장음표시 사용
211쪽
T. Wo PKENs LECTIONUM Eodem cap. 31, 88. Tollamus ergo omnia, quae aut hi oria nobis aut ratio noυα adfert, Ita fit, ut mediterranei mare esse uon credant. Amplector hanc lectionem quorumdam codicum, prae illa Vulgata, Ita sit, ut etc. locumqxur hanc in sententiam enarror, I inCillud de mediterraneis statuendum erit, ut mare esse
non credant. Illud ita fit idem plane exprimit, quod ita si et, quemadmodum Tullium scriasisse auguxaba- tur vir illustrissimus; Dec potost ista codicum scriptura hac ratione improbari, quod falsum est, mediterraneos mare esse non credidisse. Pari enim modo Praesens illud futuri vim habet infra cap. 43. Ita fit, i. e. inde sequetur, ut non modo homines a dis, sed lys di inter se ab aliis alii negligantur. quod aeque falsum Ciceroni fuit, quam mare negari ab iis, qui illud non viderint. supra cap. 14. Ita fit, ut Deus -- nusquam
Prorsus a Rareat. quod Velut absurdum ex sententia, quam commemoraverat, deducebat Velleius. Tusc. II,
6. Ita se, ut omnino nemo esse Mossit beatus. de Legibus lib. I. cap. 15. Ita fit, ut nulla sit omnino iustitia. Atque eo sensu dicitur etiam, ex quo e sicitur. vide, sis, a Acad. lib. II. cap. 6. et de Fato Cap. 10. Ibidem : Quae sunt tantae auimi angustiae, ni si Seri hi natus esses, nec unquam egressus ex iustila, tu
a Addo Tuscul. A, I, t. qui una esse cauyae Pialem, cur., - animi - medicina nec tam desideraria sit, antequam Moenta, nec tam culta, Pesteaquam cognita est - , an quod corporis graDitatem et dolorem animo itidica- - mus, animi morbum corpore non sentimus p ita iit, tit. animus: de Ie i a tum iudicet, graum id ipsum, quo λ- dicatur, aegrotet. In his non ponilur Praesctis Pro futuro, sed ex more latino per praesens id exprimitur,
212쪽
TULI. I AN ARUM LIB. II. CAP. III. 187
deres leones et Pantheras esse, cum tibi quales essent diceretur etc. In his verbum esses suppositicium putant docti, qui tamen ad similes loquendi ambages pansim ne γρυ quidem. Sic vel ho ipso cap. Non anima ertunt, inquit Cotta, hic eum ambigue locutum esto; sed multis aliis Ioeis et illuni et Metrodorum
eam GPerte, quam Paullo aute te. omnino animad- rM vertebant Epicurum ambigue locutum, sed hoc vult Tullius, ut si dixisset: non animadvertunt eum, qui hie ambigue loeutus sit, multis aliis in locis iuxta cum Metrodoro tam Verte loqui, quam te. SeCundum Censuram, cui locum, quem defendimus, subiiciunt viri est . . legendum hic esset: non animadῬertunt hic eum ambigue locutum, multis adiis locis eum Mestrodoro tam aperte etC. Rursum de Fato cap. 13. Ut so et dictum, Luctabitur OIympiis Milo; et referret aliquis Ergo sωe habuerit adυersarium, sive non ho-buerit, luetabitur; erraret: est enim coPulatum etc.
hic legi oporteret: ut si, quum esset dictum Luetabi-ttir OIympiis Milo, neferret aliquis etc. Plura iam ad Acad. lib. II, 30.
