장음표시 사용
261쪽
praestat ire peccemus , prosecto ' de initio capitis septimi, ait: Corripi- non substrahit, quod necessiaritim est , mur tamen eos , justὸ tu corri runs, qui
iri non peccemus: At non talatiam ha- cum bene viverent, non in eoster verabitualis, sed δe actualis gratia est ne- runt; ex bona quippe in mala vi 3itam cessaria , ut non peccemus , quia ex vi Iba voluntate mutati sunt; Tum ait ina- solius habitualis non possumus via or- num sore in die judicii hanc eorum ex-dinaria vitare peccata , Rravioresqu a cusationem , perseverantiam non acce
tentationes vincere, addendus enim pimur. dibus omnibus probandis, est animus , & adjiciendae vires , cii in atque m mandis istud adhibet, quo- rtis armatus assumit alios multos se niam potest dici: Homo in eo euod ii eqiliores ; igitur ibi non est sermo de dieras , o tenueras, in eo perseverarer gratia habituali, sed actuali. si velles; quibus constat S. Augustinum Tertium momentum non leve ad is verbis , Aerseverares si vellas , de-
eamdem veritatem Instituandam peti- monstrare hominem illum sua culpa, tur ex lib de corrent. de gratia , c.7.ubi suo vitio, sua voluntate, suo libero ar-
docet . Si aὐ hac damnatione nosse Ii- bitrio non perseverasse. sera sunt, inquit, qui poterura dicere S. Augustinum his verbis, non se odisse Ganrelium Chricti, cumr eo quod audierar, o tenueras, in eo per-Mer ex oditu sit ; quanto minus Me libe- - severarer, si veller ; aliud nihil docere,
rabunt, qui dicturioni; Perseverantiamι quam eum hominem perseveraturum , non accepimus : justior enim videtur si integram, & persectam perseverandicu alio dicentium , Non acemimur au- voluntatem haberet; sc enim velle dientiam e quam dicentium,ictu accepi- perseverare , est de si Ao perseverare . svus perseverantiam;quoniam dici potest . Contra . Haec si vera essent, seque-Homo in eo quὴd audieras, θ' tenuerat , retus S. Augustinum nugari, nec aliud
IN EO PERsEVERAREs s I VEL Es: nuUo-- significare, per haec verba, perseveraret
do autem diei poteri,id ρuod nσaudierat, si vellet, quam perseveraret, sister se-
ore ressi vester . Ouibus fatetur homi- raret, quod certε omnino nugatorium ni ad perseverandum adesse sussiciem est . , S. Augustinus eodem mo-tem gratiam Isiae qua non posset per- do loquitur de homine baptigato non severare , dc cum qua perseverare pOG perseverante, quom ti de Adamo; si-set si vellet: igitur ille qui non perse- cut enim ad retundendam baptigativeravit, suffciens habuit auxilium,quo peccatoris excusationem hanc , perse ' poterat perseverare , nec tamen perse- verantiam non accepUid unum opponit, veravit . quia auxilium sprevit. perseverares, si seuer: ira paulo post adcin matur hanc esse S. Augustini eamdem quaestionem de Adamo decimentem , ex illis , qtiae paulo ante di- dendam, cap. Io. Se Ir. quam his verbis xerat, & quibus confirmandis superio- concipit: suid Adamus non ster vera verba adhibuit; Agitur enim an re- rando peccavit, qui per verantiam usu generatus merito corripiatur,dum pec- aecepit Saepius istud inculcat , cat; dc an justa sit Hec ejus excusatio, meraret , si seuet sed onis nes satentur quam profert S. Doctor , cap. 6. Suid Adamum habuisse completum perseve- feci, oui non o cepi. Quam quaestionem randi potestatem : igitur idem de peci in solvit: MIam rexeneratus , i justi- catore baptiZato non P rseverante fleatus in malam vitam intia voluntatera censenduin est . relabitur . certe icte non poteri dicere , Non accepi , quia acceptam gratiam rari suo in malam Iiί ero amisit arbitrio. In-
262쪽
pro 'atio 'festa eκ ratione eoAgica .PRima ratio per sua lens matiar . lassicientem omnibus hominibus concedi, deducitur ex possibili divinorum praeceptorum observantia,quae sommari potest in hunc modum. Deus non praecinit impossibilia: atqui pleraque ejus divina praecepta sine A ratiae subsi- dio hominibus sunt impossibilia , nimirum ea que sunt supernaturalis ordinis, ει quae ex naturali ordine graves in Rhobservatione dissicultates important: ergo cum Deus istiusmodi praecepta imponit, aut concedit gratiam , qua implori possint, aut saltem qu 1 vires ad illa servanda possint impetrari.Sed non omnes quibus talia praecepta praescri-huntur eadem implent. vel eorum se vandorum vires a Do0ion postulant: Igitur eorum aliqui divinae gratiae reluctantur. Minorem admittunt adversarii. Major vero probatur :rii Mo,ex Scripturis, Deut. 3 . Morn.
