장음표시 사용
361쪽
beret proximam di spositionem ad incipienis
dum. Altera pars, Argumentum non appa.
enitam, pertinet ad assensum intellectuale. Argumentum enim apud Apostolum significat conuictionem , & firmam adhaesione cum omnimoda oppositae partis exelusio ne; idemque signincat D. ThomaS,per verisbum assentire . Nam qui op natur, non a
sentit simpliciter; sed participat aliquid de
dubitante; quia partem oppositam aliqua tenus admittit, ut exponit dilucide idem S.Doctor quaest, illa 34. Particula,non appa. entium, excludit tum immediat m reruma vi sunt in seipsis,manifestaticinen et Tum eas
quae diat inspisit mediato , ut sunt in ijs, quη mqnifestantur immediate per seipsisshos est, omnium earum rerum visionem, Reuidentiam, seu visionem ex visiν, Itaque fides , quatenus est Argumentum disters ab opinione, dubio, de errose. Qum hi actus nec conuincunt, nec faciunt assen. tire plene, aut firmiter adhaerere. Matenus est, noη apparenιῆι,differt a visione,& intelligentia, seu a cognitione, primorii princi- Pioru,quae sunt pςr is nota, sc a Scietia deis ducta evidenter ex v sis,& per se notisama tenus est, μνandarum rerum subsantiam ιnchoatio visa afferna , differt a Prophe. tia, quoad quosdam quidem actus accidenis taliter, seu formaliter , ac logice, tant mὲ quoad alios vero reatriςr etram, ac essentialiter. Sciendum namque est actum Prophetiae conuenire cum fide , quoad superis naturaIitatem , ratione cuius utraque est donum superadditum naturae a de a Deo vlistra eius vireς activas, &exigitiuas conceianam pertingens ad certam & infallibilem cognitionem rerum, non sie cognoscibilia abis te, uti non cognoscibulum per meis
362쪽
dium &causam obiectivam cognoscendi, ex qua ambae proficiscu ritur. Differunt vero primo & uniuersaliter, quia Fides, quatenus fides est . est donum primario destinatum in utilitatem credentis, ideoque pertinet ad doria Gratiae graia tum facientisι Prophetia vero est donum destinatum in utilitatem aliorum , polluta quam ipsius Prophetae; ideoque memoratur
inter Gratias gratis datas. Quapropter id actus potest esse, & fidei, & Propheriae, se iscundum cliuersas eius Considerationes, ut videre licet in assensu Abrahae circa filium a suscipiendum, quem assensuvi D.Paulus cap. illo rI. ad Hebr. numerat inter actus fidei. dum eum Confert eum praemio, quod pepexit credenti. credidit Abraham Deo, in νε- Pura sum est illa ad Iustram. D.vero Thomas an hac a. a. q. I s. eundem lassensum digit actum Prophetia , &' reuelationem, cui
assensit, dicat propheticam s quatenus aliorum illustrationem, & commodum G xigebatur . Disteti seeundo fides in adaequale a Prois Ibetia quoad aliquos eius actus; quia actibus rophetiae, ex genere Prophetiae, non re- Pugnat euidentia ipsi sinetrinseca ex proprio motivo. Quod eae eo manifestum ap- Paret; quia Christuε Dominus fuit verus
Propheta, ut constat ex Ioan, 4,& Mati . 18.
