장음표시 사용
241쪽
23 DE SIBYLLINIS Ad Augustum deinceps relatum idem oraculum. Cum enim eodem anno quo a Pompeio capta suere Hierosolyma editum, ut diximus, uerit oraculiam, Naturam orbi regem parturire, paucisque postea mensibus natus uerit Augustus Caesar ecquis dubitet aut neget, astrologo sustam satiri habuisse caulam, ut quod de Christo intelligendum csset, postmodum Augusto rerum potienti attribueretur Vaticinium Satis itaque clarum , id quod toto orbe sparsum erat oraculum de nascituro h Iudaeis rege, qui universi orbis frueretur imperio, admodum fuisse vetustum, utpote hsacris sacerdotum literis depromtum, ut Suetonius ω citus testantur. Frustra aliquis in illis, quae Sullanis temporibus una cum Capitolio consumta suere Sibyllinis scriptis, istiusmodi quaerat oracula. Si quis ea quae super. sunt priorum Sibyllarum excutiat loca, longe alterius inveniet ea fuisse generis, quidvis potius quam regis , licujus praenuntiasse adventum i ut manifestum sit non potuisse haec ab aliis, quam a Judaeis vulgari, qui sub nomine fatidicarurn mulierum, quarum apud gentes magna esset auctoritas, ea in lucem edidere, quae ipsi prophetarum suorum hausissent oraculis. Nec successiis horum defuit vaticiniis, quidem tantuS, ut caeterarum gentium protinus cessarint oracula. Quippe cum alia plurimum inter se discreparent, qui illa dicta. rent, non fallarent tantum, sed & fallerentur soli Iudaei unum omnes clamabant, praedicentes adventum regis ser-Vatoris orbis. ωcusus imperium in omnes siet suturum gentes. Etiam illi qui Vaticinia ridebant, cum viderent tot millium hominum in illis quae docti essent a suis
.prophetis unanimem consensum non poterant non eri-
iii mare aliquid subesse arcaniis tamen divini, quo mentes ad tantam compellerentur concordiam, ac si uno spiritu, eodem numine, iisdem sensibus omnes inspira
242쪽
ORACULO. 233 Quod siquis scire desideret, qualia praecipue ea suerint. quae in istius temporis Sibyllinis vulgarentur adeat is socios libros, sciat quaecunque ibi de Servatore nostro oc currunt oracula, similia quoque illis contenta uisi carminibus, finem regni Iudaici, desolationem templi, versionem religionis gentilium, uastaurationem templi sed spiritalis, consummationem conflagrationem mundi, partum insuper Viginis, novam progeniem caelo delapsam abolitionem peccatorum primi parentis, aliaque qualia in
quarta Eccloga canit Virgilius, secutus oracula quae sub nomine Cumaeae vatis isto passim legebantur tempore. Satis vero mirari nequco, quid impulerit nostri .su. perioris seculi cruditos, ut versus istos Virgilianos alienisi imis sensibus interpolare,in tam praeclara religionis Chri .stianae argumenta eludere fuerint conati. Quid quaeso Sari Babylonici ad rem faciunt, aut quis Veterum dixit. aut somniavit annum magnum AEgyptiacum impletum suisse, cum ista scriberet Virgilius, qui ne nunc quidem impletus est Percurrantur omnia astrologorum4 chrono golorum monumenta, nihil usquam occurret, quo tam suatile possit adstrui commentum. Profecto si vel temporum colligamus momenta, manifeste cognoscemus, non potuisse aliunde illa haurire irgilium quam ex Iudaeorum oraculis, quae illo ipso, ut diximus, tempore sub nomine Sibyllae Cumaeae praecipue Vulgabantur. Scripsit quippe Virgilius istam Ecclogam circa initia Herodis magni Olympia. dis CLXXX anno secundo, quo nempe Asinio Pollioni natus sui filius Saloninus, cui istos Sibyllae versus aptare sui conatus. Sed operae pretium uerit ipsam Sibyllam per os Virgilii loquentem audire.
