장음표시 사용
131쪽
quia InesudIt propositum de se essem vitandi id omne quod tali amorἱ est
Eontrarium : at vero Impossibile est homini Iapso vincere omnia peccata, etiam quae legi naturali adversantur,
sine speciali gratiq subsidio: ergo etiam impossibile est, ut habeat Dei dile Rionem vietriceni omnium talium peccatorum per propositum essicax illa cavendi . CONCLUs Io TERTIA.
DCur amari nequit, ut authorgratiae, remoriae benevolantia per-jiecta ves imperfecta , sine speciali gratiae Beneficio. Patet haec veritas suscienter ex iis, quae diximus , probaturque illis omnibus Scripturae textibus , quibus Dei perfectus amor divinum reputatur beneficium. Sic Romanorum s. Chari-ras Dei dimina est in cordibus noΠrir per Spiritum iunctum , qui datur est nobis. Ephesiorum 6. Pux Fratrisus, o ehar eas eunt fide a Deo Patre. I. Joannis Charitas ex Deo ese, quos textus expendens sanctus Aligustinus libr3 de gratia, & libero arbitrio capite I 8. ait: Magna δona , sed dieat omnis domo ,
inquit, Patre , ἐν Domino Pesu Christo:
Emo magna haee bona sunt Dei dona . Probatur itidem ex Conciliis, maxi-mh autem Millevitano decernente Cainnone 4. Cum dieat Apostolus: Seientia instat, eharitar aedificat, valde impium es, ut credamus ad eam quae instat, nos habere gratiam Christi , re ad eam quae aedi at non habere , cum utrumque sit Dei donum , t scire quid facere debeamus, re diluere ut faciamus. Similiter Concilium Tridentinum seT. 6. Canone 3. sic statuit:.Π quis dixerit sine praesentente Spiritus S. inoiratione, atque ejus adjutorio hominem credere,oerare, diligere, aut paeniterens sicut oportet, ut ei justificationisgratia conferatur, anathema sit. Suffragatur etiam ratio . Clim enim amor Dei, ut authoris gratiae , habeat objectum formale ordinis supernatur iis, necessum est ut Ipse amor sit ejus dem ordinis ; actus enim specificarim rab orieetis formalibus in quae tendunt. In ster , praedictus amor est effectus perfectae pietatis, Deus enim praecipuε amore colitur, ut docet sanctus Angustinus Epistola a V. Pietas, inquit, escultur Dei , qui praecipuὸ dilirendo ex-hi-rtur . Actus autem pietatis perlaete fieri non potest absque gratia : ergo , &C. Denique . Amor Dei super omnia ut aut horis gratiae,est ultima dispositio ad justificationem , ut probabimus infra rhaereticum autem est asserere hominem posse viribus propriis sese disponere proxim E ad justificationem , ut docet sanctus Augustinus libris a. ad Bonifacium capite ultimo : ergo pari ratione haereticum est dicere Deum gratiae largitorem posse super omnia ab homine lapso sola liberi arbitrii virtute diligi . iam utique veritatem fit sitis explana bimus , & confirmabimus essicacius in disputatione de charitate divina. u AB s T I O I N T A .
Suomodo gratia necessaria' ad fervanda praecepta λNotandum prim/, praecepta divinac quantum ad praesens attinet
duplicis esse generis ; quaedam enim is sunt naturalia , quae lumine naturali cognosci possunt, & duahus Decalogitabulis continentur; illaque comprehendunt observantiam, vel erga Deum, . vel proximum: qtia clam verti sunt clupe naturatia , quae supposita hominis elevatione,& ordinatione ad finem supernaturalem , necessaria ipsi praescribunt media, & ad ea applicanda hominem Obligant , quatenus finem illum possit assequi, qualia sunt praecepta de tribus
virtutibus Theologicis exercendi S,necnon , & ea , quae ad Sacramentorum frequentationem, administrationem ,
132쪽
De neeessit. Gratiae adservandum legem c Ia I
& dignam receptionem spectant: sup- mus Pontifex censuerit damnandam posito enim quod homo sit ordinatus esse hanc Baii propositionem nu.6. IIIaaci finem supernaturalem cons iren- Doctorum distinctio,divina Dis manda-dum,ex Dei praecepto tenetur virtutum ta bifariam im eri, auers modδ quan-
supernaturalium amus elicere,&. sacram tum ad praeceptorum operum stis uis menta frequentare . nam tantum rauer quantum ad eertum Controversia autem non movetur quendam modum, videlicet fecundum Inter Theologos de praeceptis superna- quem vaDat operantem perducere ad reis turalibus Certum enim est ea non pos- gnum calarum , hoe en: ad modum moisse servari sine gratiae auxilio: sed dissi- ritorum , commentitia , ἐπ e Iodenda . cultas est de praeceptis legis naturae, Facit autem homo id quod praecipitur. circa cujus quaestionem multifari, quantum ad substantiam operis, qlian- variant Authores . enim con- do praeceptum implet propter finem, tendunt omnia illa praecepta servari operis, de illius honestatem : faeli