장음표시 사용
221쪽
potius adhibuerim, itaque legerim, ENAON δὲ καὶ
14o et c. quae etiam facilioc est mutatio. sic hoc dicet Polyaenus: Fosea Nero milites eum ducibus in tem lumingressι, conisicati tauuas a creas millo ministrorum Draesente, INTUS autem arma, -- clamorem susulerunt. ἐπεὶ pro ἐπειδh satis usitatum esse, Contra Leunclavium, aliosque, qui illud negarunt, plurimis testimoniis ostenderem, nisi ista digressio hoc qui- dem in loco essct nimia. vide Viger. Idiot. Cap. VII. feci. 6, 4.
Cap. XXXIX, 109. Huentium frequenter transtiose visonum, ut e multis una videatur. Quamvis imagines infra dicantur continenter ferri, non Cerno tamen satis iustam esse rationem istam, cur rescribendum putaremus, EI. contiuenter. Ea quae jrequeuter, h. e. numerose, fluunt, non ideo quidem dici possinteontinenter ferri; cur autem de iis, quae continenter' feruntur aut fluunt, dici nequeat, frequenter fluere,
Cap. XLΙΙΙ, 121. Cum enim sytimam et Pr est antissmam n eurain Dei dicat esse, negat idem esse in Deo gratiam; tollit id, quod maxime pronrium est
optimae Praesaratissimaeque Naturae. Ut modi convenirent, legebant critici, dicit esse, negat etc. vel dieat esse, neget etc. Est etiam, qui reponat, dicat esse; negat tamen esse etc. Mihi vero nihil innovandum videtur, modo interpunctionem sic restituas, ut verba tollit id etc. ab antecedentibus τελε47 υaro anast separentur, ut est in priore Davisiana, et nupera es. Verburgii editione sacrum. Tum vero vocula idem
32 Etiam Heindorsus prohavit Wallieri emendationem HLeit esse. Sea Cicero sententiam ita conceperat: Epicurus
222쪽
TULLIANARUM LIB. II. CAP. IV. 197 eandem vim habebit. qciam in locis sequentibus. .. Tusc.
lib. II. c. 26. Samo enim multi, qui vulnera ex-c erunt fortiter et tulerunt, iidem, omissa contentione, dolorem morbi ferre non Possunt. lib. V. c. 10. ut cum ea, quae fuyra e tumeravi, in malis num
rent, iidem dicant sem er beatum essem fa ientem. 14x Seneca de Const. cap. 3. Cum Dyientem negastis ser
vium esse, iidem non itis inscias, et Naeniturum etc. Lactantius lib. II. c. 8, 12. quod is qui νrovidentiaofuerit assertor, . . idem nunc . . Pr Uideritiam conatus est tollere. et cap. V. 38. Iam illud quam r*ugnans et absurdum s quod cum coelestes ignes ceteraque mundi elementa deos adfrmant, item infum deummiandum dicunt. legendum, ΙΙD TII i sum d. m. d. Aliquando vocula ista omittitur, Eodem tamen sensui
manente. Acad. ΙI. C. 36- Tu, cum me incognito adsentiri Netes, . . tantum tibi Grrogas, ut cxPOnas etC. quamvis optimam naturam dei ego dieat, simul tamen negat ossa in deo gratiam: tollit igitur id, quod maxime Proprium est optimae naturae. Illud Qitiar omitti polerat tu hac sententia explicativa : nam maximam vim in se habet vocabulum tollit primo loco positum. 33 Walherus erat, qui lamen coniiceret. At idem ita ponitur pro idem tamen: vid. Wolfi ad Sueton. Domit. 5. uxorem Domitiam, ex qua in fecundo suo confulatu flium tulerat, alteroque anno ' confaIuta. Derat tit Augusam, eamdem Paridis hisrionis amore deperditam reρudiauit. Tum vero idem ad ioctiva sorma usurpatur Pro adverbio item. Vid. ad pag. 159. Cornet. Aliic. 4, idem poemata Pronunciabat et graeca et Ia
tine se, ut supra nihil po et addi.
54 Ηeumannus etiam coniecit iidem. Dictionem Ciceronianae simillimam eamque honam exhibent codices: quod quum - QArment.'
