장음표시 사용
251쪽
eum non Iaabuissent suseiens auxilium quo vel se ad Christum recipere,vel qui erant ad pacem , facere possent. Repones r. His & similibus textibus significari tantum vocationem eui restinnitur externam esse dumtaxat, quae fiat Per voluntatem signi, non vero inter innam , quae fiat per voluntatem beneplaciti a notum enim est in Deo duplicem esse voluntatem , nempestrui, &BenepIaeui . Prior est; qua Deus se habet ad modum volentis , in quantum praecipit vel consulit , prohibet,& permittit aliquid : posterior vero est quis Deus propriE vult id , quod sibi complacet e prior non semper impletur: posterior vcro, inquiunt, suum semper sortitur effectum . Contra r. Impia , & Indigna Deo estasta cogitatio , si quis existimet Deum externa voce dumtaxat excitare hominem ad poenitentiam , nec revera velle ei ullam inspirationem, ut se convertat concedi, Iuderet enim homines,si quos
vocat non eos vocaret cum Intentione,& animo ipsos convertendi: sed Deus
non intenderet eos convertere, nisi vocationi suae externae aliquod auxilium Internum conjungeret; Nam, ut docet S. August. lib.de gratia, & lib.arbit. Cap. 18. Lirberum a Mitrium sine suo fru- seu prorsus admoueretur, nisiprior acciperet aliquid dilactionis , ut addi sibi quaereret unde,quod jusebatur impleret. Seeundo : Finis legis , & per consequens vocationis cujuscumquae exterioris , est ut si homo dissicultatem patitur , poscat auxi Iium ; si facilitatem, gratias Deo rependat, ut pluribus in Iocis docet S. August. praesertim epistola 89. Iulet ideo ut facere just 2 eonati , in nostra infirmitat u/ Icte fatigati, adjutorium gratiae poscere noverimus, T si quid farere potuerimur operis boni , Oi, qui adjuvat, non simus i rasi. Lib. de spiritu : de littera , cap. 19. Lex datas, ut traria emereretur , gratia data est, ut Iex impuretur. Item evidentissme S. Prosper in epist. ad DemetrIadem : Nee, inquit, οὐ aliud datur praeceptum , nisi ut quaeratur praecipiensis auxitium . Ergo vel frustra Deus adhibet vocatione: vel saltem cum ea secretam , & interiorem inspiratIonem lin- pertitur,per quam ad minus admoneatur homo infrmitatis suae , ut ad auxilium gratiae confugiat. Repones a. Argumentum ex praefato textu Matth. a . deductum I Idem esse,
quod Julianus objiciebat S Augustino, ut constat ex opei e imperfecto e.93. Ubi ex eodem Evangelico textu colligit Ju- Iianus ς voluntatem divinam ab humana interdum impediri: quod tanquam haereticum ibidem explodit S. Augustinus, dicens: Ignoscendum est , quia in re multum abista, ut homo faueris. yb- fit, ut impediatur ab homine omnipoten iis, er euncta scientis intentio. Parum de re tanta cogitant, veI et excogitandae
non δε ciunt, qui putant Deum omnipo tentem aliquid .elu , ita homine in moimpediente non posse ; sicut eertum Verusalem si os suos as illa esligi noluisse'.
ita certum es eum , etiam γso nolante aquoscumque eorum voluit eoueaei C. IUitur tantum abest , ut argumentum nostrum Catholicae veritati suffragetur , qui nim6 Pelagianum errorem sapit. Contra I. Si haec Ita sint: ergo Senonensis Concilii Patres Pelagiano errore notandi sunt,& Juliani arma, ut
pestiferum Lutheranorum dogma ex scinderent, collegerunt, nam decreto I s. eodem argumento,quo nos utimur, Probaverunt nos divinis Inspirationibus inevitabiliter non rapi,ut constat e
apertis illius decreti verbis . Secundis , Nemo est, qui facilε non intelligat prande internos, & Julianum callos intercedere , si duas in Deo voluntates eum Theologis distinxerit, nempe voluntatem una , perquam Deus hominem movet per media ordinaria ad sa-ciendum quod jubet, eumque sollicitat ad quaerendum Salvatoris praesidium .