au- posse ab homine Iapso secundum subin tem quantum ad modum, quando rem hantiam; non vero secundum modum, Praeceptam exequitur propter finem. absque gratia,idque constanter, dc propter quem Legislator intendit iliarii data occasione , modo non urgeat iam fieri. grauissima tentatio. Aliqui vero cen- Certum est autem nee praeceptarent hominem lapsum posse quidem, pernaturalia quoad substantiam,nequecmnia mandata legis naturae observa- etiam naturalia quoad modum servarire , pro brevi tempore idque nepatiis posse sine gratiae auxilio, ut constat eae tantum , quando videlicest intra breve Canone s.Concilii Carthaginensis:ublIllud tempus nihil occurrit quod nos anathema dicitur ei qui asseveraverte moveat ad agendum contra praece- hominem sine gratia posse implere diptum negativum. Atii denique putant vina mandata : nec- non ex Concilio hominem in statu naturae lanis consti- Amusicano Canone a 3.his verbIs:Suam tutum nullatenus posse absque gratiae voluntatem homines faciunt, non Dei . auxilio aliqua mandata Iegis naturae se stuando id agunt, quod Deo di tiret rservare, ut in eorum Observatione , quando autem ita faciunt quod osunt, etiam quoad substantiam , non peccet ut divina ferviant voluntati , quammis non apponendo circunstantiam finis , volanter arant quod agunt, iurus tames quem Legislator intendit . votanto es a quo praeρaratur , ἐπομμNotandum fecundo , observationem tur , quod volunt. Et Carione a s. defi- praeceptorum duplicem esse : alia enim nitur Deum nobis fidem , de amorem est quantum ad substantiam operis,alia sui prilis inspirare, ut cum ipsius adjuvero quantum ad intentionem, de mor torio quae sibi sunt placita implere pos- dum imperantis . Praecepta dicuntur simus . Quae utique decreta maxIme de observari quantum ad substatiam, tum observantia praeceptorum supernatur Dilicet homo exequitur id quod prae- Iium quoad Lbstantiam , nec-non , Aeceptum est propter bonitatem . Sc ho- quantum ad modum intelligenda sunt. nestatem actus; dicuntur vero servari Unde superest tantiim dissicultas , amquantum ad modum imperantis, qua- citra gratiae auxilium illa praecepta seris tenus fiunt eo modo , quo Deus prae- vari possunt , quantum ad substantiam scripsit, ut nempe illa praecepta servem operis . tur ex charitate, de operfitem ordinent Notandum tertia, servationem pretis ad vitam aeternam . Quae utique distin- ceptorum , quantum ad substantiam
cito adeo certa est, ut S. Pius V. sum- adhuc spetiari posse bifariam i nemperim.IX. O vel Disiligod by Corale
133쪽
vel colle 'Ivὸ pro omnibus scilicet princeptis generatim spectatis, vel tinnitim distributivd , pro aliquo praeceptorum sigillatim, & seorsim ab aliis conside
rato . Rursus, illa praeceptorum observatio quoad subitantiam , vel spe statur praecise ut apprehenditur tantum opus ipsum satium cum suis circunctantiis intrinsecis , cte ad ejus honest tem,Wintegritatem moralem spectanistibus vel quatenus apprehenditur cum carentia circunstantiae extrinsecae finis operantis , quem legislator intendit, quemque ipse operans in illa praecept Tum Impletione attendere debet.
Non potes homo solis arbitrii Iiberi
stribur, o abrique tratiae auxilio omnia Ieris naturae praecepta servare Milesio, , nee Heundum substantiam
operis; nee fecundum modum i erantis. Haec est communis inter Catholicos contra Pelagianos eamque tuetur subtilis Dodior in a.dis .a8. num .8. ubi respondens objectioni, quod Gentiles ex Apostolo ad Romanos dicuntur servare legem naturaliter , ait. Gentiles ρs erum junὸ vivere fervando Ierem na-
rurae, re tum usi facti sunt i iam lex:
id es per Ierem naturae feriytam in cor dibus eorum,interius direxerunt se res
timendo sicut Fudaei per Izrmieriptam: sed si non benὸ vixerunt sine gratia, quia gratia potuit esse in eis, supposita Opothesi abrique ob matione legit --
Laisae. Hinc apparet quantiam hallucinen tur quidam recentiores Tomistae, dum asserunt subtilem Doetorem docuisse omnia legis naturae praecepta solis liberi arbitrii viribus servari posse; eumque ideirco Pelagiani erroris audacilis insi
Probatur Insuper cor clius o : primo quidem , ex sacra Scriptura illis omnibus videlicet locis, quibus Apostolus significat legem Mosaicam infirmam , i inbecillem,impotentem,ac insuffcientem ad justificandum ;Imb conclude tem hominem arctius sub peccato r&uia , inquit Romanorum p. occasione accepta peccatum veratum es in me omnem concumcentiam ς Sine Iere enim pecearum in me mortuum erat: sed eis ravenisset mandatum , pereatum revixit.
