장음표시 사용
141쪽
- so Defensio Decretorum Concilii Teid. oee.
III . Hos aliosque era ores in Vita CDUrali contineri, hactenuet, ad ductis Aut horis verbis, ostentam est . Nulla ergo de corpore delicti drubitatio . Porro fini ne eiusmodi ERRORES gravissimis proscribendi eem suris, sapientum iudicio subjicio. Accedit, quod proscriptionis necessi atem urget ipsius Aut horis iactantia, qua OVλns, atque triumphans inclamat. nullam ab Ecclesia in causa paupertatis Monasticae damnatam opinionem. Alexander VII. Innocentius XI. damnatis plurimis propositionibus Christianae Ethicae adversis, nec unam, quae Theologiam Monasticam spectet, diris devovit. Sana ergo & integra consistit doctrina, quae, sublata eis xacta communitate, peculiarem vindicat Mendicantibus Fratribus crum nam . Etiam hoc argumentum suis ipsius verbis confirmandum. IV. Vita Claustralis p. 2. Differt. VI. pag. 4ox. - Ut id ad satietatem
,, usque commons remus, placet argumentum arneticum, seu negativum
is adducere, quod licet suapte natura infirmum ut plurimum sit, in reis ramen, qua de in praesentia, validissimum est. Invecta Christianae ethia is cae laxitate, Ecclesia, & sanioris Doctrine Theologi in id pro viribus
is incubuerunt, ut opinationes omnes, pravasque inpia quas la
se xiores Probabilaei ad deformandos Christianorum mores excogitarunt, , de medio tollerent, di tanquam et ira nia de campo Dominico everuniso carent. Alexander VII. Innocentius XI. &e. o Iam vero nec Romani Pontifices, nec Clerus G1llicanus propositi is nem hanc o Votum paupertatis sne exacta rerum commtinitata sancteis observari potest, numquam damnarunt, numquam proscripserunt. Quisse credat tantae sollicitudinis Ecesesam fuisse in profligandis quibusdam ,, propositionibus quae legem Ecclesiasticam mutationi obnoxiam violareis docet, & puram putamque Disciplinam spectant .... hancce vero, is quae recta petit solemne paupertatis votum, de medio tollit, ut ex e se ius violatione Claustrales sere omnes aeternam damnationem sbI acinis qui Iant, praeterire potuisse
V. Laxitatis Probabilistas postulat Claustralis noster, eo ipso tempore, quo ab iisdem damnatae laxitatis principia mutuatur . Arguebant olim Probabilistarum multir Haee sententia non est ab Ecclesia reiecta r ergo probabilis, & secura. Et hoe est argumentum arnotcum seu negativum, quo nunc utitur Magister Vitae Clauseratis, illudque asserit validissimum , ignorans homo Theologus doctrinam hane proscriptam ab Alexandro VII.
142쪽
Dissertatis Prima Praeli minarit. 9r
esse in Propos. XXVII. Debet epinio censeri probabιlis , dum non . .sesuge a Sede φοβοlica, rimquam improbabilem . En enectum aris gumentum ameticum. Laxones Probabilitas appellare non reformidat i auditae laxitatis repertor . Immunes ab Ecclesiae censuris ollentat erro res, quos nemo unus ante ipsum commentus est . Qua itaque via proseribi ab Ecelesia opinationes poterant, quae ciunquam in Ecesesia fuerunt, . priusquam ex ejusdem emergerent cerebro Τ Sed penitius rem dispiei
VI. A Iam vero nec Romani Pontifices, nec Clerus Gallicanus pro p is sitionem hane o Vorum paupertatis sne exacta rerum eommunitate san-- se observari potes , numquam damnarunt se . Ecquomodo proscribi propositio haec poterat, si vera & sanissima est uis Theologorum unquam negavit mobilem paupertatis Monasticae observantiam communitate sublata ' Fieri potest , ut votum consistat sine communitate . Ergo communitas nullo est praecepto imposita Possibilis est aeternae salutis assequutio absque baptismate, vel consessione in re, cum solo volo. Ergo nulla haptismatis . nulla confessionis obligatio Haec est perpetua argumentandi forma, qua instructus est Magister Clausralis r haec illius exacta ratiocinatio. Quid extra contro hirae,isatri constitutum, quid disputationi subjectum sit , penitus ignorat vir Theologus . Heine est, quod in universo suo opere ita omnia perturbet , implicet, confundat , ut numquam sibi eonstet, numquam si in disputando suus. Ut discat quid sit proscriptione & censura dignum in hac controversia, sequentes propositiones damnandas, seu eas reapse ab Ecclesia proscriptas , ante illius m
I. Rerum commianitas ab Evangelista Luca descripta Ael. a. oe 4. non fuit me perfectissma , nec perfecta . Vita Claustralis p. a. Differt. I.