252쪽
Cujus quἰdem voluntatis eodem eat. operis mperfecti meminit S. Aug. ωbdit enimpost jam Iaudata verba: Convenit alutem Scriptura plerumque homihi, voluntat m , at guod non habet, τ non potest , admonitus sentiat: m ab eo , a quo sunt sona omnia , indigens poscat. Altera est fene laetii , per quam incaeiter hominem provocat ad honum. Priori voluntati resisti posse ibidem fatetur S. August. ait quippe . Propterea per Prophetam , Isaia: r. dictum es : Sino meritis, Inon audieritis me, gladius vos eomedet'. Ex quo colligit S. Aunu- sinus voluntatem signi, quoad effectum misericord Iae Interdum Impediri; IIcet non impediatur quoad effectum a rustitiae. Posterior autem voluntas , nempe beneplaciti non impeditur , ut Ibidem deelarat S. Augusti laus contra Juliati. Si ut dicis , inquit, aὐ intentione propria utique mala , non debet homo ulla veressitate revocari , cur ofrolus, eaedem spirans , t funguinem sitiens, UIolenta corporis caecitate, o terribili de per voce a fua ps ma intentione revocatur, ἐπ ex per cutore prostrato , illius Gant Iii quod oppuruabat, Iab risor eaeteris futurus praedicator erigitur Z Aeno erratiam . Alium autem' , D us quem dirnatur, voeat: ρο Θμ ritus vhi vult spirat. Iulianus autem contendebat quamlibet voluntatem Dei, etiam voluntatem beneplaciti per humariam voluntatem , suo interdum frustrari esse elu; nos autem contendi mus solam voluntatem signi, quae se per media lassicientia declarat, ac significat,impediri posse quoad effeetum misericordiae : licet semper impleatur quoad esse istum justitiae: Ergo longissime nostra sententia 1 Iuliantea distat. Probari denique potest assertio iis omnibus Scripturae textibus, quibus Deus homines invitat, & hortatur ad poenitentiam , & seetandam iustitiam :Sic Cantic. s. Aperi mihi foror mea
Joel. a. ConMrtim vi ad me,stego convertat ad tos . Quibiis verbis, Inquit Tridentinum sesL6. cap. s. libertatis nostrae admonemur; sicut, de gratiae necessitatem confitemur, dum respondemus Thre n. s. Converte nos Domine ad te , τ convertemur; ex eis namque, &s milibus textibus colligitur,quod sicut proprium est Dei prevenire nos pulsando , & evcitando corda notira per gratiam 1uffcientem; ita proprium eli voluntatis aperire illi per liberum consei in sum situm, reddendo vocationem illius
οὐari potest etiam eadem vcritas illis pariter Scripturae textibus, quibus Deus hominem perduellionem , ne c. noi , & continuam cum siti a d υἰmata. Rrulla reluctantiam, & punnam increpat , & damnat . Sic Isiliae 69. Tota die evandi manus meas ad ρυutam incredulum , qui traditur in via non Houa pou euitatioues suas . Proverb.r I ea si, a renuisit: extendi mavum meam,
o non fuit, qui agyiceret : Matth. ao. Multi eoeati , pauci vero electi. Cap. 22. Misit fersor nos vocare ad nuptias, re nolebant venire . Joari. I s. Si non veni fem, o Deutur fuissem eis, peccatum non
Baθerent: Nunc autem excusationen
non habent de peccato suo . Et postea opera noufecissem in eis,quae nemo altarfecit, peccatum non haberent: nune autem,is oderunt,di me,re Patrem meum . Actor . . Irar semper Spiritui sancto re- Ditis . Rom. a. Ignoras, quia heuigni tui Dei ad ρoenitentiam te adducit Z a. Corinth.6. Exhortamur I ue in vacuum gratiam Dei recipiatis. Apoc. 3. Sto as
test, quod interdum pendeat ex humana voluntate, ut gratia suum sortiatur effectum. Vertim ut haec sacra praesidia nobis elevent haeretici; varias in hos Scripturae textus exceptiones comminiscuntur.
253쪽
kari voeatIonem externam, non internam; vel fi de interna si sermo, non ea spectanda est vocatio, tuae est sectin-dium propositum . Observant enim duplicem esse vocationem ς internam nempe , quae fiat per gratiam interio in rem e & externam, quae sat per legem, ει doetrinani . Utriusque vocationis istius meminit S. Atagust. epist. Io . his verbis: S ereo ita raepararet , atque operaretur Deus hominis voluntatem, ut tantummodo Ieiem suam , atque doctri-ram IMero ejus adhi/e1 et arHitrio ecce
vocationem externam nee voeatione
illa alia , atque secreta ecce vocati nem internam )spe ejus ateret sensim , tit eidem legi, atque dcctrinae accommodaret assensum . Et S. Prosper ad s. capitulum Gall. Si voeatio in Gangelii tanti praedicatione intelligatur, non zeraciter dicitur, quod aliis, atque aliis aliter , atque aliter praedicetur, si autem ad socium plantationis , G rigationis pietatur , aliud actum es cum eis, quorum exteriores aures corporali v ce ρυμ
sataeont: aliud in eis quorum interi rem sensum Deus aperuit. Observant a, vocationem interiorem duplicem esse ,
aliam ineundum propositum , aliam non fecundum propositum. Prior est propria
solorum praedestinatorum : posterior est reproborum , qui eam crediderunt, Ac Ecclesiae membra fuerunt, Aug. lib. de praedest. Sanctor. cap. I s. Vocat eniγχι
Deus praedectinatos multos si os Dor, utros faciat memδra praedestinati unicis
ii sui , non ea vocatione, qua vocati sunt, qui noluerunt venire ad nupilas:
Iur dieens, Vsis judaeis , ita Graecis,m.
