장음표시 사용
201쪽
Internam locutiorem; seiu reddendo cre dibile, se est. Auctorem locutionis per es.fectus & indicia supernaturalia, ad cum s- modum proportionali ter , quo dictum ea fieri respectum hominum. Ad 4. Locutio proprie talis est libera manifestatio conceptus interni, ut dictunt se si,ex D. Τhoma & alijs . Q propter conceptus unius naturali necessitate, & non I: bera electione manifestati, syu manifestabiles alteri, non mani testantur per locutioncm proprie talem; Sedi deprehendunt Rescientifice per discursum, med cantibus non signis ad placitum , sed eflectibus naturalibus. Iam lex Dei naturalis,omnisque d hec et io diuina, respectu hominis pure natu I a- I s depreheditur hoc posteriori modo per discui sum fundatum in natura Ipsius hominis, aliorumq.eflectuum naturali necessitate subsequentium ad eius existentiam ς ideoq.no mari uestat ;r per locutionc proprie talem .'At Mysteria fidei innotescunt per e Lfectus libere a Deo superadditos 1 nec na 4. turali necessitate subsequentes ad existentiam hominis, & per signa ad placitu, atizoiaque effectus pr mario , & prii cipaliter oris dinatos ad manifestationem d. v nae cogni tionis,& aliorum obiectorum quatenus substantium eidem cognitioni . Differunt ergo clarissime inter se locutio Dei natu talis, Sesti per naturalis , queque est perceptibilis per solam fidem, ab ea quae est perce ptibilis per scientiam; licet utraq. innotescat mediantibus es sectibus creatis, de quo
202쪽
'eutio terminatur, ubi in ei pit Iibertas auis dientis dependenter ab actione Iibera Io-quentis. At Deo sunt liberat omneς, &sino gulae actiones Creaturar um,inon minus, sed multo magis, quam ipsis Creaturis; ac Drolude sunt illi liberae, non tantum indirect ἡ, mediate, aut negatiue; sed etiam positive &immediate. Quare Deus loqui nobis vitea a ius potest per illam ipsam cognitionems qua aud mus, &percipimus priorem aliam eius locutionem, .euiue libere assentimuri Discrimen istud libertatis diuinae, & ere Ea quoad actiones libe, as Hiorum, constae partim ex dictis quaest. 16 de Grai. circa s gratiam praeuenientem;& constabit clarius ἀκ quaest. de Prouid. Dei, Se Pradest.eoque
supposito discrimine , nulla est de reliquod euita; in dictis.
Locutioni tam interna , quam exlexnaeae uenit, iuxta definitionem datam,e rein manifestativam conceptuβ . Est uero ei uri manifestativa praecipue, quoad ει is . Manifestat enim cuiusnam fit conceptus, ει qua- is sit; siue circa quod versetur obiectum, in an amrmative, an negatiuc, &
spici eutis obiectum. Locutio Angeli cum . AngeIo, nec non Dei cum Beatis manifestae -πςnceptum loquentis eu jde ter quoad viru- me, saltem ut plurimum , ae iuxta ordina-πium modum loquendi. Idemque a fomitiori est verum de locutione similitudina-πia, cuiusque tecum , est propria cum Dro . . ara videlicet omnes istae locutiones exhi hent conceptum Ioquentis videndum. ut emin se ipsi', ab audiente. L cutio homDis eum homine , per scyruident semper, atqtie ut plurimum, etiam
203쪽
se I atl3ne coneeptus,quoad eius auctorem, qui eoincidit cum auctore ipsius locutionis eiu a haec locutio est sensibilis , & fit peractionem sensibilem.& habet auctorem itidem sensib lem. ideoque mediante sensu Potest euidenter percipi ab audiente, quis sit auctor locutionis, & conceptus per illam
manifestati. At eadem locutio manifestae obscure qualitatem conceptus; quia fieri potest, Vt conceptus re ipsa prae existens in Ioquente, non sit qualis per locutionem a ignificatur, aut non sit conformis obiectos Iicet sit conformis locutioni. Mare utraque conformitas superest credenda audienti, ut dependenter a locutione ferae iudieissi conforme eidem locutioni, circa obiectum significatum per ipsam ; quandoquidem inspicere immediate non potest internum Io.quentis conceptum, ut est in seipso. neque gognostere euidenter eius conformitatem aut cum locutione, aut cum obiecto prouefignificatur per Iocutionem . Itaque locutio hominis cum homine, est conicincta, veplurim tam cum euidentia de auctore loeutionis, & conceptus manifestati per illam: gignit vero Iam Fidem, &non euidentia
de conflarmitate ccinceptus cum locutiones ει cum obiecto significato per iptam; atquz haec Fides concipitur per se magis, aut miniis certa,& cum minori, aut maiori ad hae sione, iuxta gradum opinionis praeconceptae de peritia,& veracitate loquentis. Locutio diuina cum Homine Viatore manifestat e conuerso, obscure auctorem suum, & conceptum per eandem significatum; totaque obscuritas eius, S iud. cis dependenter ab eadem lati ab audiente inta.