rum Principis praedicationem emors fueram, quique, Mi in Actibus Ap ἰοrum Iegimus, propria fecerunt communia, indultum fuisse , ut peculι- h berent, ex iis, qua initio hums II. partis icta sunt, facile dignoscitur. Vita Claustralis p. a. Differt. V. pag. 363. III. Sententia defendens lieitum peciali usum Claustratibus, m rati conliser documentum a Chim prepositum, in Evangetio exa lum, ore t
143쪽
flemni prosegione nuncupatum. Quis igitur tanta temeritatis, ut neges ist.
Alium permissumque peculium λ Vita Claustralis p. a. Diff. III. cap. U.
pag. 3 9. IV. Ex nullo praecepto , neque ex propria professione ad vitam eo uisnem exactam obfricti sunt Claustrales o ne ue propterea in aeterna damnaiationis pericula versantur qui peculiorum Uum pro viribus divellere nonc nantur. Uita Claustralis loc. cit. pag. 3II. V. S. Patriarcha Dominicus eam prescribit paupertatis formam, qua peculium iunctum habet, minime qua in Regula Augustini exacta rerum communione d finita es e ae propterea Augustini Regulam quantum ad rerum
VI. S. Dominicus arctiorem elegit, suoque &rdini commendavit paupere tem, quam S. Augustinus . . . . Quid inde λ Ergo ne peculium non permia fit λ Id immo es, quod ego ex hac arctiore paupertate colligo. Uita Claustralis a. p. Dissert. 7. cap. I. pag. 62 . & qas. VII. Causa permittendi peculium es, ut aequitas, charitas, iustitia, o quies Monachorum ferventur : γ ad custodiendum quod Immus . gusta divinius es : verbo dicam, Iirentia miniat ex charitatis fonte profluxit .
Uindiciae Regular. pag. i 3. M 1 oo. VIII. Numquam a Tridentino fuit latum praeceptum de exacta Vita communi. Vindiciae Regularium pag. I 82. edit. Neapol. I74o. IX. Leitum es peculium r. pro infirmitate oranda. a. pro itineribus necessario consciendis. 3. pro emendis libris. 4. pro vesibus, ct cibis. 3. pro itineribus ad invisendos parentes vel amicos. o. pro quibusdam vetintra vel extra ordinem solatiis. 7. pro elargiendis muneruus. 8. pro aliquo virtutis o pietatis opere. Vita Claustr. P. z. Diff. 8. pag. 72. X. meretum Tridentini Nemini igitur &c. Nec Deinceps liceat superioribus &e. Resp. Illa verba Comitii prohibere tantum peculia superis flua, ct non licita, o independentia a voluntate Superiorum . Nec valet disere, quia illa verba Concilii in contrarium interpretata Derunt ab Ilis Iusros. Cardinalium Congregat. Nam respond. Declararimes esse tantum
Doctrinales , o non esse necessario standum illis . P. Antoninus Diana
XI. Paupertatis voto non oponitur, nee status Monasticae Disciplinae e. Wrrisur, s Clausrales quaedam habeant instrumenta argentea, nempe cho-
144쪽
esearia, cultrum, furcinulam, Wcutam pro tabaeco , horologia, genus I milia, dummodo nec fummi pretii sint , nec vavitatem ostentent . Uita Claustralis p. 2. Diff. 8. pag. 47 . XII. Hine colliges, quomodo moniales possint habere non solum peculium, oe annuos redditus, sed vasa aurea, argentes, annulos, medalia, margetis ritas, ve ses feraeas, raperes pretiosos, scriptiola . P. Antonius a Spiritu Sancto in Director. Regular. trach. 3. disput. 4. sed . a. num. I 3. Pag. x 27. edit. Lugdun. ann. ΙΘΙ. XIII. Nee obsat s dicas, Praelatum non posse concedere hanc saevitatem, eum non si Dominita : tum quia reprobata est a Tridentino , o a G mente VIII. O idem eresuis Sacra Congregatio .... Respondetur nam que, Praelatum, scut potest administrare superflua yrs toto Conventu eommuni, ita re concedere in particulara hane superfluitatem potes. Ad -- Horitatem Tridentini, Clementis, Gera Congregationis respondeo, restringi ad Religiones Reformatas. Idem P. Antonius a Spiritu Sancto loc .cit. Pag. I 27. cit. Edit. XIV. - perior post concedere Iiremiam generatim ad quemlibet usum non specificando ad usus licitos Respondetur assemative. P. Franci-stus Bordonius in Religiosa Paupertare T1p. 7. num. I9. Pag. 2. .
