장음표시 사용
41쪽
libello singulari de Munis. Conseisisimi illam insigniter Ecclesiam deis
praedicat. Ei uidem etiam Impeia toris Epistola ad Asricanos a Bais Fonto ad Annum 3IS num. 61. retertur & Bibliotheca Petri Pithaei, in qua Basilicae mentio habetur in Constantina civitate ipsius Augusti iussu extructae, qua a Dotiati ilis occupata, novae excitam
dae locum Episcopi illi poposcerant, & Imperator eis largitur. Eusebius praeterea pluribus in locis novam Baiilicarum in meliorem msum conversitonem coin memorat. Quod pollea sequentes imperatores imitatione prael iterunt, unde Ausonius in gratiarum in. ad Gratianum inquit: Basilicae olim negotiis plenae, nunc votis votisque
pro tua fature susceptis sonant. At obstat Hygini Pontificis anno
Herae Christianae I 32. viventis constitutum. quod apud plerosque Canonum collectores etiam Evaristo anno CX. viventi adjudicatur,& a Gratiano in C. omnes Basilicae, de consecr. dist. I. resertur, ubi Basilicarum mentio habetur. At Isidori Mercatoris quum hoc esse figmentum pateat, quidquid Turrianus, aliique contenderint,
nihil in assertum militat. Opponi adhue possunt optati Milevetani Lib. I. de Donatist. schism. verba. Hi, o eaeteri, quos Principes suos fuisse paulo post docebimus, post persecutionem apud Cirtam ritii. ratem quia Basilicae oecdum fuerant restitutae) in domum Urbani Carisi eo edιrunt die 3, Idus moiar. Id autem accidit in Maxentii persecutione, antequam de sancta Religione amplectenda quicquam Constantinus cogitaret. Dico Optatum loqui consueto, licitoque Anachronismo, illud enim nomen, quod tum temporis, quo is scripsit Anno nempe 368. aut forte post) Ecclesiis insignibus inditum e. rat, ad sacras ante Constantinum aedes transtulit, & id quidem ex Historici ore, non quod revera sic appellarentur. Sed quare Sacrosanctis Ecclesiis adiunctum hoc nomen P Isidorus Hispal. Episcopus
Origin. Lib. XV. Cap. XIV. rationem reddere nititur his verbis: Basilicae prius vocabantur Regum habitacula, unde & nomen habent, nam Βασιλεια Rex, & Basilicae regiae habitationes. Nune autem ideo divina templa Basilicae nominantur, quia ibi Regi omnium Deo cultus, & sacrificia offeruntur. Isidorum porro secuti sunt Amalarius de Eccles. officiis Lib. II. Cap. II. & walfrid. Strabo dareta Eccles. Cap. VI. Sed haec Isidori ratio, seu conjectura non bene sibi cohaerere videtur. Quandoquidem non Βασιλικὴ, sed Bαm. Regale habitaculum noncupari solebat, ut ex Platone V. te. gum colligitur, & frequentius etiam Βανι λειον. Audi Xenophontem. Lib. VII. τί πιν των ν αν mςοτάτους π ρι το βασιλειπ
42쪽
φυλ - λάSοι quasdam fidissimas Regiae domus custodias sumere possit. Plato ad Axioch. ἐν η βανιλεια πλάτωνος ουκ ἡττω τῆς του Δικα iis: In qua Plutonis regia sunt habitacula non inferiora Iovis aula. Athenaeus Lib. V. δε si λιγυπιν λάς nunc Bui. laea dicunt aulas. Praeterea Athenag. sua in legatione bis Basili. cae meminit hac signi fidatione, at non simpliciter, modo enim Βα.