Et lib. contra Julianum, cap,4. Non omnes, qui vocati sunt, fecundum proρ situm , isnt moeati , mulat enim vocati ,
pavet pero eiecti: qui ergo electit Hiseundum propositum voeati. Cur autem quidam sint vocati non secundum propositum , docet ibidem , quia scilicet
ad utilitatem nascuntur praedestinat rum . Et loco praecedenti. Non ut eis
prosint varia irae , ted ut i o tuis Hene utente prosint vasis misericordiae, ut v delicet intelligant de quam ρrofundo ma-D Aer gratiam Dei liberati fuerint.
Verum contra . Nam, ut jam diximus , impium est asserere Deum externa voce dumtaxat excitare hominem
peccatorem ad poenitentiam,& justum ad sed an da pietatis opera, nec re Uera velle ei ullam inspirationem , ullumve auxilium internum , ut se convertat , & bona sectetur concedi. Proptere a S .Prosper Epist.ad Demetriadem asserit voces docentium , T litteras parinarum , quae ad eruditionem odientium , MI D- gentium Deo ferviunt, non carere ejus eirtute, cui serviunt: Subindeque censet internam vocationem semper a nexam esse externar .Quod pariter apem
te docet S. Augustinus locis supra laudatis , ctim ait lib.de Spiritu , & Littera cap. I9. Lex data ras ut gratia quaere- rerum. gratia data est,ut ex impleretur.
Et lib. de gratia; & libero arbitrio,c. I 8.Liiserum , inquit, arbitrium sine suo fructu prorsus admoneretur, nisi priissacciperet aliquid dilectionis, ut addisibi quereret unde quod ju/eBatur impleret. Falsum est igitur in mente S. Augustini
vocationem externam internae non esse
Nec refert, qu6d duplicem vocationem sanctissimus ille Doctor adstruat , aliam fecundum propositum ; aliam non
fecundum propositum. Nam per vocationem non securidiim propositum,non intelligit vocationem pure externam ,
nudam , & ex se insufficiente in ad conversionem , & justitiam; sed vocati nem suo fruetu carentem ; idque non ex inefficacitate gratiae vocantis , sed ex perduellione,& malitia humanς voluntatis reluctantis, ut significat idem
254쪽
S. D custor verbis Iaudatis lib. de Praed.
Sanctorum , cap. 16. dicenS : Vocati ne non secundum propositum vocatos fuisse eos, qui noluerunt venire ad n Plias ', certum enim est eos revera 1 Patre familias sutile sincere, & cum Intentione ut venirent , invitatOS , ac vocatos ; ut constat ex Evangelico textu,
ait enim S. Lucas cap. a . Quod Paterfamilias femum suum hora carnae dicere insitatis, ut venirent: quia jam parata sunt omnia . Qvqrsum enim caenam instrueret, multos invitaret, ad eos servos dirigeret, si animo sincero
ad coenam non vocaret λ Nec Evangelista cunetationEm , & repulsae vocatorum causam prostra ex parte vocantis , sed ex parte ipsorum vocatorum : ait enim : Et caeperunt ui omnes exeu ri; quam excusationem , Puram nolitio item, de relu stantiam voluntatis fuisse docet S. Matthaeus, cap. a a. ubi eandem Parabolam referens , sub nomine nuptiarum est, ast fervos suos v care invitator ad nuptias , nolebant
Quud autem haec fuerit mens S. Au glistini, nempe quod per vocationem
non secundum proiic situm , solam externam vocationem noluerit significare, sed internam quoque voluntatis gratiam hoc nomine complecti, QScienter colligitur ex libra. Retra stationum , cap. I. ubi manifeste doeet se de
vera hristi gratia , quae victrix ell, de Praedestinatos discri nil disputasse . Iaeuos quaectionis solutione, inquit, la/s- atum en quidem pro libero arὼuria. D coluntatis humanae : sed vicit Dei gratia : nee nisi ad illud perveniri potuit,ut Iiquidissima peritate dixisse ins IIuatur solus: quis enim te discernit Hine est, quod eo loco a firmat hujusmodi
vocationem adesse debere , quia votantas hominis fola non cit, ut jusὸ, recteque vivamur, nisi adjuvemur miseri-eordia Dei : Hine est , quod ibidem si e illam describit: -cutio ista es effectrix
destinatione Sanctoriim sic expressit: Sma vocationem eredens. litae denique quod ad ejus necessitatem clarius explicandam ait: Vesuvias isto nisi aliquid
occurrerit, quod deIectet, atque invitet animum , moveri nulla modo potest. omnia manifeste significant, vocationem illam , de qua loquitur, ipsam quoque voluntatis gratiam complectit si quidem illa est, quae delectat animam, quae e eit bonam tol talem Me quae vi Aericordia Dei adjuvὸ , rectὸ7ue vivendum necessaria uppellatur .
