장음표시 사용
321쪽
32IHoc est: Saepe quidem eollegis in unum estneordes Spiritu, oe Deciem praetulit lucis: eognomentum vero benesum
E corde amorem ad υicinas carnes deflectens,
Aut ignem, aut ignis signa molesta reliquis. Nemo autem luculentius Christianae Caritatis, unde Syni lacti sibi praesidium quaesiverant, caussam egit, qu1m Auctor libri de singularitate Clericorum. Quidam Origeni, quidam S. Cypriauo jure potiori opus hoc tribuunt; certe antiquissimus ille, & gravissimus Scriptor est, Sanctique Hieronymi aevo saltem floruit. Ibi Clericos ad singularitatem hortatur, hoc est , contubernio semin,
rum avertit, quumque illi Caritatem praetenderent licentiae morum, ita is occurrit: De Caritare caussantur, qui secundum verbum Maiae, amaritudinem pro dulcedine devorantes, nudam foeditatem velamento boni nominis regunt, dum apud eos sub falsa Dilectione vera Dilectio violatiar. sed exesamar Caritas, oe appellate Tales ego non iunxi; fama AEIrrea est, quae me smutando confingit. Numquam Dei
praeceptis obsisto ς numquam fluxis faveo : per me sanctitruem non opto culpari. Calumnias mihi adυero germanisas facis; pericula oego iurer falsos fratres incurri. Addit infra: Dilectio est, inquiunt. Ο Dilectio, quae iuυides sibis o Carisas, quae euρῆν se in vituper
rioue laudaris Grande miraculum, ur Virginum Caritas Virgines faciat velut eoniuges eredi, oe eoniugum Caritas eoniuees fariat velut
Virgines aestimari. Haec, aliaque fuse disertissimus ille Scriptor. Et sane quis eorum dictis fidem habuisset, qui cum iuvenculis non comis munem duntaxat domum, & cubiculum, sed ipsum quandoque imctum habere solebant 8 Etsi enim quis concessisset, nihil turpe tali
in re accidere, certe ingenti discrimini castitas objiciebatur. certe aliorum oculis creabatur non leve scandalum, Sc grandis citensa, ataque ad malae consuetudinis imitationem incitabatur prona alioqui in malum mortalium natura. Quanth autem magis declinanda haec
erant v viris, quos in Ecclesiae suae aedificationem elegerat Deus Meritδ ergo Nazianzenus deformem Agapetorum Caritatem, &consuetudinem ita in Carminibus nuper editis improbabat: m. XII. S s Uτω.
322쪽
3eta A NEC DO TAGωτα δε μοι διαθρυτ ηοὶ δε τις καθαρος, και πνευματι τὸν ἀγαπητὸν Στεργων aDeinde υeia mibi delicias faeis, Tamquam quis purus sis, G Diritu dilectam
Tum hoc praesertim argumentum urget, qudd periculo cadendi se nimium exponerent, & scandalis ansam praeberent. Audiamus.
