장음표시 사용
121쪽
ro Defensis Decretorum Concilis T Id. oee.
D la pelle aneo infermi, e debilitati, e come tali erano traitati in ogni,, cosa nella qualit, det mangiare, .ne' digiunt, ed astinenZe, net Coro, eis negli e sere leti Ecclesiastici, ne ite cere monte, ne ita osservanga Rego lais,, re, net silenetio; ne' mitulini di Meetea Notte, e nelle attre mortifica. o Zioni tra vagliose, e penose, si ripigliaviso cib i Novieti per lene, eis non pensaiano, che fosse di pensaetione d' inserint, ma proselsone di si- ni. E cosi tuiti erano eguali gl' infermi, e i sani. ,, Con questo andossi la plaga stendendo, e la mal'erba s andava da ,, un anno ali' altro indurandos, e radicandosi di maniera, che in pochiri anni s dimentisὸ il rigore de'nori primi Padri, la sentit 1 nella qualeis ci allevamno, te leggi che ei diedero, e gli elampi checi lasciarono :,, E le se antiche eos si servavans, come se non fossero state glammai. o In comine id ad introdursi certa maniera di vita, dove cialam uom cea quel che pili gi' aggradava, senta ri et to a terge , nε a Supe- ,, riore: edi quella fanta POUERTAE, obedimet et , et finx, oraetione, digitinis ni, e Uineme de' nostri Padri, non rim se, se non ebe le vesti, c
I Frara τιverendi a suo gusto possedendo robe, e issiti proprie O IN
se TAL MAMERA IN COMUNE , CHE SOLO FOSSE IL NI. - ME COMUNE, E NON Ie esse.
Poterat ne Historicus Castillis magis graphice describere librum VLiae Claustalis seu Canismualis, T Communitatιι nomen, quia propugnat, pulsa rerum vera communitatet Sed nonnulla alia ex multis describamus
,, Con gli anni audb erescendo it dannot e quando gli uomini spiriti tu li, e veramente Hati voltero pomi qualche rimedio, fu loro tamis to impossibi e , ehe in piu di duge ne anni non si fini d'estirpate lati mal eiba , perchε flava plantata non nella terra , n nelle pi , , tre , ma radicata negli stem cuori . E se come i Piati . che Q. is no leprosa generano i loro figliuoli con la lepra . Cost i Mon ,, chi allevati in quella vita r attacca vano a i figli , che riceve is Vano Deli' Ordine , ed a quelli , c quali exuano I'abito . E coais di m no in mano, di Convento in Convento, di Provincia in Pro-D Vincia s' andb attac cando la in entualita, se non a tuiti, almeno allais monior parte.
IX. Lopea, qui historiam a Cassi lio incceptam persequutus est ad am
122쪽
Disertatio Prima Praelimitur ris. 7r
num usque xει 3. eadem de peculii, & relaxationis Mendicantium oritute seribit. In Praefatione ad 3. pari, duo Prodigia narrat, quae horrorem incutere deberent summum Nummissis. Referam verba ejuvem Loper. si Il Miraeolo, iube successe in Bologna at Sepolcro di s. Domeni eo ehi se non to last Usci una voce Sc. Neque ego Pater, neque νοι filia, ite he,, fu principio delia Eiforma di quel Convento. E il ea det Croeliisto ὀiis Zamora ὰ molio pubblico nella provincia di Casi lia r perehὶ stando se uno de' Ri formatori in Orazione, e pregando Itala che l' i spirasse queliari Io, ehe aveva a fare, ii parth id Croesino e disse: Reges eas in ta gasi senes . Sappi che la durema delia ei lassagione 2a hisogns oti tin binouo se di feres per ridurre quelli, ehe.in eisa vivono, at debito signo. Sono se questi due casi, runo celebrato e noto in tutio l' ordine, e t altro auis menti in tui te te Provincie di Spagna se Audistin' R. Magister Cluuia stratis Baculo ferreo , non calamo opus esse refert Lopo, ut animi in Relaxationis luto haerentes ad peculium abigendum , suscipiendamque
