장음표시 사용
101쪽
injicit mentionem. Imitatio igitur naturae non pria maria fuit causa. Apud Suetonium in Vit. Tiberii, e. 2. Clodius ob expellendum urbe Ciceronem plebejo homini eidem que natu minori in adoptionem ac dedit, approbante, ut tum tempora erant, Ponadicum collegio. 107. Iri, qui liberos in potestate hallet. Eleganter Papinianus in L. II. q. 2. D. de Bon. POss. sec. Tabb.
. naeo se arrvaniam cum caFιte fortunas guoque suas in familiam et Uomum alienam transfert. Tamquam nemus. An excidit h. I. exemplum ex historia Caesarum petitum , quod assertar in Institi.
Α jure Attico aliena hujusmodi adoptio. Arroga-hantur tantum coelibes et orbi , solvebaturque adoptio , quam primum adoptatus filium genuisset, quem in adoptantis iamilia relinqueret. CL Demosth. in Leoch. p. 1080.
IM. In manum feminae tonsum conveniunt. Nimirum manus est potestas mariti, in quam traditur uxor tanquam res aliqua mancipi adhibito ritu confarre tionis aut coemtionis, quo neglecto successit usucapio, haud secus atque in adjectione dominii rerum mancipi mancipatione non adhibita, ne statu S mulieris nuptae in incerto esset. Manus et potestas
nunquam Confunduntur nec promiscue usurpantur.
Vid. g. 49. ΙΙine illud in potestate - manu mancinium in Fr. Vat. q. 300. Latius patet vis vocis manus apud Livium, Hist. XXXIV, 1. Ioco illustri: RUOres nostri soluerunt feminaε- in manu eSSe Parentum, fratrum,
102쪽
νirorum, ubi manus etiam potestatem et tutelam ast
Olim. Gaius significat usum; nam formae solennes, g. II0. coenatio et confarreatio etiam aetate GHi nondum obliteratae erant; unde utriusque mentionem facit tempore praesente, usus vero tempore praeterito. Quare etiam hunc manus adquirendae modum obsoletum primo loco attingit, quamquam Mus, quippa supplementum, si dicere licet, neglectae formae, coemtione jam recepta cogitari non potest. Puae anno continuo nupta peramerahae. Si viro g. III. nupsisset sine confarreationis aut coemtionis ritu inque ejus domum deducta annum continuum nulla absentia interruptum in conditione matrimonii pe severasset atque adeo hoc ipso iacto significassotvelle in manum ejus convenire, cujus fidem jam perspectam haberet. Jam peius annua possessione usucviebatur. Velut, hoc est, ad exemplum et effigiem rei mancipi mobilis nude traditae; re autem vera minime possidetur.
Usueviebatur. Hoc igitur modo, praeterlapso anno id essiciebatur, quod ritu solenni coemtionis statim perficiebatur, nimirum conveniebat nupta nunc in manum, cujus vis in liis duabus rebus p tissimum cernebatur, quod in familiam viri sive sui juris sive alieni transibat, et in ea filiae locum Oh-tinebat.
In familiam sebi transibat. Eadem sero Gellius N. A. XVIII, 6. matremfamilias - eam εOMm, gurae in mariti manu mancipioque aut in ejus, in cujud
103쪽
-rima manu manci logiae esset, guoniam non inmati imonium tantum, sed in familiam quoque mariti et in sui heredis locum venisset. Commutabatur
igitur ejus status, ῆ. I62. III, M., diminuebatur
capite, solvebantur jura agnaticia, quae Cum Suissimilia contracta habuerat, ΙΙΙ, 21., desinebat juro civili debere, quae ex contractu ipraestare obligata
erat, IV, 38. Filiae Deum obtinent. Sive . ut est in II, I 39., filiae Deo esse inei ictae re quasi suci esse; add. III, II4. filiae jus naneiscitur g. II 5. Fitiae, h. e. filiae familias, loco ι quamquam distinguuntur III, II 4. flia milias ct quae in manu est. Poterat igitur hujus , ut liberorum in potestate, furtum
seri, III. I99., et injuria uxori illata a marito vi dicabatur ut sua. In delictis ab uxore eommissis maritus iudicio propinquorum domestico praeerat.
