장음표시 사용
161쪽
paucos quosdam temperantes inter talem ac tantam intemperantium eolluuionem agnoscere, Atque ha*etjam dicunt 'ra M.Tullio, ut cum Pompeium Reius exercitum ab ista labe immunen ,caeteros ea foedatos, ostenderit confirmaritue,uni Pompeio tale ac tantum bellum mandari posse demonstret.&ideo liberi adme adterorum labem se se conuertit pergens.
pter eorum, quos ad eas hoc anno cum impeno misimus, iniurias ae lis diares. quod enim fanum putatis in illis restis neffris magistrari s religiosum equam ouitatem fanssam ' quam dom- satis Hosam ac munita uisse ' Orbes iam locupletes, ac copiosa requiruntur: quibus causa besti propter diripient ea alit tem infero . Em hane cum uniuersim declarauit supra noster Author, tum egre gie prostquitur in Epistola illa nobili ad QDatrem . Historici etiam
non silent I inter quos Sallustius Syllanorum hac in re auaritiam ac rapinas deplorat suse. Itaque Mithridates ut Romanorum auaritiam sugillaret, Aquilio Praetori aurum in os insundi iussit ac incolari. D nique Romanorum rapinae effecerunt, ut Mithridati dynastae asserHiieutes, tot millia Romanorum uno eodemque die Asia tota enecarent, Cicerotamen in praesentia refert recentiora vulnera, ad eos Oscendens qui per idem tempus
atque adeo anno illo ob libidinem Rauaritiam Romano imperio conflarent odium ingens. Id quod crediderim propter L. Pisonem & Acilium Glabrionem pronum clari maxime: quorum ille Hispaniam, hic Asiam obtinuerat, cum perfuncti essent Conse latii. anquam nil prohibet quin Praetores aliquos intelligat, quibus Pra toriae obtigerant Prouinciae. Et si Atilium in primis notare voluisse suspicarim: nam praeterquam quod paulo ante ii cpuit hunc sibi imatum delegisse ad Prouinciam non curandam sed expilandam, hic Lucullianos milites habebat secum, qui rapinis assueti erant egregie. Hic vero, etsi iniuria ac libidines deploret, illis pimas atque rapina , ii stupra, ac summatim idqάod vox indicat9 libidines ipsis, indicans, nil
tamen commemorat interim quod non ad rapinas pertineat. nisi tamen illud quam reum satis clausam ac munitam fuisse μι tum, ad libidii res etiam reis tur . sanctam vero dicit ciuitatem quod a priscis illis mortalibus ii, auguratu condi solerent Vrbes, ac numini etiam dicati,ac summatim aliqua ratione in Deos reserti, opulentis vero v
bibus inserti ait propter diripiendi cupiditatem camoni belli, quoa ςst ili praete tum dc occasi - nem a diam stilicet periculum illis ab hi, stibus imminere simulantes obtemdentesque, praesidia ibi collo
162쪽
LIbenter haec raram eum Catulo se A. Hortensio disputarem summis o
clarissimis viris i nouerunt enim sociorum vulnera: vident eorum calamitates, querimonias audiunt.
AcilEeontigerat ut qui Pompeium mittendum negaret, alium quempiam proponerent qui non temperantissimus esset: facile etiam accidetat ut Catulus &Hortensius Acilio fauerent interim, ut ne exercitum alteri concedere cogeretur. Cicero igitur, quippe qui nouerat ad praedam illos verius quam ad tutandas Prouincias paratos esse, id Catulo & Hortensio tacite obiicit, percupidum se ostendens de' iis coram, quod est cum illis praesentibus, vel potius inuoniam Hortensium interfuissentis demonstrauimus priuatim non publice, disputare: praesertim cum isti no ignorarent isciorum detrimenta & calamitates, simulque illorum audiret querimonias. interim igitur vel quia saltem abesset Catulus. vel quia per tempus non satis ea liceret prosequi, vel quia priuatim potius quam publice illa cuperet cum illis agere etsi re ipsa inuidiam ac periculum declinat, opinor eiusmodi detrectat disputationem αcontentionem. ita tamen ut ad eos qui aderant Patres conuertat orationem, idque saltem calamitatis illius originem cursim ostendat. Neque enim crediderim haec ita Populo quam Patribus exponi,cum contineant reprehensionem. Denique ij, non Populus Acilio interim atque huius ordinis Imperatoribus aut Praetoribus fauebant. ac propterea ti,non Populus obiurgandus. Sed quid obiiciat audiamus.
