장음표시 사용
261쪽
T. Wo PRENs LECTIO Num ais oportet, Verbum saepius a poetis cum dativo constrat, atque ita eonstructum per metonymianae idem ferme denotare, quod παρέχεtν, δεδόναι. Hesiodus Θεογ. Vs. 755.
Atque huc etiam referre tentabam epitaphium illud LIesiodi, quod Pindaro sere tribuit : '73 Hasto omitti debebant: nam sensu carent. Ingenioso' Brunckius restituit μι, quod nunc codex Mutinensis
74 Apud Iacobfium Append. n. 62.
262쪽
Tu LLIANARUM LIB. II. CAP., IV.
σοφIVς. ut si verti posset ,-- hominibus mensuram adfereΠ I7 svientiae. Iam vero alia mihi stat in animo sententia. Sine, rem paulo altius repetam. Erud. Graevius in Lection. Hesiod. cap. VII. se nescire fatetur, quid sit dν corrorς μέτρον σοφίης: qui enim elliptice dinoiaπoiς pro ἐν Κορῶπoiς positum contenderint, illos vel silices posse concoquere. Veram igitatu lectionem ΜSti Volliani putat: HGoδ', d Nia1roiς μέτρα σοφἱης. i. e. Irisode, hominibus tradens sa lentiam, ves Prae- emta farrientiae. Haec mihi aurem vellicant, ut quod de hoc loco ceteroquin verbo dixissem, iam paullo pluribus exponam. MSti quidem lectionem, cui palmam dabat vir summus, haud facile damnaverim: ve rumtamen quid habeat, Cur Vulgatae anteferenda sit, non sane perspicio. Ficulnea enim ratio est, qua edita lectio impugnatur; adeo quidem, ut mirer quomodo homini vere docto in mentem Venire potuerit, ut tale quid et tanto quidem cum gelo causaretur. Omnino dici potest, milliesque in scriptis poetarum dicitur dWΘρῶπoiς Iiro ἐν dissedonrorς, Vel πρὸς ἀνυωπων,
Nihil est tali ablativo, in quo praep. ἐν supprimitur, usitatius. Pindarus Isthm. Oda 4, 41. J1.J
263쪽
λήσεις supΘιτον dissecorrorς σΩν-δνομα. versu' 000. Oστtς -ἀλωσiν τ met, κατὰ χρηματα Θ πρῶν, δέστην δρετην τois cmini σιν versu 718. Ως πλούτος πλε στην πῶσιν ἔχει δυναμrν. I re iv idem est, quod ἐν doρωπoiς apud Euripid. 'Phoen. 442. Pluribus non opus, ut memoria ostendatur fuisse virum egregium, qui ablativos istiusmodi aspernabatur. Quod vero ad Vocem μέτρον attinet, de qua dissident Graecius et Heinsius, illius vim non male expressisse videtur Coelius. Dum Hesiodi epitaphium sic Latine redderet I ' -
Salve cui Mubes, tumulusque bis obtigit unus, Tu Dpis Refode, quantum homini sayero est. μέτρ'κ σοφέας est modus vel te inus sapientiae, ul-
264쪽
Non vertendum, . . mediocrem habens s ientiam, sed qui Dyientiae habeat quantum satis es; vel qui δε-yientiae terminum adsecutus fuerit, qui in f ientiα Perfectus sit. Ita quoque μέτρον πλεκέας est adulta aetas, apud D. Paul. Ephes. IV, 13. προς τω καταρ.τr ὁν τῶν ἄγέων, . . εiς μέτρον ηMκίας τοu πληρω- ματος του rστου. μέτρον ῆ ς, est η ἐν ἁ νet amplius aliquid dicit quam ipsa tantummodo Isin, ut interpretabatur Graevius, ad illud Hesiodi
265쪽
Πρινor μὲν Θ tνῆς ἀκύλου κατα μέτρον ἔχουσαr. Phocylides us. 133. πτυνους Θνητοῖο βορρὶν κατὰ μέτρον εληαr. conser Ierem. Proph. 30, 11. His taludem illud facil- ' lime intelligitur, vulgatam epitaphii Hesiodei lectio-1 3 nem, qua nihil potest esse integrius, neutiquam cum lectionei ΜSti permutari necesse esse. Hesiodi autem epitaphium dum illustrem, ipsum non possum facere ut dimittam, antequam loco illius uni et alteri luminis aliquid attulerim. Sed hoc erit sequentis capitis argu
Hesiodi locus quod ait Dersionem et inferpunctionem adiu- Datur, Foetae Graeci imperfectum pro praesenti usur-yant. Hesiodias emendatur: deinde etiam femel atque iterum enodatur, et probae interpretaerioni restituitur. Aenophon Dindicatur. Anacreon tentatur.
