Corpus scriptionum criticarum vel rariorum vel non ante editarum. Editionem curavit atque annotationes et indices adiecit Ferdinandus Handius. Tomus primus Thom. Wopkensii Lectiones Tullianae Thomae Wopkens Lectionum Tullianarum sive in opera quaedam

251쪽

226' . T Wo vn EN a LEcTIONUM Iust. Cat. Cap. LII, 12. ' unde etiam haud dissiciIe iudicare est de sanitate loci Sulp. Severi H. S. lib. 1. c. 24.7. eum toties tu Domino rebelles de rehendantiar. ubi Io. Vorstius legebat, in Dominum rebelles. At ista casuum vicissitudo, quam locus hicce Tullii prae se fert, longe est frequentissima. Sic quia dicitur scribere alia hui, et seribere ad aliquem p hinc ad Att. lib. IV. ep. 11. quare ut homini curioso , γ scribe ad me. Quia dicitur similis alicuius, et Iimilis alleui: hinc infra cap.

59. Iectri similem linguam, - - nares cornibus iis et v tibi vide Lambinum. Quia dicitur Odium allevius, et Odium in aliquem p hinc Tusc. IV. c. 11. ut odium mulierum, quata iv μzσογυνν es; ut in hominum uni mersum g curas. ubi Lambinum, qui tentaret ut hominum univers generis, optimo iure retallit es. Davisius; qui etiam contra eundem hanc Phra Os Variationem secte vindicat, ibid cap. 7. Sed sugulis Perturbation hus partes eiusdem generis subiicis utur, rat aegritu- idini inUiderantia. . . Sub metum autem subiecta fune pigritia etc. volu tati malevolentia, 'laetans. ubi Lambinus volebat, Metui autem subiecta sunt etc. sed pari quoque modo Virgilius Ees. V. H. 5. Sise sub incertas et hymis motantifus umbras, Siυe antro Aotius succedimus. 3cum nota Servii. Quia dicitur Probari alicui, et μrobari ab aliquo; hinc ad Brutum epist. 15. s Misor illud minus tibi yrobari, quod ab tuis familiuribus . .

. M Negat Hoindorsus latino dici in aliquo conuenire pro

quadrare, congruere, Et in Suetonii verhis octav. ata nihil minus in perfecto duce quam fesinationem - con-Denire arbitrabatur. Idem esse quod decere, decorum Esse.

Sed quod decet, aptum est et congruit. Et dixit Lia

252쪽

TULLIANAnum LIB. II. CAP. VII. 227 non Drobatur. Addamus Senecam de Const. cap. 1. Iga altera pars ad obsequendum, altera im crio Nata. Cur non potius ad imperium, vel ad imyerandum p Lactant. lib. I. c. 22, 7. et fuit Per eadem fere tem ora, quibus Faunus. Cur non, Per quae Faunus p cui loco eouvenit illud Cic. de Divin. II. cap. 42. summos astro- Iogos illius Oetatis, qua erat isse: pro cuius erat lys. Plura videre licet apud Sanct. Min. lib. III. cap. 14. et Cori. ad Sallust. Cat. cap. 25, 2. et M. 1. Hinc autem nihil movendum censeo in Verbis D. Lucae Evang. I, 55. καΘΔς ἐλώλησε πρὁς τους πατέρας ημων, τῶ 'Aβραὰμ καὶ σπέρματr etc. ubi frustra sunt Knachthul et alii, qui enallagen , tanquam nimis soloecam, tollere nituntur.