ΡRa foedis vos contra hines exercitum mittere putatis e an hiniumsimulatione contra secus atque amicos e quae riuitas est in Asia quae non modo unius Imperatoris aut legati sed unius Tribuni militum animos a spiritus caperesiaticam calamitatem attingit eius originem aperiens, quia nimirum exercitum nomine quidem contra hostes, re contra fisciosi prisos, mitterent; ita ut nulla Vrbs esset in Asia quae, non dico unius Imperatoris aut legati, sed ne unius Fidem tribuni militum, animos ac spiritus,hoc est fastum, libidinem, in primis vero auaritiam, capere aut explete posset.
are etiams quem haberis, qui collatis signis , exercitus regiss seperare
pus videatur: ramen nisi erit idem, qui fetae pecvnys sciorum,qui ab am 'gregiae , manus, oculos, animum cohibere possit, non erit idoneus qui ad bellum Asiaticum regisimque mittatur.
163쪽
et Fris uischnsiti s regere conan rur . ,in autem vos plus sum in Republicamidi iris, vos, his repignantibus, per vos ipsos dignitatem hisis Imperio falaum ρrbi terrarum , aliutilais I aliquando isti Principes Osibio cateris Populi Romsuniuersi aut ararati pamendum esse fateantur. Cute . si ςnim quod paulo ante in piratico de Pompei ι decreuerat
Populus Rom. minus prudent et atquς adeo temere suisset constutulum; haberent aduersarii cur iam in Mithridatico repugnarentiulius voluntari, eiusdumque studia suis consilijs regere nitereritur. Sed cum Populus Rom, plus viderit, sapientcrque, etsi illis repugnantibus , Pompeium delegerit, Reipublicae dignitatem Orbi te a m m salutςm per se ipsum asserens, est cur tandem aliquando Principes isti lateam tur sibi telisque omnibus Populi Lo m. authoritati parenduesse. Hic vero Catulum eiusdemque sententiς p opugnatores appellat Principςs,ut clam illis inuidiam constet,.qui te in Rcpriblica Principes haberi vellent; ac Populo Rom. uniueris, cui Obtem ycrandum est, resin e non dubitarent. Q in illud Principes tui ironice sor- 3 stat se dicitur, quia perperam sibi stim mam in republica aut horitatem vindicarent, aestis illam consilijs ad nutum, si Deo placet, regere niterentur . vel fortasse tacite Reiorii blicae Iabem indicat,qitae iam sic herct ad igatch .am , dum Crassas, Pis Caesar, aliutic inulti omnia ad sim tu utilitatem rh ientes, principem authoritatem vel o Cuparent,ves at sectarem. Itaque Cice qpiadhuc nouuserat in Republica, Populo fauet, ut inclinantem Reitublic dignitatem siastentet ac tueatur. α L
ATque in hoe bello Asiatico se regio, non solum miluinis illa virtus quae eo in Cn. Pompeio singularis ; sed aliae quoque virtutes animi multa or magna
, Acile continerat ut aduersirit, atque inter hos Catulus , alterum adhue arguntenti manerentcs, affirmarent non deesse a hos militari virtute praeditos viros qui possent strenue bellum illud administrare . quid enim erat cur negarent bellum illud maximum ac necessarium remis pcio est c committendum,nec ira terim aut quemquam alium de nomine proferrent cui posset munus hoc demandari,aut saltem amrmaret, non deesse qui egrcgih illam belli molem possent sustinere Itaque faciendum erat N. Tullio ut hac quoqtie in re ad iter sarios refelleret, atque unum Cn. mpeium tali ac tanto bello idoneum esse ostenderet. Hac igitur de causa respondςt Asiaticsi hoc Tegiumque bellum non modo militarem virtutem requirere in Imperatore, Verum et am alias virtutes multas ac magnas ubi primum non statim concedit quempiam cssse qua militari virtute Pompeium aequaret ideo enim ait hanc in Pompeio esse singularem quod est eximi