. Ex diverticulo in divertieulum delapsae sunt animadversiones nOItrae. Deflectebamus a Tullio nostro ad
Anacreontem; ab illo rursum ad Hesiodum, cuius epitaphium luce quadam adspergebamus, reiecta in hoccei caput nonnullorum illius auctoris locorum, illuminatione. Age ergo, omisso nostro Tullio, promissum, Praestemus, Telictoque Latio , amoenissimis his Grae-.ciae viretis nos adhuc paullisper detineri patiamur. He-
266쪽
Equidem neque hanc interpunctionem Probo, neque istam interpretationem: Piter autem, aeterna eonybtia ferens, cognovit certe nec ignoravit dolum: mala autem conciyiebat animo adversus homines mortales, quae et Derficienda erant. Manibus vero hic utri
que fusulit album adinem. Comma, quod post dν-
γῶπoiς sedem importunissimam occupavit, post collocetur: neque enim ὁσσε ret κατὰ Κορωπorς est Phrasis Graeca, neque omnino transferri potest cone Vere mala adversus homines. Hesiodus haec verba κατὰ - - ἔμελλεν, tamquam sive sententiam addidit, qua iam generalibus enuntiat et amplificat, quod speciatim de manifestatione doli Promethei dixisset. Sic autem vertenda puto ista verba: mala enim Prae-t
sentit secum, quae a mortalibus hominibus sunt Merinjicienda: 7 . Primo quidem observa, hanc esse vim dictionis vel δπτεσΘαι τt Θυμ p. sic Homer. Odyss. Σ.vs. 153.
etenim malum animo Praesagiebat. adi II. Stephani Thes. Deinde coniunctio δὲ passim pro γὰρ Ponitur. Aeschylus contra Thebas Vs. 292. . N
267쪽
etiam non ligatae solummodo , sed et prosae scriptores, ut Xenophon, Arrianus aliique. Postremo impeYfectum Jσσετο accepi pro praesenti, isque eius usus He
me vero hodiernus mos es: merum, inclamant, magnum caIicem: Hyeterem quis Porrigit, illos miseroa Derdens. Et haec quidem de loco Hesiodi Proposito tantum. Perlustremus iam alium. Eodem lib. ΘεογονIας, vs. 610. Cui vero, inquit, nuytiarum conditio contigerit, Audicam ut habeat eouiugem et Dyientem.
ὁ Μinime gentium. Res ipsa hodie non eget decla
268쪽
μιμεναI. vertitur: Huic Memetuo malum cum bono certat. H. Stepharaus in app. Thesauri, reddebat: Huic malum' eum bono Pari contentiorio nititur adesse. . Nemra quIdem interpretatio verborum sensum satis exprimere videtur; vix enim fieri posse arbitror, quod prior illarum supponit, ut ἔμμεναι pleonastice accipiatur; quia pleonasmus ille, quamvis quibusdam in constructionibus locum habeat, hic tamen laret durissimus. Neque vero . Graeca phrasi dieitur, quantum ego sciam, δντt εμiderν τrVt εἱναr, Vel ἔμμεναr, niti alicui adesse; nam δντrφερ idεtν τrνr est cum aliquo ita certare, ut te illi aequiparate, neque illo inferior esse velis; ut bene interpretatur Hesychius, ' qui illud exponit τρο ἐξ tσoυ- σθαι, δντiστῆναr. Est autem Verbum activum, quamvis neutrius formam reserat. supprimiturque ἐαυτθν, Ut iudicavit erud. Husterus ad Aristoph. Equit. vs. 810. vide illud apud Hesio l. ἔργ. vs. 210. Pind. Pyth. ode 9. 176 Homer. Iliad. Vs. 411. Quid multa' ipsa scriptura Hesiodi, non versio tantummodo laborat; Vixque ego dubito, quin paeo ἔμμεναι, reponendum sit ἔμμενες yn; ut tale quid voluerit poeta :' . Attamen ab aeterno malum cum bono certat fem er. 'Pergamus iam ad hertium Hesiodi locum. Eiusdem Idi. vs. 823 . de Typhoeo: . '
