장음표시 사용
261쪽
psae sertim in quaestionibus de Deo, est: vula cognstio essentialiter est imitatio, &similitudo sui obiecti . Nequit autem effingi
imago alicuius dependenter . prototypo, quatenus non habente similitudinem cuntia
illo; seu quoad id, penes quod nulla est inter uti umque si m ili tu do: aut participatio
vel activa, vel passiva. Patet autem Mira-Cula, aliasque operationes supernaturales, quae adiunguntur a Deo Vocibus articula.
tis, & alijs signis aequi ualentibus , non assiis milari primae Veritati reuelauti, ut reue tanti, licet sint effectus proprij voluntatis Te uelandi, atoue cum ipsa essen taliter coitis nectantur . Ergo videri in illis , seu euiis denter, ac perfecte cognosci nequaquam Potest prima Veritas reuelans; sed imis persecth , & eum assimilatione quadam oriseura, ac vaIde degeneri. Denique si Fides comparetur eum vnjoone Dei omnino exceditu r ab ea . Qua visiore cognoscit Deum, ut est in seipso , ni stat explicite omnia, quae maui stantur per sidem,&plura insuper alia . Unde claritas visionis excedit Fidem, v quoad pra dicata manifestata , 5 quoad modum maniis festandi. Quia vero hic excessus visionis respectu fidei est multo maior, quam sit excessus fidei respectu cognitionis naturalis siue probabilis, siue euidentis, patet a tot o genere , omnibusque consideratis, fido esse absolute Se simpliciter obscuram . Eequi de fidem predicari obscuram in Sacris
lateris a non tam comparatione aliarum eo.
gnitionum, quam coparatione visionis Dei, costat ex Iocis paulo ante indicatis pro ea. dem obscuritate ; quia D. Petrus Lucernae lucenti in caliginoso loco annectit immeo
262쪽
- . Et D.Paulus fidem appellauit Asma-ma, per antithesim inter ipsam & Vision
Nunc pre specutum in rn angmare; νane auιefasre, ad faeiem . Comparatione enim Ionorantiae,& Cognitionum naturalium, claritas
magis & illuminatio, ac depulsio tenebrarum conuenit Fidei, & vilio quodammodo dici potest ob rationem datam. Ad g. Apostolus dicit se scire cui erediderit, vel quia serebat, quanta esset veracitas Dea, cui crediderat; vel quod mases approbat ibi D. Thomas . inia sciebat cui e misi siet, & apud quem deposuisset se, stio que labores , cie aerumnas . Est enini haee etiam verbi credenda significatio haud impropria, & contextui Apostoli ad modunia
credidi 3 qu a vidit Homine. cred dir Deum, Ut dicunt D. Gregor D 'Th'mas&alii communiter . Vel quia . ut dicit Suareae vidit exteriore hominis apparentiam, recreddit certo veram eius eni- fientiam substan taalem , de qua naturaliter pote, at formidai e in illis ercumstantiis . id dici clat issimum lumen , & oculos proin
credibilitatis Mysteriorum Bidei. Nam ra- Iones, quae euidenter conuincant veritate eorum , quae creduntur ; sicut nulla nobis
a credentibus. Τales namque rationes non
essent rationes fidei; sed scientiae. nsessicitquaelibet unius rei conmcum alia 3 ut euidenter cognoscatur post
263쪽
posterior ex vi prioris, sicut nuper explicatum Se deni , nstratum est . Unde etiam constar, taIem esse in lassicientiam connexionis, quae conuenit argumentis Christianae fidei respectu Dei ut re uetantis. Ad s. Constat ex quaest. I s. prael ertim ad
3. Euidentiam,quae dicit ut , in attestante, se a de Deo, ut auctore locutionis, repugnare
fidei . Quare Angeli, siquidem habuere veram fidem, non habuere euidentiam , quae dicitur , in attestante ς atque adeo non potuerunt eu denter cognoscere ν qu pacto , aut quo auctore extitisset ea Iocula, quae Te uera erat Dei, & an esset vel non esset in Terum natura alius a Deo distinctus , qui sieIoqueretur. Licet euidenter cognoscerent
esse credibile absque formidine Deum esse eius auctorem, quod fieri a Deo potuisse, licet non facile explicetur per Conceptus vltimo speci ficos; fac Ie tamen in uniuersum Con Cipitur cum assensu , & suadetur efficaciter exempta hiusmodi locutionis ad homines . Suppetunt enim Deo totidem proporistionales modi loquendi cum Angelis , atque nobiscum , Idem autem dicendum est a foristiori, quoad ineuidentiam attestantis Dei,
de primis quibusque hominibus fidelibus .
