Ignis fatuus extinctus, siue Charitas ordinata. Operâ Campiani Flori theologi

61쪽

Ignissatuus extInctus. rem tuum cernis, nisi forte supercecidit ignis fatuus, neque videre selem veritatis poteris. Licet ergo amor sui ex naturae lege dimanet, ,& amor omnis incipiat a semetipso, ad amo

rem Dei, quo solo fruendum est, dirigi debet, si ordinatus sit: si in se homo haereat, debitum

ordinem violavit, & incommutabilem legem , quae solis aeternis ultimate inhaerere & illis, fui permittit. Talis erat amor sui in statu inis

nocentiae , dum mens in omnibus uni Deo intenta, omnia in Deo & propter Deum age bat & intendebat: verum in hoc miseriae statu dominatur amor sui, hominem insea se detinens, & creaturis assigens,qui proinde ad amotem summi boni dirigendus est, ne omnium et lorum sir origo & radix. Quod ergo amor sui bonus sit,habet ex naturae institutione,quod vero malus sit Sc inordinatus,habet ex naturae

corruptione.

Similis est ratiocinatio de Amore proximi, de quo ita s.Pater serm : 6. de serm. Domini et in ult. caena.Sic diligendus est praximus,ut in illa

semper diIigatur Deus et fisic diligis proximum,

complesti manὸatum e debet enim diligi proximus, ut amoris causa sempeη sit Deus: non autem proximus. Recole , quod charitas sit virtus, qua Deus diligitur propter se, & proximus propter Deum : Considera , quod proximo , utpote creatura, sevi, sit illicitum. Unde concludo, cum S. Augustino l. a. doctet Christ : c. aa.

62쪽

uxis smus extinctui misiquis restὸ paximum diligit, hoc cam re deberagere, ut etiam ipse toto corde, tota anima, tota 'mente diligat Deum sc enim eum diligens tamquam se ipsum, totam dilectionem sui ct illius' c proximi refert in illam dilectionem Dei, qua nullum a se rivulum duci extra se patitur, cuius

derivatione minuatur.

Porro, etsi amor sui aut proximi non possit esse sine amore Dei, uti ex S. Augustino oia tendimus, an ideo lex amandi se & proximum . erit frustranea,ut alter praetendit i an ideo con fundimus mandatum di ectionis Dei & pr ximi e ita Igni Fatuo illuminato apparet, requidem tam clare, ut ulteriori examine non egeant: & vere, quia primo falsa. Etsi lenim nulla omnio lex sine Dei amore saltem imperfecto impleri potest, non ideo quaelibet lex ab amoris lege distincta, erit superflua. Charit iis Dei mandatum Se generale est Sc speciale. Generale quidem , quod omni legi est anne Xum, eo ipsis quo omne opus legis, ut bene fiat, per charitatem debeat referri in Deum ut finem ultimum quo sensu lex amoris, etsi omni legi necessario connexa, ab illa tamem vere distinguitur. Specialis est, qua diligendus est Deus super omnia, virtus Theologica & omnium Virtutum regina quae una sit omnium forma, omnes virtutes in suum finem dirigens, quae quoque ab alijs tum digΚitate,tum motivo differt de distriguitur.Etsi ergo amor Dei amorem

63쪽

ε unis stuus extinctas.

rem sui & proximi necessario comitetur, non ideo tamen praeceptum de altero erit frustra neum, non ideo illi inter se erunt confusa. Verum, quam importuna S. Patris explanatio, dum dicit sol. 3I. S. Patrem intellige dum esse de eminebitori charitate sui, quae est propter Deum, dum ait: Nullam esse aliam di lectionem, qua quisique diligit se ipsum , nisi quod diligit Deum ' Nullam ' aliam expresse agnoscit s. Doctor dilectionem, nisi in Deo & propter Deum, xu aliam statuis, quae sit sui propter se ipsum, non propter Deum. Audi quid eodem loco, scilicet epist sa. subdat continuo S. Doctor: Qui enim aliter se diligit , potius se odisse

dicendus est. Hinc etiam docet amorem sui in lege charitatis Dei non fuisse expresse pro Iriptum, etsi talis erat praescriptus in secundo mandato illi primo simili: ait enim : Quia igItur nemo , ns Deum diligendo, diligit ne ipsum, non opus erat, uι dato de dilectionis Dei pracepto, etiam se ipsium hamo diligere iuberetur . cum in eo diligarse ipsum, quod diligit Deum.

ARTICULUS XII.

An detur actio indisserens, ct deIectatio similis φSAltitantem ignem fatuum prosequitur author, dc ait fol. 29. Actiones indifferentes dari, o consequenter indisserentes de iis delectationes, unanimis est doctrina sanctorum patrum.