λικην regalem nempe domum, modo κατάγωγας Βα λικας
hoc est aedes regiax scribit. Sic passim usurpat Herodianus, aliique Graeci scriptores. Igitur Basilicas olim denominari potuisse, aut re-Vera denominatas regum domus suisse aegre persuaderi potest. Patet autem ea solum loca, in queis iudicia, ut superius dixi, habebantur tum designata peculiariter fuisse, quum Basilicae simpliciter nomen fiebat. Plutarch. in Publ. ἐι μίαο ῖ- su ὀικία Δομετιανῆ σοαν, η Βα Mκην, η βαλα, εῖον si semel vidisset in Domitiani domo porticum, Basilicam, & Balneum. Ubi vides a Regio Domitiani palatio
Basilicam distingui, aliudque significari quam Regiam domum. Et
hinc quotquot Auctores Basilicae nomen absque alia notione usurparunt, memorata solum loca intellexisse certo certius apparet. Caeterum in sacra templa traductum hoc nomen fuisse ex eo, quod ibi Regi omnium cultus, & sacrificia offerantur, lubricum est argumentum . Cur enim omnibus templis vocabulum hoc exinde accomod
tum non fuit, sed ingentibus tantum, magnificisque Ecclesiarum molibus, quum & in humilibus Ecclesiis omnium Rex Deus perinde, ac in vastis colatur Τ Deinde qui Regum habitacula vocari possent tot Urbis Basilicae, quas a Paulo Aemilio, Matidio, ac Martiana, vel a T. Sempronio, aliisque Romanis Civibus, non utique Regubus extitatae suere ρ Aliunde igitur ratio expetenda est, Basilicas a veteribus appellatas fuisse certas Iudiciis peragendis institutas domos
inde conjicio, quia nonran Βασιλεw non Regem tantum, sed & Iudicem significat, unde Hesiodus vocat δωροφαγους Βασιληας: Iudices doni viros. Ex Iudicum igitur nomine in eas domus nomen tra insferri potuit. Christianorum vero Ecclesiae appellationem hanc fortutae videntur, tum quod ipsaem et Basilicae a prophano pium in sum traductae nomen retinuere, tum quia sacrorum quorundam templorum forma ac aedificium eis perquam simile erat. Basilica namque olim navim habebat mediam testudinatam, ac apsidatam, quae ex utraque ex parte porticibus concameratis iuncta erat ita ut in una porticu judicia, in alia exercerentur negotia. E medio spatio
tu utrumque latus per intercolumnia, seu peristylia liber prospectus
43쪽
aperiebatur, uti Vitruv. Lib. v. Cap. L egregie docet, & ex Paulo Silentario Salmasius in Solin. pag. 83 I. &α ulti edit. Hujusmodi heic Mutinae antiqua & magnifica D. Petri apud Benedicti nos Ee.clesia se praebet. & ni fallor, Lateranensis quoque una cum aliis in Urbe Basilica. Ea vero quae apud Romanos re la appellabantur, quadrati, rotundi, octagonique operis saepius constituebantur. Quod imitati Chri litanae Religionis Professores templa nuncupabant extructas hoc pacto Ecclesias, & Basilicae vocabulo alias in oblongum porrectas afficiebant; Ita etiam sentire videtur Eruditiis mus vir Iohannes inhillonius in Itinerario Italico. Sed & alia succurrit ratio ne mi. ni quidem, quod sciam, antea observata. Basilicae enim non iudiciis tantum, negotiisque inservierunt, sed & sacrae fuere, immo in eis laetificia habebantur. Quare non ideo solum sub itipulationem cade. re nequibant, quia publica, sed quia sacra etiam apud Gentiles aedifiata erant L. inter stipulantem. l. sacram rem 1s. de verb. Oblig.
Colligo id ex eodem Vitruvio libro citato, ubi inquit: Ideo quod mediae duae s columnae ) in ea parte non sunt positae, ne impediatur aspectus pronae aedis Augusti, quae est in medio latere parietis Basilicae collocata. Et inferius. Transtra sustinent unum culumen perpetuae Basilicae, alterum a medio supra pronaum aedis . U. hi promi nomen attendendum est, videlicet, vestibulum templi, &est idem quod το εμπροσεν τῆ pars ante templum sita. Sicuti etiam aedes ibi pro sacra domo accipienda inconcusse venit. Praet rea Basilicam Neptuno dicatam ab Hadriano Caesare refert Aelius Spartianus, a quo etiam Imperatore tu honorem Plotinae Basili. eam aliam apud Nemausum opere mirabili excitatam perhibet. Ethaee quidem opera nil aliud quam sacra templa esse poterant, uti mos apud Paganos mortuis excitandi erat, in queis res sacrae pera.
