장음표시 사용
141쪽
urae dieatis neeestarijs Det,siue realitera taevirtualiter distinctam ab iisdem, ut dicetur in
quaestioni h. de Deo. unde eadem reuelatio,
Huatenus libera est, & virtualiter d; flincta a veritate necessaria Dei, est purii obliquum Diuinitatis; ac proinde significabilis ex natura rea insinuatitie tantum , & eum minori expressione, quam eius rectum, id est, quam prIma veritas, & Diuinitas , iuxta dicta,
Norandum denique est formalitates diuinas non esse distinguibiles a nobis rationes nisi concipiendo diuinitatem relate ad di
uersa con notata ereata, hoe est 3 quatenus
similis est diuersis rebus ereatis, ad instar duarum ipsa concipitur . Cum enim Deussum sumus in via, non possi i conciri a nobis nisi aenigmatice per speetes rerum creatarum; dum earumdem ereaturarum specie. hus utimur pro eius cognitione , impossibi te est, ut Deum non exprimamus quoad easidem sormalitates; adedque ad exprimendas
formaItates diuersas, necesse est, ut utamur diaersis rerum ereatarum speciebus,& conse Quenter, ut Deum ad d uersaeon notatἴ reseramus. ob eandem rationem necesse etiam est vice versa , ut dum Deum conci- Pimus relate ad.diuersa con notata ereatas diuersas eius formalitates eoncipiamus s exuprimamusque diuersimode Deum , licet aliquando vari Is de causis usurpemus exterius easdem voces, dum Deum efferimus, cum relatione ad diuersa entia creata a Nemp. non possumus concipere Deum , nisi auate nus apparet in , & ex Creaturis, quas habe naus in mense, dum assurgimus in ipsum mediantibus illis, seu per speetes illarum. Quare dum concipimus Creaturam productat
142쪽
ut potentem, Sc volentem producere; dumaeoncipimus Vt subernantem optime CTea- auras, eo ipso concipimus sorinaliter sapiet etiam eius, & bonitatem, seu sapientianis
quatenus habentem deuinctam sibi necessitatem gubernandi optime, ex suppositsona quod gubernet, ipsamque liberam suppositionem gubernand, Se sie de simil. bus. Ex his patet , quo iure D. Thomas solam prius dixerit primam veritatem esse motivi, si octrae Fidei, ae deinde tabiunxerit , tanquam quid prorsiis aequivalens, etiam sol ma-kter nempe Ioquitur in sensu formali
primam veritatem xeuelantem. Quia scilicet prima veritas concepta relate ad actums quo ei credimus , eo ipso concipitur ut re- Nelans obiectum , quod credimus. inare iramostra conelusione adiectum est τώ rene- - , maioris cuiusdam expressionis gratia.
non ut primae veritati mouenti ad Fidem ide que ineladeia reuelationem in obliquo, moua formastas adtieeretur; ad eum fercimodum, quo definito adiicitur definitio,n5 super addens nouas formalitates, sed ea HSaxprimens clarius.
. Indidem infertur Aureesum, Re Caietans, mihiIreipsa differre a D. Thomae, veraque sentemia. Quod quidem de Caietano mirum .st, quod eontrouertatur , & multo magisν quod a quibusdam suppomatur ut certumst, viterius eum fuisse opinionis, dum Diuinita. Rem dixit esse motiuum Fidei; cum ipse loco Ritatost. ad ea aeutiam earum, ac delaeeps arissime pronuntiet nihil disserre, fiued iamin iras, siue prima verreas, eaque reuelans
in seratine moetuum Fidei , di se sub utraque voce idem imemgere . Quia videseet subviralibet Voce concipitur Deus relata ad
143쪽
dem formalitatem, ut notatum est; sieuteum dicitur diuinitas ereans, & omnipotenti a creans; nisi quod prima veritas respectu Fidei, sicut Omnipotentia respectu crearionis est vox magis appropriata magisque expri mens Deum, ut espicit talem effectum . De Aureolo idem censendum est, atque de Ca i tano, praeter ea quae mox sub ij cientur . quia uterque dicit idem . Ratione haud longe dissim Ii in concordi am reducuntur , qui recurrunt ad prima veritatem, vel praecise in essendo, vel prae Cise in cognoscendos, vel praecise in dicendo, vel indivisim sub his tribus simul rationibus formalibus: solum namque oporter. ut hae sormalitates explicentur legitime.Prima veritas in essendo est plenitudo omnis persectionis, sine