장음표시 사용
351쪽
beret proximam dispositionem ad incipiendum. Altera par S, Argumentum non apparentι anti pertinet ad assensum intellactuale. Argumentum enim apud Apostolum signific .it conuictionem , & firmam adhaesione cum omnimoda oppositae partis exclusione; idemque sigil ilicat D. ThomaS, per verbum assentire . Nam qui op natur, non a
sentit simpliciter; sed participat aliquid de
dubitante; quia par rem oppositam aliqua tenta S ad in itit, ut exponit dilucide idem S. Doctor quaest, illa I . Pataicula non apparentium, excludit tum immediatam rerum avt sint in se ipsis manifestationem: Tum eas quae lias inspisit mediate , ut sunt in iis, quae manifestantur immediate per se ipsas.
hoc em omnium eat um rerum visionem, Reuidentiam, seu visionem eκ visi β, Itaque fides , quatenus cst Argumentum d flere ab opinione, dubio, de errose. Q hi actus nec conuincunt, nec faciunt a Gn. tire plene, aut firn iter adhaerere. Matenus est, non apparentri,dfert a visione.& in te ιige ia, seu a cognitione, primoru princi-plo ru, quae sunt per se nota, Ac a Scietia deis ducta evidente, ex v sis , & per se notis amatenus est, θινandarum rarum subsantia
ιneboatio dira aeornae . disteri a Prophe. tia, quoad quosdam quidem actus accidenis taliter, seu formaliter , ac logice tant mὲ quoad alios vero realiter et ana, ac essentialiter. Sciendum namque est actum Pro phetiae conuenire cum fide , quoad tu peris natura Iitatem , ratione cuius utraque est donum superadditum naturae x & u Deo vltra eius vireς a-ituas, &exigiti uas conce
sum pertingens ad certam ct infallibilem Cognitionem rerum, non sic cognoscibiliu bsolatς, uti non cognoscib. luim per meis
352쪽
dium &causam obiectivam cognoscendI,eae
Disterunt vero primo & uniuersilitis, quia Fides, quatenus fides est . est donum primario destinatum in utilitatem credentis, ideoque pertinet ad dona Gratiae grais eum facientisι Prophetia vero est donum destinatum in utilitatem aliorum , polluta quam ipsius Prophetae; ideoque memoratur inter Gratias gratis datas . .apropter id actus potest esse, & fidei, & Propheria, secundum diuersas eius considerationes, ut videre licet in assensu Abrahae circa filium . suscipiendum quem assensuvi D.Paulus cap. illo gr. ad Hebr. numerat inter actus fidei. dum eum Confert cum praemio, quod pepexit credenti. credidit Abraham Deo, in ra- puratum est ius ad Iusturam. D.vero Thomas 1n hac a. a. q. a I. eundem lassensum dicit actum Prophetia , & reuelationem, cui assensit, dicie propheticam s qua nuS in aliorum illustrationem, & commodum G-xigebatur . Diffeti seeurido fides inadaequatC a Prois Phetia quoad aliquos eius actus;quia actibus Prophetiae , ex genere Prophetiae, non repugnat euidentia ipsis iiijdrinseca ex proprio motivo. inodeae eo manifestum apiararet; quia Christuε Dominus fuit verus Propheta, ut constat ex Ioan, 4,& Mat 19.
