장음표시 사용
111쪽
ALIUD. XII. CAppadocum magnum decus, splendidissime Martiniane,
Tuum quoque tumulum nos mortalium genus veneramur. Qui quondam Imperatoris in arcibus robur Praefectorum eras, Armis vero Siciliam tenuisti, atque Africam.
NOTAE. Hoc Epigramma , superiori sejungendum esse monuit MS. Cois
dex, apposita de more linea. Caeterum nihil aliud esse vide. tur, qu m responsio ad superiores versus per dialogismum. Ibi Maditinianus loquens inducitur, ut sepulcrorum violatores absterreat. Heicii respondent. Sed commodissime stat, ac sonat unum sine altero. Ex his autem discimus, Martinianum Africae, & Siciliae Vicarium fuisse. καρτος υτάρρον possis etiam interpretari robur Legatorum, seu
vices Imperatoris in exercitu gerentium. A 'stare θανάτοιο οεοῦ κρατος ιλιλι αεωτος,
ALIUD. XIII. Uramus per immortalis Dei potentiam alti regnantis .
Mortuorumque animas, tuumque cinerem, O gloriose; umquam nos, Martiniane, tuis manus illaturos Columnae, ac tumulo: neque enim sacris.
Columnis tamen exornari quoque solebant mortuorum mon menta, non aevo solum Nagianzeni. sed etiam Plinii seniori , t Liceronis, ut is Lib. VI. Cap. XXVIII. Hist. Nat. hic vetδ Lib. V. Tu.
112쪽
Iio A NEC DO TAU. Tuscul. & Lib. II. de Legib. scripsere. Imo & de istis sepulera
libus Columnis mentionem Theocritus facit in Dioscuris prope Mnem. Hinc Servius in XI. Aeneid. ait: Apud maiores, nobiles aursub montibus altis, aut in itiis montibus sepeIiebantur, unde natum est, ut super cadavera n miser fierent, aut iugentes collocarentur Cois lumnae '). Cassiodorus quoque Lib. VI. Variar. Epist. VIII. in se mula Comit. rer. privat. haec habet: Ne quis vestita marmoribus se. pulcra nudaret, ne quis Columnarum detorem irreligi a temtritate dio movere praesumeret. Videndus & C. V. Iohannes Vignotius in Dis. fert. de Columna Antonini Pii Cap. IV. Patet igitur, cur non semel harum Columnarum Poeta noster mentionem injiciat. Leges e. tiam nonnullae Codicis Theodosiani, & Paulus in I. Sent. Titi da sepulcris . aliique hujus rei fidem faciunt. Tu horum sepulcrorum aliquot εχτυτα videas apud Aringlium Lib. II. Cap. X. Romae
Οὐοἰ γάρ ουτ Iιροῖς. Neque enim saeris. Subintellige mauus inferendae sunt, aut inferimus, aut umquam intulimus. Perinde enim, aiunt, est tuo tumulo manus inserre, ac rebus sacris. Manes enim tuos, tuumque sepulcrum rem sacram arbitramur.
ALIUD XIV. Roma, & mei Reges, & fines terrae
Monumenta sunt Martiniano, quae tempus non tollet. Sed tamen exiguo huic valde timeo, ne quid patiatur, Sepulcro. Multorum non sanctae manus. No.
. Servii loeum amannensium sorte oscitantia eorruprum, ita ad veteris textras m/em rellituentium rati sumus: Ad majores, nol/tis atit δει maut bas, avit in domibas sepeliebantών; aude natum est, ut super cauaυera avit pyamides ferent, aut ingentes ista
113쪽
gnentur, incertum. Valentinianos tamen, & Valentem Augusios significari, temporum habita ratione, conjicio. Στῆλαι. Monumenta, seu columnae. M S. Ambri habet Ego τῖλαι scripsi, quum sequatur τας plurali numero. Similem autem loquendi formam usurpat Nazianzenus in Oratione X. de funere Caesarii fratris, ubi ait: omnis Orientalis, o occidentalis ora, o denique omnes eae regiones, quas postea peragraυis, insignes ipsius doctrinae Columnae sunt, ae monumenta. ἐνίπηαοι ςῆλαι τὼ de Ius παιδευτεως. Caeterum in secundo versu pes videtur superfluere. FO tasse scribendum: τῆλαι Mαρτινιαί ας πισονος &c. πατηγο . Ita MS.Codex Ambros MS. Mediceus παθη,η . Sphalma est utrobique, &forte legendum, μοτι παθητο, vel παθοιτο, aut ποιώοιγε.LIO A. Mutiorum non sanctae manus. Hoc est, multi sunt impii; quare timeo sepulcro hule . Mihi fixit crucem C ex Ambr. ubi scriptum est πο ω: Medicem emendationem me docuit.
