장음표시 사용
141쪽
. Iq. Ego vero tanquam surdus non audio, Et tanquam mutus sum, qui Os non aperit. 15. Similis sum ei, qui non audit, Neque alios refutare potest. 16. Te enim, o Jova, eXpecto, Tu respondebis Domino, mi Deus. II. Nam precatus sum Or Noli permittere, ut de molaetontur hostes mei c), Nam si caderem, magnopere se contra me efferrent.18. Lapsui enim proximus sum,
I9. Ego sane peccata mea confiteor, . Et do meis delictis sum. sollicitus. 2o. Hostes vero mei felices sunt et potentes, Multi sunt, qui me sine causa oderunt. ar. Malum mihi pro bono rependunt,
Adversantur mihi eo, quod virtuti studeo. 22. Noli me deserere, O Deus,' Neque te mihi subtrahere.
a 3. Propera ad meum auxilium, Domine, mea salus t
Sequuntur usqua ad finem preces tum suste. .
Q Supplent hunc nominativum Vulgatus et
ATabs: μηποτε μοι οἱ μου. Ne quando super gaudeant inimisi mei. Nec tamen propterea excidis-
. 1e hanc vocem fidenter statuam, quoniam in hoc contextu atque in affectu precantis facile subintelligitur.
142쪽
Argumentum idem fere est, quod Psalmi XXXVII, non inuiden.dam esse hominibus impiis fortunam secundam, qua nonnunquam titerentur. Sed in hoe Ualmo divinus vates alia ratione utitur: - hominem nempe non huis, sed alii eique aternae vitae a desinatum.
I. Resecto chori mu siet, Ieduthuni a . Plataus
Davidis. a. Statui in omni vita diligenter cavere, ut ne quid
lingua peccem, Atque os meum quo ea pistro b) frenare, quamdiu impius mihi obversatur. 3. Penitus obmutui, atque ab omni gaudio me abstinui. Quamvis hoc ipso dolor meus augebatur. q. Cor mihi incaluit in aestu meo O, exarsit ira, I a T-a Μentio εjus fit 1 Chron. I 6, 4 I. N Significationem vocis ita DI frenum a Michaele in
Biblioth. or. P. XII. p. I 48. in dubium vocatam sinis probavit Mehiems in Repertorio P. H. p. 22. ex lingua Chaldaica et Arabica. In nostro loco quoque sie.
verterunt Chaldaeus, Symmachus: το τομω μοσφη-; LXX quoque interpretes et Vulgatus non qaidem. voeabulo freni, attamen sie ut appareat eos non aliter legisse: Φθεμην σοὶ exI μου φυλακην, posei ori meo custo diam, et Hieronymus: eustodiam os meum silentis. o De vocabulo rariori os obs ad Ps S, a. MLehaelis
143쪽
Tandem in haec verba lingua crupit: . 5. Fae, Jova, ut vitae meae finem intelligam, ei quam exigua sit dierum meorum mensura.' Ut inteIligam, quam caducus ego sm. 6. En palmares Q. fecisti dies meos, aevum meum' fere nihil est apud te, : mnis homo admodum caducus est, dum firmis
' ebaelis l. l. constri quod idem est cum arsit, ferbuit; hinc substantiva utriusque verbi significant a dorem tuis. Qui deinde tropice h. I. dictus est de aestu animi, qui providentiae divinae fatis irascitur. Explicatio haec utique contextui aptitIima videtur.
hebr. ripta palmus, mensura quatuor digitorum. Sub-
stantivum igitur h. l. pro adjectivo palmaris, i. q. bre
. Ο Praefero hanc significationem σου ava, de quo vid.
Sehuliensius ad Job. I, 6. alteri quae placuit mederirinis et Manio, infirmum, debilem esse, ab arab. Zach. II, I 6. quoque obviae, propter contextum. Etenim non sermo est de homine infirmo et debili s viribus confecto, sed de eo qui floret et viget atque in ipso illo vigore vitae suae praeter spem atque opinionem omnium moritur. Neque diςi potuisset omnis homo 2Ya de. bilis es, cum plurimi saltem ad tempus prospera vale-
144쪽
Umbram sectatur, frustra negotiorum strepitu
i MuIta colligit, et noscit, cui 3 8. Et nunc, quid sperem, o Domine In te spes mea sita est. 9. Condona mihi omnia mea peccata, Noli me impiorum hominum opprobrio eXponere, IO. Obmutesco, ne Verbum quidem profero
Nam tu omnia perficies. II. Aufer a me plagam tuam, Ego tuarum poenarum gravitatera sum confectus.12. Si tu hominem ob peccata sua castigas, perit ejus vigor quasi a linea consumtus. Quam caduca est omnium hominum natural Audi, o Deus, preces meas et clamorem meum, attende ad Iacrimas meas, ne sileas l
7 Nam peregrinus ego sum et advena, sicuti omnellmajores mei.
4. Desiste a me, ut me recreem, Antequam abeam, et non sim amplius.
145쪽
Plurimi interpretes, qui quidem varicinia in Vet. Testamento, at que in specie in Psalmis de Christo concedunt, defendunt hune PDLmum non de Davide, sed de Messa esse explicavdum, permoti mad
xime pericopa insigni vers D. quam Paulus in epistola ad Ebr.
