장음표시 사용
371쪽
IIter,ae substantialiter a fide, &aIiquandsve dist nctatam lim accidentali ter, Sc raist one se eundii diuersas eius partes δ' actus: Iros terea oriri ir nonnulla confusio & di ei jas in intelligentia Sr concordia eorumsquae diuersimode, Sc cum oppositione emiisciantur de Prophetia diuersimode considerata . Conciliari autem commode pota sunt per distinctionem datam Prophetiae cIarae, Ze obscurae; distinctae , Se indistinctae realiter a Fide. Iam si seorsim desinire quis velit fidem aquatenus pertinet ad voluntatem, hoc est, imperium eis cav piae affectionis, dicat quod fir sperandarum sub Hantia rerum: Similiterq. definietur definitione sibi adaequata, Fides quatenus pertiner ad intellectum dicendo est Argumentum non oppareatiam. bus definitionibus nihil subtilius s aut plosundius excogitari potest, utpote enucleant hus integre praedicatum proprium Ae prae eipuum istori m actuum proueniens ex movitiuo formali eorum proprio,& quod ex nullo alici motivo potest prouenire . Posse ne
nihilominus pauIo aliter definiri isti actu
accommodate ad captum volgarem : imperium efficax piae assectionis est appetitas e
Posterior ista definitio est clarissima ex diactis supra. Prior vero habet magnum fundamentum in D. Thoma q. 1 . cit, de verit. a. . ad s. Be ro. Se reddetur clarior ex diacendis infra circa motivum formale spei is Nempe actus istae piae affectionis moueturae dirigitur delineatione quadam rudi eois
ruta bonorum, quae distinctilix, Se exacti ase
372쪽
postea proponuntur spei per fidem, atque
ad volendum credere nos impellit eorum insinuatio bonorum, quorum promissio impellit ad sperand . in ἰ cuius rei typum ponit ob oculus venuste, docte, ac luculenter, at inque cum succo solidae pietatis P. Didaeus Ruia de Montoya tract. 3. de exord. pra dest. di; .as. se a. a. de 3. exemplo Samaria tanae, & aliorum.
Ex desinitione data, & expositionibus eius deducitur, omnes actus fidei diuinae, sue publieae de communis, siue priuatae s aequomodocumque habitae, esse eiusdem infimae speciei, loquendo Theologice .
omnium est unum.& idem mortuum forma-D ad equatum nempe prima veritas reuelas, aqua habent totam suam perfectione propriam & peculiarem eorum, quatenus sunt assensus fidei. Dicitur autem quate nus'suntasse isus fidei; suo qua ratione a Theolcgo considerantur, quia iam supra innotuit, posisse illos multipliciter inter se differre Iogi Ce, quoad praedicata communia fidei eum aliis actibus, qui non sunt fidei, quod ipsum apparebit Elarius quaest. sem quapropterae fistitio Apostolii de aliae alli adiunctae aciacipiendae sunt de fide secundum eius praedicatum proprium ac peculiare formaliter, quatenus fides diuina est; atque hoc modo exprimunt speciem eius infimam adaequate, ae proinde sunt defintiones legitimae ; maxime vero ea, quae traditur ab Apostolo, ut liquet ex notationibus praemissis circa
Ad s. Motiuum fidei est oeeultissimum . respectu n ostri in testectus,& est manifestius
in suo effectu exprimentaliter nobis noto, ut dictum est quaest. 8. praesertim ad 3. Se
373쪽
est artificio admodum accommodato capacitati humanae, mansio sit an nV. ilia uri fidei per est ectum ei. speciali sinum magis
notum, quam sit ipsum mor AI mi Ccundum se . arte non es h opus C, Contrariam , lationem pro dei initione alaram v rtutii mav me naturalium. O a Cota aut in materialia exprimuntur, quia cliectus moti uisormaIis non potest exponi nisi relate ad illa, eademque sub conceptu spcrandorum
A non apparentium sunt noti itima. Ad a. Rctus piae affectioniς mouetur praesente Dei bonitate, quatenus iundante spem suturorum bonorum, & circa res vi dandas versatur praecise quatenuS opponuntur ζ bus sperandis . omnia igitur opi me com Prehenduntur sub conceptu rerum sperandar niti, quatenus perti nent ad affectionem, de is Ad 3. Saepe contingit, res melitis Sc perinfectius notificari per voces metaphoricasa. quam per proprias, propter obscuritatem in sartim rerum , ix defectum propriarun vocum, coniuncturi: cum clara & facile peria
ceptibili accommodatione ad rem, de qu agitur, ex adiunctis AI iis vocibus secundum propram signi sica tionein usurpatis, atque ita a ibidit i i praesenti, ve liqued e X declaratione particuὶδ Iu Utta, quae data est ex D. Thomaculu. S clarissime perces tibilis. Ad . . Dum fides dicita, Argumentum auraet apparen rium, ex adiuncta particu Ia, nam apparenteum manifeste deprehenditur, Αν - , Iumentum in ora poni in desinitione .. quoad praedicatum facient. s i Gire, sed quoad praedicatum determina iiiis in vilectum, te facientis firmiter adhaerere veri rati ; quod
a udem est prop r tum Argumen et .
