장음표시 사용
221쪽
De divina Providentia adversus Dei s. Is I. Animadversio DEistae vocantur, qui divinam negant Providentiam, sive insectantur Deum curam habere de rebus mundanis. Tres insectas dispesci queunt; alii volunt mundum esse a se ab aeterno, suisque legibus, quae ab ipsis naturae dicuntur, regi ac gubernari varieque disponi; Deum autem in se beatissimum ac summe pedi sectum nihil prorsus in hoc mundo operari aci sacere, sed solum
eum cognoscere ac contemplari.
a. Alii concedunt quidem mundum a Deo creatum suisse , sed megant opus habere ulla conservatione & concursu Dei, quibus posisit permanere, & suas operationes sive motus in corporibus, sive cogitationis in animabus perficere, sed uti domus sine artifice perstat, ita Mundum sine ulla Dei aclione durare, & uti Iapis manu projectus sine continuata manus actione moveri pergit, ita illum sine aliquo Dei auxilio suas operationes continuare secuiaum leges naturae. Ex quo fit ut ordinarit quidem atque effecerit primum
mundi statum, non vero essiciat, administret & ordinet alios omnes sequentes, sed eos tantum videat atque cognoscat. 3. Alii tandem Deo concedunt tum creationem mundi, tum ipsius conservationem , non vero concursum cum actionibus rerum, qua ab ipse creatae sunt & conservantur, atque idcirco volunt Deum non emere, nec ordinare actiones mutationesque rerum mundi,
earum praesertim quae ad homines pertinent. f. I 62. Propositio Adversus primos Dei stas iam ostendimus , 73. mundum nec a se, nec ab aeterno exstare potuisse, & a Deo creatum ex nihilo fuisse ,& obj- diluimus quae adversus mundi creationem ab Atheis urgeri .lent. Unde supervacaneum est in his hoc loco Misari. Utrumque praestitimus adversus secundos, quod attinet ad conservationem substantiae g. 95. Adversus tertios pariter statuimus Scostendimus necessitatem divini concursus , Io . in omnibus rerum creatarum actionibus: cumque De istae hanc explodant praeser- sertim in actionibus liberis, huic dissicultati plene satisfecimus toto capite ultimo, ubi necessitatem divini concursus cum libertate actionum humanarum conciliavimus, atque illo praesertim, quod Deus
222쪽
concurrens cum actionibus liberis neeessario quidem e Scit id omne quod absoluti est in appetendi, animam ad bonum universe appetendum semper impellens, sed in animae potestate est relatis vum actus, idest dirigere appetitum a Deo creatum in hoc potius bonum, quam in hoc aliud.
i. a. Sed ut meam pro necessitate divini concursus rationem magis declarem, optionem do adversariis eligetidi utrum velint, utrum urg, quam esse neriuriam ad status ninrationem evicimus in ontiq.4. a.&seq. sit cum substantia necessaria conjuncta, an vero accidem
talis ut ibidem, & in Psycholog. q. pr. & seq. pariter ostendimus. Si primum, jam constat quae actione Dei conterriti substantias admittunt hi tertiae species Deistae, eadem conservari quoque vim cum substantia necessario conjunctam, & conservatione vis, ex qua ipsa per se mutatio exsistit. concurri ad ipsam mutationem. Siaautem sit accidentalis, iis rationibus, quas attulimus in in tot
gia f. eici conficiemus eam a Deo creari, & ideo etiam conse vari debere f. Io & seq. qua conservatione vis rerum fit manis festum Deum ad mutationes, quae a vi oriuntur, concurrere.. 3. Quod si Deus substantias & vires creatas non solum creat, verum etiam conservat & veluti continuate crear, atque hoc pacto concurrit ad singulas rerum creatarum actiones minationeque, quae, nisi Deus. vires illae quibus mutationes esse non poilum, comservaret, continuo prorsas cessarent; quis negare potest Deum non Iesum e nihilo creasse mundum & ejus vires, verum etiarn continuata actione conservandi perpetuam rerum omnium earumque Inutationum curam & administrationem habere
Si Deus optimus, persectissimus & sapientissimus mundum regeret , non serent tot mala in eodem ; atqui innumerabilia sunt mala in eodem. Ergo Deus optimus & sapientissimus mundum nodi regit, nec illius curam habet. Prob. maj. mala sunt contraria fammae bonitati, persectioni, & sapientiae Dei. Ergo &c. I 64. Remon D L anta Mala metaphysica uini contraria ne. mala physica &mala moralia subd. si sint auctore Deo ein si sint eo soIum permitalente ne. Mala metaphysica sunt illae necessariae imperfectimam, sive negationes majorix persectionis, quae in quolibet ente creato esse debent. Cum enim Deus extra se res absolute infinitas 3c ideo omne possita Ie ens continerues creare nequeat, eo quod extra ir