Cap. XXXII, 82. Qui ita dividit omnium quae

Dre naturam, esse comora et inane, quaeque his accidant. Non est, cur malles, Qui ita dicit, etc. .eadem enim loquendi forma cum alibi exstat, tum quoque Tusc. lib. V. c. M. Vides, credo, ut EPicurus cu-yiditatum genera dissserit, . . Partim esse Naturales, . .

partim et . -

Cap. XXXIV, 87. Quod si omnes Martes ita conmsitutae sunt, . . videamus utrum ea fortuitane sue, an eo statu etc. Enallage ista generum non erat soll1citanda. sic enim infra lib. IV. C. 8. . . modo Moisse eum

uius 44, I9, 5. gratulatio conoeniens in ea Dictoria, quam ii e admotisset. i. e. quae aptiam locum haberet in hac victoria. Atque mulasse videtur Cicero constructionem non sine caussa, quum in reliquos verteretur vituperatio. Iroo indicari potuit mutata constructione. 653 Haec in suum risum vertit Helia dorsius, auctoris no mine non commemOTRlO.

253쪽

animantem cogitare, ve Potius ut eaetera oculis, sic animo hoc cernere. et cap. 24. quam Nemo ab inconstantia et temeritate seiunget . quae digna non suus Deo. supra Cap. 31. meus, fides, virtus, concordia . . consecratae et flublice dedicatas sunt. Quae qui cou- venit Menes Deos esse negare, cum eorum augusa et sancta simulacra veneremvr p de Leg. lib. II. cap. 11. Bene vero quod mens, Pietas, virtus, Ades coiisecra- 'tur manu: quarum Omnium Romae dedicata publicea 65 templa sunt: ut illa qui habeant. . deos i os tu animis suis conlocatos Putent. ubi non opiis est, cum viro es. tentare, ut illas qui habeant. Acad. II. cap. 18. ratione Potius, quam auctoritate ducantur. Quod fratroquep Vide quoque Tusc. IV. cap. 7. de Fin. lib. V. c. 8. de Fato c. 15. de Ν. Deor. I. c. 5. Senecae epist. 81. et si plura velis, adi P. Fabrum ad Acad. II. c. 14. numa ann. ad Quin Ct. Inst. prooem. p. 10. Davisium ad IIin. Fol. cap. 16. et Cortium ad Sallust. Cat. 5. Cap. XXXVI, 92. . deinde reliqrra sidera magni tudinibus immensis. Atque hi tanti ignes tamquct multi non modo nihil nocent terris rebus e terrestri

bus, sed ita rosunt, ut si mota loco sint, os Ia

grare terras necesse sit a lautis ardoribus, moderatione et temPeratione sublata. Docti pro mota tentant motae, hanc vocem ad terras reserentes; Vci moti, quod spectet ad ignes. Nihil autem vetat, quominus

in voce mota intelligas sidera; quae cum appellatione ista tantorum ignium significentur, quid mirum si illud

254쪽

ΤuLLIANARUM LIB. N. CAP. VII. inasculin ira in neutrum transierit' Hoc sane haudquaquam durius est, quam quod statuit vir cl. de his Cap. 44.

Fluminis inlustri tangentem comoro Γνω.

suem longe sementem et manantem ad Dicies etc. ubi ille ι loquitur Cicero, inquit, quasi praecesserat amnis vel stiυius. vide reliqua. Isti autem loco cornponere , licet verba Varronis de Re Rustica lib. I. Siaa cogare δε- eundum sumen aediscare, curandum rict Onas. quod quidem exemplum debeo de Usu Ant. Locut. lib. II. c. 2. qui plura talia ex Var- Tone aliisque collegit. 'φὶ Quibus etiam defendi posse opi- nox Iocum istum Senecae Suas. I. c. Mit. Esscit haec sententia etc. Barbarus dixit.. hunc sensum . . Fuscus 164 Arellius dixit, testor ante orbem tibi tuum deesse, quam militem. Latro sedens hanc dixit etc. ubi doct. Schulting. hinc vel hunc Pro legebat. Haec pri-

adbersum eum Aus. Popnaae, 6 is Reete, ni statim subiiceretur a tantis ardoribus. Seripsi igitur cum Walhero moti. Ilaec Neindorfius, T non accurato considerata. Illud moti glos latoria est in- . Ventum. Nam verba hi tanti ignes et a tantis ardori-hus dicta sunt in modum praedicati additi r haeo sidera, qui lanti sunt ignes. Atque nisi ila concipis Ionio taliam, Partes eius non concordant, aut talibus opus est supplementis, qualia finxit Heindorfius. Quae mihi ab naesse videntur.

