장음표시 사용
331쪽
Tertio : longe inter se disserunt cognitio IIlata ex aIia, vel alijs cognitionibus , & cognitio essentialiter dependens ab inferi bilitate sui obiecti ex obiecto eiusdem, vel earumdem cognitionum . Ruia motivum, saltem partiale cognitionis illatae ex alia , vel alijs cognitionibus, est conne κio obiecti, ad quod feruntur cognitiones inferentes , Cum obiecto, ad quod fertur cognitio illata , nec oppossitum contingere potest, ut patet. Ac Cognitio essentialiter dependens ab inseri bilitate sui obiecti ex obiecto aliarum cognitionum , id est, a connexione unius obiecta Cum alio, potest habere motivum distinctia
ab eadem connexione . Poterit enim mo ueri ex eodem motiuo , ex quo mouetur ad assentiendum obiecto, cuius connexio Cum
alio cognoscitur ; siquidem motivum sit lare, quod aeque possit mouere immediate ad
assensum utriusque , posita cognitione coninnexionis inter utrumque . Et quidem non esse idem cognoscere acinnexionem Unius cum alio, Atque inferre unum ex alio,patet Quia Deus cognoscit euidenter connexion Ecreaturarum secumi; neque tamen inservcognitionem sui ex cognitione creaturaru ἔ& nos possumus cognoscere aliquid est e
reuelatum, & reuelationem esse connexam essentialiter cum veritate reuelat rumis pquin propterea assentiamur actualiter veritati re ipsa reuelatae, propter reuelationem.
Imo non possumus illi assentiri propter re uelationem , iuxta dicta superitis , si simu Ihabeamus demonstrationem eiusdem veritatis.
Dicendum iam est ad quaestionem propo astam . Primo cognitionem illatam ex praemissis, siue altera naturali, & altera de fide;
332쪽
sed alterius speciei. Quia eius moti rim adaequatum non est sola auctoritas diui na,
ut pater ex tertia notatione . Dictum autem
est supra, motivum adaequatum actus Fidei esse solam auctoritatem diu inam Dicendum rursus ea veritatem inseribile Qui de ter ex duabus praemissis de fide, vel ab tera de fide . & altera naturali metaphysice Quid exi esse certa ex fide,& posse eo ipso credi per fide diuinam; nee posse negari per sedoque do, nisῖ per haeresim. Quod patet,quiτ.qui negat aliquid,eo, ipso dissentit totaliter, vel saltera partialiter omnibus motivis valeritibus inferre veritatani eius. Ergo in casu pomo qui negat veritatem inseribilem , eo. api disreutie veritati praemissarii. At estim possibile, ut dissentiae, quoad eam partem νquae est euidens, & eognoscitur per praemis Lam euidentem . Ergo clissentit Moad altera Partem , quae est certa ex fide ε& cognosci-gur per actum fidei. Negans autem Veritate, Huae est de fide. est haeretieus . Fierr tamen per aceidens potest , ut negetun ea veritas sic inseribit . quin aduertatur actu, veI quin cognoscatur euidenter praedicta connexio
articuli fidei eum illa ; & tunc nuIIa est haeis resis. inod autem eadem veticas sic in ri-hilis eo ipso sie assirmabilis per actum fidei, siue sit realiter identificata cum veritate praemissarum siue distincta. realiter ab eade,
maxime Pero a veritate, quae terminat praemissam costitutam per actum Moi; probatur. Quia eo ipso substat ea veritas eidem coninceptui diuino, cui substat veritas λrmaliter
Teuelata, δ' eadem diuina auctoritas interis ponitu aequaliter pro utraque, ut constat cx notatione prima, &secunda ; Ac pro- uti aque veritas habet aequalem crediis
valitatemper fidem diuinam apud eum, cuti
333쪽
u est euidens connexio' veritatis reuelatae' formaliter & in propriis terminis , cum Veis' ritate non ita reuelata per reuelatione Iris' publicam Se communem toti Ecclesiae .Quod, tamen intelligendum est, iuxta nuper dicta,
dummodo cognitio eius connexioniS non
habeat rationem praemissae inferentis actualiter in consequenti terminum Connexia' nis; sed solum rationem proponentiS eande connexionem, & conditionis sine qua nota respectu actus, quo intellectus assentitur: eidem termino connexionis.