223쪽
T W o P Λ κ N s 'L E C T I O N U Mubi pro tantum legendum esse tamen, coniicit editoxcl.; sed ellipsis omnitio adniittenda videtur. Eodem cap. nominem Deo nec detini nec hominem carum, Hemiuem ab eo amars, neminem diligi voltis. Notanda cvit synonymorum, aut ferme synonymorum Coa Cer uti O, quippe quam ad lapsus est Lambinus, in his de Fini lib. III. c. 20. Minime autem conυenit, cum i/3s inter nos abiecti neglect que simus, Mostulares, Ni Diis ini ortalibus cari yimus et ab iis diligamur. ubi vir doctus legebat, curae simus. sed cum earum esse et diligi satis aptum constituunt dictionis antecedentis oppositum, tum simili etiam modo. ista coniungunt ibidem lib. U. c. 10. . . eorum Onim haec
es querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. In
hanc sermonis abundantiam saepius incidit Cicero, quod natura abhorreret a breviloquentia atque' ariditate Laconica; tum etiam aliquando, mi pluribus nominibus rem unam quam maxime significaret, quod declarat Tusc. II. c. 10. Age quaedam adhuc exempla enumeremus, unde constet, quantopere sibi in iungendis indulgeat Tullius. Tusc. lib. I. C. 9.iu cerebro dixerunt animi esse sedem et Iocum. I. II. 55 Bene haec observavit Wophensius. Ab eo discedit Goe-
Tenatus, qui acl libap. de Fin. a. 15. P. 195. monet, ne V stigiia eorum insistamus, qui Ciceronem putaveririt acer- varo synonyma vel ob nuruerum orationis. Quare in illis verbis ait, eos - neque intelligere, neque uidere,
Iiιb hae Doce honestatis, quae it subiicienda sententia. aut Didera accipiendum centet pro clare per Dicere, aut Polios tamquam glossam abiiciendum esse. At quorsum quis alia interprelamenta additurus esset in verbis haud difficilibus ' Et quod dupleκ neque interponitur, monstrat vor-hum intelligere non pertinere ad ea, quae sequuntur, sed Doutrali sensu significaro intellectu titi, sapere. Reliqua cohaerent: Didere, quae si subiicienda sententia.
224쪽
Τ . L I, I A N A R u ae L I B. II. C A P. IV. 199 c. 7, res ad Patiundum tolerandumqtie dissicilis. et 14aCap. 13. haec enim te . . relinquet et deferet. de Legibus lib. I. c. 5. euius muneris colendi es)ιciendique causa nati et tu lucem editi simus. cap. 22. 'ad obtinendam ad iseendamque s ientiam. lib. III. cap. 2. ut obtem erent obediantque magistratibus. Cap. 13. cmendari et corrigi continentia. de N. Deor. I. 8. obedire et Parere voluntati. Fum. lib. III. CP. 7. acci e et eo-gnosce aequitatem exPostulationis meae. de Fin. lib. IV. c. s. Haec videlicet est correctio PhilosoPhiae υ teris et emendatio. cap. 23. Procedere et Vr gredi in virtute. de Divin. II, 43. quod extremum algae ultimum
mundi est. Et quis , si pergeremus , depromendorum ex Tullio exemplorum esset finis 2 Praeter illum, etiam omnes alii. Cyprianus Idol. Van. pag. 396. sic copulat fallit et Mei it . in his: Horum autem ratio est illa quae fallit et deeiyit, et Praesigiis coecantibus veri-' tatem, stultum et Prod gum vulgus inducit. legendum putem, stultum et im roυidum NM us. Tacitus lib. IV. Hist. c. 64. Iucem diemque hominibus a eruit. ubi consule Picbenam . Mira. Felix Oct. Cap. 24. sciunt, norunt. Cum nota Davisii. quo etiam confer, quae Cortius ad Sallust Cat. cap. 51, 25. et Dukerus ad Florum lib. II, 12. 2. lib. III, 18, 5. et lib. IV, 2. 46. Hinc forsitan colligi licet, imo necesse est. Operam Perilidisse viros illos doctissimos. qui litem sequentibias locis moverunt. Cicero supra cap. 15. communemque Naturam, uuiυersa atque Ouinia continentem. quae -
363 Alii libri habent unioerfam. Sed praestat altera seriptura, emendatione non indigens. Nam per particulam titque eriprimitur conclusio. Communis rerum Natura con- linet universa eoque omnia singula. vid. Tursellii . s. v.
225쪽
synonymia haud minus ingrata est quam pleonastica illa loquendi ratio, qua dixit Plautus universi Omnes, 'notante in Lex. Pareo. Velleius Paterc. lib. II. cap.
