Quaestiones De Gratia, De Iustificatione Impij. De virtutibus theologicis. De virtute Iustitiae. Et De incarnatione Verbi diuini. Ex praelectionibus R.P. Martini de Esparza Artieda Societatis iesu ... Disputandae ab Eusebio comite Truchses S.R.l. dap

발행: 1655년

분량: 564페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

251쪽

Quaestio XXII. arr

obligatione eredendi super omnia; quam se uidentiam neque hi effugere possunt, qui sub terminis uniuersalibus Rabstractis , ce-sent, Deum loqui fallaciter posse , ob aequi iam cationem a & malam terminorum acceptionem, ac definitionem . De cuius aequiis uocationis causis, & modis possibilibus longum esset dicere, nec admodum utile pro ex cu satione paucorum Theologorum illam minimc merentium .

Vtrum Fides sit incompossibilis eum

opinione circa idem is

obieetum p

DE Τ V R non esse I. quia sola formido radicatis, Re nsactualis est essentialis actua

opinatiuo . Sola autem formido actualis; non vero rau-- --dicalis tantum est incompossibilis cum certitudine circa idem ob

rectum in eodem intellectu . Componi igitur potest cum certitudine sidet actus opi

a. 1 Implex apprehensio , & complacent Ia amplex, atq. cognitio abstractiva lane compostibiles cum iudicio,& affectu efficaci , atque cognitione intuitiua circata idem obiectum in eadem potentia; idemque contingit in atiis actibus perfectis, M.' per fectis . Ergo componi similiter potaiunt cognitio opinatiua, Se certa Fides.. l. simpl: ces apprehensiones inclinantes

Ru iudicium opinatiuum circa obiectum Fludetii '

252쪽

α in De Fide, R Opinione

. ei, sunt magis imperfectae, quam sit Iudi

gium ipsian Opinatiuum, se nihilominus poc sunt componi cum actu Fidei, de quo nemo dubitare potest , Ergo a fortiori cumaeadem omponi potest iudieium opinatiuum,4. Si opinio & F des non possene inui-om oomponi in eodem circa idem, ratio.

ares probabiles Τheologo rom circa myste- Tia nostrae fidei excluderent ab ipsis fidem illorum, & essent inutiles ad confirmandassidem aliorum ;ac l proinde vitandae Potius illae issent, quam tauto studio conquir n- dat, quod est absurdum ' R. Fides est certa certitudine excludete penitus possibilitatem oppositi . Opinio

vero est incerta Se formidolosa in Certitudine, de formidine admittente possibilitate oppositI. At sunt incompossibiles e Gnis etialiter huiusmodi certitudo, & incertitudo de eodem secundum id em . Ergo Fides, &opinio de eodem seeundum idem iunt incompossibiles essentialiter . Patet minor, quia assirmatio & negatio de eodem secunis dum idem lane incompoFbHes essentiali ter . Negat autem possibilitatem oppositi cognitio illa exesudens, eandem'. assirmaraognitio illam admittens. Quia in cognivionibus excludere & admittere non disti, Guuntur ab assirmare, & negare. QSD e dem argumento probat Philosophus 1. Puser.cap. 2ς.mutuam scientiae, & opinionis an compossibilitatem . Maior quoad prima partem de Pide eonstat satis ex quaest .praeuged. Quoad alteram partem de Opinione,

Probarur in primis auctorisate Philosophi ibidia dicentis id expresse semel atque mitterum , &D. Τhomae I. a. q. 67. a. 3. De statione opinionis es ait, quod accipiatar unam eum formidine alterius opposita. Unde non ha

253쪽

Quae stio X X. I II. 2r

Idem dicit, & addit rationem in hac a.