ubi se prophetam appellat; se eκ Actor. 7. Vbiintelligi fur de Christo, illud Deuter. 18 . Prophetam fuseitabit Dominus de Fratribuavestris. Habuit aut m Ghriitus D ni inua
Praecognitiones euidentes rerum ompium,
quas praedixit ; Quod credenti pis fidem Conuenire non potest , ut saepe dictum est supra . uaria vero Prophetia aliquando su
353쪽
l ter ae substantialiter a fide, & aliquando
ut dist nctata i ii in accidentali ter , S ra. t one secundu diu Crs as eius partes & actus rpriis terea Oritur nonnulla confusio de di sic las in intellia erit Hl δ concordia eorum a ae dinersimode, SI cum oppositione enuis cantur de Prophetia d uersi in de considera a Conciliari autem commode ponsoni per distinctionem datam Prophetiae clarae. & obi curae; distinctae , & indistinctae
lam si seorsim desinire cinis velit fidem , qua entis pertit et ad voluntatem , hoc est, imperium essica v piae affectionis, dicat quodsiit sperandarum sub Rantia rerum. Simili rerq. delinietur definitione sibi adaequata , Fides quatenus pertinet ad inrellectum dicendo est Argumentum non apparentiam. Q bus definiti mibus nihil subtilius , aut prosundius excogitari potest, Vt pote enucleantiis hus integre praedicatum proprium de prae citruum istori m actuum proueniens ex mometuo scit mali eorum proprio, re quod ex nuIIo alici motivo potest prouenire . Posse ne nihilominus paulo aliter definiri isti actus accomm date ad Captum Vulgarem : sen perium es scax piae assectionis est appetitus e stea x honorum pendentrum ex Iamatiariηata Des, in lut ιλa Usione intellectu 3 ad eius auctor tatem: Fides intellectualia ε' a Jensus ν/i M-rent ιs propter pr mam veriιatem reaelantemi Polle rior ista dc finitio e si clarissima ex di-.ct is supra . Prior vero habet magniare fundamentum in D. Thoma A. 1ψ. Cit. de verit. a. 2 ad s.& ro. & reddetur clarior ex diacendis infra circa motitium formale spei Nempe actus istae piae allectionis moueturae dirigitur delineatione quadam rudi eois
rum bonorum, quae distintivis, & exactitae
354쪽
Vtrum habitus fidei sit unus specie iusima' -
m alti actus fidei sunt practi ME U-ci, & multi alii sunt specula tiui. Nam fides de praecep tis & Consiliis Euangelicisss mouet ad exereendos actus praeceptos, & consultos . estque praedita Villios executioni mandandi. Eadem est ratio ae fide amabilitatis Dei, den. alijs simitibus. Η eontra Fides do Mysterio Frinitatis, & Incarnationi e eκinentia Deis Ualijs eiusmodi non est de ob ecto, qurid ex vi eius cognitionis possit mandari execuintioni, neque quantum est de se praecise mo- ruet ad aliquem actum voluntatis evercenaeum, aut ad exequendum aliquid aliud. Unis de posteriores vis actus sunt speeulativi. Priores vero practici. oportet autem, Cognitiones speculati uas procedere ab actu speculativo, & practicas a practico . Atque ex sentent a Philosophi, aliorumque Com
muni , habitus spoeulatiuue distinguitur syeeie ab habitu practico . oportet igitur ponere duos ut ni nimum habitus fidei Reiacte inter se dis inctos.
2. Daemones retinent habitum fidei, ni rea illud Iacobi a. Damones ere πιε υ υπονemi fetin . Non autem retinent habitum se isdem speciei cum eo k quem no habe mus , Se ipsi habuere, dum essent in vita ; quia hic habitus est supernaturalis, de ex se inrela sece poxens perducere in vitam aetern ina uale nihil Damonibus inest .
355쪽
Πabent igitur alium habitum fidei speciodati lictum a Dostro. Habitu; v rtutis distinguitur ste ei e ab habitu, qui non est vietus. Datur abiten ta trabit is fide: qui non est virtuS , ne procidi comemat rario virtutis. Nam habitus fidei informis, seu separatus a Charitat rano est virtus: Est vero virtus fides sormata se ii , quae coexistit C haritati, v t docent citD. Thomai hac a. a. q. . a. . quam pluresal l . Ergo siles non est tunus habitus seiscundum spcciem iusiniam .R, Quae d e n ab itu fidei d i purari solent re omnia det ei minata iam funt ex dictis
huc usque . Nam existent a eius, eius demisque iii fusio, dispositio ad hanc infusione xeqtii sitae κ parte nostra: quando i fund tui S augeatur; quando,& qua ratione deperdatur; ad quos actus eius causal tas enatendatur. &in quibus circumstantiis, aliaq.
tuis cita constant ex dictis usque ad quaestionem r3. Similiter constat ex dictis usque
ad quae ih. et r. Obiectum adaequatum remota huius habitus, prout con plecteris formale, ct materiale, esse omne occultum & actu tolliter imper u fum rat: Onl- naturali, visioni, aescienti ae . Proximum vero esse omne reuelatum a Deo obscure r Rationem formalem sub Oisa cibiectivam esse reuelationem, se a reuelabilitatem diuinam : intenrrona Ienaver rationem sormalem lub qua conueni c-tem obiectis relate ad actus. & per denominationem ab actibus eiusdem habitus, e se credibilitatem absque formidine . Ia quae ab ea Jcm quaest .ar, Vsque ad praesentem dicta s ait, circa praedicata essentialia , i proprie in es actu sit sic rad:ici sacile pota sunt in habitu, illi q proportionaliter accommodati, vero fidei definitio prori.