ALIUD. XV.ΜArtiniani monumentum inclyti . si sorte quem audis
Cappadocum Romae nobilium Praesidem, omnigenis ornatum virtutibus. Attamen, cinerem licet, Venerantes, ejus cippum, ac tumulum complectamini.
latus Ρο Θρο1 . Praesidem. Ex his verbis Martinianus Magἰ stratum quempiam Romae gessisse videtur, aut solum significatur pnae- Romanis nobilibus. A'ζομε
114쪽
cem ego ex conjectura substitui, ut melior verbis esset sensus. Au τιέπειν. Complectamini. Heic est infinitivus pro imperativo Sive subintelligitur ὀφείλετε, aut κελευω, vel quid simile . Exempla apud ipsum Nazianzenum passim obvia.
ALIUD. XVI. TUmquam ego cum mortuis luctatus sum, neque de tumulis Lucrum seci: Iustitiam iuro, & mortuos. Propterea ne ferrum in meos lapides infer; Sin autem inferas, tuum in caput cadat. Martinianus ego haec rogo. Si qua meae Gloriae est gratia, sepulcrum semper maneat.
NOTAE.EPγον ἔγειρα. Lucrum feci. Quod supra significavimus, lepuleraunius lucri caussa consuevere violari; marmorum enim, ac oranamentorum pondus magno nonnumquam constabat: Quare Constanatius Augustus A. C. 357. huc respexit L. III. C. Theodos de se. pulcri violatis. uosdam, ait, lucri nimium evidos sepulcra subυemiis , oe substantiam fabricandi eaussa ad proprias aedes transferre. Hi deiecto scelere animasiersonem priscis legibus desinitam subire δε-bebunt. Item in sequenti Lege idem Augustus haec habet: Si quis de sepulero abstuleris saxa, vel marmora, veι eolumnas, aliamυe quam eumque materiam fabricae gratia, sυe id fecerit venditurus, Aeem pondo auri cogatur inferre Fisio ere.
115쪽
In Liυiam. XVII. UNa domus, sed inseriori parte sepularum, superiori Templum: Tumulus iis, qui aedificarunt, Templum Martyribus. Et illi quidem dulti iam pulvere contecti, Uti & tu beata Amphilochii uxor Livia, Et tu illorum pulcherrime Euphemi. Suscipite autem, O veritatis Testes, eos, qui adhuc stipersunt. NOTAE.AMphilochii uxor Livia suit, eique filios aliquot e thalamo suo
procreavit. Ex his Euphemius unus, Amphilochius alter apis pellati. Illum quoque satis functum Gregorius carmine laudavit, uti infra videbis. Sed quis Amphilochius maritus sui tὶ Ne celebrem Iconii Episcopum suspicere; sed illum, quem funebri carmine infra
Nagian genus exornat. Ibi de hoc viro nobis erit sermo. Caeterum Liviae singularem formam, virtutesque eleganter commendatas infra habebis. Non Libiam. quod est in Graeco, sed Liυiam nomen fui se mulieri arbitror. Graecis enim in more fuit V consonans Latinum reddere per B, ut Βαλέριος, Βηρὸς, Valerius, Verus, oeci Καθυπερώε δὲ σηκος. Superiori veia Templum. Particulam δε interposui, ut claudicantem versum sibi restituerem, aberat enim v Codice M S. Quidnam verδ heic significare Gregorius voluerit. non omnes confestim intelligant. Germanum sensum ego hunc esse arbitror. Ut D.ffert. XVII. ad S. Paulini Poemata Tom. I. Anecdot. animadverti, antiquis etiam Christianis familiare fuit, mortuorum cadavera sacris inferre Templis, ibique prope Martyrum tumulos e Tom. XII. P rum
116쪽
rum ossa componere. Quam rem fusus pertractatam iterum invenies nova disquisitione in hoc eodem Libro legenda. Non igitur mal εme opinari credam, si Liviae corpus is aliqua Martyrum Basilica tumulo mandatum pronunciem. Templo superior aedificii pars insediviebat, inferior sepulcro. In illo αεθλόφοροι, idest victores, sive palmam , oe praemium reportantes quo nomine SS. Martyres donaban. tur quietcebant; in hoc Τωυ άαε , hoc est ii, qui Templum σed carunt , sive aedificandum eurarunt. Infra in Carmine de Nico. mede Gregorius eodem sensu vocabulum istud usurpat. Sacrificium autem incruentum quotannis saltem solebat offerri pro desunctis eo in loco, ubi ipsorum ossa condebantur. Quapropter idem Nazianzenus in orat. X. postquam Caesario fratri supremis honoribus paren.
