장음표시 사용
191쪽
sestati,ne coneeptus,quoad eius auctorem, qui eoincidit eum auctore ipsius locutionis qu a haec loeutio est sensibilis, & sit peractionem sensibilem, Se habet auctorem itidem sensib lem. ideoque med ante sensu potest euidenter percipi ab audiente, quis sit auctor locutionis, & conceptus per illam
manifestati. At eadem locutio mam stadobscure qualitatem conceptus; quia fieri potest, ut conceptus re ipsa prae existens in Ioquente, non sit qualis per locutionem significatur,aut non sit conformis obiectos Ite et sit conformis loeutioni. inare utraque conformitas superest credenda audienti,ut dependenter a locutione ferat iudicia conforme eidem locutioni, circa obiectum
significatum per ipsam ; quandoquidem in spicere immediate non potest internum I-quentis conceptum, ut est in seipso. neque gognoscere euidenter eius conformitatem Rut cum locutione, aut cum obiecto proueri gnificatur per Iocutionem . Itaque locutio hominis cum homine, est conicincta, veplurimum eum euidentia de auctore loeutionis, & conceptus manifestati per illam: gignit vero solam Fidem , & non euidentia
de coninrmitate conceptus eum locutiones ει cum obiecto significato per ipsam; atque haec Fides concipitur per se magis, aut miniis certa,& cum minori, aut maiori adhaerisione, iuxta gradum opinionis praeconceptae de peritia,& veracitate loquentis. Locutio diuina cum Homine Via tortu manifestate coniter , obscure auctorem asuum, & conceptum per eandem significatum; totaque obscuritas eius, ct iudicis dependenter ab eadem lati ab audiente itis.
hoc punctum unice reuocatur. De coetero enim euidentissimum estisi conceptus per
192쪽
Iocutionem sigilisieatus, sicut Sipsa Ioeulis
auctore habeat Deu ,esse conforme obiectinct locutioni, idest, esse verum, & veraciterana uise satum, utpote proprium eius, quemae a.dens est, nec falli posse, nec fallere vel e Raare iudicium ab homine viatore Con-
Dptu de re aliqua, dependente ' diuina
ocutione, est obscura praecise per denominatione ab obscuritate circa auctore i l cu. ronis. Iudiciis vero conceptu dependenter ab humana locutione, est obscurum, saltem p plurimum,praeci e per obscuritatem circa Peritiam, ut veraeitatem loquentis is Ex hoc discrimine Iocutionis diuinae , &Aumanae consequitur aliud. Nimirum totum Nouatum hominis voIentix, ut sibi Fides adhibeatum eo tendet e, ut demonstret inesse sibi legitimam xei, de qua loquitur ν noti aiam, i sinceram voIuntatem manifestandi conceptum , qualis re ipsa est e Cona- um verb Dei eo precise tendere, ut osten dat se esse auctorem locutionis , cui vult ut Credatur sine formidine . Hac de cavsa
Christus Domitius fuit sollicitus in demo-
standa origine, M auctore Doctrinae , suaeatum alia x saepe , tum Ioan. 7. Is dicens. Mea Domina non est mea; sed eius, ostr masis Me, Patris. Idem apparet clare ex testimo-Nhs expensis quaest: r6. & apud Prophetas frequenter praefatur Deus , se esse eum squi loquitur, nec Praedicatores Euangelici, quidqua aliud tam impenae curant, e XepI Apostoli ponderati in eadem riua quaestione, ad conciliandam Fidem Doctrinae suae,
quam ut persuadeant eius Auctorem esse
Deum; quo se ilicet semel admisso , de reliquo dubitari nihil potest . Distinguenda itaque est dupIex Dei Ioentio, tam interna, quam externa, seu potius dupleκ
193쪽
duplex formalitas in eadem locutionem alia directa manifestans obiectum distinctua locutiones & eius auctore, quatenus auinctor eius este Alia reflexa, manifestans auisviorem sui,& loeutionis directae , esse Deli. Externa Dei locutio directa, seu quatenus directa est,peragitur, iuxta Prouidentiam ordinariam, vocibus articulatis, de verbis significantibus ad placitum; unde Paulus