imperfectione s concepta relate ad actus Intellectus potentes affirmare vere de ipsa omnem persectionem impersectione: Nec enim est ullo pacto disternibile, aut distinguibile ratione prim una. I S, a Dripo vero , nisi cognitioni primi Entriviae Dei superaddat cognitio primi veri relationem ad istud obliquum, ut Iiqueeeκ superiori tertia notatione . Prima veritas in cognoscendo est suma necessitas conformitatis cognitionum cum obiectis , summaque per ectio sapientiae tum specuIati uestum practicae reddens proinde se ipsa formaliter impossibi Iem omnem operationem inhonestam, & turpem sapientis tali sapientia . omnis ou ppe operatio inhonesta ori tur ex cognitione impersecta. Prima veritas in dicendo, est summa similiter necessitas consormitatis dictorum cum concepti-hus dicentis ; summaque perfectio tam phy
si ea, quam moralis voluntatis loquendi,prae
supponcntis proinde esicntialiter, ac for initis r
144쪽
goniarn m obiectu . Omnis quippe Vo- Iunias loquetndi, non praesupp0neus. Iem cognitionem, adhibet locutionem, vel quaensnincet rem ita se habere certissimε. viari lcatur. atque de hoc adesse loquὰ ti cer-t mimam de indefectibilem cognitionem; at- ue tunc ea voluntas est moraliter impe fectasist mendax, ut patet: vel adhibet lo-Mutionem, quae non ita significet; atque tunc oluntas est mperfecta physich , ut pote , Permitteris ne adhibeatur certissima Fides I9quenti, neque is, aut ipsa Voluntas Io quenda in summo pretio habeatur a sed pollius adque contemnatur licite.
Iair vero ex eLdem tertia notatione per sp ac ξηr Hare plenitudinem omnis perfe- rinis, sine impersectione, licet concipi aur relate ad actus intellectus in communi;
si simul eonsideretis an ordine ad actum, quo ei creditur, non posse non exprimi eo ipiis specialiter, quoad persectionem reue timis, siqu dem is actus Fidei eis Oroprium connotatum specialis huius pei Esto eadem, quatenus talis xxpressitis con
.p atur relate ad creatas internorum Con geptuum manifestationes, seu reuelationes homogeneitatem praedicatorum 4 Peripicatur rursus , simmam sapientiam , speculativam, &practicam,quae seipsa teddat imponibilem omnem operationem inis
bonestam, eo ipso quod concipiatur in ordine ad actum, quo ei credi rur , concipi ut veram. etiam in dicendo. Quia haec veruetas, sola potest excludi operatione turpi, nempe voluntate mentiendi. Perspicitur Henique summam perfectionem in dicendo. seu uoluntatem dicendi summe perfectam,
non posse concipi in ordine ad fidem ipsi
145쪽
vdhibendam, quin conelpiatur persect oessentialiter, ac fornaaliter praesuppositivaveritatis in cognoscendo. Omnes igitur auctores dissentientes circa triplicem ea moveritatem Dei dossident sollim de vocibus, vel certe de sola maiori , aut minori expressione eiusdem formaliter perfectionis; atque ideo de triplici potius exprimendi modo, eandem formas late disputant, quam de triplici perfectione formaliter diuersata nec aequi ualenti mutuo formaliter , Musa dissidium patet nullius esse momenti. Hi porro auctores, qui longissime videatur recessisse a D. Thoma, ut Durandus , de Medina, quatenus auctoritati diuinae adiungunt auctoritatem Ecclesiae, facillime omnium conciliantur cum eodem Dicunt enim expresse a ictoritatem Ecclesiae mouere ad credendum, quatenus regitur a Spirita Sancto. Haec enim re duplicatio manifesto reuocat, in auctoritatem diuinam , totam a vim mouendi ad credendum , haben te se s.ciu ctoritate humana Ecclesiae, soIum ut co-d itione sine qua non, & regula extrinseca. Eodem sponte veniunt Suareae , & alij di
centes reuelationem externam & temporalem esse motivum partiale Fideia quia simul aduertunt auctoritatem diuinam : ἐχ reuelationem internam , ac aeternam esse veluti formam, ex qua prouenit tota perfectio, Re firmitudo nostrae Fidei, eiusque discrimen a Fide humana; & reuelationem externam esse veluti materiam, ex qua Fidei Τheologicae sol im prouenit, quod est, eidem commune cum Fide humana, hoc est apprehensio terminorum, quod nihil nocerverae sententiae, uti quaest. seq. patebit mauis : vhi etiam expendetur doctrina,& covitiarentu m)li Rullor uia dicent m ex pretasius
