Quaestiones De Gratia, De Iustificatione Impij. De virtutibus theologicis. De virtute Iustitiae. Et De incarnatione Verbi diuini. Ex praelectionibus R.P. Martini de Esparza Artieda Societatis iesu ... Disputandae ab Eusebio comite Truchses S.R.l. dap

발행: 1655년

분량: 564페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

71쪽

Quaestio VII, 13

oportet habere , quaeque est de conceptuaAus Theologici . Unde non credit eos ar et Culos ,, sicut credebat , cum esset Fi- ,. delis ἱ sed longe aliter, nempe innixus mo- . tiuo aliquo creato, saltem partialiter, cum vilipendici motivi increati. Ad a. Non est de ratione Virtutis moralis, ut praeferat suum motivum emteris OmnibuS , utcumque occurrentibus in contrarium . Suffcit enim, si illud praeserat moti- . uo, quod hic de nunc impellit in contrariuPraescindendo a coeteris tam formaliter, qua aequivalenter. Praelatio aute respectu unius motivi tantiam,componi facile potest cum Postpositione alterius motiui in cotrarium, sicut praelatio testimonij exhibiti ab homine Probo, prae testimonio hominis improbi, componitur cum postpositione eiusdem , respectu testimonii exhibiti a magis probo. At est diuersa , imo contraria prorsus ratio de Virtute Theologica ob persectionem prae- Iatiuam peculiarem ipsius, fundatam in dignitaxe obiecti infiniti, in quod fertur. Qu*xe licet sit eadem libertas quoad exercitiurespectu actuum utriusque generis ; non tamen est eadem , nec tenet paritas , quoad specificationem. Ad 3. Dilectio Dei , qualis proponitur in obiectione, non est ita perfecta, ut excedat Iimites viresqu e naturae, & ut siit propriaci, virtutis amicitiae hominis erga Deum ; climsimilis dilectio nec propria est e possit amici tiae hominis ad hominem , de cuius videlia

Cet otione est , ut opponatur omnibus grauiter offendentibus amieum. Quae ratio, canon militet aduersus ea,quae sunt leuiter tam tum ostensiua amici, patet paritatem addu

ctam esse nulIam . Videantur, quae dicta sunt quaestiraeced.ad 3. & vota quaest. . pro P

si a tionet

72쪽

. De ineomp.actus cum actu;

eione in hunc scopum communi tribus V his tutibus Theologicis . Ex ijs locis constat

actus non praeferentes Deum super omnia , grauiter utcumq; contraria, esse admodum imperfectos, nec ad ordinem supernatura. Iem pertinere . . Certe non est actus Charitatis, & amicitiae, qui cum actuali inimicitia componitur, neque obsequia captivantis In intellectum, qui cum eiusdem rebellione coniungitur ; nec spei in Deo firmiter collocatae , qui compatitur secum desperat.OIIemis de eodem . Quapropter actus, qui reputantur Τhe Iogici a P. Ripalda, sunt potitis moderatio. nes quaedam inimicitiae, in fides tatis , Aed sperati nis, de quo minus ferantur in Deum Rpp retando ipsum super omnia sἰmpliciter Contraria, ad quodi :pse mouet, quodque Praecise exigit quantum est de se, nee e sse est ut impediantur motivo aliquo Creato, quod immisceatur ac praeponatu r mplici re , vel explicite, motioni, seu auctoritatis, seu ho-nitatis diuinae, qu o indieant apertε testimonia quaedam Augustini& Bernardi, quae Proinde Don recte adducit pro se idem Ripalda, cum potius ei aduersentur. Eiusmodi

autem ad m. xtio, ac praepositio motivi ereati, auseri rationem actus Theologici, ut patet ex dictis supra, nec non rarionem actus su-Pel naturalis, ut liquet ex conceptu excel- entis perfect Onis . quam supernaturaliter te cum Importat iuxta communem eius vocis

usum apud Theologos . .' . piscursus P. Ripaldae laborat dupli.

Ei falla suppositione . Altera est, posse ne gari a II quam Dei reuela tonem sufficienter propositam, quin negetur esse verum aliquid Deo reuelatum ; Cuni omnis Dei reuelatio sit per seiptam reuelativa sui; ideoque

negata

73쪽

- Quaestio VIII.

negata qualibet Dei revelatione, eo ipti negetur esse verum aliquid re ipsa re uesati. a Deo. Altera est, posse admitti aliquid esse reuelatum a Deo, simulque negari id es

verum: esim sit per se notum, omne reuelatum a Deo esse verum ι idest Deum nec mendacem esse posse, nec insipientem. Naeduae nostrae contrariae suppositiones , innotescent clariΚs in decursu .

QVAESTIO VIII.