Σαρκα σερον συζης αγαπητν σάρκα φερέ , Και τι φρονῶν οιω τὰ ρυπαρους περί σου Carnem ferens visis eum dilecta carnem ferente,
Et puras de re sentire eadem faeta inquinatos Reliqua in hanc rem ab ipso pete. Ac ioribus autem verbis inflictum Virginitati, & piae Christianorum Caritati vulnus deplorat S. Hieronymus in Epist. XXII. ad Eustochium de Custodia Virginit ris ad eam scribens. Pudet, inquit, disere, proh nefas I rrisse, fesυerum es. Unde in Ecclesias Agapetarum pestis introiit P Unde sine
nuptiis aliud nomen uxorum P Imo unde novum eoncubinarum genus Plus inferam: unde mererrises uniυirae P Eadem domo, uno cubiculo,
saepe uno tenentur oe lectulo; oe fulpiciosi nos vocanρ, fi aliquideatimemus P Addit etiam: Fratre sororem Virginem deserit, reelibem pernix Virgo germanum, Fratrem quaerit extraneum p ' quum is eodem propos o esse se semulent, quaerunt alienorum Diritale fimpium, ut domi babeant carnale commercium. Quibus postremis verbis docemur, flagitium istud ea potissimum ratione 1 SS. Patribus damnatum fui sis, quδd inter viros seminasque eodem proposito, videlicet Virginitatis servandae voto, adstrictos, locum haberet; tum clarilis liquet , spiritate solatium earnali eommercio caussam, ac obtentum praebuisse. Quod autem ad hunc Hieronymi locum animadvertit Marianus Victorius, 1 vero prorsus abhorrere censent Billius in notis ad Nazianzenum, & Petavius in notis ad S. Epiphanium Haer. LXVII. Etenim non , sacris illis Christianorum Conviviis, quae Agapae nuncupabantur, & de quibus Disquisitionem ego subiungam, Agapetarum nomen prodiit ut censet idem Victorius quasi Himronymi tempore in luxum, atque inhonestas epulas conversa fuis, seu ta
323쪽
GRAECO LATIN A. a 23sent, sed quidem 1 Dilectione, & spiritus concordia, quo titulo proe
brosum cum Virginibus commercium Clerici, & Monachi honestare solebant. Verum non improbanda omnino Victorii conjectura infra videbitur, ubi Tertulliani verba quaedam e libro de Ieiuniis proseram; tametsi enim Hieronymi aevo non ideo Agaperae nuncuparentur , qudd sacris Conviviis, sive Agapis, libidinem immiscerent, olim tamen ex nonnullorum impietate id factum fuerat. Ceterum hete adnotare non obliviscar, male apud quosdam aut improbos, aut delicatulos S. Hieronymum audiisse, qudd Agapetarum vitia tam acriter insectaretur. Ea quid Sulpitius Severus ejus aequalis Dialogo primo de ipso habeat. De familiariraxibus Vi
ginum , oe Monachorum, atque etiam Clericorum, quam vera, quam forata praedieaυisi Unde a quibusdam, quos nominare nolo, dicitur non amari. Nam sicut Belgicus noster irascitur, edaeitatis nimiae nos notaros: Da illi fremere dicunmr. Drmit Virgo germanum fra rem, quaeris entraneum cra. Ipse porro S. Hieronymus argumentum hoc
alibi consueta eruditione, ac libertate pertractat, & praesertim in Epist. XXXXVII. cui titulus de vitando suspecto eontubernio, & in Epist. II. ad Nepotianum, & in Epist. LI. si quidem ei tribuemda est, quam veluti foetum suppossititium in Tomum IX. rejecit Marianus Victorius. Hisce Scriptoribus Aguetarum abusum sugillantibus accedere possent S. Augustinus in Epist. CCXXXVI. &S. Isidorus Pelusiota Lib. II. Epist. LXII. & LXXXIV. quos tameucompendii gratia omitto, ad alia progressurus. Qub speciosilis Virginum familiaritatem Clerici, & Monachi
incrustarent, seminas bnifactas appellare consueverunt Sorores, severδ Fratres. Iuvat Ancyranae Synodi Canonem XIX. repetere his
conceptum verbis: Tia. συνερχομενας παρθει ς τι πν, - αδελφας, κPλυπαμεν. Virgines, quae eum quibusdam congrediuntur, tamquam
Sorores, probibuimus. Eodem etiam sensu prolata sunt laudata nu. erHieronymi verba: Coelibem Dernit Virgo germanum, Fratrem quac-rit extraneum. Atque huc reserenda est L. 44. Cod. Theodos. Lib. 16. Tit. de Episc. Eccles & Clericis, Anno Ch. 42 o. promulg ta. Ibi enim Imperatores, ut pertinacem morbum frustra Canonibus Ecclesiasticis antea proscriptum suis etiam edictis exulare cogant, his utuntur verbis: Eum, qui probabilem seculo disciplin im agi , dereserari eonfortio SOR RI AE avellationis non decet. c. licumque igitur eui eumque gradus Sacerdotio fulciuntur, vel Clericarus h more censentur, Extranearum sibi mulierum interdicta confortia cognoscant.
