장음표시 사용
111쪽
XII. P. Paulus Layman Le. cit. pag. mihi III. Dico A. Si quis R Flam ordinis freqtienter, per consuetudinem molat, eaque ratione vel graviter perturbat Retigiosam disestinam , vel in eo statu se consisunt, ut tanquam incorrigibilis expellendus sit, talis mortaliter pereat. XIII. P. Ferdinandus de Castropalao fract. 16. punct. 3. n. 7. M Dixiis per se non committere peccatum mortale Religiosum se passim Re -- gulas violantem .' At per accidens credo saepe peceatum mortale conr-
,, mittere, nisi efficaciter proponat, & procuret illius pravae consuetudio nis correctionem XIV. Tamburinus de Iur. Abbat. tom. 3. disp. 3. q. 6. π. 7. pag. 22. Monachus tenetur sub poena lethali se vivere, ut nis sit perniciosus suae Religioni inducendo alios exemplo suo pravo ad relaxationem Monasicavit e ; ex quo sequitur perturbatio totius Monaserat , o Congregationis, dum nollet v. g. observare Iiatutum silentii, praeceptum orationis , legem jejunii, o alias obtigationes Restilares. XV. Paulus Nararius opust. a. conclu. 6. Pravus habitus acquisitus in Religioso ex frequentatis, o ex multo tempore soneinuatis actibus promricationis Regulae, o suarum Constitutionum, intrinsece claudit iactinationem voluntatis ad smiles actus . Hae autem inclinatio repugnat voluntaria subjectioni ad Rutilam Constitutiones: ae proinde contemptum etiam habet interpretativum cum lethalis culpae gravitate, quam ex aliis capitibus secum trahit frequens illa, o continuata transgressio. Haec vero βηescondatum, quod caeteris praebet exemplo suo praevaricator . . . . Secundum est perturbatio magna Religionis . . . . Denique talis prae ricator a fine δε- scit Religionis primario, eum intentionem non habeat in Christiana , σReligiosa pιrfectione proficiendi, sed magis continuo deficiendi : atque ades
' iis sTADU DAMNATIONIS AETERNAE . Laudat in huius rei
eonfirmationem Joannem Dominici, D. Antoninum, Sylvestrum, Sancheet, Ualentiam. XVI. P. Hermannus Busem hau lib. 4. Ureb. a. & P. Claudius lacroi Tibidem num. 38. pag. 373. Religiosum teneri stis mortali tendero ad perfectionem servando Regulas etiam non oblis in sub peccato docet Eliet ex his rationibus. I. Quia Religisses ienetur sub mortali sc se gerere, ut censeatur Retigiosus .... Sed censera non posset Religiosus , s nihil cura- ι de semandis meditationibus, examinibus, silentio, mortificariove, miac stras
112쪽
Aa, eaeterisque in Do Ordine eitra peccmum praescriptis. a. Alioquin δε-
periuris non pecearent graviter, si hor m obferistionem nou procurarent . . .
3. Alioquin sequeretur relaxatio Retigionis, o eius distatio. Lege plura ibi. Lege Sanchez lib. 6. cap. q. N. I 8.
XVII. Claudat hoc punctum non Probabilista aliquis , sed Dionysius
Carthusanus de Refer. Clausis. ar. 6. Quamvis autem multa contineanturiis Regulis aut salutis Religiosorum, ad quae non teneantur de necessim te praeceptι, ita quod statim mortaliter peccem, quando in aliqtio illorum fuerint negligentes, ut est observatio silentii, surgere ad matutinas, otiositates vitare, inutiliter hine inde discurrere , atque similia: Verumtamen comsuetudo excedendi, seu assiduitas delinquendi in viis, O non curare , nee emendare, non potes a mortali excusari peccato . Propterea Religiosi do formati , in quibus parva, aut nulla es rigoris , aut disciplina obfer n. tia, quia carnaliter vivunt, oe mundanis vanitatibus pleni sunt, otiositati, oe loquacitati et aerentes in innumerabilia prorsus incidunt viris , non venialia forum , sed mortalia quoque . Immo tota eorum vita es quasi
