장음표시 사용
161쪽
is servanda haec bonorum communitas, sicut olim fuit Hierosolymis ea. is stodita, de a Fratre nostro propugnata. II. Frater tuus eximie P. Magister talem propugnat communitatem, qualem tu Deo servandam solemni ritu promisisti. Evinco. Tu Deo votum paupertatis nuncupasti secundum Regulam S. P. Augustini. Re gula Augustini communitatem praecipit descriptam in Actibus Apostolorum, quae, te iudice, omne peculium reiicit. Ergo communitas , quam Deo servandam promisisti, te fatente, excludit quodvis sive peculium, sive depositum, sive censum, quocumque illitum calamistro. Negabis ne primam propositionem , te nimirum professionem emisisse secundum Regulam Augustini Altera propositio est ipse textus Augustinianae Regulae. Et non dicatis aliquid proprium, sed sint vobis omnia commuisma . . . Sis enim legitis in ACTIBUS APOSTOLORUM, quia eram
III. Author Vitae Claustralis a. pari. Dissere. 2. cap. I. pri. Σοχ. σ2 3. varios gradus enumerat vitae communis. Alia, inquit, est vita comis
munis perfectissma, alia est perfecta, alia est non adeo perfecta : alia denique est, in qua Monachi sub eodem tecto habitant, eidem mensae assident, eidem Praelato obedientiam praestant r in reliquis vero sibi vivunt, sibique consulunt, facta per Praelatum bonorum omnium partitione, & singulis assignata portione ad usum etiam certum , & in perpe
IV. Ultra pergit Author praefatus ad investigandum, qualem Apostoli- eum primaevis fidelibus Hierosolymae servaverint harum communitatumgr dum. Sic quippe scribit pag. 2o . Quamnam habuerim primi Μαορ-
tu a credentes communitatem de quibus S. Lucas in Aei. cap. 2. σε. mn adeo faciis intelligitur . Verum si temporis , Ioca, oe personarum conis ditiones expendamus, eonjicere haud temere possumus, nee perfestissimam , immo nec perseiam inter eos fuisse rerum omnium communionem. Addit insuper, serotunde negare, pernegareque Apostolici Collegii Alumnos servasse persectam communitatem et atque adeo retunde adfirmat habuisse privatum peculium pag. 243. At rotunde negamus, pernegamusque, H- tam communem, quam Apostolorum exhibent acta , talem, tantamque fuisse, qua cujusque peculii expers foret, o cassa . Persecta ergo paupertas , seu vita communis, quam Christus consulis, non fuit in Apostolico Gl-
162쪽
legio, atque adeo nec unquam fuit, nec est in Ecclesia Catholiea . Qui visi uiguit in illo Sanctissimo Coetu , a quo omnis Religio sumpsis ori .
nem, inquit Angelicus 2. R. g. 188. s. 7. multo minus emicuit in positaris. Porro, an in hoc argumenti genere quid turpius dici possit , alio tom iudieio suppono. Doctrina ista Magi ilri Visa Clostralis , quam ue
luti totiua suae caulae primuin principium consti vir , gravi munus mihi .
salvo meliori iudicio, videtur sui mitissime loquari Error scandes i pleno
universo Catholicorum sensui apertissime contrarius. Quod si primum p tissimumque causae principium erroneum, atque temerarium est, erronea,& temeraria sit causa ipsa necesse est. V. En in quos errores eoguntur prolabi, qui oppugnare praesumunt manifestissimim ueritatem l Author Vindiciarum confitetur, communita tem deseriptam in Actibus Apostolorum persectam suisse : sed contra aperiatissimos omnium Regularum monachalium textus negat. Regulares hane communitatem profiteri, sed aliam omnino diversam , duplieato semper peculio, seu bonis mobilibus & immobilibus affluentem. Quae doctrina. ut Differtatione ultima cap. 3. videbimus, non valde differt a Doctrina Calvini effutientis, non minus distare hodiernam Regularium paupertatem
a paupertate descripta in Act. Amsa & a vetustis Monachis servata, in distent ab hominibus Simiae . Author Vita Claustralis, ut hune evidentissimum devitaret errorem, in xlium iunge peiorem incidit, retunda asserendo, rerum communitatem descriptam a Luca, nec perfectissimam, nee perfectam fuisse, sed sua habuisse privata marsupia, privatos Ioculos. Ex
Evangelio stimus, Unum Iudam habuisse privatos loculos, seu deposita. Aela item Apostolorum duos tantum nobis perhibent privati peculii possessores, nimirum Ananiam, & Saphiram repentina morte percussos. At inquieto Isti oce ulte r alii ex venia Apostolorum peculia habuere privata. Illi pecuniosi ex arbitris i isti divites ex licentia. Sed quid ultra e rantes sequimur, eum alibi effugium istud praeclusum fuerit 'VI. His duobus reprobatis erroribus, Ecclesiae Catholicae doctrinae &disciplinae evidenter contrariis, vera communitatis imago delineanda est, non marte proprio, sed ipsarum Regularum, & Summorum Pontificum verbis. Regula Augustiniana hanc communitatem servandam praescribit. Non dicatu aliquιd proprium, sed sint vobis omnia communia. Ea distria buatis unicuique vestrum a Praeposito vestro victus, tegumentum , non
163쪽
Defensis Decretorum Concilii Triae esse.