dixit . Fadea ex auita . Adi stam locutione consequuntur necessario simplices apprealhensiones eredendorum inclinarites, quantum est de se, ad assensum eorum similiterisque consequitur iudicium euidens, aliquem esse auctorem locutionis , qui peream extingit eundem assensum; ijsque apprehensio. nibus se iudieio peragitur locutio interna directa, seu quatenus directa. .Locutio Dei externa reflexa , seu quar nlis reflexa est, perficitur miraculis, ali sue operationibus supernaturalibus indica is quaest. proXime praecedenti. Hinc Augu-ninus dicit Epist. 49. quaest. s. Deva mirabilibus etiam factu Dquitur: & signifieautius magisque e re prasenti lib. 2 a. de Ciuic cap I. In νam conis tibιlibua testibua qu Ies luere primi Praedicatores Euanetes j multὸ mirabilius Diuinita .se apsam per sua βεβωρura namque pers Gaan tam qua disebant, mira fuerunι facta, non verba. Ubi clare si iagnificatur miracula patrata ab ApostoIis , fuisse locutione reflexam Dei, utpote manifestantia diuinitatem AuctoriS; tum eo. rumdem Miraculorum, tum eius Doctrinae, qui ab Apostolis dicebatur , ae docebatur. quod ipsum non obscure innuitur Μa ci vita ubi Miracula dicuntur cooperatio , & eonis 'firmatio Sermonis Apristolici,quatem is prae. ditauerunι νMque Domno foverante , m
194쪽
sermonem eo marite sequentibus simu . . Et sane ex natura ipsorum miraculorum squae fig'ratina non sunt, satis apparet iahoc soluin directe de immediate ea deserui- Te posse sui ostendant auctorem Doctrinae gui adiiciu fixur esse Deum . Nihil enim Tatione tui directe determinant circa quali-aatem credendorum, Se circa eorum veri, Tatem; eodem namque modo informarent
intellactum.quantum est de se, tametsi Deus Per possibide, vel impossibile,reuelaret Om-mia opposita iis, qtiae reuelat de facto, possetque mentiri , & uteretur reuelatione falsa . Eatenus ergo praecise ostendunt Teritatem eorum determinath articulo- Tum, qui de facto reuelantur, quatenus ostendunt Deum esse auctorem reuela tionis eorum, qui solus est omnipotens,
disiusque proinde potest miraculis Com. Plere locutionem suam , & commvnstra- Te snam esse. Idem dieitur de coeter es, sectibus supernaturalibus attactis qua st. Praeced. inter exponen Inm argumenta Nostrae Fidei , ,quae omnia fundari cur.i soperibus per se mirabilibus , re superu euralibus. . Ex ista loeutione reflexa, seu quatenuFπeflexa est, conseruntur necessario simplex .Rpprehensio Deitaquentis,seu repraesentas Deum, ut auctorem locutionis, tum huius Te flexae, xii in prioris directae . Rursus ad istam simplicem ast prehensionem determi. malam de Deo Auctore locutionis , Co iunctam cum simplica apprehensione va Ra , paulo prius notata circa locutionem directam , de aliquo loquente , seu de ali- . quo ancto e locuta uis exigente Fidem eri- eum, quae dicit ς subsequitur necessario in
dicium euideas assirmans esse credibilos
195쪽
auctorem' utriusque locutionis esse Deum, nec posse absque irreuerentia aduersus eius auctoritatem , usque adeo manifestantem sese , id in dubium reuocari r Atque adeo adesse obιigationem imperandi Intellectui,
ut amplectatur utramque locutiomem, tan- quam diuinam , utque assentiatur , tanquam
eris , & certissim S , ij uuae per utramque significantur. Nempe argumenta Christiariae Fidei, mediantibus illis apprehensioni-hus fundant sufficienter, pariuntque nece sario iudicium istud euidens, ut 1.quet en quaest. praeced. Posito autem isto iudicio, a cile perspicitur subseqlii immediate posse, Scquomodo subsequatur actus voluntatis Imperans Intellectui , ut credat Deum loqui, re verum esse quod dicit, quia ipse Vtrumvdicit; se quo modo hoc ipsum postea immediate credat, ac affirmet Intellectus, per necessariam obedientiam & subordinationae ad potentiam imperantem Citea obiectu o sufficienter peopositum . Se apparens. Ijs Porro apprehensione simplici de Deo auctore locutionis exterioris &iudicio eui denti de eius rei credibilitate perficitur locutio Dei interior . Notandum est attente, istam locutionem interiorem, non subiungi a Deo, post qua lenicumque locutione exteriorem, seu pΤΟ- politionem exteriorem locutio uis suae de ε credendorum. Ostensum namque est quest.' a . praerequiri ad credendum Fide diuina Iud ei tim eu dens de credibilita e per eandα. fidem, re ad ectum est quaesti proxime precedenti, Euidentiam huius iudic i sun dari in argumentis Christianae fidei , quae in birecensita sunt. Patet autem eiusmodi iu--dicium ne is posse suboriri ex qualicumque