quoditam PECCARE CONTINUUM. XVIII. Alterum punctum, quod dispensationem Praelatorum spectat, Constitutiones ipsae in Prol. tex. 3. ad liti. G. declarant, quod Di pensationes in ieiuniis, o absinentiis numquam sant facienda , nisi ex magna ea a cum toto Conventu, etsi personis aliquibus merito inter n mim Igend.e: nec etiam semper fieri debent, o asstae, sed solum aliquam do iuxta quod Praelato propter aliquam utilitatem, vel nerustatem , vel b nesam, Cr rationabilem causam videbitkr expedιre I & ad liti. F. I Unde S. Bernardus in lib. de Disp. se ait: Votum meum non augeat Praelatus absque mea veluntate, nec minuat sne certa necustate , alioquin remisso
veri absque netustate, non dispensatis es , sed disspatio. XIX. Peccant ergo priores, si absque rationabili causa dispensant in jejuniis, in abstinentiis, aliisque Conili tutionibus. Rationabilis causa est
necessitas, aut publica utilitas, quae spectet bonum commune. Comm nis Theologorum sententia est, peccare non venialiter modo, verum eris iam mortaliter Priores ordinis , si aut imprudenti dispensatione , aut dissimulatione negligunt observantiam hujus, aut alterius Constitutionis, quae ad nullam culpam obligat. Aliquos cursim indicabo. P. Dominicus BaneZ 1. a. q. 33. a. 3. dis. 3. Praelatus in Ordinibus Mendicantibus, po-
113쪽
45me in Ordine Praedicatorum, tenetur sub praecepto habere specialem cuiaram, ut Religiosi se exerceant in operibus Misericordiae Spirituatibus σα. . . . Confirmatur. Quoniam sententia communis es, quod s Praelatus hegligat caeremonias , quae alias non obligant sub mortali , ipse pereat momialiter . Idem docet Dominicus Soto de sec. tegend. membr. a. q. a.
XX. Cardinalis de Lugo de Iust. disp. 9. sec. a. n. a I. Exemplum auarem commune esse Iolet in Praelato Regulari, qui aliquando potes grauia ter peccare negligendo culpas veniales in subditis ; immo σ inobservantiam tirca Regulas, quae tamen ex se non obligant subditos ad peccatum etiam veniale, quia in ipsa negligentia Praelatus defuit obligationi. Tamburinus de Iure Abbatis rom. I. disp. 3. q. 6. n. Io. Advertant tamen Abba tu , Praelatis in his Monaseriis tales transgressones sunt frequentes, tenentur sub mortali transgressores illos corrigere. Lege quaeso Disciplinam Apostolico. Monasticam par. 2. Disser. I. a cap. 3. ad Io. usque, ubi su-so calamo haec omnia discussa sunt. XXI. Post benignissimos Probabilitas audiat T. Magister Vitae .Claustralis unum , & alterum ex plurimis antiquis gravissimis Theologis &Patribus, quos referre possem. Dionysium Carthusianum opus de ret. Arch. cap. tr. Si Iemnium Divinorum Divinismum es Deo cooperari in
reductione animarum ad ipsum Non ne omnium Diaboticorum Gabolicise smum est eooperari Diabolo in aversione animarum a proprio 'Creatore t ....
Certumque est, quod si ut illud facιunt virtuosi ae diligentes Praelati : Sis istud negligentis Praelati, ae vitios, qui mVltipliciter hoc ipsum peragerea Sanctis Patribus asseruntkr, videlicet inexemplariter, ac scandalos mWndo, aut non debite ressendo, non argriendo, non eorrigendo e itemque ea cendo, palpando, consentiendo, hortando, fovendo . A talibus Praesdenti
ιM CHRISTUS, Ni sanctus ait Bernardus, graviorem persecutionem pa situr, quam a Iudaeis ipsium crucifigentibus es perpessus. XXII. Audiat piissimum doctissimumque Trithemium in lib. Pent os. S. Ad vos nunc, o Abbates, meus diri itis sermo, qui Nonachorum Ue Brorum mala stadia non corrigitis .... O Abbas Pasor, o Idolum, qui ex oudus lupos , ex Monachis fritilares facis. Quid respondebis Summo risori eum rationem villicationis tua reddere comptissus fueris t
XXIII. CONSECTARIUM I. Quam monstrosa st Disciplinae Re
114쪽
Dissertatio .Prima Praeliminaris. 6 I
