장음표시 사용
31쪽
a ara III. Dist. I. De Gωia auxilianae. misso, quod talis necessitas cohaereret cu libertate scsensus;proinde in hac hypothesi possibilis esset volu tas,quae omnibus auxiliis consentiret, atque adeo non repugnaret voluntas inobdurabilis cujus scilicet peccatum permittere non posset Deus.
Prob. Etiam transmisi , quod in hac hypothesi
collectio auxiliorum non everteret libertatem, adhuc metaphysica haec necessitas ad dissensum esset distana divinae bonitati ergo repugnati atque adeo in hac hypothesi voluntas creata triobdurabilis non repugnaret. Prob. antec. Est distanum bonitati Divinae id quod si ponatur pro statu absoluto a parte rei, infert ea cessario a priori peccatum; sed collectio omnium auxiliorum, si poneretur λ parte rei intra horam, trahem rei peccatum a priori, seu tanquam a causa; ergo esset dissona bonitati Divinae.Malo probatur.Ideo enim dicimus contra Thomistas, praedeterminationem physicam ad peccatum esse distanam bonitati Divinae , arguere in Deo amorem peccati, quamvis non everte re libertatem , quia taedeterminatiotrahit a priori peccatum atqui ex collectione auxiliorum continente metaphysicam necessitatem ad dissensum inferretur etiam,tanquam a priori,peccatum intra horam, in qua ea conferretur Pergo esset pariter distana bonitati Duurnae,&faceret Deum Auctorem peccati. Confirm. i. Quia qui vulta, ad quod necessario eonsequitur B, censetur velle ipsum Mergo Deus volens sive praedeterminationem,sive collectionem auxiliorum.ad quas consequitur necessario peccatum,ceu- seretur amare ipsum peccatum. Confirm. Si Deus suaderet peccatum liberὸ p nendum a creatura, censeretur amare peccatum , Scesse auctor peccati, quia ex Aug. lil auctore cum ri-eimus, illo νοknte dicimus Lergo a sertiori si Deus auer determine ad peccatum , aux conserat colim ctionem
32쪽
qua l.II. Art.II. De Oluntate imbiu abili. sctionem omnium auxiliorum , ad quam infallibili ex peccatum sequatur,quamvis liberὸ Prob. consequentia, quia magis dicitur amare peccatum qui compellirad illud physice, quam qui tantum moraliter suo consito atqui Deus conserendo aut praedeterminationem, aut collectionem omnium auxiliorum intrati ram,compelleret physicὸ ad peccatum, ponendo causam necessariam illius, ergo magis esset Auctor pece conferundo collectionem omnium auxiliorum,
quam suadendo peccatum. Neque dicas,quod Deus amaret peccatum pro statu conditionato,non pro statu absoluto, quia non tenetur ponere collectionem omnium auziliorum, ex qua insertur a priori peccatum. Nam contra est,qui neque tenetur ponere praedeterminationem ad peccatum, clamen linea esset possibilis, Deus diceretur Auctor pec
tati quare satis est, quod si in hypothesi possibili po
natur talis collectio aut praedeterminatio , inferant atriori peccarum pro statu absoluto,ut dicantur distanae bonitati Divinae atque adeo repugnare. XII. Dixi in conclusione, etiam transmisso,quὸ lis necessias cohareat cum ii triaraci Nam re verae non videtur ea posse cohaerere cum plenissima libertate ad declinandum peccatum Ratio est,quia in ea hypothesi hujusmodi necessitas inferret necessarib peccatum in. tra illam horam , in qua conferrentur omnia auxilia voluntatici ergo voluntas non esset plene libera ad peccarum vitandum. Probatur consequentia ; nam Christus Dominus ex gr. si intra spatium triginta trium annorum,deberet in aliquo ex iis anno, aut aliis qua parte proportionali talis temporis vage mori quamvis in millo instanti determinato deberet mori solum diceretur Iiber quoad circumstantiam,non quo. ad substantiam mortis r ergo etiam in casu nostro v luntas, si haberet Omnia auxilia intra horam cum ne-
33쪽
a Pars III. Di . I. Gratia auxiliante. cessitate ad peccatum in aliqua parte horae vage essed libera ad peccatum vitandum ibium quoad circumstantiam hujus, vel illius instantis, non quo ad subinstantiam; ergo non esset plene libera. Confirm. Si darentur omnia auxilia in eodem instanti,& libertas esset ad declinandum peccatum sub quolibet determinato auxilio, non tamen sub collectione omnium,in eo instanti non daretur plena libertas ad peccatum declinandum ergo si darentur omnia auxilia in infinitis partibus horae cum simili necessit te, neque daretur plena libertas in illa hora ad peccatum vitandum.
