장음표시 사용
81쪽
ratione opus erat. Doleo satum marmoris partim mutili, quod alias nobis fortasse notiones exhibuisset. At quae supersunt, & potissi in una dedicationis mentio facta, cum opinione nostra penitus consentiunt. olim dedicabantur Aedes, Templa, Simulacra, Nemora, & hujusmodi alia, quae exinde, ut optime nosti, pro sacris, aut quasi sacris habebantur. Dedicabantur Curiae, ut ex Varrone didicimus, iadiscere etiam possumus e Grutero Inscrip. V. pag. 474. ubi dicitur Comi Curio dedicata. Videmus modo Basilicam dedicatam. Pluta chus quoque in C. Caesare a Paulo Aemilio Basilicam, sicut & ia Catone Minore Basilicam a Majore Catone dedicatas reseri, ut bene Xilander τιμητικοὶ, αναθηια expressisse mihi videtur. Quid ergo impedit, quominus assirmemus, Templis, ae Basilicis parem fuisse honorem, pene aequum munus, & vix dissimilem sanctitatem ZHaec autem in memoriam mihi revocant Suetonii lotum iti Augusti Vita Cap. C. Corpus, Augusti, ait ille, Decuriones Municia piorum oe Coloniarum a Nola Bovillas usque deportarunt, nollibus propter anni tempus p quum interdiu in Basilica cuiusque Oppidi, υel
in Aede sacrarum maxima reponeretur.
Casaubonus ad hunc locum scribit: Mirum non ἰmpedisse Reliationem. Tum evincit, apud Romanos ne in urbes quidem, nedum in sacras Aedes, inferri mortuorum ossa potuisse; quidquid enim erat sacrum vel solo rei funestae contactu contaminari existimabatur . Ex quibus, subdit ille, iam intelligimus, eur hoe notaru dignum Tranquillus existimarit; non enim translatisium, aus vulgare
genus honoris, qui boe priυilegis delatus Augusto est. Liceat & mihi dicere, ideo non Aedium tantummodo sacrarum, sed etiam Basili- earum factam a Suetonio fuisse mentionem, quod & istae quid sacrum serent. Attamen cum Casaubono ego non acciperem factum
illud, tanquam rem admiratione dignam, quippe Augusti cadaver inferre in sacra aedificia ex honoribus consequebatur, quos effuse Romani, aliique populi in egregium illum Imperatorem, sed non
sine superstitione, congesserant. Novimus, Augustum vivum videntemque consecratum, ut Appianus Lib. I. Civit. prodit. Huis sunt verba Victoris) uri Deo, Romae movinciisque in omnibus per urbeseeleberrimas vivo mortuoque Templa, Sacerdotes, Collegia facra. vere. Nimirum ipse, antequam postremam in Urbe consequeretur Apotheosim, a Tiberio pro rostris laudante Diυus Augustus, Dione testante Lib. LVI. appellatus suit. Hinc ergo consequebatur, ejus
corpus in sacris quoque locis, cujusmodi Aedes & Basilicae erant, locandum fuisse. Digiti od by Corale
82쪽
8o DE SACR. BASILIC. APUD CHRISTIA IVerum inquiet aliquis: An tibi inter sacras Ethnicorum Aedes atque Basilicas tanta similitudo intercessisse videtur λ Heic negotia ac judicia; illic res tantummodo sacrae peragebantur. Perinde quasi nouscriberet Varro Lib. II. de lingua Lat. in usu suisse, Templis pro Curia uti ad negotia tractanda, ad caussas, ad lites. Exemplum huius rei praebet Livius Lib. XXIII. Egressus Curia in Templo Magis ratus confedit, comprehendisve Decium Magium. atque ante pedes desit rum caussam dicere iussit. Suetonius Cap. Vt I. Vespasianum nobis exhibet post sacrificium sedentem pro tribunali in Templo Se. rapidis, ubi & literas accipit, eumque adeunt homines e plebe mpem valetudinis implorantes. In Templis negotia quoque peragebantur, ut praeter alios Virgilius innuit Aene l. Lib. I. Ibi quoque pecuniae depositae, ibi convivia, ac hujusmodi negotia peragebantur, ut la Cerda in VII. Aened. nos docuit. Igitur nihil prope in Basilicis actum, quod & in Templis usitatum non fuerit. Claudam hanc Disquisitionem atrero Virgilii loco. De Sibylla Cumana, ejusque antro agit is Lib. VI. Aened. atque ait, Daedalum Cumas fugientem Templum ibidem Phoebo posuisse: Redditus bis primum terris tibi Phoebe furaυit
Remigium alarum, posuitque immania tecta.