Quod utique hae eleganti similitudine explicat S. Augustinus libro de spiritu,& littera capite 4. Sicut, inquit, aqua impetur si in eam partem non resset influere, vehementior' obiee posito, e urmolem eum mirerit,majore cumulo prineistitatus vehementius per prona 'ooI-vitur ἔ nescio ouo enim modo hoc 'fum, quod eone i itur si jucun ius cum vetatur. Unde ibidem Apostolus ait: V deo aIiam Iarem in mem/ris meis repugnantem Ieri mentis meae , er eaytisantem me in Iere ρeeeati , ovae est in membris meis. Et postmodum quaerens e urs me Iis rabit de eorpore myrtit huius Respondet: Gratia Dei per Dominum noΠrum Ymum orsum . Quibus significat gratiam Dei necessariam
esse , ut praeceptum non eoncupisces impleatur . OHatur eadem seruat ex Concilio Carthaginensi,in quo,ut constat ex Synodica ad Innocentium , damnati sunt Pelagiani asserentes , quod Deus talem hominis instituit, ereavit ue naturam , quae per propriam voluntatem Ierem Dei possit implere, sive naturaliter 'n eorde eo eripiam , se in Iitteris datam. Lex enim naturalis significatur per legem in eo e naturaliter eonscriptam . Similiter ex altero Carthaginens Cancine s. anathema dicitur ei, qui asseruerit hominem sine nratia posse implere divina mandata : ii iamque doctrinam consirmat ex illo Christi Joannis is . Sine me nihiIpoteΠisDeere. Concordat Araus cano a. Carione as. his verbis . Suam soIuntatem faciunt hominet, non Dei, quando id agunt, quod Deo dis Ileet; quando autem ita faciunt, ρυσου volunt ut disinae ferviant voluntati, quamvis
134쪽
De meesst. Gratia adseret um legem. Iag
milenter arant, quod aiunt Iliur tamen
tantas o , a quo praeparatur , ἐυώ-betur, quod volunt. Si autem postent homines legem naturae fine gratia servare,divinae servirent voluntati absque gratia,quod ibi damnat.Et Canone as. definitur Deum nobis fidem, δέ am
rem sui prius inspirare, ut cum ipsius adjutorio , quae sibi sunt placita impi
re pol smus . . Probatur tersib, ex SS.Patribus, m ximh vero ex S. Augustino , qui passim In omnibus operibus contraPelagianos editis, praesertim libro de spiritu, & littera , totus est, ut ostendat legem servari non posse sine gratia . Unde capite xo. ejusdem libri, profitetur diserte justum credere nul Iomodo posse Infirmitati suae ad implenda, quae factorum I ex jubet, nisi divina gratia subveniat.
Hi ne libro de gratia Christi eapite 8. que adeo , inquit , Miud es Dae , aliud est ratia , ut leκ non solum nihil prosit,
verum etiam plurimum obsit, nisi adjuvet gratia , θ' haec ostendatur Ieris utit ras , euoniam quor facit praevaricationis reor,euit fugere ad gratiam liberandos, ut concupiscentias massas fuerent adjuvandor ; jubet enim magir, quam juvat , docet morbum esse, non fanat: imdab eo mitur, quod non fanatur augetur, ut attentius, i follicitHrgratiae med
rina quaeratur. Et sermone 13. de ver bis Apostoli eapite a. Data est Iex , ut inveniret se homo , ut non mor/ur fanaretur ,sed ut praevaricatione morbo re sente medicus quaereretur. Subseribit S. Prosper libro contra Collatorem capite I. Ecce , inquit , po-μΠ, ne quid mali fiat, jubere : a mala autem non muri liberare. Notum faeie mandatum , sed obediendi non praetrat Ufectum , nisi quod es occidens per in metum litterae,stat vivificans peroiritum gratiae . Adstipulatur etiam S.Fulgentius libro de pridestinatione capite Io. Lex , inquit, sine gratia ostendere potes
ritudinem, non fanare z Vulneria mon at, medieamina non minimat . ut autem Ieris i Datur praeeeptum ;tratia minictrat auxilium: aeste lex revelat euncta , tralia confert indulgentiam : Iegis eri tritur, quod merata cognoscimus, gratiae , quod vitamus .... naturae itaque vitiatae vitium est, ut Bσ-mo pereet, Ieris auxilium , ne homin. praeceptum,quod i orat monstretar tiae autem donum est, ut hominis vitiumrfanet, quod sibi eulpa intulit , ἐν Ieria