243쪽
Aterpretati IV Ecclogae Virgilii.
Una itaque hae Sibylla inspiratu scribat Uirgilius
adesse ultimam aetatem, renovationem prisci seculi, quae semiuntur; quisi his obri constantem veterum Jhialaeorum non agnostat sententiam, unanimiter e Sacris libris redentrum, postrema mundi aetate adventurum Christum, instauraturum remia, proditurum e Virgine, relena plurum sanguine suo peccata mortalium,is vrrtute patris sui recturum orbem liniversum Licet autem Meipsa quoque o iurant in iis quae hoc tempore supersunt Sibyllinis 3 quia tamen illa cimo rri conmis, S passim interpolata Igo leguntur, ut postea palam et nec in iis aetates per metalla distinguantur, nec item eadem ratione& ordine, atque in Versibus olim Cumarae attributis &hyllae, secula procedant necessim est pauca nonnulla quae de vatis Cumaeae libris explorata habemus, murhus cognitis clarescat mens Virgilii, in medium proso
In versibus itaque quae Cumaeae olim adscribebantur i. byllae, tota mundi aetas non inquatuor, ut apud Hesiodum Moridium, sed in decem distribuebatur partes, quae scipsae aetates appellabantur. Istae autem aetates per metaIlai uere distinctae. Cum vero vulgo placuerit septem esse planetas, unicuique suam attribuentes metallum, ep.rem quoque finxere metalla Nec st hoc recens Chemicorum commentum veteribus quippe Iudaeis &AEgyptiis idem placuisse, non tantum ex hoc Sibyllae, sed & multo rinnaliorum constat testimoniis, quibus addi possit locus
iste ex antiquo Pindari Scholiaste ad Od.V. Isthm, Et s
244쪽
ΟRACULI s. ἄργυρος 'Aρεῖ, δρος Κυνω, υλυc pio. ηλεκοι λ'Em ,--τερ -φ δmi, hortis.1'tima itaque mundi aetas apud Sibyllam, dicta aurea Soli sui attributa. Secunda argentea, quae Lunae. Tertia ab electio, quatenus pro metallo accipitur, denominata Iovi sacra & sic porro, ita ut Marti serrum, Veneri aes Mercurio stannum, Saturno vero plumbum adsignaretur. Sed cum non septem, sed decem aetates descripserit Sibylla, quaeri potest quo nomine octava non aetas suerint signatae. Quamvis ergo, ut nunc ita quoque olim multis placuerit plura quam septem esse metalla d propterea aliquis e stimare possit, etiam octavae tonae aetati aliquod suisse attributum metallum ego tamen, ut aliter sentiam, inducor his praecipue JuVenalis Versibus Sat. I 3. Nona aetas agitur, pejorasne secula ferri Temporibus, quorum seseri non inruenit i a Nomen, n anuli posuit Natura metalio. Vulgo haec non recte exponuntur, cum nullum dubiumst quin poeta hoc loco Cumaeam secutus sitiatem, quae nonam aetatem, nullo signatam metallo, descriplarat velut
omnium aetatum teterrimam ut contra decimam aetatem
veluti omnium optimam, utpote qua sutura esset -κα--is per Christum. Sed Iuvenalis, cum istam in non admitteret, scribit nonam etiamnum fuere aetatem. Patet itaque in libris Cumaeae Sibyllae ἀνε κατονε sine titulo suisse octavamin nonam aetatem, aut lici non sit, verisimile est ab OetaVa sphaera octavae alati, a tellure Vero cognomen additum fuisse nonae, cum constet aliquot Pythagoreos, eosque secutum Philonem Iuda um, istoc ordine cos digessisse regiones. Absoluta hae periodo denuo sit aureum seculum, te. nuo regnat Apollo seu Sol. mine est quod denarium nu-Hl 1 merum
245쪽
