장음표시 사용
341쪽
beret proximam dispositionem ad incipiendum. M tera pars, Argumentum non apparentiam, pertinet ad assensum intellectuale. Argumentum enim apud Apostolum stigm-ficat conuietionem , Se firmam adhaesionec uni omnimoda oppositae partis exelusione; idemque significat D. Thcmaas, per ver bum assentipe . Nam qui op natur, non a sentit 1ina pliciter; sed participat aliquid de dubitante; quia partem oppositam aliquatenu S admittit, ut exponit d lucide idem S. Doctor quast, illa I . Particula, non apparentium, eκ cludit tum immediatam rerum aut sunt in se ipsis, man festationeni: Tum ea,
quae lias inspicit mediatς , ut sunt in ijs, quη m nise stantur immediate per se ipsasshoc est omnium earum rerum visionem, Reuidentiam, seu visionem ex vilig. Itaque fides , quatenus cst .argumentum d stere ab opinione, dubio, est errose. QE hi actus nec conuincunt, nec faciunt amen tire plene, aut firmiter adhaerere. Quatenus est, noη apparensῶi,differt a visione & intelligentia, seu a cognitionei primorii principioru , quae sunt persς nota, R d Scietia de ducta evidenti ex v sis,& per se notisa Quatenus est, ' νandarum rerum sub Banitas: tne boatio vita afferme , disteri a Propheistia, quoad quosdam uia idem actus accidetiis taliter, Ceu formaliter , ac Iogice tantam; quoad alios vero realiter et ana, ac essentialiter , Sciendum namque est actum Prophetiae conuentre cum fide , quoad superis naturaIitatem , ratione cuius utraque est donum superadditum naturae de a Deo vltra eius vire u a-i i uas, & exigit tuas conce
sum pertingens ad e ei tam de infallibilem Cognitionem rerum, non lic cognolcibiliuabiolate, vcl nou cognoscibilium per meis
342쪽
6d alterius speciei. Quia eius moti misadaequatum non est sola auctoritas diuina , ut pater ex tertia notatione . Dictum autem
est supra, moti m adaequatum actus Fidei eoe solam auctoritatem diuinam αDicendum rursus est. veritatem inferibi euiderer ex duabus praemissis de fide, vel a, i
ae uideri esse certa ex fide, posse eo ipso credi per fide diuinam; nee posse negari per se Joque do, nisi per haeresim. Quod paret,quae qui negat aliquissieo ipso dissentit totaliter,
vel salieni partia Iiter omnibus moti aim vale istibus inferre veritatam eius .. Ergo in casu posito qui negat veritatem inseribilem, eo. apso disseutie veritati praemissarsi. At est impossibile, ut dissentiae, quoad eam partems, quae est euidens, & eognoscitur per praeminsam euidentem . Ergo clissentit quoad altera Partem , quae est certa ex fide a Sc cognosci-gur per actum fide h. Negans autem Veritate Huae est de fide, est haereticus .. Pieri tamen per aceidens lintest ut negetu D ea veritasse inseribitri quin aduertatur actu, ver quin Lognoscatur euidenter praedicta Connexio articuli fidei cum illa ; & tunc nulla est haeis xesiis . inod autem eadem vericas sic inferiinhilis eo ipso sie assirmabilis per actum fidei, siue sit realiter identificata cum veritate praemissarum ; siue distincta realiter ab eade,
maxime vero a veritate, quar terminat prete-
missam costitutam per actum Moi; probatur. Quia eo ipso substat ea veritas eidem coninceptui diuino, cui substat veritas formaliter
Teuelata,& eadem diuina auctoritas interis ponitu ν aequaliter pro Vtraque, ut constat ex notatione prima, &secunda; Ac proande utraque veritas habet aequalem credibilitatem per fidem diuinam apud eum, cui
343쪽