pebantur. Quod recte asserit Dio in Hadriani vita σθεν, inquit, οῦ
Quare mirandum non est, si & Plotinam defunctam, cujus opera imperium sortitus fuerat & a qua plurimum diligebatur, amore, ac honore fuerit prosecutus ita ut per novem dies pullatus incesserit,
eique νemylum eurruxerit, & quosdam hymnos in ejus honorem comoposuerit. Basilica igitur templum etiam fuit & quidem sacros in v. sus institutum, aut saltem in Basilicis templum suit, seu sacellum intimam forte, aut lateralem Basilicae partem occupans, ex quo Bα
44쪽
σιλικB ἰερον basilicae templum apud Politianum dicitur. Quare so. lemniter hallucinatur Pius Anti Bartolinus in L. nemo Apostolorum C. de sacros Eccles apud Gruter in Thelauro Crit. ubi adversus Ba totum aliosque Iuris interpretes deisinit: Intelligunt Basilicam pro Ecclesia, quod eli falsum : Nam Basilica est locus publicus, non sacer &c. loca namque illa constat templorum sacrorumque locorum φωciem fuisse, ac proinde non satis recte locum Statii explicasse videtur Ianus Parrhasius Sylloge IV. Ep. V. ubi Papinius Lib. I. Sylvari ait - Dierum passus hine Iulia reuela tuen ur, Iuine belligera fuHimis Regia Pavii.
Censet enim de aede Iulii Caesaris, quae a Basilica eiusdem Iulii
dissimilis fuit, intelligendos versus, quum & Basilicae congruere templi nomen ex D;one viderimus, & a Basilica Pauli memorata Basilicam aliam Iulii designare Poeta videatur. Sed aliam accipe υωritatis hujus assertionem; & eam quidem exoticam. Quid, inquies, Iam novum adseres 8 Marmor est Smyrnense revera mutilum, sat sque obscurum, sed cui litem dirimere fast est. Apud Seldenum ha. betur inter Arundeli. Graeca No. IV. & apud Reines. Classi II.
num. 68. Recensebo vero, quae ad rem faciunt
Iunν Ci Bissus praeses Bassicam Deaνum Nemesium tegere. Inserius vero Nymphidiae Sacerdotis summae meminit, uti Hymnorum, re-Tumque aliarum, quae Deabus Nemesiis aedem constitutam fuisse divincunt, quamque Basilicam appellari cernis. Quum itaque quid sacrum serent ipsae sub Paganis Basilicae, mirum non est, si sub . Christianis quoque usu converso vetustum retinuerint nomen, quam. plurima enim vocabula tam istis quam illis communia fuisse quo. ad Religionem omnibus constat. Caeterum Basilicarum appellatio aevo sequiori usurpata adeo fuit, ut omnia pene templa sub ista comprehenderentur, quanquam illa insignioribus tantum rectius a pareat convenisse, ut D. Ambrosus insinuare videtur Epist. XXIX. di novae edit. XL ad Theodos Aug. - eerre, inquit, s iure gemrium agerem, dicerem quanras Melasae Basileas Iudaei rempore Imperareris Iuliani incenderint, duas Damasci, quarum una tan reparata
45쪽
mibus horret ruinis. Incensae sunt Basilicae Gazis, Ascalone, Aer po oee. Incensa es oe Basilica Alexandriae a gentibus, o Iuda is, quae sola praestabat eaeteris . Quibus verbis Ecclesias ingentes, amplioresque quas Iudaei flammis tradiderant, neque tamen expensis propriis reaedificarant, probe designat, dum Theodosins humilem per Christianos incensam Synagogam a Christianis quoque reficiendam mandasset. Non nego tamen quin hoc nomen sortiri potuerint etiam Ecclesiae ex ipsa ejus significatione, nam Basilicus pro Regio, a gusto, magnificoque usurpatur. Athenaeus Βασιλυκηί ες,1τα & βα συμποτιον pro magnifica veste, sumtuosoque convivio habet,st passim apud omnes. Quare quum insignia erigi caeperunt templa, eis tum inditam hanc fuisse appellationem par eli credere, subintelligendo Basilicae nomen Ecclesiae, tale quippe voeabulum iis temporibus etiam ad alia quam ad Curialem locum translatum fuerat, nimirum ad quastunque domus privatas, ut apud Hieronymum in Epist. XVIII. 00 ad Marcellam videre eli, inquit enim: Ubi suns arae porri s P ubi aurata laquearia r ubi domus miserorum poenis, o damnatorum labore vestitae P ubi instar palatii opibus privatorum extructae Basilieae t
De Templis, Fanis, ac Delubris.