tasset, haec addidit: τα μἐν άνοδεδωκαμει , τα δε δύσομεν. τας δἰ ἔτους προσφεροντες τιμας τε, καὶ μνημας, οἴγε τω βίω περλειπομενοι. Et haec quidem persolυimus, alia veri dabimus, anniversarios honores oe commemorationes terentes, ii quidem terιδ, qui supersti. res erunt. Atque huc pertinere arbitror S. Ambrosii verba Lib. VII.
Expos in Lucae Cap. IX. Ait ille: M or illa Propbetita silatio,
ut supra sepulcra maiorum quaedam ponamus, quae Lector agnoscit, Infidelis intelligere non debet; non quod cibus imperetur, aut pctus, sed Iacrae oblationis veneranda eommunis reseletur. Quibus versis sacrosanctum Missae Sacrificium designari. quod super Christianorum sepulcra peragebatur, facilε intelligas. Adeo tremendum Mysterium Lectoribus tantum, scilicet Christianis, non Infidelibus, cognitum, atque intellectum, ex disciplina arcani aiebat S. Ambrosius. Καίρ οἰ μυ. Er illi quidem. Accipio καἰρ pro και , & ρα coniunctione expletiva. Designantur autem ii, qui aedificarunt Templum, atque ibidem sepulcrum invenerant apud SS. Martyres unucum Livia, & ejus filio Euphemio. Ahpεβαλοντο habet Cod. Med. Εὐφημιε. ENbemi. Hic ille idem est adolescens, quem ε vivis sublatum sequentibus Carminibus Gregorius laudavit. Matri supersti. tem non fuisse. ex his conjicere licet. Tους υ υτοδε ι. Hos aurem fuscipite. Ita scripsi fidem sequutus Codicis Medicet. quum in Ambrosiano habeatur υποδέ U11. Rogat
autem Sanctos Martyres, ut eos etiam, qui supersunt, sinu suo excipiant. Quod si in altero versu legere placeret, τους Γετι λειποαε νους, Poeta Martyres, sive Testes veriratis rogaret, ut non solum
mortuos apud se contumulatos, sed etiam superstites aliquando su. stiperent. A M. ε
117쪽
ALIUD. XVIII. I inam viveres, d Livia, dilectis cum natis, 3
Utinam utque ad portas senectae pervenisses. ν Nunc verδ te mors rapuit immaturam, adhuc formosam, Adhuc juvenili flore coruscam. Heu, heu. Amphilochius verb tuus coniux pro uxore
Egregia, prudentique infelicem urnam habet. NOTAE.AI' A 1 ιλοχος . Heu, leu Ambivebius m. Venustissimu sanε sensus, cui similem apud Lucanum invenio Lib. IX. ubi Cornelia Pompeji conjugis sui mortem deplorans Perfruitur lacrymis, oe amo pro conIuge luctum. Sanctus Augustinus Lib. IV. Cap. V. & seqv. Consessi minimὶ dbversa de morte cujusdam amici sui scripsit.