Repones a. Ad testimonia Scripturae supra citata, vocationi etiam internae interdum resisti, sed a concupiscentia, quae in ipsis etiam justis remanet : ac
plerumque sanisti minis divini Spiritus
Verum haec responsio prorsus sutilla est : aut enim concupiscentia resistit sine consensu voluntatis, aut voIuntate
coiisentiente : Si ρ rimis rit , ut contigit Apostolo , qui Rom.' dicebat: Nunc autem jam non elo operor illud,sed quos Basitat iv nae pereati , id est, concupiscentia, tunc rebellio Illa carnis non est peccatum formaliter, sed dumtaxate se stive, seu peccati originalis esse-etus, ut pluribi docet S. Augustinus ,
maxime lib. .contra Julianum, cap. 26. tibi ait : Concui eutiam non eo entiente spiritu ad ostera damuun a non pervenire. Si secundum : igitur voluntas reluctari potest gratiae interiori: Ouhd autem de hac posteriori resistentia sint iiitelligendi Scripturae textus , patet quia damnantur in locis allatis Scripturae sanctae, qui vocationi Dei, &Spiritui saneto resistunt: IgItur , resinentia illa est culpabilis; ac proinde i
GRatiam lassicientem admittenis
dam esse statuerunt, & definie
255쪽
Iium Valentinum tertium celebratum in Gallia tempore Leonis IU. in quo Cara. a. deccrnitur , Non ideo malos perire , quia boni esse non potuerunt, sed ovia δovi esse nolueruut. Hinc eni in colligimus I. gratiam malis conferri , qua boni esse possent, nam sine gratia tales esse non possunt: neque solui a gratiam, quae illuminet intelle stum ;nam per istiusmodi gratiam boni esse homines non possent. a. gratiam ab iis repudiari ; quia .boni esse noluerunt: gratia autem repudiata , qua homines potuissent esse boni , si voluissent, est gratia lassiciens : igitur admittenda . a. Eadem veritas statuitur in Con-eilio Senonensi celebrato tempore Clementis VII. sub illustrissimo Cardina- Ie , & Franciae Cancellario a Frato : illud enim decreto as . sic nos divinis inspirationibus non semper cia ficaciter moveri statuit, & colligit ex Scriptura sacra : Nee , inquit, tale est trahentis Dei auxilium , cui r ficti noupossit; quoties enim Dominus voluit cougretare filios Perusalem , 'utgollinaeo aeretat pullos suos sub alas,di noluit/Frustra e 1 te Stephanus Iudaeos durae cervicis, o incircunetes cordis areu ret,
Fructra Paulus Ionicen cs admoneret, piritum ne exti tuerent , si dimini, i irationisus homines inevita-δiliter raperentur. Ex quo Oraculo colligitur gratiam interdum suo frustrari essectu ; non ex defectit illitis faecunditatis, & virtutis , sed ex defectu hu
Ditium definitur in Concilio Coloniensi celebrato anno Is 6. sub Hermarino par. a. cap. a. his verbis: Suau quam nemo convertatur ad Dominum,
nisi tractus per Patrem ς attamdiu nemo se excusationem praetexat, quΘd non
rahatur, eum fue semper set ad ostium pulgans, nimirum per internum, , ex
ternum verJum commonens ut convertain
Mur a pio nolli a pessima, Quibus.& smilibus verbis tam aperte tradit
admittendam eme m aliam lassicientem , ut haec una lassicere videatur hujus Concilii definitio ad illam veritatem adstruendam . Neminem vero ter reat , quod Concilium ait: Ne momentum quidem praeterire, in quo Deus noufiet ad ostium, er pulset, quodque ejus
interpres Clicthoueus cap. 23. sic explicat: Deus interrore impul , T inoi-
ratione nos a Nup admovet',iae e enim, ut re RE Didacus Alvares annotat,sensus eli, quod pro quolibet momento quilibet peccator recipiat in se auxilium sussiciens ad salutem : nam ct m dormit, certe non movetur aetii lassicienti auxilio : sed haec verba ex communi loquendi illa, explicanda sunt. Denique, & potis limum definitue ex Concilio Tridentino sess . s. c. I I. ubi aperte docet nobis gratiam sufficientem adesse ad servanda divina praecepta; quam tamen interdum respuImus,
ait enim : Deus imp milia non juhet, 'Iod jufendo monet, b facere quod possis, ἐν η'tere quod non possis , o adiuvat ut
possis. riam sententiam videtur Con-eilium hausime ex S. Augustino, partim ex lib. de Natura, & Gratia can. 4s. ubi iisdem prope verbis primam habet hujus sente tritae partem : Deus imp ta