Neque dicas, nos de facto posse esse in quolibet inis stanti plene liberos ad vitanda venialia, etiamsi detur necessitas moralis ad patrandum in tota vita aliquod vage veniale ergo etiam in casu conclusionis daretur plena libertas. Nam quamvis in quovis instanti habere possimus libertatem moralem ad vitandum quodlis veniale non sumus tamen plenissime liberi moraliter, posito. , quod alicui vage in tota vita succumbendum sit; ergo pariter neque daretur plenissima libertas in casu coi
XIII. Ohic. Ex hoe, quod Deus amando creaturam liberam amet in illa necessitatem , quod ponat vel actum p eeptum, vel ejus omissionem, seu peccatum, non per hoc dicitur amare peccatum ergo neque dicitur amare peccatum ex eo, quod ponat ines
tu absoluto necessitatem , quod voluntas sub aliquo vage auxilio dissentiat. Ratio a priori pro utroque casu est, quia amare necessitatem ad disjunctum non est amare utramque partem disjuncti ergo infrustrabilitas auxiliorum ad dissensum in hypothesi conclusionis non est ditana bonitati Divinae. Conium. Necessitas, quam habet homo in statu,
34쪽
uiastis II. Art. II De volantate inobdurabili a rura lapis ad succumbendum alicui veniali vage sine speciali Dei privilegio, non derogat bonitati Divinae , ergo neque necessitas meraphysica in casu conclusionis. Resp. cincesso antec nego Conseq. Ratio a priori adis ducta militat pro primo,non pro secundo cata potest enim Deus amare in creatura libera necessitatem, ut ponat disiunctive vel actum bonum,uel malum, quin proinde dicatur Deus velle malum;quia scilicet ex hae,necessitate creaturae ad alterutrum non infertur deteris
minate existentia peccati , seu quia nunquam in nulla hypothesi possibili infertur necessari peccatum pro statu absoluto; unde potest Deus velle istam necessit tem seu velle creaturam liberam,vi simul odisse peccatum contra vero ex necessitate metaphysica ad disi sensum in hypothesi conclusionis;ergo haec tantum n cessitas argueret in Deo amorem peccati. Ad Confirm concesse etiam antec nego COUese in primo enim casu decessitas illa est tantum moralis quae non tollit libertatem ad peccatum,sive ea sit vaga, sive sit determinata ; at in casu nostro necessitas est metaphysica incompossibilis cum libertate ad pectatum declinandum. XIV.Ult Conclusio absolute loquendo datur meis taphysica necessitas, ut quaelibet voluntas per scienti. am mediam videatur sub aliquo vage auxilio cissensurat adeoque repugnat voluntas, quae videatur per scruentiam mediam omnibus auxiliis consensura;unde fit, repugnare creaturam inobdurabilem, cujus peccatum a Deo permitti non possit. Ita communiter contra Henaum sein Dixi , absolute loquendo, quia supponimus,non posse Deum conferre omnia omnino auxilia, etiamsi posset conferre infinita, scut non potest omnes partes quantitatis distantificare, nec potest ponere omnia collective possibilia et exhaurireturun
35쪽
, Pars III. Dist. I. De Gratia auxiliante. enim omnipotentia, si posita omnium creaturarum collectione, qtue secundum magnitudinem perfectioni finita est , collectionem perfectiorem ponere non
possedi, sicuti exhauriretur,u poneret creaturam, aut nixmerum finitum maximum.Si posset autem Deus in trahoram conferre omnia auxilia in aliqua istorum neccssa io essent inessicacia, sequeretur, quod necessario esset peccattim hujus creaturae intra horam, inciale peccatum tribueretur Deo, ut ostendimus in tertia conclusione.