27, 3. cuius abscissum ea ut ferri gestarique circa Praenese Sulla in ssit. sed ferri ibi denotat sibi adferri.
ut apud Sever. lib. I. c. 23, 10. Iustin. 1, 5, 10. et alibi; gesari autem est circumserri. Quod non reputabat erud. Burmannus, qui synonymiam ingratam
causatus, legebat ferri, Dectarique. yy Pompon. Μela in prooemio: Id quo facilius sciri pos=st atque acem
145 pauIlo altius summa rmetetur. et lib. I. c. 12. disem
3 a Wophensius antea scripserat: sesed ibi tamen scriptum fuisse iam suspicor c. a. c.' erri gestarique. Correxit haec in Addendis, et in Adversariis, quae inserta sunt . misceli. Observ. T. 8. p. 59. v. ferri interpretatus est, adferri, sibi exhiberi. Tum eum acerrime impugna-hat Burmannus in Misceli. Observ. T. 8. . P. 573. negansferri aptum ess verbum rei describendae, nec posse poni pro a erri. Ille tamen iterum si iam sententiam defendit in miseeli. Observ. Tom. 9. P. 254. his verbis: DBu mannus legendum putabat nectarique e. F. i. Sed partim verisimile est, ut Sulla conspiciendi capitis Telesini dictum dederit. Nec tali mutatione indigere locum in. Leci. Tullian. Addendis ac deinceps in Advsrsar 's no stris videmus, quoniam illic manifesto. Verborum sensus, ut Sulla iusserit ad se serri hominis huius caput, ac circa Praeneste illud gestari. Quid planetus 3 Si praesertim addes, quas de hac verbi ferre notione observavimus: quoasio a speciali ore verbo gestare divinguitur, quemadmodum nos nostra Brengen et dragen facile distinguimus, Di nempe posterius ad certum ferendi modum respectum habeat. Haec omnia transmillens, Ruhnhenius veram lectionem invenisse sibi visus est in h4s: cuius abscisum capiat ferri osentarique circa Praeneste Stilla i El. quais quo. modo a Iibrariis depravari aut mulari potuerint, equidem non perspicio. Si quas corruptela in altero- utro verbo late , corrigendum erit illud ferrie quoa nullo pacto diei poterat pro ad se ferri. De eadem re Duiligod by Cooste
226쪽
Ias opes maris atquo terrarium facili commercio Memmutat ac miscet. CAPUT V. Tria laeti Tullii in L . II. de N. D. adferuntur. Comstructionis confusio illustratur. Lactantius Dindicatur, atque etiam cum Caesare, disinetionem quod attinet, emendatur. Indicatiuus in altero Orationis membro amiuDatur, emendatioque Senecae et aIiquot Tullii Ioeo-rtim dubia redditur. Ἀκυρολογία, quia Doces eaedem
aut ononymae ibi invicem obiiciantur, illustratur, eum defensone Tullii Velleiiqua Pateretili, ac redargutione Philonis Iudaei.
Pergamus iam ad librum secundum de Nat. Deorum. Ibi Cap. IV. sic loquitur Ciceronis Balbus: Noaegri quidem, quia Πωn Omnes convadescunt, idcirco ars nulla medicina es p Non sunt haec interrogatorie, sed absolute intelligenda, ideoque nullius loci est signum ἐπερωτηματικιν, quod apposuerunt. Malo etiam omine comma post idem iri epsit, quandoquidem vox aegri ad verbum conυalescunt est referendum: ut aegri quia non Omnes coravalescunt, syntaxi Ciceroni familiarissima, dicatur pro quia aegri risu omnes convalescunt. isic supra cap. 38. Gracchum cum video conesonantem. Livius 4, 29, 5. eaprit abscisum Dictor Dicula gerens. Iustin. 24, 5. caput eius amputatum et lancea fium tota acie ad terrorem hesitum circumfertur. Quara aut ericidit nomen aliquod . aut Velleius scripsit abscisiam eaputhdferri gestarique circa P. Sulla molt. 53) Negatio duplex nullam habet offensionem. Cic. in Verr. 1, 6o, 1 . non enim Praetereundem es ne id qui- i
227쪽