gularis saetes a R. Magistro nostro depleta : quam sint horrenda stan data, quae illam consequuntur descriptionem, ex his , quae paucis deli havi, colligere quisque valet. Heinc siquidem excidium, clades, extremaque ruina observantiae Constitutionum. Nullam in violatione letum contingere culpam absolute enarrat P. Magister. Quae proposito abso-- lute accepta sanum excipere sensum posset: sicut & altera, quod Praelati
possint in ieiuniis aliisque legibus dispensare, s sacrarum litterarum studium , O proximorum utilitas id postulant . Nullum in hoe dissidium. Quae sequuntur , seductionem , scandalumque funestum pariunt. Undemm est finquit Magisteri in toto Praedicatorum ordine, qui, indulis
gente Praelato , quamvis fanus , o ieiunium frangere, oe earnem eomedere licite non valeat. Omnes ergo Praedicatores, quamvis sani, idest absque ulla necessitate, absque ulla causa, & carnes comedere, & ieiunia fra gere jure valent, Praelato indulgente- Praelatus ex arbitrio indulgere valet Αt Patre , Theologi, Probabilistae omnes docent, tam subditos, quam Praelatos absque causa legum observantiam negligentes peccare, &Superiores quidem gravissime . Casu istae omnes vel laxiores damnant hane doctrinam ceu falsam & erroneam. Subdit Magister. Si aliqua apis
paret diuersitas in ieiuniis, abstinentia, flentio, peculio , laneis induis
sis Me istum penes maiorem minoremυe Praelatorum indulgentiam T=TA se tenet. Diversitas observantiae Regularis a relaxatione mera est inisdulgentia Praelatorum Doel r i na haec abducit Fratres ab observantia Reis gulari, audaciores emcit transgressores, tepidos ad dissolutionem urget, dissolutos in obstinatione confirmat , Praelatis, Prioribus imperitis antimos facit ad relaxandas leges omnes ex arbitrio absque rationabili ea u.
sa . Haec est illa doctrina , quam consequitur oddam PECCARE CONTINUUM inquit Dionysius Carthusianus. Quid ergo miramur, si
nullam relaxatae Disciplinae reformationem conspicimus ' Priores legunt
in his Magistrorum in Theologia libris, se posse dispensare in omnibus
legibus pro arbitris. Subditi legunt, se quamlumvis sanos posse ieiunia frangere, carnes comedere. Libri isti, inquiunt, Superiorum gaudent approbatione. Quid ergo nobis aures obtundunt Rigorisu quidam Arbs archi Ergo usquedum eiusmodi libelli diris flammis non deuoueantur, non solum nulla resormationis spes affulget ; sed ipsa observantia Regularis suos amittet cultores, praefatae doctrinae praestigiis deceptos seductosque. C Α-
115쪽
6ή Defensio Decretorum Coneilii Trid. oer.
ocha certissima in vecti Peculii, O relaxationis Disci. plinae in Mendicisntium ordines . Omnium ad unum Hisorieorum cluctoritate rabulosa UITAE, CLAU STRA LIS commenta repelluntur . Quam apprime O. teri congruat ejusmodi Titutar : Vita Claustralis .
I. T Rior Vitae Claustralis Pars tributa est in Distertationes septem. a Quarum prima varia Claustralium nomina , & vitae notiones prodit. In altera Disciplinae Claustralis origo legitur. Uapulat Samuel Balaagius in tertia , quod Therapeutas , Iudaeos , non Christianos , fuisse defendat. Propagationem Vitae Coenobilicae, eiusque varios Ordines exhibet quarta. Tribus posterioribus ritus, consuetudines , & priuilegia eorumdem Claustralium perstringuntur. Haec omnia , non m do eruditi Viri Bellarminus, Montiaucon, Natalis Alexander, Marte ne . sed vel ipsi semidocti homines ad satietatem iam pridem versarunt. Et quod magis sestivum est , has Dissertationes se praemittere Author scribit pag. 2. veluti prolegomena quadam, quae adorandam, diis rimendamque causam viam sternant. Sint ne vero pura , putaque parerga plus a scopo, & instituto distantia , & disparata , quam