hoc punctum unice reuocatur. De ccote
ro enim euidentissimum estisi conceptus per
204쪽
Iocutionem significatus, sicut & ipsa Ioeutio
auctore habeat Deu ,esse conforme obiectos AElocutioni, idest, esse verum, βc veraciter maius e satum, ut pote proprium eius quemaeu.dens est, nec falli posse, nec fallere vel e Quare iudicium ab homine viatore Conceptu de re aliqua, dependenter a diuina locutione, est obscurii praecise per denominatione ab obscuritate cirra auctore 3 cu. ionis. Iudiciis vero conceptu dependenter ab humana locutione, est obscurum, saltemt plurimum pr aci e per obscuritatem Circa Peritiam,aut veraeitatem loquenti η Ex hoc discrimine Iocutionis diuinae , &Αumanae consequitur aliud. Nimirum totum Conatum hominis volentis, ut sibi Fides adhibeatur, eo tendet e, ut demonstret inesse sibi legitimam vel, de qua loquituro noti ziam, Se sincerana voIuntatem manifestandi conceptum , qualis re ipsa est e Cona. um vero Dei eo praecise tendere, ut ostendat se esse auctorem Iocutionis , cui vult ut Credatur sine formidine . Hac de causa
Christus Domitius fuit sollicitus in demo
stranda origine, &auctore Doctrinae , sua eum alias saepe , tum Ioan. 7. Is dicens .a ea Doctrιna non et mea; sed eras, ostr mrsis Me, Patriν. Idem apparet clare ex testimo-Nhs expensis quatit: a 6. S apud Prophetas frequenter praefatur Deus , se esse eum qui loquitur, nec Praedicatores Euangelici, quidqua aliud tam impen Se curant, e Xeplo Apostoli ponderati in eadem Hilla quaestione, ad conciliandam Fidem Doctrinae suae,
quam ut persuadeant eius Auctorem esse
D eum; quo scilicet semel admisso, de reliquo dubitari nihil potest . Distingvenda itaque est dupIex Dei Ioenistio, tam interna, quam externa, seu potieis
205쪽
auplex formalitas in eadem locution Osaelia directa manifestans obiectum distincta
a locutione, & eius auctores quatenus au
Mor eus esti Alia reflexa, mamfestans auis diorem sui & loeutionis directae , ess e Dei aexterna Dei locutio directa, seu quatenus directa est,peragitur, iuxta Prouidentiam ordinariam, vocibus articulatis, & verbis signifieantibus ad placitum; Unde Paulus dixit . rides ex audita . Ad istam locutione con sequuntur necessario simplices appreta hensiones credendorum inclinantes, quantum est de se, ad assensum eorum:similiterisque consequitur iudicium euidens,aliquem esse auctorem locutionis , qui per eam extollit eundem assensum δ iisque apprehensio innibus iudieio peragitur locutio interna directa, seu quatenus directa Locutio Dei externa reflexa, seu quar mlis reflexa est, perficitur miraculis, ali sue operationibus supernaturalibus indiea is quaest. pro imo praecedenti. Hinc Augus inus dicit Epist. 69. quaest.s. Deva mirabitibus etiam factis ιoquitur e & significati lius magisque o re praesenti lib. 1 a. de Ciuis p I. In ram contemptibilibus testibaa qu Ies fuere primi Prae dicatores Euantet j mutiὸ mirabiliva Diuinum se apsam persuasis
Risquia namque yeUMAEGAEAum. qua dieabant, mira fuerunι facta, non verba. V bi clare 1ignificatur miracula patrata ab ApostoIis, fuisse locutione reflexam Dei, sepote manifestantia diuinitatem Auctoris; tum eo. rumdem Miraculorum, tiim eius Doctrinae, quae ab Apostolis dicebatur , &docebatur. quod ipsum non obscure innuitur Ma ci vita ubi Miracula dicuntur cooperatio , Seonis firmatio Sermonis Apristolici,quatem is me. Heauerunι νbique Domno Nperante , m
206쪽
sermonem eo mante sequentibus figuli . , Et sane eκ natura ipso tum miraculorumsquae figurativa non sunt, saxis apparet iahoc solum directe Ae immediate ea deieruia Te posses ut ostendant auctorem Doctrinae gui adii eiuktur esse Deum . Nihil enir sxatione tui directe determinant circa qualidatem credendorum, Se circa eorum veri, Tatem; eodem namque modo informarent
intellectum,quantum est de se, tametsi Deus Per possibile. vel impossibile,reuelaret ominmia opposita iis, quae reuelat de facto , possetque mentiri , & uteretur reuelatione DISa . Eatenus ergo praecise ostendunt reritatem eorum determinate articulo-πum, qui de facto reuelantur, quatenus victendunt Deum esse auctorem Te uel tionis eorum, qui solus est omnipotens; soliisque proinde potest miraculis com PIere locutionem suam , dc conimvnstraxe snam esse. Idem dicitur de eoeteri si e
sectibus supernaturalibus attactis qua st.