a. q. I . a. 4. Q Hia opinio est cognitio habita per liberam electionem voluntatis deteris minantis intellectum destitutun medio ipsum conuincente, nec non medio potent excludere formidine, quin Conuincat. Quo-rlun primo differt opinio a scientia; poneriri orta Fide. Cognitio autem enune latiua concepta in hunc modum , nec potest ita . ferri in unam eartem contradictionis, ut abis trahat prorsus ab opposita; quia veluti auditis utrinque partibus fert indivisim iuia dicium de utraque parte contradictionis , proposita antecedenter electione, de cuius ratione est, ut sibi proponantur oppossit , piaeque potest i ta amplecti unam pa roem , ut innino excludat oppositani ; quia Caret medio omnino excludente oppositum, atque tollente formidinem . Ergo ita admittit unam partem ut necessario formidet deus opposita ; hoc est agnoscat possibilitatem oppositis tam antecedentem a qu an co sequentem, quantum est ex vi Motiui, quatenus ilIi apparer per simplices apprehensiones, quae formido possibilitas sole ne exprimi per perticulam fortasse,posi unt vero concipi multiplici ter. Εκ his apparet absque suis cienti fundamento conatos esse aliquos modernos auctores inuehere. distanctione in formidinis radicalis, Ec actualis , dicente Ss priorem esse essentialcm opinioni, non Vero poste ariorem; cum formido radicalis sit propria simplicium tantum apprehensionum , ad quas consequitur iudicium opinatiuum , Scquas dum intellectus per idem iudicium , considerat, non potest non ac ualiter sor mi dare, ob eandem razionem, Ob quam νcx consessione corum austorum, itecessa- .

254쪽

stio sermidat actualiter, dum e siderat re sexe iudicium probabile directum Imo ista reflexio nullam potest unquam nougnia formidinςm inducere, siue astualem,

radicalem; sed solum potest distinctius, &cigrius rςpraesent re eam, quae antecedenter inest iudicio probabili directo . Nempe obiectiva adaequata formidandi est debilitas motivi distincti ab enuntiatione

probabili. quatenus apparentis, per Primascius apprehensiones, aut alias 'cognitionssPraevias; atque hoc motivum considerat Mnuntiatio opinatiua directa; non vel 5 alia supra istam reflexa. QuJa motivum huius τeflexae adaequatum , di quidem e identer cognitum ideoque nullam de nouo potens causare formidinem,en ipsa cognitio dire aeta. βed quia haec sognitio directa cogno. scitur clari is per reflexa, quam per seipsa; gitq. ideo cosnoscitur etiam clarisis per ea. iastem reflexam, formido actualis idelificatamu eade cognitione directa, propterea ir-rrepsit aequiuorcatio confundentibus claritatem de formidine actuali praeexistenti adueniente de novo, cum ipsa formidine actuali, quini & ipsa superueniret de novo, cuiuis odi requi uocationes sui frequetes in scrupulosis, nec est diuersa Iohge ratio det speculgntibus admodum scrupulosorum. Certe non facile apparet cur illi auctores non distinxerint similiter certitudinem radicalem ab actuali; atque illam solam dixe rint essedg conseptu essentiai cognitionis

tam euidentis, quam obseurae , simulque ceristae, S: consequenter cognitionem tam eui denxem, quam ob spuram, simulque certam, certam vero Vtramque radi saliter tantum,

componi similiter posse cum opinione I

255쪽

ison. ymien . cum dici mi ulme potast, nec unquam quisquom lxerit, neque diei simile aliquid debet de opinione ue cie eiust formidine compara a cum euidentia , aue certitudine obscMi a . QVia eodem prorsus modo se thabenis specta ea vimuxea twi., de modo illud respic endi , opinio cespecta formidinis, ct scientia, atque Fides diuinae respectu certitudinis . Ex his patet ad pri

mum .

Ad a. Non quilibet actus imperfecti sunt incompossibiles, cum quibusvis persectioribus, quia aliqui actus imperfecti excludunt

a te, non tamen a suo subiecto, maiore Maliorum actuum persectionem; Atque huiusmodi sunt actus, quos iu exemplum ad ducit obiectio; non vero sunt eiusnacidi opinio, di certa Fides; quia hi duo actris opis ponuntur inuicem Contradictor e ex possite obiecti. nrout repraesentati per ipsos, ut dictum est . Quod non contingit in prioribus illis act ibus, v t patetaeonsideran ti. Ad 3. Dicitur similiter .simplices .eaSapis prehensiones; quia nil id iudicant, nihil contradice te actui Fidei , uti contradiceret Iudicium opinativum.

Centur, non moueatur per rationes eorum

ad opinandum de rebu* Ddς:; sed ad iudicacium esse irationabdi odem etiam secundum dia uisun naturalem. Vnde lationes The 'logorum no impediunt. exercitium Fidei; sed magis illud redit ut tacite, S minuunerepugnantiam naturalem Intelia Iectus aduersus ead in Mysteria di causant delectationem peculia .em in professi Ga Fidei,dum agnoscitur eius consonantia cum ratione naturali, &enub tantur rationes laesoni Lari um . Q -ris maximi momenti

256쪽

ad consolationem , ae eonfirmationem Iium; maxime vero ad conuersionem Infidelium,& impugnationem contradicentium Fidei catholicae.