Hilia non juset, sed jubendo movet , ἐπ furere ρuod possis, πρctore quod non
possis: partem autem alteram ex aliis ejusdem sanetii Doctoris locis , in quibus docet Deum petentibus annuere ς praesertim lih.η. ad Bonifacium cap.ultimo sub finem: Ut petant, inquit,sidenter infrruis, ita petentes clementer exaudIs , quod utique concordat illis Christi Domini verbis, dicentis Matth. 7. Petite, tr accoletis, quaerite, b invenietis , pul te, ue aperietur votis . . Ex quibus gratia lassiciens manifeste adstruitur hoc argumento : Justificatus quilibet dum praeceptum ei imponitur, monetur facere , quod possit ,
qui Petere, quod non possit: igitur ha-
256쪽
bet inspirationem Internam , ac secre- vel ad uale peccatum vitIata nihiIO tam , qua sic monetur sacere, aut pct minim aperte docet malos idcirco perire ; nam exterior tantum admonitio re, non quia boni esse, non potuerunt. nisi comitem habeat gratiam , non ar- sed quia e Te noluerunt : igitur Conci-
cet impol si hi litateni implendi praece- Iium concedit malos habuisse suffciens pii , sed potius illius dissicultatem au- auxilium, quo roterant salvari, dc esseget ex occasione; quia, inquit S. Augu- boni si voluissent; quod tamen inuti Iollinus, lib. de Spiritu, & Littera cap. r. prorsus , & varium effecerunt ex permVbi iunctus non adiu at siritur, Iex duellione suae malae voluntatis . quamv/I Hona aurei probi Hendod side- R sues a. ad Concitium Senone erium malum , quod eniis eone meitur Illius aut horitatem nullam aut modi infit Iucuvdius cum τetatur ; subiit deque cam eaec , quod sit dumtaxat Concilii Concilium agit de interiori vocatione, Provincialis a nullo summo Pontifice& motione voluntatis. at plerique Iusti- approbati. scuti nec faciunt quod praecipitur, nec Deinde, Illius sanctio nihil confert petunt auxilium ad istud faciendum : ad adstruendam gratiam sum cientem :ergo alterutri saltem inspirationi resi- Quia, inquies , non loquitur de gratiis stiant. interioribus sol Is, sed abstrahit ab inte-R pones I. ad Conrilium Vulentinum, rioribus & exterioribus ; loquitur enim illius sensum esse , quod mali , non ex de gratiis, quae semper sunt in prona p- praescientia divina aut alio simili ad tu , & quas quolibet momento habe- Peccandum compili si fuerint,aut nece se mus . atqui certum est, inquies , quod stati; sed sua mala voluntate originali non habeamus quolibet motriento gra- vel ac itali peccaverunt: hoc enita , tias interiores : igitur loquitur de gra- indicat idem Concilium , cum ipso- tiis abstrahendo ap interioribus , &met a. Canone ait : Nee promus ulIi exterioribus. mulo praescientiam Dei imporaime neces Denique, distinguendum est maxime sitatem,ut atius esse nou posset. Et In Conciliis, quod decreti seu desini- ACc ex Araejudicio eius inquim , sed ex tionis loco ponitur ab eo, quod tan- merito propriae iniquitatis credimus quam ratio definitionis, seu decreti condem uari, nee i os maIos ideo perire, profertur: nam quando definiunt Con- quia bovi csse non potuerunt, sed quia cilia, agunt ut coetus sacri ; quando fons eme notaerunt, suo ue vitio latas vero ratiocinantur , agunt humanomasa damn.rtionis , veI merito orstina- more ς subindeque interdum labuntur: Iis vel etiam actualis permanseruut . atqui in hoc quod citatur decretum Confirmatur haec responso : Tum quia fidei ς laetari e gratiae necessitas Concilium Istud condemnavit quatuor libero arδjIrio non praejudicat, ratio
capitula Carisiacae Synodi; Tum quia illius definitionis est , eis vi ilias viperhunc esse ejusdem sensum facile colli- sit in promptu , nec momentum quidem gi potest ex mente praesidis Illius, scili- praeterrat ; quae utique ratio minuscet Rhemigii Lugdunensis lib. deo probanda videtur. Igitur nil quid
tribus Epistolis, de de tenenda veritate quam juvat, nec ullate inus uobiS λ-Scrieturae. si agatur praefati Concilii Scronensia. L erum haec responsio prorsus est va- dccretum . na, quamvis enim revera Concilium cintra I. Certum est , inquit canux decernat malos non ex praescientia Dei se libro f. de locis Theotoxicis cap.