118쪽
ALIUD. XIX. HEu, heu. Et Liviam detinet pulvis. Numquam ego
Putavi mortalem esse, quum inspicerem Formam, & mansuetudinem, & pudicitiam mulieris, eis omnium sae minarum genus superavit. Propterea te quoque tali tumulo extinctam illustravit Tuorum filiorum trias, & maritus Amphilochius. . Eis ,
Ζῶiis, τον υ ἡμισυν Α μφιλοπου. Io Euphemium. XX. PRat binariuet, erat sacer, anima una. corpora gemina, L . In omnibus fratres, sanguine. gloria, sapientia, Filii Amphilochii Euphemius, & Amphilochius, Omnibus Cappadocibus altra splendentia. Utrumque autem torve aspexit salum invidum. Et hunc quidem
Sullulit, illum reliquit dimidium Amphilochii. NOTAELI viae, de qua egimus, & Amphilochii, de quo nobis infra sera
mo erit, filius; Amphilochii ver3 alteriuς frater fuit Euphe. mlus, cuius mortem elegantibus hisce Carminibus Pi eta noster illustrat. Rhetorices. Musicesque studiis imbutus, Graecis, Latinisque literis eruditus, dum se ad nuptias parat, viginti tantum annos Da tus vivere desinit. Eius mentionem habes in Epist. CXIV. Naaianzeni ipsius ad Theodorum, cujus filiam Euphemio uxorem tradendam Gregorius significat. Illum autem appellat γλυκι ατω inta ἰαῶν Eυι, dulcissimum filum nostrum Euphιmium. Idem repetit in
119쪽
GRAECOLAT I N A. II Epist. CXLIX. ad Alypium ; diversos enim illos esse Euphemios
minime reor. Quod superest, multa Carminibus istis elegantia inest,
H ν Τυδε. Erat binarius. Ut amorem, qui inter Euphemium,& Amphilochium juniorem intercedebat, Poeta noster explicet, animam unam in duobus vixisse corporibus ingeniosε fingit. e ba. ος εορακε. Fatum inυidam aspexit. Cod. Med. habet Ποασι hoc est gravi:er utrosque Uecit. De vocabulo φθο ος, quo saepe vius est in hisce Carminibus Gregorius, infra agetur. Η 'μιτυ . Dimidium. Mortuo Euphemio, quem unice Amphilo chius frater amabat, dimidium Amphilochii supervixisse Gregorius ait, quippe una in utrisque erat anima. Hoc est, non integer, sed dimidiatus, ut ita dicam, sublato Euphemio, superfuit Amphil chius. Haec autem loquendi ratio ab arietiquioribus usurpata. Hora, eius Uirgilio. naviganti secundos ventos precatus Lib. I. Carm. Od. III. ita canit. Navis, quae tibi creditum Dibes Virgilii m fisibus. Atticis,
Reddas incolumem. ρrecor Ex feriss animae dιmidium meae.
S. Augustinus Lib. IV. Can. VI. Consesi. Amici cujusdam sui moditem his verbis deplorat: B-ne quidam dixis de amico Dor dimidsum animae meae. Nom ego feras animem meam , ct cnimais illius unam fuisse animim iu duobus co*oribus: ideo mihi borrori erat vita, quia nolebam dimidius viυere. Pythagoras autem dicere solebat, amicitiam aequalitatem esse, & eamdem animam; & amicum, at e tum ipsum. Aristoteles quoque auctor est, quoties persecturi amicum vocare volumus, dici: una anima ct m a. oe huius. Juvat etiam addere illud Regum I. Cap. XVIII. ubi dicitur: Anima Ionathae eou-
glutinata es animae αυid, o dilixit eum Ionarbas quas avimam Iomn.
120쪽
ALIUD. XXI. RΗetor inter Rhetores, Cantorque inter Cantores, Suae decus patriae, suorum gloria parentum, Nuper pubescens Euphemius, nuperque Amores Ad thalamos invitans, periit: Proh dolor. Pro virgine verb tumulum invenit; & Hymenaeorum Diebus sponsalium, dies supervenit luctus. NOTAE.
IN priori versu fidem sequutus Codicis Medicet addidi coniunctio.
nem τε, quae deerat in Ambrosiano. In quinto etiam, & sexto longe potior mihi visa est Medicet lectio, quum in nostro habeatur : η k π ο-αίων ρωατα.
ALIUD. XXII. VIginti annos natus Euphemius universam, quod nemo alius fecit, Graecam, Latinamque Musam pervolans, Splendens & gratia, & moribus, humo traditus est. Heu, heu. Quum subita est bonorum Invidia
ΡRiorum versuum huiusmodi est sensus. Admiratione dignus suis
Euphemius, qui annos natus viginti elegantia Carmina tum Graeia, tum Latinὶ pangeret, quo tempore vix alii tantum possunt in una Lingua. In tertio versu pro γα, Cod. Med. legit γαίαν. . Φθωος. Dipitigod by Do le