장음표시 사용
241쪽
ssimonia supponant, et ex alijs constet, VLI visum est supra. Necesse igitur est assigi rare aliquod discrimen obiectivum naturaliter impexceptibile , quod per illustrationem et instinctum Spiritus sancti , disce imi valeat, atque hoc ai signato discrimine , et non aliter in concordiam venient, quae nuper all.
ta sunt pro instinctu discretiuo, et quae iu- perius expetasa fuere pro necessitate idonei ministri, et propositioihis exterioris peculiaris . Reuocandum ess in memoriam di Iigenter, quod dictum est quaest, usi Auctorem suffieientem propoliti otiis credendorum, non solum debere esse missum a Deo mediate, vel immediate ; sed etiam loqui debere tanis quam nussum . Adiungendum deinde est, locutionem et propositionem credendorum p xopriam Ministri missi a Deo, ut ab eo missi , esse supernaturalem extrinsece escquoad modum , quatenus ori lux a Fide supernaturali doctrinae diuinitus reuelatae, a Ceptatae, & approhatae ab Ecclesia. Denique conserenda est lacutio ista , & propositio extrinsece & quoad modum supernatu ratis , eum simili quoad entitatem locutione pure nMurali , etiam e Atrinsece , Se quoad modum o Locutio pure naturaIis gignit in audiente naturaliter bene disposito.cognitionem conceptus naturalis . cui substituitur eadem locutio ; quia est signum rerum . t substantium conceptui loquentis . Simi Iiter ergo locutio extrinsece , & quoad momdum su pe r natu resis , quia substituitur conceptui supernaturaIi Ioquentis connexo e L. sentialiter cum reuelatione diuina , & approbatione.Ecclesiae, gignere potest audiente , bene supernaturaliter disposto ,
. cuiusino didispositio habetur per lumen Fi
242쪽
dei, & infusionem Spiritus sancti . Gigne.
re, inquam , potest cognitionem coneeptus eius supernaturalis, qui est forma extrinisse ea distinguens verani Dei locutionem externam a falsa.
Adest ergo semper discerni eulum verae Dei Iocutionis a fessa , Spropositionis fuseficientis ab insu Meienti , imperceptibil squidem naturaliter , utpote proprium idinismatis supernaturaris, de eleuati extrinsece ;perceptibile vero per supernaturalem illitia minationem, is instinctum Spiritus sancta σquae tamen ipsa illuminatio , & instinctus nihil pr*stare posset in homine operanti humano modo, si non praeiret locutio & ina structio exterior informans phantasiam ι gedependenter ab illa pertrahens inte1Iectum ad inspectionem conceptus interioris , praeise aistentis reipsa in loquente. Quibus sumis cienter occurritur, dissicultatibus oppositis aduersus solutionem D. Τhomae, aIiorumque communem de instinctu Spiritus sancti, quae procul dubio est vera, & ut explicata moado est , occludit aditum instinctui pure in interno haereticorum . operanti independen ter ab exteriori peculiari propositione ®ula credendorum ; atque in concordiam redigit testimonia omnia, quae pro utraque ea parte producuntur, & indicata nuperfuere. Indidem obiectionibus illis priori bus satisfieri facile potest.
Ad I. Negatur antecedens. euius proin hario est distinguenda . Iucarnatio Spiritus Sancti potest proponi, eum ijsdem omnibus ει solis circumstantijs perceptibilibus naturaIiter, conceditur assumptum: Perceptiis hi libus. etiam supernat raraliter per lumeno
Fidei ,& Instinctum Spiritus sancti, negatur Mumptum. Inc rnatio Verbi diutici,
243쪽
quanila' proponitur sufficienter , promit tur dependenter a conceptu,& Fide supernaturali loquetis,& totius Ecclesiae,ut dictis est, Se eo usque pertingit instinctus Spiritus Sancti . Nequit autem, ho modo proponi Incarnatio eiusdem Spiritus sancti, ut ex se patet. Idenae dicit ut suo modo, de scriptui I A vera, de fallaci, approbata,&non approbata ab Ecclesia. Ad a. Concedirue Fidem de Christo venturo fuisse eiusdem rationis ante, &possieius adtrentum ; sed negatuc Christum per illam cognitum fuPse, ut futurum respectu
Cui uicumque credentis, & actus credendi.