Prob.Conclusi i Ex Scripturis,& Patribus pro se leunda conclusione adductis, quibus non minus ostenditur, voluntatem esse a Deo emollibilem, quam esse obdurabilem. Ad Rom. 9. Cui vult misieretur, in quem vult indurat: infra, Annon habet potestatemfguIus ex eadem massa facere aliud sin honorem aliud in contumeliam Ubi Augustinus advertit, obdurationem creaturae non esse positivam, per hoc scilicet, quod Deus peccatum intendat, aut malitiam impertiatur,sed, sativam per hoc , quod non impertiatur misericordiam, seu alixilium esticax. Prob. 2. Eadem ratione, qua probavimus secundam conchisionem; quia scilicet spectar ad dominium Dei perseetissimum supra creaturas liberas qua liberas, posse ab iis obtinere non solum cόnsensum, sed etiam dissensum liberum, permittendo peccatum atqui hoc Deutnon posset,negata metaphysica necessitate,qubd quaelibet voluntas videatur per scientiam mediam sub aliquo vage auxilio dissensura , ut patet ergo datur haec necessitas metaphysica. Confirm. r. Quia instinctu naturali quilibet a Deo postulat victoriam tentationum, ac de his donis gratias agit ergo signum est, quod a Deo libere conse
36쪽
. vasti II Art. IL De Oluntate inobdurabili. 29 Confian. 3. Ex illo Apost. i.ad Cor. Quis emim redi sternin ubi ostendis Deum discernere pium ab impio,electum a reprobo. Si autem Creatura aliqua praevideretur omnibus auxiliis consensura, atra a semet- ipla discerneretur, nona Deo; ergo non potest praevia deri omnibus auxiliis consensura. Confirm demum quia ista necessitas metaphysica scientiae mediae dedissensu ex una parte nor derogat plena ibertati ad consensitim sub quolibet auxilio determinato, ut ostendimus in priro conclusione;ex alia
parte in nulla livpothes possibili trahit d priori peccarum pro statu absoluto; quia posita quacumque collectione auxiliorum, potest voluntas illis consentire cum possit Deus conferre non tot, quin plura , imbetiam infinita auxilia essicacia; neque demum derogat bonitati Divinae, quia ista necessitas peccati pro statu
conditionato nullatenus est necessitas, seu amor peccati pro statu obsoluto, sed solum est necessitas, seu amor scientiae mediae de peccato , quae stare potest quin unquam peccatum si ponendum iecessitas autem scientiae mediae de peccato non derogat bonitata Divinae, quia est necessitas,& amor objecti de se boni, litat terminati ad malum; sicut necessitas possibilitatis peccati non derogat Divinae bonitati, quia est solum necessitas scientiae simplicis intelligentiae dele cato, atque ad eis necessitas objecti boni terminati ad
XV. Ohic. i. Est possibilis tum creatura libera
tum non libera; ergo est etiam possibilis, tum voluntas obdurabilis, tum inobdurabilis, nec non inflexibilis libere sive ad consensum, sive ad dissensum ergo
non datur metaphysica necessitas asserta in hac de Vi secunda conclusione. Prob. prima Conseq. quia sicut non derogat Divino dominio, quod non posti Deus
a cieatura non ἐibera v. gr. a lapide actum liberum
obtinere, quia non obstat Divino dominio, quod non possit
37쪽
ι Pars III. Dio. I. De Gratia auxiliante. possit uti creaturis ad usus impossibiles ita non der gat Divino dominio,quod non possit liberὰ flectere ad consensum, vel dissensum voluntatem inflexibilem. Resp. Per instantiam, ergo potest etiam dari creatura tum destruibilis, tum indestruibilis Directe nega
Conseq. Disparitas est primo , quia Scripturi aperte