6M Vid. Ruddimann. T. II. p. a4. et 586. Cieeroni in animo fuisse nomen Eridani, recte animadvertit Heindorsius. In Varrpno non lassicit cogitationis permutatio. Deest enim caussa et ratio. Atque in ,antiquis libris legitur earum, quod iure reiecit Victorius. Depravatio igitur negari nequit. Litteris his AnugnsvΜEvM fortasse conlinentur Verba adυersum alueum. Apud Senecam si quid corruptiona Iaborat, scribendum est haec dixit.

255쪽

230 T. Wopnnus LECTIONUMmum erant in loco Tullii observanda: pergamus iam ad verba illius posteriora, quaeque in ea Commontatus est cl. Wallet erus. ' Scilicet vir ille doctissimus ista a lautis ardoribus, Commate ita terposito, ab antecedentibus seiungenda, cumque sequentibus istis mode-. ratione et temPeratione sublata, conglutinanda putabat. Secus omnino, quam ego quidem sentiam: cum enim non, nisi aliqua cum duritie, dici posse videtur moderatio et tem eratio tolli ab ardoribus p tum sane . nihil usitatius ista praepositionis a cum Verbo neutro Constructione, qua terrae hic dicuntur consagrare ab

ardoribus. Sic in a cap. 55. quae Diritu in Pulmones anima ducitur, ea coaIincit primum ab ipso spiritu. Ovidius Metam. lib. I. V. 417. . ,- Postquam vetus humor ab ignes Perealuit solis 'Lucretius lib. VI. vs. 875, Praeterea solis radiis laetatur' aquarὸ Humor, et in luci tremulo rare sit ab aestu.

in quibus plurimisque aliis locis praepositionis vis plane

eadem est, 'RI , . .' Cap. XXXVIII, M. Quis enim hunc hominem dioe

rit, qui eum tam certos coeli motus, tam ratos astro rum ordines.. viderit etc. 8 Nonius sic locum profert,

ut pro ratos, satos exhibeat. Quod, quamvis viro amplissimo mirifice blandiat, ego tamen priori Vix Prae- Ferre ausim; vox enim ratus nostro usitatissima fuit inita commemorandis rebus caelestibus, quod de voce satus quis ausit praedicare 7 supra cap. 35. - - motus eius sinia 6s Vid. TurisIlin. Tom. I. P. 2θ.

256쪽

tos et aequabiles, omniaque rotis ordinibus moderaga. et. Tusc. V. Cap. 24. quorum vagi motus rata

tamen et eerta fui cursus Datia definiant. 7φ Cap. XLV, 115. Nec vero haec solum admirabialia, sed nihil maius, quam quod ita stabilis est mundus. Logit Wallierus, sed nihil magis, sc. admir bile, quod maius hic ab elegantia Tulliana alienum existimaret. Magnum saepe idem dici, quod admirabile; illud quidem in controversiam vocari nequit. sic de Fato cap. 3. Prιid autem magnum, et Naufragum illum sne nomine in riso esse la sum etc. 8 Tusc. I. eap. 22. Ut illud quidem vel maximum, animo insoanimum videre. Seneca de Clem. I. o. 11. - - eo mainitis es mirabiliusque, quod etc. Vide quoque Lactantium lib. I. cap. 11, 2. et Epit. cap. 45. Sic etiam ριέγα et Θαυμαστδν, tanquam Plane synonyma, coniunxit D. Paulus 2. ad Corinth. c. XI, 14. 15. Atqui hoc ipsum, inquit, male ine habet, quod cum iam posuerat Cicero admirabilia, hic subdat vocem non eandem quidem, sed tamen aequipollentem maius. St. milis sane elegantia Cl. Bentleium litem quoque huic

o) Haec quoque in suum usum convertit Heindorsius, non

nominato auctore.