146쪽
fius auctoritatem humanam Beelesiae,ut huomana est, esse moti pum partiale . Qui vero clicunt, ut Granados & Hii,re solutionem Fidei partim fieri in habitura Fide, aut in illustrationes , & inspirationes supernaturales Spixitus Sancti a non appa πς x, quo pacto a quibusdam immisceantur Controuersiae praesenti, quae solum iustituitur de resolutione obiectiva Fidei, in qua
Granados omnino couenit cum D. Thomazaron vero in genere causae essicientis , aut formaI s: sub quo eontinentur habitus, Seillustrationes, ac inspirationes, de quibus dicetur in ea seorsinuNee magis E re praesenta adduciturGuillelmus Parisiesis ut assignas motiuu voluntatis credendi, dominiare Imperium diuinum, quatenus tale formatiteret Idem verδ dominium, de Imperium, ut motivum actus credendi, nonnisi quatenus essentialiter praesupponit Sapientiam ' veraeitatem diuinas reuelantes, &Οbscure apprehensas, Ae eredibiles sine clingursus ut apparet ex trin. eius de Fide
Cum i tur tofuem sint, & non plarex Theologorum Classes, sententiae de modis uendi de hac materia.ut videre est apua uar. δisp. 3. per plures sectiones ; nec nori Card. de Lugo disp. g. Granaia tract. ω disp. 1. de Fide a sect s. Se Amiq. disp. 24
fect .r .aliosque in praesenti, satis constat CPriusionem positam esse reipsa conformem gommuni Theolagorum consensui. Verhm quia non uulli videntur aIiqua miniis cohaerenter aditanuisse, alii minor', quam opus esse', distinctione, 'ac distributione usos
esse, nostrum erit conari, ut cohaerenti omnium teneatur, ae demonstretur , de re
sitiam singulorum sepositione ac definitio,
147쪽
ne res obseura tradatur cIare, quanta fieri potest . quem in scopum ostendetur iuvia dicta primam veritatem reuelantem ita esse motivum formale adaequatum Fidei Theo- Iogc-vt pr ima veritas in cognoscendo Se' dicendo, quatenus est perfectio Dei simpliciter necessaria, sit rectum erusdem moti-uia hoc est, id unde prouenit obiectiud tot Persectio propria & peculiaris Fidei Catholicae; reuelatio vero , quatenus est terminatio libera Dei sit purum obliquum, hoe est, nullam ratione sui conferens perfectionem Fidei: Cretera autem omnis esse vel puras conditiones sine quibus non, vel motiva Fidei praecise quatenus est apprehensiua terminorum; de habet perfectionem crimmunem cum aliis actibus. Atque per haec omnia, quae praemissa sunt,patet satis ad
rationes dubitandi, & si quid ex eis superest adhuc expIicandum, dilue e quaestione sequenti .
Vtrum prima vesitas reuelans. sola sit motitium sor male
GIDEΤUR non esse. r. Pro pter illud celebre Augustin
W a testimonium cap. s. Contr NH, --- Epist. sundamenti. Ego Eua gelio non erederem . nest meto, catholica Ecelesia eemmotieis νeι auctorisas. Ergo Puctoritas Ecclesialc mouet, idest, partialiter mouet smuI cum
auctoritate Dei. qui est auctor Enangeliu auhd autem Augustinus loquatnr de humana Ecclosiae auctoritatet , ut humana
148쪽
est, patet perspicue ex eontextu eius Captis iis, de ex comparatione auctoritvis Euangelii auctoritate Ecclesis,tanqua inter duas auctoritazes, quatenus inter se realiter dri
a. Auctoritas humaria Becclesiae, Se Μinistri proponentis articulos inde Dest in pramis omnino necessaria ad eredendum Fide diuina: Deinde continet in se inadου quate persectionem propriam actus Fidei , quan doquidem praecontinet in se certitudine,vegni nimiam, moralem credendoru. Quod auteest eiusmodi, non est pura conditiosi ne qua non respectu actus Fidei viliquet eη quaest. Sed habet ramue verae causae parti uis. Esto auctoritas humana Beelesiae se gundum se praecise considetata sit absolute fallibilis; tamen contu ficta cum lomnibu cireustantiis, quae illi de facto adsunr, idest, cum reueritione Dei passiua adaequale sumpta,prout Compi Mendit omnia .rgumentata Chrisicinae Fidei, quibus nititur eredibiis Ilias testimoniorum eius, habet metaphysiacam infallibilitatem, Se connexionem esse nistialem cum Veritate credendorum. Ergo auctoritas humana Esclesiae, saltem coniun- eum eiusmodi argumentis'; atque etiam