T. Wo PRENs LECTIONUM Tusc. III, 5. Eos enim sanos quoniam intelisere Irecessees... qui contra secti sunt, eos insanos a Pellari neeesse est. i. e. quoniam enim eos fanos etc. ubi Lambinum, τδ quoniam exscita dentem, merito redarguit cl. Davisius, qui tamen idem illud commisit, in his Lactantii Epit. cap. 15. Ergo hoc Tereutius a Phi- .losophia sumtum eum tam commodet dixerit, i. e. .Cum ergo hoc Terentius etc. Hor. . Non et dicemus144 etc. 8 ubi voculam cum delebat vir cl. iuxta librum Ursini; quae tamen a librariis videtur omissa potius, quam iniecta. Sic Seneca epist. 27. Scelera etiam i non suntd rehensa , . . sollicitudo nou cum insis abit. Lactantius lib. VI. cap. 4. haec enim vita tem oratis quia Brevis est, idcirco et bona eius et mala brevia sint rameesse est. huc quoque, post Vocem temPoralis, comma. se importune ingesserat; quemadmodem etiam, post vocem Caesar, in locum istum Caes. B. Gal. lib. IV. - cap. 11. Caesar quum ab hoste non amylius Hy. millibtis abesset, . . legati ad eum 'rebertuntur. Iam vero quod τb ne quidem in loco proposito, interiecta voce aegri, dis inditur, hoc etiam illustratum cernere licebit, in iis quae ad Divin. II, 72. conseremias. His ego omnino Permoveor, ut locum Ciceronis propositum ossini ex parte sincerum ella cum Iano Grutero existimem, quamvis eum Virum Pervicaciae accuset
cl. Davisius, qui prava distinctione se passus induci, legebat Ne aegris quidem, quia etc. Cap. VI, 18. Animum denique illum Dirabilem siquis quaerat unde habemus, GPEaret et . Latinitas,
Hem. Nec lamen interpunctionem post quidem factam temere repreheoderim, siquidem Verba ne aegri q&Mem continent sententiae alteram unam partem, quae aul edentibus opponatur: ne aegri quidem illud com Probant.
228쪽
Tu LLLANA Rum LIB. II. CAP. V.
inquit vir es. . flagitat ut legatur habeamus. Grammaticam, sive rigidas grammaticorum Vix ulla Cum exce- , Ptione regulas hoc flagitare, concedo; an vero Latinitas flagitet, hoc mihi quidem haud ita constat, quin rationem dubitandi exhibeant, quae observavit iam Vechnerus Hellen. lib. II. cap. 36. .' et Pareus in Lex. Plaut. V. Enallage et Syntaxis. Adde Com. Severum in Aetna v. 274.
Seire quid occulto naturae torra coercet.
sic saepius poetae. Praeter hos autem Seneca epist. 4. . extr. scis quos nobis termiuos statuit. epist. 13. exu. .
3M Nimium iam disputatum est a viris doctis de verbis
scire, quaerere, docere, Videre, considerare et aliis cum indicativo compositis. vid. Brirmann. ad Lucan. I, I 26. Creuaerum ad Cic. - de Nat. d. I , 4 I. Goeren E. ad Cic.
do Fin. 4, 24, 67. et 5, Io, IO. Nonnulli negligentiao aliquid concedendum esse putabant, alii certe poetis tribuebant libertatem grammaticis legibus non obnoxiam, alii denique, quid comici et priscae linguae auctores usurpaverint, accuratius distinguebant ab recentiorum usu aristis praeceptis rormato. Indicativus a Latinis poni polerat in oratione magis soluta, nec sententiarnm arctioro vinculo constricia, in qua quae indicativo exprimuntur, Per se constant et apponuntur verbo, instar unius nominis. Quae erat antiquae loquelae et vita communis consuetudo. At in scriptoribus, qui artem adhibuerunt ver- his inter se . nectendis, eiusmodi dictiones negligentiae nomine suspeetae sunt aut vitiosas. Atque in hac se len- . tiarum concinnitate requiritur coniunctivus. Ubi autem Tes cognoscenda Vel cognita describitur, quae ipsa sit, de qua non dubitatur, an fit, ab optimo quoque scriptore indicativus ponitur. ut Cic. de Fin. 4, 24, 67. at quo niatuntur homines acuti argumento ad probandum, Operas prettam est con derare. i. e. id, quo nituntur argu- mento. cons. in Verr. 2, 55, III. Niluntur ei im re vera acuti homines argumento. Ita Acad. a, 15, 46. Ut,
quanta luce ea circumfusa fiant, posssint agnoscere. Sed
229쪽
T. Wo PRENs LEGTIO Nuri Uidebimus ulmum veniet. Vide quoque epist. 34. et 116. IM et dubiam haec facient rationem correctionis clar. Schul-
tingit, qui irmidaverit pro tr idavit legendum Putabat, in his Suasor. I. . de qua dixit, quomodo illa tr Midamit, etiam quod Granicum transturus esset. Min.