Coelum a Terra, aliorum esto iudicium. Altum in eisdem flentium de vici L studinibus , quibus tum Monachorum , tum Mendicantium Fratrum paupertas obnoxia fuit . De invecti peculii penes Monachos, & Mendicantes Fratres origine, mentio nulla . Quae omnia, ut discuterentur, ratio, tempus, locus, operis scopus postulabant. Verum, vel quia haec in Edinundo Martene, aliisque eruditis in ordinem digesta non reperit, vel quia peculio sarto tecto propugnando minime conducebant, prae termisit, calamo ad Therapeutas, aliaque extrariae eruditioniς puncta con verso. Paucis ego , quoλd fieri poterit, rem expediam , ut dirimendae
II. Quamdiu exacta rerum communitas ah Apostoli eo Collegio in Cin' nobi a immigrata suo vigore constitit, tamdiu Monasticae Disciplinae splen' dor emicuit. Voluntariae illius, propter Christum , susceptae paupς t 'is
116쪽
Dissertatio Prima Praeliminaris. 6s
observantia tantum obsequii, reverentiae, aestimationisque in Monaeho, conciliavit, ut Christiani proprias opes divitiasque in Monasteria effun de re larga manu Religioni sibi, & sanctitati ducerent. Redundantes sae euli di .itiae Claustra ingressae ex iisdem alicubi virtutes , & sanctitatem
ablegarunt. Suffossis namque fundamentis , corruat aedificium iis super i structum oportet. Heinc Monastica peculia, superba aedificia, pompae , luxus, & fastus. Heinc Sanctorum Monachorum , qui a vitae paupertatis Lelo flagrabant, in Monachos , quos a privato peculio Nummicolas a pellat S. Petrus Damianus opust. Ia. cap. 6. acerbae lamentationes, &adversus privata peculia acerrimae invectivae , & praeservidae declamati nes, quas in Patrum libris, potissimum Auguilini, Hieronymi , & D miani legimus. Hic opportunus, latissimusque patebat campus Magistro
Claustrati integram adornandi Dissertationem, missis Therapetitis. III. A Monachis ad Mendicantes Fratres congruus suisset transitus Istorum Sanctissimi Institutores ex Monasticae Disciplinae iactura proventum fecere. Uberes divitias , non penuriam , in Monachos priuata i duxisse peculia r & peculia privata universae Monasticae Disciplinae alic bi devastationem manifesta experientia didicerunt. Quare ne suos, quos
instituere Divino afflati lumine designarunt ordines , dira peculii pestisinoaderet, divitiis bello indicto, Mendicitatem in patrimonium elegerunt, dicti propterea Mendicantes . S. Patriarcha Dominicus , ultra exactam rerum communitatem in selecta Augustini Regula praescriptam , reiectis fundis, redditibus, seu censibus vel in communi possidendis , solis eleemosynis in rem eommunem redactis alendos fratres suos constituit. Cuia
ius altissimae paupertatis Consilium Tolosae primum conceptum, post Bo noniae, rogata lege , firmavit . Similem paupertatis formam Seraphicus Franciscus, caeterique Sacrorum ordinum Mendicantium Institutores in suis Regulis praecipiunt, ut in loco dicem ua . Haec adeo comperta, exinplorataque sunt, ut eadem documentis firmare supervacaneum seret, nisi
ad id nos cogeret Author Vita Claustralis. Hic omnium Mor;alium primus vel in ipso Collegio Apostolico serpsisse peculii privati pellem scribere non erubuit : atque adeo Sanctissimos Patriarchas, & singulariter S. Dominicum nequaquam praecepisse Vitam communem peculii expertem.
Quod, ut aliquo tangatur pudore , lubet isthuc transcribere quae docet B. Humbertus quintus O. P. Generalis Magister, non minus sanctitate , Tomo I. I quam
117쪽
6 6 Defien- Decretorum Concilii Trid. Oe.
quam doctrina praestantissimus, is Regulam D. Augustini. Et ne de more calumniari audeat mancos afferri textus. integrum caput exscribam quod est
Caput CX. B. Humberti in Regulam D. Augustri.
