장음표시 사용
291쪽
spectu eorum tantum, qui demonstrationes ignorant. Motus autem ipse sollicitus non cadit in beatum, qui videt Deutria, atque eius locutionem s Vt sunt in se
ipsis . Qua de causa Beatus de his , quae non videt in Deo, non potest instrui,
nisi per cognitionem certam certitudine euidentiae rei : Nam quae est certa sola certitudine euidentiae credibilitatis, & obis qui Osa appretiatione sui motivi, non valentibus omnino quietare intellectuntia,& satiat c eius appetitum . est prorsus aliena ab eo statu. Aliae autem cognitiones minus perfectae , quam visio Dei, sunt nihilominus compossibiles cum eadem dummodo sint evidentes: Quia sunt imperfectae imperfectione tenente se praecise ex parte obiecti , aut motivi, ut visio creaturae in se, aut in alia creatura; non Veoro imperfectione tenente se ex parte
subiecti , qualis est imperfectio fidei, ut dictum est , & ex ponitur dilucide a D.
Ioaus consequentiae obiectio nis ν
292쪽
Verum Fides sit essentialiter supernaturalisΘ
VIDETUR non esse , 1. Quia assensus fidei dependeto Os ab appreheidiore bus ci ede nioomzd Qxuid1 α hae app1 ehensi nes dependent similiter a. sensionibus; sta ut apprehensiones ferantur in illud idem obiectuma quod prilis per sensiones perceptum fuit; id similiter de iudicio respectu apprehensiΟ-num. Nec enim triplo iste Dido operationum dii cordare Dicit saltem quoad o rectum formale motivum ν vi ae ratione
cujus Coetera cognoscuntur . Sensi S au
tem nihil supernaturale percipere pones chm neque spirituale aliqt id pollit perci pere . Ergo nec fides ullum habet obiectum supernaturale, vel certe mlatiuum ei uxsupernaturale non esto ac proiNde nec ipsa est si per naturaIis. Va. Argumenta Christianae fidei sunt naturaliter cognoscibilia. Vt patet eκ eorum expositIone &φonderatione, quae praemissa ibit quaest. 13. Atque cognitis ijs argumentas, i efessario consequitur obligatio, atque polubilitas credendi, ut dictum est fame, praeter tam quaest. M. Nihil autem naturale inducere potest obligationem . &possibilitatem operis alicuius supernaturalis . Ergo credere fide diuina non est opus supernaturaIe. r3. Actu naturali potest diligi Deus super omnia, quandoquidem naturaliter coingnoscitur ut bonum Mnabile, α quod debet
293쪽
h et amari super omnia. Non est autem ,
maioris perfectionis, sed minoris actus fidei, quo creditur Deo, & eius auctorinas praestertur omnibus at 4s argumentis,& mmtiuis intellectos . Ergo hoc etiam praestari' potest actu naturali. 4. De multis rebus dubitatur, an sine certae ex fide . Dubitari autem non posset, si fide; diuina eκ suo conceptu esset super Nam rat s . Quia actias supernaturalis potest
euidenter discerni ab actu naturali; quia isti actus non mimis differunt inter se, quam sensicines. & intellect iones, quam cognitia p robab iis, & euidens, de quam actus valde intensus, de valde remimus; atque istae differentiae sunt discerni biles euidenter. R. Q. i. est . . S3. de Gratia, pluribus efficaciter comprobatu est omnes actus salutares esse necessario supernatura las quoad
substantiam . Unde cum actus fidei sit pro eul dubici sal utari retnio fides sit salutis initium. ac fundamentum, ut dictum est supra ex Tridentino: dicendum consequenter est,
actus fidei ex inceptu suo esse supernatu tales quoad substa tiam . Pro uberiori t men huius rei confirmatione videri possunt, quae expendunt suar. de fide disp. s. sect. ἀει 8.& Card. de Lugo disp. 9 Act. a. apud quos habentur pIura testimonia sacra sta tuentia specialiter supernaturalitatem fidei, a rum pleraqae Opposuerat iam urgentissime Pelagianis Augustinus, tum alibi sae pe , tum mari imε toto lib. I.de Praedest ..