est euidens connexio veritatis reuelatae formaliter & in propriis terminis , cum vexitate non Ita reuelata per reuelati nemo Publicam & communem toti Beclesiae. ιuod tamen intelligendum est, iuxta nuper dicta, d ummodo cognitio eius connexionis non habeat rationem praemi sine inferentis actualiter in consequenti terminum Connexio nis; sed sollim rationem proponentis eande Connexionem, & conditionis sine qua nota respectu actus, quo intellectus assentitur eidem termino connexionis. Hinc sequitur omnes& singulas propositiones, siue parti sulares, siue singulares siue omnino determinatas, siue in determinatas, euideter metaphysice contentas in propositione uniuersali sormaliter , & in proprii x terminis reuelata, prout sic contentas
in illa, esse de fide : inodno indiget probatione speciali, ultra eam,quae proxime data est Vst tamen maxime obseruandu quoddam discrimen . Nam si ea eontinentia Propositionum, seu particuIarium, seu singu- Iarium sit publice nota, & intimata toti Ecclesit, cui itide toti sit reuelata, & susscienter proposita propositio Vniuersalis, tunc eiusmodi propositiones pertinet ad fide publica Catholica,& comunem toti Ecclesiae. Si vero vel ea continentia, vel ea reuelatio non sit ita publica; & communis, eaedem propositiones pertinebunt ad priuatam cuiusque fidem In hoc enim secundo casui propositiones particulares. & singulares
perinde omnino haberit, atque reuelationes factae personis priuatis, Sc cum argumentis eredibilitatis solum respectu earumdem . Licet aurem reuelationes eiusmodi priuatae
creda possint, ac debeant, cum adsunt sussicientia argumenta credibilitatis, fide diui-
344쪽
na eiusdem speeiei eum fide reuelationum, communium Ecclesiae, quod Card.de Lugo, ae alijs merito videtur omnino Cerrum ob identitatem motivi formalis, quidquid nonnulli contradieanti Nihilominus fides reae elationis publicae est longe diuersat rationis a fide reuelationis priuatae, quoad pr fessionem eius externam, quoad Arum co-aentiosum aliosque nonnullos effectus, quorum diseussio non est praesentis instituti. , Ex discrimine dato subinfertur rursus in rarticulari, non esse de fide. subhis numero accidentibus hostiae eonsecratae 'adeste Corpus Christi Domini, hune numero h minem BaptiEatum, aut ordinatum accepisse Gratiam baptismalem , aut potestate Sacerdotalem, & sic de aliis eiusmodi: Esse vero .le fide, & quidem publica , & Catholica ,
Innocentiam X. es e Summum Ecclesiae Pastorem, ac Pontificem , & uniuersalem, Christi Vicarium, atque D. Petri Successi xem legitimum; res ab eo definitas, ac de. - cIaratas tanquam de fide. atque ab .eo. Pro- rositas, ut tales, esse vere de fide;&srede aliis petinentibus ad supremum Summi PD- scis munus, cte potestatem.
Ratio prioris partis eae, quia lieet i sit de fide hostiam rite consecratam conuerti. in Corpus Christi, ipsumque, Christi Corpus Fermanere deinde Qb accidentibus illius;
non tamen est de fide, hane numero Ho- stiam misi e rite consecratam , cum debitario necessaria intentione, & cum legitima b potestat . enuntiantis verba Concrationis, nec adsunt lassicientia circa hoc indiciata, quae taciant euidentiam credibilitatis. Et quod caput est, reuelatio facta Ecclesiae, de
conuersimie Hostiae. rite coastcratae it
345쪽
Corpus Christi, non redditur falsa, aut inuintilis, nec intentio Dei id reuelantis frustratur , tametsii una, vel altera Hostia, quae apparet rite consecrata, ae Vi tat s adoranda proponitur , non sit consecrata reipsa;
siqu:dem in alijs pluribus subsistit effectus
conuersionis vage, ac indeterminate significatus per reuelationem Dei ; atque iudecolligitur fructus , quantus inde intentuΩ est a Deo efficaciter. Idem discursus fit circa Coetera eiulinodi en empla.