. , Vtrum obscuritas iit de coninceptu Fidei p

I D E T V R non esse I. Quia quod scitur, & videtur, non 'in' W nsgE eognoscitur obscure ; Fides

autem scie , & videt suurria obiectuih , iuxta illud Pauli supta . Scio cui credidi. Et illud C hristi ad Thomam Ioan . aol auia τι.

a. Oni conuertitur ab infidelitate ad Fiἀδεm. conuertitur a tenebris ad lucem, Maperit oculos,ut constat ex 26. Actorum x8. eo mitto te aperire oculos eorum Τι conuerlanis sar a tenebrii ad lueem . Ergo Fides est clara,ὐtpote illuminatiua . . g. Non. Cognoscit obscurὰ qui potest reddere rationem eorum quae cognoscit: Potest autem eam reddere Fidelis. Quia Petrus Apostolus praecipit Epist. r. 3. s. Paratost nos esse reddere rationem eius qua in nobιs eis, Fidei. 4. Ex euidentia G edictilitaris, & obliga.tionis credendi absque formidine, infertur euidenter veritas credendorum propter essentialem connexionem illarum clam ista. Ergo non necesse est Fidem esse obscuram. s. Angeli, vel saltem eorum lupremuS, habuere euidentiam in attestante . hoc est, euidentiam de Deo ut auctore locutionis,

257쪽

Quaestio XXIV. arr

ier eam Iocutionem non siisse , cuiusquama sibi paris aut inferioris , 6e superiorem ipsis

neminem esse nisi Deum. Dictum autem est supra, posita ea evidentia , nullam superesse obscuritatem in Fide. Ergo non est de ratione Fidei obscuritas. s. Omnis cognitionum obscuritas consi stit, vel pr mo in confusione inferiorum sub

Conceptu communi, vel secundo in cognitionis in adaequatione , Iatentibus at quibus praedicati, conuertibilibus cum ratione spe ocifica, quam discernit, vel tertio in cognitione unius obiecti per species , ae ad instaria terius , vel denique in desectu motivi co- uincentis. Primum obscuritatis genus dictum est supra non inesse Fidei, & est commune omni cognitioni uniuersali . Secundum est commune omni cognitioni in adaequatae, seu non Comprehensiuge , atque ademeriam creatae visioni Dei . Tertium est commune omni cognitioni naturali, tametsi eu

dens sit, de existentia alijsque praedicatis diuinis. Vltimum est commune omni co gnitioni opinatiuae. Ergo esto Fides sit Obscura; nulla tamen est peculiaris obscuritas ipsius.

. Fides est cognitio omnino certa, ut Φctum est, ergo est clara. Patet consequen'tia, quia Intellectus nequit nancisci certit dinem absque apparentia clara sui motivi, quatenus incompossibilis eum opposito eius quod enuntiatur ab ipso . Nempe unica causia sormidandi per iudicium opinativum est, quod lateat, seu non appareat clare eiusmodi incompossibilitas sui motivi, cum , opposito enunciationis , esto reipsa infit motivo ea incompossibiIitas , ut saepe inest.

nee fieri potest ut non insit , si cognitio est verust mattaiq;ldaequ laetus est necessa- ,

258쪽

x is De obscuriti Ridet.

eui. Implicat autem deesse effectum , ubi

adest causa eius adaequata ne eessaria . R. Fides est clara, Ac obscura comparatione diuersorum ; Simpliciter tamen est,&diei debet obscura. Et quidem quod obseu .ritas Fidei sit coniuncta cum aliqua claritate, constat eo ipso ex loco, qui est celebris proelii s obscuritate . Nempe ex M. ad Hebr. l. ubi Fides definitur s Argumentum non προ rentiam Sicut enim necessario est obscura Cognitio rerum, quae insensu composito ipsus sunt non apparentes: ita necessario estaIiquatenus cara, quae est argumentum. De Tatione namque arsumenti est, ut aliquid manifestetur per ipsum, uti notant D. T homas. S Uij communi ter in eum locum . Ma

nifestari autem aliquid est, induci aliquam

de ipso claritatem, quae antea non adesset. Idem conspicitur m illis verbis a. Deir. I. 19.cat benefacitis attendent es, tanquam lucernataeenιi au caliginoso loeo. Ut enim luceato

quin dissipet caliginem loci propriam, eoque remanente nihilominus caligi uoso, fieri non potest, nisi permixta caligini claritate, india