docent, Deum posse quemlibet obdurare; ergo repug nat crcatura inobdurabilis: Neque possunt intelligi Scripturae solum de voluntatibus existentibus, non de possibilibus, quia obstat huic interpretationi communis sensus Patrum : Aliter possemus etiam a/mittere possibilem creaturam indestruibiIem, creaturam D randi,voluntate creatam impeccabilem quia qua elo Scripturae die unt, Deum posse omnia uno nuru delare; Deum sperari cum creaturis , quod non iistri sicabitur
apa Deum Omnis νινens , possemus haec omnia lura communem sensum interpretari tantum de creat
ris existentibus Secundo, Creatura non libera ideo non derogat Divino dominio , quamvis non poς sit Deus ex illa actum liberum extorquere , quia positive ostenditur , creaturam non liber m esse incapacem actus liberi, & hanc incapacitatem oriri ex imperfectione talis creaturae non liberae, puta lapi iis, Non autem ex perfectione summa, qua se subtraheret Divino doniinio: Contra verb qua libet voluntas de
se est capax obdurati nis,posito,quδd libera sit ad co sentiendum, vel dissentiendum sub auxilio indifferenti; ergo si non posset a Deo obdurari, id haberet ex defectu subjemonis debitae Divino dominio. Praete quam quod Omnipotentia esset limitata, si careret facultate ad obdurandum quia stilicet deficerent illi au- xilia, visa inessicacia Quare ad probationem consequentiae dico,non obstare Divino dominio, quod non possit uti creaturis ad usus certo impossibiles , seu de quibus positive constat esse impossibiles, αν.quod la-
38쪽
su i II Art. II De voluntate inobdurabili. apis cognoscat non vero ad usus,qui assumuntur racnon pi obantur esse impossibiles', & qui arguunt in talibus creaturis defectum subjectionis debitae Divino
XVLObjic. 1. Amans disiunctive vel actum bonum, vel malum, peccat, quis indifferenter se habet ad utrumque ergo a fortiori Deus censeretur amare mal s exigeret aliqua auxilia fore inessicacia,& cum peccato conjungi;omnis enim exigentia in Deo est appetitus elicitus voluntaris Divinae identificatus cum Divina natura.Neque dicas,quod Deus exigendo inessicaciam aliquorum auxiliorum, exigeret illam solum pro statu conditionato,non pro statu ab luto.Nam tam repugnat,quod Deus amet peccatu pro statu absol uto, quam pro statu conditionato;repugnat enim,quodDeus velit
peccaum conjungi cum auxilio A in hypothesi quδddetur tale auxilium ergo non potest Deus exigere quod aliqua auxilia praevideantur per scientiam mediam inessicacia,ut possit Creaturam liberὰ obdurare; a tisque adeo non repugnat Creatura inobdurabilis,& quae praevideatur per scientiam mediam libere consensura omnibus Divinae Gratiae auxiliis. Resp. Concesso antμ nego conseq. Deus enim sicut non amat malum per hoc, quδd conferat auxilium in-essicax, quia tunc intendit solum actum bonum, Iermittit peccatum;ita non censetur amare malum per
, quod exigat, aliqua auxilia praevideri per scientiam mediam inessicacia , quia hanc inessicaciam a
xiliorum exigit tantum pro statu conditionato nunquam in statu abseluto.Sicut autem exigere peccatum in statu possibilitatis non arguit in Deo amorem
peccati, quia solum exigit scientiam simplicis intelligentiae de peccato, possibilitatem creaturae liber e, quae scilicet peccare possit ita exigere peccatum pro
statu conditionato neque arguit in Deo amorem peta
39쪽