X. Et ut innumeros alios omnium ordinum Scriptores praeteream, unius tantum auctoritatem adjiciam P. Vincentii Fontana O. P. qui tum in iras. de Reform. Ord. pag. 348. tum in sua de Romana Promineis, opere pag. 12. haec scribit. M Anno autem reparati Orbis I 348. mortalium culpis si exigentibus saevissima pestilentia exorta, ex Ordine Regularem obsee-- vantiam iugavit . . . . Cum vero Coenobia adeo desolata essent, ut o
M do unusquisque crederetur pene extinctus, ex incauta noviter . recepto se rum multitudine, relaxationis obedientia, proprietati Me vitia in Ordia
is num omnia Carnobis imuere . . . . Unde fremis jejuniis, eliminatis vigiari liis, iliaria paupertate, silentiisque exilis pulsis, carnes per refectoria ex se cinere, atque dissolutiones uniuque emicare videbantur Plurima aliare scribere possem. Sed haec pauca lassiciant ad labefactanda illa duo horren da errorum portenta, quae evulgare ausus est Author Hia ClausisHis. At terum Peculium omni aetate sub ipsis Apostolis, & omnibus Sacrorum ordinum Patriarchis obtinuisse . Alterum et Si aliqua apparet Hversitas inter Fratres Claustrales collapsae Disciplinae, & Fratres exactae communitatis penes maiorem, minoremis Praelatorum indulgentiam TOTA se tenet. Calamo P. Magistri Castigiis, & baculo serreo P. Magistri Lopriopus esset ad hoc monstrum profligandum. XI.
123쪽
1 Defensim Decretorum Concilii Trid. ere.
XI. Habes harine manifestam apud Mendieantes originem tum privati pe- eulii, tum universae Disciplinae relaxationis. Sequiorum temporum Capit la Generalia haud potuerunt diram hanc peculiorum corruptelam penit & ubique evellere. Sed quemadmodum numquam defuere exactae comm nitatis cultores, ita semper abundarunt Nummi colarum coetus. Heiae
est, quod plura Comitia Generalia quinti decimi, & sexti decimi saeculi,
necessitate urgente, deposita privata in determnata quantitate , ad eertumifum, ad breve tempus, ides ad mensem, permiserunt privatis Fratribus, ut vellitum sibi compararent, manibus tamen ossicialium . Quae capitula ex supina historiae ignorantia nobis obiiciunt Rri Magistri, ut d ram peculii pestem defendere pergant. Remedium, quod pro temporum calamitate Patres nosti i praescripiare, tanquam legem absolutam nobis in praesentia obtrudit Magi iter noster. Unica causa permittendi peculii tot conditionibus circumscripti, fuit lcmpore illo tum obfirmata plurium Claustralis min relaxatione voluntas, tum necessitas victus & vestitus, ut omnes testantvi Historici. Caetcrum, ut vel per transennam ad incitas redigam Adversarios, quaero ab illis, obtineat ne praefatarum conditionum observantia,
tenis ris brevitas, idest mensis spatium: parva quantitas, & definitus usus peculii P Constitutiones , quas professi sunt Magistri nostri, proprietarios declarant illos, qui has conlitiones transgrediuntur . Edisserant, transacto illo brevi tempore, quo ad determinatum quempiam usum pecu
