장음표시 사용
221쪽
GRAECO LATINA. 22 Ienim is auctor est, Dupliei sudio rectὸ υitam instituerar, ut er Iabore fervorem aetatis e tingueret, oe obsequendo matri via ad Deum per divina mandata eontendero. En puram Naucratii vitam brevibus designatam . Apertius tamen verbo unico illam pingit Philostorgius, Arianus alioqui Saeculi 1 Christo nato quincti Histori rum scriptor, apud Suidam verbo Βασίλειος, ubi haec ait: Ο' μέ
H. e. Basilius Magnus quatuor fratrus est fratres, Gregorium nempessenum Episcopum, Petrum itidem ripiscopum, oe alios duos monasticam visam professos. Naucratium Monachum fuisse, Niceph rus etiam Lib. XI. Cap. XIX. amrmavit. Ελκέμεναι. Trabere. Ita legendum putat Cl. Boivinius, quum in Cod. MS. habeatur ἰλθMibi. Hanc tamen postremam lecti nem exhibet etiam Codex Mediceus.
ALIUD. CXXVI ILNAucratius obiit vortiee invidi fluvii implicitus,
Et vinculis demersi retis captus. Ut tu discas, caducas esse delicias huius vitae, Ex qua sublatus est pullus hic velox.
Δεν μων τοῦδε βίου ἐξ ἁλίης ἐλυθη. ALIUD. CXXIX. NAueratius torti lini vinculis involutus Dum piscium praedae inhiat, ε vinclis hujus vitae abiit. Idem Digitigod by Coos
222쪽
IMplicitum sub aquas quem linea vincla trahebant,
OBiit Emmellum Quis dixisset Τ) illa, quae tot
Ac talium natorum dedit orbi jubar, Filios & filias nuptas, innuptasque, Sola haec mortalium foecunda simul, & felix. Tres quidem huic Sacerdotes celebres. Atque ipsa Sacerdotis Uxor. Affines verb velut coelestium exercitus. Me stupor habet, ubi tantam Emmelii sobolem cerno, Ac talem, gloriosi uteri integram opulentiam. Ut verb ipsam appellavi Christi possessionem, pium sanguinem, Em melium, hoc dixi haud magnum: tauta est radix. Hoe tibi sit pietatis praemium, o quam optima, Filiorum honor, quibuscum unum desiderium habuisti.
223쪽
NOTAE.SAnctae hujus mulieris mentionem supra secimus, eiusque me.
moriam in Martyrologio Romano die 3o. Maii recoli animad. vertimus. In Orat. XX. quae est in S. Baistium, illam NazianZenus en comiis multis, pluribus vero Gregorius Nyssenus ejus filius in Vita S. Macrinae exomani. Cl. Papebrochio, ut in reliquis, ita & heic multum debemus, quippe Tomo VII. Maii praeciaris. simae hujus Deminae res gestas consueta eruditione, ac diligentialiteris mandavit. Nos singula persequemur, quae heic animadversione digna videbuntur. Eμπιλιον. Emmelium. Ita Emmeliae nomen in versu posuit Nazianzenus, nempe suae gentis ac Latinorum exempla sequutus, quibus GlFeerium, melanium, Sophronium, ac hujusmodi nominatieminini generis usurpantur terminatione neutra . Infra etiam nombis occurret Θεοσέβιον, Tbeosebium, pro Theogebia. Vide quae adnotavi ad Carmen in Gorgonium, quam alii Gorgoniam appellant. Titulus autem huius Carminis praefert Eμμελίαν, Emmeliam. An satis ad mentem Poetae, nescio, quum in reliquis locis non Esse χιλία, sed EHώλιον dicatur. Certε in Cod. Medic. titulus ita se habet: εἰς E' Hλιον μι τερα Βασηλώου, in Emmatum Basilii matrem. Tax- . Natorum. In MS. Codice τοκε , parentum, vitio apertissimo scriptum est. Quare emendavi. Θυγατρας. Filios. Liberos decem luci dedit S. Emmelia. Ex iis masculos quinque novimus, nempe S. Basilium Magnum, Naucratium, S. Gregorium Nyssenum, & S. Petrum Sebasienum Epi. scopum, hoc ordine natos. Quincti nomen , Philostorgio, ut supra vidimus, memorati, & Monasticam vitam professi, nobis latet. Una duntaxat soror istorum comperta nobis est, videlicet S. M crina. Reliquarum nomen nulla monumenta, quod sciam, nos docent. Non duas autem, ut Posse vinus in Apparatu sacro censuit,