uidua sucis comite. uod autem praeu 1eat obseuritas patet ex x. ad Cor. ε 3. Vid mas nunc per oeculum in anumate. E t ex contuita consensu Theologorum Fidem dicentium absolute obscuram. absque ulla limita. tione : Imo quin claritatis vlli unquam saut vix meminerint . Verum innotescenthate magis facta singillatim comparatione Fidei cum coeteii S cognitionum generibus A. Est iraque clara nostra fides comparatio isne Ignorantiae, Erroris, & opinioni S. Comis paratione quide Ignorantiae &Erroris, quia manifestat Veritatem latentem penitus sub λgnoran ia , de apparentem sub errore mo

259쪽

Quae filo XXIV, 2rs

deterius, quam si nullo modo attingeretur. Comparatione Vero opinionis; quia Fides essentialiter praesupponit euidentiam cle. dibilitatis absq. formidine fundatam in effectuum supernaturatum euidentia, per quos exhibet se Deus, v R. adeo conspicuum squatenus Auctorem Iocutionis, ut faciat via de re euaenter obligationem cedendi aut Oritati suae , eique adhaerendi contemptis

Omnibus, quae in contrarium occurrunt, de occurrere possunt, ita ut hoc motivum apin Parens, quantum apparet omni credenti,seu

Proximo potenti credere Fide diuinat, eui- de ter cognoscatur debere pyci ferri quibuncumque aliis motiuis ; v imaq. apparentibus . Nu Ila autem Opiisio habet in se foro maliter, aut essentialit r praesupponit eui dentiam eiusmodi de credibilitate, seu ensistiabilitate absque ulla formidine,& de mo-tiuo , quatentis hic & nunc apparet,praese xendo omnibus alijs motiuis , utcumque apparentibus. Quia eo ipso idesinere te opinio, ut liquet eκ eius quidditate exposita in quaest. praeced. Eiadem Fides comparata cum cognitione naturali metaphysice euidenti, se habet . tamquam excedens & exeemum. Excedit enim Fides,quatenus manifestat cum distin.ctione,ςertitudine e& claritate modo dicta,

Veritates,qu s nulla ratio naturaliS , maniis festare sic potest, neque mediate , neque

immediate, vel simpliciter , vel saltem, ut subsunt tali motivo . Exe editur vero Fides quatenus cognitio euidens , vel videt immediate suum obiectum,ut est in se ipso; vel videt connexionem obiecti si e visi, cum eo, quod cognoscit euidenter , hoc est eκ viis sis, quin videat illud immediate , ut est irra

st pso; stu, quod eodem recidit, videt c5-

260쪽

idio De obscurit. Fidei

sequentiam ex viso immediath. ad non visus immediate. At Fides , nec videt immedi te, ut est in seipsa primam veritatem reueis lantem, quae est eius motivum, quia ipsam cognoscit per specJes alienas rerum creavitarum, quae fundant credibilitatem; Νec

videt connexionem earundem rerum Cumaeade prima veritate, ut reuelante ς Licet haec connexio re ipsa insit illis rebus. Nec enim sussicit qualiscumque essentialis comnexio unius entitatis cum alia, ut terminus Connexionis innotescat explieitri sub omni Tormalicate, sub qua terminat connexione ς

sed necessarium insuper est , vi adsit simi. 1itudo a & participatio activa vel passiua

anter entitatem connexam, de terminuma connexionis. Hac nimirum de causa licet omnes, de singulae res creatae connectantur essentiR-liter cum Μysterio Trinitatis , non miniis quam connectantur visio Dei , nostra de illo fides,& vnio Hypostatica i tamen nor potest idem Musterium euidenter cognosci, va vilius obiecti creati, etiamsi comprehen-1Iuc cognoscatur ; quia nulla res creata ha-hee, leu participat modum' essendi simile taea potius oppositu modo essendi Dei, quatenus trinus est. Eadem de causa Dauid conficit duo seorsim Argumenta pro duobus Dei praedicatis p tametsi utrumuis an

te cedens cum veroque praedicato, Se con- aequenti essentialiter connecteretur, dum

Q lXit. Mui plantavis Aarem, non audiet p. 3 qui fluxu oeulum non considerat Θ Quia i cui cet Am es nostrae participant perseelso. nem Dei, quatenus percipientis nostras

preces, Ae collocutiones; Oculi veros quatenus considerantis de inspicietis res alias.

SEARCH

MENU NAVIGATION