lium permittitur, teneantur ne Fratres exactam servare communitatem 'Nisi communitatis praeceptum gravissimum esset, quod praeceptum grλ' vissimis verbis inculcatum sub initium Prologi , praescriberent ne tamar Ela peculii confinia' Uerum plura de hoe suo loco. Primi qui adversus Mendicantium peculii eorruptelam calamum acuere, suerunt Ioannes de Neapoli, Joannes Nyder, Theologi Cisteretenses in Concilio Costantiensi, Alvariis, Pelagius, Theodoricus de Monasterio, Ioannes Gersonius, Ioannes Dominici, Joannes Turrecremata, D. Antonius, Joannes Tri themius Dionysius Carthusanus. Ex his Auctoribus, qui omnes uno, aut altero excepto, non obiter, sed ex instituto causam & communitatis exactae, & peculii pridati versarunt, colligi potest quaenam sue iit Theologorum mens, ante Concilium Tridentinum . Ex Cano nisi is an liquis, qui in favorem peculii ei tari solent, nemo unus spartam hanc ex proscta versarunt : sed pro temporum qualitate licitum dixerunt
124쪽
Dissertatio Prima Praeliminarit. 73runt usum peculii necessitatis causa , secus absolute, & causa gravi sublata. XII. Tandem, quod Generalia Capitula Mendicantium praestare , sive Praelatorum incuria, sive Religiosorum reluctantia, nequiverunt , execuistioni demandarunt Concilii Tridentini Patres, qui novo severissimo praecepto iubent, persectam illam instaurari communitatem, quam & Regulae omnes praecipiunt , & Regulares omnes longissimo saeculi cum dimidio intervallo exacte coluerunt . Velantque Superioribus , ne usum peculii cuiquam fratrum concedant. Facultatem insuper illis secerunt fundos, &redditus in communi possidendi, tum propter gravia mala, quae ex quae fluantium multitudine, & vagatione emanabant, tum ut praetextum adimerent retinendi peculii privati, propterea quod Conventus non possistob desectum reddituum omnia de communi porrigere. Ex hoc tamen quod Concilium privilegium indulsit praedia, censusque retinendi in communi, non idcirco rigorem minuit paupertatis Mendicantium t Quae, nii4 mendax est nomen istud, major sit oportet , ut docent omnes , quam Pau
XIII. Quae hactenus obiter de pee ulli apud Mendicantes Fratres origine delibavi unanimi omnium ordinum hi foricorum consensione , ne mine repugnante, certissima sunt. Haec prima corruotelae peculii epocha nulli est disputationi obnoxia. Corruit ergo se ipsa Vita Claustralis Machina. In fumum oecidit Traditio illa pecuniaria cuiusque saeculi. Quatuor circiter saeculorum intervallo vel in communi licitum Mendicantibus haud fuit census vitalitios retinere : & RR. Magistri hos redditus privatis tribuere Fratribus haud quaquam reformidant ' Sibi relis o ni mini me vertunt tantam imprudentiae, ne dixerim stultitiae labem Sanctissimi: Patriarchis a fingere , quasi prohibuerint illi census vel in communi retinendos, ut singuli Fratres peculiarem suam haberent ex Praelatorum venia crumenam Contemptis Regulis, aut vi summa in prava sensa detortis, nonnulla Comitiorum statuta, quae aut permittunt mala quae auferri nequeunt, aut, necessitate urgente, concedunt quae absolute illi. cita sunt, tanquam Canones absolutasque leges obtrudunt Uerum cum de his omnibus infra recurrere sermo debeat, ab iisdem supersedeo.
125쪽
Defensis Deo elorum Concilii Trid. cyc.