m ac summam,in tum ubi id contingeret, adhuc contendit alias quoque animi virtutes in tali imperatore requiri, quibus caeteri id cpaod continenter docebit careant. intelligit autem temperantians', idem, humanitatem,acca teras virtutes illas quas ita Pompeio praeter sortitudinem esse ostenderat; sed in primis iustitiam ac modelatipnem, unde auaritiam ac libidinem a se suisque arceret longius . atque hinc emciet unu m Pompeium idoneum esse Asiatico illi bello. Idcirco autem in Asiatico hoc bello de regio sigillatim tot ac tantas in Imperatore virtutes requirit,quod ea prouincia praedives esset & opulenta, atq; omnibus comodis abun-
164쪽
D scio estis Asia, Cilicia, Syria, regnis exterarum arationum ita verseri
rem imperatorem, ut nil aliud qu-desse, ac laude cogitet. Idetur hie pulcherrimum veluti documentum vel imperatori praescribere, vel in rei militari dc imperatoria pro comperto sumere; nimirum aliud nihil imperatori cogitandum quam de hoste ac laudet de hoste ut eum superet: siquidem ad victoriam reserenda sunt illi facta, dicta, cogitata omnia: de laude, ut ne malis interim artibus ad eam contendat, ac propterea siue cum suis siue ca hostibus asar, 31ν nihil nisi honorificum gerat ac laude dignum. Quanquam aliud quiddam tacite, praeterea indicat his verbis; nimirum si personas seectemus, eo tandum de hoste tantum, non de sociorum vel coniugibus vel liberis vel mancipissi si de rebus, non esse cogitandum de sectorum opibus ac diuitiis: ita quidem ibi libidini,hla auaritiae,
omnino resistendum ostendit . quod is optimE secerit qui de hoste tantum ac laude cogitet. dc ideo paulo post, Etiam si s inquit) habeatis eollatissi xiis exercitus r nos superare posse videatur; tat uti nisi erit idem pri se a puris*s Deseri , qui ab eorum coniugibus ae tactis, qui ab auro Masque regia manus, oculos, animum bibere possis, non erit id nos qui ad istam Asiaticum regiamque mittatar. En huc fine dubio spectat docume tum istud pulcherrimum: quia reuera dissicile esset ab illis temperare partim propter ingentes eorum locorum delitias ac diuitias; partim propter corru .m eorum temporum disciplinam,qua factd messet ut Imperatores ac milites rapinis ac praedae inhiarent, cupiditatibus denique omnibus indulgerent. celth aliqui non modo a rum, verum etiam signa, tabulas, vestes,vasa,mancipia. quicquid denique pretiosum erat,inde asportaueranti itaque praedarum in cimuit alibi iram Asia summo rem imp
Ho versari, ut nullum te signum, nulla pictura, nullum vas, nulla vestis,nullum mancipium, nutiti forma em quam, nulla ereditio pecunia, quibus rebus aluntatim Pn-Wia; ab summa hi- , regritate, eontinentiaque deduxerit. in Pompeio igitur i,Seratonanis collocanda . qui sesiosque ab istis cupiditatibus coercereti delamillud assirmabat. quaeauraeremorari flens, hune non retardarunt: non amitia ab innitum inris ad Gadam aliquam reureauit: non libido ad voluptatem, non amoenitas ad delictationem :ροIDemb signa O tabulas caeterque omnamenta Graecorum oppidorum qua eateri tollenda esse arbitrantur; ea sibi ille ne usenda quiadem existimanis. Haec dc id genus alia de Pompeio. Appellat vero Asiam di caeteras illas regiones , exterarum nationum regna, non quod exterarum nationum regna essent potiusquam Populi Rom. Prouinciae; sed quia ex exteris nationibus constarent. nisi tamen aliquas quoque Asiae ac reliquarum illarum prouinciarum regi
nes extra Romani imperii fines designat, quibus oppugnanitis minus idoneus sit qui aliud quam de hoste ac laude cogitet.