credendorqm propolixioagi si enim Deus
196쪽
non proponatur itanquam Auctor loeusonia, Sc Doctrinae , nullum poterit formari Iudicium de credibilitate per Fidem Diuiisnamsut patet: Similiterquς patet istud I dieium non posse formari euidens.nisi proponatur effectus aliquis supernaturalis &proprius Dei. per quem Deus inodat is esse Auctorem eius jocpponi , quique proinde continuat in se: Argumenta chria - stianae Fidei,vel formalitor, v*propqsit sunt in ea quaestione, vel *quivalenter Me inibi advertit D. Thomas. e Istas ςondi*ioneis proposition7s Articu rum,necessariae & lassicientes ad ondendu, assignat distinctς, de clare Apostolus, x. ad
νω dicanιe Guomodo vero navicabuna nili mittanιαν λ Tripliςi ista interrogatione do cemur tria dogmata cis proposi tionem scredςndorum: modusque e tradendi si
gnificat ea habend esse pro Prinςipija indubitatis, ae veluti 'primis in schola
Dei . Prima interrogativ statuit propo ponendam esse doctrinam Euangelipam,ta quam diuinam ν Se non t nquam propriama Proponentis,ut Auctoris;tςd Auctore Deo traditam. ut is Audiatur loquens, cui oportet crederς. Oporisti autem fredere Meoi
ut ibi immedi te praemittitur; & quomodo
ei eredetur, si non audiatur aut per se 'saut per alium loquens,lauquam principalis Auctor locutionis Secunda Interrogatio ostendit contra haereticos huius temporis Iocutionem Dei ordinariam , Se ςommunem multitudini fi- deIlum . absque distιnctione Indat in Graea, ut dicitur ibidem , non peragi per solama
197쪽
sed per exteriorem propositionem diuinae
reuelationis, cuius perceptioni, &non aliter sub inseritur a Deo interna ea illustratio, Se inspiratio, ita ut non possit audiri. nec velit docere interitis Deus,nisi audito prius, Se docente exterius verbum is Dei idoneo eiusdem Ministro. Alias enim non es et imposi bile, quod impossibile esse supponat aperte Apostolus, dum ait r Quomodo audient Foe ρν dieante Modo sei licet humano, sse maxime proportionat humanae conditioni , addiscenti , ac disciplinabili per sensum iuxta suam naturampropter dependentiam innatam InreI- lectusa phantasia.& huius a sensu exteriori. Tertia interrogatio exponit latentius liud , maxiniique momenti documen tam . Nimirum quisnam sit idoneus Minister exterioris loe itionis Dei Pronuntiatur autem idoneus 4; soli im , qui missus fuerit. Ilitelligitur verλ . dum aliud non exprimitur, missus a Deo, nempe ab eo,cuim nominos iuxta priores immediatas interrogationes . loquitur Missio ita pro euulgatioue noui Testamenti coepta est a Deo in Chiisto . iuxta testimonium ipsius paulo prius cita intum ; sed eius, qui μει me, Patras. Et illud Isaiae interpretatum ab eo , de se ipso Lucae q. 13. Euanget garo pauperabus misis me. Secunda Praed catorum milio facta est a Christo Domano d cente Apostolis Matthiavit. Eantel in Mundum uniueUam praHeale' Euangelium omni crear aera . Continuata deinde est , Ee ad finem usque mundi continuabitur a Petro Se cius successoribus. Quibus videlicet omni hus commune quod Ioan . vlt. dicitur Petro. Pasce suas mear. Et quod Mail. I s. dictur eider
Tibi dabo claura Reani caloram. Hoc namque
198쪽
Jue munus pascendi,& gubernandi fide rec
atum est Petro, tanquam fundamento, supra quod aedificata est EccIesia Dei. Eccleωώa vero semper duratura, Scaduersus quam nunquam Portae Inseri praeualebunt, ut liquet ex eodem locu Matthaei, alisque, quae fusius prosequuntur Cotrouersistae Catho- llici. Pascqre autem mundum uniuersum Latia doctrina,& dirigere in Vita e terna,nec D trus potuit, nec eius Successores immediate per se ipsos, eaq. propter simul cis eo muta re accepere,per necessariam Cosequentiani, potessate, qua & usi semper sunt, mittendi Praedicatores Euangelicos squi, uti a Deo missi, mediate eius Uicario, nabet reperassi. stentem