ubi se prophetam appellat; se eκ Actor. 7. Vbi intellisti ur de Christo, illud Deuter. 18. Prophetam suscitabιι Dominus de Fratribtiaveβria. Habuit aut m Gliritius D minua
praecognitiones euidentes reriuri omniuro,
quas praedixit : Quod credenti per fidem conuenire non potest , ut saepe dictum est supra . inita verb Prophetia aliquando suis
mixur a D. Thoma, et abis, ut distincta reain
363쪽
IIter,ae substantialiter a fide. & aIiquand νυe dist nctatam lim accidentali ter , Sc ra-t one secundu diuersas eius partes S actus: Iropterea oritur nonnulla confusio de driaci jas in intellia entia & concordia eorum quae diuersimode, S cum oppositione enitisciant ut de Prophetia diuersimode considerata . Conciliari autem commode ponsunt per dis inctionem datam Prophetiae clarae. Re obscurae; distincta, , Se indistinctae realiter a Fide. Iam si seorsim desinire quis velit fidentia quatenus pertinet ad voluntatem s hoc est, imperium essica v piae affectionis, dicat quod su sperandaνum sub Hantia rerum: Similiterq. dehnietur definitione tibi adaequata, Fides quatenus pertinet ad intellectum dicendo est Argumentum non apparentiam. Qiabus definitionibus nihil subtilius , aut pio niadius excogitari potest, utpote enucleantiis hus integre praedicatum proprium cte prae
eipuum 3stori m actuum proueniens ex mometuo formali eorum proprio, re quod ex nuIIo alici motivo potest prouenire . Posse ne nihilominus paulo aliter definiri isti actus
accommodate ad Captum Volgarem et Impe
rium ess caκ piae assectionis est appetita a e fax honorum pendenrium ex Iamaliarisata Dei, in μιmUsione entem 1 ad eius auctoν ratem: Fides ante lectualis est assensus νεi Ia remia propter prιmam vervatem reae antem. Posterior ista definitio est clarissima ex di .ctis supra. Prior vero habet magnum funiadamentum in D. Thoma q. 1 . cit, de verit. a. a. ad Ae go. Re reddetur claraor ex diacendis infra circa motivum formale spei is Nempe actus istae piar aflectionis moueturae dirigitur delineatione quadam rudi e runt bonorum, quae distinstinx, Se exactia
364쪽
Vtrum habitus fidei sit unus spe
m alti actus fidei sunt practv U-ςi,. multi alii sunt specula itur. Nam fides de praecep tis & C cinsiliis Euangelicis, mouet ad exereendos actus Praeceptos, & consultos . estque praedita vi illos executioni mandandii Eadem est ratio ce fide amabiIitatis De , den. aliis simi libus. B eontra Fidest de Musterio Frinia latis, & Incarnationi Re eκistentia Deis&niijs elusinodi non est de ob ecto, quod ex vi eius cognitionis possit mandari execuistioni, neque quantum est de se praecise mo-Met ad aliquem actum voluntatis exercenaeum, aut ad exequendum aliquid aliud. Vnde posteriores isti actus sunt speculativi, priores vero practici. Oportet autem scognitiones speculati uas procedere ab actu speculativo, 6e practicas a practico . Atque ex sentent a Philosophi, aliorumque communi , habitus speeutatiuue Histinguitur specie ab habitu practico . Oportet igitur ponere duos ut m nimum habitus fidei RG e inter se distinctos.
s. Daemon es retinent habitum sidet, lax ea illud Iacobi a. Damanes ere nιε ρο esu σνemisiun - Non autem retinent habitum set isdem speciei cum eo ,' quem nos habe mus , Se ipsi habuere, dum essent in vita ; quia hic habitus est supernaturalis, Meκ se in eripi ece podiens perducere in vitam aetςIn'm a ' uale nihil Damonibus inest
365쪽
Πabent igitur alium Ira tum fidei specie s
3. Habitus v rt is distinguitur speeie ab habitu, qui non est virtus. Datur ahite o habitus fidei qui non est virtus , nec ii C sevi com eniat rario virtutis. Nam habitus fidei insormis, seu separatus a Charitate no est virtus: Est vero virtus fides formata; seti , qnae coexistit Charitati, ut docent caD. Thomai hac a .a. q. . R. I. quam pIures ax; . Ergo sides non est unus habitus seis eundum speciem itifimam .R, Quae de habitu fidei dispurari soIentrare omnia det ei minata iam sunt ex drctis huc usque . Nam exrstent a eius, eiusdemisque infusio, dispositici ad hanc infusione requisita ex parte nostra; quando infunda tur & augeatur; quando,& qua ratione deperdatur; ad quos actus eius causaltas en .