DE SIBYLLINIS merum Pythogariciis complures ex veteribus Apollinem seu Solem, cu item ἰωνα seu integrum appellarint aevum, utpote quo fiat restitutio prioris seculi. Clarum est itaque quare Virgilius dixerit; Ultima Cumaei venit jam carmihis aetas, 'subiciat magnus ab integro seclorum nascitur ordo. Recte itaque Servius Cumaei interpretatur ibitivi a Si hylia quae Cumava ait, secula per metalla divisti. Dixit etiam quis quo seculo imperaret S Solem ultimum, id est deciamum voluit.Novimtu autem eundem esse Apolli-em 4nde dicit tuus jam regnat Apollo. Dixit etiam finitu mullus seca tis rursus eadem renovari quam rem etiam Philosopho haeae putatione piligunt, dicentes completo magno anno omnia sidera in ortus uos redire S rejerri rursus eodem motu. Quod si idem Merum motus, necesse est ut omnia quae fuerunt,
Patet itaque quare Sibylla Christianos suturos o carit gentem auream, ut te qui decima citate aurea, veluti Solis, sint prodituri. Nonnulli tamen verbis Sibyllae inhaerentes, quae Virgilius expressit, cum di cit, a nova progenies coelo demittitur alto, ita hac sunt interpretati, ac si h throno Dei, id est ex Sole pro diturus esset Christus. Haec nempe vetus Iudaeorum opinio profluxit ex eo quod in Psalmis legitur HSole posuit tabernaculum suum. Versus autem Sibyllini, quibus hoc adstruitur, exstant apud Lactantium is C. currunt quoque in illis quae supersunt Sibyllinis. Sunt vero
246쪽
ORACULIS. 237M 1, 5- νει rura o D QI Immuc κλη diis. Nec dubitandum qui Hermogenes Gnostici opinionem istam de statione Christi Christianorum in sole e Si hyllinis oraculis ad suam transtulerint sectam. Non solos autem Gnosticos, sedis complures olim Iudaeos,& praecipue Elienos, eorumque progeniem Sampsa OS, Blem tanquam Dei stationem coluisse, latis docet mos Esssenorum ' antiquus scrobem essedientium & eundem po stea replentium, siquando alvum essent egesturi, ne lucem radios Dei h sole progredientes inquinarent, i τάς ἀυγαὶ ὐ Aζοιεν ω Θεοῦ. Nugas agunt qui verba Iosephi, vel corrigere vel aliter interpretari conantur. Ipse Iosephus Lib. v. Cap. xx de Bello Jud cum describit crudelitatem
eorum, qui sepeliendorum cadaverum facultatem impediarent, similiter loquitur , benetra wΣηκα. mmγη νοι πως
νεκρους πιαλλύνταδ αραλειποι Eadem prorius habet vetustis
simus scriptor Judaeus, cujus gnoma sub Phocylais leguli Iur nomine i i Uit entiat Sequitur deinceps apud Virgilium. Jam redit ae virgo, quod de Astrea interpretantur Demus sic intellexisse vir gilium at certe non ic sensit Cumaea vates seu potius Ju- Qeus ille qui rub. hujus nomine carmina istam odidit Ee quis dubitet illum locutum de suturo signo, quod Deus apud Esaiam Cap. V li promittit, cum dicit parituram virginem Esto itaque ut de Astrea, seu Pudicitia Dea, haec acceperint Ethnici, ipse quoque Virgilius, qui ramea suam hoc loco non expressit sententiam haesitasse tamen eos iii Vocabuli hujus acceptione, vel ex eo manisestum, quod P. Cornelius Lentulus, ut ex supra memorato Ciceronis apparet loco, per Virginem in Sibyllinis expresiam, inici lexerit Fabiam Vestalem, quae insimulata incestus. Innocens fuit declarata, honori restituta, . pro virgine habita de cennio antequam cum Catalina conspiraret Lentulus. De-
247쪽
D SIBYLLONI scennium vero ideo dixit, quod in Sibyllim omnia tam bo.