sibi, primi, ac principalis Mi itentis Dei virtutem , quae plautationi & irrigationi exteriori hominu dat interius incrementu. . . Neque vero 'fficit, ut qui proponit D. ctrinam Fidei, sit re ipsa missus a Deo , seu mediare seu immediate, misit One materialiis ter , & pure cQncomitanter se habent Oad praedicationem: sed necesse est, ut loquatur formaliter,ia qua m: Lus,id est, ut tradae docti ina, qua praedicati tanqua propria Mittentis; Idest rursus; ut propriam Dei, S: insuper , ut acceptatam a tota Ecclesia in approbatam a Supremo eius Pastore, eodemque Chi isti Uicario . Cum enim, qui Ioquitur Missus quidem a Deo , aut eius Uicario,sed missione se habete pure materia liter ac concomitanter , n hil eatenus di ferat ab eo, qui non est missus . sed loquitur ex propito spiritu, aut ex destinatione
pure humana, conseque S est, ut nullam ,
habeat specia D m idoneitatem prae isto qui est prorsus in idoneus ad propagationem , Fidei. Habet aurem qui est missus, ratione
Missionis, etiam ex naturg rei, ut insta mais
199쪽
creditur Deo fide salutari, α νub io vi
. i Piatdiratio porro de propositio mysterio. xuni Fidei facta cum ijs sircumstantiis ita est necessaria, ut sit etiam se ilicseos, de νιν timo completiva locutionisu uinae; ae pro vinde tu ductiva obligationis crede di, ne diacatur esse insufficietis expostolo Pr ςationis Euangelicae , mediantς i qua crediιur Deo eηhibita ab Aposto/Q. Qiaproriseidem Apostolus ibidem post eam expositio nem subiungit ;. sed non onruea ebedian Emmeis . Quasi diceret, polita EDAngeli, Propositione, qualem praemiserat, ita posse
Audien es salutarem fide conciperes eamq. plures de facto concipere s ut nihilominus Possene eidem dissentire, ex Aliquidissent rene de facto. Non tamen possent disten et tire, quin eo ipso peςcaret, pς r inobedentiam legis credendi. Hac enim de causa ςxponitur actus non credendi, seu omissici Fidei, per actum non obediendi, seu omisiasionem obedientiae debitae praecepto crevidendi incluso in locutione diuina suffiei enister praesepi . Constat igitur ex dictis , quaII3 st quotu. iplex sit locutio diuina; quia disterat ab humana. Se creata ; qualem & unde vim h beat gignendi actum F dei diuinae,& depe- denter a qua . de quali eiusd'M proposi tioiane, α quod caput est , locutionem Dei non posse innotescerΦ, Rς Manifestari immediate per seipsam, sed mediante creata a
ς κ itai proposition qualis declarata est.
200쪽
' Ad r. Iocutio humana est immed1athsbilis 're habes Auctorem sensibilem, VP Δοῦ-ctum est Ae Deus est insensibilis, & signa sensibilia significantia ad placitum, quibullman fessat nobis; siros e deptus , non habent manii estam conne ionem cum ipso . Unde oportet ut alia praeterea in dieia adiiciantur, quibus timo tescat, ipsura esse eius Auctorem . Quare comparatio il-Ia Ioannis non tenet, quoad hoc punctum pquia ut notatum fui quaen. illa G. Locutio
diui na in similis humanae seclusis imperfectionibus, quarum una est sensibilitas loquε-tis, actionis, qua loquitur. Maior essicacia locutionis diuinae in hoc consistit quod cum fit oeeukior, & obseu itor quatenus diuina est, parit tamen assensum firmiorem , α einea dissiciliora, ae profundior . Ad a. Locutio Dei externa, Se ab ip distinista realiter est obiectum sormale Fi dei quoad apprehensiones terminorum , ω quoad iudicium de credibilitate credendει - xum . obiecit autem f wmale assetiendi per astum fidei, est locutio Dei internia , sidentificata cum ipso, quam ostensum est nomanifestari homini v atori ammedinte per se ipsam . Potest autem cibiectum mediato apprehensum, immed.ate mouere ad assevia
iamr Atque id praestat Auctoriras diuina Ad 3. Τota obscuritas fidei diuine est
'aciad Auctorem locutionis, cui creditur. imare cognito euideter Deum esse A Dctois rem alicuius locutio iis , nullus relinquitur Iocus obscuritati fide i, &consequenter nec
ipsi fidei. Angelus supremus habuit quiadem immediate a Deo notitiam rerum mispexnaturalium , quam si binde coeteris ipse