DEinde etiam si qui βηt pudore M temperantia maereatiores λ tamen eos esse
tales propter multitu inem cupidorum hominum nemo arbitratur. Coniam sortasse ab aduetariis proferri potuisset aliquis Imperator qui non facile pudorem ac temperantiam abiecisset, esto etiam cim quit M. Tullius9 aliqui sint moderatiores, qui inquam non planὶ abiecerint moderationem s vox enim moderariorra non tam auget quam utrumque extethra -I 'erbiis, uerbias non auget in sed pud
rem ac temperantiam uti me colere videantur; verumtamen
P ouinciartim illarum Populi vix hc ne vix quidem id vel sentiunt vel credunt, dum reliquorum cup dissimorum hominum multitudinem intuentur: dissicile est enim
165쪽
Luenter Me raram eum Catulo se Hortensio disputarem fummis oeurissimis viris nouerunt enim sociorum vulnera: vident eorum calamiis rates, querimonias audiunt.. Acile contigerat ut qui Pompeium mittendum negaret, alium quempiam proponerent qui non temperantissimus esset: facile etiam acciderat ut Catulus &Hortensius Acilio lauerent interim, ut ne exercitum alteri concedere cogeretur. Cicero igitur, quippe qui nouerat ad praedam illos verius quam ad tutandas Prouincias paratos esse, id Catulo dc Hortensio tacite objjcit, percupidum se ostendens de iis coram, quod est cum illis praesentibus, vel potius Quoniam Hortensium intersuisse satis demonstrauimus priuatim non publice, disputare: praesertim cum isti no ignorarent sociorum detrimenta& calamitates, simulque illorum audiret querimonias. interim igitur vel qaia saltem abesset Catulus, vel quia per tempus non satis ea liceret prosequi, vel quia priuatim potius quam publice illa cuperet cum illis agere tetsi re ipsa inuidiam ac periculum declinat, opinor eiusmodi detrectat disputationem αcontentionem. ita tamen ut ad eos qui aderant Patres conuertat orationem, iisque saltem calamitatis illius originem cursim ostendat.Neque enim crediderim haec tam Populo quam Patribus exponi,cum contineant reprehensionem. Denique ii,non P pulus Acilio interim atque huius ordinis Imperatoribus aut Praetoribus fouebant ac propterea ti,non Populus obiurgandus. Sed quid obiiciat audiamus. '
ΡRo scys vos contra hosses exercitum mittere putatis P an hostium simulario. ne contra serios atque amicos e quae riuitas est in Asia qua non modo unius Imperatoris aut legati sed unius Tribuni militum animos aris ritus capere
siaticam calamitatem attingit eius originem aperiens, quia nimirum exercitum nomine ciuidem contra hostes, re contra fisci mussis, mitterent; ita ut nulla Vrbs esset in Asia quae, non dico unius Imperatoris aut Iegati, sed ne unius Midem tribuni militum, animos ac spiritus,hoe est fastum, libidinia, in primis veto auaritiam, capere aut explere posset.
Q re etiams quem habetis , qui collatis sigris , exercitus rarios superar.
posse videatur: tamen nisi erit idem, qui se a neunys seriorum,qui ab am ' , manus, oculos, animum cohibere po st, non erit id neus qui ad bellum Asiaticum regimque mittatur. Ad Diuiligod by Cooste
166쪽
. D Asiaticae calamitatis fontem veluti digitum intendit; tametsi ad inis' uidiam minuendam breuissimhac veluti pertransenna colligit quod instituerat ,d quod vox indicat nimirum unum Pompeium me deligendum Imperatorem: quia etsi videretu r alter aliquis deligi poste qui bellum illud strenue administrarer, atque adeo victoria ni ex regiis exercitibus reporraret, hic tamen, nisi met temperantissi inus duod optandum magis erat quina sperandum' non esset Λsiati eo bello idoneus. ubi elegantet fano & grauiter describit qualis & quanta in Asiatico Imperatore temperantia requiratur, sigillatimque cum dicit manus, oculos, animum huic cohibendum . Asiaticum vero bellum appellat regium quia contra Mithridatem & Tigranem gereretur: id quod sine dubio commemorat ad belli magnitudinem ac proptereas mi Imperatoris, hoc est Pompeii, necessitatem exprimenda nar insanquam nihil prohibet quo minus Reges etiam indicet qui Tigrani & Mithridati opem laturi
crederentur: nam Pariorum quoque Regem inter alios ad opem serendam solicitabant. &hac de causa dixerat supra, magnis multorum Regum copiis iuuari Mithridatem hac amictam Regum fortunam Reges alios allicere ad misericordiam , uuod regale ijs nomen sanctum videatur: hac denique illud pronunciaiierat , aisa: tum illud bellum furam. mputatis quod coni vini Reges potentissimi e At enim sint ista M. Τulli. verum quid si quis interim non iacith talem ac laniam in imperatoribus illis Iahem agnoscat' quid si vereatur ne Pompeius etiam Asiaticis delitiis atque opibus alliciatur, ac ne ipse quidem manus, oculos, animum cohibeate Ergo ad comparationem descendit M.Tullius qua tantam hanc de Imperatoribus illis labent comprinhaside Pompeio spicionem euertit funditus, sic pergens.