datum hoc quod ego praecipio tisi hodie , non βρra te est , neque procul positum , sed juxta te est sermo vaIde in ore tuo, or in eorde tuo , ut faeias ilium . SEcuNDo , ex Concilio TridentIno sessas. cap. 1 I. Deus impossibilia non ju-fet , sed jubendo monet, re facere quod post , er petere quod non possis , re adjuvat ut Ao s. TERTio, ex sanctis Patribus, maximε Basilio homilae. in hexameron : Si Ar Barum , inquit , operationum opera penes nos sita non sunt, sed ex ortu nec L tudines emergunt, frustra profecto letum
Iatores agendas res, ἐν non agendar raeteribunt. Sancto Chrysostomo homil. 16. in Epistolam ad Hebraeos : Non poten direre homo, non possum , neque ac eusare Conditorem ; si enim impotenter nos feeit, re deinde imperat, cu a ejus ect . Sancto Hieronymo Iib. . adversus Pelagianos : Deus possibilia mandavit, Me nulti dusium es . Sed praesertim ex S. Auetust Ino plurIbi, maxini δ vero lib. a. de peccatorum meritis , cap.6. Dusitare , inquit, nout sum , nec Deum aliquid homini impossibIle praecepisse, nec Deo ad Uitulandum , re a uvandum , quo fiat quo υ-δet , impo bile aliquid esse ; ac per foepoteΠ homost pelit esse fine peccato a v-tur 4 Deo . Et lib. de natura , &gratia hanc veritatem saepius inculcat, maximE , eapin . quapropter , cap.69-
apertε profitetur: Eo ips qu firmis ηδ eredimus Deum justum , er sonum impossibilia non potuisse praeripere vinc admonemur , b in facilibus quid alamus , T in di Hibur quid petamus .
DENIQur, eadem veritas hac ratIone
eonstat: Prima sapienter praecipientis intentio est, ut id nat quod praecipitur: sed non potest id quod est impossibile fieri: ergo Deus sapientissimus impossibilia non praecipit. Repones, quadruplici mod3 praecepta diei possibilia: Primd , remotissimε ratione facultatis liberi arbitrii ad bonum , & malum flexibilis ; sive ratione naturae liberae,quatenus capax est fidei, spei , & dilesionis . Secundis , paulo propinquios,quatenus homo jam fidem
habet, quae temen est Orationis, per quam impetrare potest gratiam neces-1ariam ad bene vivendum. Tertio, multo propinquisis , prout homo jam habet charitatem habitualem , per quam dicitur posse Deum diligere. arto, proximε , & completissme , quando voluntas inspirationi Spiritus sancti sic praeparatur, ut non modo possit, sed etiam velit; quod utique non fit, nisi per gratiam actualem, sine quaeharitas habitualis quantacumque magna , ac perfecta in actum exire non
potest : quibus suppositis nihil homini praecipitur , quod non si possibile aliquo ex his quatuor modis; non tamen
id semper praecipitur, quod sit possibile
263쪽
Verum eontra : Deus nihil praecipit homini, praesertim justo, quin habeat proximam, & completam potentiam , vel ad orandum , vel ad operat dum per gratiam actualem , ut constat tum ex S. Augustino lib. de natura , t gratia cap. 3. cuius se latentiam profert,&probat Concilium Tridentinum supra laudatum definiens Sessione sexta c. II. nihil homini praecipi, quin illico moneatur , & facere quod possit, de petere quod non possit; ac proinde quin Praeter naturam , ac fidem , & charitatem habitualem , recipiat insuper a-ciualem inspirationem , vel qua possit praeceptum implere , vel qua pol sit auxilium Impetrare ad Illud imple
Adde quod praeceptum restat adhuc simpliciter impossibile homini habenti naturam , fidem , & charitatem etiam habitualem , nisi praeterea actualis gratia ipsi concedatur, vel qua praeceptumi iam ediate possit impIeri: vel saltem, qua impetrari possit auxilium necessarium ad legem impIendam : non secus ac praeceptum faciendae eleemosyni r stat impossibile homini non habenti P
cuniam , nec potenti illam sibi comparare , etiamsi voluntatem habeat eleemosynam erogandi, nec- non , & facultatem naturalem,nempe manum ad illam distribuendam : sicut ergo non imponitur praeceptum faciendae eleemosyial,homini nec habenti pecuniam, nec potenti illam sibi csparare, etiamsi facultatem habeat naturalem, qua possit illam distribuere,& erogare; ita prae ceptum faciendae justitiae aut charitatis exercendae non imponitur homini habenti tum naturam , tum fidem , tum etiam charitatem habitualem, nisi praeterea habeat , via gratiam actualem , mecessariam ad opera charitatis exercenda , vel saltem modum obtinendae gratiae actualis, nimirum gratiam orationis . Concludendum igitur est cum S.Leo-