223쪽
libet res ereata limitibus circumscripta sit, atque idcirco habeat enς aliquod, quod est persectio A bonum, admixtum cum negatione qua est imperfectio. Mala physica sunt id, quod cum aliis mundi partibux
non concurrit ad eum finem, propter quem a Deo mundus creatus est;
cujusmodi esse videntur ea, quae nulli sunt usui, ut pluviae, in m xi, aut in locis desertis, monstra & similia,& ea, quae noxia. ut venena , serpentes aliaque hujusmodi. Tandem mala moralia, sunt peccata & crimina, sive spiritus libertate idonati appetitus pravi& a recta ratione & a bono vero deflectentes. a. His positis constat mala metaphysica, utpote necessaria, dis vinis attribulis, minime adversari, immo nec creationem mundi
non optimi ac persectissimi omnium possibilium, ut *.88. docui;
unde colligitur a liberrima Dei voluntate esse petendam rationem, cur tantae persectionis, non majoris creatus M.
3. Quod attinet ad mala physica, nemo sanae mentis potest a
firmare, quaedam esse ia hoc mundo, quae aut nulli sint usui r tione habita finis, ad quem mundux a Deo relatus est, aut eidem eontraria sint, nisi totum mundum prius cognoscat,& quo quinque res munere in mundo fungatur. Nam fieri potest ut aliqua res in se ipsa considerata impe octa videatur, perlecta vero sit in tione habita totius, cujus est pars, eo quod cum aliis ejusdem partibus ad finem ad quem totum est comparatum, consentit. Et
sane qui partes horologii hue illuc disjectas videret, posset ne affirmare esse perfectas aut imperfectis, nisi prius eas in horologio co Iunctas observarit, atque animadverterit utrum ad finem horarum ac curate indicandarum concurrant nec neὸ Prosecto ita aliquibus hancividere possumus utilitatem . Pluviae in desertis locis. & in mari cadentes aerem refrigerant, di potum administrant iis, qui per ea loca transmittnnt.. Venena, & serpentes. non ad eum finem destinata sunt, ut mortem afferant, sed ad alios usus , quos habentia humana vita. Quamquam etsi daremus aliqua destinata esse aiueum finem, ut damnum atque perniciem hominibus afferrent, tamen dici potest illa eatenus esse bona, quatenus Deo conveniens
fuit, etiam huius vitae miseriis & aerumnis homines peccato originali & aliis criminibus obstrictos punire, immo 3c corrigere, uead bonam redeant frugem. Ex quibus sit manifestum mala physica cum divinis perseaionibus nequaquam pugnare. 4. Quamobrem venio ad mala morallia, sive ad pravas homi nem appetitiones, & aio illarum auctorem Deum non esse , sessibinnan in liberam voluntaetem, quia Deus. efficit quidem, apperi
224쪽
tuni voturitatis in bonum iuniverse,1 sed voluntas, permittente quidem Deo, non autem ita positive: volente; hunc a Deo genituni appetitum an verima malum, quod sub specie boni apparet, libere dirigit ιicum posset in bonum verum dirigere q. I 33. Haec amtem mala cum bonitate 3c sanctitate Dei pugnarent, si Deum auεctorem haberent, non autem, i si creatam via intem, di a Deo
s. Atqui summae Dei bonitati & sanctitati contrarium est maIa m ratia permittere: Ergo 'nulla distinctio. Prob. min. subc ex Baelio, qui hanc a malis petitam dissicultatem advertes divinam Providentiam in Blubilam vorat in Dimonario, idque demonstrare comtendit sub vocibus Riulielms, Numisians, ct uiresonipes & prinsertim articulo orehon. haec habet. Qui facile potest impedire omne malum & non impedit, peccat; atqui Deus facile potest impedire omne malam ; ergo sit non impedit peccat ; atque idcirco summae Dei bonitati & sanctitati contrarium est mri moralia