IV. is Circa secundum notandum , quod in quibusdam Religionibus maxime possessiones habentibus, providetur Canonicis hoc modo: viis., delicet quod datur cuilibet certa μmma pecunia, quo libat anno , deri qua providet sibi in vestibus sicut vult. Sed hoc est expresse contris , Regulam, quae dicit supra distribuatur victus, & tegumentum , vel
vestimentum, non a qualiter omnibus , quia non aequaliter valetis, , omnes. Per hujusmodi modum aequalitatis providetur plus & miri nus indigenti. Praeterea hoe vel est proprietas, vel saltem proprie- ., talis species manifesta r quorum utrumque cavendum est . Item pera, hoc datur interdum occasio expendendi, quod pro vestibus datur, in usus alios praeter Domini voluntatem , quia surtum Eeputatur , &M adhuc remanet eadem indigentia vesium. Propter hoc alii haec in- convenientia declinare volentes faciunt aliter, ordinantes , quod il-m lud, quod datur pro vestibus fratri, sive dein tus, sive de seris, si ce,, in panno, sive in pecunia, servetur eidem sub communi custodia oia ita tamen quod alii nunquam destir . Sed hoe iterum est contra regu-M lam , quae vult omnia e sse communia. Et infra dicit expresse de hujusm se di, quod in locum communem redactum cui nec eo fuerit praebeatur. Praeterea per hoc aufertur Uiris sanctis illa confidentia de Deo. quae dicit eis non esse cogitandum de crastino, cum ipsis per hoe vi provideatur neque ad annum, Vel magnum tempus certitudinaliter de vestibus per huiusmodi ordinationem : contra illud Matth. 7. Et de M vestimento quid solliciti estis λ Item me non earet specie proprietatis eis Ita enim proprietarius est ille, qui facit sol es quid ab alio illicite feriis viri : sicut ille qui servat apud se. Propter hoe alii reprobantes hosis modos, tenent alium modum, praecipue in pauperitas Religionibus, danis, licentiam singulis, ut sibi provideant tempore necessitatis quaeren- ,, do ab amicis, vel familiaribus : sed hoe videtur iterum reprobandum ἔ, , quis sequitur ex hoc multa Britialitas : cum videlicet unus habet a
118쪽
. esto regiarat, ab r mn et unus cum facilitate multa potes acquirreo , se alter non me multa didicultare e unus invenit, qui dat ei bonas v is stes, alter non nisi viles . Si autem apud saeculares tantum curatur de se aequalitate, quod abundantia divitum debet supplere indigentias pau-- perum, secundam Apostolum a. Cor. 8. ut fiat aequalitas ἱ quanto mari gis viris ejusdem professionis Praterea ex hujusmodo orssinatione cois,, guntur homines resumere curam sui, qua- deposuerant contra illud me.
se Qui nobis semel curam vestri commisistis , quid iterum de vobis vosis intromittitis Item ex tali ordinatione minuitur meritum charitatis , is quae communia anteponens magis proficit: sicut dicitur infra I hie au- tem relictis pertinentibus ad eommune , propriis intenditur J Propteris hae istis tr tu modis reprobatis, ordinandum est apud pauperes , quod se ita quaeratur, quicquid quaeritar pro vessibus, quod etiam in communi ,, ponatur quicquid datur, quicquid habetur pro ves bus, oe ex uno v ,, Mario provideatur omnibus, sicut dieit vis Sanctus . Me es di demis dum, quin bonis viris modum Uum magis sanctum servantibus romi- deat ille, qui quαremibus iusulam promittit. Matth. 6. non solum vi is sum, sed etiam vesitum. U. Recensita B. Umberti doctrina insumum amandat distinctiuneulas, sophismata, effugia Deposivi, Cusodia, & id genus thecnas, quibus occultari peeulii vitium solet. Et tamen B. Umbertum propugnare ut licitum peeulium scribere non veretur Claustralis noster , ut videbimus Disson. a. Ex quo, quae sit illius indoles, sinceritas, & genium , colliugere vales. Centum in locis praefati commentarii Humbertus demonstrat communitatem gravi iuberi praecellio in Augustiniana Regula , sicut Diff. a. allatis textibus evincam. Ubique clamat , communitate neglecta, & peculii peste grassante , Ordines destrui . Ex multis pauca nunc dabo. Cap. CXVII. Interdum aliqui Religisse , qui ad opera communia talis modo sunt impotentes, modo negligentes, modo querulosi, trisses , ad propria vero fortes oe iligentes oe lati , σ Me est quod in loco com nitatis sngularitatem inducit . . . me es quod servos Dei prum rat ad tempora Antichristi , de quibus dieitar x. Tim. 4. In novissimis distas instabunt tempora periculosa r re erunt homines se ipsos amantes ;ex hujusmodi enim amore PRIVATO procedunt i a . . . Hoc es quod
Religionem destruit. Quanta erum ABBATUE sint σ temporaliter, o
119쪽
spiritualiter defructae, gnia, relictis eommunibus horis, vae erunt malii suis proniis commodis Et ideo bene dicitur in rari. Singularis ferus d
pastus est eam, idest vineam Domini ἱ quia hujusmodi fingularitates Religionem defruunt . . . Quia ergo tot mala seqmmur in Religione eum , relictis communibus , snguli vaeant propriis , bene dicit mr sanctus, ut omnia in unum fiant sudiosius alacrius m. Hanc B. Umberti d diri nam confirmant omnes tum eiusdem saeculi , tum praecedentium temporum Theologi , & Patres omnes, potimimum S. Petrus Damianus,& D. Bemardus.