quod nos conditionali forma impor oti dicimus. Quemadmodum usurpatur eis. Cic. Tusc. I, 8, 17. Μ. Quid psi te rogavero aliquid, nonne respondebis i A. Superbum id quidem eis; feri nisi qiata necessse erit. malone roges. Nos dies msire fretIich solet. Ita in per a-galo illo Iongum eis, quod Germani numquam non consueverunt mutare in longum esset, sive foret. 25J Walherus non in Verbo eisses quaesivit caussam corruptionis , sed id ipsum abiecit, ut reliquorum verborum constructionem cum antecedentibus conciliaret. Verum vidit Davilius. Duili Corale
213쪽
Cap XXXIV, 96. Ad similitudinem enim Deo Prs-yius accedebat humana virtus, quam figura. Non erat quod Lambinus Dei pro Deo legeret, quamvis huic emendationi applauserint posteri bres interpretes. Ante omnia enim ὀbserva, ad similitudinem hic esse similitudine, vel quod attinet ad sinailitudinem, quo Praepositianis usu nihil est elegantius. ut infra lib. II. c. 34. Omnes mundi Martes ita consitutae sunt, ut neque ad usum meliores Motuerint esse, neque ad I eciem PuLeriores. et cap. 36. nulla est enim insatiabilior Deetes, nulla pulehrior; et ad orationem sollertiamque Praestantior. de Leg. III, 8. infg iis ad deformitatem
yuer. et Lib. I. C. 6. Commodius vero . et ad orationem insituti sapientius sc. hoc siet. Velleius Paterc. lib. II. cap. 120. Caldus Coelius ad vetusalem famia liad suae digni simus. sic enim illic legendum, non ve
tustate f. s. dignissιmus, fidem facit editio princeps.
iuxta cum autographi vestigiis; licet aliter visurii sui intelligam viris insignibus. Plura de hac praepositionis 135 vi suppeditantur in Turtall. de Particulis. *ρὶ Quod autem porro in loco proposito adnotari meretur, est enallage ista, qua forma vel virtus humana dicitur accedore Deo, h. e. formae vel virtuti Dei. At neque hoc sane quicquam habet, quod nos Lambini cmendationi sub-α6) Eliam Heindorsius defendit vulgatam scripturam, sed Iermira spinatione dativum dicit pendere a vocabulo
imilitudinem. Quod in his Graeci usurpaverunt, non sibi eoncesserunt Romani. Cautius rem tractavit Heusin- .gerus in nolis ad Vechnori Heu nolex. p. 264. Illa enim Ioquitur de substantivis verbalibus, quae casum verbi sui retineant. Neque vero Wophensii interprolatio magis probanda est, nisi eam coniungas cum alioriam sententia, qui verba accedere ari similitudinem eo haorere di- . cebaul. Nam nova illa doctrina de duarum constructio-- Dissiliam by Cooste
214쪽
scribere cogat. sic enim Acad. I. cap. 12. . ComPrehen- fouem appellabant, Iimilem iis rebus, quae manu Prenderentur. i. e. ut explicat Guietus, similem comprehensioni earum rerum, quae manu comprehenduntur. lib.
II. c. 5. Sed neque Saturnius simile quicquam habuit veterum illorum, i. e. eius quod veteres habuerunt illi. Tusc. I, 1. Iam illa, quae uatura - - adsecuti sunt, neque cum Graecia neque ulla cum gente sunt conferenda. i. e. Cum iis, quae Graecia, vel ulla omnino gens adsecuta sit. Quae enim, pergit, tam ex-eellens in omni geuere virtus in ullis fuit, ut si eum . maioribus nostris com aranda p i. e. cum maiorum nostrorum virtute. lib. V. c. 16. Huic ergo Epicuro ne dixi, non multum disserenti a iudieio ferarum etc. i. e. cuius iudicium non multum dissert a. i. f. sic quoquo de Amic. cap. 28. Lactant. lib. V, 11, 1. vellet. Pat. lib. I. c. 12. et alibi. Quibus abunde liquet, non
esse cur Car. Sigonius sui Pro Dis reponeret in his Sulp. Severi, H. S. lib. I., 22, 1. Et enim illum stibi iMoses successorem eousituerat, virum virtutibus suissimillimum. εnum confusione, a mullis proposita et ad orlinia, quae non intelligiint, adhibita, quamquam angustiorihus limilibus circumscribenda et ad paucos numeros redigenda erit, tamen in hoc quidem Ioco Te vera coniunctae sunt duas rationes unius verbi, quum dicatur et accedere ad similitudinem et accedere alicui propitis. Hinc recte di. eitux etiam accedere alicui ad imilitudinem mi Graeci frequenter hanc comparandi formam usurpa-hant. Ita expedienda est construelio verborum in So PhocI. Antig. 74. ἐπει πλείωv μ' ἄρέσκειν τῆς Ματω, τῶν ενθάδε. Pind. ΟΙ. I, II. μὴδ' 'Oλυμπίας αγδυαρλερτερον αυδάσομεν. Vid. Rudiser ad Demosthen. Olynth. II, Io, 4.