sed plures illas fuisse, certissimum arbitror. Quippe filias Emmeliae nuptas, innuptasque non heic sollim sed etiam in oratione XX. de laudibus S. Basilii, Nazianzenus memorat, sanctamque Basilii senioris, ae Emmeliae familiam veluti omnium felicissimam extollens, haec ait: δηλοῖ ὀ μπιωρισω ἰερε 1, καὶ τῶν παρθένων μοι θρος, και τ in is γαμω. uod quidem liquiri demonstras ille felicitaris nomine praedicandus Sacerdotum, oe Virginum numerus, a quo
224쪽
earum, quae matrimonio se addixerunt. Ut igitur etiam opinatur e ct Isimus Papebrochius , quanquam unius Macrinae nomen nobis sit cognitum, alias tamen Emmeliae filias exstitisse constat, qu rum quaedam virginitatem amplexae Christo se dicarim, aliae ninptiis sese obligarint. Non affirmarem tamen, tres nuptui datas, tres verb virginitatem servasse, quod existimare videtur Papebrochius . Si enim decem tantum liberos Emmelia genuit, ut certissimum ponitur, sique masculi quinque fuere, ut supra Philostorgius nos docuit, superest, ut totidem etiam suerint Basilii M. sorores. Vide quae insta notavi ad Carmen in The ebiam. Ei ναις. In laudata orat. XX. Nazianzenus Basilii Magni parentes πολυπαιδας , καὶ κα ίπαιδας appellat , h. e. qui simul σmultos, o probos, seu honestos filios habebant. Idem heic repetit. Γερπες. Sacerdotes. Nempe, ut supra commemoravimus, Basilius
Magnus Caesareae, Gregorius Nyssae, ac Petrus Sebastes Episcopi. At non deerunt, qui vocem Γερῆες hoc in loco non pro Epis pis, ut ego, sed pro Presbteris accipiant; verisimile quippe est, tempore illo, quo Emmelia vitam cum morte mutavit, nondum Episcopatus insignia Petro fuisse collata. Ut ad diem 3 o. Maii adibitratur Papebroethius, S. Emmelia Anno 372. ex humanis abiit. At Petrus Cathedram Sebastenam ne anno quidem 38 I. fortasse obtinuerat, quemadmodum in ejus Vita Bollandus, & Henschentu Tom. I. Ianuar. ad diem p. suspicantur, levibus quidem argumentis nixi, sed non improbabili conjectura. Longε igitur post Emmeliae parentis obitum, si vera haec forent, S. Petro Episcopalis dignitas obtigisset. Verum, perspectis omnibus, nihil obstare video, quin An. no etiam 372. Petrus Episcoporum numero adscriptus foret. Qua stionem altius explorare nunc non iuvat. Nunc dicere satis est, S eerdotio saltem donatum fuisse Petrum, antequam mater E vivis dia laederet; nam Anno eodem, quo S. Basilius Episcopatum obtinuit, uidelicet A. Q 37o. Petrum quoque suum fratrem inter Presbyteros cooptavit. Hoc e S. Macrinae Vita discimus. Quod si Graecum ejusdem Vitae exemplar nobis esset, fortasse non Presbteratu solum, sed Episcopatu etiam , Basilio fratre donatum fuisse Petrum intellia geremus. Ibi fortasse legitur ἰερευς, aut ἰερατεία, aut ἰεραπιοῦον, quibuς vocibus non Presbrcratus tantummodo, ut dicebamus, sed etiam Episcopatus significatur. Fortasse vero ex hoc Epigrammate discas, longe antequam opinentur doctissimi illi Scriptores, Episcopatum Petri coepisse, nisi dicatur multis post Emmeliae mortem annis idem Epigramma , Naaianaeno elucubratum. Dj0jti
225쪽
GRAECO LATINA. 223H' V kρῖος. Atque ipsa Sacerdotis me. Basilium Basilii Magni
patrem, ac Emmeliae virum, postqua in plures annos in carnis communione cum uxore egisset, Episcopali munere auctum fuisse, tradi.
derant quidem Possevinus in Apparatu sacro Uerbo BUIius, La heus de Scriptor. Eccles in Addend. ad Tom. I. aliique eruditi; nullo tamen hucusque firmo documento sententiam hujusmodi tuta. hantur. Quamobrem Guillelmus Cave in Hist. Literari de Scriptor.