aequaliter omnibus, quia non aequaliter valetis omnes; sed potius animique, prout cuique opus est. Me enim legitis in ACTIBUS apostolorum , quia erant illis omnia communia, o distabuebatur unicuique , prout cuique opus erat. Qui vero aliquid habebant in faculo , quando ingressi fuerint Monast rium, libenter velim illud esse commune. Omnia ergo de communi tam pro victu, quam pro Vestitu conserenda praecipit Augustinus . Non quatiter Ommbus. Cur Fortasse quia alii sunt Magistri, alii Bacca laurei, alii simplieex Religiosi Abiit. Quia non aequaliter valetis omnes . Diversitas, non grais duum, non meritorum, sed valetudinis, imbecillitatis, infirmitatisque, uniea causa eii inaequalis provisionis, inquit Augustinus, qui addit . Vestes --sras in unum habeatis sub uno custode vel duobus, vel quot sincere possint ad eas excutiendas, ne a linea Iadantur. Et sicut pascimini ex uno cellaris , fite induamina ea uno risiario. Nullus φι aligkid operetur, sed omnia opera vestra in unum fiant maiori sudio, frequentiori alacritate , quams vibis snguli propria faceretis .... Cum quis suis filiis, aut aliqua nece6 studine ad se pertinentibus in Monasterio consitutis aliquam contulerit -- sem , sive quodlibet inter necessΓrria deputandum, non occulte accipiatur, sed
si in potesate Praepositi, ut IN REM COMMUNEM REDA UM,
cui nocesse fuerιt praebeatM. Benedictina adhuc expressius hanc a Regulari bus communitatis servandae sermam describit, cujus textus brevitatis grais ita omitto. Consule Disciplinam Apostolico-Monasticam Dissert. I. Ea madem communitatem delineant Concilia, & Constitutiones Pontificiae omnes, potissimum illa Clementis VIII. cuius haec sunt verba. Praecipitur, kt ntillus ex Fratribus, etiams Superior D, bona immobilia vel mobilia, aut pecuniam, proseruus, census, eleemosynas , sis ex concionibus, sis ex ksionibus, aut pro Missis, tam in propria Ecclesia, quam ubicumque telobrandis , alime tuorum iusso labore, ρο causa , o quocumque nomine aequisita, etiams sub is consavguineorum, aut piorum largitiones , legata, P nationes fuerint, isnquam propria, aut etiam nomine Comentus possidere possit Sed ea OMNIA flatim superiori tradantur, ut Conventui incorporemur, atque eum exteris illis bonis, redditibus, pecuniis , ac proυentibus
eo Andantur, QUO COMMUNIS INDE VICTUS ET VESTITUS omnibus suppeditria possit. Sint ne huic communitati vi voti, aut praecepti devincti Regulares, an secus λ valeant, aut non valeant ab hac cominu nitate interdum dispensare Praelati quaestiones sunt infra discutiendae. NunG
164쪽
Nune sine eram dumtaxat communitatis formam, de qua disputandum est, describimus. Quandoquidem, nisi in re, de qua fieri disputatio debet, conveniamus, supervacaneus est labor noster. Omnis enim s inquit Cieero lib. i. ossic. c. I. J qua, rarisne fuscipisur de oliqua re , insitutio, Grit ad finitione proficisci, uι intelligatur quid sit id, de quo disputetur. VII. Indulgenda venia aliqua esset RR. Magistris, si quaestio hate aut iuris, aut Metaphysica seret, in qua quisque eas sibi fingit notiones quas suae sententiae iudicat melius expedire. At notio communitatis Monasti. eae res facti est. Factum istud descriptum est in omnibus Regulis, & Pontificiis Constitutionibus. Quid plura. Non modo praefatae communitatis
effigiem vivis coloribus depingunt omnes Regulae Monachales, Constitutiones Pontificiae, & Concilia; verum, quod decretorium est, omnes quotquot fuerunt in Ecclesia Christiana Romana Sacri ordines, non aliam ac illam, quam descrips, servarunt communitatem, quoad viguit Disciplina. Quin, missa antiquorum ordinum praxi, in huius facti testes voco omisnes Sacros ordines, sive Monachorum , sive Mendicantium , qui nunc sub
oculis nostris Dei Eeelesiam illustrant, exactam servantes communitatem.
