장음표시 사용
211쪽
. t PI aedicatio porro iv propositio mysterio.
xum Fidei facta eum ijs circumstantiis ita st necessaria, ut sit etiam sufficiens, ct vutimo completiva lacinipnis d .uinae; Re pro inde inductiva obligationis prede di, ne diacatur esse insufficietis exposipio Praedicatio nis Euangelicae , mediantς qua ςreditur Deo eηhibita ab Apostolo. 9 iaprorispidem Apostolus ibidem post eam exposiω
nem subiungie; . sed nou Unum obevians Enangelist. Quasi diceret, posita EDAngeli, propositione, qu lem praemiserat , ita posse Audien ει salutarςm side concipere, eamq. plures de facto eoncipere s ut ni h lominus possene eidem dissentire, aliqui dissentiarent de facto. Non tamen possent disten. itire, quin eo ipso peccaret, pςr inobeden tiam legis Gredendi. Hac enim de causa exponitur non credendi, Bu omissici Fidei, per actum non obedi endi, leu omis. sionem obedie aliae debitae praecepto cre. dendi incluso in locutione diuina sussieten.
Constat igitur ex dictis, quaIis st quotu . :plex sit locutio di uina: quia differat ab humana. & creata te qu3lem & unde vim h beat gignendi actum Fidei diuinae,& depe- denter a qua . & quali eiusd'M propositione, quod caput est , locutionem Dei non posse innotescems Rc manifestari immediate per seipsam, sed mediante creata a
ς νς ibili propositionςHualis declarata est.
212쪽
Internam locutio em; sed reddendo cre dibile, se esse Auctorem locnt Ionis per es.fectus & indicia supernaturalia, ad Eu mis modum proportionali ter, quo dictum ea fieri respectum hominum. Αὰ 4. Locutio proprie talis est libera
manifestatio conceptus internis Vt dicturus est,ex D. Τhoma & alijs . Q propter conceptus unius naturali necessitate, & non libe ga electione manifestari, ssu manifestetis hiles alteri, non manitestantur per locutioncm proprie talem; Sed deprehenduntur scientifice per discursum, mediantibus non signis ad placitum , sed e flectibus natu ratibus. Iam lex Dei naturalis,omnisque dare c-ctio diuina, respectu hominis pure natur a-
I s depreheditur hoc posteriori modo per
discuisum fundatum in natura Ipsius hominis, aliorum q. estectuum naturali nece ili late subsequentium ad eius existentiam ς ideoq.no manifestavr per locutione proprie ta- Iem .'At Mysteria fidei innotescunt per e fisse 2. s libere a Deo superaddtos 1 nec na turali necessitate subsequentes ad existentiam hominis, & per signa ad placitu, aliosque effectus prinario, Se principaliter ordinatos ad manifestationem d. v nae cognitionis,& aliorum obiectorum quatenus subiastantium eidem cognitioni . Differunt ergo
clarissime inter se locutio Dei natu talis, Sesti per naturalis, queque est perceptibilis per solam fidem, ab ea. quae est perce. ptibilis per scientiam;licet traq. innotescat mediantibus es sectibus creatis, de quo iterum d cetur infra.
213쪽
Utrum Fides diuina ulti mo resolua. tur in primam veritatem. Reuς lan m ρ. . ' P. in mi DET YR non resolui. a.