374쪽
Utrum habitus fidei sit unus specie iusima
et multi actus fidei sunt practi U-ci, re multi alii sunt specu Ia liui. Nam fides de praeeep tis Ae C cinsiliis Euangel cis
mouet ad exercendos actus praeceptos, & consultos . estque praedita V illos executioni mandandi. Eadem est ratio ae fide amabiIitatis Dei, den. aliis similibus. B contra Fides de Musterio aerinita is, Incarnationis, ine evissentia Dei, Aenitis elusinodi non est de ob ecto, quod ex vi eius cognitionis possit mandari executioni, neque quantum est de se praecise mo- viet ad aliquem actum voluntatis exercenaeum, aut ad exequendum aliquid aliud. Unode posteriores isti actus sunt speculativi, priores vero practici. Oportet autem scognitiones speculati uas procedere ab actu speculativo, &yractieas a practico . Atque ex lenient a Philosophi, aliorumque Commmuni , habitus specultatiuue Him, guttur
specie ab habitu practi eo. Oportet igitur ponere duos ut m nimum habitus fidei specie inter se distinctos.
. Daemones retinent habitum fidei, tumis ea illud Iacobi a. Damones ere ut, in eo σνemisiun - Non autem retinent habitunia
eiusdem speciei cum eo , quem nos habe mus, S ipsi habuere, dum ement in vita.; quia hic habitus est supernaturalis, de ex se ineris sece poxens perducere in vitam aeternηm a ' uale nihil Damonibus inest. H bene
375쪽
Πabent igitur alium habitum fider specie
distinctum a Dostro. 3. Habitu; v rtur distinguitur specie amhab: ti:, qui non est Virtus. DatuT au te π νIiab. t is fidei qui non est virtuS , ne a ii 'ri , cui coni eniat rario virtutis. Nam habitus fidei insormis, se ii separatus a Charitate no est virtii s: Est vero virtus fides formatayseti , quae coexistis Charitati, ut docent caD. Thorriat hac a. a. q. . a. . quam plures
a I l Ergo sides non est unus habitus seiacundum speciem ius mam .R, Quae d tabitu fidei dii urari soIent
sere omnia determinata iam sunt ex dictis huc usque . Nam cXistent a eius, eius demisque infusio, dispositio ad hanc infusione noxequisita ex parte rwstra; quando is fund tui & augeatur; quando, ' qua ratione deperdatur; ad quos actus cius Causa I tas en .rendatur. & in quibus circumstantiis, aliaq, ei uim di constant ex dictis usque ad quae-1 mnem r3. Similiter constat ex dictis usque ad quas . 2 2. Obiectum adaequatum remota huius habitus, prout complectetis formale νει materiale, esse omne occultum &aetu tolliter imperuium rat: oni- iraturali, visioni, aescient e Proximum verbene omne reuelatum a Deo obscure r Rationem tormale
sub qua obiectivam esse reuelationem , se a reuelabi Ihatem diu ibam : intenriona Ie nave A rationem sormalem Gib qua convenae tem obiectis relate ad actus, & per denominationem ab actibus eiusdem habitus, e se credibi Iitatem abso ire formidine . Ia quae ab eadem quaest. et r. Vsque ad praesentem sdictas ait, circa praedicata essentialia , propi iera es actu si fidei, rirduci facile pota fiant in habitu, inliq pro nortionaliter accommodat i, maxietic vero fidei definitio proxia
376쪽
eradita; vix enim aliquid diste fite quoaἀsormam definiendi i qua de causa aliquando
actus. aliquando habitus tu ibi in nostra eκ- positione promiscue positus est. Denique hoc ipsum, quod modo quaeritur, responsionem habet faellem & claram, ex dictis circa motitium sormale. Impossi bile namque enhabitus specie multiplicari, quin multipli