Plin. H. Ν. XIV, I4. Gell. N. A. ΙΙ, 23. Vid. praeterea Livius XXXIX. IS. Rumpebat viri testamentum antea factum quasi agnatione sui heredis, II, 139., quidquid adquisivisset, viro adquirebat, ΙΙ, M. M. III, 83. eique tradebat universitatem omnis sui, si quod habebat, Patrimonii, Cic. Top. IV, 23. Fe. Vat. q. 269. Erat ei in numero suorum heredum , HI, M. quare tutores legitimi agnatae, ut Flaccussororis suae Valeriae apud Ciceronem in Orat. . non laciis auctores erant contrahendis nuptiis manus effectricibus omnemque ipsis spem successionis
adimentibus. Sed vel sic tamen non soluta fuisse videtur patris naturalis potestas, nam legimus apud Papinianum, Mos. et Rom. Collat. IV, 7. oeiade S
104쪽
Deia atem lex fribuit eam stiam, quae - eo auctore
Si qua nollet eo mOα - convenire. Ipsa mutati status auctor esse debebat, invita igitur non poterat retineri, quin eo potiSSimum , ut Videtur, consilio omnem formam solennem averterat, ut Sura arbitrio relinqueretur, utrum vellet usucapta in manum convenire, an nupta in Sua perseverare
potestate. Quid Θ sy a patre in matrimonium hoc cocollocata interea repetebatur , an poterat negaris sequi γ Sane non poterat, soluta nondum ejus PO- testate. Quid P si jam emancipata in tutela legitima agnatorum erat 3 nempe in contrahendis nuptiis horum indigebat omnium auctoritate, si quidem agebatur res ejus familiaris, quae in tutela legitima con titiebatur et de qua nihil poterat usucapi, vid. Cic. ΕΡΡ. ad Att. I, 6., nec dimines, nisi omnibus tutoribus auctoribus, es. Cic. in orat. l. l. , quo loco miror plures laudari tutores Praeter Flaccum , ad quem tamen solum venit hereditas sororis, quippe non
in matium viri datae neque Coumtione neque usu.
Tutoribus igitur invitis non potuit remanere et pati se usucapi, quo facto tutela Sivo res ejus familiaris
tutorum agnatorum curae commissa diminueretur et ad maritum transferretur, nec SSe ESSet.
quotannis trinoctis abesset et ut est apud Macrobium , Saturnal. I, 3. usurpatum iret. Trinoelium. Quod tompus quam diligentissimo
105쪽
acuto responso significavit Q. Μ. Scaevola apud Macrobium l. l. et Gellium N. A. III, 2. Usum - λίαν timeret. Ipsa igitur , ut sui domi ua , se vindicat in libertatem. Antiquioribus JCtis frequentatum usurpare, quo utitur Q. M. Scaevola l. l. De usurpationibus jam librum scripserat Appius Claudius L. 2, q. M. D. de V. S. Titulus etiam Digestorum inscribitur Ee usur alionibus , sed tu ipso titulo nusquam verbum ipsum adhibetur. Sed hoe sotiam jus partim legibus stillatum est, partim desuet ine obliteratum es . Tomo sus est XII Tabb. quatenus de manu per usum Cavit.
Sublatam legibus. Mihi IV, 30. construit tollere cum Acc. per legem. An legibus eximie intelligitur lax Julia Papia Poppea pDesuetudine obliteratum. Althi in desuetudinem abia irae III, 17. Quid igitur significatur γ mulieres non
amplius annum usurpaSSe 7 Rut Semper usurpasse Puut, continuam anni Commorationem in domo mariti
non amplius id offecisse, ut locum filiae obtineret pq. ΙΙ2. Per quo am gentis sacrifeli. Goschenus supplet: quod a reo farrest, id est. Antiquissima fuit haec sor
ma , quippe cum religione conjuncta et a solis patriciis, quum auspicia liaberent , adhibita, cons. insignis locus Dion. IIalic. II, 25. , convenit juri attico r γαμ λla, Arυ γυναock ε κρειν, cons. Platiner, Il. p. Ib3. et Schomann. in notis ad Isaeum p. 263. Unde etiam confarreatio Eicitur. Hinc nuptiae confarreatae Et parentes confarreati et Verbum confarreare apud Tacit. IV, I6.