amitio cumulavit. Suadetur etiam ratione;Homo naminque lapsus , gravibus , ut Plurimum tentationibus commovetur, dum lex naturalis obligat, δc diris concupiscentiae motibus , ac stimulis ab ejus observantia retrahitur: sed cui dicemus infra non potest homo graves tentatio nes superare absque gratiae beneficio; ergo nec omnia legis naturae praecepta adimplere : Deinde , ad omnem legem adimplendam desideratur summum propositum nusquam peccandi; nee il- Iam legem quavis data occasione
transgrediendi , alioqui saepissime ab illa deflectet : sed tale propositum firmari non potest propter ingruentes undique tentationum illecebras ad bonum sen fibile vetitum allicientes, nisi divinae gratiae auxilio fulciatur : ergo
tale auxilium ad Iegis observantiam requiritur . rivilem, Ut servaretur ex integro lex naturae, porteret hominem
propriis viribus nusciuam peccare : set id insigne est gratiae beneficium : Nam, inquit Doctor in a. dist. 28. num. LMeium arHitrium non potest ex se e vere omne peccatum mortala pro vatis isto , quia anima sine gratia ala uom eato maeulatur vel oririnala,vei actuaIid quo non liberatur , nisi pergratram , Sub Indeque ea seclusa non possunt omnia praecepta observari. Objicies primo , S. Apostolus ad Romanos cap. a. dicit quod , Gentes , quae Drem non habent naturaliter ea, vae IeziiDnt faciunt: ergo possunt naturae
135쪽
viribus legis praecepta observari. Diryinguo eon quens : Pomuntalicitia,& pro modico tempore,ubi non ad limi graves occasiones ab illa obser vatione removentes, concedo; possunt omnia voluntate constanti , , quavis data occasione, nego.
non eisi ra te: Ergo ejus observantia vires naturales non excedit. Respoxdeo , legem non esse suprR hominis captum ratione cognitionis, quia videlicet notitia illius non oportet petere a regionibus longinquis , concedo: ratione illius observantiae, nego . Favet autem huic distinctioni sequens textus,nequeprocul positum est,
nec in caelo situm , &e. Ofietes tertid , illud Eccles x s. Si
volueris mandata is ervare . eoninerva--unt te.
Regpondet S. Augustinus libro de
gratia , & libero arbitrio , capite IMCertum es , inquit, nos mandata fervare si volumus; γὸd ρuia praeparatur tantas a Domino, aδ tuo petendum ect , t tantum veIimus, quantum iu cit, ut vorando faciamus. Certum in nos vellerem polumus; Iὸ ille faeis, ut velimur
Honum, de quo dictum est , quod paulo
, ET PERFICERE . Certum es nos facere cum facimur, sed ille facit , ut faciamus , praeHendo vires e caci mas vo- tantati, qui dixit Oechiel. 36. FACIAM
Obiicies quart3 . Plurimi absque gratiae subsidio leguntur in sacra Scriptura Dei mandata observasse. ergo haec ita servari possunt. Probatur antecedens . Primo , namque Cyrus, astratia fidei alienus Iegem naturalem krvabat; et siquidem dixit Deus Isai.
44. Omnem voluntatem meam comptuis. Et capite 46. Eum nominat virum .
Iuniatis ae . Insuper Matthaei a quidam princeps nondum fide Christi, Sedoctrina imbutus , ab Ipso audiens. Si
uis ad vitam ingredi , serva mandata . Respondit, Omnia saee custodivi aj ventute mea . Denique Apost us ad Philippenses s. de se Ioquens, com nondum esset ad Christi fidem conversus, testatur quod secundum iustitiam, quae ex lege est, conversatus fiterit sinaquaerela in lege. Hoc est, ex integro,& sine illa repraehensione observari: Ergo, &e.
Respondeo prim/, Trunn voluntasem Dei complevit , non quanthim ad observationem pineptorum legis naturi, utpote elim fuerit idololatra, sanguinarius, Be aliorum regnorum depraedator, ac invaser, ut constat ex ejus historia , &-advertit S. Hiemnymus m primum caput Zachariae : sed idcirco dicitur voluntatem Dei complevisse,
quia fecit, quod ipsi jussum fuerat .
