장음표시 사용
161쪽
omnino insallibilites se esse eum qui loquitur , quod facere non potest homo ; qui Deus habet modum loquendi prorsus inimi intabilem adaequate, quod nulli homini conuenit. Possibile namque est absolute, ut reperiantur in alio homine omnia,quae conue niunt cuicumque homini in ordine ad locu tionem: atque ided ut detur imitatio illius adaequata, & indiscernibilis . Quapropter humana Fides, aut est coniuncta cu visiones ει euidentia immediata de auctore locutio mis, aut patitur in actu credendi nouam in incertitudinem, ex incertitudine eiusdem auctoris, cui credit. At Deus negata visiones omnique euidentia , qua cognoscatur ipsum esse, qui loquitur, potest facere, ut certissi me credatur, ipsum esse auctorem locutio nis, cuius reuera est auctor , ob rationem smodo indicatam, & ob eam maxime , quae notata est in expositione primi differentis . . t igitur sunt differentiae praecipuae inter videm humanam, & diuinam . Conueniunt vero utraque Fides , quate nus ex Iocutione ad utramuis requisita ac sufficienti coniuncta cum notitia praeuia significationis naturalis vel ad placitum conuenientis vocibus, aut Mi is signis, ex quibus constat locutio, resultant necessario auditio, in simplices apprehensiones credendorum ipsiusque eorum credibilitatis, nec non iudicium de existentia locutionis,& eredibilitatis . Si enim haec omnia non resultent necessario eκ locutione, aut saltem, non resultet necessarib aliquid, ex quo ea omni
deduci possint; ad neutram Fidem poterit esse sufficiens locutio: cum nullum iudicisi,
praesertim ineuidens concipi possit, non praeeunte apprehensione terminorum , nec
ullus possit imperari assensus credendi per
162쪽
voluntatem, non praeeunte ad hoe im perisi, sudicio de existentia locutionis, & de possibilitate credendi, hoc est, de eredibilitate
obiecti, nempe haec duo sunt mutuo conuertibilia, de correlativa. Conueniunt rursus, quatenus neutra F, des nititur tauquam motivo credendi siu e totali, siue partiali, locutione proponente ea quae credenda sunt. Ratio enim ad hoc adducta superius de Iocutione humana Viget eodem modo proportione seruata circa locutionem diuinam, idque amplius demon strabitur ad 3. Conueniunt ergo ulteri u S in hoc etiam, quod utraque Fides nitatur tanquam motivo adaequato credendi auctoritate loquentis, hoe est, sapientia , & bonitate propria loquentis. Cum enim in auctoritate creata vis mouendi se sola adaequale adactum Fidei, quo creditur habeinti talem
auctoritatem, sit proculdubio perfectio nullam includens impersectionem in suo conceptu formali; Νec enim imperfectio auctoritatis potest esse motiva formaliter , vel etiam partialiter , negari eadem Vis nequa quam potest auctoritati diuinae.
Hac autem utriusque auctoritatis Conuennientia coniuncta eum diserimine superitis exposito in secunda differen ta , de tota Peifectione auctoritatis diuinae , constituet ςdaequato per sva praedicata necessar a se pientiae & bonitat s diuinae, uuae sunt actusFr. mus virtualis, respectu actualis reuelationis liberat ut liberae, nullam si pei addentis, quatenus taIis est, nouam perfectionem rex his , inquam, simul mptis, concluditur Plane solam primam veritatem reuerantena esse motivum adaequatum nostrat Fidei. Atque primam veritatem , quoad perfecti
nom neces rigm sapientia , ac bonitatis di.