106쪽
Cic. in Orati. l. l. , ubi usus et coemtionis mentionem facit, omittit hunc modum , qui sua jam uetate, ut videtur , non nisi sacrorum causa adhibebatur, nisi dicat liquis, maritum non fuisse e gente Patricia atqucta deo de confarreatione hic cogitari non potuiSSe , ac Si Cicero in summa orationis copia hoc reticuisset et
non multo magis commemorasset, ut DOVam Seniun-liae suae auctoritatem conciliaret. Conseceris ex hac composita voce et verbis GHi ac Dion. Halicar. II, 25. ab utrisque panem sive libum surreum suisse oblatum et a viro cum muliere communicatum tuu- qua in imaginem et symbolum individuae vitae consuetudinis et uinnium rerum humanarum ac diVinarum Communicationis ; ραρρακία, inquit Dion. Hal. ll. επὶ τῆς κοιγωγὸς τῶ ραρρος. Mirum autem in dissa reatione sive in dissolutione harum solenniuin nuPtiarum etiam sarreum libum in sacrificio suisse ad-hihi tum, vid. Fest. in VOCE. mPlura serae erea. Gajus et Ulp. Fr. IX., qui fere ea dena habet, vix amplius accuratam habere Videntur omnium rituum et sacrorum hic ObserVaudorum notitiam. De aqua et igne, quo Spectat L.
66. g. l. de don. int. vir. et ux ., de frugibus, duove, de hostia, de quibus Servius in not. ad Tacit. IV , I 6. nillil monent. Cum certis et solennibus perbis. De vi praeposiationis cum vid. q. 103. Quid disserant verba certa et solennia , docetur IV. g. 83. 97. Non omnia
Vor in certa sunt etiam solennia, sive ejusmodi, a quorum conceptione plane non licet recedere.
Decem. Quare taee Z Nihil additur neque de
107쪽
eivitate, neque de pubertate, ut soIet in laudatione
Aguntur et sunt. Agi usurpatur de majoris alicujus rei persectione solenniori, veluti in g. 119.
quod jus. Gajus confarreationem , ut Supra usum, jus vocat, h. e. , justum lege et more sancitum ritum justas contrahendi nuptias. Suspicatur I assius, de jur. dotium, p. 75., GHum h. l. signiscare voluisse hasce nuptias sacrorum causa in usu fuisse solis Pontificibus, quae ejus suspicio recte Convenit cum conjectura Κlenati, de Iectione loci
Nam Flamines majores i. e. Diales, Martiades, ouirinales , siaut reges sacrorum, nisi sint confarrea is nuFtiis genisi inaugurari non Mitaemus. Ad hunc sere modum locus restituitur in nodis. CL porro Tacitus, Annal. IV, 16. Videtur ritus iste sacer, quamquam moribus introductus et ab Etruscis cum omni Sacrorum interpretatione repetendus, vid. auetores apud Cl. Micali, Italia ante Romanorum dominationem II, 22. in a Decemviris inprimis commendatus esse Patriciorum ordini , quo facilius Plebei repellerentur a nuptiis, quae istiusmodi requirerent ritus sacros, quales a divorsi ordinis hominibus non ceIobrari possent. Conversis moribus Pontifices retinuero antiqnitatis et religionis reverentia. Fuit autem tam saneta hujus matrimonii vis, ut nec divortio solvi, nec in morte uxoris maritus munus Flaminis diutius obtinere posset. Gess. N. A. X, 15. et Plutaris. Quaestio L. Quaesit. Rom.
Ilasse de jur. dot. l. t. q. 23. not. 109.
108쪽
Per manet fionem, quae ηι - item librisende una eum muliere, eoque. Quod si bene se habet a dacior HusAkii conjectura, Grius in describendo ritu tum temporis sere obliterato multus suit, ut numquam alias, cogitavitque hic in eadem sermula effusas diversas , nempe coemtionem filiaesamilias patre auctore, et emancipatae tutoribus auctoribus. Maritum vero coementem eum tantum sibi informavit, qui parente adhuc uteretur inque ejus potestate
Dem libripentae et quidem ejusdem conditionis, ut est in k. ΙΙ9., id est, pubere eive Romano, quamquam dispensatores libriFendes dicuntur. Qua consuetudine in his emtionibus, quae mancipii sunt, etiamnunc libra interponitur. Plin. II. N. XXXIII, 3.