Aliqui distinguere possum minorem. Deus absoluta potentiae potest impedire omne malum eo. ordinaria & servata hominis libertate ne. Verum haec re*onsio satis non facit Baelianae dissiculisti, quia potest Deus, servata prorsus indemni humana libertate, tala auxilium & in talibus circumstantiis fingulis hominibus praebere, ut semper eligant bonum verum, numquam apparens quo in eventu & nullum in mutulo foret peccatum& sartatecta maneret libertas,& finis, quem ita illa hominibus concedenda sibi proposui ut homines nota prorsus gratuitam, sed suis debitam meritis aeternam selicitatem acquirerent, & hoc pacto perfecte comulatequaklices evaderent. a. Quare hac misso responso, sic distinguo majorem. Qui faciis potest impedire omne malum dando auxilium,. quod dare debet & non impedit, peccat co. dando auxilium , quod dare non debet neo Peccatum in eo,. qui cum possit sicile impedire, non impedit, aliam ob caussam esse non potest, nisi ob hanc, quia debet impedire, & praebere auxilium hujusmodi, ex quo malum non iri patratum praevideato Si enim nulla in eo sic impediendi & dandi hujusmodi auxilium obligatio ι quis ita pura permissione peccati ab alio patrati malium ossentire potest 3 Antequam igitur Baelius hane diffinitatem inselubilem vocet ,clare doceat Deum obligatione tra
225쪽
neri dandi voluntati ereatae noni solum auxilium quod sinete sit ad eum finem us bene operari queat, α verum appetat iamnum, Verum etiam tale, quo praevidiat eam se in bonum verum reipsa inclinaturam. Nam quamdiu is non evidenter id docet, nos nostram divinae Providentiae sententiam claris invicti'u rationb
bus confirmatam mordicus defendemus. . . .
Atqui cum Deus facile posse ovinia mala impedire. , obligati ne impediendi tenetur. Ergo nulla distinctio. Proh minutabia siuam legem Deus in hominum mentibus insculpsit, ut obligatione teneantur impediendi quod iacile possunt, eam ipse prius servare debet. Atqui homines praesertim ii, qui Dei vices'in regendis p pulis agunt, obligatione tenentur impediendi mali quod saeile posi
, 188. Responsio Disti ma, Quam Iegem &c. eam ipte prius servare debet, si e dem sit ratio in Deo & in hominibus co. si diversa fit ratio M. Duplex honor, quod attinet ad Deum, distinguendus est ., alaer internus Deoque essentialis, qui in eo positus est, ut Deus se Usum ut persectissimum ens & omnium bonorum sonrem amet & diligat, & omni honore 3c gloria dignissimum putet; auer externus& accidentalis qui in eo positu est, ut creatae substantiae intelligentes id ipsum praestent circa Deum , R actiones contrarias s giant. Deus debet sbi primum honcinem, utpote cum ejusdem natura & summa bonitate, quae maximum bonum amare dot, ne cessario conjunctum; non autem debet velle aut procurare secundum,
qui ad ejus beatitudinem di persectionem nihil conseri, quia ut ostendi fiam , omnino poterat a creatione mundi abstinere, quo
in eventu nullum externum honorem ab intelligentibus ereatis substanti ix accepisset; aut si procurat mundum creando , non debet
omni meliori modo, quo potest, quia id est impossibile,& in ir-ς est positum libertate talem sit honorem externum, non alium majoris persectionis procmare, in constat ex iis, quae de creatione mimia optimi , est. disputavimux, & ehiam ex hoc, quia cum primus fit abs.lute infinitus, alter autem quamlumvix maximus, tamen finitus sit, qui tribuit primum, in quo omnes externi honores meliori modo, quam ipsi sint in se ipsis, continentur, non tenetur aliquem ex seeundis aut tantae perfectionis sibi procurare. At cum homines nin possint inimmum & infinitum, sed solam e ternum di fiestum Deo, qui est ipsorum auctor & summam Mo
226쪽
muri, Jeferre, Imrum non est si teneantur ad maximum praestan. dum quem possunt, &' in aliis etiam si ficile possunt , ea proe rare , quae timorem extensum augent, & illa i impedire quae minuivit, qualia sunt peccata. Ex quo tam inlani discrimine patet, cur contraquam usu in hominibus venit, Deus obligatione non teneatur, impediendi omnia mala tribuendo creatis voluntatibus tale auxilium, quo futurum praevidet, ut se ad bonum verum imetinent, dummodo praebeat hujusinossi squod & facit J ut eo pos-
snt se ad bonum verum diri yre. iI89. Instantia Atqui etiam in Deo est ratio quae monstrat ipsum debere omnia mala impedire. Eigo nulla distismo. Prob. min. sita Si Deus omnia mala non impediret, non esset optimus Pater atque Provisor; atqui Deus est optimus Pater atque Provisor. Ergo M. Pater qui eadem uinta impediret, esset melior Patre qui non impedit; ut Pater, qui praevideret filium in talibus circumstantiis praecipitem se daturum, idque praecaveret, si facile posset, esset me,lior eo, qui ruinam non impediret atque permitteret. Ergo &c. Pt .ant. melius est non permittere malum, quam permittere; eigo&c.