Ad s. Se . Constat iam ex dictis, quat nus sit communis aliis actibus, & quatenus specialis ac propria fidei obscuritas, quae illi
nuenit, & qua ratione cohaerere possiecum certitudine exclusiua omnis form: dinis. Uerum quia cohaerentia ista , de coniunctio obscuritatis cum certitudine apparet dissicilis. diciturque a Suareae Magnum mysteriam actia a Fidei, & coegit nonnullos Theologosita loqui , ut videantnr certitudinem fidei
264쪽
eis firmister proponentis non eam deserere
ob ullum omnino motauum contrariti. Quod tamen nequaquam dicendum, aut ferendum est , cum eiusmodi certitudo sit erroribus quoque communis, ut notatum est quaest. 23. an quam, ita habent, oportet
dissicutiatem illam aliquanto plus expone. 'ica tura coniurictionem istam obscuritatis, & certitudinis, ita esse dissiciis Iem, ut tamen fit valde rationabilis,nec potarat talutatis conuinei.
obseruandum itaque est qud maior est
auaoruas loPentis, eis maiorem firmitatem retundi in assensum audientis , non modo eris paribus, sed & aliquatenus impari-Dus . Maioras enim momenti habetur te tus Aristotelis emcacibus coniecturis in spropriam sententiam inductus , quam ex
Pressiim Ammonii , aut Philoponi testimonium. Magis fidimus simplici hominis veracis assertioni & veracissimi insinuationi, quam mendacis iuramento; sicut summitatius reueremur supremum Principem sublucentem dubie per transennam , quam eius Iubditum toto corpore prominentem ac co- picuum . Atque in omni uniuersim genere, quo unumquodque praestaninis est , eo indiget paucioribus adminiculis , & minori circumstantiarum adiutorio ad effectus aequales, imo & ad maiores , si praestantissimum .m . Nec enim maius esse potest , quod nullum excessum ex se praec se inducere potest neque maximum esse potest, ex quo non 'proueuit excessus incomparabilis . Cum eringo auctoritas diuina sit omni motivo pure creato maior; atque absolute suprema , ac 3Π t'. Mirum esse non debet, certe imis
Pollibile reputari non potest, quod obscure raniparens, inducat nihilominus in actum,t4u tam,
265쪽
tantam, imo & simplieiter maiorem cercitudinem, non solii m anuiuam sed etiam ii tellecta alem,quam possint inducere obiee 3puve creata clar ssime visa, agnoscente Intellectu tutiorem sibi patere via in ad vera talem, per obscuram manu ductionem Deis quam per creaturarum clarissimas significa
Accedit cogntionem diuinam esse regulam cognitionis humanae . R. ia primum in unoquoque ordine est reguIa Cceterorum ἔquod non conuenit ulli alteri obiecto, audRuctorita i pure creatae . Unde Ut infer CD. Tlὶ .in 3 dist. a .art. 3. ad I. q. a. Aliis Ob Lectis, alijsque testimoniis, eatenus praeci Seassentiri, ac adhaerere debet homo quate nil S ratio de re ipsa conuincit : Testimoni autem diuino adhaerere tenetur ut regu IMsuae, Ultra id etiam, quod eadem ratio de r credita directe conuincit . Quo rursu S ac cedit, sicut pertinet ad obsequium nostrum captiuare Inteιlectum , in cultum & reueret iam diu i u i testimoni j adhaerendo ipsi luper
omnia; ita etiam pertinere ad diuinam Prouidentiam ne decipiamur, dum id obsequia
praesta laus ducti rationibus demonstantibu nc uidenter nos aliud facere prudenter minia me posιe . Iicet non demonstrent euidenter Verum esse, aud. quoiu eodem recidit,dici umesse a Deo quod credimus . Istae raticines adiutae lumine infuso Splaristus sancti, sunt proculdubio susscientes asexcludendam omnem formidinem, & anducendam summam ad hasionem respectu dIulianae reuelationis lassicienter proposite , prout dictum est supra, &exponetur magis qΑas. Eaedemque rationes discriminant fidem diu in ana ab omni humana opinione. Omnis
namque opinio humana est formidolat ion
266쪽
praecise propter obscuritatem ei rea fiumis
