장음표시 사용
341쪽
33 REsPON si AD OBIECTA rem Apostoli ad Corinthios epistolam, simulque mirificam Christiano indignam de LXX interpretibus digressio.
nem; non erit ab instituto alienum, si de ea quoque non.
nihil dicamus, ut videant lectores, quem ructum quae spolia ex nimia halmudis lectione reserant Christiani homines & in quos labyrinthosin inexplicabiles se conii ciant errores, qui Rabbinos hostes Evangelii, Evangelio. rum faciunt interpretes. Quamvis Vel ple titulus stuporem incusserit, minusque mihi peccaturus videatur, qui ex Alcorano, quam quira Thalmude exponat Evangelia; longe tamen major subiit me admiratio, ubi cognovi non tantum Philoni, Iosepho, omnibus qui illos praecessere. Iudaeis, sedis ipsis quoque Evangeliis praeserri auctoriatatem halinudis, non modo in explicatione S. Scripturae, sed cin iis quoque rebus iisque historiis quarum certa, continua & indubitata superest memoria in scriptoribus, qui vel interfuere, vel proximi illis, quibus res gestae fuere,
Vixerunt temporibus, cum contra plerique Thais udis compilatores mille minimum annis fuerint posteriores, nec
in alienis tantum, sedis in suis quoque adeo imperiti sint rebus, ut nusquam tanta inscitia tarbaries, quanta in istorum passim occurrat libris. Ex ista tamen barbarie caeca caligine suppetias novi Testamenti scriptoribus afferre Thalmudicus iste conatur commentator, ac lux Evangelica fiat illustrior si nebulis inficiatur Rabbinicis. Omittam jam ea quae habet de decem Israelis tribubus, quas a bis mille annis frustra quaesitas,is semper frustra quaerendas,' Thalnaude producit describens urbes, loca stationes, in quibus purior, ut loquitur, Hebraeorum singuis rapes Israelis etiamnum regnent, regnatur donec veniat Messias, quem Iudaei ex hoc regno proditurum credunt, non autem x vilissima ista populi Iudaici parte quae Esdram secuta sit, in qua natus sit Christianorum Messias. Praetereo quoque expositionem de dodecaphylo
apud Apostolum, ac si Christiani fuissent ante Christum.
342쪽
Nu PERAE CRITICAE SACRAE. 333 ante adventum ejus aliqua facta suisset gentium con . versio , Nec istud excutiam quod dicit Petrum Evange lium praedicasse decem tribubus Israelis, idque merito convenienter, siquidem dicit istos Hebraeos fuisse purissimi sanguinis, nam Esdram tacem tantum populi HieroBlyma secum transtulisse adfirmat. Longum nimis fuerit singulas persequi ineptias; nam quale illud est quod inviatis omnibus antiquis, versionem LXX interpretum in Iu daeorum olim lectam suisse neget Synagogis, contra vero paraphrasin quae Ionathaeis Onhelos inepte tribuitur, a veteribus lectam fuisse contendat Hebraeis, cum certissimis arsumentis confici possit, neutram peraphrasin septem vel octo antiquiorem esse seculis. Videamus quae de LXX scribit interpretibus. Negat ille totidem suisse, sed teste Thalmude quinque tantum presbyteros fuisse assirmat, qui regi Ptolemaeo legem descripserint, mentitos esse Ari. staeam, Aristobulum, Philonem, Josephum, qui contra rium scribunt Causam reddit pulcherrimam, si enim CCCCLX talenta in redimendis expensa captivis, cuniciis
componas summis, quas idem erogavit rex in ornando templo, & demum addas munera collata in Eleazarum&LXX interpretes, conficies summum minimum mille talentorum secundum Iosephum, Aristeam. Atqui, in
quit ille, totam Bibriothecam inexandrinam tanti non con
sitisse, imo totum annuum vectigal ae vii vix alaisferanti. Profecto qui sic sentiunt, illi omnino nesciunt quid rei fit AEgyptus, quantae suerint opes Ptolemaei. Opus non est earum inire rationem, id enim si sacere velimus, inveniemus orsan annuum reditum quinquaginta millium talentorum, idque iusto solido computo. Unum hoc monuisse sufficiat, rege AEgypti ex solis Iudaeae, Coelesyriae, Phoenices ciamariae vectigalibus collegisse quotannis octo talentorum millia, tempore vero Iosephi, Tobiae filii etiam duplo plus, uti docet Iosephus imo ergo magnanuuis debet videri ista Ptolemaei erga Iudaeos liberalitas.