nece inlatos fuisse ad peccandum , sed ,, quod Concilia Provincialia , nisi sint τε mala sua voluntate per original , is peculiariter rerrobata, communi
257쪽
,, Ecclesiae mentia , vel etiam implici-M to consensu commendantur, ε ad ,, Ecclesiae comm tinem notitiam per-M Venerint; non enim fit aliquo pacto ,, verisimile ; ut Concilii Provincialis, , toto orbe divulgati haeresim Ecclesia diu dissimulaverit. Fuit autem istud Senonense Concilium non modo di-vu Igatum toto orbe Christiano , sed etiam notissimum ; nam persepe usurpatum fuit 1 Catholicis Doctoribus ad
explicandas , de solvendas coritroversas de auxiliis. In per: Concilium Τrident; num c inquit Protegom. 6. de gratia cap. s. quod post viginti annos celebratum ei ,virtute approbat totam doctrinam de gratia , quam Concilium Senonense tradiderat, quia eadem serhmagis explicata , ac IocupIetata docet, ac definit. Denique , Non mediocrem huic Synodo authoritatem conciliat, quod Parisiis habita sit, illique praeter Episco
pos interfuerint celeberrimi quique sacrae Facultatis Theologicae Parisiensis Doctores; quocirca eam Synodum do-titissimorum virorum coetum appellat I docus Clictoveus illius aetatis celebem rimus Doetor, de acerrimus Lutheri debellator in libro , quem inscripsit. Compendium veritatum ad fidem perti
nentium contra erroneas Lutheranorum
assertiones ex actis in Concilio Senonensivud Parisios celabrato. Repones 3. Ad Concilium Coloniense, illius authoritatem nobis nullatenus
opitulari: Tum quia illi praefuit Her-
mannus,quem posteli propter haeresim, Et ab obedientia Romanae sedis apostasiam Pius III. Pontifex ,At Carolus V. sar Archiepiscopatii dejecerunt: Z,m quia illo loco in nostra probatione laudato,Concilium agit dumtaxat de paenitentia, non vero de gratia : Tum denique , quia per internum verbum , per quod Deus ibi dicitur nos semper commonere , non potest intestigi, nisi gratia intellectus; qualem gratiam ad mitistebaut Pelagiam; unde fit consequens, quia si hujus loci sensus sit, quemlibet hominem habere semper gratiam suffcientem ad suam conversionem, Conisellium hoePelagii do strinam approba
Gutra x. Si ex Apostasa Hermanni aliquid ex.Conc. Colon. aut horitatis decederet, plurimum quoque Nicaeno Concilio, aliisque derogaretur , quod illis praefuerit Osius Cordubensis,cujus postea casus tam lanestus extitit, ut de eo Cardinalis Baronius ad annum 3s num. I 8. ita scribat: Superaoit Ia uom praeteritorum omnium casum , sive Origenis , sive Tertuli ani, veI ρustrumvis aliorum rixeris . Cui non Concalis hie interfuit, atque magna pars fuit, ut EDAe1 tino , Arelatensi, Neocaesuriensi, Alexandrino, Gangrensi , duoβur magnis, atρue ooeumenicis Conciliis Nicano , ae Sardicensi, ita aliis quorum m
moria excidit Hune illam imum Osium, puem , o Ariani Synodorum principem direrent, O Nicaeni fo= uiam eoneepisse; hune, inquam, in ConciliaHuis Syrmien
ctum esse ejusdem meaeni Mei proditorem . Certe nemo sanae mentis ex illo
Osii lapsu occasionem sumpserit Nicaenae Synodi rejiciendae: igitur pari ratione non est, cur Hermanni Archiepiscopi casus Synodum Coloniensem ,
cui Catholicus ante praefuerat, infamare nitantur adversarii. Ad fecundum dico, ludicram esse adversariorum responsionem, quamquam enim Concilium agat ex professis de providentia , non vero de gratia; nihilominus aperte significat neminem posse salutarem paenitentiam agere .
nisi ad id moveatur, & adjuvet x per gratiam, quae aliquando suo frustratur
effectu, quando nempe humana voluntas pro sua libertate ipsi obluetatur . ut ibidem monet Concit. Ad tertium dico, per internum ver bum a
258쪽
hum , quo Deus d I cItur nos commonere , nedum significari illustrationem humani intellectus, sed etiam volun talis motionem , utpote cum ibidem Concilium agat de salutari poenitentia, ad quam non solii in intellectus illustratio, sed etiam voluntatis motio, & cooperatio necessaria est. Repdnes 4. ad T identicunm,hoc Conineilii eaput adversus Lutherum , & Sectatores illius conditum fuisse, tuin an in data Dei non solum peccatoribus, sed de iustis etiam cum actualibus auxiliis ajunt esse impossibilia ; non autem adversus eos, qui justis ajunt aliquando tum orandi, tum operandi gratiam negari , unde mandata Dei fiant illis impossibilia.