repto qui praecurrit auxilio ; nec- non ,& eum Tertuli.lib. contra Marcionem: Non ρoneretur lex et,qui non haseret osis sequium d situm Ieri in Iua ρ testare . Ilii tu sanctus Hieronymus lib. t.contra Pelanianos : Tutemur possibilia Deum dedime mandata ne ipse author injustitiae sit, si exigat fieri, quod seri non potest. Quod praeclare sanctus Odo Cluniacensis Abbas explicat lib.a Collati num num. I 3. Naturae fragilitatem ρο- ponimus Deo , quasi neniat Hle quatis nos fecit, o oblitus nostrae humanae fragilitatis , imposuerit homini mandata , quae fcrre nou Aossit. O caecam vesaniam . pro nam temeritatem dupliciter ρυγ-pe Deum videmur incusare , neque euim
justur, qui posse dedit impo He aliquid
imperare poteri: neque qui pius ect hominem damnare pro Bis,quae vitare nonρ
O Miris primo Calvinus lis. I. In
sit. east: y. illud Joannis 6.omnis qui audioit a Patre, ita didicit, Muit ad me : de quo S. Augustinus lib. de praedestinatione Sanctorum cap.8.mrd est omnis qui audivit a Patre , ἐν didicit,
nisi nullus eII qui audiat, o discat, i
non veniat ad mei Si enim omnis qui a disit a Putre , ita didieit, venit, profecto omnis qui non urnit non audivit a Putre , nec didicit: Igitur nullus excitatur , & illuminatur gratia Dei , quin Illico excitantem , di illuminantem sequatur, Di in tuo anteeedens: Omnis qui audi. it a Patre, & didicit venit eruditus,& vocatus per gratiam effcacem, concedo: quomodocumque vocatus, nego: duplex enim vocationis genus distin
264쪽
guendum est; eorum quidem quo quis eruditur, & vocatur, ut proxime credat in ChrIstum: de qui audit hoc vocationis genere ille proculdubio discit, credit,& venit, ut ibidem docet S. Auri Rustinus dicens multos venire vide- ,, mas ad filium, quia multos videmus,, eredere in Christum: sed ubi,& quo- is modo a Patre audierint hoc , εe diri dicerint, non videmus nimirui ,, gratia ista secreta est, gratiam verori esse quis ambigit Haec Itaque nra-M tia , quae occulte humanis cordibus,, divina largitate tribuitur, a nullo,, duro corde respuitur; ideo quippe tribuitur,ut cordis duritia primitus auferatur . Aliud vocationis genus est per quod sollicitatur homo ad orandum , ω impetrandum illud singulare , &Ineffabile beneficium gratiae emollientis cor , dum illud 1 Deo non conceditur. Cujus mentionem facit S. Augustinus pluri hi, sed maxime traetatu a 8. In Joan. ubi praefata verba Ioan . sic eλ- pendit: Marna gratiae eommendatio: nemo venit nisi tractur: quevi trahat, ρορue m non trabat, quare illum trahat,biIIum non trahat, soli velle judicare si non vis errare ;iemeI aceipe, re intellige: non traseris; ora ut traheris. - De
priori quidem vocatione intelligendus est S. Augustinus, ut Ipsemet significae circa finem eiusdem capitis dicens: Ergo trahi a Patre ad Chrissum , O audireae discere a Patre , ut veniat ad Christum , nihil es, aliud quam donum acci-ρere a Patre , qud credat tu Gristum . Iustubis ex eodem S. August. lib. de Gratia Christi cap. . ubi idem textus Joan. expenditur: mando Deus docet, non per letis litteram , sed per Spiritissgratian . ita docet, ut quod quinque di-
ieerit, non tantum coruoscendo videat, sed etiam voIendo a etat , agendoque
perficiat : ita im dioino docendi modo etiam is a voluntas, ita i a occasio , non j Ia τ Iendi , s operandi naturalis possibilitar adjuvatur . Hinc concludit: Omnis qui didieit a Patre non stantis potest venire, sed venit , ut avi, ο ρ sibilitatis profectus , re voluntatis ame-ctus , ἐν actionis emectus es igitur omnis
gratia est efficax . Respondeo primo distinguendo antecedens : Quando Deus docet, non perlegis litteram , sed per spiritus gratiam e ficacem, quae sanct vel a peccato, vel ab infirmitate; tunc quod quisque didicit, non solum videt, sed etiam appetit , atque perficit, concedo : per gratiamsufficientem quae movet, & sollicitat ad expianda peccata , & sa nita
tem recuperandam, aut impetrandam, nego.