Deo, nempe .ut Israeliticum populum h captivitate 1olveret , & templum , ac civitatem Ierusalem ex integro restaurari curaret. Qu.od quidem genus v hintatis divinae 1ervari potest 1 quolibet impio; ea quippe ratione daemon
hominum damnatorum tortores, dici possunt voluntatem Dei implere. i, Ad eundum respondeo , principem illum,vel illustratum fuisse divina gratia in servandis praeceptis,cum aliunde Judaeus esset, & ex populo Dei, sicque non est dicendus propriis viribus legem implevisse . Vel quod probabilius est ,
arvato dumtaxat, ac hypochrito animo videbatur legem servare, q H d utique Verum apparet ex illa nimia suis divitiis adhaesione ; notat suu idem sacer textus , qutid cum Chri1ius Dominus ei suasisset, ut venderet omnia
quae habebat in proprietate,& dominio,
136쪽
De necissit. Etia adservandum Ietem z I a s
ue eorim pi cium pauperibus eromed iis illa.auditis eontriuatus est quia dives erat valde. ut narrat S. Lucas , v.38. Illa autem nimia in divitias pro-
p enfi peccatum erat contra legem n turae,radix enim malorum estcupiditas. 2Ad tertium, autem dico: idcirco Apostoliam dixi me se convertitum misite sine querela in Judaismo, quod Iudai-CO more probε vixerit, abstinens se ab actionibus manifestam Dei,vel proximi injuriam; continentibus; qualia sunt perjuria, homicidia , adulteria, & --tera aperta crimina , quae lex prohibet: non autem significare vult Apostolus, se prorsus innocentem fuIsse; nam primae ad Timothaeum primo,dicit se suis. se blasphemum, de contumeliosum mpellatque se primum,hoc est pini puum peccatorum : Et ad Titum Eramur enim , inquit, Mi uagulo , o nos in
pienter, incrediat, errantes , feraesentes desideriis , Ο vota rati s variis. Oue Dies quinto: Nemo tenetur ad
impossibile: Nam, inquit SAugustinus, ib.de natura, & gratia , cap. 3. Deus Nohsibilia non julet; sed hominum quilibet, etiam Gentilis , obligatur ad universam legem implendam : ergo liniam servare potest .
Dirtinos majorem : Nemo tenetur
ad id , quod est impossibila , abs ite ,
S simpliciter , concedo : quod est impossibile secundum solitarius 'nnturae vires , sed possibile fit cum divino a xiIio , nego : Sic enim S. Augestinus solvit fimile argumentum Coelestia, lib. de perfectione justitiae , cap. a. ubi cum sibi ex C Blestio objecisset: Sisdramque pereatam est , via quod vitari poteri, uri quod vitari non poteri; si quod vitari non potiar, eccatum non est,si quod vitari potes, opes homo e mecato esse,quod vitari potest ; nulla enim ratio , uri justitia patitur Ditem dici precatum,quod vitari nullo modo poteLI. QMd argu
mentum , Ut solvat S. Augustinus, ait :
natura vitiata Gahetur gratia Dei pervesum Christum Dominum nonrum iustinistri enim sana - s, in quantis , in quod faetendum os, aut eaeritate non videt, aut in mitate non implet.Quam utique solutionem explicat hac eleganti similitudine rapite sequenti: cim τι-
demur claudum, qui fanari mim, rectὸ utique dirimus, debet homo iste esse e claudieatione , disi debet, potes : nec
tamen com viat continud poteR, sed cum fuerit abduita curatione fanatur,o me derisa adjuverit voluntatem . Et inse
ait: onMulti mὸ homini praecipi, ut
rectis paruus ara Iet . ut ei Be ma posse perspexerit; medietnam requiras ad fanandam pererati Haradicatisnem . Unde cap. 3. lib. de natura , & gra tia, & ex eo Concilium Tridentinum , Sessione 6. cap. ra. Deus impos ilia
non jubet, sed jufendo monet, Θ facere, quod possis, ἐπ petere, quod non possis, or
ordinaria Dei dira tione. Probatur prima pars: Nihil unpedie
servationem praeceptorum naturaliit, praeter ignorantiam, quae est in intellinetii, & infirmitatem , quae est in Meti tu , ut docet S. Augustinus lib.a. de rem missone peccatorum eap. rri ubi alte
Nolunt homines facere , quodHstum
sive quia Iatet, an juctum sit, sive quiation deIectat: tanto enim quidque vehementius votamur, quanto certius, quism,osum si , novimus, eoque deIectamur ardentius. Ixnorantia tritur, er infirmitas vitia sunt, quae imstediunt vomu-tatem , ne moveatur ad faciendum opus bonum , vs aδ opere malo absinendum . Ut autem innotescat, quod Iarebat, suavestat , quod non delectabat, gras Oetes , quae hominum adjuvat volunt res : Atqui ut innotescat bonum, quod latet, de stave fiat, quod non delectat,suia
137쪽
suffieit ad irat Is gratia sanans ab Ign rantia , ct infirmitate , etiamsi non sanet a peccato: ergo absoluth, & ex natura rei non requiritur gratia habitualis , sed si ficere posset adhialis ad se vanda omnia naturae legis praecepta. Secunda Aar3 ρυδatur , nempe quod gratia habitualis , sive sanctificans necessaria sit ex ordinatione Dei ad se vandam ex integro Iegem naturalem . Probatur, inquam; Primo ex modo I quendi Scripturae sacrae , designantis hominum inconstantiam ,& inyrmitatem ad quodlibet honum, nisi divino spiritu firmetur , sublimetur, & rob retur . Hine Psalm. q. de peccatoribus dieitur: Vrae iliorum tenurae , ita lubricum , ἐπ Angelus Domini persequens eos. Quibus significatur necessum esse, ut aliquando homines aberrant, osse iIdant; & praecipites ruant in peccatum; non secus , ac qui per lubrica, & in tenebris ambu Iant, nisi solvatur peccatorum caligo , per irradiantem gratia sanctificantis lueem. Huc speetat etiam illud EeeIes a . Sui non in timore Domini eontinuertis; esto eorruet domui