Eumdem vero locum subinde Templi nomine distinguit, ita de Si. bylla scribens:
Teucros vocat alta in Templa Sacerdos.
Ibidem Sibylla sacris praeerat, ac propterea Phoebi Triυ aeque S
eerdos nuncupatur. Arae etiam constitutae commemorantur, unde
oracula dabantur: Talibus orabat dictis, arasque tenebar Aeneas oeci
Templum igitur fuit Sibyllinum domicilium Cumis positum. Nune
audiamus, quid de eo loco serat Iustinus Martyr in Paraenesi ad Graecos, antiquus sane Scriptor, R dignus cui hac etiam de re scribenti honorem habeamus. De Cumana Sibylla & ipse loquens ait:
83쪽
tibi Basilicam ingentem uno fabrefactam faxo conspeximus, rem profecto maximam, oe admiratione omni dignam, ubi oracula eam edi. I., qui res patrias a maioribus suis quas per manus traditas aeceperant , nobis inrmarunt. Pergit Iustinus dicere, media in Basilica extitisse adhuc tria solia ex eodem excisa lapide, ibique Sibyllam in suhlime throno considentem, ut fama erat, sortes ac oracula promulgasse. Quibus ex rebus intelligas, idem Virgilio fuisse Templum, atque Iustino Basilicam, ut & hinc pateat, non injuria a nobis a Dfirmatum magnam inter Templa Bullicasque Ethnicorum interce sisse cognationem, & quasdam etiam Basilicas Templi appellatione fuisse donatas. Igitur non abs re tandem fuerit, Pium Antonium Bartholinum aliquantulum cohibere contraria narrantem in L. nemo Cod.
de Sacrosanais Eccles apud Gruterum in Thesauro Critico. Incusat ille veteres Legum Interpretes in eam prosectos sententiam, ut B silicas apud Gentiles loca etiam sacra arbitrarentur: quod ille omnino falsum dicit. Ad haec animadversionum harum' beneficio non improbandus videbitur, qui arbitretur, ea etiam de caussa Basilieae nomen in magnifica Christianorum Templa translatum olim fuisse, quod Basilicae ipsae apud Ethnicos sacrum quid forent, Templique vocabulo interdum distinguerentur. Sicuti enim e Gentilibus ad nos una cum suis nominibus transiere Templa, & Aedes sacrae, ita B, silicae a Christianis purgatae, & cultui veri Numinis dicatae, antiis
quum retinuere nomen. Atque has habui coniecturas, Fabrici ci rissime, quas tecum communicarem de Sacrarum apud Christianos Ba. silicarum origine atque appellarione. Tu pro tua humanitate, si non eruditionem ac sententiam, at saltem obsequium scribentis proba.
85쪽
PRIMUM ERUIT, LATIO DONAVIT, NOTIS, ET DISQUISITIONIBUS AUXIT
87쪽
AMDUDUM eir molaismi mihi, quod instruendum esset ster, ut ad iiterarum eommodum aliquia oeego conferrem, obtulerunt sese nonnulla Veterum fer pia, luce adhue, o publico desiluta. Duos iam ex iis Tomos sub Αnecdotorum nomine erudiri viri δρroelo acceperunt, reliquor accepturi, ubi Ilieris in Italia languenribus o libertatem, vires Pan tamdiu exoprata resti.