1 Wallieri coniecturam recepit Heindorsius, nec consideravit, quao esset huius Ioel vera ratio. Admirabilia enim plura esse possunt; quo nihil maius est, unum exstat. Atqui ordo verborum monstrat sensum ipsorum hunc: neo tantum haec, quae dixi, admirationem excitant, sed aliud unum est, quo nihil maius, i. e. maximum. Scribero

Poterat Cicero: admirabilia haec, sed nihil maius: ut Brul. ω, et Iia magna haec immemoris ingenii igna , feri nihil turpius, quam quod etiam in scriptis obliuiscebatur, quid palaIlo ante pol isset. Sed dixit nec haec foliam, propraeter haec admirabilia. .

257쪽

T. -WΟPRENS LECTIO Num Iectioni moveri coegit, Tusc. ΠΙ. c. 25. ut eos . . aut non attingat aegrieudo, aut Merimiter Pungat animi

dolor. Ac loca haec equidem vindicare posse videor plurimis istiusmodi locis, de quibus nullam Mos εἱας suspicionem incidisse viris doctissimis, ostendit eorum ad ista loca silentium. sic enim ibid. cap. 2. nullam eminentem essιgiem, sed adumbratam imaginem' gloriae. lib. IV. c. 28. et oi inionem falsam tollit, et aegritudinem detrahit. quorsum illud detrahit, cum iam praecesserit tollit p sic etiam de Fin. lib. V. c. 19. ct cap. 7. Ita fit, ut quanta dissereritia est in prine 166 pili noturalibus, tanta se in finibus bonorum et malorum di Pimilitudo. de Ossic. lib. I. c. 30. Vt enim in corporibus magnae dissimilitudines sunt . . se iunnimo existunt etiam maiores varietates. Acad. L. cap.

12. id se istim a Pellabat In aliter, inscientiam nominabat. Plura illius generis loca contulit iam egregius harum elegantiarum promus G. Cortius ad Sallust Cat. cap. 12, t. Neque vero ab ista ratione refugiunt' Graeci dττiκιώτατοις quorum Xenophon facile princeps, sic K Ουπαrδ. lib. I. p. 30. C. coniungit ἀποδεέξειν et παρασκευdσεiν. lib. II. P. 47. B. προσποi-

258쪽

TULLI AN Anum LIB. II. Car. VIII. 233 CAPUT VIII.

Anaereontis Ioeus defenditur et explicatur. Elii is Doeu- Iae Φι. Xenophon defenditur. 'EχMυ τινι, Pro παρεχειν.

Hesiodi epitaphium Dindicatur et situ iratiar. Ellisis praepesitionis ἐυ. Μετρον, cui qua rei perfectio. atque

terminus..

Hoc capite Paullisper extra terminos vagabimur, et a Latinis in Graeca excurremus: neque enim de Tullio tantum, sed etiam de aliis, et utriusque quidem linguae avetoribus bene mereri . conamur. Ad verba ista Ciceronis de Natura Deorum, lib. II. C. 47. quarum canimantium aliae coriis tectae sunt, aliae Uellis τesitae, aliae Dinis hirsutae: adserebat cl. Darisius quaedam ex Anacreontis oda Ι. sed quam illis medelam adhibet, eam nos, bona cum Venia viri honoratissimi, , hic videbimus an necessista sit. Natura inquit Poeta,

cornua tauris, ungulas autem dedit equis, Ῥelocit tem Dyoribus --, Toις ἀνδρώσι φρονημα. . - 167 ναiEὶν οὐκ ἔτ' εἶχεν., Tl οὐν δίδωσις καλλος. Si nihil amplius habuit natura, quod feminis daret, qua ratione fieri potuit, ut eas Vel pulchritudine. ,,vel alia xe quavis donaret.' Ecce tibi scrupulum quem vir laudatus contra hanc lectionem movet; qui

Proinde legit, Γυνα ιν οὐκ 'EIIEIXEN Viris Arudentiam. Nullamne euram gessi mulierum pseuid igitur iis impertie p Coniectura quidem homine