mortuum secundum se, aut circa connexioinem eius cum obiecto materiali; sed quiata praeterea caret ratione euidenter demonis
stranti deberi tali motivo sic proposito summam adhaesionem, & conuenire vim depul. lsuam omnis formiainis, si ipsi, uti par est,
adhaereat Intellectus. are obscuritas specialisae propria Fidei eonsistit in duobus nimirum in defectumcliui conuincentis Intellectum , quoad veritatem rei creditae, quod est ipsi commune cum opinione, & in praesentia moti uievidenter credibilis absque formidine: hoe est valentis excludere omnem formidinem a fide ipsius per euidentem credibilitatem absque formidine; hoc est, per evidentiam Gonditio natam de exclusione formidinis , si adsit voluntas adhaerendi per Intellecturris tali motivo, uti potest, ac debet adhaerere , qui habet talem praecogntrionem ; quo dita Fert hie obscuritas ab obscuritate opinionis. Differt igitur ab ea, quia est minor obscuritas, & maior claritas in eodem genere svi notatum est supra . Potest autem minor obscuritas , adeoque maior Claritas Circa
sundamentum firmissime assentiendi excludere formidinem, quam nequit excliaderet Iobseuritas maior & minor claritas circa idems
267쪽
Vtrum scientia & Fides sint inuicem incompossibiles p
MSIDENΤUR non esse incompossibues p. Quia 'pluress Ast VI ex his qui accedunt ad Deum
Cogmγsicunt euidenter ipsura existere; & nihilominus cre-εμ dunt id ipsum , iuxta illud
Pisuli, ad Hebr. I i. . Credere opori ex accede
tem ad Deum, quia est, . inquirentibus se reo munerator Irt . Eodem pertinet, quod dicitur in eodem capite v. 3. Fide entensiimus opima esse secula verbo Dei. Quo a Deum esse auctorem uniuersi, quod est aptata esse saecula verbo Dei ν euidenter cognoscitur ra. tione naturali. Idem similiter confirmat conuersio Philosophi naturaΙiter bene CT diti , qui propterea ratione naturali euidenter praecognoscit plura ex his quae docetur ει tenet per fidem pon conuersionem, ira vel per scientiam impediatur a conuerson ad fidem, vel per fidem amittat scienti a prae existerito .Ergo componitur fides cum scientia in eodem, circa idem & secundum idem. Σ. Non repugnat assensus eiusdem obiecti, sicut nec amox eκ duplici motivo, siue adaequato, siue in adaequato, &motiuum Fi dei non habet specialem incompossibilitate, Cum motivo scientiae . Quia obscuritas, quae sola posset existimari repugnans clari tati motiui scientiae , non habet rationem motiui, cum sit pura negatio . Ergo non lOIur idem intellectu s,sed etiam idem actus potenassentiri eidem veritati ex motivo scientiae
268쪽
3. Euidentia credibilitatis mysteriorum nostrae Fidei, & obligatio ea credendi, sunt de fide, de tamen credi non possunt absque praeuia eiusdem credibilitatis , Re obligationis euidentia existenti pro priori naturae ad ipsam fidem, ut dictum est pra. Ergo si 'mul creduntur, &sciuntur. q. Theologi solent easdem veritates Com probare testimoniis diuini S, Ae rationibus
euidentibus, quod perperam fieret si utrisq;
motiuis non posset simul moueri IntelIectus. Neque enim possent mouere Intellecturr demonstrationes Theologicae absque iactura Fidei; cum e conuerso communi er rem utentur Sc merito utiles ad confirmandam idem . Ut. Ies autem esse non postant TR tiones quae considerari 6e mou me non pOG sunt pro illo ipso instanti, pro quo exerceis tur actus Fidei; sed ante vel post eius eae reii iurnos. Euidentia physi ea de aliquo obiectos est compossibilis c im Fid , de eodem secundum idem, quod communiter probatur e Xe-plo Thome Apostoli, videntis Se palpantis Christum Dominum vivum, simulque cre dentis ipsum vivere; Inici credentis, qui videbat , ut e stat ex testimo iio Christi .s cent s. Quia vidi'i me, Thoma credidis . Probatur etiam quia cui dentia pure physica, subest absolute salsitati. Ergo Intellectus habens talem euidenciam potest adhuc