356쪽
diter a tota, aut fere tota eorundem Fide. Iium multitudine . Nec enim diripi, aut pasci possunt visibiliter ab so , qui mo a agnoscitur ab eisdem, ut Pastor, S Rector uniuersalis, nullustiue alius nunc agn*lcis tur ut talis, sed ipse solus Innocentius X. Ex qua ratione patet praeterea, quando incipiat esse de fide hunc numero homi
nem pro tempore electum, esse verumsae legitimum Pontificem Fummum Ecclesiae . Nimirum quando tota, aut sest pota
multitudo Fidelium conspicitur uniformIter amentiri legitimitati ejectionis; aut imtot, ac tales assensere, ut prudenter du bimeari non possit, quin reliqui in gandem sententiam ituri sint, ii spectis circumstan-mis, auae in loco proximo electioni innote oscunt. Nulla namque huius articuli magis idonea propositio, aut datur de facto, auteti m dari, aut excogitari facile potest. agendo ςonsormiter ad conditionem huma, mam , ytque humano modos sui se accom. modat diuina Providentia. Quapropter re Iiqui etiam Articuli, ob eandem istam morionem tune illuminationem internam , de proximam eredibilitatem supernaturalentis nanctisulitur, & incipiunt esse de fide di, Quoad obligationem proximam credendi, cum adhibita est exterius propositio sumetiens ex se, respectu ςuiusque, ad prudente humanam credibilitatenis licet 3pla ride
humana, ae naturalis Articulorum necessaria non sit ad concipiendam fidem diuinas e supernaturalem , neque sit ullo pa oeompossibilis cum eadem. vriiquet eκ di ctis superitis de supernaturalitate fidei diuinae de ineomnossibilitate cum assentia opina suo . Concluditur igitur consequenter
ia repraesenti ad fidem diuinam inmi PM
357쪽
tifieatus, delati huic determinate homini,
praeire apprehensionem superitaturalem assensus natu resis coeterorum coniuncti cinargumentis credibilitatis diuinatum uniuersalium reuelatio m,quae praemisi ae sunt in probatione huius partis .
Dicendum postrem6 est, actus fidei diuina posse fungi munere praemisse in syllogismoinferente consequens falsum. Qu.ia veritas licet: sit essentialis fidei quoad complexionem retrminorum, ex quibus constat; non tamen qilaad utrumlibet ex illis seo sim, de secundum se, cum quilibet eoru aseorsim si t indifferens ad veritatem,& falsi. tatem, sicut est indifferens vi coniungaturiateri tomino incomplexo, siue congruenae sibi, siue non congruente. Unde prae- existente actu fidei potest adiungi alia propositio naturalis .componens alterutrum
eκ terminis simplicibus fidei cum termino alio simplicis qui non a gruat illi a parῆeret; ideisque propositio euadat falsa & idonea ex genere tuo ad insetendum consequens falsum: non tamen propterea falsitas colaqueutis poterit formaliter attribui, etiam partialiter, actui fidei; quia causa fov- maliter adaequata falsitatis in actu consequentis semper est aea propositio, quae cum medio termino coniungit praediςatum ex se 'repugnans , a t ab eodem repellit praedicatum cum eodem conneXum , quod in casu posito praestaret sola praemissa naturali SI at.
que ided actus fidei se haberet ad falsita.