ubi eonsideranda res Nondum constat, nequo tantum agnoscenda, sed adhuc quaerenda est, cognoscendique a gumentum ipsum in quaeritando cernitur, non potest coniunctivus non adhiberi. Si in Cic. de Ossi I, 7, 2a. seribitur audeamu3 Stoicos imitari, qui studiose exqui ,runt, unde uerba furit dicta, sensus est: qui exquirunt etymologiam verborum: sin vero unde.Derba Iint dicta, Stoici dicuntur quaerere do re adhuc incognita et incerta, quid sit unde verba dicantur. Atque illud voluisse videtur Cicero. Necessario igitur abstinebimus a mulatione horum locorum de Fin. O, 9, a4. incipit progredi, fefe-ςus agnoscere, et intelligere, quam ob carisam habeat eum, quem diximus, animi appetitum. Quae Bremius profert ad dasendendum indicativi usum, non vera sunt. Appetitus ille enim certus erat, non caussa eius. do Nat. d. x, 4I , 116. fanctitas autem est scientia colendorum, qui quamobrem colandi int, non intelligo, nullo nec accepto ab iis, nec Derato hono. Inuicativus ut locum obtineret, Esse deberet qtiamobrem coluntur. In verbis, quae defendit Wophensius, boni codices praebent habeamus. Epist. ad Att. 7, 12. in discedet, quo, aiat qua, aut qiad nobis agendum est, nescio. vitiosam esse scripturam, ipsum futurum monstrat. Exspectemus igitur emendationem ah auctoritata meliorum codi um. Poetas saepe metrum coegit, ut, antiquum morem sequuti, pro conirinclivo indicativum ponerent. Nequct vero
exempla adhiberi poIsunt arieni generis, Veluti Cic. P. Nur. II. 45. nescio quo pacto semper hoc fit. 4M In primo Senecae Ioeo una edit. Rom. Exhibuit satiait:
eodices omnes Schweighaeuiari fatuat. In altero codices Praebent Didebimus, uter Dincat. Suasoriarum verba xeclo emendavit SchullingIus. Apud Μinultum c. o. iii telligitur id, de quo qMaerimus. Prorsus alia eliam essxatio larmularum Dide, ad Mice ui.' Diqitiroo by ciboste
230쪽
TULLIANARUM LIB. II. CAP. V. 205Felix Och. cap. 5. Quamquam tibi-- de quo eumm xime quaerimus, nou sit ambiguum. cap. 18. Coelum Oide quam late tenditur etc. Lactantius Epit. cap. 45. videamus ergo, si sermones illius veri sunt, et tente- mus, quae mentura sunt illi. cap. 14. cur ita tradi- /tur, ratio certa es. ubi tradatur coniicit vir es. Salust. Iugurth. cap. 4ι 4. Quis r utaverint, et quihus ego temPoribus magisnatus ad ius sum etc. Quin ita quoque Cicero multis, immo plurimis in locis quorum quaedam coniecturis suis aggressi sunt interpletes, quaedam vero in castigata elabi siverunt. infra lib. III. c. 6. Sed qui isa intellecta sunt, a MhiIosophis debeo discere. de Divin. II, 71. ut mihi miarum videatur, . . . quomodo isti . . non ex multis Potius uni fidem derogant, quam ex uno irinumerabilia confrmant. Acad. lib. ΙΙ. C. 15. ut quanta luee ea
circumfusa sunt, Possιnt agnoscere. de Fin. I, 7. Ee quod quaeritur fame, cur tam multi sunt Epieurei;
sunt etc. sic lib. IV. c. 24. et lib. V. c. 9. Tusc. III. t cap. 5. Graeci autem μανIαν unde a Pellant, non fa elle dixerim. Haec loca cum emendauicem manum experta sint, nil tamen monitum est ad illa, Tusc. U. Cap. 16. ParumΠe cogΠitum est, . . an delectationis . .
eausa loenti sumus p et cap. 41. Tu quo quantum cet ris Arofuturi sumus, non facile dixerimus. de Nat. Deor. I, 41. qui quamobrem colendi sunt non intelligo. 'R -
41 , Etiam hoc in Ioeo praestantiores libri habent ameptus sim.4M In Libr. de Nat. d. 3, 6, x4. do Fin. I, 7, 25. Tusc. 3, 5, II. Testituta iam est meliorum librorum scriptura: nec dubitari licet, quin Ieribae etiam in Tusc. 5, 41. Vo