Huadruptia apud Gemiles rin eario. Eo nomine quatuor primis δε- eulis abstinuere Cbristiani. De Fanis variae Antiquorum sentemriae, ubi etiam de Delubris . Apud Christianos veteres Fani nomen in usu non seir; non se de Delubro viderur.
d βφυ- ex Isidoro Lib. XV. Orig. Cap. IV. sic dici.
tur, quasi tectum amplum, fuitque generale nomen quibuscunque locis magnitudine conspicuis conveniens. Ac primum in Augurali disciplina pro caelo sumitur, unde Septimius Poeta in Hymn. Iani apud Victorin. Rhetor. Cu. referata mugiunt aurea caeli templa. Lucretius saepe hae utitur signiscatione; libro enim
a In nupera Vallarsi Edit. Venet. i csi Epit L XLVI.
46쪽
a . . . . Nee Coeli lucida templa. Lib. II. Id rursum eoeli rellarum re la receptant oec.
Lib. V. Pagim per Geli volυunt se immania templa. Quod idem asserit Varro de lingua Latina Lib. VI. ex Hecuba haec citans: O magna templa eoeli tum eommixta stellis splendidis. Secuti. do vero pro quolibet loco clauso capitur etiamsi profano, nec a guriis consecrato. Idem Varro eod. lib. inquit: Curia Husidia rem. pium est, oe ramen sanctum non es, hoe est quicquid palis, hastis, aut aliqua re έimili claudi potest. Eadem Servius notat ad Lib. IRAeneid. ver. I994 ubi Tempia Ioυ; eentum latis immania Regnis,
Tertio Templi nomine sepulcrimx notatur. Nonius Marcellur Cap. VI. de impropriis. Templum, inquit, er sepulcrum diei potest verarum auctoraxate. Virgil. Aened. Lib. IV.
Praeserea fuit in tectis de marmoνe Tempiam Coniugis ausiqui Tandem Templum est aedificium Deo dicatum, & sub hac ratione tum Gentilibus, tum Christianis in usu semper fuit, & inquit L ctatius male Lactantium quidam appellant ad Lib. I Thebaid. Stati Penates homunum sunt Deomum remNa. Templorum autem uis suin, ac appellationem a Iudaeis prodiisse constat, qui primi οπῶ nium Deo opti Μ κ. Templum excitarunt; Romani etenim I 7 . prioribus annis, ri u Persico, templis, simulacris, Deorumque imaginibus caruere, ut ex Varrone D. Augustinus Lib. IV. de Civ. Dei Cap. VI. notat. Sed haec aliis. Ecclesiae ramea, quod nobis heleanimadvertendum est, tribus prioribus seculis, 3c pene sequenti toto templi denominatione caruerunt, quam ea im adhuc ex Ethnicismi imperio Religio Christiana consurgeret, quod Paganicam vocabulum hoc redoleret superilitionem, in consortium suum recipere non sinistinebat. Quare specialiter pro aedibus salsorum Numinum usurpat templi nomen Hieron. advers. Vigilant. Epist. LIII. his verbis: Et cum Iuliano persecutore, Sanctorum Basilicas aus destrueret, aux
47쪽
M templa Tonverterra P Quod autem adfertur ex Lactantii carmine
de passione Domini, ubi ait: Suisquis aedes, mediique subis in limina rempl. Siste parum m.
Deili negotio exsufflatur, nam Lactantio Poemation hoc non modo, sed & alia duo, de Phoenice nempe, & de Paschate supposita esse iampridem eruditissimi viri concorditer edocuerunt. Caeterum tum ex Prospero de promisi. par. III. promisi. XXXVIII. quieumque sit auctor ille , tum ex optato Templi vocabulum Paganis tantum convenisse deprehendo. Et hic imprimis Lib. VI. de Schiis. Donat.