Eeeles illis subscribere omnino recusavit. At nunc certa veritatis huius fundamenta tenes, appellante Nazianzeno Emmeliam τοῦ liρως συζυγον, Sacerdotis uxorem, Basilio nempe seniori, qui postea Saeem
dos, seu Discoρus fuit. olim matrimonio conjunctam. Quod si per vocem liρ- minimε Episcopatum hete, sed Presbteratum significari contendas, id tibi licet. Attamen quum alibi Episcopos, & in hoe eodem Carmine Basilium Magnum, Gregorium Nystenum, & se talla etiam Petrum ) ὼρπας Nagian Zenus nuncuparit, qui procul dubio Discopi tune erant, probabile nimis videtur, Basilium quoque
eorum parentem per idem vocabulum Antillitem designari. Ουα ζων. Caelestium. Codex Medi c. habet ευαγέων.
Οἰ πελας. Amnes, seu ut melius dicam, propinqui sanguἰne. Qui fuerint Emmeliae sanguine iuncti. vix discas aliunde. Significari tamen hele arbitror susceptos e filiabus nepotes; quasdam enim Emmeliae filias matrimonio sese addixisse. animadvertimus supra. Ex his fortasse nepotibus Gregorius ille fuit , cuius infra sermo erit. Neptes vero memorantur 1 S. Gaudentio Episcopo Brixiensi in Ser m. de Dedicat. Basilicae XL. Martyrum, ubi haec leguntur: In tua maxima Ciυitate Canadorine, quae πρellatur Caesarea, reperimur quodam Dei famulas , Monasterii Sanctarum Virginum di. gni mas matres, prorsus Mariae, oe Marthae eonsimiles, quas merito diligat Iesus, natura, fide, o studio, oe eastitaris integritate germanas, quιbus ab aυunculo sua Confessore, oe Sacerdore Baslio sen Sa. cerdotem . h. e. φνωρum, appellat olim ιraditae fuerunν horum
Martyrum venerandae Reliquiae. Haec ille eorum temporum Scriptor.
. Appellaυi. Pro φασαμον, quod in MS. legebatur, ita scribendum Boivinius notavit. Οις ποθον ειχες εroe. Quibuscum unum de siderium habuisti. Ita verto, subintelligens visae coelesis. Supra in Carm. CXIX. mem ratur m εις ποθος ουρανίης. i. e. Vitae eoelisis unus amor, seu uni eum doderium. Tom. XII.
226쪽
In merinam S. Basilii fororem . CXXXI. VIrginem nobilem tumulus contineo, si quam audis Macrinam Emmelii magnae primogenitam. Quae omnium virorum oculis latuit, nunc Verd in omnium ore fertur, & omnium optimam gloriam habet.
NOTAE.SAnctae huius Virginis laudes, quae die I p. Iulii quotannis in
Martyrologio recurrunt, omittere in praesentia, qulim vel breviter delineare praestat; quippe luculenter easdem prosequutus est S. Gregorius Nyssenus eius frater in Epistola, ut titulus praefert, ad Olympium Monachum, quae apud Surium legitur ad diem I p. Iulii. Satis igitur ad operis propositum suerit, si cursim moneamus,
illam SS. Basilii, & Emmeliae filiam, Basilii Magni, Gregoriique
Nysseni sororem fuisse. Inter Emmeliae liberos prima lucem vidit: quod & aliunde noveramus. Illi 1 parentibus impositum nomen est Macrinae, quum ejus avia paterna, mulier praestantissima, quae sub Tyrannorum Regno pro Christi consessione pugnaverat, Macrina appellaretur. Anno vulgaris Epochae 38o. S. Virginis animam ad immortalem patriam ἡ terris abiisse constat. Eius quoque mentionem fecit Nicephorus Callisti Lib. XI. Cap. XIX. Fecerunt di alii, quos compendii gratia praetermitto.
227쪽
In Thrasebium Magni Basilii fororem. C XXXII. TV quoque, Theolabium, inclytae Emmelii filia,
Gregorii magni verε conjux, Hete sacram subjisti humum, columen Deminarum Piarum; e vita veid mature excessisti.