Dikanti inlius est non permittere malum quam permittere ratio. ne habita rerum creatarum, in quibus malum permittitur in melius est ratione habita Dei ne. Nam ut ostendi supra raucine quidem habita rei creatae melius est esse, quam non esse, melim est esse cum ma jori persectione, quam cum minori; at ratione habita Dei periodo est, sive res exsistant, sive secus, sive exstent cum maiori persectionesve cum minori, eoquod res creatae nihil propemodum verae per-
semonis 3c felicitatis adjungere possiant Deo, qui ipse per se est persectissimus ac beatissimus. Similiter illa Dei actio qua impedit
mala tribuendo maiorem voluntati creatae in verum liaum vim, ex qua praevidet ipsam se in bonum verum inclinaturam, ratione habita iii us volunistis creatae est melici actione, qua tribuit vim minorem, ex qua praevidet nihilominus consecuturam esse appetitionem i in botrum apparens, sive in malum verum, tametsi vo. 'luntax illa Dei auxilio bene uti possit,&i in bonum verum se inclinare. At ratione habita Dei altera stera melior non est ob al
a. Allatis Matris exemplis, qu admodum & aliis, quae a Bae lio asseruntur, quae cum possit non praecavet, ne filia violetur, &Regis, qui praevidens aliquos ex suis subditis in perniciem ruit
227쪽
ros, eos, eum possit nequaquam: coercet, iam sirperiosi cumulate satisfecimus ut hic ' necesse nisis sit denuo: respondere; quamqquam & discrimen alie illarum inter Deum di hominex in 1isdem nihil esse hoc in: negotio. momenti' magis magisque demonstrat. Nam in hominibus, qui solum externum procurare possunt Dei
honorem, quam bonae actiones augent, malae vero Imminuunt,
melius est non permittere mala, si impedire possuot, quam permittere, atqdie idcirco. debent non permittere. At rationet habita Dei cum perinde se habeat, Sc. aequaliteri in se persectissimus si, sive permittat, sive secus, nequaquam affirmari potest melius esse non permittere, quam secus, atque idcirco Deum ex eo quod est HIer i summei bonus, nouc, teneri obligatione impediendi omnia ma
Melius test; etiam respectu Dei non esset aliquod malum, quam esse. Ergo melius est etiam respectu Dei nullum permittere ma
. . Dis . autor Melius est etiam respectu Dei . . nullum esse malum , quam esse auctore Deo co. solum permittente Deo ne. Nam esse malum morale, volente & efficiente Deo, contrarium est optimae divinae naturae, quae ob id ipsum quod .eit optima, solum bonum creare & efficere potest. Quare melius elis etiam respectu: Dei, ut nullum si malum i cujus 4pse si is auctor, quam ut sit. At, nullum esse malum, quod i a rebus creatis efficiatur Deo solum id permit tente, melius non est ratione habita Dei, quia ob supra. allatam rationem, sive malum permittat, sive secus, ipse beatissimus ad persectissimus: est. . l ι . ' ii
Atqui melius est etiam respectu Dei nullum esse peccatum, quod is tantum permittat. Ergo nulla diffindito. Prob. mitti sub. Id me. lius est, si ex. hoc malo permita sequatur quidpiam quod divinae iustitiae evidentissime contrarium est; atqui eximato , in Adamo per missis sequitiis quidpiam , quod divinae justitiae evidentissime contrarium est. Ergo &c. Prob. min. iEvidentissimum est, ait Badius loco supracitato, justitiae refragari, ut conscios 'atque participes eos puniri, qui tempore quo crimen ab Adamo fuit. admissum, nondum exstabant. Atqui ex permita Adae peccato consequens fuit ut ipsius , filii & nepotes tunc temporis nondum , exstantes tamquam conscii & participes punirentur. Ergo Rc. Prob. min. ob
228쪽
Adae peccatum multis miseriis atque calamitatibus obnoxii sim sunt etiam infantes, qui nulla culpa sua se voluntate inquinarunt. Ergo &c. is. Is . Responsio Dilti anti multis miseriis δc calamitatibus obnoxii Psunt Deo