Ecquam putatis ciuitatem recatam fuisse qua locuplex sile ecquam esse ru
expuram quae imi pacata esse videatur 'Me in Acilium atque huius ordinis Imperatores, antetiam in legatos ac tribunos militum, quorum spiritus atque animos nulla Asiae ciuitate satis expleri posse affirmauerat: atque hoc est etiam quod supra deplorauerat eum diceret, Vilesiam is pletes ac inosa requisuntur ν buse fabelti pro radii exuli cupiditatem isseratur. denique hanc calamitatem supra iam ac variis modis exaggerauerat& deplorauerat, ad incontinentiam & auaritiam Imperatorum aut militum causam reuocans, ita ut imde querimoniae perpetuo existaent. nunc quid de Pompeio & qua ratione hunc cum
ORa maritima, mirites, Cn. Pompeium non solum propter rei militaris ,
riam, sed etiam propter animi conlisentiam, requi it . videbat enim Populus Rom. non locupletari quotannis pecunia publica,praeter paucos: neque eos quicquam aliud equi elisissium nomine, nisi ut detrimentis accipiendis m iere sei turpitudine vrderemur.364
167쪽
i Vperiorum libidini &auaritiae Pompeii moderationem opponit, si
tu itque ea maxima de causa oram mari timam littoralesque regiones Pompeium ad Piraticum expetivisse, quod non solum militari virtute sed animi moderatione &continentia excelleret. Ita quidem cum suam ille temperantiam de moderationem oris illis omnibus vehementer probasset Pompeius,contra vero in Asia caeteri illi summam libidinis auaritiaeque infamiam collegissent, satis constare poterat unu Pompeium Asiatico bello esse idoneum. Hic iamcn illis verbis, Videbat enim Populus nas hi locuplativi pecunia publica praeter paucos , subeo mendum id quod imterpretes fatentur omnes) facile intelligitur: sed in quo sit positum, id vero obscurum. Paulus Manutius tamen pro Topvω m. non, reponit Populi m. nomine de pro praeter paucor, praetores paucor: ut sit loci senientia & vis, oram maritimam sibi Pompeium optasse ac postulasse propter continentiam , quanqoqnidem videbat P puli Rom. nomine praetores paucos locupletari pecunia publica, quasi diceret praeda prouinciarum non pecunia publica locupletari illos vidisse. vel si miniis arrideat haec lectio seu emendatio multa enim nouantur, Sc vero nomine additur,quod repetitur post paulo)alteram profert, nimirum, Videbat enim Tratores nonros locupletari quotannis pecunia publi pater paucos. quae correctio, qualis qualis sit, esset sententia superiori persimilis. Et iane verba illa praeter paucos fatis indicant anteriora illa verba Topulus Din. cum sequentibus non cohaerere, facileque fuisse P. P.R. in P.R.Praetorern inquam Populi in Populis Rom. mutari. Tametsi ut vese fateat, licenter adhuc non in nostros conuertitur: licentius Amanus seu expungitur. Vt igitur concesserim ex illis literis Pop. Rom. ortum mendum, caeteras mendo nullam causam praebuisse, ita legerem, Videbat enim Praetores manos non locupletari quotannis pecunia publica prater paucos: quasi diceret praeda, non pecunia quae illi ex publico aerario solueretur, locupletari, praeter paucos tamen: quia scilicet non defuerant qui acceptam ex aerario pecuniam in quaestu ponentes, hinc locupletarentur. ita quidem obscuritas subesset nulla. dc huc belle cadunt quae sequuntur. Sed vivisit, satis constare potest eorum qui prouinciis gubernandis mitterentur, auaritiam insimulari. Et huc etiam spectant quae sequuntur verba . Neque eos quicquam abud assequi classitum nomine, ni sim detrimentis aeripiendis maiore asci turpitudine videremur; quasi diceret, ii , qui classi praeficiuntur, ut oras illas maritimas tueantur, tandem ob avaritiam nihil aliud assequuntur, nisi ut maiora in dies detrimenta accipiamus, ac proinde maiore quotidie ignominia afficiamur. Et sanh bellum Piraticum quod maritimas oras ab Mithridatici belli initio vexare coeperat, magna Populi Rom. ignominia perseuerauerat . etsi enim interdum clade aliqua afficerentur Piratae, breui tamen ad latrocinia redibant magno cum Populi Rom. detrimento ac dedecore.