tendatur. & in quibus circumstantiis, asiaq, eiusmod constant ex dictis usque ad quaestionem a 3. Similiter constat ex dictis usque
ad quae s .aa. Obiectum adaequatum remota huius habitus, prout complectens formales re materiale, esse omne occuIrum act utiqIiter imperuium rationi- iraturali, visioni, aescientiae. Proximum vero esse omne reuelais tum a Deo obscure τ Rationem formalem usub qua obiectivam esse reuelationem , se a reuelabiIitatem musnam : imenrronalem vero rationem formalem sit b qua convenaeistem obiectis relate ad actus. Se per denominatimnem ab actibus eiussiem habitus, e
se eredibiIi tatem absque formidine . Ia quas ab eadem quaest .ar, Vsque ad praesentem dicta fuit, circa praedicata ementialia , Aeproprietates actuit fide I, cra duci faede pota sunt in habitsi,ntiq. proportionaliter accom
modati; maxiας vero fidei definitio pro i
366쪽
Ad r. sicut Deus & Angelus cognoseutobiecta in se complexa & composita absque
compositione ex parte cognit. oriis; ita nobis e conuerso accidit, ut quae sunt in simplicia, non nisi componendo, aut diuidendo cognoscamus, propter notatam deis pendentiam intellectus a phantasia cogen- ead repraesentandum simplicia per modum eo posit Orsi. Q's de causa necesse est, fidem quoque componere, aut diuidere dum enuociat, non quidem a firmando compositi nem, aut diuisionem tenentem se ex parte obiecti in se simplicis; repraesentando tamen illud admodum rei compositae. Ada. Copsequens illatum euidenter ex
duplici praemissa de fide; aut altera deo fide, & altera evidenti, d citur notiti habita per demonss rationem Theologicam, se seientia Τheologica . Quod si alterata ex praemissis non sit certa, aut illatio ex duplici praemissa secundum se certa , sitan euidens & incerta, consequens dicitur
Upinio Theologica, & potest esse falcata,
aexistente tam e causa falsitatis sola praemi sa, quae est naturalis, ut d ctum est. Unde Patet, non esse tactam lassicientem partium enumerationem n obiectione .
Ad 3. Dictum iam est falsitatem, quae est 3n consequentis neque adaequat e s neque in adaequa te prouenire formaliter a praemitasa, quae est actus fidei : inis cessat inconia ueniens deductum in obiectione . Quia ne mo male utitur ea re , cuius usui adscribi formaliter non potest malum. quod sequitur.
367쪽
Vtrum sperandarum sub liantia re
rum,& Argumentum non a P parentium sit lepit ima .
inia ellcntia cuiusque ha- / vr c, ε is bitta S, & actus dependet iii , essCε & cognosci, non a suo obiecto materiali, sed a motis atati liuo formati . Res autem sperandae, alte ut sperandae formaliter sunt Obiectum materiale fidei & ratio non ap- Parent: eli communis obiecto formali, in materiali Ergo neutra ex parte sufficienter expi catur fides . r. Fides non solam versatur circa res sperandas, ed et am circa praesentes,& Circa vita idas. Per fidem enim cognoscuntur, quae Deo conueniunt & mala culp e,& penae, quae vitare debemus . Ergo non henurestringitur ad res sperandas, id est, absentes, & quaerendas .
Quod in se est accidens, uti est fides,
tam habitualis, quam actualis, non potest dici substantia, nisi per metaphoram : usus Rut m metaphorae est contra rationem bonae delinitionis, utpote impediens ius urru, de re conceptum, ut est in se . . Argumentum e si oratio faciens stare: Fides autem non facit scire, imo est incompossit, lis cum hientia de eodem secundum
idem, ut dictuni est . Ergo si des non est Argumcntum.