343쪽
majus utique collaturi beneficium, sin timestre unius anni remisisset vectigal. Norunt praeeterea reges prudentes, scenori exponi pecuniam, quae in subjectos sibi confertur po pulos. Sed tamen istam regis huius erga Iudam qualemcunque liberalitatem non admittit docrus Rabbinista, quia nulla in Thalniud fiat mentio. Sed quid mirum, cum neque lirius rei fabellae meminerint lapicae, Pergit de
inde Oracula sundere Thalmudica, & rem memorat dignam prorsus Rabbinico acumine, nempe istos seu quinque, seu septuaginta, sive interpretes, sive presbyteros, non in Graecum sermonem vertili libros sacros, sed descripssse regi Ptolemaeo legem per se, hoc est, ut ipse interpretatur, Hebraicos libros Hebraice descripsisse. Uerum cum ali. quis merito hic quaerat, unde ergo est e quanam os scina Graeca prodierit versio, promte admodum respondet versionem istam compilatam esse a Synedri sacerdotum Hierosolymitanorum, addit licet ipse solus sic sentiar, habere se nihilominus rationes gravissimas. Nam si quisquaTat, cum a tot e tantis, an non ergo versio ea sit fi
delis sincera, sine mora respondet, minime sinceram fidelem esse, omnes enim istos lacerdotes Synedri Hiero solymitani in eo conveniste, ut gentibus limul aliis Iu dans inter gentes viventibus spuriam obtruderent versio. nem, existimantes videlicet mysteria Dei non esse reve. landa gentibus. Postulasse eas interpretationem Graecam.
Istos itaque sacerdotes ut fidem suam liberarent, persidam hanc adornasse versionem, quae apud gentesvi alios Iudaeos velut pignus 'essera integritatis fidei ellat Iudaicati
Nam versionem hanc non ad normam veritatis sed cum
summa compilatam esse astutia ad decipiendas tantum fabricatam gentes, quibusvis etiam lippis dicit esse perspiacuum Philonem& Iosephum, quodvi ipsi perifidae astutae
huic consenserint versioni, dicit non debere cuiquam mirum videri, cum nullam ii veritatis habuerint curam, utpote
qui gentibus, non Hebraeis scripserint, itaque & illos quoque
344쪽
NupERI CIOTICAE SACRAE. 33Tque libenter in hac fraude cum aliis convenisse sacerdotibus Firmiter traque adhaerendum esse Thalnaudi Thalmudistis, caulam addens potentissimam, quod illi pro suis scripserint, Philo autem Gosephus pro ethnicis. Sed
cum non praedicti tantum scriptores versionem in se quantur interpretum, Verum etiam in novo Testamento
ubique e sine exceptione Christus Apostoli semper peros LXX loquantur interpretum, operae pretium est audire quo pacto etiam hic sese expediat. Dissimulatis Nempe Chri litis Apostolorum testimoniis' nominibus, dicit pro LXX interpretibus facere quoque amanuenses novi Testamenti, ac si illi alia verba alios substituissent sen. sus, quam vel scripserint vel locuti sint Christus, Apo stoli, totumque hac ratione contaminarint, perverterint Evangelium. Hoc autem posito, non dissicile fuisse dicit Christi .inis cum ethnicis Iudaeis congredi. Cum thanicis quippe imperitis linguae Hebraeae, dolam consulentibus Gretecam interpremtionem, nullam omnino intercessisse dissicultatem. Judaeus vero cavillantibus aliter in suis lagi codicibus verba sensus Scripturae, quam concipian- au in vin liis, prompte admodum potuisse occurrere Christiatios, dicendo hanc esse ipsissimam versionem, quam x rum cxatassent majores junquam veram sinceram immo lageractim exhibuissent mundo. Porro milestor. etqui est qui tam lepidas quemquam audiat narrantemiabellas, qui non merito inter scenicos se versari existimet mimos Attamen doctus iste Rabbinista, non studio Contentionis cum quoquam, sed solo veritatis vestigan do compulsum desiderio seriore cogitationibus saepe iteratis, haec se scripsisse adfirmat. Non dubito quin complures suturi sint, qui absurdas portentosas istiusmodi cogitationes in homilae Christia rao non mirentur tantum sed 'merito detinentur; ve- Num qui nullo praeter Rabbinos legunt 'sequuntur interpretes, qui Thalmudem cum Evangetiis cumpo
345쪽
336 REspo Ns 1 AD BIECTA nunt, vix est ut aliter scribant aut sentianti minus mali Christianae instigeretur reipublicae, si pauci duntaxat hoc adsigerentur morbo, sed nostro hoc seculo adeo grassatur haec pestis, ut si Christianos cum Christianis committas Theolosos longe plures invenias , qui Mosemis Pro.
