장음표시 사용
351쪽
3 x Esro Ns I AD OBIECTA significationem. Quod si qui adeo obstin tois re
fractario sint ingenio, ut nec tam claris argumentis, nec tam certis cedant leuimoniis per me licet ut suis tui fruantui moribus mihi quidem recta monenti, satis magno erit solatio, meruisse potius quam obtinuae kculi fustragia &solis displicuisse indoctis.
352쪽
354쪽
IS XXCI VOS SI II teratas P. Simonii
Ret ea quae ante quinquennium scripsi lassicere P. Simonio debuissent, quia tamen ante pau cos dies alter ejus de variis S. Scripturae editionibus prodiit liber, quo non acquiescere se meis testatur responsis, & nonnulla inseruit, in quibus palam me errasse existimat operae pretium fuerit ea expendere, ut aequi lectores, uter nostrum rectius sentiat, cognoscant. Primum itaqueo praecipuum nisi salior quod reprehendit cap. x, cst illud, quod audacter assirmarim Iudaeos studio& nequitia depravasse codices & Chronologiam sacram, ut lucrarentur bis mille annos. Dicit hoc meum esse commentum neque enim a vetustioribus Christianis, licet istam codicum discrepantiam observarint, Iudaeos hoc crimine suisse notatos. Verum etiamsi istud cencesserimus, cum Augustinus palam profiteatur ignorare se hujus discrepantiae caulam, nihil tamen exin confici possit, nisi observatum quidem suisse facinus hoc ab antiquis scriptoribus, verum illos facinoris ignorasse causam. Neque bona neque mala
355쪽
semper opera simulac fiunt statim innotescunt. Seculis tam opus est antequam clarescant fraudesis cmergat veri tas. Non defuisse tamen etiam olim, qui depravationis hujus reos peragant Iudaeos, ex Iuliano facile cognoscasPomerio. Sex ex illis quoque Iudaeis qui ad Chri stianos se contulerunt, uti ex Hieronymo a S. Fide4 compluribus aliis idem satis intelligas Plerique quoque Ara hes hoc praecipue ad convincendos Iudaeos utuntur argimento Suffciant vel sola Abul plurali verba quae non pigebit integra, ut ea reddidit doctili .mus Pokockius, ad scribere unde facile colligat P. Simonius non me unum esct qui stirmarim depravatos a Iudaeis suisse codices sacros. Ab initio mund usque ad messam secvxdum compatum qui tu maxibus Judaeorum est, ηηi sunt fere quatuor mille ducenti viginti. At secundum computum legis ex προ- flois LXX, quae in manibus Graecorum reti arum in erchristianos sectarum exceptu Iris,anni sere quinquies milis quiuenti octoginta sexu deficiente computo priori a secun oaκnis mille trecentis settuaginta Minqueri qui dejectus ad scrilitur doctoribus Ju orum. Nam cum praenuntiatum esset
iis lege S prophetis de messa, missum iri ipsum ultimis tem
porthus, ne aliud esset Rabbinis utiquioritus commeκtumgao Christum rejicereηt, quam si hominum aetates, quilus die. nosceretur indi Epoche mutarrat, subtraxeruη de ita A. mi, donec nasceretur Seth ceηtum 'nos, orique reliquae iratis vitae addiderunt idemque fecere in itis reliquorum Adami,
liorum siue Abrahamum atque ita factum es at indicet ipsorum computus manifestatum esse Chrsum millenario uinto, prope accedente ad medium AEnorum mundi, qui omηes
secundum usos futuri sunt septies mille; Aeruntque, Nos adime in medio temporis sumin nondum adest tempus adientu Messa ad gnatum. At computus I XX seniorum indicat mani statum esse Chrsam millenario sexto atque ad
356쪽
OBIECTIO NEC RESPONsto. 3 y Clara manifesta haecin talia nisi fallor, ut etiam cuia jusvis oculos animumque oportune seriant. Videamus nunc quid ad haec P. Simonius dicit quod meo meipsum jugu lem gladio, cum ob res Chronologicas Iudaeos salsitatis reos 1 icio, quandoquidem hodierna codicis Hebraei Chronologia Iudaeos longe magis urget, quam illa LXX interpetum agnoscere enim Iudaeos transiste jam tempus adventus Messiae, sed addunt illum propter eorum iniquitates non advenisse. Quis non miretur beralitatem P. Simonii quitanti roboris promittat arguntentum ut eo omne conficiat
Iudaeos; quod tamen ipse paulo post velut nullius momenti det me quod dixerim a Iudaeis vaticinium hoc de duratione mundi Eliae prophetae attribui, cum tamen de colantiqui non dubitarint Rabbini, & ne nunc quidem dubitent, dum . modoc illius esse admittantur illa quae sequuntur verba: Sed propter peccata nob*ra praeterierunt anni qui trάterierunt. In Thalnaude prolixe narratur congressus Iudaeorum cum Hieronymo a Sanct a Fide Rabbino Hispano, sed ante trecentosuere annos facto Christiano Adfirmabat ille postream haec quae attulimus verba esse additionem magistro. rum Negabant Iudaei, sed convicti, tum demum respondent Non certo eonstare an hi Elias fit propheta ille antiquus, an vero alius quidam Rabbi. Verisimιli esse fuisse ali um Ralli. At vero P. Simonius in gratiam Iudaeorum ipsis
Rabbinis Rabbinior, audacter affirmat hunc Eliam suisse Rabbinum & hac ratione destruit prophetiam ex qua multo sortuis paulo ante dicebat posse urgeri Iudaeos, quam ex Chronologia LXX interpretum. Sed sibi servet P. Simonius,sibi quoque servent Iudaei quae istiusmodi conditionibus
ad roborandam fidem nostram largiuntur argumenta Tutotali beneficio carere possit Christiana respublica. Esese, Adjecta porro a Rabbinis suisse ea quae diximus verba. nemo qui aliquo praedictus sit judicio, negaverit ut puto.