Verum, haec responsio prorsus est sutilis , quamvis enim hoc caput praesertim adversus Lutherum editum fuerit, sententiam tamen expositam supra praemiserunt Patres, tanquam essicacissimam ad errorem dictum Lutheri prorsus confutandum . Si enim justissecatus , vel gratiam habet, qua possit
mandata complere, nec- non concia
piscentiae delectationem vincere, vel
Ialtem qua possit auxilium istud implorare , quid obesse potest quominus justificatus legem Dei possit implere ρ Ee
revera Concilium ex hac sententia, aliisque si in ilibus idem colligit: unde constat eos orthodoxae religionis doctrinae adversari, qui dicunt, justum in omni bono opere saltem venialiter peccare, aut quod intolerabilius est; poenas
Nec valet dicere, verum esse , qu6d Dei praecepta non sunt impossibilia sub conditione , nempe si voluntas adjuvetur : sed inde non sequi, quod omnibus ad servanda Dei mandata detur gratia suffciens. Contra . Mandatum , quod non est
possibile , nisi sub aliqua conditione , censetur absolute impossibile respecta ejus, cui imponitur, nisi habeat conditionem necessariam, vel mediunta aliquod per quod illam conditionem necessariam possit assequi: sed mandata Dei sunt impossibilia respectu hominis justificati , nisi habeat gratiam sanantem , vel medium per quod illam a possit obtinere : ergo justisticato non sunt possibilia , niti habeat vel gratiam operandi, vel talem gratiam impetrandi, & orandi. Tertia probatio ex auiboritate S. -- gustiui. MIssAs facio omnium sanctorum
Patrum,qui S. Augustinum praecesserunt, vel secuti sunt, sententias , quibus aperte significant humanamvOIuntatem divinae gratiae interdum obluctari; jam enim eas susticienter recei suimus sectione praecedenti, referendo nempe eorumdem sanctorum Patrum testimonia ad evincendum gratiam Christi non necessario; & inevitabiliter humanam voluntatem ad bonum impellere : Unicum proferam S: Augustinum,cujus patrocinio maximh gloria tur haeretici: hic enim sanctissimus Doctor apertis verbis pluribi docet gratiam uio frustrari effectu , propter Ob Iuctationem humanae voluntatis,in cujus libertate est gratiae consentire , vel dissentire. Hic tamen non exscribam omnia illius sanctissimi Doctoris testi monia : hoc enim taediosum esset: sed praecipua dumtaxat recensebo. Priviuvi itaque tectimonium , quo eτS. Augustino probari potest hominem divinae gratiae interdum obluctari, ac proinde non omnem gratiam esse essicacem: petitur ex eo quod doceat pluribi, hominis adulti peccatum in eo consistere, quod Dei gratiam contem nat, atque repudiet. Sic maxime lib. 3. cap. iv,libem arbitrio: Cum Deus, in quit, ubiqu sit stramens, qui multis modis ρer creaturam sibi Domino fervui3tem aversum vacci, doceat credentem ,
259쪽
eon latur Iteranten', Utilentem adhoriseetur , conantem adjuvet, exaudiat deis preeantem, non tisi deputatur ad culpam
quod invitus Devorar , sed quod nemiris quaerere, quod ignorar, neque illud, uo vulnerata membra non coliaris, sed quos volentem fanare contemnis, ista tua propria peeeata rant, i . Quibus certe nil evidentius ad gratiam sufficientem asserendum . Nee valet reponere cum Davide Parato IIb. a. de libero arbitrio cap. s. haec ante
aratam Pelagii haeresim fuisse scripta ab
August.ctim adhuc erroreMassiliensium detineretur. Nam eadem S. August. in lib. e natura, gratia, cap.67. ubi Pe- Iagianos aeruis Oppugnat,totidem ver- his deseripsit. Ut autem omnem a se
divinae gratiae irrogatam injurIam ah- Iegaret , subdit ibidem. Ita & exhor- M tatus sum quantum potui ad res εὐ vivendum, dc gratiam Dei non eva- ,, cuavi, sine qua natura humana jam, , tenebrata , atque vitiata illumina- ,, ri non potest, de sanari. Quibus verbis susci emer denotat cum scriberet illos libros de natura , dc gratia, se prorsus fuisse liberum ab omni errore circa gratiam , maximδ vero a Semipe- Iagianismo admittente initium fidei ex mobis esse; siquidem verbis mox Iaudatis apertu profitetur se Dei gratiam
na jam tenebrata, atque pitiata ilium nari non poteR, ac sanari. Agnoscit er-RO naturam non posse Illuminari, nisi per gratiam,subindeque fatetur ad eam illuminationem fidem esse necessariam , tanquam ipsius gratiae benefi-
His adde omnia Illius sane Issimi Doctoris testimonia; quibus as erit idcirco peccatores in extremo judicio damis nandos esse , qu5d oblatam a Christo redemptIonem sint aspernati. Sic tr
e atula In Ioan. Venit ChriΠur, sed primo salvare , postia judicare , eos judicando in poenam , qui fareari noluerunt; eos perdueendo ad vitam , qui eres don o falutem non respuerunt Ex quibus colligere licet , quod sicut illi tantii in in judicio coronabuntur , qui salutem non respuerunt; sic illi dumtaxat con demnabuntur e qui salvari noluerunt , adeoque gratiam sanantem respuerunt. Hinc praeclare lib. a.de Symb.c. 8.formidabilem Christi judicJs vultum ,&c. oratione in haec verba describit :Inimiris fuis, inquit, uuiuera tua demon Iraturus est; propter quod dictumes per Prophetam : I Idefiunt in que pupugerunt:non ut eis dieat 'ut Thoinae;