te tui specie realiter, vel saltem ratione obiectum formale motiu im habitus Dictum autem est obiectum formale motivum fidelesse unicum de simplieἱssimum re , Re ratio ne. Ergo habitus fidei est unieus tantum secundum specie insimam. In cuius rei uberiorem confirmationem 3 ideri potest quaest. 3. praesertim ad a. de 3. Ad a. Τam actus, quam habitus naturales spe eulatiui Se practici specie differunt inter se. quia qui practici sunt, habent pro
obiecto sol mali motivo ipsum opus, evequibile vi ipsorum. At qui sunt speeulati v i,
mouentur obiecto no exequibili per ipsos. At actus fidei tam practiei, quam speculati inui habent idem adaequa cum obiectum for male; solumque differunt eae parte obiecti materialis, ex quo nequit resultare diuersitas specifica praeterqua pure logica. quam diuersitate pure logicaminere multis actibus fidei eoncessum nuper fuit in qu . proxime prae edenti.& conuincit ratio obiectiois nis, nihil vero conuin t amplius, ut liquet ex loco cit.quaest. I, Ad a. Nee Daemones, nee Angel; habet
habitum fidei proprie, de stricte talis Ange Ii quidem, quia nullus actus fidei exerceri
potest a Beato, ut liquet ex quaest. a s. Et rustra daretur habitus non redigendus ianctum per totam aeternitatem; nec esset de
377쪽
ita otῆosus, & proprius statusaniseri, atque hominis peregrinanitri Se habitatis.in ten hris . In Daemonibus vero, quia fidis diis
vina proprie talis est ex suo conceptu su pernaturalis, ut Iiquee eκ quaest. as. Vnua quod dicitur, Daemones credere & contre. miscere, aeeipiendum est cum Da Thoma ,δalii sque communiter de fide latissime ae imis proprie sumpta pro assensu inniκΟ tanquamotivo suo sol mali indiciis & argumentis veritatis nostrae Fidei, quatenus ex ratione naturali M partim euperietia assequi ponsurit. Quia vero agnoscunt illa dolentes de magnitudine eorum, & vi inducendi fidem
veru diuinam in alios, propterea Ut notae D. Thomas in praesenti quaest. s. a. a. deterius peccant, quam infideles viatores. Unde Iconiici tur subiectum habitus fidei esse seis Iam substantialem rationalem pure viatrice. Ad r Virtus aliquando sumitur pro ha-ibi tu disponente ad actum bonum M pers cituum eius, eat inest: Aliquamdo vero sumitur pro habitu dispositivo persecti ad optimum. quia igitur liabitus fidei etiam
informis. ae separatrus a Charitate disponit ad actus solam veros,de persecti uos eius cui inest, propterea iuxta priorem usurpationem virtutis, tunc etiam est virtus. At iuxta posteriorem virtutis significatiouem, quae placet. D.Thomae,& est absolute retinendas idem habitus non est virtus, quanao est s iunctus a Charitate. Quiamon habens Chainxi tatem, absolute est indispositus ad optimum, idest,ad vItimum finem.Cceterum i sutroque euentu fides est eadem intrinsece qualitas non Itim specie,sed etia numero. He quod sit, veI ab Iut vel tantum secundum quid virtus sunt denominationes enis tunissaeo '
378쪽
virum si de conceptu aetiis Spei Se. . Charitatis actualis dependena. tia a directione Fidei λ ,
ratione naturali cognoscitoTU Deum esse omnipotentem P De eausa autem' omniprireticognita vv omnipotenti polia test e eipi spes quantumli her magna, tam quoad magni udinem Ebi icti sperati et qu'm quoad firmitatem: ipsius spei Ergo nulla vllius doni diuini spes deis
pendet essentialiter ae determinate adirectione Fidei. Eadem autem videtur esse ratio de Charitate. Τε
a. C um Deus, ut auctor naruralis post plura benefieia libere conserre , ut dictur in qu est. s maxime vero quaest.s de Graistia, poterit proeuldubio eadem etiam pra mittere. Qihd enim impedire potest, quominus promittat agens liberum, su i qtie pisnissime iuris, ouod libere porest & conferreν negare Quod si Deus , ut auctor natua alis promittere potest homi ni potest vetquctδ homo naturarier e rosetere plomissionem diuinam. inta pr missio a praesertim et 'ilina, no i eogneta Promissarmost chvme mea: ei mutilumas dandi. constituatur foris mes rerire racione prcim Morris , per volan. tatem man i festand se aecepturo. si autem Deus e nitus ut promittens min est sum ciens ad er gendam. & terminandam spem homin s propri. talem , nihil ad eam Rissi