Sanct. Cum autem in opere credendi plures actus per interueniat, omnes illos, de siningulos peruagatiar superna ruralitaS, atque I
ideo incipit a primis simplicibus apprehem. Eonibu a, dependenter a quarum P mposia
294쪽
. tione, eonsiderationes &mutua inter se saollatione coneipitur assensus fidei. Quod ' non obseurh significat Augustinus dicto lib. T. cap. . ante med. ad illud Apostolia. Qi Corinth. 3. Non quia idouei fumus euiιMe
aliquid ex uobis, quasi ex nobis metipsis; fia' sus ientia notha ex Deo est. Circa quae praemittit sic: Quamuis enim raptim, uamui3 e tinim credendi voluntas em quadam cogitariones amevolant, moxque illa sequatur, vasuali eouianctissima comitetur; uecesse est
mens υι omnia, qua creduntur, praue mentagogitaιιone credantur. Et post pauca subliu--ter, ac essicaciter concludit. Da nomo βιῶ sus v. diu ad inripiendam, veι ad pessienda μιm; sed surarientia nostra ex Deo eis. Maon fides, i non cogite ar nulla eis , in non fumus Monet enitare aliquid ex nobis, quasi εκ no-δhmειψm; sed sos cientia nostra ex Deo est. Cogitatio autem ista ad fidem prae requ isi taincipit, ut patet, a simplicibus credendora apprehensionibus . Ergo indidem incipieopitulari insufficientiae nostrae sufficientia,
quae ex Deo est per Gra tiam . Ratio est, quia aditus credendi ac imme- elate alse . ndi diuinae reuelationi, nequit esse supernaturalis, quin sit pariter supe naturalis voluntas credendi, quae est causa vltimo determinans intellectum ad eum a actum. Nihil enim naturale potest se solo determinare, tanquam causa ad at quid su-Pernaturale . Rursus voluntas credendi
nequit esse supernaturalis , quin si supernaturale iudicium ipsam dirigens, quod scilicet dat s. Scientiam proximam ad illam Fac demiam supernaturalitas huius iudicii subnascitur eκ supernaturalitate simplicium apprehensionum, quibus ipsum dirigitur . Sicut enim actus voIuntatis depe det
295쪽
ὼ iudicio praeuio, eodemque menseratur 'ita ipstim iudicium dependet a praeuiis ter minorum apprehensionibus , iisdemque smen ratur; ita ut proportionalem earum perfectionem perfectio iudicii praetergredi non possit. Supernaturalitatem istam tam earum apinprehensionum quam reliquorum actuum. censent Card. de Lugo, Ripalda , ω non uilia iij prouenire praecise ex parte caulae efficientis, & non ex parte obiecti formalis , quod putant actibus natura Iibus esse pro sus commune. Uerum imusinoda supernaturalitas actuu inpure enti tari ua&eκ parte principii tantum, est omnino inutilis ad meritum&dispositionem vitae aeternae, nec et digna ulla peculiari aestimatione ; atque enandigna speciali beneficentia Dei ei euantis ad visionem sui; uti alibi efficacit ex domonstratum est. Quare' necesse e sh in praesentaeκplicare obiectum Sol mala speciale , ac supernaturale earum apprehelissolium Se rei quorum actuum creden cra; atque seclasaisi sinodi explicatione vix vIhus utilitatis euadit theologica discussio de eorum actuti supernaturalitate: Quam autem dissicilis, si e ea expositio, intelligi potest ex Augustinc,
tractat. 4O. in Evang. Ioan .. ad med. Tam eis nescio quid, ait,inco orati er , . spiritualiter
saeιι ιαποθι a Deus cum se licet nobis loquitur, de hoc enim ibi agit quod ne a fontiae i. quρ acrem percutiat, nec cliby ere. Tamen
aliquid eis quodsentirefacile e', εxplieare impasiabita est. Reod non recte diceretur si ratio disterentialis istorum inutim esset ex parte principij tantum & non ex parte ob iniecti, ut liquet e X eκemplis Augustini. Ea porro impossibilitas , id est, maxῆma a
296쪽
actuum, qui sitiit probrii credentis, oritur
ex quadruplici capi e serimum est commune rebus omnibus supernaturalibus , quae est nostrum captum excedant non posta v vlla ratiocinatione ii distra perfecte exponi. Se cundum est, quia cum l cuti Dei interna fiae praeeipuό per simplices credendorum a 'apprehensiones ut apparet e X quest. I s. atq; expositio obiecti ipsarum fiat per enunciatione .dissiculter eonformatur expositio ipsi: Tei, quae exponitur . Tertium est ν quia cum ' Deus per eas apprehensiones illustret In
teli 'ctum , quantum praecise sum cit ad credendum, δ' ad iudicium de eredibilitato et Intellect is ex sua innata inel natione, in inquirit de obiecto per eas manifestat , quan tum sumeti ad eon uincendum ipsum de credenda ; hoc est, ad sciendam illam di quo Certum est Derueniri non posse, ideoque aest hac in parte eohibendus , ac intra limates eontinendus per violentiam quandam . hiartumsst,qu a non est uniformis crede- . Horum propomio, & exh bitio exterior si- ignorum, ac rationum; ae proinde nec inde-urioi es apprehensiones &illustrationes di- minitus immisse eoncip untur sub eodenis
formaliter motivo . Nam ut habetur ex Auis sustino ep. 49.q2. ad finem . Atιὰροαuorunalias euidentias loquitar Deus. Vnde uniformem aliquam,&gen ratem regulam tra
dere d Hele est, & ire per singula , infinia
Vt tamen aIiqualis exponendi conatus aboliis promouendus adhibeatur, consideran- Ea est iteFum distinctio locutionis naturalis
Dei a superna iri alti de qua dictum est ' 19.