Disseensatores autem suere Servi. Imaginariam Oenditionem. Omnis mancipatio etiam est imaginaria venditio , quia unus nummus
est imago totius pretii, j. 119. , sed imaginaria Venditio per se est quasi simulata venditio, ubi aliud cogitatur, quam agi videtur. Sic in L. 55. D. de
Verba muliere eoque nolim sejungere, ne verbum convenit careat, quo relaxatur. Crediderim auctor et auctores non quadrare in personam musicris et
viri, sed significare semper ipsos, qui auctoritatem dent negotio celebrando ab iis, qui consensu et auctoritate indigerit. Habet prosecto hoc : una cum muliere eoque, quod displiceat, ac si uterque , cum essent Personae Principales, haud secus ac testes et libripens adhi
109쪽
berentur. Sed non licet argutari in auctore interdum minus diligente. Res autem satis Perspicua :a muliere et eo, in cujus manum convenit, usi bentur testes. Quodsi aut alteruter aut uterque in potestate sunt, aut mulier in tutela est, paventes tutoresve auctores adesse debere non opus erit, ut diserte doceatur. Ut mancipatione manus constituebatur, Sic remancipatione solvehatur. GHi autem aetate vetustum hunc coemtionis morem, qui etiam in Graecia
aliquando viguisse videtur, s Arist. Polit. II, 6. 8.cet. et in jure Mosaico. Michaelis q. 85. ὶ et do aliorum populorum moribus Heinecc. ad i. P. P. II,
e. 14. 3 vix amplius fuisse observatum, Satis arguit historia illorum temporum et gliscens mulierum potentia etiam in rei publicae Procuratione conspicua. Cum marito suo facit coemtionem. Verba haecce eum mrarim , cui opponitur exeraneus, indieare videntur , fuisse nuptias et accessisse coemtionem coemtionem igitur non effecisse nuptias , sed manum mariti in nuptam. Matrimonium aliquando sumitur pro ipsa manu,
veluti in Fragm. Vat. q. 298. In L. 46. D. iam.
Apuae eum fliae Deo sit. Et si ipse in potestate
est, neptis loco apud socerum. Velus tu elae evitandae causa. Exempli causa nimirum mentio fit tutelae legitimae: nam fuerunt et aliae causae, veluti sacrorum interimendorum, quo opertinet illustris locus Ciceronis in Orat. Pro Muraena,
110쪽
c. 12., et testamenti faciendi, g. 115a. Fiduciae causa, i. e. , ut fiduciae paeto interposito nanciscatur jura , quae optat, eligendi tutoris aut interimendorum sacrorum aut iaciendi testamenti. - si velit quos habet tutores re onere. Hoc g. lib. est, dimittere et se ab illis liberare et alium in tutoris dimissi locum ponere, sic Cicero Epp. VII, IS. reponere litteras, et Grius L. 10. D. quod met. c. re re nere eodem sere sensu adhibet. Tutores- allu . Itaque pro pluribus Iege datis
Lllis avictoribus, es. q. 195. , sine quorum Ructoritate nihil diminui potest de tutela. Neque inviti dabunt lubenter se liberantes a tutelae onere. Neinde. Brevissimum sic notat temporis intervallum. Coemtionator. Novum vocabulum Latinum inlexicis non obvium, sed restituendum Ulpiano XI, 5. Remanci la. Explicatur vox a Gallo filio apud Festum, voc., vid. Heimbachius, in Dagm. Galli, p. 26. Est autem mancipata ab eo, cui per mancipationem in manum convenerit. Re in compositione signi eat duplicationem: secunda vice mancipatur. Alia est vis vocis in q. 172. , ubi mancipatori iterum mancipatur sive restituitur. . Cui i sa Melit. Nimirum in ipsa coemtione interposito pacto fiduciae indicaverat, cui vellet denuo mancipari, atque. hic profecto consenserat Rc mulieri promiserat se ipsam sitii mancipio traditam esso manumissurum et oneri tutelae a se suscipiendae