324쪽
1rdinctas, seu συ ει me τους mulieres in contubernio suo relinere, prae. terquam matrem, vel Drorem, vel amitam, vel solo personas, omnem suspicionem effugiunx. Ubinam heic, inquies, conversa Dκor memoratur, quam tamen Arelatensis Canon commemorat 8 At, inquam ego, estne propterea 1 Nicaenorum Patrum constitutionibus alienus Arelatensis Canon. , unumque Stricium sapit acerrimum coe . libatus patronum 8 Nequaquam prosectb. Etenim aut uxores in Sacerdotum contubernio permisit Nicaena Synodus, aut minime. Si primum, cur matre, sorore, atque amita, de quarum continentia dubitare vix licebat, sigillatim enumeratis, uxorem praetermisere Sanctissimi Patres Τ Debuerat ejus ante alias exprimi nomen; nam, uti
infra innuam, testibus innumeris Scriptoribus, ne Synodi quidem Nicaenae temporibus, Episcopi, atque Presbyteri uxoriae rei dare operam sinebantur, saltem in plerisque Catholicorum Ecesesiis. Sin
autem Nicaeni Patres uxorum quoque cum Clericis cohabitationem edicto illo vetuere: quid aliud fecit Arelatense Concilium, nisi id ex indulgentia concedere, quod vetitum ante fuerat, dummodo inter eos nullum amplius intercederet commercium carnis, & vir Fr 3ris , uxor verδ Sororis appellatione deinde contenti essent 8 Quod si Historiam Paphnutii 1 Socrate, ac Sozomeno literis traditam hele aliquis recantet, probaturus, ipsis quoque Sacerdotio initiatis conjuges retinere olim liberum fuisse: videat, ne rem dubiae fidei in subsidium advocet. Nam si vera Paphnutii Historia est, apertissime etiam constabit, reliquos Nicaeni Concilii Patres in eam inclinasse sententiam, ut coelibatus , Presbyteris omnino servandus esset, quod jam pluribus in locis religiose fiebat, unumque Paphnutium, caeteris dissentientibus, intercessisse, & conjugii vinculum vel post Presbyterii susceptum munus suasisse. Ratio ergo poscebat, ut Nicaeni Patres de concesso Presbyteris uxorum contubernio aliquid innuerent, ne silentio suo illud viderentur interdixisse. Sed quae Paphnutii Historiae habenda sit fides, ε S. Hieronymo sacile possinmus intelligere. Ante Socratem, & Sozomenum, qui de Paphnutio talia scripsere, ipsoque seculo, quo habita fuit Nicaena Synodus, flo. ruit Hieronymus. At is eorum certε non ignarus, quae in cete, berrima illa Synodo peracta fuerant, ad Pammachium in Epist. L. vulgatissima haec verba scribit: Episcopi, Presbteri, Diaconi, aut virgines eliguntur, aut vidui, auν ωπὸ post Sacerdotium in aeternum pudici. Tum contra Iovinianum: Cerab eon eris, non posse esse D
325쪽
vir, non quas vir renebitur, sed quasi adulter damnabitur. Neque est quod quis objiciat, Hieronymum de consuetudine tantum occidentalis Ecclesiae agere; etenim Orientis, Aegyptique Ecclesias, atque ipsam Petri Sedem consuetudine hac prorsus obligari assirmat, adversus Vigilantium disputans. uid facienν, inquit, Orientis Eces sae, quid Aegypti, CT Sedis Apostolicae, quae aut virgines Clericos
accipiunt, aus continentes, aut Is uxores babuerint, marisi esse des νuns p Id etiam ab Africanis Ecclesiis constitutum fuisse, nos docent
Canones Africani III. IV. XVI. XXV. LXX. 3c Gn. II. Concilii Carthag. II. Anno 33 . ubi videas ab ipsa Apostolorum traditione, atque institutione, moris tam pii primordia derivari. His accedat S. Epiphanii auctoritas in Compendio Lib. III. imo totus antiquorum Patrum chorus, ae praecipuε Eusebii Lib. I. de Demonstri Evang. Cap. IX. Gregorii Nyssent, Ambrosii, Chrysostomi, dc Oecumenii, quorum testimonia colligas 1 Baronio ad Annum Christi 18. δε323. 1 Bellarmino, , Coccio, aliisque vetustis Polemicae Theologiae Scriptoribus, Sc a nuperis Praenotionibus Mystagogicis Q U. Nicolai Comneni Papadopoli Resp. III. Sect. VIII.
