장음표시 사용
91쪽
hoe est quoad omne & solam persectionε
secundum quam subsunt electioni,& liberae determinationi Arbitrij nostri atque ideo
secundum totam , ct solam perfectionem suam physicam,& bonitatem moralem, etiasupernaturalem datque ut Sic non connectuntur ex natura rei cum infusione habi- tuum, nec eam inserunt necessario ; qui donum Gratiae, ac permanentis coniunctio
nis & communicati Θnis familiaris Dei re pectu nostri, excedit omnem praeparatione humanam. Imo & in creatis, quod aliquis, quantum est ex se, adhibeat eonsensum, de praeparet animum familiaritati alterius incundae , siti Ilam illi alteri necessitatem aut obligationem imponit , ut & ipse consentiat, atque ineat amicitiam. Cceteri in si se- eundo i)dem actus considerentur,quatenus veniunt a Deo mouente nos per illustrationes & inspirationes suas ad eandem cu ipso mutuam coni unctionem permanentem, eamque offerente,& intendente quanthmis
est ex se, emeaeitet 1 conflectuntur procu Idubio ex natura rei, imo &essentiali ter cis infusione habituum, eamque inferunt in fallibiliter: quia intentio Dei frustrari non potest, nec esse nugatoria eius aut oblatios
aut persuasio. Confer utitur autem eo modo aux Ilia acie tu alia Grati aes quibus animus hominis p r paratur ac disponitur a Deo . Conseiatuntur enim a Deo, dante Hominibus potestatem Filios Dei fieri ut habetur in Euangelio Ioannis; atque ideo offerente filiati
nem suam;&vt monet Apostolus, Aeeedentem ad Deum oportet eredere τ' quia est, in quirenubu1 se remunerator sit. Quod tamen nooporteret, nec possibile esset credere , nisi
Deus primos nostros conatus inquirendi i pis
92쪽
sum, cte ad ipsum accedendi, hoe est, praeparationem,& dispositionem animi nostri, respectu familiatis cum ipso coniunctionis. - Praeveniret mouendo cor nostrum proposia tione δέ exhibitione sui, quatenus prompti ac parati ad remunerandia eande nostra inquisitione de praeparatione muneribu S, quae vccipieta super surpost auxilia actualia, quibus iam praeuenerat accedentes,& inquireres; id est is remunerandum eam inquisitionem. Sc dispositionem stabili & permanenti coniunctiones sua nobiscum, Ze nostra eunt; ipso, quod fit per in fu ione habituit Theologicorum L Hi nimirum solii accipiendi suis Persunt ex ea suppositione, i demque sunt rem uiae ratio propria animi nostri,quatenus prompta, ac dispositi ad eam mutuam conisa unctionem permanentem.
Quare actus, quibus sic disponimur,licet spectata eorum perlactione tam physica quam morali; tam supernaturali, quam prae- scindenti naturali At supereaturalis no sint meritorii nisi de congruo infusionis' habi tuum, nee eam raddant infallibiliter futuram; sed tantum proxime possibilem , Sept ob bittier futuram: tamen quatenus de- p ndent a moriois Dei propo,eniisse , v v iremuneratorem,&suam coniunc ionis ha- ibit valis inu tuae in t en tionem x. haberi e Conne et ionem intrinsecam intentionale, penitus insallibilem cum eadem habituuna. i n&Sione . inia vero connaturale est aetibusncistris dispositi uis supernaturalibus,,νtas ut Idependenter a tali motione Dei, proptereri ab sesutc dicendum est illos intrinsece ,. Maere natura rei connecti zum in susione e
Ad . Conceditur propter illam meto Tit3tem Conei'. &propter rationem red- decidam
93쪽
dendam quaes . u. actus istos dispost uos
nullatenus influere efficienter ad habitus Τheologicos; sed negatur, nullam superesse praeterea rationem utili tatis, &necessitatis, ob quam iIli ad istos praemittantur. Quia li-Cet ad formam pure physicam , non possea habere rationem dispositionis , quod non habet virtutem influendi saltem partialiis ter in illam; tamen respectu formae propriae subiecti rationalis, ordinatae ex sua natura ad mutuam coniunctionem intentionalem. Mamicabilems omninis potest habere ramtionem proprijssimae dis positionis consensus praeuius ex parte patientis, & inchoatio imperfecta perfectae, ac permanentis illius eoniunctionisi de cius videricet ratione est, ut si t voluntaria ex utraque parte, uti expositum est superius.