368쪽
R. Ex dictis hue usque explicata sufKeienter manet fides diuina, quoad omnia sua praedicata . & proprietates praecipuas; atque inde erui facile potest eius definitio, di intelligi similiter possit definit 'nes,quae comuniter traduntur a Patribus & Theol gis. Ae indicatae partim sunt as. Verii quia
omnes ab alijs idonee traditae definitiones reuocantur, ut dicit D. Thomas q. 1 verit. quae est de fide art. a. ad ea quaeda ta est ab A postolo at ad Hebr.1. ea praecipue consideranda est. Docet autem Ap
verba exponitabi in Th omas. de simul rediagit in Formam sicholasticam dicens: Fides
ais A rius m Mettia, qtio inchoatar visa aeternasu nobis, saerens ante lectum asseras e non vis
arentibus . Hac definitio amplectitur fidem simplam adaequate , pro actu eficaci piae affectiouis imperante assensum intellectuagena, proque ipso intellectuali assensu. Prima enim pars abstantia sperandarum rerum, fignificat fundamentam, basim, Ac inchoallionem, rede incipit consurgere in homine aedificium sperandarum rerum . quae lib. ceptio aedificii non Et absque aliquo merito sillorum bonorsu quae speraretur. Meritum , lωerδxonuevit assensui intellemis dependenter ab imperio ivoluntatis,atque per λ- ιIam ab eo denominationem, sicut conuenit actionibus exterioribus, de mediate tantum Iiberis. Vm de si quis per possibile , vel impossibile hah et eundem ntellectus asse cum,absque elusinodi pio voluntatis affectu, non propterea haberet in se inceptiam aedi
ficium sertim sperandarum, per 'partem a
utrinsecam aedifi cti, qualis sola dici potest fundamentum eius, di basis: scd solii m h heret i
369쪽
beret proximam dispositionem ad incipiendum. Altera pars, Argumentum non apparentiam, pertinet ad assensum intellectuale. Argumentum enim apud Apostolum significat conuictionem , Se firmam adhaesione cum omnimoda oppositae partas exclusione; idemque significat D. Thonias, per verbum assentire . Nam qui Op natur, non a
sentit simpliciter; sed participat aliquid de
dubitante; quia partem oppositam aliquatenu S adnuttit, ut exponit dilucide idem S.I octor quast, illa I . Particula non apparentium, excludit tum immediatam rerum aut sint in se ipsis manifestationem: Tum ea.
quae ilas inspicit mediatς , ut sunt in ijs, quae in nifestantur immediate per se ipsos
hoc es, omnium earum rerum visionem, &euidentiam, seu visionem ex visis. Itaque fides , quatenus cst Argumentum d ti e ab opinione, dubio, de erros e. hi actus nec conuincunt, nec faciunt assen tire pleue, aut fi inciter adhaerere. Quatenus est. n apparens i, differt a visione, & intes, i genua, seu a cognitionei primor i principioru , quae sunt peris nota, S: a Scicti.i deducta evidenter ex v sis , & per te noti Sama tenus est, θενandarum νενum sub ηιiac lne hoatio vita a terna , disteri a Prophe tia, quoad quosdam ualdem actus accidenataster, seu formaliter , ac logice tantam; quoad alios vero realiter et am, ac essentialiter . sciendum namque est actum Prophetiae conue ure cum fide , quoad tu peris naturalitatem , ratione cuius utraque est donum superadditum naturae x Se a Deo vltra eius vireς χε uas, de exigi cluas conce
sum pertingens ad cellam & infallibilem
Cognitionem rerum, non sic cognoscibilia
aiblai te, ut non cognoscib lium per meis
370쪽
dium Se causam obiectivam cognosscendi,ere
Differunt vero primo & uniuersalitis, quia Fides, quatenus fides est . est donum primario destinatum in utilitatem credentis, ideoque pertinet ad doria Gratiae gratum facientisι Prophetia vero est donum destinatum in utilitatem aliorum , polluta quam ipsius Prophetae; ideoque memoratur inter Gratias gratis datas . quapropter id actus potest esse, & fidei, & Propheriae, seiscundum diuersas eius Considerationes, ut videre licet in assensu Abrahae circa filium a suscipiendum, quem assensuva D.Paulus cap. illo gr. ad Hebr. numerat inter actus fidei. dum eum Confert eum praemio, quod pepexit credenti. credidit Abraham mo, ra pura3um est illa ad IUιtram. D.vero Thomas 1n hac a. a. q- a I. eundem lassensum digit actum Prophetia , Se reuelationem, custassensit, dicit propheticam s quatenu S in aliorum illustrationem ,& commodum G-xigebatur . Disteti eundo fides in adaequatc a Prois Phetia quoad aliquos eius actus; quia actibus Prophetiae , ex genere Prophetiae, non repugnat euidentia ipsis in drinseca ex proprio motivo. Quod eae eo manifestum apiararet; quia Christus Dominus fuit verus Propheta, ut constat ex Ioan, ε,& Matt419. ubi se prophetam appellat; ω eκ Actor. 7. Vbi intelligi fur de Christo, illud Deuter. 18 . Prophetam fuseirabiι Damιnua de Fratrabaa veβ ιι . Habuit aut m Christus D minua
Praecognitiones euidentes reriuri omniuID,
quas praedixit ; Quod credenti per fidem Conuenire non potest , ut saepe dictum est supra . ullia vero Propheria aliquando Lu