rura. Interim ad Graeca quaedam κωδοτα curam omnem converri, quae neque minus uritia neque minus grara fore consido. Atque ut nam conatus nostros renues superarenν, aur imitarentur alii eruditionis
in DaIta eultores. Sunt adbue oe multa id genus nostris in Bibliothmeis latentia, quae sinere diutius cum pulυere, rinesque eonsi Iari,aup probrum, aut cerιὸ illaudabilis mibi videtur socordia. uid enim dicere Iieeat) eordariores, stertioresque viros ab em . teris provinciis expectamus, ut nostros accipiamus thesauros ex aliorum . dono P Atque aeterna illi quidem commendatione digni, qu)d nullis pareant Iaboribus, aut itineribus, ut benὸ de literis quocumque pacto 'rera perganν. *uin etiam praesto, quando tam leniὸ Italici eruditi in Me studio procedum, nos eorum diligentiae nostras eoncede. re, quam νον divistis maia tumulatis per fummam ignaυiam indormiare. Fatendum tamen est, quὸ maior, oe iustior Lus illis debetur, iara υius, oe aequius incusandos nos esse, qui tantis frustra folieitati
exemplis, nostrorumque Maiorum quodammodo immemores, dignitati nostrae faris eo uisum putamus, s alienis pro re literaria estnaribus plausum tantummodo conferamus, dulcissimo interea taeentes in orio. Sed Eruditorum Reipublicae in mema amoribus nunquam deerun
88쪽
uberes in eacu asianom querelae, quum s nihil aliud occurras, id δε-
is semper oecinatur, doderari meernates, quorum liberalitate inta. νentur ad cursum Ingenia eunctantia. refre ramen querulis hominibus oblisiam ego, arque arare oculismum unum prae caueris amplissimum Cardinalem Georgium Cornelium Di ορ- μιavinum, eujus opera iam factum est, freque ub rivs in posterum, νι προκe vraeribus inυidero Absamus, neque ninrispusimus Decensere temporibus. Scilicet in illum confluxere quum relia quae virtuIes, oe decora nobilissimae, ae vetustissimae Corneliae gem is, tum praecipuὸ erga literas, earumque studiosos praestantissimus amor. Et me quidem in primis restem magnanimae huiusce indolis L. ιος quippe ubi rescitat Eminenrissimus Cardinatis, obstare mihi Graecorum inorum inopiam, quominus ista vulgarentur, iussis ille reminu. eelebris Seminarii fui oscinam bare omnia Graecis, Lasinisque formis deseribere, quae diu forsitas bui modi beneficium aliunda evectassent. Verum Principi ad ju ndas siteras naso longὸ etiam maiora iuanimo versentum. Reliquis enim erudisis palam vidimus oblaxas, usiubente, eiusdem Seminarii operas, quibus eorum in cuia nondum dira raudem luei reddantur. Quamobrem Urandum est , ut bis, alii, sque Movenaris eximis consiliis bene deincem reoondeas doctorum hominum ardor, non in Wocudendis solum opsimis Libris, verum e iam in vetustis e fetu Bibliothecarum emendis. Interim vero σα illius muis .ificentia accipira mea bare, qualiacumque snx, tuerasus orbis, eis. Duo virtus. fausta omnia precetur, undo majora in dies Deranda sunt nobis. Nune illa tu ν praefari, quaa beneυolis Lectoνibus opportuna
arbitror, antequam ad hasce merces evolvendas accedant. Eν primὸ
quod es ad Gregorii μαianxeni Carmina, quibus primas in Luxodestinavimus, i poscento Clarissima, o Saractismo Ser Dra, lutiri. tem Ueram Iiseram, se quicquam adferrem in eorum laudem. Satis
conseriUre Al triglata millia versuum omnia opera sua composuit, δ quibus illa sunt de morte istris Caesari M. Nomina enim vero Di ita oti by Corale I
89쪽
PRAEFATIO. 8 suum non Carmina dognantur, sed σίροι, idest inretrae periodi, lo
quas Libros suos disidere eo ueverunt Veteros, ne cuiquam quod rum factu conringere potera describenti aliquid minuere, aut addere Iireret. βuare Sophronius Graecus Hieroumiani Catalogi Interpres ita
τουν συνελκεν. Ipse autem Hieroumus in sologia prima adυemus Rufinum, Hilarium quadraginta millia vertuum Origenis in Iob, RPsalmos transtulisse afrmar. Idem eo utendus in Praes ad Danielem oe Gennadius, qui in Lib. de Vir. Illustri Theodorum Antioebeuae Ecclesiae Presbterum Libros ad XV. millia versuum scripssse refera . uibus omnibus locis non Carminum, sed Prosae orationis scriptores