, G, Dredita propter quod iudicat
esse crede an ,Sed . pro pter intaculatrophetias,& . ,, coetera argumeta Fidei unusquisque Iudicat esse credendum , ut apparet xx quaest. Ap. I8. Ergo propter eaderrus
s edit; 'sper consequens in illa resoluitur
νIonio Fides , a. Noti est per se notum Deum esse primam veritatem, &multis minus primam vexitatem reuelare hic, &nunc hoc mysteis xium . Ergo utrumque annotescit ex alio. Ergo in neutrum eorum, Ied in hoc aliud resoluitur vltimb nostra Fides.. 3. omnia cognitio unitis obiecti ratiosi e .alterius continet ui se formal ter, vel aequi- ualeater discursum constantem ex duabus Praemis is ; . quia nulla propositio is sola potest inferre AEIiam; sed est necessaria coniun- io duarum , per quas conferantur inter se termini, quorum identitas vel distinctio cognoscenda est ratione alterius. Ergo Fides Cognoscens ratione primae verutarisArticulos reuelatos, necesse est ut aequi ualeat dua-Dus praemissis Ergo re niuenda .est n duo ooiecta formalia partialia, &non in sodam
214쪽
aeit, sunt eiusdem speciei : Fides autem si
xesoluere tur in pIimam veritatem reuelan ritem, haberet ultimam suam resolutione tria communem , Cum ultima resolutione visionis beatae ; Quia visio beata ultimδ resolutatiar in primam veritatem, se , & alia, ratione fiat, reuelantem Beatis Ergo Fidex esset eiusdem laeciei cum visione beata .. s. Fideles interrogati cur Credant 1 e m muniter respondent. inita ita docet San- et a Mater Ecclesia: Quia ita definiuit Ro-mR nu S Pontifex, atque Concilium: Quia ita seri constans, Re perpetua traditio i totius Ecclesiae : atque in his vItimo conquiescunt. Exgo in hoc & non in primam Veritavem TCuctantem resoluitve ultimA i stia Fides a 6. Ipsa prima veritas est unus ex articu- Iis reuelatis a Deo. Ergo est obiectum ma teriale alleuius actus Fidei . Ergo no momnis actus Fidei resoluitur vltimo in primam veritatem , tanquam in motivum suum formale.. R. Ista quaestio & quae proximh di uel
tur coincidunt re ipsa D mare totaliter, cum
praecedentibus ququi nibus Q rea motivum, et ut1r nihilominus viri e S M maiorem cyar .laatem, & meliorem intelligentiam rei in se ob sturae, ac dissici Iis propter oppositum proincessum doctrinae praesentis . & praeceden ris, ut apparebit e X dicendis, & propter non nulla quae adi j cientur de nouo , ad firmandum magis intelIectum in assensu veritatis,
cui contradicit vehementetr modus cognoscendi nobis contra ruralis, dum penitus non introlpicitur modus peculiaris, quo habitu gFidei, & Intellectus prout ipsa informatus procedit in actu suo. Res turici in praesenti nihil est aliud quam xegre sius ab effectu ad causam, respoude nin
215쪽
go ad quaesΗohem propter quid res est. Vnde resoluere Fidem nihil est aliud, quam
assignare causas ex quibus ipsa procedit,eaque allignatione satisfacere inquirenti cur credis De causa efiicienti tenente se eπ par tς potentiae, noti dissidetur inter Theologos, consentientes eam esse auuilia diuinas Gratiae superaddesta comprincipiis naturali-Dus,quae sunt communia alijs actibus humanta, iuxta dicta in postremis quaestionibus dei. v/RL Rusam materialem constat esse Ipsum hominem credentem, quatenus intelIectauus est . Causa finalis ex parte no tra est motivum actus volendi credere, de u , sum est supra, ει ὰ cetur iterum. quaest seq. Causa sciemalἰ erodendi est ipse actus Fidei. atque huius actus nuIIa ulterius aest eausa formalis intrinseca ; extrinseca vexo est idem actus volendi determinans formaliter potentiam intellectiuam ut eliciae credendi.
Cause formalis obiectivae eredendi triplex est distinctio, iuxta distinctionem act uua
qui interumHMinua overe credendi. Hi enim 1 t tres, nempe actus apte Ga caenai, actus.oIendi credere, Se iudicium de credibilitate. Quorum actuum s quia diuersa sunt obiecta formalia , diuersae etiam sunt re Iutiones obiectivae. Dicetur autem breuiter de duobus posterioribus quaest. seq. Nune
enim agitur tantum de primo actu. Distiniaguenda vero rursus est resolutio eiusdem , iactus credendi, quatenus est apprehensi uua terminorum, S eonuenit cum simplicibusaeorum apprehensionibus, quae ad ipsum necessario autecedunt, a resolutione eiusdem, quatenus est iudicativus, & aflirmat verita-aem sui Se obiecti ad quod fertur, prout re
216쪽
fert ab iisde m simpI cibus apprehensionibus.