Locutionem naturalem exercet Deu S pervmnia, & singula opera sua naturalia ἰ quae tumirum voluit, ut creaturis rationalibu deser
297쪽
deseruirent , Ioco verborum Sc voli minum pro intelligentia iudiciorum, &sapient a suae , havra istud Ecclesiast. 1. Effudιι illa ' sapientiam suam) super omnia opera sua. Qua Verba interpretatur in hunc modu D. Thommas r. ad Coririth. 1. lect 3 col. a. sub init. ita quoa ipse erea ura per sapientiam Dei factae,
se habent ad Dor sopientiam , ctitu in dic a gerunι; ficu ι verba hominis ad sapientiam eius, q*um siun cani: sicui discipulus peruenis ad cognoscenaam Magistri sapient ram per ver ιa, qua ab rno audit : Ita homo poterat ad es in Inoscendam Deι sapientiam per crearn ras abono factas inviciendo perti nixe,si eundiam ritus Romanorum I. Inuis bitia Dei par ιa, qua DEIAE sunt, im illecta conspicι unior Ex quibus colligitur ptimo . Non solii tui posse Deum Vr auctorem naturalem , &' locutione pure naturali loqui cum substantiis rational bus creatis ; sed etiam esse imposit bile, ut eas producat, eisdemque non loquatur, cum productio ipsarum, & caeterorum, quae necesse est, v tillis adiunga itur, sit Iocutio Dei per seipiam formaliter . Colligitur secundo , Deum, ut auctorem natu I alem
non posse Iocui nisi per est ectus ad aha ,
Praeterea munera destinatos, ouam ad inturnos suos conceptus significandos . qua CVmque continentur in tota rerum nais ruralii m collectione, & ex causis pure na
turalibus prouen re rhsson , elarius conspiciunt v r peculiaribus aliis muneribus deuincta , & esse aliunde necessalia , tam et lini hi I significarent de arcanis Creatoris. Inio inde sol im babent v m manu estandi sapientiam & voluntatem Dei: otii a sunt obal cs titulos optime ad inuicem ordinatas
Per mutuas agendi patiendi vices. Si quid autς sup ei addat Deus huic collectioni c-Ι. I saxum,
298쪽
sarum , Ae effectuum : id eri reo ipso supernaturale, ut patet ex notione supernatura
litatis explicata in quaest. s. de Grat. Ex his confirmatur, quod dictum est quaest. ε9. ad 4,
Deum praecise ut auctorem naturalem non
poste loqui locutione proprie &stricte sumis pia : Quia locutio proprie & stricte sumpta 'est actio ad hoc unice , vel saltem praecipue
instituta, atque hoc titulo necessaria, vina anifestet conceptum loquentis, non mani- restiam , spectata praecise natura, & quae ad naturam consequuntur audientis & loquentis . Colligitur vltimo perceptionem dea sensum locutionis diuinae natu resis , causarii ab obiectis creatis naturalibus , tanquamis a motivo ad equato : Sic enim per ea, qua D cta sunt,inuisibilia Dei intellecta eonspicium ur.