Vtrum ad infusionem Virtutum Theologicarum requiratur e Rnatu. a rei, aliqua dispositio p

Natura rei , 1. Quia Christo Domino infusae fuere , ct infunduntur paruulis ini Bapistisino Virtutes istae absque - ω ,, ulla prquia dispositione.Ergo haec no: est requisita: ex natura rei, negexii,itur intrinsece per eos habitus . a. Virtutes TheoIogicae , iam lemel hahitae conseruantur ulteritis ac permanendnon permanente vll eiusmodi disposit one. Dispositio autem non necessaria ad conserinuationem rer, nec ad primam eius existentia necessaria esse potest perie , & ex natur

eiusdem secundum se . 3. Auxilia actualia Gratiae, quae sunt minus persecta; ideoque minus habentia do ni gratuiti ae proprij largitatis diuinae,conferuntur absque praeuia ulla dispositione, fiunt in nobis sine nobis, uvdactum est q-

74쪽

ss De necessitate disposit.

de Grat. Ergo a sortiori habitus Τheola ei conseruntur per se, & ex sua natura pure gratuito , ct absque ulla praeuia dispontione ex parte nostra .

4. Gratia sanctificans ex sua natura est Prima radix uniuersalis totius ordinis su-Pernaturalis . Ergo nihil supernaturale praesupponitur ad ipsam per se; sed tantum Per accidens ratione peccati; quod oportet prius retractare . Nequit autem esse nece saria dispositio ad infusionem Virtutum, finon est necessaria ad infusionem Gratiae sanctifican tis; quia haec illos trahit secum ne cessari o. s. Ad infusionem Virtutum Τheologiea rum, non possunt habere rationem dispositionis praeuiae, actus pertinentes ad easdem Virtutes, neque actus pertinentes ad virtutes ἰaIias . Non' priores, quia non potest praesupponi ex natura rei effectus aliquis ad causam, a qua determinate dependet ex sua natura, uti dependet actuS cuiusque is Virtutis ab eadem Virtutes & praeterea in Sacramento infunditur habitus Charitatis, etiam non praehabenti areum Charitatis. Neque etiam posteriores, quia actus aliartyVirtutum impertinenter se habent ad Uiri tes Τheologicas . Q vid enim consert ad obtinendum habitum Fidei , esse abstinentem, aut fortem p Non plus profecto, quam esse album, aut dulce ad concipiendunti, ignem as. Dispositio ex natura rei requisita ad

inducenaam. aliquam formam connectitur intrinsece cum existentia eiusdem , formae , Δἴ consequenter eius inductio non habet amplius rationem gratiae moraliter distinctae ab existentia ipsius dispositionis . Nihil autem praestari potest ex Parte

75쪽

Parte nostra, ratione cuius debeantur Viris tutes Theologicae; utpote quibus intimes familiariter, ac amicabiliter coniugimur cuDeo, quae tanta coniunctio cum ipso, num potest non esse grariosa, ω Ιiberalis e X par- .ve eius, postquamcumque cuiuslibet generis diligentiam & praeparationem ex Pax te nostra . Excedit nimirum infinito ir te ruaIIo dignitatem Ouinium operum nostrorum antecedentium ad talem,& tatam dignati nUm Dei.

. Dispositio ad formam influit essicienter in ipsam saltem partialiter. Q a quod

nullatenus influit in formam inducendam, nulla ratione ad inductionem eius utile aut necessarium est. Virtutes autem Theologicae infunduntur a Deo, non vero acqui-Tuntur a nobis: nec obtinentur Actia late 'nostra; sed largitate diuina. Id quod semel ac iterum significat clare Concit. Tr id. ses G. Ergo ad infusiouem Virtutum T Eeologicarum non requiritur dispositis ex pa re nostra , per se , & iuxta naturam Ipsarum.

R. Certum est necessariam esse aliquam dispositionem ex parte hominis, saItem respectu Gratiae sanctificantis: atque adeo respectu habitus Chaeitatis, qui est indistinismus, ve I Certe inseparabilis ab illa. Id quo a definit sepe Cone. Trid. sessi. illa s. in De cxeto de Iustificatione c. s. s & , & coII1 gitur ex illo Zachariae I. c.uertimini ad me,

in ego conuertar ad Non nec no ex Apocal.