Solun*enim cognosscebatur ut futurus, respectu instantis pro quo primum promusei gata est reuelatio de Christo venturo; nepC. in rei quas temporis disterentias, ea Fiae s. ut esset conformis reuelationi ferebatur vas ge, dicens Christus aliquando existita inod est Verunt, etiam post aduentum ; sed post: i lassicientem praedicationem Christi. iam , i existentis idem actus foret falsus, quoad modum significandi Se supponendi. Signifi-ε Caret eninsi nondum certo innotuisse quod i iam adu/nerin .l Ad 3. Is eiu et confirmationem, obscuritas: Fidei no ire est abstrahentis rationem communem a disterent ijs ; sed attingentis. d C terminate rationem differentiaIem ut taIemper aenigmata inducentia obscuritatem , Mimpersectionem iii conceptu . tamen .i non impediunt, quo minus actus Fidei. ratur distincte ad suum obiectum sorma I 'di materiale, reddatque credemem securum certum de sui veritate, cert Itudine , ac infal Iibilitate; nec non supernaturaIitate, non quidem sub his conceptibus, ac pres-i sionibus formalibus bene tamen sub alio
244쪽
eo neeptu formaliis Se praedieato eonuert bili realiter eum illis, uti dicetur explicaistius quaest .a . de magis quaestion. 23 . Modo enim sufficit obseruare, si hoc verum non esset, fore ut non potuisset Paulus dicere. Scio eui credidi, in eartuo sum. Et sic de coeteris eiusmodi superius allatis. Ad 4. Negatur potentiam proximam formidandi intellectualiter esse necessario coniunctam cum formidine actuali. Potest enim impediri intellectus,qilo minus eum actum eliciat, quem potest absolute elicere. Ee non potest dicere nisi formidando per ipsum. Negatur rursus formidinem actuais lem, non esse malum eligibile identice , de materialiter; licet sit in eligibile formaliter, quatenus tale est: sicut malitia peccati, &poenae Inferni sunt eligibiles idelitiee, Sematerialiter, seu virtuat i ters propter bovum temporale elim illis coniunctum . Sic enim instructus, & vocatus ad Fidem curris possit, si velit, adhaerere certis, ac minime
formidolosis Principiis, de sic disponere
se ad hona .aeterna;eligit tamen saepe adhaeissionem ad incertas, & maxime dubias per. suasiones occludentes aditum ad v ta
aeternam, propter motivum temporale 'scuius bonitas est coniuncta cum illo malo. Cauendum est ne aequivocetur formido cultimore, aut cum motu indeliberato impellente intellectum ad formidandum; eumque reddente sollicitum, & anxiumde quibus adi tange fur non nihil quaest. DP, ., Ad s. Rctum Fidei cle futuro contingeti, is potest impedire potest: tu simpliciter anatecedente, qui potest, impedire, seu euiliis berum est ipsum eontingens. usa idet misipse impedire potest in directh praeserentiam
Dei det eodem futuro, in lausu diuiso k atm
245쪽
ii praescientiae nititur fides, tanquam motivo . QVare licet factum insectum fieri non possit, ex suppositi lae quod factum sit, potest tamen infectum seri, seu non factu este simpliciter . Unde si contingens,quod est futurum, non fuisset futurum , fides de ilici non fuisset reddita salsa, sed non extitisset, sicut uec praescientia diuina do
Ad c. Potest quidem Deus destruere Isct vertere in nihilum omnia, & singula
Creata. , attenta Phylica eorum bonitate , α perfectione, ac vi propria resistitiua co-trariorum; C ceterum componere non potest anni hi lationem cum reuelatione propriae voluntatis de non an nihilando, eademque anni hilatio repugnat in tentionali, cum eadem voluntate,& reuelatione, connexioni Cognitionum, quibus utraque certissime en Gnoscitur . Nempe Deus, licet dare nullatenus posvit creaturis tantam bonitatem, quae ratione suae magnitudinis, reddatur
minime contemptibilis ab ipso Deo; dare nihil minus potest cognitionem Luor uir B in ficiorum, &durationis eorum,minime
salsilicabilem. Alias , quod est absurdissimum, AE temhas a parte post maximorum Dei beneficiorum,non posset esse maximum beneficium . Quia collatio boni incogniti nunquamque cognoscendi ab accipiente , nullum QR. beneficium. Nu IIum siquidem saudium parere potest, nullamque delectationem; quae tamen est lygius lapis,Corona, mensura, & vltima forma beneficii, per se, de simpliciter talis . c. a ratione similiter ostenditur, non posse esse maximum ben fictu, quod non cognoscitur certissimc , ac