phetas e Thalmude, quam ex Evangeliis malint interpretari. Utinam inconsultis istis comes non accessisset P. Si monius, nec tam utili adhaesisset commento de concinnata ab universo Hierosolymitano Synedri in raudem humani generis S literarum versione, cui tamen, ut Volunt,
subscripserint Christus inpostoli Quidni dicunt illi
qui ab omni libenter religione se exemtos velint, si plerique populi Iudaici sacerdotes in propaganda spuria S literarum Versione conspirarint, tiam conspirare potuerunt in fingendis ad lubitum depravandis omnibus quoque sacris libris, praesertim cumis illos quoque plurimum immutatosin interpolatos fuisse admittat P. Simonius 3 Si sic sentiamus, quae ades, aut quid demum supererit integrum, aut quae constabit veritas, si de iis quoque dubite muS, quae omnium seculorum sanxit consensus, te istis, qui rebus gestis interlacre, credamus scriptoribus Quod 1i ullo alio nostro certe hoc seculo complures reperiuntur ita animati, ut nihil omnino, nisi quod suis conveniat admittant sensibus. Nemini mihi non semel colloquium intercessisse cum viro caetera prudenti, magnaeque inter suos auctoritatis, qui post plurium annorum saepe repetitas cogitationes luculentam satis in Caesaris de bello Gallico commentarios conscripsisse se adfirmaret dissertationem, qua invictissimis argumentis falsa esse convinceret, quacunque istis continerentur libris, copiose insuper ostenderet Caesarem nunquam transiisse Alpes, te vidisse quidem Galliam. Quaerenti mihi quibus rationibus & testibus tantam rem peregisset, satis promte respondit, mille testium loco ad hoc probandum sulffecisse sibi rectos bonosque quos semper sequeretur sensus.
346쪽
Nu PER CRITIO E SACRAE. 337 Indoctis nempe suis nihil est sanctius sensibus, 'uam
vis illis sere careant, hos tamen solos adorant, curtaque adeo mensura metiuntur omnia. Sed Vero cum quot ca. pila, totidem quoque occurrant sententiae, nec desint qui
quaelibet etiam somnia & deliria sensuum testimonio tit- mare conentur non sutilis tantum, sed & stulta quoque illorum est existimanda praesumtio, qui historiarum vel levi, vel nulla omnino instructi peritia, judices nihilominus
earum se constituunt rerum, quarum non ex arbitrio, sed
ex testium examineis multiplici cognitione tota pendet veritas. Attamen qui solis obsequuntur sensibus, plus etiamnum sapiunt, quam qui non Christianae tantum fidei, sedis communis inimicos sensus sequuntur Rabbinos. Saepillime quidem fallunt sensus illis tamen tutius
creditur quam salsis testibus qui semper fallunt. Adeone quis demens sit, ut illis credat, qui id ipsum quod se ne
scire fatentur, aliis tamen audacter assirmenes Paucae ad modum versiones Iudaeorum in lucem prodiere, tamen nulla est quae ab ipsis probetur, aperte negantibus S. Scripturas nec posse nec debere gentium exprimi sermone, cum enim S literae Septuagintam plures admittant senusus, non esse cu)usquam hominis divinare, quisnam sit sensus veritatis. Sed vero quid sentiendum est de Chri stianis qui etiam non credentibus credentes Rabbinis, &su petioriis nostro hoc seculo tot edidere versiones, ut earum vix aliquis ineat numerum, omnes tamen ad placiatum Rabbinorum, ad Veritatem, ut ipsi loquntur, ex pressas Hebraicam, sed tam discrepantes, ut merito P. Si monius nullam probet, maliam instituendam este existi. met, quae veritati conveniat cui tuto acquiestere possumum Uerum siqua sit admittenda Versio, ecqua possit produci alia atque illa quam & Christus inpostolivi omnes
qui illos praecellete secuti sunt Iudaei Instant nihilominus, illam esse erroneam inaudulentam. Sed si ut volunt, Omnes Iudaeorum sacerdotes in decipiendis gentibus, quibus veritatem
347쪽