Praeced. inter exponendum argumenta
Mostrae Fidei , quae omnia fundaricur.i is operibus per se mirabilibus , de superua.
Ex ista loeutione refleri, seu quatenus reflexa est, consequitur necessario simplex .rapprehensi Deis Muntis,seu repraesentas Deum, ut auctorem locutionis , tum huius Te flexae, itian prioris directae . Rursus ad istam simplicem aνprehensionem determi. malam de Deo Auctore locutionis , Co iunctam cum simplica apprehensione vaga , paulo prius notata circa locutionem directam , de aliquo loquente', seu de ali quo anct e locutrouis exigente Fidem eri- eum, quae dicit ; subsequitur necessario in
dicium euidens assirmans eae credibilos
207쪽
auctorem' utriusque locutionis esse Deum , nec posse absque irreuerentia aduersus eius auctoritatem , usque adeo manifestantem ssese , id in dubium reuocarri : Atque adeo adesse obιigationem imperandi Intellectui, ut amplestatur utramque locutionem, tan- quam diuinam , utque assentiatur , tanquam veris , & certisism s , ij quae per utramque significantur. Nempe argumenta Christianae Fidei, mediantibus tuis apprehensioni- hias fundant sufficienter , pariuntque necessario iudicium istud euidens , ut 1.quet en quaest. praeced. Posito autem isto iudicio, a cile perspicitur subseqlii immediate posse, Scquomodo subsequatur actu K voluntatis amisperans Intellectui , ut credat Deum loqui, ει verum esse quod dicit, quia ipse utrumq; dicit; &quo modo hoc ipsum postea immediate credat , ac affirmet Intellectus, per necessariam obedientiam Ee subordination: Rd potentiam imperantem Circa obiectum s sufficienter peopositum , & apparens. Ijs Porro apprehensione simplici de Deo auctore locutionis exterioris & iudicio eui denti de eius rei credibilitate perficitur lo cutio Dei interior . Notandum est attente, istam locutionem interiorem, non subiungi a Deo, post qua emcumque locutione exteriorem, seu propo1itionem exteriorem locutionis suae de . Credendorum. Ostensum namque est quest.' a . praerequiri ad credendum Fide diuina Iud cium eu dens de credibilitare per eande&ad ectum est quaesi, proxime precedenti, Euidentiam huius iudic t fundari in argumentis Christianae fidei , quae in birecensita sunt. Patet autem eiusmodi iu- dictum n ii posse suboriri ex qualicumque
208쪽
non proponatur ,tanquam Auctor loeuilonis. Se Doctrinae , nullum p*terit formari
Iudicium de credibilitate per Fidem Diuiis nam,ut patet; Similiterquς patet istud Iudicium non posse serm ri euidens.nisi proponatur effectus aliquis supernaturalis se proprius Dei. per quem Deus ostendat s esse Auctorem eius locut oni, , quique proinde continςat in se) Argumenta chri. stianae Fidei,vel formaliter, v φ propqstra sunt in ea quaestionem vel *quivalenter e inibi aduertit D. Thomas. e
Istas ςonditionei, proposition7s Articurum,necessariae & suincientes ad dendu, ousgnae distilictη , & clarc Apostolus, x. ad
mittanιαν λ Tripliςi ista intςrrogatione do cemur tria dogmata cir proposi tionem Credondorum: modusque ea tradendi significat ea habenda esse pro Prinςipii indubitatis, ae veluti 'primis in schola
Dei . Prima interrogatis statuit propo. ponendam esse doctrinam Euangelisam,t quam diuinam. & non tanquam propriam Proponentis,ut Austoris; ςd Auctore D eo traditam. ut is audiatur loquens, cui oportet crederς. oportςt autem credere meo ut ibi immedi te praemittitur a & quomodo ei e redetur, si non audiatur aut per se 'sau t per alium loquens,la quam principalis Auctor loeutionis Secunda Interrogatio ostendIt contraea haereticos huius temporis Iocutionem Dei ordinariam, & ςommunem multitudini fi- .delium , a qua distanctiona ἔνδει-Gνari , ut dicitur ibidem , non peragi per solanus