Hinc sequitur omnes tk singulas propo- sitiones, siue partioulares iue singulares G
ue omnino determinatas, siue in determina - tas, euideter metaphysice contentas in pro- positione uniuersali formaliter , & in pro- priis terminis reuelata, prout sic'contentas
in illa, esse de fide : kod no indiget probatione speciali, ultra eam,quae proxii ne data 'est Ast tamen maxime obseruandu quod- dam discrimen . Nam si ea eontinentia Pro- politionum, seu particularium, seu singularium sit publice nota, & intimata toti Ec- clesia, eui itide toti sit reuelata. & susscie- 'nter proposita propositio uniuersalis, tunc' eiusmodi propositiones pertinet ad fide pu- 'bliea Catholica,& comunem toti Ecclesiarist Si vero vel ea continentia, vel ea reuelatio in non sit ita publica; & communis, eaedemo propositiones pertinebunt ad priuatam, ' cuiusque fidem In hoc enim secundo casta propositiones particulares, & singulares
perinde omnino liaberit, atque reuelationes factae personis priuatis, & cum argumentis eredibilitatis solum respectu earumdem . Licet aurem reuelationes eiusmodi priuatare redi possint, ac debeant, cum adsunt sussicientia argumenta credibilitatis, fide diui-
334쪽
na eiusdem spe ei et eum fide reuelationum, communium Ecclesiae, quod Card.de Lugo, re alijs merito videtur omnino certum ob identitatem motivi sormalis, quidquid non in nulli contradieant i Nihilominus fides re-ὰ elationis publicae est Ionge diuersae ratio nis a fide reuelationis priuatae , quoad proo
fessionem eius externam, quoad forum coetentiolum aliosque nonnullos effectus, quorum d se uisio non est praesentis instituti. Ex discrimine dato subinfertur rursus in particulari, non esse de fide. subhis numero accidentibus hostiae eonsecratae 'adest e Corpus Christi Domini. hunc numero hominem Baptiae atum, aut ordinatum accepisse Gratiam bapthmaIem , aut potestate Sacerdotalem, ev sic de aliis eiusmodi: Esse vero de fide, & quidem publica , & Catholica ,
hunc. numero hominem, eX.g. praesentenus
Innocentium X. esse Summum Ecclesiae Pastorem , ac Pontificem , de uniuersalem ,
Christi Vicarium, atque D. Petri Successo. xem legitimum; res ab eo definitas , ac declaratas tanquam de fide, atque ab eo Pr P tas, It rates, esse vere de fide:& sie aliis petinentibus ad supremum Summi PQ vificis mun us, ct po testatem. Ratio prioris partis eae, quia licet i sit de fide hostiam rite consecratam conuerti. in
Corpus Christi, ipsumque Christi Corpus
vermanere deinde sub accidentibus inius; mon tamen est de fide, hane numero Ho- Biam fuisse rite consecratami, cum debitam uis cenaria intentione, & cum legitima ἐς potestat . enuntiantis verba Cgrecrationis, nec adsunt sufficientia circa hoc indicia quae taciant euidentiam credibilitatis . Et quod caput est, reuelaeto facta Ecclesiae, de
335쪽
Corpus Christi, non redditur falsa, aut inuintilis, nec intentio Dei id reuelantis frustratur , tametsi una, vel altera Hostia, quae apparet rite consecrata, re vi tes s adoranda proponitur , non sit consecrata reipsa;
siqu:dein in alijs pluribus subsistit effectus
conuersionis vage, ac indeterminate significatus per reuelationem Dei ; atque iudecolligitur fructus , quantus inde intoniunest a Deo efficaciter. Idem discursus sit cir ca C Cetera eiulinodi eRempla. Ratio posterioris e conuerso partis est, qaia cum Deus, uti probant: luculenter C trouersistae Catholici, reuelauerit Ecclesiae suae visibili, ipsam esse perpetuo duraturam, nec portas inferi esse praeuali tui as aduersus eam; re insuper ipsam ' esse aedificat. supra petram. quae est Petrusi; atque liuielemandatum este officium supreini Pastoris. ea capitis ad pascendum , ae regendum Dregem Fidelium a Neque haec subsistet e stpossint, quin Petri successores cum eadem pascendi, Se regendi potestate perpetuo durent, uti durat perpetuo Ecclesia quae neque durare potest visibilis, absque capite istidem visibili, ueque substineri, pasci , aue regi visibiliter potest ab homine e vivisaablator manifestum plane est diuinas eas reuelationes veras esse non posse , & seu-hratu in iri diuinam in illis suis ci emer , ac patenter significatam intentionem , si hica umero homo Innocentius X. non esset V e