se Titulo plura polliceri videar , quam revera traditurus sim , spartam is hancce ita adornabo, ut liber eiusque inscriptio utcumque congruereis deprehendantur ,,. Bene habet. Si Historicos omnes Ο. P. consulamus, nullus unquam liber prodiit in lucem aptiori inscriptus Titulo. Historici quippe nostrates, & ipsa Generalia Comitia nomine Vitae Claustrali, seu Contentiolis vitam intelligunt relaxatam , deviam ab observantia regulari r Uitam peculio privato instructam, vitam, quae ieiunia, silentia, abstinentiam a carnibus, communitatem rejicit ut Phantasti cum Praelatorum rigorem. Ne longior sm, lege Fontanam Consi. Ori Verbo Reformat o Ordinis pag. 37 . Ut autem eadem Regularis Observavita in toto indiae, prout in multis Provinciis introituita fuerat , flabiliretur, sub P. F. Thoma de Vio Caietano Mag. Ordinis mandatum 1tiit omnibus Stist
rioribus, ut Fratribus ιn COMMUNI DE VICTU, FESTITU , AC OMNIBUS ALIIy NECESSARIIS provideretιν oec, Et Supcriores, qυι Me non adimplevissent, tan uam ORDINIS DESTRUCTORES haberentur. Quid de Magiitro Vitae Claustralis, seu Conventu alis dicendum ,
qui libro typis edito docet hanc exactam communitatem arbitrariam essest Eversor ne ordinis, an instaurator nuncupandus λ Pergit Fontana pag. 376. Cum autem eιiam in aliguibus Conventuus nondum smiliet revocata in pristinum taporem, in Capitulo Generati Romae i 369. sub Reverendisimo P. F. Vin . JUiniano celebrato , mandante Sansbis . ac Gloriosio. Pontifice nostra Pis V. interdi ium fuit illis novitios ad haὼitum: Proesonem recipere, prout habetur ibi Cap. DE CLAUSTRALIUM, fruCONVENI UALIUM Reformatioue. Item pag. 97. Fuit in praefato Capitulo CLAUSTRALITATIS Pestis o c. Pro extirpanda igit tir hac etania Patres in Generalibus Comιtiis Romae is 6ς. habitis, Sanstigi iPoni cis Pii V. nosri ordinis nobilis germinis Dei reto ab EISDEM CLAUSTRALIBUS recipiendi Notatios ad habitum professonem facultatem amoverunt. Lege eumdem P. Fontanam par. 2. pag. q9. Veri OProvincia Lombardiae, de qua inquit, Deutinciamνs S. D. N. Clem. Papam VII. Congregarionem utriusque Lombardoae extinxisse o erea isse mProvinciam utriusque Lombardiae REFORMAIAM . Lege Castilium , Pio, Modestum Bilioetiim in suo Chronico MSS. servato in celebri Conventu Florentino S. Matiae Novellae, & quotquot de rebus ordinis scri
126쪽
xati et so Conventuales seu Claustrales an alantur, quo fit, ut reformaudinumquam reformari postput. Quid, quod vel ipse Dionysiius Carthusianus opusculum suum adversus peculium, inscripst : De Reformatione Clau. 'alium, quia inomine Vitae Clauseratis disciplinam intellexit relaxatam . Nullus dubito, quin alio titulo donasset opus suum eximius adversariua ,si, omissis Therapeutis, sui ordinis,& aliorum Mendicantium Historicos consuluisset: Nisi dicamus, voluisse illum pro nugnare pestem illam Cla ι-sralitatis, quam omnes praefati Historici deplorant. XV. CONSECTARIUM. Planum ergo compertumque , Vitam Claustralem, quam suo operi impressit P. Magnier, vitam illam ei te Comentu itim, quam dιscribunt Casti glio , Fontana , caeterique Hi istorici nostri . Siquidem Vita Guventualis seu Claustralis & relaxata ea e t , quae respuit exactam communitatem , quae peculia privata retinet , quae sub umbra dispensationis Praelatorum, carnibus late quotidie vescitur , ieiunia frangit, silentia negligit , mollibus vestitur Sc. quae denique diverstatem
observantiae a relaxatione legum totam se tenere penes indulgentiam Pr
laurum effutit. Quid ergo agendum de libro illius V ta Claustralis λ Scribit Calligito loc. cit. pag. i3r. Che se si lascDissero er scire qacsse Ortichee mal et se delia Convenitialita so sia vita claustrale i nclla Retigione , indue giorni si Drebbero alberi, ne' quali nὸ sim re di ferro , ne fruora eli
mentare, na artificiale porrebbero fares inglis alitino, o segno seneta mira- L. Flammis ne ergo devovendus liber sit, qui velis remisque hanc so-vct Conventualitatem, & CD Dalitatem, caeteri videant. Nec dicat adversarius, se Titulum Riae Claustralis, eo sano in sensu ustirpasse , quem excipere potest, & in quo usurparunt alii ; quoniam duo obstant. Primum, quod homo, qui septem Dissertationibus vel ipsas quisquilias praefati nominis explicat , duplicem Tituli libri sui sensum . quem apud H storicos obtinet, exponere debuisset. Alterum, quod revera, ut ostensum est, do-dtrina contcnta in libro evincit nomine Vit .e Claustralis non aliud significari, nisi visam illam Clausolem. Conventuatem, quam omnes Historici nostrates detestantur,