Ego 'o ad ostiam . p uiso . Si quis aperueris

mihi ianuam,intrabo ad ιIIum In quibus clam P rspicitur , conuersionem nostra ad Ueu F. apertionem cordis nostri, esse duposItionemde facto, ut Deus ad nos conuert tur,& int ev d c nostrum Dicitux aute*

76쪽

s8 De necessit. disposit: i

conuerti, Se intrare, non per infusionem auxiliorum actualium Gratiae t quae videlicet, praecesserint necesse est ante nostram Conuersionem, praeparationem; sed dum infundendo habitus Virtutum Theologicarum, nos sibi,& se nobis coniungit, ac per- manenter inhabitat in animo nostro . Lieet autem ista unio atque inhabitatio tune simpliciter ac perfecte fiat, eum infunditur C naritas. & sanctis catio: eadem nihil mi nus Inchoatur, cu infunditur habitus Fidei, M promouetur, cu infunditur habitus Spei ide5que ad infusionem istorum habituum requiritur non minus, licet requiratur iniis nor , seu minus persecta dispositio', quam ad infusionem Cnaritatis. Sic enim inchoata conuersione nostra d Deum per dispositionem minus perseetam. inchoatur conis uersio Dei ad nos per formas permanentes minus perfectas . Sicut eompleta nostra

conuersione per dispositionem persectam

completur conuersio Dei' ad 'nos per foris mam emanentem perfectissimam .

Ista necessitate dispositionis, non solum ad habitu Charitatjs; sed etia ad habitu Fidei, α Spei,indicat haud quaqua obscure Cone.

Τrid. Ioc. cit.du definita necessitate dispositionis cap s. mox in principio eap. .ad iugit, hane disposi rionem consequi iusti fieatrone ipsa per voluntaria susceptione Gratia, Mdi norum . Vbi dona superaddita Gratias susit Virtutes Therilogieae, ut colligitur indidem p 'st medium capitis exponendo renim distinctius, quid aeeipiatur in iustifi- lcatione eum remissione peccatorsi , adiicite M. Hae omnia μοι infusa aec pia Ddem, spem, 'in Chaνitatem . Horum igitur trium don rum susceptio est Homini peraeque voIu ita- Iriar voluntaria vero nonnisi dependentes 4 ν

77쪽

dispositIone voluntarie, & Iibere ad omnes

illos antecedenter concepta.

. Dubitatur ia, an ea necessitas dispositionis, ad infusionem istorum trium habituum, oriatur ex sola: voluntate diuina statuente Pro Iibito non conferre eos habitus, nisi Praeeunte ilIa dispositione, cum potuisset aeque Coimaturali er velIe infusionem eoru absque illa; an verδ fundetur in ipsa earum virtutum natura , ideoque dispositio requiratur ex natura rei 3 Probabilior omnino videtur sententia affirmans, sententia Suarii, AIuar. Medin.& aliorum cum D.

habetur haec eius conclusionis ratio. Ad receptionem cuiusque formae in subiecto 1 equi; itur ex natura rei,dispositio propor tionata tali formae & subiecto, ut patet eκ inductione omnium formarum naturalium. Ergo etiam ad receptionem formarum su-Pernaturialum. est necessaria ex natura rei, dispositio similiter proportionata. Cum emgo nomo sit liberi Arbitrii , de formae istae

Virtutum ΤheoIogicarum sint supernatu rates Sc perfecte unitiuae hominis cum Deo Vnaquaeque in proprio genere, ac destinatae ad actus reciprocae communicationis fami- Ilaxis inter Deum & haminem; necessaria o Consequenter erit ex natura rei ad illarum Infusionem dispositio in primislibera, deinde supernaturalis , ac demum inchoans

eiusmodi unionem cum Deo.

Confirmatur primo. Quia homo per istas Virtutes mutat statum , ut habetur ex Triden tino loe.cit. dum dieitur: De in aeti si fidelis, in de inimus, seu non am cos micus Dei . At connaturaIe homini est, venon mutet statum, nisi dependenter a suo

Lonsensu de libera dispositione; ad hoc ni-

78쪽

so De incompia Rus cum adhu

citea diuersa obiecta materialia . 3. Ex eodem Ripalda . Perfectio 'actus Theologici non consistit in indivisibiIi: sed potest esse maior te minor. Possibilis namque est dilectio Dei super omnia tam leuiter, quam grauiter contraria , qualis est dilectio Patriae, de euit dilectio Christi, necnon Beatae Uirginis in Via r sed est possibilis nihilominus alia minor dilectio Dei super omnia grauiter tantum contraria, qualis est ordinaria dilectio viatorum. Ergo possibilis dicenda fimiliter est alia dilectio adhuc minor praeferens Deum solum omnibus grauissi MContrariis , aut facile vitabilibus ; quin praeferat omnibus, utcumque grauiter Contrariss ; quaeque proinde componi possit eum actu viiij contrarii, peccaminoso quidem grauiter, sed non omnium grauissi , aut non ita facile vitabili. Eadem est proportionaliter ratio de Fide, & Spe . . Ex eodem Ripalda admodum oper se disputanti. Fieri potest. vi negans aliquam reuelationem diuinam sussicienter sibi pro- ositam , e sie reuela tionem propriam Dei,