215쪽
rus, aberrant coniectura, quod abrerare a coniectura,
aut plane nihil, aut hoc saltem in loco nihil ipsi signi-
ficare videatur. Mihi autem, per hominem acutum,' aliter sentire liceat, qui phrasin istam hic facillime stare posse credo , dummodo per coniecturam pleno sensu; intelligas coniecturam cum effectu , a bonis principiis bene procedentem, et qua quis proinde veritatem aut probabilitatem adsequatur. Sic accipio hanc vocem, ad Fam. lib. IX. ep. 2. quamquam Vrio me coniectura 136 ducat, habeo. coniectura non quaelibet neripe, sed probabilibus rationibus sussulta. Atque eodem plane sensu similis occurrit dictio, in or. XII. Philipp. cap. 9.
Nunc, quaeso, attendite, num aberret a coniectura
suspieio Merieuli mei. qui loc , ut rei propositae Comprobandae adcommodatissimus, utinam viro doctissimo prae oculis fuisseti Cave autem, mihi ista obiicias, ad Att. lib. XIV. c. 23. quamquam Nereor, ne nihil eoniectura aberrem. nisi enim inde exciderit praepositio a , quemadmodum ab his Tusc. I, 34. sed te doaeternitate dicentem, aberrare Proyoseo facile μα-tiebare excidisse credebat Lambinus; potest aberrans
coniecturα resolvi, ut sit errare a coniectura; aut ceteroquin alio, eoque communi sensu Vox coniecturα
ag) Wophensii interpretationem amplexus est Heindortius. Aberrat coniectura, qui falsa coniectura prosequitur rem, sed aberrat a coniectura, qui coniecturam verilatis Conm, ficere non potuit.
216쪽
Tu LLIANARUM LIB. II. CAP. IV.
litas in I. de N. D. fer quaterve defenditur; ter quoαd lectionem aut di inctionem emendatur semel luce nimnergitur. Frui et uti. Rationis motus. Asyndeta Parin ricipia duo. Apollodortis defenditiar. Polyaenus emenis datur. Idem pro tamen. Linctantius emaculatur. CLcero defenditiar. bnonymia illustratur. Duo loca Tullii ac Pomp. melae adferuntiar. GII. Paterc. et Cyprianus
Percurremias iam reliqua capita lib. I. Ciceronis de Nat. Deor. Cap. XXXV II, 103. Utatur enim suis boniso ortet et fruatur, qui beatus futurus est. Haud mo- iveor codicibus istis, qui copulam et non agnoscunt: quibus enim iurisconsultorum locis lectionem istam sta' hilire conatus est vir eximius, illa mihi quidem videntur per se haud satis Probare. Tullii adiungenda fuit i3r auctoritas, qui tamen Copulam quoque addidi i , infra lib. II. cap. 60. et alibi. Eodem cap. sequitur: ivam locus quidem his etiam naturis, quae sine animis sunt, - ' stius est cuique Pro rius, ut terra infimum teneat, hanc inundet aqua, suPerior aether, ignibus altispima ora reddatur. Ut varia exstat loci lectio, sic quoque non una est interpretum de vera ac genuina illius scri
ptione sententia. Antiqui libri quidam dant sui erior
aether, alii dant fuPerius aer, alii supremum aer, alii denique supremum aether: unde coniiciunt critici, legendum su eriorem aer, sc. locum teneat, Vel su erior aeri ci. ora reddatur, Vel denique su e r aetheri. At quum plerique codices stent pro lectione, quam etiam edidit Gruterus, Dyerior aether; cumque Tullius aetheris voce nusquam, quod sciam, in huius-
217쪽
192 T. WoPREusLECTIONUM modi certe locis, aerem appellaverit; rescribendum
quod Vide, . quam proximum sit depravatae scriptu
rae SUPERIOR AETHER, A characteras
spectes. η Ibidem: ad quam denique rem motu mentis ασrationis utatur. la. Deus. Volebat vir cl. motu mentis ac ratione: sed quamvis huic emendationi codex unus et alter faveat, stare tamen Vulgata lectio potest: cum enim mens et ratio passim συνονt1μως accipiuntur, tum quoque versari et in motu esse non raro de ratione di