Respondeoscuno , S. August Inum praelatis verbis, nihil aliud significare, ruam quod gratia necessaria sit, non
olum habitualis , quae compleat PO tentiam , qualem dumtaxat requirere videbatur Pelagius: sed etiam actualis,
quae concurrat ad operationem . Nam,
ut ibidem notat S. Aug. Venire posse in natura ponit, vel etiam ut mod3 dicere cepit Priarius in gratia , quatimIMet eam sentiat, qua usa, ut dicit, possibilitas adjuvatur : uenire autem jam in voluntate, I opere eΠ-Non est autem confe-quens , ut quipoteri venire, etiam ve- niat, nisi id voluerit atque fecerit. resis ex eodem S. August. cap. 1 3.
ejusdem libri : mi novit quod fieri de-Beat, non facit, nondum didicit eundum gratia. , sed fecundum legem: non Iecuniium Spiritum, fedfec dum litteram'. Igitur omnis qui bonum opus negligit, non censetur gratiam Inter nam , sed dumtaxat ex tertiam habere: subindeque, vel gratia lassiciens nul Ia. est, vel dumtaxat externa . Distinguo autecedens: Nondum d Id ἱ- cIt secundum gratiam essicacem , &completam, concedo: secundum sussicientem, & quae suo frustratur effectu. propter negligentiam , vel resistentiam Operantis , nego Agnovit enim
per internum sibi praestitum auxilium ,
265쪽
ii trita sit sua ii. rna Itas , quantumque divino ecreat praesidio, quod supplex
exorare debet : sed quia huj iis modi inspirationi lion obedit, nec divinum auxilium impetrat , ideo simpliciter dieitur non didicisse , aut non dum audivisse ; auditus enim spiritualis ,
proprie est cordis assensus, ut praeclare docet S. Aug. lib. de dono perseverant. cap. Iq. Aures, inquit, audiendi stomen donum Ofediendi,ut qui haHerent venirent ad eum, ad quem nemo venis,nisi fuerist ei datum is Patre V r. Exhortamur e προ , atque praedicamus: Med qui .a,ent aures audiendi, obedienter omneraudiaut: qui vero eas non habent , fit in eis quod scriptum eLI, ut audienter non audiant; audientes ejdelicet eorporis sensu , non audia r cordis assensi.
Objicitieeundo Calvinus illud Epist.
ad Rom. cap.9. Nm efr volentir, neque eurrentis, sed miserentis Dei . Atqui siquis vocatus non obtemperat, sitque in ejus positum voluntate,ut obtemperare possit, vel non obtemperare .recthetiam dici poterit: Non est dumtaxat miserentis Dei, sed etiam voIentis , decurrentis hominis honum sed ari,atque assequi quia miserIcordia vocantis non magis determinabit ad bonum opus , quam obedientia vocati, quod piae aures non ferunt : igitur vocationi illi non potest homo obluetari.
Re pondeo , Textum illum Apostoli Intelligendum esse de singulari vocatione illa , qua quis antecedenter ad ulla merita, efficaciter, & eximiε vocatur , ut explicat S. Aug. lib. I. ad Simpli-eianum quaestione a. Verum eΗ, inquit, non voIentis neque currentis ,sed mi rentis Dei, quia etians multor vocet, eorum tamen miseretur, quos ita vocat quomodo eis datum est,uti Mantur utique expositio maxime quadrat menti Apostoli , intendit enim ibidem rationem proferre , cur speciali vocatione Deus vocaverit Jacob non Esau , ut
Distim venda es igitur vocat; IlIasingularis a conversione, seu operatione justitiae,quae vocationem illam consequitur: Conversio enim ex Deo , ct nobis ; Vocatio autem soli Deo tribuenda est . Quam utique veritatem egregiε commendat S. Augustinus lib. dε gratia, de libero arbitrio cap. s. ubi urget PelaRianos , qui perperam textum illum Zachariae: Conoertimini ad
me , ita ego convertar ad vor , interpretabantur , ut nempe hominis convcrsionem suae virtuti, non Dei gratiae tribuerent: Nec attendunt, inquit san-etiis August. qui hoe fentiunt; quia
nisi donum Dei esset etiam ima ad Deum
nu M , s hujusmodi alia, ouae comm morare Ionaeum esset . Quibus verbis S. August. significat conversionem nostram partim divinae , partim humanae voIuntati esse tribuendam : quod ma
addit'. ET GRATIA EIus IN ME VACUA NON FUIT , SED PLus OMNI Rus ILLI sLABORAVI. . . . Tamen ne ima voluntas
e gratia Dei putetur δoni aDquid posse , eontinuo eum dixisset : GRATr A
GRATIA DrI ΜmuM : id Hr , non solus, sed aeratia Dei mecum: ac per hoc nec
tia Dei eum ilio. Quibus significat coit
versionem esse partim humanae,partim
divinae voluntati ilibuenda, licet principaliter dicinae voluntatis , dc misericordiae sit opus: quia autem sola vocatio, Deo sit tribuenda,ibidem docet: Ut autem de caelo vocentur,ita jam maris, Ne carissima vocatione converteremur , aeratia Dei erat DIa , quia merita ejus erant magna,sed mala. Os -
266쪽
objicies tertio illud primae ad Cori nih.4. Suis te discernit quid autem habes , quod non accepicti Quibus Apostoliis siqnificat neminem posse seipsum discernere, nec de propriis meritis gloriari; id enim soli gratiae
tribuendum est, ut explicat S. August. lib. de Praedestinatione Sanetorum: M-
hil , inquit, huic Mensui Apostoli Quis
TE DIsCERNIT p tam contrarium est , quam defuis meritis quemquam gloriari , tanquam ipse sibi ea fecerit, gratia Dei ; sed gratia , quae konos di-yZernit a malis, non quae communis en bonis , Cr malis. Sed , inquiunt adversarii, data gratia sumiente duobus hominibus, cui unus obtemperet, alterret uetetur , qui obtemperaverit, potest dicere quod se discernat ab eo, qui obluctatur , & h propria sua obedientia gloriari: igitur contradicet Apostolo .