ro, 1 seqq. diserte de orso explicat. Sed quamquam ego quoque lubenter concedo, ilium locum non nisi de Messa posse intelligi , t
hren prima Psalmi pars vers. ι -- et ultima a vers u - ΤΙ. peri sonae Messae non satis convepiunt. Nam si in prima messas loqui- . rur de passionibus suis jam superatis, Deoque pro sua eonservatione gratias agit, non apparet, cur in ultima iterum auxilium divinum
ob mala gravissima, quae experiatur, imploret. Praeterea verba vers V. quae peccatorum es fessonem edunt, per seme Messa nulla
nodo conveniunt, uti infra dicemus. Propterea assentior illis interpretibus, qui in prima et ultima parte Davidem de se loqui fla-xuunt, in metdia autem vers 7 - Π. Mesam loquenrem induci. Fom
passe David hune Psalmum composuit, eum in fuga esser ab Abseis filio suo. Primo gratias agit Deo, quod fuga feliciter evasisset magno illi periculo, quod sibi suisque a seditioso homine metuendum .
erat. a Sam. rs, Η. 3tque hic inserit canticum iEud novum, quod vers φ. promisierat, vers Deinde redit ei memoria perh
culi, quod restabat; propterea addit preces illas ardenti as in
vers ia - IM. Ex hae hypothesi bune Psalmum interpretatus es Ue ne ma, qui tamen primam partem de liberatione a persecutionibus Sauli explicat, propter quam gratias agat; quae nimis emota videntur, neque satis apta vocabulis tropicis vers 3. foveae, in qua
ei pereundum fuisset, et iuri eo enosi, in quo haesisset. Sed fac, Ilar es explicatio, si sena earminis figatur in eo temporis puncto, quo ex urbe Hieroselyma evasit, qua fuga et Iordano feliciter δε- permo, in ruto erat, quod ultima verba vergus 3. indieans. C f. historia
146쪽
sistoria a sam. I, S. et t7, iis Virio eandem hypothesin Se Hero
quoque in versione vernacula Psalmorum probari, saltem eatenus, quod Davidem in prima et ultima parte de se loqui, in media Messiam loquentem induci statuat. de rempore sive occasione, Psalinus compositus fit,
a. In Deo spem meam posui. Advertit ad me aurem suam, meumque auditi clamorem.
3. Extraxit me ex fovea interitus, ex luto coenoso, Collocavit me in petra, firmosque mihi dedit ghessus. q. Atque indidit ori meo canticum novum, hymnum
Multi, , qui hoc viderint et ipsi Jovam timebunt
5. O beatum hominem a i qui in Iova spem suam
ponit, Neque meietatem init cum hominibus ferocibus
86. Multa fecisti, Jova, mi Deus, mirabilia b). Multa sunt consilia tua in salutem nostram.
Q Verba sunt eorum, qui exemplo Davidis excitati in societatem laudum illarum essent venturi. 40 Incipit canticum illud novum, quod vers. 4. promiserat. Sub admirandis Dei operibus intelligit ea omnia, quae in gratiam et salutem populi Israelitici fecerat.
147쪽
Nihil potest tibi eomparari. Publicabo ea es
Sed plura sunt, quam quae recensere quea M.