163쪽
ume, esse rectum eius motiui: termination εvero liberam ut liberam, esse purum obliquum eiusdem, quod tota ista comparationς explicandum, & confirmandum erat. Ad r. Ea locutione nihil significat aliud Augustinus , quam humanam Eeclesiae auctoritatem esse conditionem sine qua non, S cum qua maxime, seu esse propositionem re applieationem reuelationis contentae it Epangelio sum cientem , ac necessariam , ut in ea credatur, hoc est, ut eredatur auctori eius Deo, quod in eodem Euangelio conti etur. Eiusmodi enim locutiones sunt frequentes de eonditionibus sine quibus non ;&constat ex summiIis, coditionalem no aequi , Ualere causali; neque hane ex illa dedue posse . Qua de causa, nemo dubitat dictu-- rum recte, qui diceret. Ego non me exponain rem perieula amitιendi vitam pro communi μαιute, nisi me victamen prudenιia commouere1 . Quod tamen dictamen non est obiectum mo-tiuum , sed propositio tantum eius obiecti. Praeterea Angustinus non tam videtur loqui de auctoritate mouente immediate intellectum, siue, ut quo, siue ut quod, &dante credibili tatem, per praeuiam sepientiae & bonitatis opinionem,quam de auctoritate mo uente immediate voluntatem , per potesta, tem,&vim praecipiendi . Subiungit enim immediate. Quibus eνgo obtemperaui dicen tibus e crediιe Euangetio ; cuν eis non obtemis paνamem dicentibus mihi: Nolite eredere Manἰ-ιhao Et quibusdam interpositis. Eι ego ad eos me teneam, quibus praecipientibus Euangeritio oedidi. Eademq; phrasi utitur deincepsalon semel. Αd a. In auctoritate humana Ecclesiae , nec adaequate , nec in adaequate eontinetur
Rinnag cortitudo , di metaphrsice inde secti
164쪽
hilis, quae est propria, & peculiaris persectio Fidei diuinae, derivata ex motivo ipsius. Ergo humana Ecclesiae auctoritas, ruatentis humana praecise est, est pura conmitio sine qua non , respectu assensus Fidei diuinae, utpote continens in se certitudine illius secundum rationem genericam cur
ratione disterentiali opposita ratione diffe- Tentiali, quae est propria eiusdem Fidei,uti
opponitur certitudo moralis , idest certituis do coniuncta cum aliqua tricertitudine pe- alitiis infallibili. Constat autem exquaest. 1 eiusmodi continentiam virtus em estectus snon sum cere ad rationem causae, nec eλ trambere a ratione conditionis sine qua non . . Ad 3. Si quid ea ratio conuinceret, coninuinceret plane reuelationem Dei passiuam sadaequale sumptam posse esse motivum actus scientifici, quo cognosceretur euidenter saeam locutionem esse propriam Dei, & verae iis,quae per illam reuelantur . Quia ex medio essentialiter eounexo cum aliquo termino , quatenus sic connexo, non Fides sed scientia eius termini comparatur. Rudd si
Non comparetur euidentia scientiae circa cum terminum , nulla Circa eundem certiis
tudo, omnino infallibilis comparabitur,mouente tali medio. Mia quod non compa-Tetur scientia, non poterit prouenire , nisi ex imperfecta resis connexionis cognitionesmon valente discernere evidenter, sed tant in probabiliter, aut nullatenuS medium saessentialiter eonnexum eum termino, a medio non sic eonnexo.Cuiusmodi imperfectio cognitionis circa medium , nullam ratione sui potest gignere certitudinem circa ter minum ἔ ccrte omnino in fallibilem gignere 'non potest, ut patet. Cognitio autem im-
165쪽
Dei reueIat one, est imperfecta eiusmodi imperiectione. Alia s Fides nostra nec circa rem reuelatam es et obscura, & phy siice negabilis,uti de facto est. Quare in fallibilitatem passiuae Dei reue lationis,& quod diuina sit , atque essentia.
I iter connexa cum verita e reuelatorumis vnon euidenter cognoscimus ; sed Fide credimus ob auctoritatem diu nam . Ratio autem , ob quam necesse est , ita imperfecte a nobis cognosci passivam Dei reuelationem , Cognitione orta ab eadem reuelatione tanquam a motivo immediato , tradetur infra , dum exponetur obscuritas Fidei nostrae Ipsi, namque Fides est, vel maxime conneX essentialiter cum reuelatione Dei interna &Cbiecto per eam reuelato, atque identifica ta cum in fallibili veritate, & con imitate inter ipsam, & eius obiectum ; Et tamen nequit ratione sui praecise esse medium, cognitionis euidentis circa eam , aut reuelationem , aut veritatem ; sed utramque sola Fide cognoscere possumus . Ratio autem in summa est. Quia neutra connexIO conuenit participative, sed tantum terminati vh, tam reuelationi passiuae, quam actui Fidei. um ergo nulla auctoritas creata , neque ulla Dei actio, aut est ectus editus in tem pore , quibus velit nobis manifestat e suos Conceptus, possit esse motivum nostrae Fidei, pater nihil creatum posse est e motivum eius vel totale, veI partiale . Sola ergo Dei veritas est motivum eius adaequatum .
