ratio non potest distinguere inter Personam dedi Essentiam parisormiter sumptam: nam essentia ensentiativa est: λrmaliter Pater, non tamen cognitus cum omnihus I vis v. g. Justificativo, potestativo&α
die. Sed de his in Quaest. sequenti. Resp. ado. Gilbe tus finxit distinctionem rationiS Theologicam, quat renus mens nil posset distinguere, quam quod realiter jam fuerit distinctum, hoc damnavit Concilium, quod & Schola Lullianae manifestis rationibus senia per rejicit.
Sonuntur Argumenta a Scholis advenis
, santibus contra principia Lusitana Articulo
II. allata. as. Rationem L ex Schola Thom. quando sent
1 res plures, quibus conVeniunt Praedicata contradictoria realia, non evertitur principium illud lumine naturae notum: idem non potes simul est' nose, quod ramen ruit, si eidem simplicissimae actuali- . ter Deitati convenirent ejusmodi praedicata contra v. dictoria : Dein non dari aequivalentiam ad sal vanda praedicata contradictoria in divinis, abunde pio .hatum est mim. 24. bubus Quaestionis. 3o. Ad Rationem H. Viderint Suaresialia i qu
78쪽
Cursus Theol. Ludianae D. I. modo Qlvant illa praedicata contradictoria realia:
ternitas generat, Mentia non generat: cum enim jux ra illos sint realiter omni modo quid idem , sequeretur idem generare, & non generare, nec juvat distinis guere: estentia non generat secundum esse ab lu tum, Concedo. secundum esse relativum, Nego. Nam sic esse relativum & absblutum in Patre distinetueremotur realiter. quod tamen ipsi non admittunt: in Scho..cla vero Lulliana nihil facilius, quam lvere hanc ob- , jectionem': nam essentia essentiativa etiam generat, quae est Paternitas. Porro videtur haec distinctio virtualis merum effugium, quo se arctius intricant, uti . videre est num. II. 3I. A d rationem L. ex Schola Scotistarum Nego. eonsequent. idem enim realiter potest diversis repra sentari cognitionibus, dc hoc est medium inter duo realia &ouo intentionalia. i3 a. Ad rationem II. rest cindetur idem quod Thomistis num. 27.
An s quomodo dignitates Dei agant
i. TATUS UUAESTIONIS 'est primδ. An,
o dum Pater generat Filium, Pater & Filius spirant Spiritum S. etiam simul agant dignitates Dei, dc
quidem an aequaliter agant ita, ut non plus aut munus Omnipotentia, quam AEternitas, immensitas aut aliud Praedicatum divinum. Secund3 quaeritur: an, dum Deus agit ad extra, etiam simul agant dignitates Dei , & quidem ita, ut quod uni tribuitur, etiam tribuatur alteri.
79쪽
α V. An re quomodo dignitates Dei agant γν
Resolutiones ex Scholis Doctrina Lustia
L starum, Scotistarum, &Suaresianorum: Digni .ates Dei non agunt ad intra. s. Ratio I. ad intra nihil agit in Deo, nisi tres aetationeri uti constat ex Conciliis &Ss. PP. atoui dignitates divinae non sunt relationes divinae, sed sunt stentificatae Essentiae divinae, quae habet se pro pri ri ad tres relationes: ergo non agunt ad intra. . Ratio II Si AEternitas, Immensitas, Omni- ipotentia dcc. Sc. agerent ad intra, quaevis produceret aliam 2Eternitatem, Immensitatem, Omnipoten- tiam &c. &c. & sic darentur plures immensi, omni- potentes. aeterni, quod est contra fidem & symbolum φ
s. RESOLUTIO II. ex eisdem Scholis. Di nitates Dei non agunt ad extra aequaliter cum eadem denominatione. 6. Ratio I. est alia conceptibilitas omnipotentiae vel Thomistich, vel Scotiuich ante intellectum, vel per intellectum Suaresianorum distincta a conceptibilitate Immensitatis, AEternitatiS Sc. ergo quan-'do Deus agit ad extra, cum alia denominatione agit Omnipotentia, Quam Immensitas & aEternitas : ergo non agunt ad extra aequaliter denominative.
intra intellectum, & non producit aliquid extra Deum: Immensitas & AEternitas pertinent ad existenti- am, S sunt mira conceptum Virtutis activae: ergo quando Deus agit ad extra non agunt dignitates Dei , inqualiter cum eidem denominatione.
di tamen non vult. Secuvia. Deus ex largibate nobis
80쪽
Cursus Trieo Lusiis e Tr. I. concedit gratias supernaturales, non ex Ipstitia. Timino. Deus per Justitiam punit damnatos, non per Mi.
sericordiam: ergo non convenit idem actus exter
nus denominative huic dignitati divinae, qui tamen
Uaesionem ex Schola Lusitana. s. ESOLUTIO I. Dignitates Dei agunt ad imo tra. Io. Ratio I. Pater generando Filium agit ad intra, Pater & Filius in Spiratione agunt ad intra, sed omnipotestas omnipotestiva, AEternitas aeternificatia va S sic loquere de caeteris Dei dignitatibus ) sunt ipse Pater, AEternitas vero aeternificabilis respectu Patris & aeternificativa respectu Spiritus S. est ipse Filiaus : .Eternitas aeternificare, & noc ipso tanquam vinculum substantiale unitiva utriusque Patris scit.& Fi- Iii est ipse Spirims S. uti explicabitur in Quaest. de M. Triari, & jam aliquid dictum est Quas. 3. man. I9.2O.ma I. ergo agunt ad intra. V de Doctorem IIuminatum Tom. IV. tu Quaest. per Artem demonstrat. solubil. Quaest. 3. Osequentibus. II. Ratio II. Si non agunt ad intra divinae dignitates et ergo fiant pro tota .ssiternitate otiosae, & hahent concordantiam cum essema infinith ignobilior implicantiam vero cum effectu infinith nobilissimo,
Quod est impossibile. 1 2. RESOLUTIO II. Divinae dignitates agunt
ad intra aequaliter. I 3. Ratio. Filius a Patre sive ab Omnipotentia omnipotestativa non accipit minorem Omnipotentiam omnipotestabilem, quam ab A ternitate aeternis cativa reternitatem aeternificabilem idem est de caeteris praedicatis alias in Filio esset infinite majus de