Igitur ab uxoribus Seculo etiam vulgaris Epochae quarto a stinebant Sacerdotes; δc quum incontinentiae suspicionem contuber. nium illarum cum iis, qui olim mariti fuerant, secum trahere posset, hine , Nicaenis Patribus tacita constitutione uxores cum Cleri. cis habitare prohibentur. Grave, ut arbitror, postea nonnullis visum est, mulieri, quae ante Sacerdotium ad familiam regendam, libero. sque procreandos Deo auctore destinata fuerat, ita renunciare, ut ab ipsa familia, ac maritali domo excludenda foret. Quamobrem Coa. stantinopolitant Imperatores Anno Christi 42 o. auctores fuerunt, ut uxores domi retinere Clericis liceret, alienato tamen quovis carnis consortio. In Lege M. Cod. Theod. Tit. de Episcop. Eccl. 3c Clen
Lib. I 6. quam retulimus supra, haec habentur: Illas etiam non reis linqui eastitatis hortatur adfectio, quae ante Sacerdotium maritorum legitimum meruere coniugium; neque enim Clericis incompetenter adiunctae sunt, quae dignos Sacerdotio viros fui tanυersone fecerunν. Et huc referendus videtur Canon inter Apostolicos, ut vulgd audiunt, quinctus ita conceptus: Discopus, aut Presbrer uxorem pr priam nequaquam sub obtentu νeligionis abiiciat. Itaque si omnia hnobis prolata benἡ perpendantur testimonia, palam fiet, nil contra Nicaenorum Patrum mentem ausos fuisse Arelatenses Patres, Sc SLricium Pontificem Maximum consuetudinem Ecclesiarum ferme omnium L GiliZod by Cooale
326쪽
GRAECO LATINA . 3ῖ7nium suis decretis confirmasse, imo indulgentia majori, qubm N, caenos Episcopos, usum, quamquam ab Haereticis veluti severissimus coelibis vitae patronus traducatur. Multd magis constabit, impudenter agere Dodwellum, quum Presbyterorum Castitatem, &Virginitatis cultum , superstitionem seculorum recentiorum appellat , tota certe in ipsum antiquitate reclamante. Ceterum eruditε facit Dodwellus, dum scribit, Fratrum Sor rumque titulis post Sacerdotium susceptum consuevisse donari, qui prius mariti atque uxores fuerant. Nimirum sublata corporum conjunctione, restabat animorum, & instituti sanctissimi concordia. Id& ego supra adnotavi ad Nazianzeni Carmina --ψα, & ad S. Paululi Nat. XIII. Tom. I. Anecdot. ubi de conjuge sua Therasia adstante agens Deum ita alloquitur:
Vincula rupisti. Idacius ver3 eamdem Therasam de Coniuge Sororem Paulin; factam in Chronico tradit. Dod vellus ipse Amphilochii locum citat in Vita S. Basilii, ubi memoratur cuiusdam Anastasii Presbyteri γλὸ ἰν
Soror. Eadem nos docet S. Hieronymus in Epist. XXVIII. ad Lu. cinium, ubi inquit: Haber recum prius in earne, nune in Diritu sociam, de Coniuge Germanam, de femina virum, de subiecta parem. Et in Vita Malchi: Habeto me Coniugem Pudicistae, o magis ani. mae copulam amato, quam corporis. Verum antiquiora etiam istius sonsuetudinis, istorumque nominum, exempla habemus, ut intelli. gat Dodwellus, non recentiorum seculorum esse inventum morem dirimendi conjugalis commercii, quo castitas deinde coleretur. Ce te vel ipsis ferme Apostolorum temporibus haec scribebat S. Herma Lib. I. Pastoris: Pos multos annos puellam hanc visam ego recognovi, eoepi eam diligere, ut Sororem. Infra addit: Sed impropera verba haec filiis ruis omnibus, o Coniugi ruae, quae futura est Smνον tua. Libro etiam III. Similitud. IX. Cap. XI. Virgines quamdam ita Hermam alloqui finguntur: Nobiscum dormies, ων Frater, non ut Maritus. Ad quae loca eruditissimi Cotelerit notas consulere licet, ibi enim citantur Clementis etiam Alexandrini testimonia ἡLib. III. & Lib. VI. Stromat. 3c Venantius Fortunatus, & Canon