Nulla quippe sere Religio est, in qua, ut minus plures Provinciae, &Congregationes non reperiuntur, in quibus exacta viget communitas de scripta r videlicet ἐν quod omnes Fratres paseantur ex uno cellario, re induantur ex uno vestario, Me in sensu , quod isses omnes praebeantur, non in peeunia sed in specie QuodHatres omnes eonferant omnes pecunias diis praedicatio
ne,De lectιone, sive quacumque in seria conquistas, aut quovis modo ad eos per venientia bona, in eommune aerarium ad omnium Fratrum usus, ut inde victus
ετ vestitus ommius suppeditetur. Haec est communitas, quam non solum prae scribunt Regulae omnes, ut dixi; sed quam in praxi observant omnes Religiones Benedicti na, Augustininiana, Dominicana in omnibus Provinetis, & Congregationibus reformatis : & integrae aliae Religiones , ut Cariusiani, Camaldulenses Eremitae, Franciscani Resormati, Capuce ini, Carmelitae Exealceati, & alii plures integri sacri ordines. Haec ergo milliam illium Religiosorum,praeter Regulas & Pontificias Constitutiones,sua perenni praxi testantur communitatem, illam ipsam esse, quae hactenus descripta est. VIII. Audiamus nune quid de hae communitate scribat Author Vita Claustralis pagi ai I. Exclamat ergo his verbis. At qtiis est, qui communia rima I. P tatem
165쪽
me est : s denique nec determinatam issem , aut Dpellectilem ms e eoma munibus Mona'γιi bonis COMMUNIQUE VESTIARIO hasere possunt. sve proprietatis istis , re popertatis violatione ; PAUPERTAS MONAE
NICA PROFECTO ERIT MONSTRUM HORRENDUM INGENT.
Superi mites animos Monstrum horrendum ingens ergo praescribunt ominnes Regulae Monachales, omnes Constitutiones Pontificiae, mandantes, ut omnes pascantur ex uno cellario, & induantur ex uno Vestiariost Mon. strum horrendum ingens ergo est observantia praefatae communitatis, quam servant omnes recensiti Sacri ordines Monstrum horrendum ingens ergo erat communitas exacta, quam servarunt Apostoli , & omnes Sacri Ordines in illorum prima Institutione, & usque dum Disciplina temporum calamitate relaxaretur Inclamat iterum P. Magister citata pag. 1ir.