mul admittat, ac firm ter consentiat, omne ἄeuelatum a Deo esse verum. Ergo fieri potest, ut quis sit fidelis circa aliquid.& infidelis circa aliqu id aliud . Patet conseque tia, quia actus, quo creditur omne reuelatua Deo esse verum est actus Fidei; si quidem tenemur ad id credendum: actus vero, quo negatur esse reuelationam Dei, quae reipsa est reuelatio Dei, & sussicienter proponitur ut talis, certissime est actus Infidelitatis; ρmo est radix totius Infidelitatis . Probatur antecedens quia Haeretici omnes vel pleriisque , credunt omne, quod est reuelatum a

Deo, este verum, neque Deum posse reuel re aliquid falsum. Solum ergo negant ea

79쪽

reuelatIonem Dei, quae reipsa est reuelatici Dei; & ideo sunt haeretici, quia sussicienter sibi propositam ut talem, nolunt,ut talem sadmittere. Ergo sunt compossibiles in eodem ille dissensus , &assensus ; Et praeterea nulla potest assignari ratio repugnantiae co- iunctionis eorum actuum in eodem InteI- lectu. R. ciuilibet actus Virtutis TheoIogie.

Praefert Deum, quatenus mouentem ad eu dem actum , coeteris omnibus Occurrentihus in contrarium ι idque est de conceptu essentiali actus Theologici, ut liquet ex Postponit vero Deum sub eadem ratione alicui occurrenti in contrarium

quilibet actus viiij oppositi. Nullus enim actus viiij oppositi Virtuti Theologicae elici Potest , quin eliciens illum adhaereat de facto magis mortuo alicui creato , quam diuino mouenti in contrarium. Deserit enim ac ςontςmnit diuinum,ut sequatur creatum.

Actus autem praeferens & postponens idem respectu eiusdem sub eadem ratione sunt inuicem omnino incompossibiles. Impossibile siquidem est, idem velle, & nolle simul sub eadem ratione; amplecti, re rei j cere ὁ .fraeponere & postponere . Quod in re praeisenti eo est manifestius ; quia actui Theolois

fico est ementiale , ut praeponat Deum reisus omnibus creatis grauiter ipsi aduersantatibus, absque ulla exceptione sormali aut vii tuali moxi uorum , dissicultatum, circumastantiarum. Qui enim hoc modo non praeponit Deum rebus creatis , siue quoad Intellectum, siue quoad voluntatem , non est

bene ordinatus respectu sui ultimi finis , vepatet, siue quoad intellectum , siue quoad

voluntatem. Ergo quaelibet exceptio In

80쪽

ya Dei neomp.actus eum actur

partic9 Iaris, tacta per actum vitii oppositi

res pectu cuiusuis obiecti materialis opponi- vir contradictorie ex parte obiecti, cuicumque actui virtutis Τheologicae circa motivum , iub quo tale Obiectum materiale Comprehenditur. Ergo neque circa identis Q .ςἀum ma eriale, neque circa diuersa obiecta materialia , possunt in eodem Intel in lectu, aut Ioluntate componi inuicem actus Vartutis Theologicae, & vitii oppositis uuae est 1ententia D. Thomae , aliorumque Coni- s. a. a. q. s. a. 3. aduersus Durandum sabiolute contradicentem de aduersus Card. ae Lugo, ac Ripaldam distinguentes, quoad noc inter actus Theologicos perfectos,&erfectos, seu minus perfectos, ut dice tur ad 3.

- Q 'egat unum articulum Fidei

tussicienter sibi propositum, no potest simul credere aliquem alium articulum Fide Τheologicastu e Catholica & supernaturali: uiuae ipso contemnit auctoritatem diuinam Prae aliquo motivo creato, nec potest illi sena et ata contemptae adhaerere simul absque formidine , aut eius aliquod testimonium, praeferre omnibus ali)s occurrentibus in Contrarium in ulla materia . Si enim ea, quae

in contrarium occurrunt circa articulum negatum, occurrerent in coeteris , quoS ad-m iit, eos quoque negaret ex vi praesentis dispositionis animi su: . Paret autem ex dictis supra eas duas conditiones esse de ratione Fidei Theologicae & salutaris. Quare

haereticus formalis eos articulos, quo S ad mittit, ideo admittit quia consonant, aut Non usque adeo repugnant rationibus suis apparentibus, aut appetitionibus suis vitio is sis. Certe non admittit cum ea reuerentia& aestimatione auctoritatis diuinaes quam oportet

SEARCH

MENU NAVIGATION