CReditum hucusque, Theolabiam , seu Theosibium , Gregoria
Magni Basilii fratri, ae postea Episcopo Nyseno, suisse matrimonio conjunctam; eaque in sententia fuere Baronius in Annalibus, Hen schenius. & Pambrochius in Vita ejusdem Nymni die s . Martii, immo reliqui Scriptores, quos ego viderim de Theolabia scribentes. Singulos in hane opinionem pertraxit una Gregorii Nazianzeni Epistola XCV. ubi dolorem , Nysseno in Theolabiae morte conceptum amol ri contendit. At nunc. si fidem habere volumus hujus Epigrammatis Auctori qui vetustus quidem esse potest, alius tamen est v Nazianzeno in aliter sentiendum erit. Heic enim Theose. hia Emmeliae filia, Basiliique soror dicitur, atque ideo non uxor, sed soror Gregorii Nysseni fuerit. Praeterea quum dicatur Gregori. Magni coniux, nullusque tum esset Gregorius, cui malui titulus Conveniret, praeter Nazian Zenum, atque Nysenum ; Nyssent autem, ut posuimus, Theosibia soror sit: supereth ut eam Gregorio nostro nupsisse dicamus. Uerum cuinam facilὸ persuadebitur, Nazianzenum conjugio operam dedisse, quum nullum huiusce facti velligium habeatur apud Historicos tum antiquos, tum recentes, qui eius Viram
literis mandarunt 3 Quin imo pluribus in locis testatur ipsemet vir sanctus, impensum tibi ab adolescentia fuisse Virginitatis studium. Quare mirabar olim quam maxime confidentiam Guillelmi Bevere. gii, viri alioquin eruditissimi, qui in Notis ad Can. U. Apollol. in haec verba scripsit: ει quidem post Nicaenum Concilium Spiridionem, Gregorium Aufenum, ut oe Naxianzenum tam patrem, qua filium Theologum, matrimonio eoph Iatos fuisse, nemo in antiquitate versarus nescis. Immo, aiebam tum ego. nemo in antiquitate vers tus, praeter unum Beveregium, quod sciam, adhue assirmavit, N
aianzenum filium unquam sese matrimonio obstrinxisse. Nihilominus amamus verum, & quandoquidem nobis oblatum est hoc Epigram
228쪽
et et 8 A NECD O T Ania, suspicari saltem in posterum cogemur, Beveregit sententiam
cum veritate consentire, ac Theosebiam Gregorii Nyiseni sororem, Theologi vero coniugem fuisse. Hujus autem Carminis fidem sustiis nere videtur eadem illa Epistola XCV. Nagian Zeni, quam Baronius, caeterique eruditi hucusque pro contrariae opinionis flandamento p suere. Scilicet inquit ibi Gregorius noster, ad Nyssenum scribens rTe admiror ob eana tolerantiam, ae philosophiam, quam in discessu ι arae, sanctaeque SORORIS mestrae sive tuae adbibes, τῆς αγίας
άιελφῆς υμῶν, καὶ μακαρίας. Quae verba interpretans Baronius ,
Theosebiam ideo Sororem Nysseni appellatam conjicit, quod illa castitatem Deo voverit, ac inter Diaconisias egerit, viro quoque Sacerdotium , & castitatem amplexo. At nunc non spiritalem, sed permanam Sororem Nyssent piam hane Heminam fuisse, ex hac etiam Epistola intelligeremus. Infra addit Nazian genus: Sed quid
faciemus ad υersus Dei legem ab antiquit temporibus dominantem, quae Thrasebiam meam babet meam enim eam voco, quae fecundum Uhum vixit; quandoquidem spiritalis e natio tarpoream antecellit
Tbes ebiam Ecclesiae decus, aeratis nostrae utilitatem aut potius f miliae, ae prosapiae nostrae, siquidem Graecε scriptum est τῆς κασειδῶς γενεας ) feminarum sociam ς Theosibiam in tanta fratrum
pulchritudine formosissimam , o clarifimam ἰ Theosebiam verὸ frie, am, oe Sacerdotis coniugem, oe honore parem, oe magnis ΜΤseriis dignam. Deinde singulari dolore ob ejus mortem se affectum Nais et anetenus testatur, adjiciens sibi illius memoriam nunquam esse deis ponendam. Ex his igitur, nuptam quoque eidem Gregorio Theol go Theolabiam aliquando fuisse, apparet. Eam autem fuam Gregorius appellat, tum qu)d sibi corporea cognatione adstricta fuerit, tum inultd magis quod secundum Deum vixerit, τὴν κατα θεον ἰυ- σασαs. Hoc est, ut explicare possumus, quod illa cum viro Naaianzeno castitatem potius, qudm thori conjunctionem, servare v luerit. Quae si vera sunt, hinc discimus, non diu constitisse carnis communionem inter Naziau Zenum, ac Theolabiam, sed utrumque
castitatem jampridem elegisse, ut Sacerdotium ille iniret, ut inter Diaconissas ista cooptaretur. Ad haec Theosebia dicitur in tanta fratrum pulebrirudine formosessimae quae rem illi conveniunt, si Emmeliae, filiam statuimus, cui quinqua filii masculi contigerant. Theo-
sebia verb paternam domum repetiisse, soluto matrimonio. ibique reliquum vitae videtur egisse, a Nazian Zeno corpore sejuncta, animo verb ac spiritu conjunctior, quam ante. Posset etiam recenti huic
229쪽
GRAECO LATINAE. 22 9 opinioni sufiragari versus ille Theologi ita scribentis In Carm. IV.