has poenas volente aut permittente ut effectum humanae naturae
propter Adae peccatum gratia spoliatae co. aliter ne. Ut id explicem, adverto Deum potuisse Adamum, & cum ipso ejus filioς creare in solo naturali statu & cum solis naturalibus persectionibus sine ulla gratia sanctificante, quae ipsum ad statum supernaturalem attolleret; proptereaquod gratia sanctificans humanae naturae debit non est, sed ex pura Dei liberalitate ducit originem. Cum statu' vero naturae, utpote partim persecto, partim imperfecto, multa fuissent coniuncta tum bona naturalia, tum mala pariter naturalia, quibus Adam & eius filii forent quidem obnoxii, sed non tamquam poenis, quibus eorum nondum perpetrata crimina iuste puniret. Cum vero Adamus, tametsi gratia sanctificante ornatus, & super. naturalibus auxiliis instructus, gravi culpa se obstrinxit, in pejorem statum, quam purae naturae, se praecipitem dedit, suamque naturam prorsus depravavit, animam laethali culpa inficiens & sanctificante gratia privans, ex quo tamquam poena in ipsius corpore concupiscentia exorta est, Sc pravi spirituum atque membro rum motus contra rationis regulas ad alia peccata allicientes i invito insurrexerunt. Innumerabilia quoque naturae mala, tamquam poenae ipsius peccato debitae, eumdem secuta sunt. Quid vero ex hoc peccato in ipsius filios redundavitὶ Primum gratiae sanctificanti labstractio tamquam minime debita, quam Adae & nepotibus negare poterat, etiamsi nullo crimine se obstrinxissent. In corpus autem concupiscentia & pravi invita voluntate motus traducti sunt, tamquam poena, quae ex vitiato corpore Adami naturaliter consequeretur, & propter commercii inter animam & tot. pus legem , quam ob Adae peccatum interrumpere non debebat, animam quoque ipsam vitiaret. Quam enim dispositionem corpus parentis propter peccatum & in ejusdem vindictam acquirit, ea contagione transsunditur in corpora filiorum, quae cum in corpore Patris formentur, iisdem motuum legibus in spiritibus, in cerebro, & in aliis corporis partibus subjiciuntur,& ob diciam legem in animas eorumdem 4 Simili ratione consecinae sunt aliae ne potum Protoparentis calamitates. Cujus vero injustitiae Deus ab
impiis accusari potest, si quod nepotibus dare non debuit, ob Adae T. IV. Z pec-
229쪽
peccatum subtraxerit, & vitia corporis Adae ob peccatum a se adimissum contracta non resecuerit ita, ut in corporibus filiorum naturaliter non propagarentur ξ praesertim cum ex eadem christiana
fide, quae originale peccatum & mala inde prosecta nobis manifesta sesu, liquido constet Deum singularia providisse remedia, quibus humana natura cumulatissime restauraretur.
a. Hanc ego puto genuinam esse rationem diluendi Baelianam dissicultatem. Nolim enim hic contra Raelium .afferri exempla R gum, qui non solum perduellionis reos, sed etiam uxorem & filios .puniunt, ut facit Theologus quidam apud Stapserum in Inst. Theol. Tiguri edit re anno I 44. tom. II. q. 13 I.; proptereaquod qui ad superiora Baelii exempla Matris & Regis responderunt rationem de Deo non esse similiter, ac de hominibus, concludendam, secum nequaquam mihi constare videntur, si paulo post exemplis eorum, quae inter homines usuveniant, adversus eumdem & in ea.dem prorsus disputatione abutantur.3. 193. i Instantia i Atqui homines ob unum Adae peccatum obnoxii iacti sunt etiam poenis, quae ex Adae peccato non consequuntur. Ergo nulla dita Prob. ant. Insantes obnoxii facti sunt etiam iis calamitatibus atque miseriis, quae ex Adae peccato non consequuntur. Ergo &c. Prob. anti Infantes sine baptismo decedentes in altera vita in aeternum addicuntur poenae se us, & poenae damni, quae posita est in privatione beatitudinis. Sed poenae aeternae sensus di damni ex Adae
peccato non consequuntur. Ergo &c.