127쪽
6 Defensio Decretorum Concilii Trid Sc.
CALUMNIA TRIPLEX Disciplinie Apostolico Mona.
sicae Authori imparita : Altera Rigor, mi : Altera, quod infamaverit omnes coliasse Disciplinae Clutis rates, damnatos illos asserendo. Tertia, quod Authorum Iextus
I. D Rima Rigorismi calumnia vel in ipsa ad Disciplinam Apostoli.
co-Monasticam Praefatione 6. IV. n. i7. praeoccupata, penituique labefactata est. Alteram damnationis omnium Claustralium collapsae Disciplinae fusiore calamo consutatam, legere quisque potest in eadem Disciplina Dissert. IV. cap. XI. XII. seqq. Nihilo secius eamdem recoquere crambem RR. Magistris Vitae Clausit alis, & Vindiciarum placuit . Afilictam causam, quam defendere aggressi sunt , rationibus fulcire cum
non potucrint, commentis vanis , dicteriis , calumniisque eam sustinere pervetusta arte tentarunt . Quae hoc in genere commentus est Professor Regius Vindiciarum Author, in ultima Dissertatione repellentur . In praesens Magi liri Vitae Claustralis impolluras proprii Iabo. Is singulis sere paginis Ad.ersarium suum severissimum Aristarchum, tetricum Rigorisam appellat. Vel in ipso praeloquio ad secundam sui operis partem haec scribit:
u d for hae nosia aetate, qui eam I Paupertatem Evangelicam ' altius extollere sudentes ad tot ladesque a usias redigere moliantur , ut nousuavissimum Climent 47imi Dei Consiliam, sed gravissimum immisericordis Dranui jurtim a nemιne ferendum videatur . In: er hos rigι 4sωos A Asarchos primas tenet ex nostratibus Daniel Guctua. II. Principio ab eo quaero, quo in sensu suavissimum si Consitum illud, quo Clementissimus Deus nos hortatur , ut, terrenis honoribus , divitiis, dignitatibus, amicis, parentibusque contemptis, in ca paupertate Christum nudi sequamur, quae ab alterius nutu provisioniam expectat λConsuluit ne ille unquam Patres super istius suavitatis sunsa λ Clamant illi omnes , Dave iugum Christi dici , quod charitatis i. litum unctione sit, coelessique perfusum gratia. Stime , quod omnia dictribucre pauperibus jubens, ab omnibus terrenis curis libcrat, expcditosque cclcriores ebsicit Disi rod
128쪽
Dissertatio Prima Prieliminaris . 77
ficit ad iter Coeleste . Hic vero novus Seripturarum interpres furve & le. ve illud vocat, quod reservito tensi vitalitio , crumenis redimitum sit , & pecuniis e quod solatia , oblectamenta , ludos , honestasque delicias Praelatorum dextera impertiatur . Nar novum Divitatis Evangelicae inventum Qui aliter lentit, immisericors Tyrannua est . Sed ultra perga
III. Si Daniel, ut ille dicit , ex nostratibus inter rigidi simos Aria
flarchos primas; quis, amabo, ex iisdem secundas tenet partes' Eccurrigidissimus Ari istarchus Ideone, quod Census vitalitios, pecunias praedicatione, lectione, & quoquo modo conquisitas non servandas in loculis privatis, sed in communes Fratrum usus convertendas doceat Ideone Rigidissimus Aristarchus, quod damnet peculium retentum 4d solatia, ad oblectamenta, ad ludos, ad supellectileni argenteam parandam Quod continuatas transgressiones, ieiuniorum, abstinentiae, flentii .' quod vanum vestitum , indulta linea, caeterasque id genus observantiae Regularis deformationes execretur Ubi ergo Adversarii Rigori mus ' Nonne centies testatus ille est, iterumque testitur, se communem omnium Patrum , Theologorum , Canon istarum, atque adeo Ecclesiae doctrinam