'ias Pontiὰκ , uniuersalis Christ Uicarius. Se legitimus in munere, ac potestate Sucis ze1sor D. Petri is Manifestis sinum siquidem a1c euidentissimum est nullum esse caput visibile Ecclesiae itidem visibilis idoneum ad regendum s&pascendum Pideles, si talcaon est is, qui us talis agnoscitur Concor-
336쪽
diter a tota, aut sere tota eorundem Fide. Iium multirudine . Nec enim dirisi, aut pasei possunt visibiliter ab s , quι non agnoscitur ab eisdem, ut Pastor, ει Rector uniuerialis, nullustiue alius nune agnosci tur ut talis; sed ipse ius Innocentius X. Ex qua ratione patet praeterea , quando incipiat esse de fide hunc numero homi
nem pro tempore electum, esse verumsae Iesitimum Pontificem summum Eecie- se . Nimirum quando tota, aut fers tota multItudo Fidelium conspicitur u pisormiter amentirilegitimitati eiectionis; aut imtot, os tales assensere, ut prudenter du bitari non possit, quin reliqui in eandem sententiam ituri sint, inspectis circumstan- viis, quae in loco proximo electioni innote .scunt. Nulla namque huius articuli magis idonea propositio, aut datur de facto, autetum dari, aut exeogitari facile potest. agendo ςonsormiter ad conditionem huma, nam , -tque humano modos cui se accom. modat diaina Providentia. Quapropter re Iiqui etiam Articuli, ob eandem istam motionem tune iIIuminationem internam , Nproximam eredibilitatem supernaturale naneiscutitur, & incipiunt esse de fide I, quoad obligationem proκimam eredendi',
eum adhibita est exterius propositio suffi- Ciens ex se respectu ςuiusque, ad prudente humanam credibilitatem l licet ipsa fides
humana, ae naturalis Articulorum necessais
xia non sit ad concipiendam fidem diuina, ae supernaturalem s neque sit ullo pacto compossibilis ςum eadem. vr liquet ex dictis superitis de supernatural tale fidei dia uinae, de ineomnossibilitate eum assensu opiis nativo. Concluditur igitur consequenter
ia repraesentita fidem diuinam βummi Pεν
337쪽
tifieatus, delati huic determinate homini,
praeire apprehensionem supernaturale miniasissensus natu resis coeterorum coniuncti cinargumentis credibilitatis diuinarum uniuer: alium reuelatiomam,quae praemissae sunt in probatione huius partis.
Dicendam postrem 6 est, actus fidei diuina posse fungi munere praemisse in syllogismo inferente consequens falsum . quia veritas licet: sit essentialis fidei quoad complexionem terminorum, ex quibus constat; non tamen q ad utrumlibet ex illis seo sim, de secundum se, cum quilibet eorum seorsim si i indifferens ad veritatem, ae falsi. tatem, sicut est indifferens ut coniungatur alteri termino incomplexo, siue conglueni te sibi, siue n n Congruente. Unde prae- .existente actu fidei potest adiungi alia propositio naturalis aeomponens alterutrum ex terminis simplicibus fidei cum termino alio simplicis qui non ἀongruat illi a parῖe
rei; ideoque propositio euadat falsa & ido-i nea ex genere tuo ad insetendum consequens falsum: non tamen propterea falsi i tas colaqueutis poterit formaliter attribui,
etiam partialiter, actui fidei; quia causa sese maliter adaequata falsitatis in actu consequentis semper est ga propositio, quae cum medio termino coniungit praediςatum ex se '' repugnans, aut ab eodem repellit praedicat tum cum eodem connexum , quod in casa
posito praestarer sola praemissa naturali SI ataque ided actus fidei se haberet ad falsita.