uia fidisi credidisti sed ut conliseens
eos veritas dicat: Ecce hominem , quem
eruet inis, ecce Deum , re hominem , in quem credere notaissis. Videtis putrinera , quae ius xistis; arnoscitis latur,
'propter vos apertum es , nec tamen intrare voluistis. Secundum mpnumentum petitur ex illo apud S. Augustinum frequenti axiomate Deus non deserit F non deferatur. Sic libro de natura , & nratia , cap. 26. ait:
Sicut vuInere elaudieans idco curatur,ret
fanato malo praeter=to futurus dii iratur intresfur : sie mala nostra non ad hoeso Ium oster nur medicus fanat , ut illa ja=a non sint , sed ut de caetera resὸ amsulare οὐ us , guod quidem etiam fani nonnisi illo a amante poterimus . Nanr me dicus homo eum fanavrrit hominem: Iam de caetero fustentandum Hementis ,re at mentis corporaliueus, ut eadem sanit claptoobsidio eonvaD eat, atque pernat, Deo dimittit, ore. autem Drus cis raper mediatorem Dei , o homiuum , fominem Iesum Christum pii italiter δε-nat in erum, ves sivisseat mot tuum,id est,
jurii at impium : Θ eum adsterfecta sanitatem , hoc est , ad perfectam vitam , justitiamque perduxerit, non deferit , si non deferatur , ut piὸ semper , justὸ uevisatur.Sicut enim oculus eorporis etiam
plenissime funus, nisi eandore lucis adjutus non po ten cernere; sic homo etiam
260쪽
perfectis bustissentur, nisi reterna lueejustitiae divinitus adjuvetur, recte non potest pavere. Sinai er eo Deus non δε- Ium , ut deleat, quod peccavimus , fertit praestet etiam ne peccemus. v t i que sententiam refert, & probat Concit.Trident.&T.s.cap.ra .ubi proferens
causam , cur justi obligentur ad ambulandum in via justitiae, quo liberari jam
a fleccato fervi autem iacti Deo fociὸ , νυὸ , i piὸ sisenter pro ere possint per
Christum Pessum, per quem accessum h Buerunt ingratiam istam . Rationem hujus obligationis hanc profert: Deus namque sua gratia justificatos non deferat; nis priis r as eis deferatur.Ubi Concilium addidit vocem prruoquam sanetus Augustinus non habet, ad hanc veritatem, & ejusdem S. Doctoris mentem clari iis insinuandam. Ex quibus sic dichi argumentari : Deus hominem justum donatum a qualibus auxiliis necessariis ad proficiendum in via justitiae, non deserit subtrahendo illi sua divina subsidia; nisi prIus ab eo voluntari ε deseratur spernendo haκ Ipsa oblata auxilia: igitur possunt homines divinis auxiliis interdum obluctari , quibus proficere poterant in via justitiae : sed illa subsidia, quae respuuntur, sunt gratiae susiicientes: igitur admittendae sunt.
Repones praelatum S. DoctorIs contextum intelligendum esse de gratia habituali; ita quod Deus justos non deserat substrahendo eis gratiam sanctificantem,nisi prius ab eis deseratur per
cintra. S. Augustinus ibi loquItur de substractione ejus gratiae, quam adversus Pelagianos asserere volebat summe necessariam ad salutem : sed Pelagiani nusquam negarunt gratiam san Alfi cantem ad salutem esse necessariam, nec 1 S. Augustino adversus illos dimicante unquam fuit probatum; quippe cum de gratia san*ificante , cum eis
nulla lis erat: sed dumtaxat de gratiis Tomtaxae itaIibur: igitur sutilis , & vana est
adversariorum responso. Deinde impinsum aperth constat ex scopo illius capitis, unde praefata verba deprompta sunt: Pelagius namque affirmabat non
esse necessariam mi cruordiam Dei, ut non precemur, sed quia peccavimus:ripuod toto illo capite S. Augustinus validis Itin me refellit, ostendendo justificatum non deseri 1 Deo per substractionem gratiae actualis necessarIae ad pie vivendum . Certum est igitur ex ipso Augustinianae disputationis scopo non hic sermonem esse de illa desertione, quae habitualem gratiam , sed de altera,quae actualem tantum subtrahit.Patet illud ipsum ex his verbis, quibus allatam
vuInerati comparationem ad institutium suum accommodat ,sic mara nostra
non ad hoe folism supernus medicus δε-nat , ut ilia Iam non fini,sed ut de caetero rectὸ ambulare posmur, suod quidem funi non nisi illa adjuvante porerimus. Quibus aperth significat gratiam adj vantem , quae hominibus etiam sanis , atque adeo habitualem gratiamhabentibus, adhuc necessaria est , ut rectὸ ambulare possint. His adde,quod idcirco S. Doctor pr bat Deum non deserere hominem justum, nisi ante deseratur: mra, inquit, non deserit si non deferatur , ut piὸ femper ,jUZque vivatur ; sicut enim omissctrmris etfam puri mὸ fanus, nisi eam dore lucis adjutur non potes cernere : Deliam homo perfectissimeIustificatur, ni
aeterna Dee justitiae divinitus adjuvetur, non potest vivere: Quibus Augustii ius ostendit justos persessissime justificatos
sine gratia aetuali perseverare non posse, sed egere continuo Dei auxilio, quod certδ Deus non denegat: nam ut1ubdit S. Augustinus e Sanat ergo Deus, non solum ut deleat, quod peceavimus. sed ut praestet etiam ne precenisset hoc est dateontinuo auxilium justificato , utre 'ἡ vivat si velit,quibus apertὸ significat se ibi agere de gratia actuali: qui I i enim