327쪽
XIII. Concilii Arvernensis, & XII. Concilii II. Turonensis, & XI.
Matisconensis Primi. Revocant me in semitam, unde divertere me coegit Dodiselli confidentissimum ingenium, S. Hermae verba, ut quo tempore in Ecclesiam Dei irrepserit Agapetarum pestis, & Sinnifactorum abusus, investigem diligentius. Si fidem Dodiselli conjecturis habemus, S.Cypriani aevo ortum suum debent Agapetae; miram enim, ut hic Scriptor ait, continentiae rationem 1 Christianis antea habitam suisse, S. Iustini, Athenagorae, & Minutii auctoritate constat, neque Iocus antea suerat Agapetarum sordibus. Sed longe ante Cypriani tempora hujusmodi morbum invaluisse, facile mihi persuadeo. Audi. sti, quid Virgines illae ad S. Hermam dixerint, nempe: Nobiscum
dormies, ut frater, non ut Maritur. Erant igitur vel ea tempestate, qui cum Virginibus communem lectum haberent; & quum in eo. rum consuetudine aut nulla intercederet, aut nulla intercedere finis geretur impudicitia, ideo non Mariti, sed Fratres, appellabantur. Pergit autem narrare S. Herma, quid postea sibi contigerit. Ea ve. τὸ , inquit, quae ex illis prima esse videbatur, amplexata me est, o osculari me coepit; caeterae verὸ quum vidi fenx me amplexari ab αἰa, ipse eaeperunt me ut FRATREM Uculari. Addit infra:
Maus ergo illa nocte eum eis iuxta eamdem turrim. Straverunt au. rem tunicas suas linteas in terram, o me in medio celticaverunt,
nee quidquam aliud faciebant, nis quod orabant. Vides, ut nullus libidinis afflatus Hermae cum Virginibus concubitum postea corruperit. Hoc idem jactitavere subinde reliqui σωσί τοι, revera cum Virginibus concubantes, quod tamen S. Herma ab eis dissimilis iavisione tantum sibi objectum suisse confixit. Erunt nihilominus, ut suspicor, qui tam vetustam Agapetarum originem esse non putent, quippe in Pastoris Libro non res vera, sed ficta narratur. Clarius igitur hac de re testimonium ἡ Tertulli,no petamus, qui certe ante S. Cypriani tempora floruit. Is in Lib. de Jejuniis Cap. ultimo, ita in Catholicos, e quorum castris ad Montanum defecerat, oratione invehitur: Apud re Agape in cacabis fervet, fides in culinis ealet, oes in ferculis iacet. Sed maior his es AEPE, quia per hane adolescentes tui eum SORORIBUS dommiunt. Anendices scilicet gulae, laseiυia, atque luxuria. Quam δε- eirtatem o Apostolus sciens, quum praemisessor Non in ebricratibus, nec in comessationibus; adiunxit: Nee in eubilibus, oe libidinibus.
Quibusdam igitur Catholicis Tertullianus dicam dicebat, qudd eo.