de Animae suae Calamis. Αυταρ επειτα γααοιο βαρυν υγον &τὼ εθηκα. Deinde vero graυe iugum matrimonii a me seposui. Nihilominus haec ita se habere, assirmare pro certo non ausim. Cur enim Gregorius, qui tam saepe, ac tot verbis vel ininuta vitae suae monimenta versibus clausit, hoc unum non levis momenti aut praeterisset, aut tam jejunus commemorasset Τ Documenta quoque produci possunt, quibus probetur, nunquam Nagianzeuum sui se conjugatum, ac praecipue quod legitur in editis Carm. I.
οῖ με γαμος V επέδητε, ρίου ρίος Scc. Non me coniugium ligaυiν, vitae suxus. Quum tamen & hoc, & omnia, quae proferre liceret, aequi vocavideri, & utrique sententiae conformari possint, placet in re dubia reliquis potestatem facere iudicandi. Mihi sit satis, pro certo assi mare non esse Gregorio noltro hujusmodi Epigramma itibuendum. Aut enim .Theolabia Nysseni conjux, non soror, fuit: & error palo maris in eo continetur. Aut NazianZeno nupsit, quod simillimum vero arbitror; seque Nazianzenus Gregorium Magnum nunquam ap. pellisset. Εἰς Γρηγορ οἱ . ΓPηγυiον μήτρως, ἰερευς μεγας, ἔνθα εθυιεν,
Tits γηροτροφίν ἐλπn ες ει κονις. In Gregorium. CXXXIII. GRegorium avunculus, Sacerdos magnus, heic composuit Gregorius, iuxta puros Martyres collocans Adolestentem, . florentem, impubem. Antea vero Conceptae senum alendorum spes sunt cinis.
230쪽
quis iste Gregorius fuerit, nullo negotio dignosceretur. Mate nus enim avunculus heic nominatus alius non esset, qu1m Gregorius Nyssenus, Basilii Magni frater, qui μέγας ἱερευς, i. e. magnus Meerdor, seu Discopus dicitur. Supra enim animadvertimus, quasdam ex hujus Sororibus legibus conjugii sese adii rinxisse; ideoque ex harum una prodiisset Gregorius ille adolescentulus, quem in aetatis flore fato supremo correptum Nyssenus avunculus tumulo man. dasset, sepultum Nazianzenus elogio exomasset. At quoniam superius Eprgramma secit, ut de istius etiam Auctore dubitare debe mus, incertum est mihi, an Naalangeni potius, qx m Nyssent, Gregorius hic adolescens fuerit nepos. Scilicet Gorgoniae filius is esse potuit, atque Alypii. In Cod. Medi c. hunc titulum praefert Epigramma : ως Πηροριον τῖου μρος cum linea supposita αδιλ pia .
h. e. io Gregorium matris fratrem.
Παρθυαει ος. Collocans. Iuvenis Gregorii ossa ab avunculo Gregorio juxta SS. Martyrum tumulos condita fuisse, intelligimus. Da hujusmodi consuetudine superius nonnulla adnotavi in Carmen XVII. plura verδ in Differt. XVII. ad S. Paulinum Tom. I. Anecdot. VLde in hoc eodem Libro Disquisitionem III. ' .
Γηροτροφίης . Senum aleudorum. H. e. in cinerem redacta est spes, quam Gregorii adolescentis parentes, ac majores conceperant. suam ab illo nepote senectutem aliquando alendam, aut ut melius dicam, esse sustentandam.