citur. infra lib. IV. c. 26. Quid ille famesas epulas
1 ratri eo myarans p nonne versat huc et illuc cogitatione rationem p Lactantius lib. VI, 17, 22. suilone animum perturbationibus liberare - - Quod fieri non tantum risu Potest, quia Nis et ratio eius in motu
a3a Bona esset haec emendatio, nisi mirum videretur, alibrariis illud verbum sit omissum, aut eum prima part nominis aether commutatum esse. Probabilior ergo videtur Irianuiti coniectura: superior aeri, ignibus alti imα ora reddatur. Superiar et superius, quao in scriptis lib- 'ris leguntur, simillima habent extremae syllabae com- Pendia. as Altera Ieelio motu mentis et rationis fortasse ob auctoritatem plurium codicum 'praeserenda videbitur. Ateiiamsi recto dieatur apud Lactantium rationem in motu esse do animi perturbationibus, et apud Ciceronem De fare cogitatione rationem de reputatione caussae, et in Acad. 2, II, 54. mentem mODeri de cogitatione, et quamvis diis 4ribuantur de Nat. d. a, a, 4. mens atque Ta tio, tamen Cicero ex suo more non dixit motu mentis ac rationis, nisi cum aliqua oppositione cogitationis. Rα-tio non est ipsa cogitatio. sed cernitur in mente, quactnon inaniter movetur, ex in animo, qui non allectus motu
218쪽
TULLIANARUM LIB. II. CAP. IV. 193 Cap. XXXVΙΙΙ, 105. -- vos autem a emtum iu animos et introitum imaginum dicitis. Ut enim Tib. Gracchum cum videor conesonantem in Caμitolio vi- i53dere, de M. Octaυio deferentem stellam, tum eum motum animi dico esse inanem; tu autem et Gracchi et Octavi imagines remanere, quae, in GVitolium
cum Perυenerint, tum ad animum meum referantur.
Noe idem seri in Deo, cuius crebra facie Mellantur animi etc. Attende locum, confestim sordere interpunctionem istam intelliges. Quid enim ista Hoc idem seri in Deo, nonne constituunt dπύδοσ1ν antecedentium , Ut enim etc. 8 Ea igitur minoris distinctionis
nota a προτασεt disiungamus, hoc modo , - - referantur: Irae idem feri in Deo etc. atque ita nunc Video distinctum esse in nupera cl. Verburgii editione. Quod autem doct. Boherius ista, de M. Octaυio deferentem stellam, coniunctione et cum praecedentibus
connectenda esse Tetur, ego Vereor, ne ista emendatio minus necessaria sit. Quamvis enim diversae actiones designentur, quam Correctionis suae causam adfert vir amplissimus; possunt tamen illae duae actiones aliquomodo unius instar Considerari. quatenus Gracchus eo tempore, cum in Capitolio concionaretur, de Μ. Octa
vio sitellam quoque deserebat. Quidquid est, saepissime sic dσυνδέτως iunguntur duo aut plura participia. δ'
Perturbatur. eon . Acad. 2, 1 a. de Nat. d. 3, a8. Recte igitur se habet motu mentis ac ratione i. e. cogitatione, quae est in deo ratio. Eo In his aecurale ea secernenda erunt, in quibus appareat participiorum proprietas. Nam participiis ea omnia sunt cum adiectivis communia, quae aut rhetorica vi ana- Phorae sormantur, aut disiunctionem roconditam verbis simpliciter coniunctis exprimunt. Praeter haec duo Te-N Diuitiaso by Corale
219쪽
Τ. Wo PRENS LEcTIONUM Tusc. lib. I. c. 1. retuli me . . ad ea stidia, quae retenta animo, remissa tem oribus, Ioirgo inter Dallo intermissa reuocaυi. lib. II. cap. 7. Itaque exclamatiauxilium ex etens, mori cu iens. de Divin. ΙΙ./cap. 41. qui lactens cum Iunone, Fortunae in gremio sedens. - mammam a Pseeus, cassissime colitur a matribus. Livius lib. XXXVII. cap. 24. contem latus Eudamus ho ses claudas mutilasque naυes aPertis Πqυibus remulco trahentes, Niginti Paulo am lius integras abscedentes.