H Dixerat divinus vates vers. praeced. se velle pluribus. Prosequῖ aut enarrare miranda Dei benefieia in se et populum suum collata. Sed cum se huie rei parem non intela eret , unum modo ῖdque fuminum affert,pνomissionem sellicet Messia: stl uando venturi, cuju objectum K. e. Messiam Ipsum loquentem introdueit
verc 7--II. Nam in his: non Davidem, sed Messiam
loqui, prorsus Pe suasum mihi est, i rimis propter ver ba versus octavi, quae, quantum ego quidem intelligo, de Devide nullo modo possunt explicari, si quoque conmeederem Davidem reliqua, quae in hac perῖcopa leguntur, de se dicere potuisse. Quodsi autem illa verba
tantum personete Messiae conveniunt, reliqua quoquo
. propter nexum aritissimum de eo intelligantur neeesse est. EquHem non ignoro viros quo&dam doetissimos bare quoque verba personae Davidis aptare tentasse, sed, uti mihi videtur, perquam coaete et contra usum i quendi. Ut taceam auctoritatem apostoli Pauli nequaquam eontemnendam, qui non per accommodationem locum nostrum citavit, sed sensum, quem verbis inesse putabat, indicavit. - Non nimis dura videbitur subita personarum mutatio in carmine pro
148쪽
Holoeausta et lacrificia pro peccatis non pestulas. s. Tune dixi: En venior in libro e scrip tum est dema. 9. Tuae Voluntati ut Tatisfaciam, mi Deus, vehe-
r . Commemoro benignitatem tuam D in coetu magno,
phetico, in aliis quoque obvia, e. e. In psalmo secundo. . Et, si verba quaedam ita sunt comparata, ut de Davide . non possint intelligi, quod de versu octavo asserui, quis Iaaereat in reliquis, cum quibus juncta sunt, aut' dubi
tet de persona, cui conveniant Z
rum verborum, in quibus interpretes mirum in modum argutati sunt, est; aures mihi dedisi, se. ut plane intelligam. Sic enim latine quoque eleganter dici potest: 1 . aures Deus nobis patefecit , pro dedit s. fecit. Quem
. . sensum etiam οἱ ό indicarunt: σωμα δἐ κατηρτίσω mia Nam καταρτονὰ uti in Nov. Test. , ab eis saepe .pro facere, perficere usurpatur. vid. Ernesi Bibl. Theol. nova P. I. P. 37-c hebr. in volumine libri, quae est periphrasis, i. q. in libro. Aliam . periphrasin habent οἱ . O: ἐν κεφαλίδι iuumbilieo libri. Loci in libris molateis de sacrifieiis in. primis sunt intelligendi. ' i
Pro p Y legendum videtur in sequenti versu.
Sie quidem vertunt Vulgatus, Syrus, Arabs. - Messias autem in hoc et sequenti versu docet, quomodo partes
149쪽
Neqne Iabia mea contineo, quod tu, IOva, nosti.
3 I. Tuam bonitatem apud me non abscondo, . Fidom tuam tuamque salutem praedico, Non dissimulo benignitatem et veracitatem tuam
.12. Noli, Jovas, mihi subtrahere tuam misericordiam, .. Benignitas tua et veracitas tua me semper tueantur. I 3. Tot enim mala me cireum d*derunt, ut numerari non possint,
muneris sui prophetici inter homines peregerit, commemorando nempe justitiam et benignitatem, sacrificio . suo maxime illustrandam.
s) Incipit ultima pars Psalmi, quam totam, uti supra jam
observavi, ad Davidem resero. Sequens enim versus continet peceatorum consessionem, quae personae Messiae nullo modo convenit. Nunquam de sponsere dicitur. eum suo um peccatorum poenas luere. Imposita ei dicun-
tur aliorum peccata, ferre ea dicitur, ut Es 53 solvere quae non abstulit etc. . Sed nusquam alias, uti h. I. mea me delicta comprehenderunt. Igitur David considera- . tione maximorum periculorum, in quibus adhuc ver-gabatur, quanquam hostium suorum manibus effagerat,
vehementer perterritus, anxie implorat auxilium divi- num suique conservationem cum hostium suorum in
teritu. Repetitio quoque vers Iψ - fin. in Psalmo septuagesimo probat Davidem- haec in sua persona, non in aliena dixisse.
150쪽
' Luci jam peccatorum meorum poenas, quorum
Plura sunt capillis meis, animus mihi desicit. r. 14. Placeat tibi, Jova, me eripere,
15. Confundantur et pudore assiciantur, qui mihi in-
Turpiter retrocedant, qui malo meo delectantur.36. Obstupescant confestim ob spem frustratam, -
Qui mihi acclamant: Euget eriger
ι . Gaudeant de te et laetentur, qui te eXpetunt,
Semperque ho dicant: laudetur Deus: qui pot
te salvi esse cupiunt.18. Ego miser sum et egenus, Dominus mei curam , habeat, Tu auxilium et refugium meum es, mi Deus,
Preces aegrotantis pro recuperanda valetudine, et querelae de perfidia amicorum. - Refertur a multis ad tempora seditionis Abso- 'Iomicae, inprimis propter versum decimum, in quo Abitophelem pu-
δ) Legendum esse quinquaginta Codd. Municotti,
locus parallelus in Psalmo septuagesimo et versiones maliquη satis probanti