eritatem revelare oluerint, olim convenere ecquis ab hodierni cxpectet Rabbinis ut vero S literarum sensus pandant Christianis i Qu. identque ratione ab illis litera. rum petamuSexpositionem qua latentur se illas non intelli. gere, quique unanimiter amimant codices Hebraeos esse non tantum obscuros sibi repugnantes, sedis omnino caecos, mutoso nemini explicabiles nisi forsan per orales,
ut ipsi loquuntur traditiones,quas tamen incertas&lubri cas esse ipsi non dissilentur, nos 1utiles commentitia esse certo scimus Sit tandem pudor manifestae adversari veritati, & si Christo Apostolis credere nolimus, credimus sensibus, qui abunde docebunt, versionem quae ab illis qui forenteis superstite etiamnum Hebraea facta sit lingua veriorem elie illis transationibus quae nec sibi con stant& ab imperitis factae sint interpretibus. Vel ipsis credamus Rabbinis, cum perii si linguam Hebraeam4 vocales
novitium esse fatentur commentum. Denique si non omnino inepti ridiculi est velimus, credamus tam veteris quam novi Testamenti sensus solo Graecae& Latinae linguae beneficio ad nos esse propag.itos, ct huius veritatis luculentissimos certissimos testes esse vel ipsos Hebraeos codices, dummodo auferantur puncta vocalia a Rabbinis apposita; id enim si fiat, invenietur sensus quem LXX posuere interpretes &simul patet fiet sucusis fraus Rabbinorum. Quod si quis neget Graecaed postea Latinae linguae beneficio S lite rarum cognitionem ad nos pervenisse, ostendat aliam lin guam, Viam rationem, quam sequamur insistamus ad cruendos S literarum senius. Stultum est ad linguam Hebraeam provocare, cum ea perieriti siqua Mussupersint stagmenta, illa ipsa Graeciis Latini sermonis nescio ad nos pervenerint. Si quis totum perambulet terrarum orbem Omnium gentium consulat memorias, nullam omnino inveniet linguam, quae ad tria, vel utplis ramum quatuor conservata sit secula. Quod Serum, qui ulgo tuae dicuntur, sam per tot annorum millia subsistant
348쪽
Nu PERAE CRITICAE SACRAE. I annales, id non linguae, quae aeque apud illos ac apud alias gentes fluxa instabilis luit, sed charadierum seu nota. rum factum est beneficio. Sola Graeca Luina linguae
hanc evasere calamitatem, quarum haec bis mille annorum aetatem superrat, altera trium fere millium memorias complectitur. Si duae istae tollantur linguae, nullae supererunt machinae quibus attingere pollimus ea quae priscis facta fuere temporibus. Nullus erit Hector aut Achilles, non Caesar vel Alexander, nulla vel Moysis vel Salomonis fama, nullum vetus aut novum Testamentum, nullae omnino artes aut scientiae supererunt, nullaeque rerum praeterita rum memoriae peribunt omnia, mera succedet barbaries cum soli sint Graeci latini libri, quibus omnia lim& continentur propagantur. Tamdiu autem artes
scientiae propagantur, quamdiu perstant linguae libri
intelliguntur. Serum quidem seu Sinensium lingua non est perennis, notas tamen seu characteras, ut diximus, habent perennes, & intelliguntabros ante quinque sere annorum millia conscriptos hinc omnino factum, ut propter tam diuturnumis nunquam interruptum literarum usum, artesd scientiae ad majus ab iis provectae sint culmen, quam apud ullas alias gentes Verum cum Sinensium characteres ad intellectum S literarum nihil conserant, omnino nobis recurrendum ad Graecum e Latinum sermonem, qui si tollantur, a quoque tolletur omnis rerum praeteritarum scientia. Quapropter satis mirari nequeo, nostro hoc seculo reperiri nonnullos, qui spretis
contemptis iis linguis, urbus solis tota continetur anti. quitatis historia, libenter pro illis substituanta obtrudant Vernaculas suas, non barbaras tantum, sex mox perituras. Dicunt nempe illi Graecos & Latinos scriptores magna Iam ex parte contineri linguis Vernaculis, utpote Germanice Gallices Anglice versos, ideoque tuto mos carere
possie Graeco Latino sermone. Quid si versiones istae minime fuerint bonis: Ponamus tamen nostro hoc seculo Xxta videti
349쪽