t em pure materialiter, ad eum fere modii, quo se habet Deus ad rationem mali.aeco-ueuientis actui, qui est peceaminosus, de sicut comparatur tibia sana.& recta ad claudicationem causatam a tibia curia. T eigitur modis fides est discursiua absque ullo in conuenienti Ad
358쪽
Ad a. Sicut Deus & Angelus cognoseutobiecta in se complexa & composita absque
compositione ex parte cognit: cinis; ita nobis e conuerso accidit, ut quae sunt in s simplicia, non nisi componendo, aut diuidendo cognoscamus, propter notatam deis pendentiam intellectus a phantasia cogente ad repraesentandum simplicia per modum eo positorsi. tua de causa necesse est, fidem quoque componere, aut diuidere dum enuriciat, non quidem afirmando compositi nem, aut diuisionem tenentem se ex parte obiecti in se simplicis; repraesentando tamen illud admodum rei compositae. Ad a. Coν sequens illatum euidenter ex
duplici praemissa de fide; aut altera deo fide , & altera evidenti, d citur notitia habita per demonstrationem Theologicam, lentia Τheologica . Quod si alteria aex praemissis non sit certa, aut illatio 'ex duplici praemissa secundum se certa , sit ineuidens & incerta, conseatiens dicitur opinio Theologica, & potest esse falsia, aexistente tame causa falsitatis sola praemi sa, quae est naturalis, ut d .ctum est. Unde a Patet, non esse tactam lassicientem partium
Ad 3. Dictum iam est falsitatem, quae essan consequentis neque adaequate , neque anadaequa te prouenire formaliter a praemitasa, quae est actus fidei et inio cessat inconia ueniens deductum in obiectione . Qu.ia nemo male utitur ea re , cuius usui adscribi formaliter non potest malum. quod sequitur.
359쪽
Vtrum sperandarum substantii rerum,& Argumentum non apparentium sit lepit ima
s DRΤU R non esse . a. Quia essentia cuiusque ha-- r a bitias, & actus dependet in ta ' e sic, &cognosci, non a suo obiecto materiali, sed amo M a liuo formati . Res autem sperandae, fiat te ut sperandae formaliter sunt Obiectum materiale fidei & ratio non apparentis est communis obiecto formali, da materiali. Ergo neutra ex parte sufficienter expi catur fides . a. Fides non solam versatur circa res sperandas, ed et am circa praesen tes,& Circa vitandas. Per fidem enim cognoscuntura quae Deo conueniunt Ac mala culpe,& pe-NX, quae vitare debemus . Ergo non bene Iestringitur ad res t perandas, id est, absentes, & quaerendas . . Quod in se est accidens, uti est fides, tam habitualis, quam actualis, non potest dici Cubitamia, nisi per metaphoram : usus Rutem metaphorae est contra rationem bonae definitionis. utpote impediens iustumide re conceptum, ut est in se . . Argumentum e ' oratio faciens scire: Fides autem non facit scire, imo est incompo: lib iis cum cientia de eodem secundum
idem, ut dictum est . Ergo fides non est
360쪽
R. Ex dictis huc usque explicata susKeienter manet fides diurna, quoad omnia is sva praedicata . & propi ierates praecipuas; atque inde erui facile potest eius definitio, Rontelligi similiter possiit definitiones,quae
Cornuniter traduntur a Patribus & Γ heol gis.& indicatae parim sunt'. 23. Veru quia omnes ab alijs idonee traditae definitiones reuocantur, ut dicit D. Thomas q. 1 q. de verit. quae est de fide art. a. ad ea quae data est ab A postolo a i. ad Hebr. . ea praecipue consideranda .est. Docet autem Ap
solus, quod Fides sit . Sperandara savianria
verba lexponitabi in Thomas. re simul rediagit in formam scholasticam dicens: Fιdes aB AMisaea mentis, quo inchoamr visa aeternatu nobis, faeiens anta lectumMentire non adiu arentibus. Haec definitio amplectitur fidem sumptam adaequate . pro actu et ficaci piae affectionis imperante assensum intellectua εem, proque ipso intellectuali assensu. Prima enim pars substansia sperandarum rerum, fgnificat Fundamentum,basim, Ac inchoa-xionem, unde incipit consurgere in homi ne aedificium sperandarum rerum . quae ii ceptio aedifici, non stabsque aliquo merito illorum bonorta quae sperauetur. Meritumo erδ conuensit assensui intellectus dependenter ab imperio ivoluntatis,atque per λ- Iam ab eo denominationem, sicut conuenit actionibus exterioribus, de mediate tantum Iiberis. Unde si quis per possibile , vel impossibile habe pet eundem ntellectus asse cum,absque elusinodi pio voluntatis affectu, non propterea haberet in se inceptum aedi fictuma e riam sperandarum, per partem
sntrinsecam aedifi cti, quaIis sola dici potest fundamentum eius, α basis; scd herct