- π propterea instabilis facta es, Isaiqς . Abscondi a te faciem meam, re in dignatus sum : ἐπ abiit vagur in via eordis fui. Et postea , Impii quasi mare fervens, guod quiescere non potes , σredundans fluctur,qui in eonculcationem, re istum. Probatur feeund), ex SS. Patribus , Chrysostomo docente quod , Suut fra-
Rogubernaculo navis , non euo vult vadit ,sed pud te esus impellit: ita homo gratiae Dei destitutus in praecipitia pereatorum defertur . Consentit S. Augustinus libro de catechisandis rudibus cap.ultimo, ubi docet eum non implere Ieaeem , nisi qui divinum acceperit Θμνitum sanctum, Patri, Filioque aequa- Iem . Et libro de spiritu, & littera c. a6. ubi ait; mis dictum efI, FACTORES LA-GII IusTI IcΛBuΝrua,quid aliud dictum
Ieris justi sunt. S.Gregorius a a. Mor Iium cap. I a. Peccatum, quod perpa nitentiam mox non delatur, inuo Mndere ad aliud trahit. Ergo non potest diu peccator cum quavis ad uali gratia in praeceptorum observantia permanere: subindeque ad perseverantem , dc constantem naturae legis impletionem n eessum est, quod homo peccatum exuat: sed non potest de via ordinaria peccatum elui, nisi per gratiam habitualem , de sanctificantem : ergo haec necessaria est ad impIenda legis naturalis praecepta. Dices: Habitus non est necessarius, nisi ad adlus sibi proprios , v.R.habitus temperantiae ad ad us temperantiae, de sic de caeteris : ergo charitas sive gratia sanetificans , non requiritur ad actua
Distinoo antecedens. Non requiritur per se, concedo: per accidens, & ratione impedimentorum removendorum ἰ nego. Temperantia enim requiritur, ut actus Iustitiae constanter exerceatur , impediendo videlicet ne voluptatibus corporeis ad prava homo alliciatur, & a jure cuique reddendo aver
Dires fecundὸ : Si peccator non potest sine gratia habituali totam legem
turaIem implere, quisque tenebitur confiteri statim , atque se cognoverit mortali peccato infectum ; sed consequens est Contra communem Theolo gorum sententiam . ergo, & antec dens. Probatur sequela majoris; Tenetur quilibet proximam peccandi occasionem vitare : at si homo existena in peccato , non possit totam legem naturalem implere , semper erit in proxima occasone peccandi; ergo, &c. Nero sequelam majoris: Se ejus probationis , nego minorem : Nam qui in peccato est , de si non possit omnino,de per totam vitam abstinere a peccato ς potest tamen aliquandiu ab eo rem v
138쪽
De. necessit. alia adsermandum legem. I 27
H eum auxiliis actualibus, etiam quan tentationes ingruunt ; qui vero est in proxima peccandi occasione , ordinarie succumbit , statim atque illa oc casio peccandi occurrit. ν
bitualis ex lege Dei ordinaria require fur ad implendam totam Iegem natu- salem, non posset ullus infidelis eam
implere; quippe eum fide, & gratia
sanistificante careat ; sed consequena est falsum ; alioqui cum debeat IIIam legem implere, teneretur ad impossibi- Ie : ergo, &c. Res p. Iam in superiori conclusione factum fuisse satis huie objectioni. Nihilominus insuper. Dimnruosequeiam majoris: Non poterit Infidelis totam, Iegem naturalem implere , quandiu in infidelitate permanebit; concedo : si infidelitatem deseruerit, nego; Nemo enim iiii fidelis est, qui non habeat meis dia , per quae perduci possit ad sdem . ut in progressu hujus tractatus pate
ΡRaeter grati.rm habitualem, nece larium est etiam auxilium actuatioci ad Iervandam totam Ierem uasura Icm... Probatur primo ex Scriptura 1a .cra; Nam Joan. II. Christus Dominus pro Apostolis suis jam iustis , & munis dis i auxilium k Patre suppIex exorat. Fater iuncte, inquit, feria eos in nomine itio : id est , auxilio tuo, ut interpretatur sanetus Chrysostomus homilia 8o. in Joann. Probatur similiter ex Concilio Carthaginensi, his verbis a Coelestino ad Epilcopos Galliae cap. 8. relatis: Praeparatur voluntas a Domino , re ut boni MUpuid vant, paternis inspirationiHur Dorum i e tangit eorda fidelium : &Αrausicano Canone Io. Adjutorium Dei, er renatis , ae Sanctis es semper implorandum , ut ad sinem sonum ρem venire, vel in Hon possint opere perdu
Pro/atur tertia , ex sententia summorum Pontificium: Primo quidem Innocentius primus rescripto ad Concilium Carthaginense iaci. Adjutori quotidians nos erere , nexare non possumus :hoe enim seu bene vivimul, praecamur ut metitissanctiorique vivamus , seu 'raoὸ sentientes a Aonis avertimur , ut ad certam redeamur viam, ejus auxitid pius eremur. Huic adde Coelamnum cap.