Reoondeo primo , praeter Apostolimentem , hanc illationem ex ejus verbis inferri; siquidem ibi Apostolus non agit de operatione gratiae,qua unus ab alio discernatur : ted de illo dissidio inter Corinthios suborto, quod alius se Pauli , alius vero Apollo discipulum αι xloriaretur; Apostolus autem in id unum incumbit, ne in hominibus glo
rientur , Ut constat ex cap. 3. V. 22.tum
capite sequelati prosequitur idem ar-
Rumentum , hortaturque ne unus ad
versiis alterum infletur, si ve pro Apollo , si ve pro sui ipsius gratia , quia i a verbi dispensatione alter eloquentior, alter spiritualibus donis instructior videbatur, ac statim adjungit: liuis enim ' te discernit ρ quid autem habes , quod
non accepisti : si autem accepisti , quid gloriaris , quasi non acceperis i Vam δε- iurati ectis ,jam disites facti eriis , erc.
Ne autem existimarent dissidium illud esse fovendum ob titulum Apostolatus, quo donatus erat ipse Paulus , non Ve xo Apollo : docet idcirco Fideles per se ad fidem receptos , non habere supra alios ansam gloriandi, quod ut probet, adjungit: Puto enim , qu)d Deus nou Apostolos novit os ostendit, tanquam morti deplinatos: ac si diceret: Non est quod vel nostri causa scis ras in Ecclesia faciatis, vel ex eo quod ab Apostoloruin aliquo vos haptia atos fuisse gloriamini , quid enim est Apostolus i homo morti deditus , viet ima piacularis ,
spectaculum mundo, & hominibus . . Respondeoscund/, quod si haec Apostoli verba ad quaestionem praesentem traducantur, uti de laeto per*pe ea usurpavit S. Augustinus , ut ostenderet contra Pelagianos, quod non sumus sufficientes cogitare aliquia ex nobis , tanquam ex nobis,sed tota nostra sufficientia ex Deo sit, ut ex causa principe; sic, inquam , usurpato praefato textu . Distinguo majorem : Nemo potest dicere , quod se discernat, simpliciter,&absolute , concedo : secundum quid,&quatenus per gratiam divinam motus est, & adjutus, nego. Quemadmodum enim puer adhuc icribendi artis imperitus, dum ducente , ac dirigente scribendi Iagistro,litteras aliquas format, aut etiam integra verba describit, non
potest jactare se sim Iiciter scripsisse,
quamquam tamen revera scripserit; sic qui mandatum Dei servaverit alio non faciente,qui vocatus fuerat per similem gratiam,non potest sine arrogantia dicere simpIiciter , quod ipse mandatum fecerit, sicque ab alio se discreverit: Sicut tamen puer , qui regente scriba formavid aliqua verba , vere potest dicere se scripsisse , & hac ratione ab aliose discrevisse, qui similiter non scripsis set; ita potest homo in hypotest proposita affrmare , se aliquatenus discrevisse . non tamen propriis uiribus , scagratiae benescio adjutus , Neque vero qui sic se discernie, per gratiam nimirum Dei, qua praevenitur , & juvatur , contradicit Apostolo prohibenti solum homini dicere , quod se discernat gloriando ex propriis viribus , & quasi de bono, quod non acce
267쪽
1'er ἰt; imo potitis imitatur elim dem, Apostolus significat tion sollim operis Apostoliam dicentem : Gratia Dei suiu Initium; sed , & consumationem soli id quod om aer gratia illius in me maeua Deo esse tribuendam : igitur nullus reia non fuit: plus enim omniueus Iaborasi , linquitur locus gratiae sufficienti cui re- se. Quibus verbis sibI tribuit Apostolus sistatur, sed omnis quaecumque tandem aliquid supra caeteros; id tamen propriis illa fit, esticax est , quae vel solum vel Ieviribus non deputat, sed gratiae bene- facit in nobis , vel simul velle, atque sicio . Quam utique interpretationem perficere. probat S. August. lib. de Spiritu , & RrDondeo primo ς negando conse- Littera eap. 34. ubi cum dixisset: man- uentiam , quae omnino apparebit abdo Deut agit eum anima rationali, ut ei Iurda si integrum Apostolictim textum eredat; profecto , θ' ipsum veste eredere quis expendat: ait enim ibidem Apo-ieus operatur in homine, ἐν in omnibus stolus : Itaque charissiari mei'ut m- misericordia ejus praevenit nor: eon n- per obedictis non tu praesentia mei tan-rire autem vocationi Dei, via ab ea di tantisin ,sed multi maris nune in aVenissentire, Acut dixi, propriae voluntatis tia mea eum metu , o tremore ν stram est. Subjungit statim : mae res non δε- DIutem operamini , Deus es enim, pulδkm non infirmat, quod dictum em uti in operatur in vosis velle, T ρerficere. U