379쪽
sderant l. Ergo Deus, praecim ut auctor nais turalis, potest mouere , α term . nare spem nostram proprie talem . linae cumque Catholici per fidem in fuissam credimus Deum aut posse facere , aut etiam promisisse fac enda , possunt similiter Credere Haeretici, & alia Ii fideres per fidem acquisitam & intrinsece naturale ins solumq; est discit men , quoad maiorem , vel mnore
certitudinem . Appetitus autem seque exu git in bona, siue probab liter, siue certo co gnita . Atque hoc ut minimum videtur euiis dens , si idem obiectum formale voluntatis ab uno cognoscatur per cognitionem taniatum probabilem , S ab alio per cogn tione euidenti m ; ab utroque appeti posse idem sobiectum formale, atque adeo per actus ei undem speciei. Certitudo namque & inceristitudo, ut variare vaIeant intensionem, aut praedicatum aliquod accidentaIe actus voluis alis; variare tamen nequaquam possunt soris
malitatem obiecti; siquidem eadem utrique sui, sit ..Ergo eoncipi possunt dependentera fide naturali re pure humana, actus spei de Cliaritatis eiusdem Infimae spe et ei, ex parte obiecti, & motivi formalis, cum ij s.cui coniscipi possunt dependenter a fide infusa &suis pernaturali : quandoquidem Infidelis potest credere ob auctoritatem hominis fidelis , quaecumque is eredit propter auctoritatem
4. Deus, ut auctor naturalis, praeditus est tanta bonitate tum ab lota , tum relativa rsiue tum resuectu su i, tu m respectu aliorum quanta praeci itus est , ut auctor supernatur iis . Qua su hvitalibet radione inest, te eo Inoscitur inesse bonitat simplieiter infinita. rgo Deus ut auctor naturalis mouere pna
380쪽
actus voIuntatis,atque potest mouere ve au ctor super turatu; . Innotescit autem per rationem naturalem, de fidem humanam, ut
s. Actus misericordiae exerciti erga pauperem verum, dc euidenter cognitum vi ta Iem, cte exerciti erga pauperem tantum exi.ctimatum aut verum,sed cognitum ut talem
silum probabiliter; sunt eiusde infimae spe inciei Se per lectionis aequalis. Ergo actus etiadilectionis exerciti circa Deum verum auctorem supernaturalem erunt eiusdem spe. Ciei, siue certo praecognitus sit vitalis, ii uestantum probabiliter. Ratio autem naturam Iis, ct fides pure humana possunt cognosce-xe probabiliter Deum , ut auctorem superunaturalem secundum omnia praedicata, se
cundum quae eundem vζ talem certo cognosuit fides diuina. ' . . :
in obiect um quod est materiaIe reseectu Cogn tronis s potest esse formale respectio act us voluntatis directi per illam , ut paten in d1Iectione naturiat Dei propter seAlepe denter a cognitione Dei habita ex creaturis. Cognitio autem credentis Deum ν ve omnipotentem, vel ut promittentem saue ut vhimum finem iupernaturalem. aut sinvita quavis ratione per fidem infusam, sesam differt ex parte obiecti sermalis p a cogniatione haeretici, &euiusvis infideli id ipsum Eredentis perfidem aequintam, S pure humanam. audito fideli. Ergo per utramlibenaeognitionem προρ dirigi possune actus vis. Iuniatis terminati ad Deum, et omnipotentes νt promittentem. ut vhimum finem supernaturalem, fie suis quanis alia ratione, Idque formaIi ter ratione sui. Ergo per utramlibet Cognitionem dFrigi possunt iide omnes actus