장음표시 사용
301쪽
non propria Dei, neque locutio Del per eas
perceptiones Sc apprehensiones appareret formaliter secundum aliquod praedicatum diuersum ab omnibus praedicatis locutionis pure creatae, aut naturalis , non possent mouere, ac disponere IntelIectum ad assen. sum diuersum ab omni assensu locutionis creatae aut naturalis . Quia obi hcta non , possunt diuersimode mouere ad assensu tria' propter diuertitatem fur praecise materiale' c uenientem ipsis tantum , ut sunt in insu parte rei; sed quatenus fot maliter apparent diuersa in praeuia ipsius intefectus per ceptione & apprehensione . Eiusmodi porro praedicatum peculiare est
diuersum iuxta diuersitatem argumentorum Christianae fidei, quorum propomione in- ducitur et edibilitas mysteriorum eius. Si enim minister Evangelicus suadeat ea ess credenda, quia sunt miraculis confirmara ;Nimirum resurrectione mortuorum, san tione languorum &o. Apprehenditur locuritio, ut habens auctorem potentem ne ero eiusmod i operationes miraculosas . Si suadeat idem, quia eadem mysteria nituntur Prophetiis suturorum contingentium , slocutio apprehenditur ut habens auctorem praescium suturorum contingentium . si denique idem suadeat, quia ea mysteria creduntur absque ulla sormidine ab ipso Ministro, & a eceteris Eeclefiae membris locutio 4 apprehenditur, ut habenu auctorem potenetem facere erodere absque sermidine , eata, quae naturaliter apparent incredibilia,& sic de coeteris, quae proposita sunt quaest. I 8. Q ae quidem praedicata, quatenus talia foram aliter,sunt vere supernaturalia , &contret tibilia cam Deo, ut auctore locutionis.
302쪽
allaturalitas non potest euklenter. conuiseis sed fide creditur a Catholic sp a reliquis
pure natuIaliter rem totam istam conside. Tantibus, tenetur opinative tantum . Quia νnon est euidens naturaliter exteriorem apparentiam resurrectionis esse conrunctam eum vera resurrectione ; aut sanarionem
prouenisthnulla praeexistente causa nata is ussicienti ad talem effectum: Praedictionem, futurorum Contingentium fuisse vere praei dictionem certam ex se,& infalIibilem: om- ne massensum minime formidoloiam rei ob- . Rure cognitae, & natur liter impossibilis e
se intrinsece supernaturaIem, &se de Coe-- teris eiusmodi. stilare qui argumenta fidei gonsideraret ratione pure naturali, possed'liquatenus sermidare de eorum , es myste-xiorum, quae issis siadentur, veritate ; Imbnon posset isde eIicere assensum expertem omnis omnino sermidinis, licet cognosee-xςt euidenter praeponderantiam eorum am- gumentorum s eomparatione quorumlibee Bliorum in contrarium, ac proinde se teneri ad Conandum, ut amentiatur his mysteriis absque formidine. Unde quod raIs nori αν osset falIi assentiendo,proueniret ex vi materiae, non en intrinseca perfectione cornr-: tionum, de modi cognostendi . Ratio autem , ob quam nullatenus tali possit,qui considerat Lupernaturaster eadeargumenta adiutus interiori Iumine Spiritus fructi, Idque ex intrinsera perfectiones
re natura cognitionum, desimitur ex eamna mortuo irmas, quod est diuersim a motivo formali cognitionum naturalium Mnt . num namque .c gnitionum naturalium es
,ri I Rpparentia sensibilis,quae quantumeit de λpotest gignere indicium insim, no. rudem circa ipsam apparentiam secundum
303쪽
se , bene tamen circa res, in quarum cognitionem ipsa manu ducit , propter similitudim in lain notatam verae & falsae apparentiae . At motruum formale apprehensi ,num , &Coeterari. m Co nitronum superitaturatium ci ni effecitus ipsi vere supernatui ales , qu Ium anteced i apparentia exterior & sensibilis . Nam si lumen infusum Spiritus sancti