Ad . Non omnis applicatio consistit ilo indivisibili, quoad rationem sormalem applicationis : sed aliqua potest esse maior, Mmin οἴ, maxime quae intentionalis est . Haec . enim potest obiectum causativum actus applicare cuin m tori di minori claritate, atq;
166쪽
secundum di uersias sor malitates: ac prostrae inducere sita diuersitate diuersos spe Cye Iactus circa tale obiectum . Ergo ex eo quod a lictoritas humana Eeelesiae sit talis appli--eatio respectu Fidei diti inae, deduci irequa' quam potest , quamlibet applicationem k α propositionem testimonii diuini sufficere, de qu- iterum infra plenius dicetur.
Vtrum motitium volendi credere sun detur in oviden in Cre
Ι D E T V R non sundar I. Qvria non potest aliquid e re euid c ter credibile, 'um sit euste Mer possibile ; sicute conuecta non potest at quid esse euidenter impossi- eui denter incredibile . Aliqua tem irysteria nostrae Fidei , ut Trinitas Personarum diuitiarum, Incarnatio Verbi diuini, Peccatum originale, non se ni o i do- ter pollibilia; atque e tetera mysteria sunt credibiFia eadem credibilitate , qua eredibilia sunt ista non euidenter possibilia; nempe omui a Creduntur cadem Fide , omnium quo credibilitas habet eadem fundamentara a Frgo nulla mysteria Fidei sunt euident oered i bi l . . Euidentia credibiliratis per Fidem shumanam id e hque et incertam non est sum eiens ad Fidem diuinam; ideoque Certa Vt natet. Fuidentia autem eredib litatis per
Fidcm diurnam, non datur Thria qu a 'pia diuina,
167쪽
divi , & omnino eerta Fides,neque quoad
existentiam , neque quCad credibilitatem , cognoscitur a nobis euidenter, sed eadem Fide creditur, qua creduntur a nobis cci vera mysteria: Τum quia q9od euidenter cognoscitur esse credibiR Fide diuina, ideoque certa,ae infallibili, eo ipso euide- ter cognoscιtur esse verum; quod repugnat mysteriis Fidei,ut modo dicebatur, MPraeterea est contra conceptum actus Fidei. ut essentialiter praesupponat iudicium euia
dens de veritate sui , & obiecti ad quod
3. Euidentia eredibilitatis mysteriorum nostrae Fidei, dari non potest absque exacta notitia argumentorum eiusdem Fideliquae nimirum fundant iudicium de ea credibilitate . Carent autem exacta ista notiatia plerique credentium t quia illa argumenta sunt profundissimae considerationis, cuius plerique sunt incapaces . Ergo euidentia credibilitatis non necessario praeit actum Fidei. . 4. Fides nostra est eognitIo essentialiter obscura: Repugnat autem obscuritatr cognitionis, euidentia obiecti prout attingibilis per ipsam . Ergo repugnat Bidei diuinae, ouidentia de credibilitate obiecti per ipsam
Fidemo os. Evidentia eredibiIitatis prae requinta ad actu in Fidei diuinae , nec naturalis emo potest. nec supernaturalis- Non 'uidem naturalis, quia habet sibi essentialiter deis uinctum ab um primum proximum, respeκctu actus Fidei, qui est supernaturalis . Ne que Verd supernaturalis es e potest , quia a ante Fidem nihil salutare: adeoque nul- Ium supernaturare donum dari potest , ud
168쪽
R. Ad eredendum requiritur imperium voluntatis, quo determinetur Intellectus ad actum credendi. Nemo enam cred/3 msi volans , ut dieit Augustinus a re quisque peraexperientiam con acit se suspendere quoties libet, assensum, quoaIteri credit. Patet Rutem imperium istud voluntatis,non pras se esse prudens, nisi praeeat iudicium de sumetenti credibilitate obiecti, cum fund mento magni ponderis inci nante ad Creaedendum. Nam qai eis. reedit, leuia est corde s 'ti docemur per Spiritum Sauctum; & ideo iudicium temerarium est imprudens , di intonestum, quia iniungitur intellectui per
voluntatem absque eiusmodi fundamento, impellente vitiosa animi leuitate : Eo quo Ipso abutitur voluntas intellectu,qui a Deo viatus est ad cognoscendum verum , atque
ipsa praecipitem illum agit, dum sic cogita absque ullo veri eis falsi discrimine,& iusto
utriusque examine . Eo autem credibilitas est maior, & maiori innixa fundamento, quo firmitis, ad magis, iubetur intellectus, i adhaereat obiecto, q iod credit; atque ista proportione non seruata imperium v Iuntatis seret similiter imprudens & in hoonestum.Sicut enim adcredendum pruden Ter requ ritur fundamentum credib:litatis simpliciter; I a ad mag/s seu firmius credendum prudenter requiritur maius fundamentum, ma orque notitia credibilitatis.