eadem AEumenta seorsim ae fecundum lata,
possunt esse motivum Fidei. . Si ea propositio, quae de facto requi intur, &lassi ςit ad credendum Fide diuina , csset pura appliςatio actoritatis druinae. Sepura conditio sine qua noli eandem Fidem concipiendam, quael bet a quolibet, Sequomodol bet fasta propositio , aeque sumisceret ad concipiendam eandem Pidem Quia speetes determinata effectus non pendet aspectu determinata applieationis; sed a so-
149쪽
tur, ut patet lin igne approximato ad pata
sum, per ubi cationem siue naturalem, siue supernaturalem . Seuuela autem est absurda, Ut patebit quaest. seq. ac deincepia R. An Deus sub conceptu primae veritatis, potius quam sub aliquo alio praedica to seu formalitate, sit motiuum formai v F idei, patet esse controuersiam leuem, aia nullius fere momenti, ob ea quae, dicta istand
dum est, hoc unum est, Deum esse totum amotiuum Fidei Catholicae. Q uia vero id, de
quo praecipue dubitari preterea posset, at simul cum Deo moueat immediate intellectum nostrum ad credendum ipsi,est auctoritas humana Ecclesiae, & Praedicatorum eius, in eius praecipue exclusionem a moti vo Fidei in eumbent probationes verae sententiae, dicentis Deum solum esse motivum adaequatum Fidei. Est autem eam in rem elarum di inmax testimonium ApostoIi a. ad Corint .a. Pressicata o nostra non ess in persuasibitibus hvma na Sa ien ιιa υενbra, sed OBenjime υινιtos in mirmiis. νι Fides vel ra non sit in sapientia kominum. sed υ νιute Dei. irca quae ponde randum oli primo, licet Paulus rexcludad semotiuo Did ei omiDa indiscriminarim , de quassim et humanae Sapientiae verba, siue sine mag aae, suo paruae auctoritat S; ea ta aer ab eo excludi expressitisX, quae sunt persuasibiIia. id est, quae magnam vim habent per suadendi ex sapientia da centis'; caetera vero tantuna imi licite per argumentum a foristiori . in are alictoritas hi maira Ecclesiae, quA maior est, maioremque habet vim per- sua dendi ex sapient a & bonitare propriai eonfluentium ad eius costitutionem, eb ex,
pressius excidditur a Notitio. Fidet. Ergo
150쪽
expressiiuae immediatius opponitur Ap nolo, qui docet humanam totius Ecclesiae, aut lect i ssimorum in ea hominum maximum numerum Pr pria auctoritate mouero polle ad Fidem divina, quam qui diceret ad Candem mouere possie auctoritate sua pro-Pria, paucoS, aut unum tan um aliquem ex
infima plebe Idiotam, prorsusque ignarum
Ponderandum rursus est proponenti alia quid credendum exclusa propria pr P mentis auctoritare,nihil posse credi, tametsi quis maxime velit ob propriam eius aucto ritatem. Si quis enim diceret credendum esse, quod dicit Petrus, simulque aduerteret se eam in rem auctoritatem suam interponere minime vello I sed perinde id Proponere cum proprio eorum , qu* dicit Petrus, assensus atque sit eidem dissentiret Propter aliquas proprias in contrarium ra-eiones, plane quod hic proponeret, credi ob auctoritatem eius propriam minime pos set; certe imprudentissime , stulteque. cre deretur, cum qui loquitur, eam non inter. ponat, sed potius excludat claro. . Vnde perinde id esset, amae si dicenti se audi-.uisse aliquid, crederetur quia viditia ut quia aliunde icit, quam ex auditu . At Aposholus manifesteaenunc atauctoritati propriae, α solam proponit auctoritatem diuinam pro Fide saerae doctrinae. idemque saeiunt omnes&singuli legitimi praedicatores verbi Dei, talias non eandem exigerent Fidemias quam eκigit Apostolus. Ergo nec Apostola,nec ulli et aliis, siue divisim siue coniunctim, Prodeatoribus Verbi Dei potest adhiberi ea Fides, quae ab eis exigitvrs iaet Praedicatur propter propriam ae humana astrum Mauri lcm. , r