328쪽
GRAECO LATINAE. 32'rum adolescentuli, peractis non sine nimio epularum usu Agapis, interdum cum Virginibus dormire non dubitarent. Verane, an falsa lividus hic Scriptor nobis narret, incertum est mihi. Illud certum, quum huic flagitio praetextum, gloriosumque vocabulum Dilectionis, sive AGAPES obtenderent adolescentes; quare vides, eos Tertulli num deridere, quasi majorem, qu m quae in sacris eorum tempo. rum conviviis, sive Agapis, erat, Agapen, atque Dilectionem praese ferrent. In Lib. etiam de Pudic. Cap. X. Calices Catholicorum,
in stultumque illis sub imagine boni Pastoris Iesum Christum ipse
Tertullianus appellat ebrietaris idolum, oe me uiae UFlum post Cali. oem subsequuturae. Idem alio in Libro, nempe de Exhori. Castitatis Cap. XII. secundas improbans nuptias, & quarumdam spiritalium
uxorum usum commendans, Agapetarum consuetudinem innocenter
approbare videtur. Inquit enim: Habe aliquam uxorem spiritalem: ad fume de υiduis, fide pulchram, paupertate doctam, aetate signatam. Huiusmodi uxores etiam plures haberi Deo gratum est. Certe hinc sibi Agapetae aliquod defensionis argumentum arripere deinceps potuerunt. Ut tamen altius inquiramus in hujus pestis originem, ad Pi tonicam Philosophiam prim B divertere necesse est. Vix autem est quisquam inter eruditos, cui hanc in rem Socratis, ac Platonis dogmata ignota sint. Scilicet Amorem quemdam Philosophi illi excogi tarunt, nou corporum quidem, sed animorum, & hunc masculis etiam erga masculos communem fecere, uti luculenter ostendit in
Praefatione ad Platonis Convivium Marsilius Ficinus. Hinc Apuleius Platoni impense addictus tum alibi, tum praecipue in Apologia totus est in Amoris hujus commendatione: & de Venere, ut appel. lat, Coeliu loquens, solis, inquit, illam hominibus datam esse, eorum paucis, nullis ad rumiruisinem stimulis, vel illecebris Iectatores suos percellentem. Quive eius amorem non amoenum, oe lascitiam, sed contra incomtum, o serium pulchritudine honestaris virtures amaroribus suis conciliare. Porro ab Ethnicis ad Christianos speciosus hie amandi ritus aditum sibi fecit; atque uti apud illos quamplurimi male audiebant, quδd amorem animorum corporeis tandem illece. bris corrumperent, ita & apud istos eadem finistra fama invaluit.
Fratris autem, ac Sororis nomina, quibus σπωπακγοι velare deinde
suam impudicitiam, atque maritis distingui consueverunt, ipsa quo. que 1 Gentilibus accepere Christiani, uti plura profanorum Scripto. rum exempla, & loca docere nos possunt. Praeterea si quidquam iare adeo , temporibus nostris remota conjicere licet, quibusdam Pau. Tam. XII. T i ii Apo-
329쪽
33o A NEC DO TAli Apostoli verbis Agapotas abuti eoepisse suspicor. Inquit is in Ep.
I. ad Cor. Cap. IX. Μὴ ουκ εχο αεν ἐξου - αδελφὴν γυναῖκα περια-
γειν , - καὶ οἱ λοιποὶ Α'ποςολοι ; Numquid non habemus pore rem mulierem Sororem eireumdurandi; seM reliqui Apostoli P Quibus verbis significare videtur Paulus, caeteris Apollolis non uxores quudem fuisse, sed matronas quasdam honestissimae vitae, quae tum Apostolis ipsis, tum sanctis aliis viris liberaliter victum suppedit rent, eisque sese comites adderent. Idcirco Sorores nuncupatae, ut maritalis licentiae suspicio prorsus excluderetur. μν ωπὸ, inquit S. Hieronymus Lib. I. adversus Iovinianum, si γυναῖκας Mηores accipiamus, non mulieres I id quod additur SORORES, rellis uxores, carostendis eas germanas in spiritu fuisse, non conivges. Quare conj ctura ducor, primis etiam Christianae Reipublicae temporibus quo. sdam fuisse, qui ut libere eum seminis versarentur, his Apostoli veris bis, uti di Sororis appellatione fuerint abusi. Aliud fortasse exemissum sacris e Literis petitum suam in rem trahere potuerunt Agmperi, uti videre est apud S. Epiphanium in Haeresi LXXVIII. quae est Antidicomarianitarum num. D. Postquam eruditus iste Scriptor caussam tradidit, cur Ioanni Apostolo Virginem matrem Christus e Cruce pendens commendarit, haec subdit: Α - τουτο ς αφῆ εἰς
βλαβ ν τισι, καὶ δοξωπιν ἐν τουτω λαμβανειν προφασιν, συνειπακτους καὶ 'απητας ενικαλουαένας ἰαυτοῖς ἐπινοειν δια κακομήχαιον υπονοιαν.