etiam confirmat: aecipere quippe, re ha- tuamus , ac tremamus in salutis nego-δere avima non stois donum , de quibus tio; quia Deus operatur in nobis velle, hoc audit, nisi consentiendo , ae per hoe & perficere : Ex quibus tantum abest , quid habeat, ita quid aeeipiat Dei eΠ : ut recte colligatur nos non posse resi- accipere autem , is hasere ut ue aeri- stere gratiae; quin imo exinde inferri li-pientis , tu habentis en . cet nos ipsi gratiae posse resistere; & id-DRabir : Gratia quae bonos disternit circo magnam esse occasionem , & an - malis , non est communis honis , & iam timendi si enim gratia omnis est et malis, ut docet S. August. verbis In ob- efficacissima, proculdubio qui hanc ha-jectione laudatis. atqui gratia suffieiens bene, & bene operantur, nec sibi blan- communis est bonis, de malis : ergo per diuntur in operibus, non haberentillam non potest fieri discretio . quid timerent; sed absque ulla formi- Distin o majorem e Gratia quae bo- aine suam salutem Operarentur . nos discernit a malis discretione perse- Reoondeoscundo,distinguendo an-cta,qua quis eruitur de potestate tene- tecedens : Deus operatur in nobis vel-brarum, & transfertur tu regnum Filii Ie ,& perficere, vel sine nobis, vel no Dei, non est communis bonis , & maia biscum . concedo : sine nobis tantum , is , eoncedo : ea discretione perquam nego: nam per gratiam operantem luis se praeparat ad illam persectam di- operatur in nobis sine nobis ζ per coo- cretionem,non est illa communis gra- perantcm vero nobiscum , ut docet
tia bonis, & malis, nem: omnes enim S. August. lib. de gratia, & libero artam boni quam mali vocantur li Patre- bitrio cap. I9. Ut velamus, inquit, sine familias ad nuptias, & Pater noster nobis operatur inc stiens , cum autem το- coelestis facit oriri solem suum super tamur, ita sie volumus, ut faciamus no bonos, de malos, de pluit rorem, de im- biscum ravera cur pisciens. Hinc S. brem gratiae super justos , de injustos. Bernardus lib. de gratia, de libero ar- Objisit quarto illud ad Philipp. a. bitrio praeciarE aut: Deus laee tria ,δε Deus in qui operatur in nobis velIe , tu licet cogitare, veste, ἐπ perfere opera- perficere pro bona voluntate. Quibus turia nobis. primum inelucet coGrrARE,
268쪽
sine nobis :fcundum, ilicet UELLE, no--i eum: tertium,scilicet PERFICERE, Cr
Ariumenta petita ex Conciliis, bon-ctis Patribus ae ratione Theologica . Oficies r. Canonem 4. Concilii Arausicani, in quo sic legimus :Ti quis , ut a peccato purgemur, volun
talem nostram Deum expectare , non au
xem ut etiam purgari velimus ter Spiri-τθs sancti infusionem , ἐν operationem iuno/is fieri confitetur, resistit ipsi Spiri-
sui sancto per GIomonem dicenti: μα- Paratur voluntas a Domino : ἐπ ΑραΠΟ-D Galubriter praedicanti, Deus es7 qui operatur in nobis, re velle, ἐπ perficere. Ex quibus sic inferes , quod ut 1 peccato purgemur, Deus voluntatem n O-Ωram non expediat; ergo gratia quaevis nostram determinat voluntatem
emeaciter , & subinde nulla datur gratia sitffciens. Distinguo antecedent: Deus non ex pectat voluntatem nostram , quasi haec deberet ejus gratiam praevenire,& pro priis viribus sese ad illam praeparare , ut voIebant Semipelagiani, concedo :non expectat nostram voluntatem sequentem motum ipsius gratiae, ut ei consentiat, nego . Quod autem ea sit mens Concilii , apertissimε eolligitur ex aliis canonibus , maxime ex sexto , ubi anathematizatur , qui vis humilitati aut οδedientiae humanae objunxit gratiae auxilium , hoc est, posteriorem facit Osirier a. varias S. Augustini , &ejus Discipulorum sententias , quibus fgnificari videtur divinam gratiam esse semper effcacem , nec humanam Uoluntatem usqiram ei obluetari . Verismquoniam plurimas ex iis sententiis jam solvi sectione praecedenti, hic dumtaxat unam aut alteram subiiciam : im
teantur, qua futurae gloriae munitudo, non solism promittitur,verum etiam re ritur , oneratur, nec Molum revesatur sapientia , verum etiam, o amatur, nec adeturueti m omne, guod bonum eZI, verim , ita persuadetur. Et alIquanto post : Hane defet Resagius tratiam eon