XV. As Superior dans hane licentiam subdito expendeaedi peculia n pno suo libito, eenseatur ιιcentiam limitasse ad pios usus cum exclusione illicit rum Respondetur negatiis, quia non esset generalis. Idem P. Bordonius
XVI. An licua D ransuetudo silvendi mercedem meretrier ρ Respon. rmative . . . . Praeter quam quod in Religionibra , in quibus folent conredi licentiae generales, oe indifferenter, praesumitur Superior permittere solusionem mercedis . Idem P. Bordonius loc. citi cap. 2I. num. 23. Pag. 263.
XVII. Si Dbditus eum licentia Superioris admittat sver a ab externis , aequisit Monaseris. Ergo licentis illa es valida , nec peccat contra 'vertatem, si confervet statum pauperis . . . LICET CUM LICEM
TIA SUPERIORIS PRAVO SUMPTU CONDUCERET MERD
TRICEN. P. Claudius La Croix lib. 4. num. II . Pag. 38 I. edit.
145쪽
XVIII. Non es con να Ga , quando detur opinio probabiola ex parte subditi, quod non teneatur Obedire, etiamsi contraria sententia su probabilior. ne enim licitum es ex supra dictis amplectι qua Ni gratiis
fuerit . . . . Neque obstat Superiorem tunc isse praecipere, ut tu tenearis
obedire ; quia non undequaque iuste praecipit, sed probabiliter . Ae prei de tvi probabiliter foliam eris obligatus obedire , m probabilι ter Gobliga
tus. P. Ferdinandus Castropalaus tom. I. tradi. I. Disput. a. punct. 6. n. I. pag. 9. edit. Uenet. an. I72I.
VI. Ex recensitis propositionibus undecim primae excerptae e Vita Clau. strali, oe Vindiciis Regulariam, sunt omnium laxiores , & caeterarum , quae sequuntur, veluti sontes, & sedes. Facta enim politione , quod nulla peculium sit lege vetitum, sponte fluunt consectat in Bordonii , Dianae, aliorumque Calaitarum . Quaenam doctrina Evangelio insestior illa, quae in propositione VI. continetur Illa arctior , illa persectior paupertas, quae, exacta communitate pulsa, peculium privatum iunctum habet Hoc est eruditum commentum, quod Author Vita Claustralis mortalium primus in medium produxit . Nec mirum. Si quidem constituto semel in Apostolico Collegio privato peculio , coinquitur hocce Peculium perse.ctiorem , atque splendidiorem paupertatem essicere Evangelicam , quae nulli bi splendidius umquam emicuit, quam in praeuto Sanctissimo Coetu . Mitius ergo se habeat Clausiralis Vitae Magister cum Casutilis , quos laxones ipse compellat, eo ipso tempore , quo eorum nulli est in laxanda paupertate Monastica secundus. VII. Omnes itaque descriptae propositiones, ut mea minima praesesert opinio, meliorique salvo judicio, videmur dignae , ut gravi ab Eeesesia plectantur censura. Et verius dicam , harum propositionum doctrina pluries iam est Ecelesiastici xnathematis fulmina percussa . Quid clarius , quam lata a Tridentino Concilio Decreta, quibus obstricti Claustrales declarantur exactae rerum communitati peculio pulso Quid luculentius , quam Clementem Papam VIII. Decreta Tridentina confirmasse, Theologis omnibus iacultate adempta praefata Decreta & Pontificias Constitutiones interpretandi. Quid , quod caeteri Pontifices succetares potissimum Innocentius XII. gravissimis constitutis poenis vetuit , ne ad professionem Monasticam admittantur Novitii , nisi exacta ibidem sit instaurata rerum communitas. Quid dicam de tot Sacr. Congreg. Concit. heclara-
146쪽
Dissertatio Prima Praeliminaris. 's
tionibus advessus peculiorum corruptelam, dc in praesidium praeceptae comis munitatis
v III. Quid 1d haec P. Magister Vita Ciaxsbalis ρ Tot damnatis ad.