Quid, si nulla omnino retieta es Praelato facultas saltem permittendi iuxta discretionis leges, o prudentia, alignita δε ditis suis r si in omnibus
omnes pares esse debent, ut nullius merita, aue GRADUS attendantur , si inter laborantem, o quiescentem ntidium promtis es dinerimen. Extrachorum canis. Quae sit vera exactae communitatis absolute servandae n
tio, essigiesque, nunc inquirimus. Illam in hoc sitam cum omnibus ad unum Regulis, Canonistis & Theologis dicimus , quod omnia Fratrum bona, quovis excogitabili modo acquisita, in communes innasterii, Fratrumque usus convertantur . Quid vero in aliquo particulari casu , aut cum hoc, vel illo Fratre iuxta oeconomiae, & prudentis dispensatoris leges Praelati agere debeant, quaestio omnino diversa est alibi disputanda . Quod provisionis ceconomia respondere singulorum indigentiis debeat, res compertissima est. Quid latebras & effugia captas Ipsa Apostolorum Α-cta, & Regulae omnes praecipiunt, ut Praelati tanquam fideles dispensatores de communi penu oπnibus provideant prout euique opus fuerit: Non qualiter omnibus, quia non aequaliter valetis εmnes . Hae prudentiae , &discretionis leges servantur in omnibus recensitis sacris ordinibus , in quibus exacta viget rerum 'communitas . Instat . Et merita & gradus personarum In nulla Regula, in nullo Concilio legi, quod Religiosi ob hoc solum, quod sint insgniti graditas , meritisque splendeant, possint ex Praelatorum venia habere marstipitim privatum . Id solum verum habet, quod Religiosi snguli, sive graduatι snt, sive non , quando ob maiores
166쪽
Dissertatio Secunda. II siores labores magis indigent, tenentur Praelati illis prospicere , proat cuique opus est. Quid in aliquo peculiari, & extraordinario easu indulgere Praelatus interdum possit, ex gravi necessitate , quaestio est a praesenti diversa, ut supra indicatum est, omnium legum exemplo. Primum enim, quid lex absolute praescribit , deinceps causae , ob quas interdum hunc, aut illum Fratrem, in hoc, aut illo casu a legis observatione Superiores dispensare valent. RR. Magistri haec duo confundunt, non sine propriae in rebus Theologicis peritiae dispendio. IX. Ex his luculentum est , ambos adversarios imponere imperitis , dum distinguunt communitatem perfectissimam, rigidi Uimam, minus rigidam, mitem, mitiorem, ut sub horum terminorum ambagibus erumenas,& marsupia privata occultent. Ex his patet, quam sit bellula illa impo- stura , qua traducunt Authorem Disciplinae Apostolieo-Monasticae tanquam rigidissimum Aristarchum , tetricum Deelamatorem, Zelotem delirantem. Haec sunt argumenta, haec valla & lassae ad protegendam peculii arcem: Quae omnia Christiana sortitudine nos contemnimus . Et ne in re apertissima operam ludamus, communitas, quae propugnata est in Disciplina Apostolico Monastica, quaeque hic defenditur, non alia est, nisi
quae describitur in Regulis , in Conciliis , in Bullis Pontiliciis r & ne
multa e ea est, quam innumerae Provineiae , & Congregationes o Haium Sacrorum ordinum sub oculis nostris observant . Cavillationes , quibus circumvenire, & involvere ob ectum, ut vocant, disputationis Adversarii student, profligatam esse illorum causam evincunt. Verum ut ad incitas eos redigamus. Quid intelligitis nomine communitatis mitioris, non adeo perfecIa , non adeo rigida Respondet Author Uitae Claustralis pag. 2oq. his verbis. ,, Alia est communis uita non adeo persecta, quae ta-M men debitos limites non excurrit: & haec ea est, in qua Claustralium
is Praelatus euncta Monasterii, & euiuscumque suorum subditorum in sua ,, habens potestate, omnibus, & singulis necessaria dispensat, permittensis tamen , ut aliquid ad usum iacti, incertum tamen , & quem ad arbi- ,, trium revocare possit, Claustrales peculiariter habeant iuxta uniuscuis iusque gradum , & eonditionem , ea tamen prudentia , & vigilantia , is ut nihil tribuat , dispensetque , quod in malum , aut mali periculumis Vergat. Ipsi vero, qui hac Praelati indulgentia fruuntur , non solumis rebus sibi permissis caute, ac recte utuntur , sed etiam semper parati