inquit: Quis nostrum intra ἐν templa P Quis vidis sacra Derilega PPollui homines possvnx fumis sacrilegis, nidoribur, feri'λis, Ianguine . Sed in bae ea a quis ingressus es templum P Usurpat enim absque alia additione nomen hoc optatus, quod sciret Gentilibus taurum Iabris insonare, profanisque Diis congruere peculiariter, ut ex Lactantio supra adnotavi. Quum tamen Aethnicorum impietas sublata foret, neque suspicio aliqua, aut horror Christianis auribus ex hac appellatione immineret, passim apud omnes sacris aedibus inditum fuit Templi nomen, ut ex Salviano, qui Lib. IV. de Provid. Ereissa, inquit, via portus Templum, aliisque ex scriptoribus subsecutis patet. Quod si apud D. Zenonem in Psalm. I 26. haec verba legas. Conventus quidem Ecclesiarum si ve Templi, quos ad secretam sacramentorum religionem aedificiorum septa claudunt, con laetudo nolita vel Domum Dei solita est nuncupare, vel Templum; arguendos eos videas, qui Veronensi huic Episcopo sermones illos a Guarino editos tribuunt, quum sub Galieni temporibus, quibus Tem pli appellatio a Christianis penitus proscribebatur, ille martyrium tonsummasse perhibeatur. Et haec satis de Templis. Fanum a famdo dicitur; templum enim quum Pontifex GentiIis dedicat, fnem aurereta verba fatur, ut inquit Varro Lib. V. de lingua latina. & Festus eodem verbo. Quamquam melius cum aliis ex eo dictum videatur, quod ibi populus eum Diis, Diique cum populo fari sol
rent. D. tamen Isidorus Lib. XV. Cap. IV. Orig. aliunde vocab lum hoc arcessit, quippe a Faunis, quibus templa Gentilium error construebat, prodiisse nomen scribit. Quod a Cornelio Frontone didicit dicente: Fanum a Fauno eo errarum, unde Fauni appellaban
48쪽
dianus ea vocat Fana, ex quibus fata petebantur, licet aut exscripto. rum, aut impressorum incuria pro fana eo loco fama legatur. Nuis gantur porro quicumque Fanum pro sepulcro usurpant; Cicero enim Episae ad Atr. XII. Fantim, inquit, feri velo, neque bae mihi erui potest. Sepulcri semilitudinem sugere non tam propter poenam legis studeo, quam u3 maxime sequar αποθέωσιν ' ubi patet Diis tam tum , aut iis, qui inter Divos reserebantur, extrui consuevisse F
na, eaque nedum sepulcra, sed ne sepulcris quidem similia fieri I, ge cautum fuisse. Sed ad Delubrum veniamus, quod quidem nomen, si Isidoro Hispalensi, Servio, Frontonique fides habenda, a diis ιuendo venit, nam vel homines piamia ibi sua diluunt, vel, quia
prope veterum templa fluebant sontes, ante ingressum gens dilueb tur. Paedianus vero Delubra appellat multas sub uno tecto aedes a diluvio pluviae munitas. Verum Macrobius Lib. III. Saturnal. ex
Varronis Lib. VIII. de Reti Divin. Institi haec habet. Delubrum alii existimanr esse, in quo praeter aedem sν area assumpta Dιdmeausa, ut es in Circo Flaminio Iovis Staroris. Alii locum esse, in quo Dei simulacrum dedicatum sit, ut ita ab Dei dedicato simul ero Delubrum coeperit dici. Sed quid nobis inter tot diversas dbeendum sententiast Aut eam, quae potior Videtur, seligere, aut omnes ridere debemus, quum & ipsi Antiquorum Antesignani, ipsa- rue praesertim omnium doctissimus M. Varro heic caecutiant, aut altem ambigui pendeant. Postremo tamen loro Pauli Diaconi, ejus qui Festum in Epitomen redegit, conjecturam hae de re audi, suque potes cachinnis parce. Delubrum, is ait, dicebant fustem delibraeum, hoc est decorticarum, quem venerabanrur pro Deo. At abeant
in malam rem veteres isti gerrones, nosque ad nostram reducti, auChristianorum Ecclesiis eommunia olim fuerint rini, ac Delubri nomina expendamus. Baronius ad annum 37. id negat, eosque improbat ex recentioribus, qui sacras appellatione ista Ecclesias profan, runt, quum omnes antiquos illa abstituisse certissimum perhibeat. Ego quo ad Fanum eruditissimo viro omnino assentiendum reor; peculiariter enim a Christianis gentium Templa hoc nomine signa. bantur. Commodianus Instr. XIV. Exis inde foras, Derum ma Fana requiris.
Et apertius D. Ambrosius Episti XXIX., & novae Edit. XL. Gnd;.eabitur etiam Valentinianorum Fanum incensum P Quid est enim nisi
49쪽
Fanum, in quo est conventus Gentilium 8 At quod est de Delubra non ita certum videtur, siquidem Isidorus loco supracit. de Delubris sic ait. I a nune funx aedes eum sacris finxibus, in quibus fideles r generati purificantur, o bene quodam praesagio Uelubra sunt appella.
a. Sunt enim in ablutionem peccatorum. Fons autem in Delubris is,cus regenerationis est, in quo septem gradus in Spiritus Sancti mUerio formantur. Ex quo cum de antiquorum, tum de suorum te porum usu Isidorus loqui videtur, quum fontes in Delubris regeneratorum esse locum insinuat. Erant siquidem in templorum atriis
fontes, ut ante illorum ingressum fidelium manus ablui possent. Paulinus Epist. II. ad Severi ait: Sancta nitens famulis interluis atria IF bis
Cantharus, intranrumque manus Iavit amne ministro.