.ersus Ethicem Christianam propositionibus, Dulla est adversus pauper- ε,tis Votum damnata opinio Dicas Potias, nullam esse ex tot Eeesesiae legibus tanta poenarum severitate munitam, tot roboratam Deer iis, quantis est lex, quae peculium vetat, exactamque praecipit eo munitatem. At Calaistae, inquis, post Tridentinum & Clementem VIII. atque Innoeentium XII. licitum defendunt peculium . Casu istae necessitate dumtaxat urgente, & ob aliquam rationabilem causam pe4tulium defendunt . Omnes tamen adfirmant gravissimo illud Eeelesia stico prohiberi praecepto. Uerum fac illorum aliquos illud absolute pro pugnare. Quid inde Non ne laxi isti Casu istae post damnatas proposiotiones xb Alexandro VII. Innocentio XI. non minus occasiones pecvi eandi proximas, periuria amphibologica, furta, contractus usurarios , aliaque erimina, quam peculii corruptelam vanis distinctiunculis & Ie-n in is zm eo marie nropugnaruntque in damnatas propositiones in terpretando peiora edidere commenta. Quid ha e ἔm Vinis . nisi falsos semper reperiri aliquos legis Doctores, qui luculentissimas leges pro hominum ingenio flectant, humanisque appetitionibus attemperent, lapis ponantque Quid haec omnia inserunt, nisi gravissimam, quam promissui necessitatem proscribendi tum recensitas propositiones tamquam scandali plenas, piarum aurium offensuas, & respective Divinae Seripturae &Eeelesiae Romanae repugnantes, tum libros, Vira Claus iis, & Vindisia
IX. Enim vero, nisi coerceatur haec luxuriantium ingeniorum liber tas, reprimaturque audacia eludendi una & altera distinctiuneula Conei liorum Deereta, & Summorum Pontificum Constitutiones , actum eo clamatumque erit de quibusque legibus. Et quia hospites valde. & pereo vinos in hae se produnt materia RR. Magistri Claustralis & Vinisi . sciant se omni gradu , offieioque privatos esse ob hoc dumtaxat, quod interpretari, & laxare ausi sunt Tridentina Decreta, & Constitutiones Pontificias in hae paupertatis Monasticae causa. Audiant poenas in se me ipsos latas a Clemente VIII. in sua Constitutione, scilicet, qua & Tridentina increta confirmat, & exactissimam rerum communitatem novo
147쪽
ρ 5 Defensio Decretorum cincilii Triae se.