internam illustrationum de inspiratipner i
209쪽
sed per exteriorem propositionem diuinae
reuelationis, cuius perceptioni, re non
aliter sub inseritur a Deo interna ea iuus ratio, de inspii alio, ita ut non possit audiri . nec velit docere interitis Deus,nisi audito prius, & docente exterius Uerbum is Dei idoneo eiusdem Ministro, Alias enim non esset impossibile, quod impossibile esse suppon t aperte Apostolus, dum ait et Guomodo audient Me praedicante Modo sci Itacet humano, Se maxime proportionato humanae conditioni addiscenti , ac disci. plinabili per sensunt iuxta suam naturampropter dependentiam innatam In rel- Iectusa phantasia,& huius a sensu exteriori. Tertia interrogatio exponit latentius liud , maximique momenti documenta Ino . Nohirum quisnam sit idoneus Minister exterioris Ioc itionis Dei Pronuntiatur autem idoneus ἐρ solum , qui rassus fuerit. Intelligitue serλ. dum aliud non exprimitur . missus a Deo, nempe ab eo,cuiuue nomine a iuxta priores immediatas in terrogationes .
loquitua. Missio Ista pro euulgatione noui Testamenti coepta en a Deo in C misto , iuxta tes timonium ipsius paulo prius citaritum ἔ Sed eius, qui mιβι me, Patru . Et illud Isiuae interpretatum ab eo , de se ipso Lucae q. 13. Euangeldaaro pauperibus milis me. Secunda Praedicatorum milio facta est a Christo Domino dinente Apostolis Matthia
νIt. Eiantra in Mundum uniuessam praῶσα Euangelium omni creat tira . Continuata
deinde est , cte ad finem usque mundi eonia tinuabitur a Petro Se cius successoribus. Quibus videlicet omnibus coinmune est quod Ioan . vita dicitur Petro. Pasce suas meaν. Et quod Mail. I s. dic tur eidem
210쪽
Jue munus pascendi,& gubernandi fide IEs,
a tum est Petro, tanquam fundamento. ει
pra quod aedificata est Ecclesia Dei. Eccleis ita vero semper duratura, &aduersus quam nunquam Portae Inseri praeualebunt, ut liquet ex eodem loculsatthaei, at isque, quae
fusius prosequuntur C Otrouersistar Catho Iiei. Pascere autem mundum uniuersum sana domina,& dirigere in Vita e terna,nec Petrus potuit, nec eius Succetares immediate per se ipsos, eaq. propter simul cci eo muta re accepere,per necessariam Cosequentiam, potestate, qua & usi semper sunt, mittendi Praedicatores Euangelicos squi, uti a Deo missi,mediate eius Vicario,nab et cper M.
stentem sibi, primi, ac principalis Mittentis Dei virtutem , quae plantationi & irrigationi exteriori hominu dat interius incrementu. Neque vero syssicit, ut qui proponit D. O linam Fidei, sit re ipsa missus a Deo , seu mediate se vimine diate, missione materialitarer , & pure concomitanter se habente ad praedicationem: sed neces, est, ut loquatur formaliter,ia qua m: cus, id est, ut tradat docti ina,qua praedicatν tanqua propria Mittentis; Idesh rursus; ut propriam Dei,& insuper , ut acceptatam a tota Ecclesiis approbatam a Supremo eius Pastore, eodemque Christi vicario . Cum enim, qui Ioquitur Missus quidem a Deo , aut eius ULQavio,sed missione se habete pure materialitera ac concomitanter , n hil eatenus differat ab eo, qui non est missus . sed loquitur ex proprio spiritu , aut ex destinatione pure humana, conseques est , ut nullam , habeat specialim idoneitatem prae isto qui est prorsus in idoneus ad propagationem Fidei. Habet autem qui est missus, ratione