167쪽
116 Defensio Decretorum Concilii Trid. Oe.
se sunt ad Praelati nutum deponere, si adhuc extant, vel, si jam usu suntis tonsumpta, rationem de illis reddere. Caeterum in omnibus communi is talem servant : & ut verbo omnia complectar , nihil peculiare eis,, permittitur, quod cum paupertate, quam voverunt, inculpate compatiis non possit,, .X. Quam sit subdola, festiva simul & ludicra ejusmodi communitatis pictura, paucis indicabo. Et primum illud est animadvertendum, quod ,
nulla allegata Regula, quia nullam allegare poterat, proprio cercbro spectrum ludicrum sbi confinxit communitatis. Praelatus, inquit, omnibus, o singulis Mesaria dispensat . Et Religiosi Mendicantes . altissimae paupertatis voto Deo consecrati, necessariis non sunt contenti Minime gentium. Sed Praelatus permittit, ut ALIQUID ad Uum fasti Claustrales peculiariter habeant , iuxta uniuscuiusque gradum , m conditionem . In his verbis serium clauditur arcanissimae istius communitatis , quam perspicue describere vel ipse Author reformidat. Et ab ultimis verbis incipiam. Votum paupertatis Monasticae iuxta gradus, & conditiones Religiosorum variatur' In necessariis omnes sunt aequales , 'in caeteris spectandae sunt dignitates , nobilitatis praerogativae, sed potissim tim gradust Quid est TO ALIQUID , quod , praeter nece Faria, Praelatus permittit Explica. Erubescis ρ Non audes Dieam ipse. TO ALMUID significat, quod snguli Religiosi suos census vitalitios peculiariter habeant, de quoad possunt, ditiores. TO ALIQUID prodit, quod snguli sibi retineant
pecunias praedicatione partas, etiams essent centum aurei in annos sin. gulos . TO ALIQUID effert, quod omnia bona, quae snguli Fratres propria peculiari industria acquirunt, sue Cathedras moderando , sive quaecumque privata munera Obeundo, privatae utilitati inserviant , &nonnulla alia, quae statim innuam. Quam sit commentitia haec, quam effingit, bonorum communitas, vel ex hoc constat, vix aliquam nimirum reperiri hominum societatem nis eamus ad gentes anuricanas in qua similis communitatis sorma, quam vocant isnperfectam, non repetiatur. In qualibet familia una domus , unum palatium , una menis, una pro vestiario summa . In caeteris, quisque domesticorum sua privata peculia, singulari industria parta, habet. Hanc , & non mai rem in Coenobiis Adversarii bonorum communionem defendunt . Ac
cedit, quod cujusque saecularis domus filii familias, sue domestici, qui
168쪽
communi aluntur mensa, & communi vestiario induuntur , bona, quae isti proprio labore , industria , & prosessione acquirunt, in commune conferunt, quia de communi providentur, & solum quaedam peculiaria,& non ordinaria, lucra sibi reservant. Contra Claustrales , penes quos peculia permittuntur, bona, Pecunias, lucra, quae praedicatione, lectio. ne, aliave industria acquirunt, una cum suis censibus vitalitiis sibi te
servant, licet commune habeant Ccenobium , communem mensam , commune vestiarium pecuniosum . Haec omnia experientia constant . Quis vero dixerit, hanc esse Monasticam communitatem XI. Paucis ergo habes utriusque verae, & commentitiae communitatis notiones . Communitas nostra vera supra delineata omnia communia non voce, sed re habet. omnia sive parva, sive magna, quae Fratres quovis modo acquirunt, in communes Monasteriorum usus conis vertuntur. Nemo unus, ministris exceptis, Obulum habet . Omnes ex
eodem cellario aluntur, sive sani, sive infirmi r Et ex eodem vestiario indumenta, non in pecunia, sed in specie, quoties indigent, aecipiunt. Haec est communitas, quam praescribunt omnes Regulae, & Ecelesiae leges, & quam in omnium oculis executioni adamussim demandat im mensa Regularium multitudo , qui iuxta communem sensum exactam
rerum communitatem agunt. Communitas chimaerica , quam exhibent ambo Magistri nostri , haec est. Conventus, cubiculum , puteus, resectorium communia . In Vestiarium certa pecuniae summa quot annis consertur. Haec summa pecuniae universim satis non est ad omnia imdumenta , idcirco quisque reliquum comparare sibi debet. Singuli ea omnia in proprium peculium ex venia praelatorum habent, quae iam descripsimus, nempe census Vitalitios , pecunias propria industria partas. Porro isti ex venia Pralatorum in Resectorio, qui volunt & quantum est ex venia Praelatorum, habent sua selectiora sercula, cubicula duplicata, supra & insta dormitorium, plus minusve ornatiora, iuxta Provinetarum & marsupii diversitatem. Ex venia Praelatorum habent , addit Magister Vindiciarum, duplex peculium, ut cocolatam comparent, di ut honestis lieitisque oblectamentis, & recreationibus operam dare valeant. Haec est communitas, quae obtinet in Monasteriis collapsae disciplinae, ubi peculia serpunt, universo mundo oculisque omnium hominum conspicua. Ut autem obvio cavillo occurram: sicut Frater qui L
169쪽
118 Defensio Deeratorum Concilii Trid. m.
piam degens in Conventu exactae communitatis potest, ut alter Iudax, loculos habere, se aliqui Fratres in Coenobiis Disciplinae laxioris pos sunt phupertatem , summa tamen dissicultate , servare . At isti eisus sunt peculiares. De ea nunc loquimur praxi, quae ex vi utriusque Di sciplinae reformatae & collapsae obtinet, quocumque peculiari eventu praeciso.