na, quam mala facta denario continerentur numero, M.
pote latali, quamobrem Pythagoricos constat τάν leu denarium appellasse fatum seu μ α ρ κεν . Eadem rasione dicebatur quoque fatalis annus vicesimus, velut ex duobus compositus denariis. Certum est autem combustionem Capitolii, quae contingit anno urbis DCLXXI, praecessisse annis viginti conspirationem Catilinariam. Iam vero cum dicit Virgilius, Et Dei ex magniprocedere menses, & haec quoque Vulgo male neterpretangur, nec me lius Alconi qui de Quintili& Sextili mensibus t c accipit. Ut catera, ita quoq; & hoc ex Cumaea desumptum est Sibyllii Esus enim liber decem continebat aetateS quae prima creatione usque ad tempus Christi numerabantur. Per deacem Vero aetates intellige decem almos magnos, sed non ea ratione qua apud Astronomosis gentiles, sed quemadmodum apud Iudaeos, quibus annus magnu S continebat spa. tium annorum sexcentorum. Docet noc Iosephus libro primo ubi de longa primorum hominum agit aetate. Cau nujus anni ex Jubilcis petenda, quorum duodecim unum magnum constituebant annum Singuli itaque Iubilei, singulos repraesentabant anni magni menses, utpote qui singuli Jubileum, seu quinquaginta continerent annos. Ex. plodendi enim sunt qui invito Moyse omnibus antiquis Iudaeis XLIX tantum Iubileis assignant annos. Unitas emm, ut saepe complementi tersectionis numer gratia addebatur, ut infra quoque dicemus. Nec ossicit quod hac ratione duo Sabbatici anni continenter sibi succedant. Ut enim in alus Sabbaticis annis ad tertium, ita in Jubileis ad quartum annum luisciebant fructus. Decem itaque aetates, seu anni magni, sex conficiuut annorum millia.
Omnes vero antiquos Iudaeos adventum Christi retulisse vel ad med1um, vel ad finem sexti millenarii, abunde, nisi fallor, alibi ostendimus.
248쪽
AEgyptiis porro Iudaeis symbolum hujus magni amiterat Phoenix avis, cusus propteaea Vita ad annos debeat patere sexcentos. Sed tamen plerique tere non nisi quingenatorum annorum Vitam huic adsignarunt. Ideo id credosa tum, quod in mensura anni magni, qui ex Iubileis conastitet non eadem omnes senserint, aliis tribuentibus huic Jubilcos duodecim, qui essent instar duodecim mensium: aliis torminantibus hunc annum Jubileis decem, Velut pera sectior numero, nulla habita mentium ratione. Sed nec defuere qui annos mille vitam hujus alitis patere dixerunt. Nempe qui spatium 1 creatione ad Christum, non in decem, ut bibylla Cumaea, sed insex divisere aetates illi mille annos unicuique tribuctam aetati. Hoc maxime Cliti stianis placuit, qui quod Christum sexta aetate advenisse statuerent, ideo etiam per senarium numerum selebant Christum exprimere. Porro quamvis quingentocannos Phoenici tribuat Alranus Liti a Cap. LVIII, tamen de hoc spatio non convenisse inter sacerdotes Heliopolitanos, qui omnibus iere leculi maiori ex parte suere Iudaei S ac ibus omnem suam religionem hauserunt Egyptii satis manifestum fiet squis perpendat Jus Verba, utpote qui scribat, graves de adventus tempore intercessit se rixas, aliis jam adejile, aliis exspectandum etiamnum cse contenderi tibus, donee avis illa adventa suo finem magno imponatania Chaeremon AEgyptius, qui de antiquis q:gypriorum Hieroglyphicis scripsit, sex vel septem annorum millibus vivere Phoenicem putabat, totam Videlicet cupiens intelligi mundi aetatem. Ex his satis fit clarum Phoenicis fabel lam excogitatam admisiam fuisse ad designandum άων seu aevi durationem. Quandoquidem vero vox revi varie accipitur; nam si reseratur ad vitam ho minum qui diluvio suere priores, mille contineat annos si ad illos qui statim post diluvium vixere, quingentos vel sexcentos; si vero non hominum, sed aetatis mundi habeatur ratio, complura comprehendat annorum millia