357쪽
3o AD , ITERAT A P. SIMONIIIpsa id satis testatur phrasis, cum Eliae vaticinium Chaldaeo additamentum vero Hebraeo sit expressum sermone. Totum quoque perit vaticinium, si postrema admittamus Verba, ita enim fiet ut tempus legis non sit bis mille an norum sed quatuor millium. Quam vero recenter haec verba addita sint, satis intelligi potest ex alio Thalinudis loco ubi clausula haec se
concipitur propter peccata nostra quae multa sunt, praeter-l f βη ex iis anni septingenti quatuordecim. Seia neque in scripto Hieronymi a S. Fide operitur hoc additamen. tum, ut merito aliquis suspicari posti sero demum clausulam hanc suisse assutam, & Iudaeos non admodum hona fide istam descripsisse disputationem. In hoc ipso vaticinio bis mille annos, qui dicuntur ante legem es luxis te, accipiendos esse monui de tempore quod a diluvio ad Moysemis legem latam intercestit. Non Apostolus an tum, sedis pleraeque Orientis gentes, quae aliquam diluvii habent cognitionem, sic loquuntur, mundi initium adiluvio arcessentes aut a Noacho, quem Adamum secun dum aut absolute etiam Adamum appellant. Verum P. Simonius haec tanquam rigida explodit, quia sensum a hentis quidem valde bonum veritati convenientem. Quid enim clarius eo ab instaurato mundois reparatione generis humani, id est a Noa usque ad legem sive Moyse numerari bis mille annos. A Moyse ad Christum iterum his mille annis. A Christo usque ad consum mationem seculorum totidem P. Simonius qui nihil amat,
nisi quod distortum sit,is cui solemne cst prophetias in nihilum redigere per legem dicit hic intelligi tempus istud quo Abrahamus relictis idolis ad veri dei cultum accessit. Pro Elia propheta substituit nugatorem aliquem
Rabbinum. Hoc pacto subverso penitus vaticinio, ita taneque principium, neque medium, neque finis ullam certam determinatam habeant significationem persuadere a. me conatur ad convincendam Iudaicam Chronologiam
358쪽
OBJECTIONE RESPONSIO. 3 osese mirificum conferre beneficium. Verum siquis Iudaeos hac ratione aggrediatur, ludibrio erit & nihil nisi risum reteret, jubebuntque expectare, donec sextus cxspirarit millenarius, praesertim iis clausula admittatur.
Quae deinceps sequuntur legant qui velint, neque enim aliquid iis solidi subesse existimo. Nam quale est istud, quod illos quoque codices, quibus LXX usi fuere interpretes, mutos fuisse adfirmet Sed vero interpretes antiqui superstite etiamnum lingua Hebra legere cla in telligere mutos istos norant codices, quos hodierni Judaei nec legere, nec intelligere se posse unanimiter fatentur. Cap. XVI. dicit me scede errasi in locis Iustini Martyris aliorumque patrum, idque se alibi demonstraste. Ubi nam rogo Somniabat prosecto P. Simonius cum haec scri
Pergit dein codem capite Rabbinicum distringere n-sem is me, licet non assuetum vanis cinanibus cedereminis jamdudum latebras quaerere assirmat; quia nempe dixi non recte locutum csse Hieronymum, cum LXX non prophetas, sed interpretes fuisse scribit. Nam, inquit, Hieroum optime vocis hujus proprietatem notam jusse, quandi quidem animadvertit poetam Graecum a Paulo prophetam vocatum fuisse, at vero Hieronymus hunc Paulli locumsule cxplicans Assirmat Epimenidem per illusionem Mi roniam ab Apostolo vocari prophetam. Judice crgo SimoniuS, egone, an Vero ipse proprio seipsum iugulet gladio. Pergit tamen, me ad objectiones nuperia criti e I
craeuuveos captantem ubique tergiversari. Scio sit cuncus,
sed quid sit Guneos captare, nescio an quisquam prophetes
Dicit postea se fuse ostendisse, stae fuerit de praesenti
negotio A. Hieronymi sententia, quae I Usto latuit. Sic loquitur. Sed valde mirabitur ossius si quidquam hac de re scripserit Simonius, quod ossium latuerit. Dein carpit me ac si dixerim praecepta grammatica a Judaeis
359쪽
ante sexcentos demum annos fuisse compilata, eum nomgentis ut affrmat annis sint antiquiora. Verum nusquam tale quid dixi, sed puncta Vocalia Iudaeorum non excedere lex seculorum aetatem pluribus in locis monui Grammatica vero praxepta dixi ante undecim minimum secula suisse introducta.