Quapropter si quidem inteluctus peructum Fidei divine seri in obiectum Suin ana cum certitudine , illudque amplectitur cum pari adhaesione absque ulla prorsus fio midine, imo cte absque ullius possibilitate formidinis in sensu composito talis actus; prae requiritur procul dubio ad credendum
Fide diuina summa credibilitati 1 summa
169쪽
t notItia; hoe est euidelit credibilitatis absque ulla formidine.Ita ut necesse sit cre dentem Fide diuina praehabere iudicium euadens, quo cognoscat se possie ae debere Credelle absque vita formidine, quod sibi Credendum proponitur, ae proinde VoIun- tas imperansactum Fidei diuinae fundatur tali euidentia, & dirigitur iudicio, quos V er cognose itur mysterium esscredibile propter auctoritatem diuinam sal, sque ulla formidine. Ita docet D. Thom. a. a. q. . a. . ad a. Addit Suare et disp 4. de F ide secl. 3. rem esse de qua nullus Cain tholicus possit dubitate; Ee ideo omnes Τheologi unanimi consensu veniunt in hac sententiam apud Mag istrum in Prol & apud
D. Τhomam dicto art. 4. Colligitur com-l muniter ex tilo psalm.oa, Tammonia tuai credibilia facta sunt nimis. Hic enim exagi geratus dicendi modos . non recth cadit in i credibili talem euideli minorem. Nam quod per nimietatem recth significatur, summii talem in eo genere attigisse declaratur 1 modo, quo declarari potest significantimisi mo . Eodem pertinet quod dicit Paulus Hebrae Cr a. de Fide salutis aeternae: In noseonsymata est eant astante Deo signis in portensia .Et quod dicitur Marc. vlt de praedicatione Fidei, Domino eooperant a m θνmonem ιοnsismante sequent bus signis, hoc est operibus, euidenter demonstrantibus eum sei monem esse acceprabilem, ut diuinum, nullumque propterea relinquentibus excusationis locum, nolenti ilium acceptare vitalem. Qua de causa Christus Dominus IoaΠ. 3'. 2 . ait, si opera non fecisem in eis ιqua nemo at us Ραιι, peισaιsi non haberent. Nunc autem ore.Ob haec & similia testimonia censer Amicus prob bilius de Fide esse istam
170쪽
istam eu Id entem credibilitatem articuIorsi Fidei . Lirer autem hae e testimonia directe loquantur de credibilitate, qualis de facto datur, latis tamen demonstrant eo ipso, qualis necessario ere debeat; quia Fides Deo adhibe da ex suci conceptu habet, ut sit tam Eerta ac infallibilis atque est de faeto ; at.
tque adeo vi praesupponat tantam Se tam parentem credibilitarent, quanta, & quam patens perhibetur est e de facto. . Confirmatur de nde ratione Theologica, quia credenti aliquid Pide δῖuina ; est impossibile, ut ab illa aliquando recedat, absque peccato,dum non peruenit ad euidentiam rei creditae: & quoad hoc Fides divina habet statum Inuariabilem, & inde se ctibilem; qualem tamen habere non posset, A non praesupponeret iud Icium eui deus de elusinodieredibilitate . Quia iudicium pro bab le est variabile ex multiplici cauta . atque variato iudicio de credibilitate, eo
ipso variatur aetus eredendi prudent et C5ceptus. Νarn qui credendo transgreditur sterminos credibilitatis antecedenter pra
cognitae, eo ipso est imprudens . Qui ergo et redit ahsque formidine,'& eum imposs1bt- Iitate discredendi absque peccato, vel etiaformidandi, necesse est ut habeat euiden hiam de eiusmodi eredibilitate. Praeterea, quieumque non crestit Fide articulos sibi sum cienter propositos, o ipso peccat peceato infidelitatis , Ut in is
a dicetur; nee vlla vi, aut arte facere P rest, ut non eredat, simulque non peecet.'Ergo quicumque percipit articulos sibi suta ficienter reipsa propositos, eo ipso habet ouidentiam obligationis ad eredendum a Fide diuina. Ereo e3 ipso habet etiam eri identiam credibili at is artigulorum per FD