& 8. ad Episcopos Galliae, Zosmum ad universos orbis Episcopos . Farticem secundum Arausicani Concilii Canonum conditorem , & Bonifacium secundum
Probatur quarto ex SS. Patribus;ma xime vero S. Augustino, qui hanc veritatem pluribi inculcat, praesertim libra de natura, de gratia,cap. 26. Deus,
inquit, cora per Mediasorem Dei. I Lominu homin/yymum Grisu Apirituta fer canat ae erum, via vivificat mortuum, id est ,juΠί at impium, ἐν eum ad ρerfectam sanitatem , hoc est , ad perfectam vitam juriuiamoue perduxerit, non deserit ,si non deferatur, ut piὸMNerju-sὸ ue sidiatur e sicut enim oculus corporis etiam plenis e fanatur, nisi candore Iutar adjutus, non mies cernere: μhomo etiam perfectissime justificatui, nisi
aeterna Iure juctitiae divinitur adjus tur , recte non Asteri vivere. Savat ergo Deur non solum ut deleat quod pereas mur . Med ut strae stet etiam ne peccemus ἀEt libro de libero arbitrio, capite G e plicans haec verba Canticorum . Suae
est ista quae uincendit deauata incumbent super fratruelem Dum ὶ ait, Suando deauata es, nihil boni merebatur: jam ver aua facta bene ambulatino super eum a quo dealbata es ster veranter in-eumbat : propter quod, o serie yefisi. super quem incumbit deauata, dixit di
Firmatur etiam haec veritas ratione .
Primo quidem , licet gratia habitualIasinet animam totaliter in ordine ad
139쪽
eulpam, non tamen sanat omnem In firmitatem ex peccato originali oriundam; ita qtiod diu perseverare possit in hono , & a mala desse fieret nisi divinitiis adjuvetur; subindeque praeter il- Iam gratiam habitualem,opus est etiam actuali ad illam infirmitatem subleva
dam,& sanitatem restituendam ac cor roborandam .
Deinde, Constat iustos saepe in pee
eatum labi, dum Deus illis aAuale auxilium denegat: unde David, Asera fli faelem tuam amν factur m eon, mrbaturn ergo gratia hΔItualis ad vitandum peccatum, praeceptum serva dum non sussicit. Deni re, iam debent grates Deo rein pendere , pro quolibet opere bono, de ejus operis Deo gloriam , & honorem adscribere,ae proinde opus illud Delim praecipuum habet Authorem : talis autem non esset censendus, si specialiter,& per auxilium particulare actuale ad
illud opus bonum exercendum non concurreret:ergo Deus praeter gratiam habitualem,etiam confert actuales homini justo ad vitanda peccata, de praecepta adimplenda. Osirier primo : Canonem s. Con
euii Mileὐitani seu Carthaginensis , in quo definitur gratiam Dei, qua justifieamur per Dominum Jesum Christum,
non ad solam remissionem peccatorum quae jam commissa sunt, valere: sed etiam ad adjutorium,ut non admittantur: ergo non est opus gratia Dei actua-n justificato, ut Iegem Dei impleat. Dimnaeuo antecedens: Quatenus gravtia Dei quὲ justificamnr , sumitur pro
gratia habituali simul cum appendici hus suis,id est, cum auxiliis actualibus
eam concomitantibus , concedo : qua
tenus praecise sumitur tro gratia habituali separata ab auxiliis actualibus .
Osirier feeuno: Deus ad hoc homini gratiam habitualem concedit, ut possit bene agere, de vitare peccam ergo supervaeaneis est aliud auxIllum Probatur anteeedens : Si per gratiam habitualem iustus non foret poteris ad benε vivendum , non est potior ejus conditio , nec major virtus ad bonum qu m peccatoris; siquidem peccator etiam cum gratia actuali potest interdum servare legem: sed consequens est absurdum ; ergo, de id unde sequitur . Nero anteeedent; Similiter, & maj rem illius probationis justificatus enim majori virtute ac dispositione pollet adservandam Iegem, quam peccator;tum quia nemo nisi justificatus illam ex integro servare potest , tum quia gratia sanctificans saeramentalis habet anne xum illi jus ad quaedam auxilia ad ualia , tempore, de data occasione concedenda,per quae universa lex naturae facith potest servari.