f. I96. Responsio Nego antecedens quod attinet ad poenam sensus, & deinde distinguo antecedens quod. attinet ad privationem beatitudinis, privantur beatitudine iam quam re ipsis aliunde non debita co. tamquam poena sub. tamquam poena posita in aliquo negativo coe posita in positivo ne. Audiatur de hac re Eminentissimus Gotti, qui vocans communiorem sententiam eam, quae statuit par vulos sine baptismo decedentes nulla torqueri sensili poena aut ignis, aut tristitiae & doloris ex amissa beatitudine, haec scribit tom. I. Theol. Schol. Dogm. tradi. X. quaest. X. dub. a. β. a I. Coor matur ex eodem S. Doctore ibidem scilicet S. Thoma in a. dist. 33. q. a. ar. I.) Poena sensibilis est debita peccato parricularis perfna,
quae scuti operatione fua deliquit, ita poena per passonem eius eordebet: sed culpa originalis nin es commissa operatione particularis persona, sed per originem cum natura conrracta: ergo ei non debetuν
230쪽
poena sensibitis ς alias puniretur Mn feeundum quia eu0am habet rnam culpam habeν fecundum naruram punirerur fecundum pref nam , quae pareretur ob culpam,quam ipse non commisir, sed quam eum natura eontraxit. Quemadmodum s homo multis honoribus a Re.ge auctus feret postea rebellis 'propter boc traberetur extremo sup pikio , omnique honore tam pro se, quam pro fuis descendentibus Doliaretur ; omnes qui ex illo originem traherent, nascerentur quidem omnibus honoribus priυati , non tamen extremo supplicio addicti. Ita Adamo ros donis a Deo ornato , fasto postea eontra Deum rebelli , prο-pter quod ipse re rota eius poseritas facta es Deo invisa , debita
quidem erat utraque poena ct earentia donorum , re misionis Dei, π.nsuper poena fens bilis, quia proprio actu peccavit; poseris ramcurius aequum quidem es, ut subirabantur dona Adae subtracita, nempe gratia re gloria ,. non ramen quod supplicio poenali addicantur , quia
sicuti eu0a non fuit per operationem eoνum, ita nec poena per eorum
passionem esse deber, sed folum per defectum illius , quod guatuito
fuerar Hactenus Gotti, qui eosdem infantes nullo assici ob amissam beatitatem moerore ac tristitia multis conficit s. &praesertim, quod nullum habere possunt dolorem amissae beatitudinis , quam aut non cognoscunt, aut solum valde obscure ac consulis. Huic vero sententiae omnes fere scholae Theologos, si ab A guttini discipulis discesseris, suseribere certum & exploraum est. Quamobrem concedimus Baelio infantes hujusimodi privari beatitudine in poenam origine contracti peccati, quae tamen poena non illos assiciat aliquo ab amissam beatitudinem moerore, sed quae s lam complectatur negationem beatitatis, quae aliunde ipsis debita non est. Quo posito videat Baetius an evidentissimum sit non posse Deum, salva justitia, in poenam peccati ab alio patrati eos qui ab ipso ducunt originem , sine propria ipsorum culpa privare gra tia & gloria, quaru etiam, nulla antegressa in parente culpa, po terat & parenti & ipsius filiis atque nepotibus non elargiri. Quod si gratia & gloria Adae filiis debitae fuissent, ultro darem a jusim tiae legibus abhorrere ob Patris culpam filios, qui tunc non erant, privare donis, quae, nulla posita culpa, ipsis dare debuisset. Cum vero nulla justitiae lege ad ea concedenda teneatur, ego certe non video, quid in iis etiam in poenam peccati Patris Adae negandis iustitiae legibus. adversetur; nisi Baelius velit justitiae leges migra re Regem, qui obscuro sed sorti viro dignitates atque divitias ad ipsius nepotes tranfinittendas promittat, si strenue hellum' gesserit, mortem & exilia, si ignaviter; eo vero in ipsum Regem arma