Resolutio.actus Fide quatenti P est appre
llensi uias terni. lactriami,. .Riat etiam conuenit
sum aliis actibus ei unciativis, qui non sunt
actus Fidei, subiungetur resolutioni iudicii de cred bilita; e Theologi enim in hac quae stione solum sunt solliciti & merito de res Iutione Fidei. quoad id quod est proprium ,speculiare ipsi ui actus Fidei , de quoad id
unde habet v ritatem. , eiusdemque Veri i infirmissimam,ocum soriamaal aptam adnaetione sit illud quo tanquam primo fundam euio nititur eaqertitudo , sin quo ultimo, sistit responsio ad quaestionem de eadem . Dicendum est ultimam eiusmodi resol tionem nostrae Fidei fieri In primam verit tem reuelantem Inquirenti edata cur er dis, Verbum virilem tactum esse λ Respondetur ab homine fideli, quia prima veritas Te uela ta esse. Inquirenti rurius', cur crevidis primam veritatem ita reuelasseὸ Respondetur similiter ; quiaehoc ipsum eadem priama veritas reuelat. Atque hic est terminus, nee potest ulterius reipsa procedere quaeissio; Cur credisὸ aut respontio an eam quaestionem . Quia facta prima reflexione ad quate supra primani directam quaestionem, re responsionem nihil restat ulterius inquiis xendum, aut respondendum , de moti aci, Ee actu eredendi, quaten S sunt motivum , Se actus credendi, di intra proprios Fidei ter
Omnes proinde viteMores Interrogationes , di responsiones erunt syncinimae Te ipsa, quod ad proprium obiςctum attinet, solumque diuertae per imitationem quanindam de assimilationem reflexionis supinis
seriem actvimi realiter distinctor vini reia
217쪽
. no direct . Unde inqinirenei tertia, ET
aere noba. -υιν-a eu. Et iterum ibidem v. a I. Deo per stu ιιιiam praedicationis Dis facere credentes. Si, inquam , hoe oporonat, quia itui tum apparet ibi ultimis otii stere Intellectum, ubi nulla est apparent a a terminorum ipsim conuincens; recedendum est a ni vo , &actu eredindi, seu potius aerendus est regressus, uri se infra ex proin 'rio, ab eo m liuo &actu, ad actum scientiae euidente de prudenti credibit late, Se ad EIus motivum euident er apparens, Ut ostensum est supra: Nempe actus Fidei nostrae , icet essentialiter opponatur stultit ae pro prie tali; non tamen illi opponitur formal ter rat one sui praeci se cum non respiciae
formaliter rationem clare conuincentem
sed praesuppositi ue , quatenus essentialiter praesupponit iudicium euidens de prudenti, cred bilitate. . Hinc apparet eur Intellectus interrogan- .vβ non possit quieta ra r si onsione resolutoria Fidei in ra proprios perminos, & petita ex motiuo medendi. Si praete ea non adis Iungatur motiuum volendi crede te. Qui cum Intellectus ipse credentis non conum-c-tur eκ se praecise , nec ex sola propria in- minatione determinetur ad credendum; sed
rei vivisntim quandam ad id cogatur imis. ρ' perio
218쪽
perio voluntatis, iuxta illud 2. ad Corim. 1o.
fieri plane non potest , ut credens s praeciSQquacem4s credens , exhibeat inquirenti de eius F de . causam credendi , in qua IntelIectus illius plene conquiescat dum non adiungit causam, Sc rationem volendi credere. quae quia est euidens, S sum cienter mouens ad imperium prudens voluntatis, potesti Ienarie satisfacere Intellectui inquirentis de prudentia & hontestate volendi credere. absque ratione concludente Inteliacturr immed at , ut dec Iarabitur quaest. seq praemittendo prius in eundem scopum, soIut1γ-nem difficultatum immediat C pugnantium contra datam fidei re tolutionem .
Ad r. Distinguenda est maior propositio; propter quod iudicat esse credendum , τ propter significante motivum sic iudicandi .