praecepto roborat. Initium Constitutionis editae anno is ορ. est i Nullus omnino &e. Hae autem sunt poenae in eos constitutae , qui in pseuliorum
favorem detorquere non reformidant aut Concilii , aut Pontificum D creta. I s. Superioribus --tem, ne Concitii Tridentini aut Me Nostra Decreta declarare, interpretari, aut relaxare ullo modo possint, omnino in
redielmus, ct prohibemur : se quis tantra praesum erit areentare , is eo ipso omni gradu, o loque pravitus, o ad ea perpetuo inhabilis eri flat. Legant RR. Magistri caeteras Romanorum Pontificum Constituti nes, quibus haec Clementis VIII. Deereta confirmantur. X. Ex his omnibus colligitur gravissima necessitas proscribendi tam laudatos duos libros Vita Claustralis, & Pindicta Regularium &c. quam propositiones ex iisdem, aliisque libris excerptas, novis adjectis poenis in eos, qui praefata Tridentini Concilii Decreta , & Pontificum Constitutiones in materia Paupertatis Monasticae ausi fuerint interpretλri, & re Iaxare r Una quippe eausarum potissima , cur Tridentini Concilii , de
Summorum Pontificum votis optatus resormationis effectus non respondit in plurimis Claustris, non alia sane est, fuitque , quam eorumdem Ct Ustra lium quorumdam Theologorum audacia . qua contra expressum interdictum Clementis VIII. vanis interpretamentis infucarunt , atque in erronea prorsus sensa detorsere tum Concilii Decreta , tum Pontificum Constitutiones. Hoc ergo impedimentum in primis auferendum est, non solum prohibendo laxas propositiones hactenus evulgatas ; verum etiam
prohibendo, ne Claustrales in posterum audeant vanis distinctiuncaligeludere Apostolicas Constitutiones, potissimum in Monasticae paupertatis causa. XI. Ultimum, gravissimumque momentum, quod damnationem urgere debet tum propositionum, rum librorum Uitat Claustralis & Vindiciarum, est summa causae magnitudo. Ex Regularium Disciplina optime instituta Ecclesiae decus, Christianorum salus plurimum pendent. Contra, ex eorumdem Claustralium relaxatione seandala populorum & ingens EcclLsiae detrimentum manant. Fieri minime potest, ut Monastica Disciplina reformetur, r.on reformata paupertate. Re formari paupertas nequit, nisi, pulss privatis erumenis, a Fratribus exaela instauretur communitas. Ergo omnia gravissima momenta urgent damnationem librorum, & propositionum, qu i eo tendant, ut peculiorum corruptelam
148쪽
Dissertistio Prima Prae inaris . 9 I
loveant, paupertatem relaxent, disciplinam destruant,scandala,& infinita pro pemodum mala producant. Urget necessitatem proscribendi ejusmodi librorgelus sartum tectum cullodiendi depositum Divinar Doctrinae: si morum in te. gritas sperari universe nequit , consistat saltem doctrinae sanctitas immaculata.
KRRORES Adversariorum propriis illorum verbis descripsi fide summa. Eosdem in propositiones presse digestos perstrinxi, ut quid
proscribendum, damnandumque sit, continuo appareat. Si quid ad ma. iorem vel confutationem, Vel explicationem eorum, quae eosdem erro res aut antecedunt, vel consequuntur, desit, Dilsertatione sequenti plena manu dabimus . Duo ex hac Praeli minari Differtatione colligat lector velim. Alterum. Si Adversarii in tot prolapsi sunt errores r si in ipss causae hujus primis principiis apertissima pugna mutuo se se comiiciunt, planum est, exploratumque a nobis victoriam stare. Nee aliis opus esset, nisi imperitorum imbeeillitas ad diluenda sophismata , quae aberrandi illis occasionem ingerere queunt, noῖ cogeret. Alterum. Styli acerbitas, imposturae, die eria, caeteraque id genus, quae R R. Magistri iunctis manibus, & calamis in Disciplina Mnasticae Authorem de
illis minime male merentem, contorserunt, palam iaciunt quae sit eo
rumdem indoles , quis Evangelicae paupertatis cultus quis inquirendat veritatis amor, studiumque. Illa omnia Christiana contemptione praeteri . Nec enim, ut vel Disciplinam Minoeo-Mouasticam, vel ejusdem Authorem a calumniis vindicarem, opus istud, quale demum cumque sit, conatus sum ; sed ut Romanae Sed is Constitutioneς , & Tridentini Concilii Decreta ab ineptis cavillationibus in tuto collocarem. Heinc apparebit, quam opportune in s miles Authores scripserit Hieronymus, inquiens, se in medium attulisse Ethnicorum Paupertatem,
cibus : qui paupertatem Apostolcrum , Crucis duritiem, alit nesciunt, aut contemnti ut, imitentur saltem Gentilium parcitatem L. O. a. contr. IOv.
150쪽
Regularer ad exactam rerum eommunitatem cujusque peculii expertem obligante.