VI. Immanis itaque peculii pestis florentissimam Monastieae Disciplinae vineam non paucis in locis exterminavit . Hanc tantae cladis originem prae oculis habentes Mendicantium Fratrum Patriarchae sancti severissimam praescripserunt paupertatem. Porro, quo severior est pau-Pertas, eo exactior communitas. Ad hanc sartam tectam custodiendam conatus suos intenderunt Mendicantes omnes . Floruit haec mirum in
modum ad annum usque MCCCXLVIII. Hac tempestate, saeviente in universa Europa te terrima lue, Disciplina Alcitiastica ultimam passa iacturam est. Absumpta enim maxima Religiosorum multitudine, & potissimum senibus, optimisque denatis Fratribus, ne Coenobia incolis va, cua remanerent, ad profitendam Religionem juvenes litteris , ac pietate destituti, nullo recipiebantur delectu. Accessit ad haec augenda mala lanestum, diuturnumque schisma, quod universam Ecclesiam dilaniabat in partes. v VII. Haec est omnium historieorum consensione prima apud Mendicantes invecti peculii Emeha. Haec tantae corruptelae origo. Ita testanis tur Nostrates omnes B. Raymundus de Capua in t A. de Reser. B. Ioannes Dominici in M . de possess. non habend. S. Antoniatis 3 .parn Tir. 16. Ioannes Nyder in ι R. de Reor. Ioannes Excuria in episad Dueem Burgundiae. Leander Alberti I. de viris illustristis . Ioanne Caroli in Actis Cardinalis Ioannis Dominici, quorum textus alibi roferam. Pauca nunc transcribo eorum, quae narrat Sebastianus Olme. rdiligens rerum nostrarum scriptor in Chronico Magistrorum Generalium O. P. Collapsam hoe tempore exactam rerum omnium communi
talem describit his verbis in Actis Magis. Gen. Guarini de Glacco .is Dira Pestis per totum occidentem evasata multos e medio sustulit
120쪽
Dissertatis Prima Praeliminaris. 69
is viros, qui in ordine doctrina , & virtutibus pollebant . Relaxato se quoque rigore in cibo, & aliis , cessante peste, rigor ille reparariis non valuit ex supervenientium tepiditate , temporis malitia , & hu is manae conditionis fragilitate, qui etiam non diu omnia in eodem is statu permanent: & per Minc modum omnes Religiones Haudis ea ,, runt a semitis suis ; adeo ut adhuc ex toto prima ruina reparari mi- ,, ni me potuerit. Crescente quoque' quaestuantium numero , & frigeo,, scente charitate multorum, in tantum COMMUNITAS ubique pe-
- rierat , quod DE COMMUNI NON POTERAT FRAΤRIBU s
is SUBUENIRl: & quamquam multoties in capitulis iniunctum fueritis Prioribus Provincialibus, & Definitoribus, ut a resus I erigant auresse RR. Magistri J HANC PESTEM remedium opportunum excogita- is reat, & ad Capitulum sequens transmitterent ; nullum adductum estis adeo efficax , ut tantae necessitati ordinis subveniri posset. Coepit eris go aetas ferrea, dura, frigida, & vilis , quaque incude & malleo o-
VIII. Et quia manifesta, & evidens Epocha Relaxationis Disciplinae Regularis, & invecti apud Mendicantes peculii, mirum in modum conducit ad causam nostram dirimendam lubet transcribere narratiOnem celeberrimi inter nostrates Hillorici, & ab extraneis ipsis su omoloeo habiti P. M. Ferdinandi det Casti glio, qui secund. Hisor. pati l. b.
a. cap. a. pag. Igo. haec scribit lingua Hispantea, ct idiomate Italico typis edita, quaeque ego nolo in latinum vertere. ,, Quantunque fosseri tanto universale la pestilema, di cui si e satia. menEione net capiis toto precedente, tuitavia ella non su si crudele per te vite L eonis finiri e quasi tutiel come per la ossemaneta Rego lare, e per la perfe- ω etione delia vita Monastica , che stet te in punio di perdersi delis tutio . E siccome at tempo di NM uenne ii Momis do a conservarsi in otio persone tra uomini , e femine che sis chiusero neli' arca, morendo tuiti i viventi delia terra r cosi la pers se aione della. vita Regolare, e la ossemaneta di essa ven ne a comprende ,, si in molli pochi, i quali Iddio molio amava. E det rimanente si prinis dine ii Mostro, che eLamano i Sami Conventualita. Mosero composis dies molli moseri, destruetisne de' buoνi spiriti, sepoltura delia povertis evanis gel co .... E come quelli, i quali aveano preM l' abito avanti, erano Per