249쪽
st o DE SIBYLLINI stunc omnino factum existimo,ut tam diVerse de voce αιωνει, de vita Phoenicis, de duratione magni anni apud AEgypti. os Iudaeos prodierint sententiae. Sed loc quoque pa lam St, annum magnum Iudaicum, qui ex Iubileis consi. citur, nihilo magis e revolutionibus aut compositis fide rum periodis, quam ipsosmet pendere Iubileos. A Sabbathi cultu profluxit annus Sabbaticus, ab illo Iubileus, a Jubileo minore Iubileus major sive annus magnus Anno
rum Sabbathicorum Hubileorum qui a Moyse usque ad
Christum seversa Hierosolyma computant numerum &1uis inserunt Chronologiis, illi Me ct alios decipiunt. Iubile in sacris libris nusquam mentio, nisi in lege Moy-- Tempore pacis cum sui iuris essent Israelitae, e lebratos ab iis suisse Iubileos libenter credo. Sed vero credere servitutis captivitatis temporibus id ipsum quo que suisse factum, illud omnino abstardissimum. Tantum abest ut certus Iubileorum numerus hoc tempore postithaberi, ut ne olim quidem ullus exstiterit Judaeus, cui id notum fuerit. Si enim continua non interrupta Festi hujus permansisset observatio, plana siet tota Chron
logia, & cessarent omnes controvcrsiae, nec haesitasset Phi
l de tempore quod Moysis & suam intercessit aetatem. Quapropter miror virum magnum in libro de Emendatione temporum, cum prius rectam institisset viam, postea mu lasse sententiam, & tot aliis errandi dedisse occasionem.
250쪽
CAP. VI. De prohibitione librorum Sibyllinorum. EX iis quae hactenus diximus satis est manifestum .
quam late toto orbe sparsa fuerit fama de adventu magni regis, etiam antequam Christus nasceretur quam. que varie exceptus uerit hic rumor, faventibus quidem multis, tantique successonem regni ad se pertinere sperantibus secus vero aflectis pluribus, quibus nempe, ut ex iis quae adduximus Ciceronis patet verbis, nihil aeque in Sibyllinis a regis displicebat nomen. Hoc solumi terat susscere ut privatis quibusvis hominibus lectio Si
byllinorum interdiceretur. Nam certe instinctu malorum daemonum, Herodis, ut opinor, cujus maxima apud Romanos erat auctoritas, cenam capitis suisse constitutam,
siquis legeret libros Hystaspis, Sibyllae Prophetarum, Harissimis verbis testatur Iustinus, Apologia secunda. Scio quidem virum doctu iri in exercitationibus Ecclesiasticis conatum suisse haec eludere sed multum fallitur, cum ista de iis accipienda esse putat Sibyllinis, quibus 3am a Tarquinii regi temporibus utebantur Romani. Illa enim combusta suere ducentista triginta plus minus annis antequam haae scriberet Iustinus. Sed vero quae succcsiere Erythris allata Sibyllina, illa est de quibus Iustinus o quitur, manifestuna ex eo, quod Hystaspis Prophetarum simul memorentur Vaticinia, quae quod similiter re tam Judaeiuri Romanis murarentur, multo etiam magis quam priora prolubita suere Sibyllina. Sed neque idem, neque alii complures post illum viri docti recte interpretati sunt crba Aureliani Caelaris apud Voriscum, quibus hortatur patres conscriptos ut inspicini ant