장음표시 사용
101쪽
In Thespoum Grammaticum. CARMEN II. ΗEu heu Si tu mortuus es, invidum verδ satum te tumulavit,
Thespesi: tibi autem mortuo perenne est decus. Nuper verbis tantus manabas: exclamavit autem
Attica: Quisnam meae decus possidet sapientiae 3 NOTAE.ET hie Thespestus inter clarissimos sui temporis Rhetores effulis
sit. Et operam Caesareae in urbe Palaestinae Theologus dedit. Audi Hieronymum in Lib. de Seripi. Eccles haec de Euzoto seri. hentem. Euxoius apud Theoesum Rhetorem eum Gregorio Naxian. xeno Episeopo adolescens Caesareae eruditus es. Cur tamen Gramismaticus tantum 1 Gregorio, non Rhetor, aut Sophista appelletur, quemadmodum Prohaeresus, divinare nescio; nisi ea forsitan sit caussa, quod Grammatici antiquis temporibus appellabantur, qui absolute docti, variarumque artium professores erant. Eώλυψεν. Cod. Med. habet ἐδάαα .
102쪽
CARMEN III. SI quis Tantalus est inter infidas aquas siccis labiis,
Si quis super caput lapis semper terrens Seu Iaceratum ab avibus aeternum jecur impii, Et igneum flumen, & nox perpetua Tartareique recessus, & Daemones crudel: ssimi, Aliaeque vexatorum poenae in Inseris: Quicumque Martiniano glorioso nocere voluerit, Sepulcrum submovens, hos timores universos subeat.
NOTAE.ΜArtinianos clarissimam Saeculo Christi quarto gentem fuisse,
plura monumenta, ex eisdem petita temporibus, nunc etiam te flantur. Sub Constantino Magno Martinianus quidam Praef. Urbi,& Praeses Provinciae Norici Mediterranei floruit, cujus memoria in Inscriptione Gruteriana extat pag. CCLXXXIII. num. I. ubi sic imgitur:
D. N. FL. CONSTANTINO CLEMENTISSIMO. AT . VICT. AUG. MARTINIANUS. V. P. PRAESES PROVINC. NORICI MEDITERR. D. N. M. EIUS.
Ante hune Martinianum alter longe clarior vixerat, quem ἡγεμο τῶν ἐν τῆ αυλῆ ταξιων οντα s Mαγι ον--φικιων καλουσι P.- αὐιοι ) quum ordinum Palatinorum Dux effer mgistrum melorum Romani vocant Caesarem Licinius creaverat, Zossimo teste Lib. II. Hist. At istum, Licinio profligato, Constantinus M. satellitibus suis occidendum tradidit. Praeterea sub Valente, ac Valentiniano in Α- frica Martinianum alium, quem aliquo illustri munere ibi functum arbi-- Digitigoo b Vorale
103쪽
GRAECO LATI NA. Iorarbitror, Theodosius Augustorum nomine interimendum jugit. Sunt verba Ammiani Marcellini Lib. XXIX. Hiae Per Caesariensis meu-ritaniae oppida reversus Theodosius Sitifim, Castorem, CT mrainia.
num rapinarum, flagitiorumque Romani participes ad interitum ror. ros incendit. Extant denique in Codice Theodosiano tria Constantii Rugusti rescripta ad Martinianum Africae Vicarium A. C. 338. mis. sa L. 44. 43. & 46. C. de Decurion. Ad hunc Martinianum, dum alter sit v nuper memorato, referenda esse Nazia naeni Carmina , conjicere possumus, quippe de illo infra canit Poeta: Δουρι ΣικαAιην κτησαο, και Λιβυ . Armis ven Stelliam tenuisti, atque Africam. Et quum extremam attigerit senectam, ad Gregorii nostri clariora tempora procul dubio vixit. Quod igitur NaZianzenus nos docet, en paucis. Martinianus Cappadociam patriam habuit, aut saltem rexit ; illum enim vocat Poeta Καππαδόκων με γ αε σμα, Cappadocum magnum decus, & infra Cappadocem apertε appellare videtur. Siciliam, atque Ahicam, ut supra significavi, summa cum virtute, Si aequitatis, ac armorum gloria moderatus est. Tandem felicem ad senectutem perducto vitae curriculo, in Imperatoris aula diem supinmum sine morbo obiit. Reliquas ejus virtutes, ac laudes singillatim descriptas heic habes. τρος α,ἰ φοqεων. Lapis semper terrens. Praeter alia tormenta , . quae coeca, dc fabulosa Ethnicorum gens Tantalo ad Inferos
damnato affinxit, scilicet, ut Ovidius ait, quod Quaerar aquas in aquis, oe poma fugaeia eaput, alterum veteres somniarunt, nempe quδd eius capiti ingens immineret saxum, semper terribile, quia semper casurum. Cicero Lib. IV. Tuscul. Quaest. haec de illo habet: Poptae impendere apud Imferos saxum Tantalo faeiuna ob scelera, aiamique impotentiam, oesuperbiloquentiam. Eamdem rem his quoque carminibus describebat
Lucretius: Nee miser impendens magnum timet apra fanum
Tantalus ur fama γλ eassa formidine torpens.