Ratio posterioris e conuerso partis est, qtala cum Deus, uti probant: luculenter c, trouersistae Catholici, reuelauerit Ecclesiae suae visibili, ipsam esse perpetuo duraturam, nec portas inferi esse pra: ualituras aduersus eam; & insuper ipsam' esse aedificats supra petram, quae est Petrus,a atque huic demandatum esse ossicium supremi Pastoris. Ea Capitis ad pascendum , & regendum oregem Fidelium a Neque haec subsistere epossint, quin Petri successores cum eadem pascendi,& regendi potestate perpetuo du- Tent, uti durat perpetuo Ecclesiae quae neque durare potest visibilis, absque capite itidem visibili, ueque substineri, pasci , aue rogi visibib ter potest ab homine a uiuis
sublMo: manifestum plane eli diuinas eas Te uelationeS veras esse non posse , & Du-1hratum iri diurnam in illis sulficiemer , ac patenter significatam intentionem , set tricnumero homo Innocentius X. non esset ve
rus Pontifeκ , uniuersalis Cluisti Vicarius, Ee legitimus in munere, ac potestate Sticis cessor D. Petri . Manifestissimum siquidem acie euidentissimum est nullum esse caput visibile Ecclesiae itidem visibilis idoneurria, αδ r ectendums&pascendum Pideles, si talcaron est is, qui ut talis agnoscitur concor-O .i ditet
346쪽
diter a tota, aut sere tota eorundem Fide. Iium multirudine . Nec enim diripi, aut pasei possunt visibiliter ab eo , qui monis agnoscitur ab eisdem, ut Pastor, re Re oruniuersalis, nullustiue alius nune agnoicis tur ut talis, sed ipse solus Innocentius X.
Ex qua ratione patet praeterea , quando
incipiat esse de fide hunc numero hominem pro tempore electum , esse verutosae legitimum Pontificem summum Ecclesiae . Nimirum quando tota, aut fere xota multitudo Fidelium conspicitur νniformiter assentiri legitimitati erectionis; aut iam tot, ac tales assensere, ut prudenter du bitari non possit, quin reliqui in eandem sententiam ituri sint, inspectis sircumstan-riis, quae in loco proximo electioni innote .scunt. Nulla namque huius arviculi magis idonea propositio, aut datur de facto, au erim dari, aut excogitari facile potest. agendo ςohsormiter ad condirionem huma, nam , ytque humano modo, cui se accomomodat diuina Providentia. Quapropter re Iiqui etiam Artieuli, ob eandem istam ra. rionςm, tune iIIuminationem internam , de proximam cpedibilitatem supernaturalem nanciscuntur, & incipiunt esse de fidet di, quoad obligationem proximam credendi',
eum adhibita est exteritis propositio suffi-
Ciens ex se, respectu ςuiusque, ad prudente humanam credibilitatem l licet ipsa Π '
humana, ae naturalis Articu orum necessaria non sit ad ςoncipiendam fidem diuina, ae supernaturalem s nequς sit ullo pacto compossibilis ςum eadem. vriiquet eκ di ctis superitis de supernaturalitate fidei divini neom ossibilitate eum assensu opinativo. Concluditur igitur consequenter
ia repraesenti ad fidem diuinam bun mi
347쪽
tificatus, delati huic determinate homini,
praeire apprehensionem supernaturale iassensus naturesis coeterorum coniuncti caargumentis credibilitatis diuinaium uniuersalium reuelationum,quae praemissae sunt in probatione huius partis .
Dicendum postremb est, actus fidei diuina posse fungi munere praemissae in syllogismoinferente consequens salsum . Quia veritas licet: sit essentialis fidei quoad com-
Plexionem rerminorum, ex quibus constat; non tamen qu d utrumlibet ex illis seorsim, & secundum se, cum quilibet eorur seorsim si i indifferens ad veritatem,& falsi . tatem, sicut est indifferens ut coniungaturiateri tomino incomplexo, siue congruenae sibi, siue non congruente. Vnde prae-
existente actu fidei potest adiungi alia propositio naturalis aeomponens alterutrum
eκ terminis simplicibus fidei cum termino alio simplicis qui non congruat illi a parῖei rei; ideoque propositio euadat falsa & idonea ex genere suo ad insetendum conse- quens falsum: non tamen propterea salsitas colaqueutis poterit formaliter attribui, etiam partialiter, actui fidei; quia causa for- maliter adaequata falsitatis in actu consequentis semper cstga propositio, quae cum medio termino coniungit praedi atum ex se repugnans, aut ab eodem repellit praedicatum cum eodem connexum , quod in casu posito praestaret sua praemissa naturali S; at . que ideo actus fidei se haberet ad falsita. t em pure mateτi aliter, ad eum fere mo , quo se habet Deus ad rationem maliae co-ueuientis actui, qui est peceaminosus , de