Hoc est: Vereor ne hoe ipsum, quod dico, fraudi ser aliquibus, usad bnifactas oer Agapetas, quas vocanν, feminas rexinendas quod genus pessimo sibi animi errore machinari funν, fucum inde aliquem, eolarem arcessisse videantur. Verbis etiam Apostoli scribentis ad Philemonem abutebantur nonnulli , ut in Commentariis ad eam. dem Epistolam prodit haec scribens Theodoretus: O' μακαριος Παλ
νον - . Hoc est: Philemonis coniugem, uν quae fide esset ornata, Bearus Paulus Agapetam, si υe dilectam appellavix. Nemo autem miaretur , s nune aliqui hoe verbo ossendunrur. Vui enim re mala Ufunν, effeceruns, ut male voeabulum tuum audiret. Eraν aurem olim nomen honesum, or laude dignum.
At quando Epiphanii eruditissimi, & sanctissimi Scriptoris mentionem nuper injeci, non prius illum dimittam, qu in nobis aperueris,
330쪽
xuerit, quibus praecipuὶ Haereticis Agapetarum consuetudo olim pla. seret. Auctor ille est in Haer. LXIII. quae est originianorum num. 21. solitos fuisse hujus Sectae cultores obscoenis libidinum modis se. se inquinare, atque id potissimum curasse, ne in corruptis multeibus aut laetus conciperetur, aut signum ereptae pudicitiae appareret. Quin castitatis nomen nefandis congressibus obtendebatur, cui virtuti omnium maximε se illi simulabant addictos. At de Hieraci. tis in Haer. LXVII. num. ultimo clarilis loquitur Epiphanius, si
Idelt: Caeterum ridiculi υA maximὸ sunt Hieracitae ob ad iiiiias illas, S' Cointroductas feminas, quas quum apud se habeaπν, ad
quotidianum dumtaxat minisserium eas se adbibere gloriantur. Encraritas quoque hujusmodi morbo antiquitus laborasse, evidenter idem Epiphanius affirmat; quamquam enim continentiam ii gloriosε ad. modum iactitarent, assidue tamen cum virgunculis, atque mulierem sis versabantur, cum iis iter faciebant, communem habebant & do. mum, & mensam, earumque ministerio utebantur. Quod si ad Ni. laitas, reliquorum fere Haereticorum Antesignanos, primordia AEgapetarum referre velis, non insulsε id facias, sed nullum rei imitem dabis. Attamen animadversione dignum est, quod de Gnos Lais v Nicolao prognatis idem S. Epiphanius scribit ad Haer. XXVI. Nihil magis exploratum est, quIm id hominum genus in omnem impudicitiam liberὸ, palamque effusum fuisse. Viri autem ab uxo.
ribus discedentes, ita singuli singulas alloquebantur: Ποιησον σει πιγάπην ιαετα τῆ αδελφοῦ. Fae Agapen eum narre. Quibus ex verbis tum antiquitatem, tum etiam originem Agapetarum intelligere pos. sumus, quum certε concubitum turpem, Agapes, seu Dilectionis nomine obtegerent Gnostici, impurosque concumbentes non alio, qu mFratris nomine appellare solerent. Atque haec de vetusta hujusmo.
di pestis origine. Verum pervicaci morbo, uti iam vidimus, SS. Patres, & Concilia singulis seculis ire obviam, ae obniti non cessarunt, non ratio. nibus modδ, sed severis edictis, Agapetarum usum 1 Christiano grege exturbare conantes. Praeter ea, quae hactenus produximus, illustria sunt documenta Concilii Toletani Primi habiti Anno Christi 4ao. cujus Canon VI. Puellam Dei, videlicet Virginem Deo dieatam, prohibet familiariatem habere eum Confessore, aut cum quia bor Laico, sibi sanguinis alieni: Toletanum vera Quartum habitum T i a A Diuitia by Corale