104쪽
Ioχ ANE CDOTA Et Euripides fabulae hujus memoriam in Oreste reliquit, ita cane r
rus, ur ferunt, Iove Tantalus Saxum timens, quod imminet capiti. Vide & apud Pindarum ode VIII. lapidis hujus mentionem. Tετρυμ ενων. Vexatorum. In Cia. Ambr. legitur τετριααἰνων, corrupte procul dubio. Quare substitui meliorem vocem, quae his occurrit in ejusdem Nazianzeni Carmine de Vita sua. A mo. OTρi τοι , και ποντος , ατα θαλε , καἶ πεδίοιο l
ALIUD. IV.ΜOntes tibi sunt, & pontus, improbe; & campis .
Frueris frugiferis, quadrupedumque gregibus. Et auri talenta, ac argentum, nobilesque Lapides, & Serum tenuia fila, omnia viventibus vita suppeditat . Lapides verb pauci, & eari Sunt mortuis tantum. At tu mihi & heie manum inferi. Tuum quoque sepulcrum, o miser, non veritus aliquis perdat
Alius, legibus quidem tuis, sed manibus justioribus. NOTAE.CUr geminis hisce Epigrammatis Nazianzenus utatur, ut v Maristiniani tumulo inimicas manus avertat, temporum illorum notitia prodit. Eo enim improborum impietas venerat, ut nulla s,. pulcro. Desilia d by CO Ogle
105쪽
pulcrorum haberetur religio. Quin tumuli evertebantur, eorumque . spoliis, ac marmoribus asportatis lucrum sibi nonnulli quaerebant.
Hinc Imperator Constans contra sepulcrorum violatores, quos Graeci appellabant, leges promulgavit A. C. 34o. & 3 9.
Constantius quoque Augustus, eumque imitatus Iulianus. legibus latis perditae gentis audaciam compescuere. Has leges videre est iu Codicibus Theodos. & Iustinian. Tit. de Sepulcri viol. Is autem honor apud veteres sepulcris erat, qualis apud nos Chri ilianos, qui
non animabus tantum ad immortalitatem translatis, verum etiam
ossibus, ac cineribus pacem in terris optamus. Propterea in antiquis Inscriptionibus hujusmodi tumulorum confractoribus poenas, terrores, minasque inflictas legimus. Unicam ἡ schedis meis MSS. producam, quae Athenis ante annos Ilo. habebatur, descriptaque reperitur in egregio Codice Ambrosianae Bibliothecae.
Quae ita Latinε reddidi. Trado Inferis Diis boe sepulcrum eusto.
diendum, Plutoni, Cereri, ProfeNinae, oe Furiis, omnibus Inferis Diis. Si quis spoliaυeris hoe sepulcrum, vet aperiet, veι etiam aliquid aliud dimovebie, mel ipse, vel per alium I neque terra inc dat , neque mari naυigra Graeca verba heic esse corrupta suspicor. Ego scripsi πλωη pro πλωτὴ . quod erat in Cod. MS. ut aliquis esset sensus in sed eradicabitur fundirus, omnibus malis occupabitur, ροhorrore, O' fibri. o quartana, o elephantias. Es quaecumque m
D bominibus accidunt, ea eυeniara illi, qui ausus fueriν aliquid en
106쪽
hoe Iepulero amovere. Horum similia apud Gruterum invenias. apud Io: Κirchmannum de sineri Roman. Lib. III. Cap. XXVI. Gotho. Dedum in Comment. ad Cod. Theod. Spondanum Lib. I. Part. I. Cap. IX. de Coemet. sacris, ut alios omittam. Ουδε σον . Neque tuum se. Ut sensum verba haberent, ita hae e vertenda duxi. In Codice Mediceo pro ισις ὀλε σεν habetur
ον ς ολεππω. In Ambrosiano erat ολεεν. Sensus autem foret, conis
fractori sepulcrorum ne proprium quidem sepularum curae esse; nam& alius aliquis exemplo usus in istud quoque irruet, sed aequius.
ALIUD ROUando Martinianus terram subiit omnium parentem
omnis quidem Italorum ingemuit Civitas. Universa vero Sicilia, & spatiosi fines terrae Detonsi sunt, ab hominibus discedente Themide. Nos autem, loco tui, sepulcrum magnum complectentes Semper advenientibus ut quid sacrum ostendemus.
NOTAE.Κ Εἴρατο . Detonsi funx. Poetiest elegantia Siciliam universam ,
terraeque fines Detonsos Theologus dicit, ut Siculos, caeter sque homines significet Detonsos ob Martiniani mortem, quocum Iustitia, seu Themis E mundo discessisse fingitur. Tonderi autem in luctu mos veteribus fuit, quo ritu internus animi moeror ostende. batur. De hoc ritu loquitur Herodotus Lib. II. His . ita scribens:
107쪽
GRAECOLAT I N s. Io 3 re pertinebat. Nunciata quoque Germanici morte, Regulos quosdam barbam pinuisse ad indicium maximi Itictus, auctor est Suetonius in Caligula. Hinc Aegyptii hujus moris observantissimi, ut luctum suum propter Osiridis mortem testarentur, quotannis statuto die radebant capita, uti Iulius Firmicus narrat. Mentionem quoque de crinium tonsura in m cestitiae signum fecere Xenophon Lib. I. ε ο- νικων, Theoaritus in Epitaphio Adonidis, Athenaeus Lib. XU. Aelianus Lib. VII. Cap. VIlI. Seneca Lib. V. de Benes Cap. VI. Astram psychus in senariis onirocriticis, Isocrates, & alii. Complectentes. Ita scripsi, quum in Ambr. Cod.