non promoueret in te Ilectum ad apprehensionem immediatam oti tuum supernaturalium ratione sui : sed reIinqueret in perceptione eorumdem mediata, praecise rationae apparetitiae exterioris, ad nihil omni-nh deseruiret, nec vere haberet ratione Iris luminis superadditi lumini naturali in tellectus, utpote nihil ultra manifestantis , quam inani fiat ipsum naturale stimen Intellectus. Vnde perperam diceretur l. Petr 2, P. Qui de tenebris vos vocavit in admirabile lumcnsuum : & c cetera quae de eo dem Iumine tum ibi, tum maxime toto capite praecedenti , Sca Paulo sere ubique magnifice praedicantur, Essent nimis exaggerata , vltra limites veri ;nec Deus mιro modo ageret in cordibus nostris, ut credamus i sicut dicit Augustin. . de prae dest. Sanct cr. versifin . Siquidem lumen ab eo infusum non transcenderet termino, , &modum cognitionis naturalis ex parte obiecti manifestati , nec pertingerit immediat cae scirinaIiter ad effectus supernaturales , tanquam ad Qbiectum sibi connaturale , ac
M uitium igitur formala apprehension LinsupernaturaIi una & consenuenter enuntiationum iudicantium de ipsarum obiecto, est supernaturala, attingiturque secundum predicatum coluiertibile cum supernaturalitate exigente essentialiter Deum auctorem supernaturAIςm irsius i I cci non conuertione cuidςn-
304쪽
a uidenter nota credenti. Non autem σω tingit, sed neque contingere potest, ut cognitio aliqua sit salsa via iuclinans ad faritatem circa suum motiuum formala secundum se . in ja cum motivum formale seu obiectum cognitum ratio ae sui sit causa cognicionis per se , vel per suam meelem; si
eontingeret falsita, circa Alud , eontingerer non esse causam Cognitionis , quod est causa cognitionis . Ex eadem attingentia Imis mediata effectus supernaturalis , tanquam smotiui proprij & peeus aris apprehensionis.
aper naturalium consequisur discrimen inter vias , ω intex apprehensiones nazurales locutionis diuinae , quoad modum informandi, ac permovendi intelladium; tum immediate ad iudie um cle credit litare πιtum immediate , simu hmediate adactum aredendi. uitia eum moviuum formale adaequatum apprehensionum naturalium sit sola exterior apparentia locutionis diurnae s atqς haec apparentiae se eundum se praecise it ah Alure exposita falsita i , quoad id , cuius ap- . parentia est, ut dictum est , non potest gignere iudi cnim de locutione, quod diuina ont, Iberum ab omni formidine . At e conuerso, Quia apprehensiones supernatura es progrediuntur immediatE & rario ne sui adjeffectum, vel effectus supernaturales , confertos Iocoeriona , quae rei I sit est diuina; atq; ni electus sic cogniti non sii n t expositistari, quoad auctorem suum Deum, ad eu-- ius cc sini rivilem manuini eunt; possunt Ut
que ratione pmuliari suae perfectionis gi- Enere rud cium I rum ab omni sormidine uba fit diuina in qu cd eius
auctor sit Deliingigh umque necessar Κ, iudi-ἀ Ium euiden ς, notr solum de credibilisare v
305쪽
eredibilitate : sed etiam de credibilitate, R Obligatione credendi absque mimidine , ob perceptibilitatem earumiem apprehensionum fer se ipsas, usque adeo illustrem, atque subi mem, iuxta excellentiam sui moti ui , ut par at euidentiam huius posterioris iudieij ,α certitudinem in fallibilem prioris: de qua experimentali disterestria harum apprehensionuni & iudiciorum superaddetur adhue aliquid quaest a8. Interim constat ex discursia
facto fidem diuinam es e intrinsece superaraturalem, non sollina ex parte sui principij et sed etiam e parte sui motivi formalis ; tam quoad postremum actum, quo creditur, quEquoad coeteros , qui per se praesupponuntur ad ipsum. Ad t. &a. Constat in propriis terminis ex dict s . Ad 3. Par iras est bona ; sed supposit o est falsa et Nempe actum Charitatis, ruo Deus diligitur super omnia , non secunc in quid tantum , sed simpliciter & absolute esse naturalem , aut habere motivum , formale commune Cum actu naturali. Hoc
enim constat esse falsimn eX quaest. ψ. Ac constabit magi, infra, dum exponetur obiectum Charitatis. Ad 4. Iam dictum est, supernaturalitatem fidei non esse euidenter discernibilem , & reddita est; ratio indiscerni bilitatis aquae nequaquam mi -
306쪽
quisumque credit, cognoscit ' V Osta evidentes pro priori naturae