De nece state gratiae ad malum vincendum , θ' vitandum .
lagianorum error: qui enim existimabant sussieientes esse, ac validas uberi arbitrii vires ad bonum quodlibet exercendum, censebant pariter ea a esse vi potentes ad quodlibet malui a expugnadum, Se hinc affirmabant non opus esse gratia ad vincendas quascunisque tentationes, δc occasiones peccati, non modo sigillatim , sed etiam colle nive sumptas , ut videre est apud sanctum Augustinum Epist.D. ubi ait Pelagianos solito docere cavendis futuris vincendissique peceatis,omniburique tenta tionibus virtute superaris e tilis deinceps adjutorio gratiae Dei, naturali ρο sibilitare inmanam sufficere eoluntatem: eaque de causad ebant Deum no oesse orandum; Ne nos indueat in tentationem; siquidem hoc esse in hominia potestate , ut tentationes quantumvis graves absque ullo Dei auxilio vincere
140쪽
De necessit. Gratia ad malum tincendum. 129
ae superare posset;ut testatiar idem sanis ictus Doetor libro r. operis imperfecti contra Iulianum, ubi Pelagianos se interpellat : Nec Donum Dei poscitis, ne intretis in tentationem, hoc efr, ne pec- ratis ς in v stra enim virtute consid/tis. Cumque illis objiceretur illa particula Dominicae orationis , quam Christus
usurpare nos docuit: Et ne nos indueat in tentationem: reponebant IlIam ad corporales casus avertendos pertinere,
ut resere idem S. August.Epist. . Ilud ver o , inquit, quod sequitur , Na Nos
piunt, tanquam Deus orandus sit , quo nos ad furraudas tentationes adytrivat peceatorumsed ne quinquam irruens comparaliter , nos humanus easur a iras: quoniam tentationes vincere , ita sit in
nostra positum potestate possibilitate naturae , ut hoc inaniter impetrandum orationibus arsitremur. Huic autem erroneae deviantia Haereticorum sententiae , alia plurimorum Catholicorum tum veterum , tum Recentiorum Doctorum extreme repugnat , nempe quod gratia ita sit necessaria ad superandas quascunque tam praves quὲm leves peccati occasiones ,& illecebras , ut ne modicae quidem ac levissim eo absente divino auxilio vinci, de removeri queant. Verona tutius ac securius procedit has inter extremas altera medians sententia , qua utrius
ciue subtilis, & Angelici Doctoris fidelissimi Discipuli , contendunt gratiam desiderari quidem ad graves quasque
peccati occasiones remove nitas , non
ita ad leves, quae plerumque solis liberi arbitrii viribus facile superantur. Q N-
circa tres proponimus sequentes quaestiones solvendas: An , & qualiter
gratia sit necessaria; Primo , ad vincendas peccati tentationes , & illecebras . Secundo , ad resurgendum , de abstinendum a peccato. Tertio, ad constanter perseverandum in aversio
Qualiter opus sit disinae Gratiae
auxiato ad tentationes superaudas .
Notandum primd, nomine tentationis intelligi provocationem ail peccatum, quae est duplex; una quidemas extrinseo; alia ab intrinseco . Prior quidem ea est, qua homines persuasione vel exemplo pravd seu provocatio ne alliciuntur ad peccandum . Posterior est qua homo per unam sui par tem, scilicet in seriorem adversus superiorem rebellantem , ad id quod vetitum est stimulatur: quae tentationes ratione principi I GIito dicuntur carnis, mundi, de daemonis . Una quaeque autem illarum tentationum levis est aut gravis; Ievis ea dicitur, quae hominem leviter ad peccandum sollicitat; gravis
vero , qua vehementer ad peccatum impellitur . Notandum fecundo, gravitatem aut levitatem tentationis non esse mellen dam ex gravitate vel levitate peccati,
ad quod allicit: sed ex modo alliciendi
vel trahendi voluntatem ad consensum: itaut gravis illa sit, tuae vehemenister animam concutit: levis vero quae leviter allicit. Quod praeterea respectiisve intelligendum est : nam eadem res quae leviter sollicitat hominem avaritiae minime deditum , ea graviter avarum provocat. Denique, gravitas illa non solum est metienda ex intensione, sed etiam diuturnitate, propter quam tentationes alioqiri Ieves, & remissae , so-Ient propter frequentiam , εe Importunitatem esse graves : E contrario vero tentationes licet valde intensae si momentaneae sunt, non adeo graves , Sepericulosae solent esse; ut illis resisti non possit absque summa dissicultate .
Notandum tertio, tribus modis posse tentationem aliquam superari: Privi quidem per aliam vitiosam tentatio-R nem