Res namque creatae pure naturales non
ducunt in cognitionem Dei, & diurnorum nisi per discursum , cuius ipsae simi totum mot uum cognoscendi . Unde apparet credibilitatem eorum, quae Deus naturaliter di- . cit, ac praecipit, non distingui a scibilitate, aut opinabilitate ipsius dictionis, ac prae- . cepti, atque rerum dictarum, Se praeceptarum . Quia discursus est dispositio cognitionum faciens scire, aut opinari, circa res, Hin quibus versatur. . Opposita omnia coueniunt locutioni Dei - supernaturali . Primum enim tam non est - necesie illam a Deci usurpari, ut potius sit naturaliter :mpossibiIis eius usus. Quia quidquid non pertinet ad con naturalem Consti . tutionem uniuersi, nec continetur in acti uia. tale causarum naturalium ν quale est omne ἰ donum supernaturale , eo ipso habet naturalem existendi i inpossibilitatem . Deinde . omnis Dei locutio sit pernaturalis incIudit - a1iquid destinatum adusiiii Mandum inter-
299쪽
unm Dei conceptum ν& quod ea de caras praecise, ves saltem principastiter necessariis iit . Quod per inductionem obseruari & eo-εIudi facile potest; & ex opposito sequeretur, locutionem Dei supernaturalam haberet eundem significandi modum , atque habet
Iocutio natural x, nempe per diseursum tantum, atque demonstrando s eas tantummodo cognitiones, & voIitione ε druinas , quae pertinent ad mutuum ordinem physicum , rerum, ex quibus cohstat Iocutio. Quapropter Iocutio Dei supernaturalis, est pro
cutio; Vel certe talis, in qua ratio locuti nis corteris eius praedicatis praeemineat , e intentione sui auctoris. Rursus perceptio & assensus Ioeullanis De supernaturalis non prouenit ab obiectis creatis naturaIibus , tanquam a motivo adaequato. Nam quod ad assensum attinte ricin - nititiam quaesti σε. obiectum eiur sormale esse iner eatum. Et inde infertur etiam obiectum formaIe motivum perceptionis, se a primae apprehensionis preeuntis ad taI m a felisum debere esse distinctum ab obiectis Creatis naturalibus: Quia diuersias assensuum consequitur diuersitatem apprehen-- fioniam finec fieri potest, ut nulla eκistente diuersitate ex parte pe ceptionum seu apprehensionum simplicium existat diuersitast aliqua in assensibus , quateni praestabsibus Iocutioni, ut apparenti per illas; eum illae 'sint istorum radix ' causa. Sunt vero radix di causa non medio discursu infere te actum assentiendi, &conuincente intellectum, ve dissentiatuY; sed tanti m concIudenre obliga latonem voIun talis ad imperadum assensum put dictum est sit peritis. Ex quibus postremue; cccluditur credibilitatem eorum, quae Deus
300쪽
supera aturaliter dicit, dictione proprie e stricte tali, dist ingui ascibilitate, M opinabilitate ipsius diuinae dictionis , quatenus
diuina est , & eoi um , quae per illam dicuntur, quatenus dicuntur a Deo . Letita credibilitas nGn obtentura assensum illatum immediate ex vi disciarias , non potest haberesbi coniunctam scibilitate, aut opinabili late respectu eius,-a quo sic obten urae si fidem. Ad haec, quae partim ex se, part m eκ dictis superius mani ita sulit, consequuntur duo principia. Alterum est, perceptiones, ea apprehensiones locutionis diuinae supernaturalis, potentes gignere asiensam supel-- Naturalem eiusdem debere terminari adaui quem effectum supernaturalem proprium .. Dei, ut loquentis propite ac stricte, eumquei debere attingere forma litem secundum aliis quod pi aedicatum conuertibile cum locutiois
ne propriu Dei et Ita ut secutio quatentis apparet intellectui, per eas perceptiones , α apprehensiones s. diuersa ab omni locutio ne pure creata . Alterum principium eri Ita debere percipi locution m De ,secunda. Praedicatu proprium, &peculia e ipsius co uertibile csi praedicato locut onis d uinae ut diuinae; ut tamen haec couertibilitas,& realis, identitas non possit euidenter cognosci. maeouo principia sunt maxime obseruada.
dii Patet posterius istud principium ; quia si
ea conuertibilitas posset euide ter cognosci, .euid inter Cognosceretur locutionem esse diuinam, & consequenter vera esse , quae fia-gnisicantur per i piam. Unde nullus relin-
ruere rur locus fidei, nec cred: bili eas esset istincta a scib. litate, vel positum est distinis gui . Patet item prius principium. Q basi id, quod percipitur Se apprehenditur ante f