79 Tantum abest, ut verbum ημμεναι corruptela Iaboret, ut ad proprietatem antiquaa dictionis Pertineat, adeoque necessarium videatur ad sustinendum vorbum tmam malum cum bono cextat de oblinendo loco. Nihil
269쪽
Vertunt: Cuius nianus quidem sunt ob robur oMeribus aptae, Vel occupatae. Recte quidem Vidit Cel. Grae- , v1us ἔργματ' ἔχεrν, esse idem quod ἐργώῆεram; quod ut probaret, cum multa alia exempla, tum illud quo, que adseup potuit, ex Solonis Sent. 57. - mrανος πολυ τμακου ' O 'EXO TEΣ. etc. Neque illud ita durum, quod manus dicuntur ΟΠe irari: sic enim vel prosae scriptor Aelian. V. .Hist. lib. XIV. e. 12. Per Drum rex iter faeiens, ne taedium ei
obre eret, tabellum tenebat, et quo eam raderet cul
autem vix laudatus verborum sensum sic exprimit, Cuius manus quidem ob robur sem er OAerantur: hanc quidem interpretationem frigidiorem esse, recte viderunt duo vixi doctissimi. Hoxum alter legendum Cora, licit Θαυμα τ' ἀκουσαι, alter Voci ἔργμα impedimenti significationem. a verbo εἴργω, c ctrceo. petitam, attribuit, spirituque leni reposito, ex οὐ sa-cit oi , ut ista sententia sit, Nec manus, Pro ter vires, habent quidquam quo impediri queant. At ista vocis ἔρνματα significatio tam inaudita atque inusitata est.' ut eam nisi summa necessitate compulsis adsciscere non liceat, quae tamen heic neutiquam nobis incumbit; quod si probaverimus, lacile etiam patebit n0n esse necessaria Guieti emendationem. Miror equidem, viros insignes, qui locum hunc Hesiodi tractarunt, non vidisse ἐπ' l si hic non esse ob vel Arsyter robur, sed robore, 'robvsse, ἐσχυρῶς. cuiuslhodi etiam praepositionis usus est Iupra v. 540. δολω ἐαὶ τέχνη, doloID arte. atque ita apud Herodian. I, 13.. ἐπὶ υσυχέα.
270쪽
T DLLIANARUM LIB. IL Cap. IX. quiete, idem est, quod Aelian. V. Uist. IV, 17. ἐφ' ησυχως dixit. Verte igitur locum, quo nihil potest osse sincerius, Cuius manus quidem sunt cum robore operantes: quo tamen sortitudinis elogia poeta non tam significat, operari continuo manus DPhoci, quam esse ad DPeramdum robustissιmas. . Quaecunque illius
manuS Operarentur, operabantur fortiter. η'
Unum adhuc Hesiodi ad locum animum adverte mus, antequam illum missum faciamus. Eodem libro, f. 990. - - Quem sane iuυenem, inquit, . . Venus ἀνερεrψαμένη, καἱ μtν ZαΘέoiς ἐνὶ νηοις οπόλον νύχιον miliσατο, δαἱμονα δῖον. Haec ita vertiantur: Incitavit. ab riviens, et insum etc. Sed vertendum suit, Venit abri ἰeris etc. quemadmodum idem hoc verbum ωρτo recte vertitur Dr. 568. et Κσ1r. 30. Causa interpreti erroris suit, quod verbum ωρτο Cum Praecedente accusativo construeret, ad quem τδ ἀνερεrψαμένη pertinet. Est autene coρτ' ἀνερεiψσμένV. Vix quidquam amplius quam ἀνερεἱήγατο, abri uit ' : quales περrσσολον freqqentes sunt in poematibus Graecorum. Eurip. Ηec. vs. 671.
8M Ante omnia inferpungenda sunt verba hoc modo: eo
σοὶ κρατερου Atque intelligendae sunt manias, quae dum suo robori negotia adhibent, seu suas vires neoliis D exercent, divinam naturam Praestant. 31 Non ita. Nunc melius seimus, quid conveniat epicas dictioni. Ceterum verba demo ἀυεμισαμέυ,1 non significarat Denis abripiens, sed abrepto iuvene se concitavit. Alia est ratio participii in Iocis Euripidis Et Homeri, ei apud Solonem iamduditan resillulum est ἀκρεισομεν,1. Illud, quod assert Wophensius, nullum praebet sensum. Duiliaso by Gorale