propugnare λ Quid est ergo, quod nulli bi allegare Claustralia noster potuerit ex ipso unicam propositionem , aut nimii rigoris fuligine tinctam, aut suae protellationi adversam Causam afferat, cur tetram illi Rigorismi notam impegerit λ Respondet loc. eis. Causam iuri rere, si amου re u H fecerit vir ad pietatem, ut ipse de se ait, oe mansuetu linem virtus , supervacaneam . Prius factum ostendendum erat , deinceps facti causa inquirenda. IV. Caeterum si Magister noster supervacancum reputavit rigoris, non quam adversariuς docuit, sed quam ille confinxit , causam inquirere,
ego in rem meam fore arbitror, cur tot ille cuderit errores, quos propriis ipsius verbis transcriptos dedimus, investigare . Ueniam lector ae-bit, si brevi diverticulo illum detineam . Causa cur Author es aut laxiori in morum Regulis, aut rigidiori insistant viae, a sola Critica arte arcessere nunc velim . Quoniam tantum in ejusmodi facultate sese excellere demime satetur P. Magister noster, ut & suam Vitam Clausralem inscripserit rubris characteribus opus Criticum, & in ejusdem litterariis nunt: is modest: ssime sequentia lingua Ternacula repetit. se Che perb ct i-
129쪽
78 Defensi, Decretorum Comitii Trid. Oc.
si mo bene di farne avulsato it pubblico , lacrando riescit a di eo muneis aggradimento sὶ a' Teologi , che ad Ogni Leiterato : perchὸ olire una fla Mitrina re ella λ fla Vita Claustrale J altro=ripi na di cru- Δχione, e ἷuma Critica se Age porro ab hac exquisita Critice , qu plenum, & redundans aliarit opus suum , coniccturas repetamus , cur aut ille in extremum Rigoris, aut ille in extremum laxitatis declinaverit ρ Quid itaque causae est, cur Disciplisae Apostolico-Mon obsie Author plus tutio severiorem doctrinam evulgaverit ρ Forsitan, ut pro domo sua oraret, ut suae crumenae caveret, ut lautius viveret, splendidiusque vestiret λ Forsitan , ut lauream aliquam sibi compararet, ut a Claustra. libus gratiam iniret, ut gloriolae auram captaret Haec , inquis, laxandae, non arctaneae doctrinae momenta. Quaenam ergo Rigorismi illicia λ A Rigore natura abhorret . Rigor non populi plausum , non divitum favorem , non potentum praesidium , non multitudinis obsequium; sed odium, invidentiam, atque maludicra parit. Cuius rei Claustralis Author callentissimus praefatam ranridulam Rigorismi notam in adversarium suum intorsit, ut hac saltem via colligeret de hoste triumphum . Accedit quod ille , non secus ac isse, eodem paupertat:s vinculo obstrictus , sua intererat Monasticae Paupertatis severitatem delinire . Quid contra, si, qui pro peculio sarto tecto custodie nilo stylum acuunt , reapse propriam orarent causam, & inter nummos scriberent 'Quid, si pro adiculis duplicatis tanquam pro aris, socisque eccertarent Quid , s ut ludos pecuniarios , ut supellectilem argenteam propugnarent, ut selectiora sercula ligurirc iit, ut illecebris dignitatibusque assequendis indulgerent λ De eiusmodi Authoribus scriberet Hieronymus: Delicatuli Magistri, qui pleno ventre de ieiunio diistitant. Accusiare avaritiam oe latro potes , patipertatemque form uti thor uti Iaudare. Consulat Reverendus Pater artis Criticae Regulas et revolvat Erudito rum omnium scripta. Nullibi invcn' et, qui asserat optimum illius Controversiae Iudicem esse illorum aliquem, qui, crumena lateri asti Xa,
scribillat, qui inter nummos, & solatia de Chri ili paupVrtate disputat.