NUne qua cupiditate bomines in Prouincias, quibus iacturis, quibus condi-ιionibus, proficiscantur ι ignorant videlicet uti, qui ad unum referenda esse omnia non arbitrantur. quasi vero Cn. Pompeium non cum suis virtutibus, tum etiam alienis vitiis magnum esse videamur. ortensium ae sectatores insimulat dum uni omnia tribuenda esse negantes, dissimularent turpissimam illam cupidissimorum hominum, qui in Prouincias mitterentur, libidinis & auaritiae labem . Quanquam sic eos insimulat, ut ironlch vel potius per irrisionem
quandam id faciat: nam hanc planE vim habent ea verba ignorant via -- debere in ι;&huc etiam pertinent ea verba Fasi veris irrisioni enim accommodata sunt. itaque non cum interrogatione legenda sunt ea verba non arbi . trantur, ut legunt multi, sed ut Manutius, interpunctione citra interrogationem adhibita. ita quidem ea verba, Quasi veris cm Pompeium non, cum suis virtutibus, tum etiamo a abenis
168쪽
cie,iis vitiis, MPm esse vide-M : irrisionem quandam continent aduersariorum, cum illud quoque is nescire simula M. Pompeium idcirco etiam videri magnum,nuod caeteri Imperapores ob vitia in nullo essent numero . Neque vero crediderim M. Tullium dum dic et Pompeium aliorum quoque vitiis magnum videri, eum Magni cognomonto asticere ac celebr re voluisse saridior enim fuisset in re tali aetanta quimo isset sed magnum, perinde ac pr*stantem eximiumque reputasse. edde hac reporiosius non multo post, Nunc illud potius ob aemustae eo peristinere vi siue aliorum vitia spectentor, siue Pompeii virtutes aestimentur. unus
Pompeius Asiatico illi ac regio bello idoneus stac pnim de cauis istos comparabat in rudiretur.&i o apposite pergit,
Vare mitte dubitare . quin uni huic eredatis maria qui inter annos tot unus inuenias fit; quem soci, in urbes suas cum exercisu venis PMdeant ν: E more 3Q. exaggeratis verbis ex iis quae di tauerat, colligit quae
ab initio proposuerata unum scilicet Pompeium ea quoque de causa deligendum, seu illi mi omnia esse credendae, quod unus per eos annos siue inter Iot annos inuentus esset quem Qcii in suas urbes cum exercitu venisse gauderent. ubi ait intera os tot, ut intelligat ut -- Pompeium semper se talem praestasse seciis: ita ut toto illo anno.