Notiones dominii , usu ructu , Uufacti, cert , ct in
certi . Adversariorum vana intcrpretamenta . Capacitas, quam ad dominium retinent Iesuitae , quos scholares vocant, non impedit qγominus sint veri Religiosi. Commentum Magisri Claus ratis refellitur.
quaeque indicta omittenda serent, nisi illi solita aequivocationum,& ambagum congerie, omnia vel certissima impedire, & circumvenire studerent. II. Dominium tommuniter definitur ius dispoxundi de re tanquam sua in quemcumque usum non prohibitum. Τribuunt illud in perfectum, & ta imperfectum. Istud in directum, Ze utile. Haec omnia missa facimus :quoniam convenit penes omnes, Regulares privatos cujusque dominii incapaces esse. III. Usuorums ius est utendi, ae liuendi alienis, salva substantia. Neque in istius. finitionis explicatione immoramur, cum pariter certum sit, nullum ius in rem quamlibet competere Regularibus privatis vi voti Paupertatis, quam Deo nuncupant. v. Usus duplex et unus iuris, alter facti. Ille ius est utendi re aliqua in proprium commodum, salva eiusdem substantia Qua ratione differat ab Eufructu, nostra discutere minime interest quoniam & hic est praeter institutum nostrum, cum votum paupertatis Religiosos quoscumque jure privet.
V. Usus facti pura est rei detentio, seu actus utendi re absque omni iure. Quaestiones illas praefervidis, quas instituere Theologi solent su-
170쪽
per distinctione usus sim ab usu iuris, & usus a dominio rerum earum,
quae usu consumuntur, pariter, ut a nostra causa prorsus alien 1s, praeter mittimus.
VI. Usus meri facti ille est, qui eausae subest nostrae. Hio duplex /est.
Cenus, & incertus. Voces istae ambiguae sunt: & quia earum significatus aut ignorat, aut ignorare se fingit Magister Uita Clauseratis , in crassana labitur hallucinationem. Usus certus duplici in sensu aecipi potest i & pro usu absolute irrevocabili, & pro concessione revocabili alicujus rei eeristae , & determinatae. Usus incertus est concessio revocabilis in quameum. que rem honestam, & licitam. Haec distinctio penes Theologiam Monasticam non levis momenti est: quae ut plenius intelligatur, sciendum penes omnes convenire, nunquam Praelatum impertire alicui Religioso posserem quampiam ad usum irremeabilem. Revocabilitas haee, est, ut ita dicam , de essentia paupertatis Monasticae: Quare sive usas peeuniae concedatur Pro re certa, puta pro veste, Zc non pro alia re r pro libro, & non pro alia: sive sit incertus pro quacumque indiscriminatim re honesta, Be lieita, semper debet esse revocabilis, ut votum consistat Paupertatis. Porro Leges, quas
professus est Magister Vita Claustralis, & conditae etiam disciplinae reminis tempore, expresse & severe vetant Praelatis omnibus, ne umquam concedant subditis deposita pecuniarum ad usus incertos, quantumvis re. voeabiles. Capitulum Generale Mediolanense anni isos. Nolentes, quod aliquis Frater psi tenere meunias m deposito ad usus incertas. Et Capitu.
lum Ualentinum anni is . Dre a mas intentionem nostram esse , quod ubi
Prautus determinaverit prasematis sibi a staditis pecuniis, pro quo usu DG TERMINATO specialiter in deposito asservari debeam, non licere subdito in Hios usus easdem pecunias expendere , nec Pralato facultatem eidem ad id tribuere, quem vistate presentis Deereti tali potestate privamus . Quare VITIUM PROPRIETATIS inea nee stibditus fixis flatino eontroeniens. visium ustirpata Auctoritatis Presatus, in cuius poenam ab ineis absolvi debet. Ex his, & aliis innumeris statutis istius generis, editis . ut dixi, post invectam Vitam Claustralem feti relaxatam, patet & R. Magistrum Ηιa Claustralis, 3e R. Magistrum Viniucem docere vitium proprietatis, dum ubique clamant in suis libris, posse Praelatos proprii ordinis permittere subditis pecunias ad usus incertos revocabiles. Legant proprias Constitutiones, & p. Fontana verb. Depositum. VII.