t em pure materialiter, ad eum fere modu, quo se habet Deus ad rationem mali.aeco-ueuientis actui, qui est peccaminosus , de sicut Comparatur labia sana.& recta ad claudicationem causatam a tibia curia. Totia Itur modis fides est discursiua absque ullo in conuenienti ' Ad
338쪽
Ad r. Sicut Deus & Angelus cognoseue obiecta in se complexa & composita absque
compositione ex parte cognit: nis; ita nobis e conuerso accidit, ut quae sunt in simplicia, non nisi componendo, aut diuidendo cognoscamus, propter notatam deis pendentiam intellectus a phantasia cogente ad repraesentandum simplicia per modum eo positorsi. Qua de causa necesse est,fide in quoque componere, aut diuidere dum enuociat, non quidem a firmando compositi nem, aut diuisionem tenentem se ex parte obiecti in se simplicis; repraesentando tamen illud admodum rei compositae. Ad a. Coν sequens illatum euidenter ex
duplici praemissa de fide; aut altera dς
fide , & altera evidenti, d citur notitia habita per demon firationem Theologicam, in seientia Τheologica . Quod Si altera .aex praemissis non sit certa, aut ilIatio ex duplici praemissa secundum se certa , si ea ne uidens & incerta, consequens dicitur
Upinio Theologica, & potest e sse sal se,aexistente tam e causa falsitatis sola praemi sa, quae est naturalis, ut d ctum est. Unde a Patet, non esse tactam sufficientem partium
Αd 3. Dictum iam est falsitatem, quae est In consequentis neque adaequales neque inadaequa te prouenire formaliter a praemi sa, quae est actus fidei : Quo cessat inconia ueniens deductum in obiectione . . Quia ne mo malε utitur ea re , cuius usui adscribi
sormaliter non potest malum. quod sequitur.
339쪽
Vtrum sperandarum substantia rerum,& Argumentum non apparentium sit lepit imata
g 0 Guia bitias, & actus dependet in . , ζ6ς cognosci, non a suo
obiecto materiali, sed a mo- . L. tiuo formati . Res aut errosperandae, falle ut sperandae formaliter sunt obiectum naateriale fidei & ratio non apparenti est communis obiecto formali, iri materiali. Ergo neutra ex parte sufficienter expi catur fides . a. Fides non sollim versatur circa res sperandas, ed et am circa praesentes,& Circa vita adas. Per fidem enim cognoscuntur, quae Deo conueniunt & mala culp e,& penae, quae Uitare debemus . Ergo non bene restringitur ad res sperandas, Id est, absentes, Eia quaerendas . Quod iii se est accidens, uti est fides, tam habitualis, quam actualis, non potest dici cubitantia, nisi per metaphoram : Vsus aut m metaphorae est contra rationem bonae definitionis, utpote impediens iustum de re conceptum, ut est in se . q. Argumentum est oratio faciens scire: Fides autem non facit scire, imo est incom- pollit, lis cum hientia de eodem secundum
340쪽
R. Ex dictis hue usque explicata susKelenter manet fides di vina, quoad Dmnia sua praedicata . & proprietates praec as; atque inde erui facile potest eius definitio, de intelligi similiter possiit definitiones,quae
Comuniter traduntur a Patribus & Theol gis. Ae indicatae partim sunt qa a 3. Verii quia omnes ab alijs idonee traditae definitiones reuocantur, ut dicit D. Thomas q.1. . de verit. quae est de fide art. a. ad ea quaeda ta est ab A postolo a r. ad Hebr. . ea praecipue consideranda e st. Docet autem Ap
verba cxponitabi in Thomas. dae simul rediagit in jformam scholasticam dicens: Fides
u arenubus. Haec definitio amplectitur fidem Amptam adaequate , pro actu et ficaci piae astectionis imperante assensum iii tellectua ingeni, proque ipso intellectuali assensu. Prima enim pars obstansis sperandarum rerum,sgnIfieat tantamentum,basim, ev inchoallionem, ut de incipit consurgere in homine aedificium sperandarum rerum . quae inceptio aedifici; non Et absque aliquo merito illorum bonoria quae speratuur. Meritum sverδxonue sit assensiti intellectus depen- .denter ab imperio ivoluntatis,atque per solam ab eo denominationem, sicut conuenit actionibus exterioribus, re mediate tantum Iiberis. Unde si quis per possibile , vel impossibile haheeet eundem ntellectus asseri cum,absque elusinodi pio voluntatis affectu, non propterea haberet in se inceptiam aecli-ficium gerum sperandarum, per' partem