tum decursu quo siue in Itali 4 siue in Sicilia aut Africa cum exercitu suisset, siue ad reliquas maritimas Mntes, id quod in Piratico bello accidit; diuertisset, siue ad Asiaticos denique peruenisset, suam omnibus temperantiam probassetae propterea de eius aduentu gauderent omnes. inanquam eo etiam flecti potest huius loci sententia, ut Asiaticos socios interim unos intelligamus, qui inter tot annos, quibus scilicet in populi Rom. χcietatem recepti sunt;vnum Pompe tum inuenissent, de cuius aduentu sibi gauden. dum sensissent Iam vero,quoniam potuissent aduersarii, dum se rationibus pr mi animaduerterent, ad aut n-tates confugere cin deliborationibus enim aut .ritas aestimari Blet 'non mediocriter idei sohl.Tullius qui paulo ante authoritates tantispermista
fecerat,ac rationi S certandum stametat, iam, e non authoritatibus etiam
169쪽
/-Po-Io Romano expeterentur. profecto se ad ratio supellus fuerat antea, ut aut ritates non tam in alium Iocum reiicim quapra termittendas quodammod indicasset. Etenim in hae usa alinat ipse tames: roseisis aucteritates eo rearias freti morum virm o Amrismo aramen -ssas Gorirari s ,i aneyratione expiarere possienisa veritatem. En M. Tullium,ini indiearit sibi non Mesarissimorum virorum auia
thoritates, has tamen quoquo modo praetereundas sMificasse: ad has igitur sic aggreditur,quasi vero hacium c ritum voluntati seruiendum,ac Populo Rom. m rem gerendum,si, statueret. iacum ipse tamen ori quod iam intelligitur omnino de oeeuerat Maullius aut ritates subiicere a quamuis rationibus agendum oensuit prius ut maius pondus haberet oratioi qui enim auctoritate primum certet, is videri possit rationibus non abundare vel potius carere. quin etiam iam Seruilii atqueali rum quos hic commemorat, authoritatem umere constituerat aduersus CatuIum de sessitores: & ideo antequam eo ipse in lo ad rationes se se conuerteret, quibus Pompeium deligendum ostenderet, sortissimorum de clarissimorum aut Mitates in promptu esses ificauit. Haste igitur sertissimorum de clarissimorum virorum authoritates de quibus iamdiu populum Romadmonuerat,sui memor, proserthoe temporei siquidem Seruilius ac caeteriisti consulares viri erant, ac plarique omnes
trivmphales: ita ut tuin sortissimi de Elarissimi censerentur. sed dicamus de singulis. 37. P.Seruilius is est qui Isturta et nomentum invenit. cum enim Piratas seu Cilices sie enim appellabantur ab initio a classe aggressus, profligasser,atquein si is illos C liciae urbibus tandem obsedisset,easdemque expugnasseti in primisque Mur emthaee Vita illorum veluti arm euertisset, captiuos in Triumphum I ricos duxit, ab que Isauriciis inde aptella tusest. de de hoc cecinit Claudianus.
Sed & idε Appiano testehum Appio inaudirigesserat Consulatsi anno DCLXXV.
ita ut Consulari dignitate QCuulum antecesseriti de de hoc Seruilis Cicero in vertarem de alii multi . nac igitur decausa M.Tullius tot laudibus ornat Seruilium, ac te xa marique multas ae magnas res gessisse assirmat, proindQue bellorum omnium maximatumque rerum peritissimum vocat, affue huius authoritatem statuit gra. Dissimam omnium, vel innulli secundamine iudicandam. Succedit QCurio, quem item ornat Cicero vimaius pondus eius habeat authoritas. vicit hie Dardanos
in bello Maeedonico, de quibus etiam triumphauit. itaque ivrhait summis Populi Rom.beneficiis suisseam: m, triumphum nimirum s ms acres gessisse maximas, in bellicos scilicet labores ac victoriam intuens. quin etiam hunc Consulatum quoque gessisse crediderim: quandoquidem ex tribus Curionibus, patre,filio, pote, quique ii pronomen gerebant omnes, filius qui Scribonius Curio dictus est. cum Cn.Ο2amogessit Consulmm anno DCLXX VIII. quiannus in hoc tempus incidisset coiiunota. denique sumimam hule ingenium deprudentiam attribuit,
170쪽
vi paeis quoque altibus clarissimum esse ostendat. atque huic varias a Cicerone epistolas conscripIas in Ful. iam vσν essem fere modo uisure teratque aliis vet- ,
hi ς. Lentulum Clodianum scilicet Ornat. erat enim vir constataris quique non mul to antea cum L. Gellio gesserat Consulatum. Ad extremum commemorat C. Cal. tium quem item mirifice laudat. fuit hic LOnsul una cum Lucullo, dc Varroe in