quaerere maiorem certitudinem per act ire Fidei diuinae.atque per eundem ultimis quietari. Ergo non omnis euidentia est incompossibilis eum pide .s Visio beata Dei est crini possibilis cur Fide secund ni diuersas fori Iitates . qui ravisio creata Dei non est coinprehensiva ipsius ac proinde ignorat Deum secundums alici ais
269쪽
taliquas formalitates. Ergo quoad illas potessiimul haberi fides. Q libet autem visio
immediata Dei cognoscit clarius Deum sectandum Oinn a ipsius praedicata, quam quae libet cognitio scientifica naturalis, pollit Cognoscere aliquod eiusdem praedicatum s. Drgo a sortiori possunt componi. ientia acta fides de Deo se eundum idem ipsius prae
R Habitum fidei, de habitum scientiae,
cita. utrumlibet eo rii cli actu alterius comis
poni posse in eodeni intellectu circa idem secundum diu ersas formalitates, communis ει Vera suppositio potius quam sententi ae heologorum est. Nec dubitatur qui s des sit compossibilis cum euident' a circat Crminos in complexos, qua illos ab omni bus alijs euideliter discernit, saltem quoad quid nominis , nec non in adaequale quoad quid rei, de quia est. Controuersia igitur solum ess de compleκione affirmata, Vel negata formaliter , & directe per fidem Cassia C ad aeq.; ate sumpta , siue de actu fidei, uate rii, affirmante , vel negante aliquid orna aliter, & directe. Nogandum autem est uniuersaliter , actasdei posse componi circa idem secundu idem eii visione siue Beata . siue rei creatae; aut cum scientia; sive pr mcirum Principioin
tum, siue habita per veram qualemcumque demonstrationem . Negandum vero principaliter est, proprer auctoritates . quae in
hanc partem sub propriis terminis magno podere incumbunt. Apostolus enim in primis II. ad Hebr. 1. fidem definit: Argumen
sum non apparentium. Nequeunt autem pro
pric, &simpliciter dici non apparentia quae per visionem. aut scientiam apparent, licet
270쪽
M sola Visione expresse Ioquunturis oec fione Euangelij illam, eκprimentis . Qui et
visionem excludunt a consortio fidei seet dum eandem λr malitate obiecti, ut tueatris tutisdem esse non apparentium, iuxta Paustum. Sub qua rationc patet aeque eontineri evelasionem omnis euidentiis; siquidem,
uera evidentia sit. vii de Athanasius lib. de salutari Cnristi aduentu versus fin. Non st.
des, ait, de re euiderer cocusasdes die, porepit. Mae quidem auctoritates tiaeSΩnt, quoa a alaritatem suam, suorum e Au rum, vedesereudae , aut ali audae a sensu proprio nequaquam sint, propter ratiuncuIas , R ponderationes utcumque implicatas , ae
primo aspectu difficiles, quales hi obiectionibus propositae sunt .. Quod in praesonti materia , veb maxime est religiose obseeuandum. Q anacura & proprietates fideEsupernaturalis, sunt valde imperuiae ratio . ni naturali, ut apparet satis eri dictis, Ne apti. parebit manifestitis. ex quaest seq: Quare necesse est, ut qui circa illam vult assequEveritarem adhaereat constantius directionse
Sanctorum, quis sponte ea manu ducit. Sustragantur praterea tot tantisque te isthnoniis experientia, de ratio moralis.Eκν ementia quidem, qι ia unusquisque faeillo is cili se nullius auctoritate moueri posse, tametsi maxime velit, lassentiendum V pe πfidem, existentiae suae, aut ad ampIectenda vel iratem,quq m demonstratione matheamatica conclusam persecte posside e. Ratiove se moralis , quia nemo eredit Deo nisi loquenti locutione isteriori determinate M ittam hic, Sc nunc directa,cum homi sq: saepe loquantur va , .&indiscriminatim, quib cumque valent bus Percvere 'a t icripturam eorum Nequit au-