Qui uis

64쪽

. Ignis fatuus extinctus. nusquis uias e medio tollit. Dei ordinatisηι ν*flit Quam actionum σ delectationum indis ferentiam s quis neget in homine, hominis cretistionem de peccato ct inordinatione arguit. Digna fatuo igne ratiocinatio. Itane inanimis SS. Patrum doctrina, dari actus indifferentes, ubi S. Augustinus vatijs locis docet regnare cupiaditatem, ubi non est Dei charitas , quod voluntas aut amet Deum bona sit, aut eum non amet, εc mala sit, uti docet l. a. de pectmeritis c. I 8 an unanimis SS. Patrum senis 'tentia, ubi S. Basilius is pulmi as. ita loquia turr Una 'qualibet actio mi ad inferiora nos per peccatum gravando deducit, vel habiles ad Deuis accedendi ad Deum tollit ubi Doctor Angelicus expresse dicit in I. dist: 1. q. 3. Oecundismaheologum nullus actus procedens a charitate deliberi

rate est indisserens: rationem addit: Quia si res tur in Deum βιρρ ia gratia meritorius est autem . non est referibilis peccatum est ἡβ vera reseribilis

est, G non referatur, νanus est er otiosus, Otiosum autem apud rheologum inter peccata reputatara Eiusdem sententiae teste Vasqueet, sunt quo que S. Prosper, S. Fulgentius , quibus adde omnes illos, quos attuli pro confirmatione n stiae opinionis , qua docemus omnia opera in Deum ut ultimum finem esse referenda- si enim opus in Deum ita dirigat, si alias de se malum non sit, erit bonum : si ea relatione careat, dilectuosum erit iuxta ante dicta.

65쪽

An ergo dicti Patres δι authores Dei nationi resistum an hominis ereationem de peccato & inordinatione arguunt ' Certe Deus sapientissima sua ordinatione hominis creationem sic ordinavit, ut mens eorum soli Deo intenta foret, qnam diu se in sua integriatate conservaret: quidquid agebant, ordinatissima lege ad finem suum ultimum deduce ham e nulla rationis cuivi concupiscentia lucta aut pugna, sed ordinatissima rationis cum compore coniunctio; in hae permansisset , quam diu, sua se voluntate , a summo bono non s gregasset. Nulla deo otiosa actio admittenda, nisi otiosum ad perfectionem talis status inepte velis pertinete, quod D. Thomae peccato sequi valet. Ecce quomodo author hominis

creationem de peccato arguit, dum otiosita

tem hic requirit: vere fatuo igne & labore

consumeris.

Delectationes quoque bonas admittimus remalas, indifferentes nullas: vel enim propter se illae appetuntur , & malae sunt: aut v bonae sunt, ad Deum ultimate diriguntnr. Illam δε- Iectationem, ait Sixtus senensis de semine inspirationis serm: V. naturrim , quam habes , frefers ad Deuin, est bona, ct consequeris gratiam A ad te referi , culpa est. Unde Iob 26. Dulcedo

illiu vermis non sit tibi in recordatione, reis. serendo semper ad Deum tuum. Forte inepta tua

doctrina contraria, pullulat ex schola illa epicurea

66쪽

Curea; quae docet, copuiam coniugalem habitam propter solam delectationem carnalem , Culpa carere etiam veniali P quod a S. Sede est Condemnatum , ce quo in sequentibus. Dele oare ergo: in domino , si velis bene delectari , nec quisquam te prohibet amare creaturas, sed eas non aniare ab beatitudinem. Nihil enim aptius , quouι rationalem creaturam ad hoc essen-ctam, set βummam essentiam amet super omnia , f cut ipsa est summum bonum : imo ut nihil amet ,

nisi illam aut propter illam , quia illa est bona per se , ct nihil aliud bonum uisi per illam , ait Ara. selm motiol: c. 66. 3c Laurentius Iust sol

19. Pudeat ergo hominem creaturis inharendo , non amare bonum, unde lana sunt. l. t Quidquid ergo in mundo diligendum veniet.

transitorium est: trans tot ijs transitorie utere, quia hoc mundo utendum, tamquam non utaris. Hoc est quod ait Apostollis , nolite diIigere

mmdum, reque ea. qua in mulido sunt, I. Ioan ea. & 2. cor I. In carne ambulantes , non persistentes. Sursum corda sint iuxta primaevam tui institutionem , alias irrationabilibus similis, de quibus poeta 'Pronaque cum spectenr, animalia catera tellus, Os homini subli,ne dedit calumque meri. Iussit, O' erectos ad dera tollere vultηλ

67쪽

ARTICULUS XIII.

Quissam sit ordo amoris.