naenio est appellatus: extatque Ro0 ae illi H Consiuutus his testatus si eris. cxis Ne fa icinio Lucullo sese. atque huic etianam epistolas conscripsit Marathus,qu, interfamiliares humerantur.' Bli: tutis moes viri Consulares, plerique etiam reaeriphales. Pompeium deligendu A sentiebant ita ut iis etiam aduersarios repelli polle iudicauem. Atque hie sanEclauditur Refutatior de qua etiam perinde ae laci. Uuε de Exori', arra ione Cons tmaiione,isset aliquidpnecipiendu m,& quli egrς ne se Ciccro gelicui,deasonstrandum. Quod libenter etiam emciam,si prius unum disputauere, quod paulbante insul cepta Resutationissarie de Cn. Magni cognomento recepi. Etenim misthm videri test qbod cum M. nissus Cn. Pompeium tam
multis ac magnis ornauerit laudibus, ut eum in coelum suis praeconiis extulisse videatur, eam iamen laudem praetermisierit quae omnium vel praecipua vel certe praeclarumna pendium censeti postst mimirum Magni cognomentum rerum gestarum gloria sibi peperisse. Nam siquid eratmaxime, hoc certuerat.quod immortalitati illst , perinde atque Macedonem Alexandrum, posset consecrare . Ac profecto cum Pon peius Alexandri vitam ac res gestas libenter lectitaret, eius etiam facta de stirtutem
imitaretur,ac propterea eismilas videri cuperet,quid est quod M.Tullius non hoc illi a a nomen concedit ac tributi pro tim veroquod illud rerum gestarum gloria iure aemerito apud alios adestus esset, dc quod put est ipsi Pompeio omnium latissimum, Populo Rona etiam iucundinimum, accideret. Quid i gratificari optabat M. Tullius Pompeio qui iam huliasmodi cognomentum libenter usurpabat , gratificari cupiebat Populo Rom. qui hoc Pompeium praeconioes erebat, & tamen illo abstinet ac Cnei semper pronomine illum a ppellat. Id quod eo magis reprehendas, quod eum ab initio si de Cn. Pompeii singulari eximiaque virtute dicedum proponeret, nil aptius ad populi Rom.aures atque atrimos capiendos protulisset quam si Magni Pompeii virtutes sibi prosequendas affirmasset . quod egregie etiain in eum locum cecidisset, ubi bellum & magnum ,& contra magnos Reges gerendum, affirmaret. hinc enim eleganter Magnum quoque Pompeium Imperatorem deligendum st tuisset, qui magno bello praeest et,& contra magnos Reges dimicaret. id multa lignificat M. Tullius in Epi stola quadam fuisse Pompeium liacoratione non modo adumbrandum, sed omnibus luminibns, omnibus pigmentis, exprimendum: & ta. men, quod maximε pertinebat ad eum ornandu m, silentio plane inuoluit: ita ut prinsens laudatio imperfecta ac diminuta videri possit. An igitur dicendum non suisse in more positiam apud Romanos ut hoc cognomento uterentur 3 quid enim si quod Alexandro a Graecis, Tigrani atque aliis multis a Barbaris, cognomen tribuebatur, apud Romanos haud dum erat exceptum 3 alioquin &Sylla,& Marius, multoque magis Scipio, illud sibi quaesisset ac vindicasset. Minime vero:iam enim Valerius quod dissidentem plebem cum Patribus reconciliasset, Fabius Rutilianus quod libertinos 373 Senatu movisse .elusinodi adeptus erat cognomentum. Fabius Maximus etiam hoc cognomento quasi haereditario usus est quod a Fabio Rutiliano descendisset, ac pr. clarum hoc maiorum suorum veluti stemma retineret. An igitur id contigit quia nondum hoc sibi cognomentum peperisset Pompeius 3 profecio cum de tribus Othis terrarum partibus nondum triumphasset unde praeclarum hoc cognomen m teretur ob id praeterire illud potuit M.Tullius. Sed ne id quidem est concedendum. etsi enim nondum Asiam subegisset, Magni tamen appellationem multo antea, ii, mirum in Africa &ante primum triumphum, obtinuerat. tunc enim dc a militibus, di paulo post a Sylla,mox etiam a populo Rom. Magnus consalutatus est. nimirum quemadmodu Alexander iuuenis adhuc Magnus est appellatus, ita Pompeius ad ea laude iuuenis aspirauit peruenitque. An igitur id contigit, quia Popeius interim iudicauerit cognomentum illud spernendum esse vel ad modestiam retinendam vel ad inuidiam declinandam 3 praesertim cum a Senatu illud reuera no obtinuisset. Mulso minus. etenim lateor quidem Pompeium Romae ab initio videri voluisse aegre