Qua ex re Delubra nominari Ezclesiae quoque potuere. Et de hoc usu consulendus praecipue est Cl. vester Comes Ualerius Lani apud Malvastam in Marmor. Felsin. Neque a Christiana puritate dege. nerat hoc etiam uti vocabulo, cui nulla inest lignificatio, quae non& Christianos deceat. Non currit autem illud de Fano; quod muram sapiat Gentilium superstitionem, vel a Fauno, vel ab Augurum fando procedat. Licet neque ipsa fana a veteribus destrui solerent, sed Idolis fractis sancto rettituta usui pristinum tantummodo amitte. bant nomen. Qua de re loquitur Gregorius Magnus ad Melitum Abb. Ep. LXXI. Lib. IX. Ind. IV. Fana, ait. Idolorum destrui in eadem lente Anglorum minime debeno, sed i a, quae in eis sunt, Idola dest antur. Aqua benedicta fas, in eisdem Fanis aJogatur,
altaria eonstruantuν, reliquiae ponantur, quia se Fana eadem bene eonstructa sunt, necesse est, ur a cuisu Daemonum in obsequium veri Dei debeana commodari, ut dum gens ipsa eadem Fana non videt d strus, de eorde errorem deponat, ρο υerum Deum cygnoscens, ae dorans ad loca, quae eonfuevit, familiarius eonturνat. Et infra: Circae dem Melesias, quae ex Fanis commutatae fui oee. Quibus etiam ex verbis quum pateat omnia. quae apud Paganos Diis inserviebant templa a Christianis in Christi cultum conversa, magis probatur
quod superius de Basilicis dixi, nempe & eas falsis Numinibus fuisse
dicatas melioremque in usum traductas vetustum nomen adhuc retinuisse.
50쪽
De reliquis Ecesesiarum nominibus.
Ecelasa Dominicum, oe κυριακοἰ dicta. Memoria etiam,
RAETER illa, quae diximus supra sacris templis apposita
nomina, Dominicum ulterius tum apud Graecos, tum M pud Latinos antiquissime habetur. Hoc vocabulo usi sunt Cyprianus Serm. de oper. & Eleem. Vtiae in Dominicum sne Sacrisicio venis. Anonymus Scriptor, qui circa An. num CCCXXX. tempore Constantini vixit, apud Salmasium ad Solin. pag. 83 I. ult. edit. ait Ibidem modo iusti Constantini Imperaι ris Basilica facta est, idest Dominicum mirae pulchristidinis. Conculium quoque Laodicenum Can. XXVIII. Non oportet in Dominicis Deis, seu Ecclesis eas, quae dicuntur Agapes, fieri, oe in domo Dei medere, oe Meubitus sternere. ἐν τοῖς κυριακοῖς συνπὼιν, καὶ κουθιτα vinumιν. Qui Canon relatus Pist. XXXXII. C. non oportet pro κυριακοῖς habet Basilicas, neque immerito. Antiochiae quoque insigne fuit templum, quod Dominicum aureum appellabatur in historiis perquam celebre. Nominis hujus causam assignat Eusebius iaorat. de laudibus Constantini: Temyla, inquit, uni omnium Deo, a que Uniυersarum rerum Domino dedicanda curaυit, unde etiam Templa, quae erant ei consecrara, Domini nomen obtinuere, quod nomen non ex hominibus, sed ex ipse omnium Domino illis fuit imposium, oepropterea Dominisa sunt anellara. Haec Eusebius, quae eadem ha . het Ualfridus Strabo de reb. Eccles. Insuper Memoria templum vocari solebat. Hanc autem nomenclaturam familiarem habet Augusti. nus. Et ex eo prodiit, quod in Martyrum, Sanctorumque mem riam erigebantur Templa, unde in Concilio Africano, seu in Afri. canarum Synodorum Codice Can. L. quem & Gratianus retulit de Consecti Dist. I. Q placuit. Sic habetur: Dem plaeuis, ut altaria, quae passim per agros, o vias ramquam memoriae Martyrum tonsi νuuntur, in quibus nullum corpus, aut reliquiae Mara1rum eonditae
probantur ab Episcopis, qui locis eisdem prassunt, se scri potest, ever