Quod autem scripsi in AEgypto Syriaque tempore A.
postolorum solam linguam Craecam fuisse vernaculam exocipit P. Simonius Imo praeter liquam Graecam in aera toaudietatur tua Coptica, in 'ria Syriaca S i Judaea Ddaica se Chaldaeo Syriaca Fallitur P. Simonius, cum ne nomen quidem Copticae linguae exstiterit, antequam
Arabes potirentur AEgypto. Ipsi quin etiam id satis testa
tu lingua, quae tota ex Graeco Arabico conflata est sermone. Sed Qtum quoque fallitur cum Iudaicam a Syriaca distinguit, cum neutra Hierosolymis fuerit vernacula. Uerum plura de his postea. Negat P. Simonius risum se posse continere quod dixe
rimuL ωσεων seu traditionum pleraque monumenta qui.
hus usi fuere Iudari jam a temporibus Christiis diu amtea usque ad id tempus quo Hebraice scribere coeperunt: Graeco fuisse concinnata termone sed per me licet ut quantum velit sibi placeat P. Simonius caveat tamen ne intempestivo risu ipse fiat ridiculus. Debuisset ostendere, si non Graeco, quo demum sermone conscriptus fuerit liber ille traditionum seu L ωσεων uJu mentionem frucit Iustinianus, cum in toto imperio Romano Graca, non ulla alia Iudaeorum vernacula fuerit lingua. Quocunque se vertat, nullum P. Simonius inveniet cffugium, nisi ex Oralibus, ut vocant, scriptum hoc compilatum suisse dixerit traditionibus. Atqui istas merito explodunt prudentiores Rabbini, & liber Coari pleratque orales periisse asi firmat traditiones. Superest itaque, ut si quae criptae ex
titerint traditiones, omnes eae Graeco fuerint cxprella sermone. Et sane ecquis dubitet traditiones Hebraicas Hie ronymi
360쪽
ΟBJECTIONE RESPONSIO. 33 Ironynii in Genesmin reliquos S. Scripturae libros e Graeco uisi translatas sermones Ipsum quoque υτερω ων nomen an non clare satis Graecam testatur scriptioneni Uerum ut cognoscamus quisnam iste δLτερωσεων seu traditionum fuerit collector, unde tam multa rigenes, Hieronymusis alii ex antiquis patribus hauserunt; susticiat cxaminasse verba Iustiniani, quae non patiuntur ut primus traditionum diutius Liteat compilato Aquila. Iustinianus ergo novella CXLV I, postquam Iudaeis legendi in suis Synagogis versionem Aquilae concessit licentiam, sine mora sub ungit; ἡ δὲ παρ αυ- λεπρονην Lτεροαν -
-- ω εχ αν M, ἔν Antiquus harum Novellarum interpres δο τρωαν hoc in loco reddidit secundam e Ilio. nem. Uulgo tamen hoc reprehendunt, sed an hiis bene, ipsi viderint. Secunda enim editio Aquilae, quam Judaei. ἀκειβMeti factam contendebant, non tantum Ameαπα. Amsi sedis δοιτερωm vocabatur scilicet secundum parcem iam ἀέρων αὐλωνονων. Permittit itaque Iustinia nus ut Iudaei in Synagogis legant primam Aquilae translationem non item secundam, utpote in qua omnia de Christo vatiuinia penitus fierent irrua Istam autem δ MeeM. Aquilae Megbis dictam suisse δολερωαν, satis clare docet Anastasius Sinaita in Oλγῆ, addens illam continuisse vota ἔβδου in νυν L. ' νῶτων τί ανανεσιν ,
του nisi λον κe m λυαν. inde facile conficias recte vertisse veterum Novellarum interpretem, nec audiendos esse
Drusium, Morinum malios qui id ipsum negant. Non est itaque dubitandum quin secunda Aquilae editio dicta fuerit Let,pωαι Verum obstat quod mox addit Justi nianus, cum scribit istam Letumn seu secund .im editionem continuisi multas traditiones non scriptas sed ore antum propagatas,in quod Anastasius non uno loco Se