infallibiliter, quia non potest valde deIeis re; torqueine inccrat idine,
246쪽
eis, quo malus est de quo dabitaturo Eiusmodi porto intentionalis coimeHoeognitionum ementialiter infallibilium euvomtatae. M reuelatione de non destruendo, Rut ipsas, m e earum obiecta, non Conuenit illis praecise , ob magnitudinem suae Perfectiortis eum pet 'cogustiones aeque Perfectas, eiusdem n mirum obiecti formalis, atque bene cogniti,cognosci polsint opta posita Voluntas,&reuelatio Crinuenit ergo rati ne suae indiuiduationis se aut speciei Cliim logicae. Nec enim ut tas est meni v xa perfectionis per Ge aestimabilisArit Deum mon sit capax vli us utilitatis; sit verδ c pax omn s bonitae is per se aestimabilis, atq. omnes. eius Molitiones sint aeqvC praestantes de non aeque utiles . R Mare testimonia de potestate Dei ad annihilandum omniae, Resingula creatae, Aceipiendi z de potesta42e Comparata, eam V ita re pur physica ,,. de magnitudine bonitati s eorum secundum. D, & nore telatC ad Connexionem etiam s. Intentionalint eognitionum supereatura- Iium, cuispromimonibus, & re uelation I-hus diuinis; de quo pIusculum, ire quaesi. dαheatitudme formaIlia Circa . Coegit Theolagos ad disputa- Eum, tum impud entila, ac sturtitia Plistillianistarum blasphemantium saepe menti tun esse Deum , & quidem miserrime Seensi con tradict orta,contradictione omnibus ma-mnifesta, &seri pio ad posteroς perpetuoetransimissa : Tum aequivocatio 'Gabrselis , OIKor, Adami, de AIIiaco , distinguentium volantatem liberam loquendi. a voluntate obIiganti se ad dicendum verum; HGque
deducentium,licec nunquan rde facto mentitus sit Deus, aue dixerit faIsium, neque dicere possit dc potentia ordinarIa, propte
247쪽
obligationem dicendi semper verum, qua se obstrinxi de facto ; id tamen ipsum posse de potentia absoluta, quia potest loqui G-
per naturaliter Sc miraculose, nulla sibi imposita obligatione dicendi verum a C ceteriim Deum neque de potentia ab soluta mentiri, aut fallum dicere posse scommunis, & certa sententia est , de qua non esset disputandum: uia per euidentisesimam rationem en scitum, quod Deus est verax ut ait, D. I homas a. ad Timoth. I.le et M.
paulo post initium. Disputat vero egregie,
Ea conuincit aperte contrarium errorem
Suata disp. 3. de Fide , Inquam erroinrem, propter naanifestam hac de re reuelationem , praesertina ad Hebraeos. 6. Vι per duas res immobiles, quibus impossibile est men tiri Deum, firmissimum solatiis habeamus. Duae autem illae res sunt assertio a&iuramentum aquae hi Deo non distinguuntura nisi quoad
modum exprimendi humano usui accommodatum, cum Deus superiorem se nemiis
nem habeat, per que in iuret. Alia similia testimonia habentur apud SuareΣ. Quod ad rationem attinet, suffecerit uni ἀcam breuiter proponere . Actus mendaci I ipsaque qualiscumque probabilitas mentienis di, aut dicendi falsini, Deum redderet cointemptibilem, & inepti mad regendum sul, stantias ratἱonales; sed repugnat ita aut feste Deum esse, aut aliquo tandem modo reddi contemptibilem, & ineptum ad tegendas substantias rationales. Ergo repugnat manifeste Deum mentiri, ac praeditum aliquat i possibilitate hinnitendi, aut dicendii salsum. Minor est euidentissima, eiusque sillatio est per se nota, ex conceptu Elatis optimi, Maximi. Patet maior uuoad pr mapArtem: quia nihil est ii et ius in humana cois
248쪽
Ibetudine, quam eum contemni, cui dicitatur Verbum illud amarissimo ignominiae absinthio imbutu, mentiris, ac prora de eum esse contemptibilem, cui id iure dici potest. AEquivalet autem ei verbo, hoc aliud, - falsum vicis, quando certo supponitur adesi eloquenti legitimam rei de qua loquitur notitiam, uti supponitur de Deo, Eiusdem Montemptus particeps est Fides adhibit Ioquenti maxime debilis, Se dubia ob suspicionem mcdacii fundatam in genio,&facilitare loquentis ad mentiendum luat facilitas in summo gradu est inseparabilis ab absiluta Dei potentia faciendi aliquid.