Iaudantur, uti etiam videre est apud Galenum Tom. I. Lib. I. Ana. rom. pag. II p. edit. BUL er apud Diogenem Laertium in Demetri Magnesso, Xenocrate, Aristoreis, Theophrasto, ae Demetrio Peripateatico , ubi Stichometriae veterum habetur mentio. Muanquam vero ingentem Naxianxeni Carminum copiam Billius luee donasset, alia tamen nondum eυutgara, in Bibliothetis latere, iamdiu exploratum erat. Nam, doctissimo Lambeeio restante, Naria
continentur panim edita, partim inedita in Bibliotheeae Vindobo. nensis Codice m. CL ὰ folio primo usque ad filium II 3. Eiusdem illius Codi is beneficio, inris Insignia Itinerarii Italici paucis ab bine annis Iacobus Tollius publici iuris fecit Q. Naxianaeeni Carmi
eum hae inscriptione Αγματα κυκνεια, hoe es Carmina Cygnea , tanquam mvissma, ac duleis a scri Poetae monumenta. Sub eo tamen nomine non venire puto, quae in Episcopos eorum remporum feripsit Naxianxenus tam aeri, atque irarum pleno sis, quamquamea a Tolito edita sciam. Virum enim ad beatam mortem grandibus gressibus, animoque tranquillo undentem stam graυes querelae non produnt , fed potius exasperatum recenti vulnere eontracto ob deporas infuIas Constantinopolisant Throni. Carmina reliqua, utpote dulcia consummatae pietatis argumen=a, oe miram fuaυirarem Dirantia, endem ad postremas vitae lineas properanti aequius adscribas. Sed haretalia habemus, quamυis Librum Tollit mihi videre nondum eone gerit. Aia Iuci nondum reddita, moneν G. V. Guillelmus Cais in See pr. Eceles Historia literaria par. II. asser ri .n Biblistbeca Bodis Diona inter Codices Baroceianos, nempe Cod. XLVIII. ρae. 4o. Carimen ad Animam suam. Incipit. βλε ιον ανω χθοi ιύν επιλήθεο παντων. Item Cod. LVI. pag. IOI. Carmina tria in Caesarium, quaa
ego preseram, o aliud in Nobilem degenerem. Cod. CXXVI. T
90쪽
proiicba aliquor , pleraque inedita, haberi ais, uti etiam CodiseCXXXIII. pag. 138. Po alia aliquor ἀιδδοτα. Mihi autem contigit longὸ plura offendere olim in Ambrosianae Bibliothecae MS. Codice, nemini hucusque eυu ara . Aerarem Coritas δ eharacterum forma, arque ex antiquitate membranarum excedere ut. νra septingentos annos coniiciebam. Ibi inter inedira habebantur etiam edita. Sed quaterniones nonnulli hine inde aυuis, ae deperditi maximam Codici labem, O mihi plura desideranti maiorem intulere mole. Fiam. Praeibant nonnulla folia, sed mutila, ad Librum S. Maximi Confessoris spectantia eum hoe ritulo: Mαξίμου ταπεινῆ Mοναχῆ περὶ
διαφορον αππων των αγίων Διονυσίου και Di γορίου, πρὸς Θωμιαν τον
ἡγιασμ ένον. Hoc esse Maximi humilis Monachi de diversis ambiguisSS. Dionysii, & Gregorii ad Thomam virum sanctissimum. Fortasse legendum es ἡγέαενον, Hegum enum. Deinde I equirure N ἡγια-
ctissimo Dei famulo, patri in spiritu, & Magi stro, Domino Tho. mae, Maximus humilis, & peccator, indignus famulus, & discipu.lus. Tum ira incipii Libero AHARNOTΣ ΘΕΩPElΑΣ ΕΕEM. MEAΟTΣ oee. Ipsum hoe Opus quod ad Gregorium Raaeianzentim adtiner) editum Oaeonii Anno io 81. Gracce, o Latinὸ arbitror cum hoe titulor S. Maximi ambigua, seu Scholia in Gregorii Theologi
locos difficiles . Commentariones autem in Dion imm, vulgo Areopagi-ram, iampridem inter huius opera prodierant. Stiosequebantur in Codice Ambrosiano aliae laciniae, seu fragmenta Graeca perantiqui Scriptoris sacri. Guum nequaquam contemnenda forent, oe υix edita cen. seam, doleo me illorum Decimen in schedas meas non retulisse. Porro quae in re um nostrum ex illo m. Codice ἀιέκχοτα transiere, quin omnibus venerandae antiquitatis aeultoribus grata frura sint, nullus dubito. Mulsa enim hete deprehendas ad illorum rem. porum Historiam illustrandam perutilia, multa de praeclaris hominibus Naxianxeno aur sanguine, aut pietare, aux amore conivuctis, quae a libi frustra quaeras. Nam quoὸ est ad ricticas Christiani Scriptoris Veneres, quanquam non paucae sint, ρrerio ιamen, ae utilitate vin euntur ab aliis horum Carminum dotibus . Vel hine discas, quam vividum , fortunatumque Inlenium illi usu, eui non Ecclesiasticae eu.rae, non melioris Pb IVNbiae perpetua meditario, non ingravescens aeras, eripere unquam ρotuis gravismi st=li usum, adbibiro quoque in pias vitae condimentum Musarum contubernio. Igitur in posterum habebi. itigod t