madora & meliora adesse fundamenta pro ea parte di quam pro contraria . Noli est autem liberum relicta ea parte,quae eui de utier est vieti iis fundata, ampIecti oppositam partem deterioris euidenter fiundamen
hiia Quia intellectus non potςst iudicare Massirmare id esse verum ab latε, quod euidenter videt maiori falsitatis perieuIo esse
expositum, quam inrtem contrariam. Ergo nemo credens fide diuina est liber ad nori scredendum, vel ad credendum oppositum ἀSunt aliquae reuerati es diti inae, qui I, is intrinsece repugnat, ut non adhibeatur assensus, vel ut adhibeatur cum potestat non assentiendi ι quia omnino repugnat, Vt quis non assentia tu ν reuelationi de propria praedestinatione; nec non ut assentiatu T re uelationi de propria reprobatione Cum po-
se state dissi nuendi, vel non asse sitiendi. Si enim is,cui reuelaretur propria praedestina-aro,posset dissentire revelationi, posset p eum dissensium, utpote Iethaὲiter peccami notam, mereri reprobationem ; a C proinde impedire praedestinationem sivi, id est, reddere falsam reu elationem, sui dissentit, Se Cum quapropterea habet connexionem e sentia Iem, quae ut pater, ex se est exclusiva sensus diuisi. Similiter si is, cui est reuelata sua reprobatio, posset ei reuelationi amentiri cum patestate ei di sientiendi, aut non
307쪽
arent endi, posset elicere actum meritorium Pitae aeternae, Ialtem de congruo , id est meritorium praedestinationis, de impeditiuum , reprobationis & consequenter falsificatiuum formaliter ipsius reuelationis, cui asse tiretur, & cum qua proinde essentialiter
connecteretur , nec relinqueret locum potestati impediendi eandem reuelationem insensu diuiso . Omnes autem actus fidei sunt eiusdem speciei, ut patet ex unitate obiecti format s et neque vero possimi es le eiusdem
speciei actus liber & necessarius, ut dictum est in quaest. de Actibus humanis. Nullus igitur actus fidei est liber . R. De libertate & merito actus fidei sui
multa testimonia manifesta , & obuia apud A uctores in praescii. praesertim Suar.disp.&
ct. 6. Deinde experientia non minus manifesta unusquisque coniicit; ea se libertate inducere actum fidei, vel eius suspensionem, ut libet, qua inducit applicationem intellectus ad consideranda haec vel illa obiecta; qua experientia n xus, dicit Augiastinus cap. a. de Praedest. sancto 1 Catera
potest homo nolens, credere auιem non Osi πο-
lens. Denique sola euidentia veritatis, hoc est, purum bonum intellectus nulli coniu-ctum malo, ex periculo seu imminentia falsi talis, undecumque & qualitercumque apparentis potest rapere necessario innatam illius inclinationem in veritatem, quae est; ipsius veluti centrum . Vbi enim adest aliqualis imminentia, seu apparentia salsi, qua sola euidentia oppositi excludere penittis potest, eo ipso datur, quod sussciat ad retrahendum, &suspendendu intellectu. Pari ulla potentia patitur impetu necessarium, respectu ullius su i mali, seu, veri, seu, quod
peri de est , apparentis sibi hic & nunc,
308쪽
me enecessit ij ad esse , & conseruari: id quod est in consesso apud omnes de volu tate , potenria haudquaquam nobiliori,
quam ut mi et lectUs; ideoque non magis a Aorrenti a suo malo, quum abhorreat in te . lectus. Potenria au em non electiva, dum mon est ad unam partem necessario deteris minata: atque adeo habet uri det, quantum est eκ se, suspendatur, indiget positiuΘ imp xio potentiae sermaliter electivae , quo deis terminetur. Dictum vero est supra adesse credenti, pro priori naturae apparentium si alsitati retrahentem a credento , dei titit eantem ad non credendum . Ergo determinatio ad sidem prouanit ex libera electuine, ac imperio voluntatis . Nonnulli admissa positiva libertate ' , quoad exercitium , negant illam quoad specificationem. Uerum est hae e etiam Ii-hertas attribuenda fidei . Primo , quia in quaest. de actibus humanis, oste sum est pocri intellectum determinari imperio Volunaatis, ad assensum eius etiam partis, pro qua praeit minor apparentia veritatis. Deinde, quia vel omnes, vel