Nepos Dar. cap. 4. Hac delatus in Citioiam, egressus 59 inde, dies noctesque iter faciens, Taurram trμnsit. vido Paus. c. 2. Caesar B. Gal. lib. III. c. 3. ut, im-- Pedimentis relictis, erra tione facta, . . ad salutem contenderent. Amnaianus lib. XX. c. 8. Quae cum frequentibus nuntiis didici et Consautitis, metuens exstant propria genera EXemplorum. In altero participia iuκta posita Pro verbis rectis accipi debent, quae quidem
res significant uno coris poclu comprehensas.. voluti apud Livium 57, 24. Ii sies - trahentes - a cedentes. Alitia autem genus, Talione diversum, duo participia complectitur, quorum alteTum eX altero Per caussae notionem pendet, ut in Ilum . IIom. in Apoll. Del. IO. τῆ ρ'.αινας δει δοικα
στρε δας - ση αλὸς ἐν πελάγεσσιv. ubi non erat de intor- Polatione cogitandum: aut unum participium ad nomen pertinet, alterum cum Verbo coniungitiar: vetuli Taeit. Α gr. 23. eadem aestate cohors I Iproriam per Germanias conscriyta in Britanniam transmissa magnum ac memorabile facinias ausa est. tibi non probanda era seri plura et in Brit. Nam sensus est: cohors, qNactper Germanias conscripta erat, facinus ausa est in Britanniam transmissa. Xenopli. Hist. 7, 2, 5. a Wophensio allatas: ο ξευαγος τους προδιαβεβῶτας ἀπολιπαναυτούς . Apud Graecos tertium genus comprehendit participia praesentis et a risti coniuncta, quorum ratio Dunc domum a grammaticis aliquaritiam cognita est. Dissiligod by Cooste
220쪽
riorum ductor, ad sumtis qui antecesserant, iis rei elis, abiret. sic ille passim. Apollodorus Biblioth. lib. III. p. 245. 14, 8, 3. J ἔφΘεrρε καὶ ταύτην, εiπων τεΘν ut Πρόκνην, κρυπτων ἐπr τῶν χωρίων. corru- Ait illam, diceus Procuam esse mortuam, abscondenseam in agris. Tan. Faber legebat ι καὶ κρυπτων ἐπιτῶν χωρ ων . absque causa quidem solida, ut ego puto. Polyaenus lib. 1. cap. 31. δελυλων λαβύμενοι, τῆς πδλεως ἔEω προελΘύντες, . εἰς ταὐτὁκ ἐκύτερος τῆν -
δεEtὰν χεiρα καΘrεντες, συνηγμένων των δακτυλων ἐπενώνουν : se mutuo GPPreheudentes, . extra civitat Procederates, tu unum uterque maritim dextram demittentes, eo mylicatis digitis, acclamarunt. lib. II.
δενδς τῶν Ζακόρων παρδντος, εἶδον δε καὶ τὰ ὁπλα etc. locus ille, haud dubie corruptus, sic emendabatura magno Casaubono, ut pro ἐδοντες τὰs Θύρας legeret εἶδόν τε τ. D. Vel εἶδον μεν τ. B. sed cum ista verbi εἶδον geminatio minus grate sonet, equidem posterioribus illis verbis εἶδον δε καὶ etc. manum medicam
5I . Heyniris a transpositione verborum medelam sumsit haud probabilem. Scribendum videtur: εψὶθειρ& και ταυτην , ειπὼν τpsvῆναι IΠρόκνην, κρυ πτων τῶν χωρίων.