Ex dictis facili consequentia deduci posset,

quisnam sit ordo amoris, sive amor odidinatus : dilectionem ordinatam halet, qui ordinem serrat o distinguendo, eligendo, pendendo it minora maioribus, ait S. August. epistis Izo. Item l. I. doct. christe c. 27. Iuste viνit, qui rerum integer astimator est: ipse est autem , qui ordinatam dilectionem habet, ne aut diligat,

quod minus diligendam est, aut non diligat, quod diligendum est , aut amplius diligat, quod minus est diligendum. aut aque diligat, quod vel minus νηιηmpliti diligendum est, aut minus vel amplius,

quod aque diligendum est. Recte M opportune fol. Io. hunc ordinem depromit adversarius ex s. Augustino. Nonne ille minora maioribus subdit, qui Deum super omnia & in omnibus diligit, & diligendum praecipit nonne ille ordinem servat amoris , qui creaturas Omnes Jn Deo & propter Deum, propter quem factae sunt, diligit, eisque utitur pCarpit tamen eos, qui docent virtutem non esse aliud aliud nisi amorem Dei. V erum quo iure illos indignanter accusat, qui unanimi consensu. docent, non esse virtutem nisi ex amore Dei prodeat,quos attuli articulo ς Non veretur traducere S. Augustinum, cuius haec

68쪽

Ignis fatuus extis 3. est sententia de motibus Ecclesiae e. IsIrim rus est ordo amoris: Et rursum l. de grat. &.lib. arb. c. 18. Virtus est charitas, qua id quod dii gendum est, diligitur : Et iterum epist: Ios. Charitas Ra bene operatur : Non erubescit una damnare Doctorem Mellifluum,qui ita loquitur de grai dc lib. arb. c. akihil aliud syna inutes , quam ordinata affectiones. Verum tamen est , quod subdit: Non subdit 'rofecto maiora minoribus , qui sacra sanctam νε-neramiamque antiquitatem novella μοrum via' nioni postponit. videbimus articulo speciali . quinam novatorum nomine sint nuncupandi, uti & illi, qui viam veritatis edoceant , primo tamen ditatiendus .

ARTICULUS XIV.

manam Charitas in Sacramento Paenitratiast neressaria λREctissime pronuntiasti fol. 36. Si usquam

vera charitas necessaria est, hac in adminis stratione Sacramenti Panitentia est necessaria. Quam charitatem desideres, ex contextu intelligo, illam scilicet, quae sua perniciosa indulgentia peccatores fovet, & oleo adulati nis impinguat. Appono interim inprimis ad veram cordis contritionem requies charitatem saltem imperfectam, cui hoc satis sit, quod dicit S. Α ugustinus serm. I. de tempore: Pani

L 3 tentiam

69쪽

o Ignis saluus extis' s. semiam eertais non facit. nist odium peccati σ -

derium peccati ηοn extinguitur, nisi contrario de Νderia recte faciandi, ubi fides per dilectionem ope 4ratur. Supersedeo ab ulteriori huius opinionis Confirmatione quam tum ex scriptura, Concilijs, S S. Ecclesiae Patribus & Doctoribus uberrime adducere p0ssem. Satis tibi sit, set tentiam illam esse certam, oppositam vero destificientia attritionis fornudolosae ex servitutis schola progenitam, esse novam, quam n viter ac inventam in decursu probabimus, non esse certam ; imo planε infundatam et unde aequa lance pondera, num tali opinione in Sacramento paenitentiae, in quo charitatem maxime. necessariam gartis, sine charitate procedere tuto possis,maxime cum nuperrime con

dem nata sit haec authoris fictissimi, ab Innocentio XI. Non est illicitum in Saιramentis confereηφis siqui opinionem probabὶlem de valore Sa- ramenti relicta tutiore , nisi id vetet lex, conven-rio aut preiculam gravis damni incurrendi: Hinc sententia =robabiIi tantum utendum non est in ca latione Baptisini, ordinis Sacerdotalis aut Episcopalis: Verum de hac iterum huo loco. Forte oppones sententiam tuam esse certam, sed qua certitudine, norunt Theologi.

Forte quoque non carpes omnem omnino

amorem, sed persectum dumtaxat, uti intelligo eae contextu e quidquid sit, charitatem oppugna sa

70쪽

oppugnas,& verum ignem fatuo tuo igne sui' focare gestis : fateor, sententia Tlaeologorum Comprunissima, charitate imperfecta hic con tonta est, quamquam 3c perlaetana charitatem, requisierint ' etiam Theologi non contemnen di, idque cationiburs noni contemnendis. Audi de hac re Paulum Comitolum e Socie. Resp.

morali t. l. T. q. 32. Plures, ait, magnique Theroisgi in panitente antequam absolvatur, contritio. Mem utram charitate formatam requirunt: nec usque adeo certum est, attritionem panitenti es

Carpis ulterius immisericordiae qui poenitentiae absolutioni. praemittunt, qui iris . discrete absolutionem disierunt , &c. Carispis forte Ioannem Lugonem', qui disputat. de Poenit. sect. Io. num. I68. & seq.

ait. . Discultas ergo esse potest , an pq esse caui a , νη sonabilis , aliquando ad differendam absolationem a4sque conjensu paenitentis, Ibo

set ime aliuηde credatur probabiliter esse nano disero itus. In qua procul dubio videtur vera Communis semintentia affirmans. cuius ratis desumitur ex sun damento contrario , nam licet paenitens legitime sψitus , confessiam facta habeat ius adsententiam ct abselationem non tamen habet ius, ad hoc. si 'clim prineratur sententia. Potestenim iudex arbitrari, quomodo ct quanti debeat noerri sen-' testia. Et ostenso quomodo ante absistutione