saltem plerique eorum, . qui audito Euangelio illi non obediunt, seu non assentiuntur, nequaquam id faciunt sure suspendendo iudicium , seu non de mentes pIus erroribus quibus erant pra mecupati, quam Euangelio, sed condemne is do Euangelium ob amorem dc adhaesione mitid priores errores, atque eorum praelam' eionem respectu Evangelii, quod prae se ferunt mani seste pleraque testimonia, quae, dictum est haberi apud Suareet, & alios iis presenti, pro libertate actus fidei. Inter alia est magnae ponderationis eam in rem quod habetur Actor. V. 3, de praedicationc Pauli apud Athe iuenlis; hi enim , ve. reser
309쪽
ne mortuorum quida ymae irrνdebam gurdam. vero dιxerunι auriemus τε de hoc uerum . Sie Paulus extura de medio eorum . ιdam verὸ vera adharentes eι cressiderunt a Mibus in is verbis clare distinguuntur . res audientium classes. Prima eorum, qui ci ediderunt. Se
Cunda eorunt, qui sospenderunt iudiciti, di-Cerires: Auriemuι te de hoc iteram. Tertia eorum, qui irriseriint, qui I roinde non a Luspenderunt iudicium , nacito vero minus crediderunt. Adhaeserunt ergo prioribus erroribus cum contemptu Euangeli j. Omnibus autem Apostolus sussicienter propo. 1 uerat veritates fidei, de quo dubitari minime potest . Ergo amensus fidei, post sufficientem propostato ne in articulorum , est tiber, non ita: im libertate contradi ctionis, leu eκercitiI, sed etia n contrarietatis, quoad specificationem . Confirmatur; quia fieri potest, ut ea pars. quam fouet minor apparetia veritatis, quod spectat ad intellectum, simul habeat contra se bonum utile , aut delectabila emca, cius propositum voliantati ad cuius imperium pertinet determinatio intellectus; nec apparet, cur imperium voluntat: s impcd reposIte, quo minus antellectus as ntiatur illi parti, cuius praelucet maior apparent γνει non possit adigere, ut assenriatur oppositae parti, ad quam adest maior inclinatio vo- Iuri tati S secundum se; cum intellectus, quantum est de se, non possit magis abhorrere ab hoc asseritu , quam a suspensione pi loricatrensius; siquidem tanto hono priuat istam pensio. quantum malum inducit ille alius assensus, id est, utrobique est aequale podus boni ac mali; nempe priuario boni est mala
lar mali ter, non inus atque positio loni,
310쪽
eui est coniunctum aliquod noeumentum Eadem igitur ratione, qua conceditur in fide libertas contradictionis, i Concedenda quoque est I bertas contrarietat S. Dantur nihilominus nonnullae reuelattos nes praesupponentes essentialiter in audienis te propositum uniuersale efficax assentiendi
omni diuinae reuelationi sufficienter .PTU. positae; vel praesupponentes, quod perinde est, aliquem alium actum fide 1, vel dile cito. nu diuinae. QEae proinde reuelationes sunt essentialiter incompossibiles cum disse ii susui,aut omissione cosensus culpabili, qui videt ieet dimensus seu omissi' assensus est ei. sentialiter in eo possibilis eii illis actibus pr*Dp positis essentialiter per eiusmoditiones. Possibiles nimirum sunt. & de facio
dantur Ue ' lationes propriae Dei, ut Magistri, re Amici,quatenas in possidentis actua. Iiter affectu adlissilium efficacem audientis, ut Discipuli sui& Amici; atque adeo I mp tentis impotentia eonsequenti resilire pro tunc ab ulla parte doctrinae Magistra fuI. Huiusmodi fuit reuelatio facta D. Petro Luc. a. 32. de fide eius 115 defutura, seu quod perinde est apud Maldonatu mi, & alios, de oratione facta a Christo, ne defieeret fides. Defecisset auid, si illi ipsi reuelationi n. coinsensisset, aς proinde ipsa reuelatio euauis et falsa, quod est impossisibile. Eiusmodi etiam fuere reuelationes-nonnullis factis de ipsoru praedestinatione, quarii disse sus su isset essentialiter eo nexus csi time, utpote esse-etialiter e5tradieens ijsde susscienter proponstis. Vnde talis dissensus essentiat rei impum alibilis aeterna damnatione; eum punibilitas opposita sit de eoceptu quidditatiuo pecca sti lethalis. Ergo is dissensus esset, simulquς