Videri bonas, attamen artatem non ferent, cum infinitis jam constet experimentis, versiones istis sngulis renovari seculis, nec ullos esse perennes libros, nisi qui Latine scrubuntur, cum caeteri, quibuscunque demum lcritantur linguis, vix uno alterove subsistant seculo. Laudandus idcirco Carolus agnus, qui se amore literarum seu ut Romanorum potius quam barbarorum Rex crederetur, posthabitis Gothica, Saxonica, Francica, aluique, cui, ni lingua dialectis, una cum impera termonem quoque adscivit Romanum, cui non in sacris modo, sedis in qui. bulvis aliis vitae liumanae actibus locum adsignavit princI. pem. Et sane si lingua non conservata suis et Latina, ne
Caroli quidem Magni superesset nomen. Omnia denique
antiqua Se vetusta iamdudum oblivioni tradita& prohindis obruta suisient tenebris, si Graeca&Latina linguae non esient
superstites. Nulla est in Europa natio, quae aliquid notitde rebus, quae ante tria vel quatuor gesta fuse secula. iis Latinae linguae beneficio. Sed neque Arabes quantum Istate pateant, Hinguae suae fuerint fatis studiosi ullam
antiquarum rerum habent peritiam, quam non EGraecorum
hauserint libris . Ipsi quin etiam Indi, si quid de Alexandro sciant Magno habent id ipsum ab Arabibus, qui tumen a Graecis ea se accepisse fatentur. Supersunt quident
toto oriente monumenta antiqua marmorea Vernaculis:
gentium inscripta literis, sed quae nemo legere, nedum in relligere possit. Mum itaque luce meridiana clarius sit.
solis libris Graecisis exinde factis Latinis totam Veritatem. totam rerum antiquarum claudi contineri scientiam, quaenam dementia cit ad Rabbinos divellere, qui anta pauca demum floruerunt secula quique nullam aut rerum, aut verborum, aut historiarum habent peritiam, nisi quam a Graecis aut Latinis acceperunt, a quibus quotiescunque recedunt, tum demum nugas portenta loquuntur. Hostamen fere solos seculi nostri sequuntur Christiani, saepe
quanto minus norunt, tanto magis admirantur. Cum vero etiam
350쪽
Nur EI E CRIM CAE SACRAE 3 rctiam isti, qui in Rabbinoruin scriptis sinit insitissimi.
videant nullis argumentis, aut antiquia testibus, poste tulciri Thaln ira commmae eo prolapsi sum intin istia futilissimas orates, ut vocamur, conrugra n traduiones imam enim non loqui inquiunt nist per fauces Rabbir rum, iisque inseruisse omnem praeterita arm suturam rerum petitiam, adeoque illos solos esse veritatis promosvicondos, utpote quibus λογα sua Deus commiserit, ac si de istis, a quibus omnis ablata est scientia, non autem de illis Hebraeis, qui olim Deo placuere, accipienda estaut isthare Apostoli verba Quid attinet memorare complures nostri is superioris seculi homines sutili 'hac persuasione a Iudaeis deceptos, quos tamen postmodum, detectis istorum ossuciis, credulitatis suae puduerit Testes fuit Picus Mirandulanus, Reuchlinui praecipue hujus discipulus Iohannes Forsterus, cujus, siquis quam Hebraico quod Basileae prodiit exico perlegat praefationem, protinus cognoscet, quam ille magnifice de Iudaeis primo senserit, quantumque postea poenituerit, ubi comperit, nullam
lucem, nullamque omnino Veram expositionem in Rabbi norum occurrere libris, illosque ut caeterarum rerum, ita
linguae quoque Hebraicae penitus cs ignaros. Attamen vix minimam imposturarum &fraudum Iudaicarum ille adsecutus est partem, cliciusque hac in parte se gessisset, si neglectis omnino Rabbinorum vocalibus punctis, Graecam secutus fuisset expositionem ex illa Hebraicam conatus fuisset interpretari veritatem. Laudanda interim ejus est voluntas, bene de se, bene de Scripturis merebuntur, si qui seu in contemnendis Rabbinis sequantur exemplum, is quam ille aut neglexit, aut potius non vidit insistant viam, ut nempe posthabitis vocalibus punctis, illos Elum proben Rustic quos isse tradidereo
interpretes, ad horum, non autem Rabbinorum , aut fallacium & lubricorum sensuum arbitrium xigant exponant Hebraicarum vocum & phrasium potestatem