feris Oult non solism suari Jed etiam esse Christianus. Respondro praefatis verbis S. Augustinum nihil aliud significare,quam quod praeter legem, & doctrinam, in quibus
totam gratiae rationem , dc virtutem
reponebat Pe Iaius, aliud desideretur auxilium , quo non solum suadeatur omne quod bonum est ; vertim etiam parsuadeatur. Unde idem sanctus Doctor lib. a. operis imperfecti, cap. Is . Pelagianos sic alloquitur : Admoneo ut intelistatis, euigratiae sitis inimici, negando operari Deum voluntates in meu-tilus hominum, non ut nolentes credant,
quod ab urdissimὸ dieitur , ued ut volentes ex nolentisur fiant: non sicut DeitDoctor homo docendo , o Lortando, minando , ἐν ρromittendo in fermone Dei, quod frustra sit nisi Deus intus operetur , T veuet per i estigabiles vias suas:
eum enim verbis Doctor plantat, ita rigat , possumus dicere, Fortὸ credit auis ditor , eum ver dat incrementum Deus fine dufio credit, ita prosicit: ecce ρuid
interest inter Ietem , o promissionem , inter litteram , ἐν Spiritum . Quibus verbis S. Augustinus carpit Julianum , qui volebat Judaeos per legem , & Gentiles per naturam fieri posse filicis Abrahae : quod ut falsim demonstret S. Augustinus, ostendit Iegem sine spiritu intiis operante , hoc est , sine gratia adoptionis inutilem,& fhustraneam esse; nam, ut ait lib. de spiritu, & littera cap. 19. Lex data eΠ,utgratia quae reretur; gratia data es, ut lex impuretur. Lex autem per se ad gratiam ad
ptionis non sussiceret, nisi aliquod salutem Initium gratiae sibi annexum ab Κ k au
269쪽
aci thore legIs Inveheret: igitur non aliter S. Augustinus docet Deum in nobis operari velle,quam quia praeter gra etiam aeternam legis , & doctrinae,etiam Internum auxilium subministrat, sine quo nullum prorsus bonum possemus velle, de operari.
Objicier 3.Gratia lassiciens in nostra
sententia non videtur ullatenus diser
pare a gratia possibilitatis, quam admittebant Semipelagiani: sed talem gratiam possibilitatis repudiat S. Augustinus, eamque refellit pluribi , maxime Iib. de gratia Christi: ergo gratia su ficiens a viris Catholicis non debet admitti . Nego majorem : Gratia enim possibilitatis , quam impugnat S. Augustinus longissime differt a gratia sufficiente ,
quam admittimus, ut colligere licet ex eodem S. Augustino referente sententiani Pelagii de ipsa possibilitatis gratia, lib. de gratia Christi cap.4. ubi Pelagius ait: Nos inquit, sic tria ista distinguinus, o certum velut in ordinem direria partimur: Primo loed possEfla- ruimus, ecundd VELLE, tertid Asss. Posse tu natura , velis in arbitrio, esse tu effectu Deamus. Primum iuud, id es posse, ad Deum propriὸ pertinet, qui iliud
creaturae suae contulit: duo vero reliqua
hoc es meiae , θ' esse, ad hominem referenda sunt; quia de arbitrii fonte defendunt: ergo in voluntate inopere βο-no Iaus tominis est, imo , τ hominis, I' Dei, qui tutas voluntatis , s operis
possibilitatem dedit, quique i am possi-
filitatemgratiae suae assuvat semper auxilio . Ex quibus Pelagii verbis constat operis possibilitatem , seu naturalem potentiam , & h Deo esse , de gratiar divinae auxit id adjuvari. Sed per illud adjutorium , nihil aliud significare volebat Pelagius , quam legem atque do. et rinam, peccati dimissionem,& Chri sit exemplum , ut eodem libro pluribi declarat S. Augustinus , qui e contra docet adjutorium quo possibilitas nostra adjuvatur,esse quandam occultam inspirationem , sive virtutem Spiritus sancti: sic enim mentem suam aperit initio cap. I 3. ejusdem libri. Haec, inquit doctrina dicenda , eeru sie dica,tur ut altius, ετ interius eam Deus eum
ineffusili suavitate eredatur infundere , nonsium per eos. qui plantant, ita rigant extrinsecus, sed etiam persimum, qui incrementum tuum ministras oeeυμ
tui ; ita ot non ostendat tantummodo v ritatem ; verum etiam impertiat Maritatenr: sic enim docet Deus eos qui se cundum propositum vocati sunt muI do
nans, ita quid agant scire, ἐπ quid sciunt
I x quibus patet S. Augustinum aliter de gratia possibilitatis , qtram Pelagius sensisse . Diisentiebant insuper