Δωξομεν. Ostendemus. In eodem Codice scriptum est Τωγομεν, quod nullum praebet commodum sensum. Quare aliud verbum substituendum censui.
OUi Christum sertis, audite, quique jura
Novistis vivorum, & mortuis debitam reverentiam. Omnia reliqui, Palatia, patriam, genus, gloriam, imperans Heu heu omnibus, nihilominus nunc sum cinis exiguus Martinianus cunctis honoratus. Sed tumulo Nostro lacrymas, non manus, injicite.
108쪽
Yπαρχων. Imperans . Commodὶ etiam cum ευχος conjungi reterat hoc verbum, ut esset sensus gloriam Praefectorum. Certe infra Martinianus appellatur κάρτος υνάρχρῆν, robur Praefectorum. Iniicite. Pro βαΜεγι usurpatum reor, quod interdum Poetae faciunt. Sensus autem hic est. Lacrymis quidem sepulcrum nostrum spargite: hoc decet. Ne verδ manus inserte, nam hoc imis pium . Epigramma eo tendit, ut misericordiam, timoremque moristis, tumulorum effractoribus incutiat.
ALIUD. VII. PO tam, Rhetorem, Iudicem, summum in omnibus, Tumulus, quem videtis, Martinianum teneo, Navali praelio aptum in mari, bellicosum in terris. Quare procul este tumulo, ne quid mali patiamini.
NE bellum mortuis inser sat impiorum vivit quibus scilicet
inseras bellum. Ne inquam, bellum inser mortuis. Martinianus ego Haec iis, qui supersunt, mandor nefas est Exiguos lapides mortuis invidere.
109쪽
GRAECO LATINA . IOINOTAE.MH' π .cμον. Non bellum. Subaudio nempe: non bellum mortuis intuli , moυi. Quae ait, ut violatores h sepulcris arceat, exemplo sui. Pro ἐγω legi posset εχω. Posset etiam subintelligi ποιεῖτε, hoc est, ne ἡπferre bellum. Ego sum Martinianus. Pro
Ουτος-: viis iis: πῆ ιε λίθος Σιπυφου ςALIUD. IX. O Themis, qua Duce olim ego Urbium agitavi lances, o terribilia impiarum animarum flagella :Iste in meos lapides seri lacrymabile ferrum. Iste in me . Heu, heu. Ubi nunc lapis Sisyphi NOTAE.VEnustissimam hele habes Prosopopoejam contra sepulcrorum vi
latores. Postquam omnia Inserorum, Themidisque flagella invocavit: en, inquit, bis rumulo meo bellum ferro armatus infert. Hie, inquam , perditus homo in me grassatur, heu heu. Ubinam Sib. pbi lapis nune estp Cur in hune impium non ruis P Pro ποὐλίων in Cod. Med. legitur πο - multorum, quod minus audax videri potest. Tria verb superiora Epigrammata unum tantummodo constituebant in Ambr. Cod. Dividere placuit; sensus enim in siingulis completus. Abὸ o. OAβιος, ἰυγήρως, ανοπος θ α , D Βασιλῆος Πρῶτα φέρων, ἰερῆς ακρον ἔλων σοφίης.
110쪽
io 8 A NEC DOTA ALIUD. X. BEatus, in senectute felici, sine morbo desii vivere, in Aula Primas serens, sacrae culmen habens Sapientiae. Si sorte quemdam audistis Martinianum, sed , sepulcro, Ne contra me inserte hostiles manus. NOTAE. EN Idest αυλῆ Βασιλῆος. in Aula Imperatoris. Hoc elegantius in Cod. Med. quam in Ambrosiano, ubi legitur D
A'κουετε. Audistis. Et heie sequutus sum Codicem Mediceum Hoc autem pro ii viri positum est. In Ambia Cod. scriptum est α- κουπατε, quae UOT etiam occurrit alibi. In utraque tamen voce est aliqua licentia contra leges Prosodiae.
A is, χαζεο τῆλε: κακον τον αε ον εγείρεις, Λαας λοχλίυον, καὶ τάιον ἡμιτερον, Xα ιο. M.αρτινιανὸς ἐγὼ καὶ ζωσιν ορ ειαρ, Και νἐκυς ουκ ολίγον LΘάιε κάρτος εχο. ALIUD. XI. DIscede, discede procul hinc: malum certamen excitas, Lapides submovens, nostrumque tumulum. Discede. Martinianus ego & vivis utilitatem tuli, Et mortuus non exiguas heic vires habeo.