s pars Iu.Dist. I. De Gratia auxiliaηα possibilitatem creaturae liberae cum subjectione d blsa Divino dominio, unde possit ad arbitrium flecti, de obdurari quin unquam Deus exigat peccatum pro statu absoluto in quacumque hypothesi possibili. Ad id, quod additur, dico, repugnare quidem quod De us velit peccatum coniungi cum auxilio A determinato, si illud daretur, quia ii 4lle peccatum poni pro tali hypothesi caeteroqui possibili; at non repugnat,qubd Deus velit, Dexigat aliqua ex auxiliis possibilubus prae videri per scientiam mediam esticacia, aliqua vero inefficacia quia sic nunquam vellet, quod ponatur peccatum in statu absoluto pro quacunque hypothesi possibili. Neque replices, quod hoc ipsum repugnet, Deum
scilicet velle peccatum pro statu conditionato, quam vis in nulla hypothesi possibili esset transferendum ne-eessari,ad statum absolutum. Nam contra est, quia sicut non repugnat quod Deus velit peccatum pro stari tu possibilitatis quia sic sellam vult creaturam liberam, scientiam simplicis intelligentiae de peccato dc pecca tum secundum esse logicum , odio habendo istiid in statu absoluto, secundilm esse physicum cita non sepugnat, quod Deus velit peccatum pro statu conditionato sub aliquo auxilio vage, sub nullo determi- narea quia sic vult solum creaturam liberam pleia subjectam Divino dominio quoad emolliri, aut oia durari , simul vult scientiam aliquam mediam de
peccato conditionatὸ futuro peccatum autem condi
cum, odio habendo illud prosam absqluto, de secum duiui esse physicum pro quacunque hypothesi possibili. . Q lare exigentia peccati secundum este logicum quae stat cum odio peccati secundum esse physicum pro quacunque hypothesi, n0n solum non est dissbna Diavinae bonitati, sed est valdὰ illi consona, quia non fert ullum
40쪽
uue lTI. ArtJ I. Devolantate inobdurabili. siillum amorem, peccati, sed bilina fert amorem & exiis gentiam creatur liberae, cui peccatum sit possibile, creatura plene Dco subjectae quoad Obdurari ut proinde possit Deus ejus peccatum permittere. Aliter non posset Deus suam justitiam, misericordiam, providentiam, Malia attributa erga hanc creaturam exercere, si nullum ejus peccatum posset permittere.
Num Auxilia Gratiae eonsistant uvice in Aoibus iniunctus, O voLmtatis Z
I. Onsideravimus Principium gratiae auxiliantis . necessaria ad actus salutares,nunc discutienda est ejusdem natura, deinde causalitas. Dico L. Ratio gratiae auxiliaris, seu actualis de facto convenit tum actibus intellectus, tum voluntatis hoc est tam piis,in supernaturalibus cogitationibus , per ruas, ut loquitur August. Apparet, quod latebat; quam mctis, supernaturalibus inspirationibus , ac dele.ctationibus, per quas Sua sit, quod non delectabat. Ita
communiter contra praedeterminatores.
Prob. i. Ex Scripturis, Conciliis, satribus:Nam ad Eph. . diditur.: Deus det vobis Spiritum Sapientia, revelatioηis in agnitione eius, illuminatos oculos cordis vestri, ut siciaris , c. ubi signatur gratia auxilians perti nens ad intellectum MPsallaxo dicitur properisti Mum in benedictionibus dulcedinis ibi explicatur gratia affectionis, seu inspirationis pertinens ad volunta4tem. Item D. 7. dicitur somnis, qui audivit a Patre ιθ didicit, venit ad me; Ubi audire pertinet ad inreulectum Ibidem dicitur Nemo potest,enire ad me, nisi te traxerit eum, quod a Patribus explicatur propia affectione voluntatis Unde Aug. tract. 16 in D. dixit: Qu'modo voluntate credo, flarahor Parum est νoluntate , etiam νοluptate trahem , si enim poeta di-Pars III. C res