invicem circa modum,quo Christi gratia adjuvaret: nam Pelagius volebae dumtaxat gratiam possibilitatis ordinari sollini ad potentiam naturalem squam adjuvare , & perficere deberet: non vero concurrere ad actionem , &operationem ; b. Augustinus vero docebat gratiam Dei operari in nobis non sollim posse, sed etiam velle , &perficere, seu non solam possibilitatem, sed etiam volitionem , & ae ionem . In per Pelagius adscribebat libero arbitrio consensum, quem gratiae praestabat: sanctus autem Augustinus contendebat consensum hunc magis principaliter tribuendum esse gratia igitur longum est discrimen inter gratiam stissicientem, quam admittimus,& gratiam possibilitatis quam adstruebant Pelagiani: Primo namque Pelagius adjutorium possibilitatis in extrinsecis tanis tum auxiliis constituebat; nos autem cum S. Augustino gratiam sit ilicientem in secreta operatione Spiritus sanisti
censemus esse reponendam . Secundo,
licet Pelagius forth ad miserit gratiam aliquam possibilitatis internam , non tamen sensit illam esse necessariam ad singulos aetus pietatis, sed dumtaxat
270쪽
ut facilius fierent, ut jam pluries monuimus; non vero gratiam sussicientem ad singulos aetiis desiderandam esse profitemur . Tertio , Pelagius gratiam possibilitatis sollini volebat ordinari ad Potentiam , non ad actionem ς unde consensum principaliter adscribebat li-
hero arbitrio; nos autem comtendimus gratiam sufficientem sic voluntatem exci tare, ut ad volendum , & operandum necessaria sit gratia concomitans,& ωbsequens , ratione cujus determi-
Naiko , & consensus voluntatis gratiae virtuti principaliter deputatur. Objicies tertio : Idcirco Masilienses tanquam haeretici damnati sunt, quod
auxilium ad credendum necessarium minimaverint lassicere , ut homo praeventus credere posset si vellet: atqui gratia sufficiens , quam admittimus es
ejusmodi: ergo Semipelagianis subseribimus a Respondeo nePando majorem , cujus falsitas apparet ex damnata hae propositione : Semipelamant admitteὼant,nteriorisgratiae stramenientis nessistem ad rulos actus, etiam ad initium fidei, o in hoc erant haeretici, quod vellant eam gratiam talem esse, euiposset humana voluntas resistere, vel ostemperare. Quam utique propositionem Innocen tius X.fal1am,de haereticam declaravit,
ει uti taIem damnavit. Falsum est Iitur Semipelagianos idcirco damnatos esse,quod admiserint gratiam suffcientem praevenientem , cui posset homo vel consentire, si vellet; vel dissemtire: sed errabant maxime quod docerent nos asseetu credendi mere naturali, &Praeveniente posse gratiam fidei; caeteraque consequenter dona promereri , ut jam saepius docuimus . Objicies 4. Gratiae essicacia non pendet a libero arbitrio: sed si daretur gratia suffciens, quae per consensum v luntatis fieret eficax : illius effeacitas penderet a libero arbitrio : ergo nulla
est admittenda. Difriuruo majorem : Gratiae essicaeIanon pendet a libero arbitrio in a stuprimo, puta virtus illa, quam habet admovendam voluntatem indeclinabiliter , concedo: eficacitas in actu secundo, hoc est, consensus datus divinae vocationi n on pendet a libero arbitrio, nego: nam , ut docet sanctus Augustinus lib. de spiritu , & littera
cap. 4. His modis quando Deus alit eum anima rationali, ut ei credat
profecto , b imum vesti credere Deus
operatur in homine, b in omnisus missericordia ejus praevenit nos: eonsentire autem vocationi Dei , via ab ea dissen-rire, sicut disi , propriae votantatis est. I. II. An omnisus omnino hominMurgratias ciens concedatur ZAFfirmo. Eamque veritatem plurimis Scripturq facrae oraculis aperte confirmare licet: quae omnia momenta ut evidentiora fiant, juvat a
Ex generati vocatione, O illuminatione per Gripum. ENimvero Ioann. r. de ChrIsto D.
dicitur, Erat lux vera , quae iuu-
minat omnem hominem venientem in
fune mundum. Ex quo testimonio sanctus Augustinus , lib. de Genesi contra Manichos, cap. . probat omnes homines , si velint posse Dei praecepta servare : IIIud, inquit, Iumen, non irrationabilium animalium oeuus pascit, sed prura eo a eorum, qui Deo eredunt , ἐπ ah amore visibilaum rerum re temporalium se ad ejus praerepta fersanda eonvertunt: quod omner homines possunt si velint, quia
illud tamen iuuminat omnem θσminem venientem in hune mundum. Ipsi praelust S. Chrys. hom . . in haec verba Joan.