Solius opi: mae critices reguli: nul i ς a ictoritatis else cvincitur innumeros, qui de peculio pagi n. et in i ' re, quod aut partium studio, &propriae commoditatis cit id O: nti, aut imperitia obdueli, laxiusquam Par erat scripsere . Ita. o Thcologiae , tum critices principiis
130쪽
Disertistio Prima Praeliminaris. 79
piis, etiamsi aliunde deessent argumenta, evincitur te laxa, non vero A versarium tuum rigida, docuisse . V. Altera calumnia, quod Disciplinae Apollolico-Monallicae Author infamaverit, aeternaeque damnationis reos postulaverit omnes collapsae Disciplinae Clausi tales, omnium est atrocii ra. Et tamen singulis paginis ambo Matii iri Vitae Clauseralis, & Viudiciarum vociferantur, praefatum Authorem Claustrales laxioris Disciplinae in totius mundi odium , contemptionemque pertrahere , & ad tartara detrudere omnes . Illorum Textus praetereo, quia singulis, ut dixi, paginis occurrunt . Si vera, quae iiii scribunt, essent , nemo Authore Disciplinae Monasticae dementior, nemo rice teilior. Si falsa, nulla atrocior criminatio. Uerum quod
omnes admirationis limites transilit, est , quod Author Dis , inae oee. hanc praeoccupavit calumniam , illamque fusius labefactavit . Illud quippe criminationis genus laxis Claustralibus familiare suit semper. Hoc telo lacessiti suere Benedictus, Petrus Damiani , Bernardus , Nyder, Trithemius Carthusianus , caeterique Monanticae disciplinae assertores,& Vindices. Quare vel in ipsa Praefatione ad Disciplinam Apostolico.
Monaiticam S. Bernardi responsum ad hanc calumniam transcriptum legitur hoc pacto e Non adversus ordinem, sed pro Ordine disputare putandus ero . Non ordinem in hominibus, sed hominum vitia reprehendo. Et quidem d ligentibus ordinem in hac re molesilam me fore non t meo: quiu immo gratum proculdubio accepturi funt , si persequimur quod oderunt. Si quibus vero displietieris, ipsi se manifesant , quia Oedι-nem nou diligunt, cuius utique corruptionem o vitia damnari nolunt QUI. Data opera obiectum crimen diluitur in praelata Disciplina Apostolico Monastica Differt. IV. quinque integris capitulis , nempe XI. XII. XIII. XIV. & XU. sub initium capitis X l. haec praemittuntur. Unius prae alio damnatio Mysterium est cuiusque creatae men i ψ,, aciem fugiens. Omnes eadem versamur in navi , hinc scopulis, il- ,, linc fluctibus exposita : quinam naufragium palluri , quinam portum is a repturi, ercanum eii, nobis impervium, solique increatae Sapienseri reseratum. Tantum supplicii de q)oquam vel ominari, nedum certo flatuere, humanitas ipsa refugit, horret, detestatur . D. Franciscuin, Salerium adeo circumspectum cautumque hoc in negotio sui ilia serunt, is ut necue Calvinum ipsum Haeresiarcam certo d innatum esse assercre