259쪽

234 T. Wopn Eus LECTIO NOBIdocto non indigna: videamus tamen an citra illam res expediri queat, ut Verba sensum fundant per se non ab sorsum, mentique poetae congruum. Ante omnia illud dicendum, phrasin illam rivi, ea quidem insignificatione, quam illi Vir cl. tribuit, non adeo usitatam fuisse huius aetatis Poetis, quin exempla illius satis idonea iure quodam nostro flagitare posse videamur. Iam vero quod ad scrupulum Viri H. attinet, eiuri haud aegre tolli arbitror, si verba ista 'reiξὶν osκ ἔτ' εἶχεν, sic intelligantur. ut ἀπδ Rotνου subaudiatur σοφων ut Vertere liceat, Mulieribus autem illam nou etiam, vel si mavis, neutiquὸν habebat, vel dabat. Licet hic sensus non sit incongruus, non tamen intercedo, quominus his verbis interrogandi notam cum viro Cl. apponamus; quod si fiat, eodem modo haec Vertere poterimus, ut ex antecedente versu repe-

. tenda sit vox σος ἱ-: vel etiam in hanc sententiam accipi poterunt, ut non pendeant ex superioribus, sed subintelligenda relinquatur vocula τα Mulieribus au nequaquam aliquid imVertiebat ' Mtilieribus aux63 non etiam aliquid imPertiebat 7 Has interpretationes menti auctoris apprime bene quadrare, quis non Cernit 8 Ut autem constet, illas non minus cum verbis

ipsis consentire, tria ista attente confideremus. Primo quidem illud οὐκ is verti potest non etiam, non infu- Per, non Praeter illos sc. Viros; Vel etiam non sane. haudquaquam, minime. Priorem dictionis vim nemo

ν ira Una est haeo significatio voeabuli οὐκέτι, neque particula ετι vim habet intendendae negationis, ut Perizonius opinabatur. Immo ni non m vocabulum m/iter nichi negationem quodammodo moderatur addita parti- cula, quae signiscat Praeterea, ita graecum ουκετι negationem ad aeriam rem redigit, aut posita una re, alias Disitigod by Cooste

260쪽

TULLIAN An uti LIB. II. CAP. VIII. 235

nescit: posteriorem vero optime dilucidarunt doctissimi duumviri, Perigonius ad Aelian. Var. Ηist. c. 6. et risilinius ad Pausan. VIII. c. 28. Ipse Anacreon audiat

Tωι μοι τρύπν ποιήσεzς. Deinde ellipsis vocis τt, quam in verbis Anacreontis statui posse diximus, satis usitata est; ut observavit doct. Lamb. Bos Ell. et post illum es. Schoetgenius. Unde etiam nauci esse liquet τδ τι, quod auctoritate. Stobaei post vocem λαβεῖν, inculcarunt in his Xenophontis lib. II. Κυρουπ. p. 47. C. Γ2.12.J καὶ ταυταφανε- ρois γιγνομένοις, οτι του λαβε is ἔνεκα καὶ κερδῶναι ποιουσtν. sic enim illud ipsum λαμβάνειν occurrit apud Isocratem contra Soph. p. 574. c. 3.J ὁ δὲ πάντων καταγελαστύτατον, δra παρ' oμ δεε AAMBANE IN αύτοις, τουτoiς μὲν ἁπiστουσr, ola μέλλουσr τὴν δε-

ees es etc. Menander Fragm. p. 34. Res facilis eon- , tem tu, o Gorgia, PauPer es, quamvis iusissimo

dicat.

υτου γὰρ λέγε iν Ἐνεκα μύν--ούτος, του A AB EI M. - ut aliquid acciniat. D. Paulus 2 Corinth. 11., 20, 'AνέχεσΘε γὰρ, εἴ πις υμῶς καταδουλοi, H τrς κατε-σ9Iει, εr τις AAMBAN EI etc. ubi consule doct. Et merum. Hoc de ellipsi του τr. Postremo loco, ad defensionem Ioci Anacreontis illud omnino observari