Probatur eadem maior, quoad secunda partem, quia Deus praecipue regi: substa clas rationales, legibias con tira entibus Cominminationem poenarum, de Ipormionem pra miorum . Utraque autem redderetur nul Bus, vel certe exigui vigoris ad permoveri. dum sub dubio, an Deus lauaciter minare
Rur, ac promitteret, It posset,si posset ni Uri,ae fassaciter loqui. Neque vero posset. Obligando se ad dicendum verum. gignene ullam securitatem de sua veraeitate . Quia Deum obiligari ad aliquid, nihil est aliud, ut inlibi essicaciter comprobatum est, qua Iris suam id faciendi voluntatem significare 'lijs. Suam autem voluntatem dicendi verum significat audienti, quisquis ab illo for malater, 'el aequi ualenter petit Fidem eo Ium, quae dicit . SecIusa namque eiusmodi vollantatis significatione, audiuntur ut fa-buiola, & dictahidendi gratia, quaecumque dicuntur, absque ulla adhibendi Fidem eo-gitationes Ergo Deus,quoties o quitur, imponit sibi necessario omnem, euius est capax, obligationem dicendi verum. Rursus nec Pquatis miraculis posset ullam se cui A
249쪽
talem induceret. Quia mira Ia, ut notata est quaest. 19.hoc solium directo, & formaliter p me statat, ut ostendant Deum esse aucto rem locutioni S , & quo maiora sunt, eo id apertilis ostendunt; sed nihil praestant amisplici s . Id autem nihil confert ad securitatem audientis, supposito posse Deum die e re falsum . Hoc ergo supposito, nulla arte fieri potest, ut Deus sit idoneus ad nos regendos. Manifestissimum igitur, & certissimum est Deum mentiti , aut salsum diiscere nullatenus posse. N i , fAd primam irationem a priori in contra rium : Hominem decipi a Deo impellent sad deceptionem, interposita sua auctorita
malum est, quod inde sequitur , Deum ess econtemptibilem, & ineptum ad regendum Ad paritatem transmissis antecedente negatur Consequentia . . Quia rationes, & autioritas, quae productae sunt aduersus consequens, non militant aduersu S ea, quae ponuntur in antecedenti ijs, uti debent, proportionaliter acceptis; nempe restriction. metali pro ca cuius indicium extet aliquod eXteritis, obseruabile ab attenta prudenti haudientis et obligatione assentiendi falsitati
inducta per accidens, ratrone alterius erroris antecedenter admissi, vel ratione occurat. sic ς causarum secundarum reddentium imprudentem suspensionem iudicia, & temerariam eam partem, quae veritatem continet; & sic de similibus. Imλ etsi per impossibile, licitum nobis esset aliquando mC-tiri, aut fallaciter loqui, etiam per se , se in seclusa ignorantia inuincibili, non propterea id ipsum licitum Deo, aut possibile unquam esse possetinet e conuerso, ob diuer
Matem rationum, quibus mendacium de
250쪽
auae respectu nostri urgerF solent 1 Se posa
unt. Rid rationem a posteriori respondeesne sacrae Pagivae interpretes ε. quorumis est d negotii, bstensa concordia eorum omnium, iquae in illa continentur; Se pro missiones, quae nci sunt impletae suci stempore fui ste conditionales Et quodnam ve- Cordiae , de stultitiae genus isset, contradi tionem dictorum, de infidelitatem pro million uni omnibus saeulis palam V pQ suisse scientem Se volentem l certe oualonee viti homini contingit , H Censeretue nrisera Neu ς mentiri, ac talia
Iaciter loquῖ, si evaderet salia locutio, maius auctorem esse Deum I pse nobis proponeret, ut euidenter credibilo, absque ulla L Ormidine . Cum enim .eiusmodi euideritiam solas Deus induc opossi C, ipse , sti a auctoritate interposita inobisque sufficien ter proposita, esset a stor reostrae decep tionis; censetur autem mendax,& sallaesten 1Οquens , quieumq sua auctoritate , sie, Rut modo aequi ualenti inducit deceptione in audientst. Patet praeterea cIare militare Pro hoc euenta rationes. , quibus ostensum aest repugnaro Deo mendacem , te falla-gem Iocutionem . Est enim contemptibilis. quieum qu di induciT deceptionem in audientem, oppignorata eum in modum sua , auctoritate ta Nec poster Deus perfecte nos Tegere stante conditione viatorum propria si pbst taIem propositionem auctoritatiae divini, nutaret licith nostra Fides' , posse que abesse veritas a locutione. Quare αd eiusmodi euidentia de eredibilitate co-