Negatur maior: το prop π significante motivum Credendi, seu motivum de suo iudicat esse sufficien'. prono situmque 'esse suffi- Cienter, Ut propter ipsum credatur, Conceis ditur maior; & distincta similiter minorr, negatur consequentia . Aliud namque est motivum formale quo nititur iudicium praeis Dium de cred bilitate , & aliud quo niti posisse, ac debere sobsequentem Fidem iudicatur . Q d simi Pter accidit in Fide Ilumana, di iii omni dictamine dirigent σ actum v Iuistatis. In his enim motivum formale actus subsequentis est eodem modo' mareri ala respectu antecedentis, ac dirigentis . Ad a. Concesse antecedente, di vinguiatur primum conseq. Ergo ex alio inferente utrumque simul per euidentem consequentiam, nCgatur consequentia: eκ alio proponenze Vtrumque simul ut credibili ratione
sui , conccaitur consequentia . Dist ngulis
219쪽
tur simi liter secundum consequens . Ergo nostra Fides resoluitur vltimo in hoc aliud, quatenus est apprehensiva termivorum , Scconuenit cum aliis praeuiis cognitionibus. Conceaitur consequentia. Road id quod est proprium & peculiare ipsius, negatur
Coa sequentia . Animaduersum nimirum sest , nunc agi de resolutione Fidei tantum, quoad id quod est proprium ac peculiare ipsi v q. Q sa doctrina de resolutione eius quoad id quod est commune aliis cognitionibus, est communis resolutioni alia-Tum cognitionum, nec de ea est valde Curandum in praesenti . Hoc autem est proprium de peculiare in Fide, ut obiectum eius formale quatenus connexuma cum materiali, &mouens ad eius, suique assensum , nec sit per se notum ex terminis, nec in ratur Per consequentiam necessariam ex per se
notis; sed per Imperium liberum voIuntatis, supposita eiusdem illatione , quoad credis hilitatem, ex per se notis. Differt enim Fides a cognitione euidenti primorum Principiorum quod haec nullum discursum praesupponit per se a Fides vero praesupponit . Ab opinione autem.quod illa adhaeret uni parii coli tradictionis cum formidine eartis opposts, idest, ita adheret vii
pasti, ut vi sua non excludat penitus part oppositam; sed aliquatenus amplectatur cu pari reula μνιasisi Fides vero unam partem certiuinae teneat,& oxoIudat penitus oppo itam. Differt denique a scientia conglusi nRm, quod hae necessario inferatur eX prae missi , seu ex cQgnitione, ut loquuntur Philosophus , Augustinos, & D. Thomas,quam prae tipponit: Ipsa vero pides non inferatur . ex. dii cursus seu eo latione; Icet e m prae
220쪽
feratur per imperium liberum voIuntatin habita credibilitate per discursum. Und P assensus de cogitatio; seu praemissae se habet in Fide, quasi ex aequo ; in scientia vero
tanquam causans, &causatum, inserena Ecillatum, ut docet. D.. Thouras , de veritate quaest. I . quae eis de Fide, ait. I. ubi hae omia a Iuculenter exponit ex Philosopho,& Rugul hino. Fides ergo ut Fides eri secundum suam rationem differentialem ,
non poteth ultimo resolui in aliquid, per senorum, tanquam in motitium mediatum, velim mediatum sui secundum se , sed i an quam tu applicationem oste tisiuam ciedibilitatis, ut mox dicetur, quod sudicit, ut cognicio eorum, quae non sunt per se nota, semper aliquo modo reuocetur in per se nota ν uti docet Philosophus ex professo in prim Posterior. & videtur esse omnino inneg bile, ac indubitabile. Ad 3. Cognitio prirnae veritatis reuelaniatis aequi ualet ratione sui duabus praemissiς. Quia Deus, quatenus est prima veritas, es necessitas conditionata dicendi verum, si iqii id quam dixerit. Atque ideo fundat propositione istam uniuersale. Si Deus Aquitur, loquituν verum: seir quidquid dicat prama --mas, eli Uerum. Quatenus autem est reuelas est necessitas. absoluta dicendi; atque ideo fundat propositionem pari cularem absolutam conditionis positae in priori uniuersaliis. Prima Veritas H e, m nunc reuelaι hunc δέ
sicuium, eiusque reuelationem Unde recte ininfertur, hunc articulum esse verum , eiusque TeutIationem esse pariter veram. Ergo actus
Fidei aeqitualet perfecto discursui, quoad
vim inferendi conclusionem, & dum reso1-tur in primam veritatem reuela litem, aequi- ualeriter residuitur in duae praemissa i obie ε