sicut comparatur labia sana & recta ad clau- dicationem causatam a tibia curia. T ei igitur modis fides est discursiua absque ullo
348쪽
Ad a. Sicut Deus de Angelus cognoseutobiecta in se complexa & composita absque
compositione ex parte cognitἰonis; ita nobis e conuerso accidit, ut quae sunt in simplicia, non nisi componendo, aut diuidendo cognoscamus, propter notatam deis pendentiam intellectus a phantasia cogenia e ad repraesentandum simplicia per modum eo positorsi. de causa necesse est, fidem quoque componere, aut diu de re dum en ciat, non quidem affirmando compositi nem, aut diuisionem tenentem se ex parte obiecti in se simplicis; repraesentando tamen illud admodum rei compositae. Ad a. Co sequens illatum euidenter ex
dupli ei praemissa de fide; aut altera de in fide, & altera evidenti, d citur notitia habita per demonfl rationem Theologicam, . in seientia Τheologica . Quod si altera aex praemissis non sit certa, aut illatio ex duplici praemissa secundum se certa , sitan euidens & incerta, consequens dicitur
opinio Theologica, & potest esse falsita,
aexistente tam e causa falsitatis sola pretem ita D, quae est naturalis, ut d ctum est. Unde Patet, non esse factam sufficientem partium aenumerationem In obiectione. Ad 3. Dictum iam est falsitatem, quae est In consequentis neque adaequa te a neque in adaequa te prouenire formaliter a praemi sa, quae est actus fidei : QAoces at inconia ueniens deductum in obiectione . Qu.ia nemo male utitur ea re , cuius usui adscribi
formaliter non potest malum. quod sequitur.
349쪽
Vtrum sperandarum s ibi antia re
rum, R Argumentum non apparentium si lepit ima
ατ . M ut G ,. brita S, & actus dependet iii V et ' est, de cognosci, non a suo O-obiecto materiali, sed a mo-bs. g. tiuo formati . Res autem sperandae, alte ut sperandae mi maliter sulit Obiectum materiale fidei ratio non apparent: cst communis obiecto formali, iura ateriali. Ergo neutra ex parte sufficienter expi catur fides . a. Fides non solam versatur circa res sperandas, ed et am circa praesentes,& circa vita adas. Per fidem enim cognoscuntur, quae Deo conueniunt & mala culp e, re pe-NX, quae vitare debemus . Ergo non bene vestringitur ad res sperandas, id est, absentes, & quaerendas . Quod in se est accidens, uti est fides, tam habitualis, quam actualis, non potest dici substantia, nisi per metaphoram : Vsus Rut m metaphorae est contra rationem bonae decinitionis, utpote impediens iustum de re conceptum, ut est in se . . Argumentum est oratio faciens scire: Fides auteni non facit scire, imo est incompossit, lis cum cientia de eodem secundum
idem, ut dictum est . Ergo si des non est
350쪽
IL Ex dictis huc usque explicata suffieienter manet fides diuina, quoad omnia sua praedicata . & proprietates praecipuas; atque inde erui facile potest eius definitio, di intelligi similiter possiit definitiones,quae comuniter traduntur a Patribus & Theae gis. Ae indicatae partim sunt m 23. Veru quia omnes ab aliis idonee traditae definitiones
reuocantur, ut dicit D. Thomas q. 3. . de verit. quae est de fide art. a. ad eam quae da ta est ab Apostolo ar. .id Hebr. . ea praecipue consideranda est. Docet autem ApD-
git in jformam se holasticam dicens: Fides
arenubus . Haec definitio amplectitur fidem sumptam adaequate , pro actu et ficaci piae affectiouis imperante assensum intellectua ingem, proque ipso intellectuali assensu. Prima enim pars sabstantia sperandarum rerum, fgnificat Fundamentum,basim, Ac inchoationem, unde incipit consurgere in homine aedificium sperandarum rerum . quae inceptio aulificis non stabsque aliquo merito illorum bonorii, quae speraretur. Meritum sωerδxonuevit assensui intellectus dependenter ab imperio ivoluntatis,atque per λ- Iam ab eo denominationem, sicut conuenit actionibus exterioribus, ct mediate tantum
liberis. Unde si quis per possibile , vel impossibile hah et eundem ntellectus assetviscum,absque elusinodi pio voluntatis affectu, non propterea haberet in se inceptiam aram ficium aerum sperandarum . per' pRrtemias
intrinsecam aedifi cii, qualis sola dici potest fundamentum eius, di basis: scd solii m ha hercv