Vtrum aetiis disponentes ad in iis
nem virturum Τheologicarum procedant essicienter
Quia non repugnat in gene-V D, re mutua prioritas inter duasentitates, quod communiter suadetur in physica efficaciis ter variis exemplis rerunis mutuo se praecedentium a Ergo non repuae gnat eadem mutua prioritas inter actum
disponentem ad habitum, & ipsum habitum; ita ut actus quatenus disponens, seu
94쪽
eon sentiens unioni eum Deo,praeeedat tha hilum,quatenus unitiuum Dei cum hominet Nabitus vero, quatenus habens talem determinate activi tat em & vim eommunicatiuam sui,& quatenus capax est adiuuare spotentiam rationalem praecedat, essici at q. metiim,ut attingentem tale determinate Obiectum proprium eius habitu u& ut hahentem talem determinath pei sectionem a ceptam ab eadem potentia, de eius comm principiis . Consequentia tenet, quia admissa mutua prioritate in generes nulla superest in reprae sputi dissicultas speciatis. a. Actus pracepti istarum virtutum re-ηniruntur ad ipsarum,maxime ver3Gharit iis, conseruationem ;& nihilomihus pro cedunt eficienter ab habitibus actus deis seruientes ad conseruationem,ut dictum est
quaest 6 ad 3 . Ergo phocedunt similiter ab ijsdem, qui des eruiunt ad primam trisuo
Actus Charitatis clisponen ad Gratia Onctifieantem meretur de Condigno primam gloriam, ut docet D. Τh. & colligitur magno cum fundamento ex Concit. Triddissi. cap. 8. de Iustis. Ergo procedit rex Gratia & Charitate, ad quam disponit.Pated
Consequentia, quia actus non proceden S eκ ratia & Charitate, quae est tamen Glariae, nequit esse meritorius Gloriar de condignoia Eursus idem actus mereretur de condigno Gratiam, ad quam disponit, si non procede-set ab ipsa essicienter; idedque non pra supponeret eandem Gratiam,iam gratis datam. Qina procederet ab homine non in iamico Dei, ut pote habente in se pro eodem instanti reaIi Gratiam iustificantem, nec illi deessiet ulla alia conditio,requisita ad meriatum de condignotaequela autem est manipe-
95쪽
eontra Tridentinum ibidem . Demurris
communiter admittitur, nec videtur negari posse mutua prioritas inter merita Christi, & Maternitatem B. Viginis, aliaque Similia. Ergo admitti similiter potest ac deinbet mutua priora ias inter habitus& eorum dispositiones, cum nulla Sit aduersus leam sdissicultas specialis. . Potest Deus, ut arguit Ripalda, de potentia absoluta, seu prouidentia extraordinalia, prie definire e mea citer existentiam sactus disponentis per decretum disiunctiuu. Circa eius principia, volendo scilicet, ut fiat ependenters vel ab habitu , ad quem di ponit, vel a solis auxilijs actualibus , vel ab
auxilio extrinseco . Praeviso vero actus ut
absolute futuro, in eo decrero , potest postea intuitu eius dare determinat E per aliud decretum ipsum habitum , qui est principi ueactris coeteris praestantius ac proinde Capax scuius electi ac determinatio habeat rationem praemii. In hunc igitur modum est absolute possibile, ut dispositio procedati essio cienter ab habitu, ad quem disponit. s. In pluribus locis Scripturae docemur, prius nos diligi a Deo, quam ipsum diligamus ; non posse Deum diligi, nisi ab habente iam in se Deum; & dilectionem Dei fieri noposse , nisi per infusionem Spiritus sancti.
Diligit autem nos Deus per actum , quo infundit nobis Gratiam & irtutes: Habetur a nobis per easdem: Et infusio Spiritus san C: i est indistincta ab infusione eiusdem Gra aliae & donorum . Ergo existentia Gratiae sanctificantis , 8c reliquorum habituum supernaturalium est prior quam dilectio nostra erga Deum, qua disponimur ad rece tionem eorum; eademque est ratio de dispositione ad quemlibet alium habitum s
96쪽
pernaturalem . Ergo omnis talis dispositivprocedit ab habitu , ad quem disponit. R. Actus disponentes ad infusionem Vim tutum Theologicarum elicititur libere; quia
non sunt dispositiones pure physicae ; sed
morales ; Non autem elicerentur liberes nIrocederent eficienter ab ijsdem Virtutius . Quia in primis virtutes illae non possent componi cum defectu dispositionis actinfusionem ipsarum : deinde essent priores natura simplicieter & proprie, quam iidem
actus; et quidem ut determinatae ad existen dum pro illo ipso instanti, pro quo exemericrationem causae essicientis respectu tali unia, actuum; quia sipponitur non prae litisi pro aliquo priori instanti reali. Quod autem est incompossibile eum omissione alicuIus Ωctus, simulque est prius natura simpliciter, G proprie, quam idem actus , non relinquieullam hibertatem respectu ipsius. Quaa pD-sito tali comprincipio talit ex determinato Pro priori natu ae , non datur in voιucitate potestas ad omissionem neque in sensu diuiso, neque in sensu composito. Siquidemus neque potest omissionem compone ne cum tali comprincipio ν neque por est eandem, diuidere ab eodem eom principio , quod vI delicet presupponitur iam exisses pro priori naturae ideoque iam non potest abi jci, re impediri quominus existat , quod tamen eget nec effarium, ut posset omissio ponia parte rei diuisa a tali comprincipio . Ergo actus disponentes ad infusionem Uirtutum Τheologicarum non essent liberi, de mora-Ies, si procederent em cienter ab illis i ae proinde non haberent rationem dispositionis proprie talis. Ergo absolute repugnat, ut ab illis efficienter procedat.
Accedit suffragium D. Thome, semel atque
97쪽
iterum ab eo repetitum ; sed omnium cis
Tissime L. a. q. Io9. a. s. Duplex, ait, ese praepa rasis Voluntatis humanae ad bonum . Vna quodem, ua pracparatur ad bene operanaxm: ad Deo fruendum : Eι tatis praeparatιo volun-
ratis non potest steri, De habι tu ala Gratia Gono, quod sit printlpium operis meritorii, υι d. ctum est . Alio modo potest intelogi praepara . sis Doluntatis humana ad consequιndum usum Grasia habitualis donum . Ad hoc autem qiaod rapare se homo ad susceptionem huius dona, non oporteι praesupponere aliquod aliud donum habituale in anima et Musa sic procederetur trein itum, sed oportet praesupponere aliquod -κi oum gratuitam Dei interius animam momuentis , scilicet inspirantia bonum propositum . Ubi patet sermonem esse de praeparatione lassicienti ad susceptionem Gratiar habitualis & Charitatis ; atque adeo de dispositione etiam ultima. Patet quoque absuidum. deduci de processu in infinitum , quod ne umbram quidem dissicultatis haberet, ad inissa mutua prioritate inter dispositioii em& formam, ad quam disponit, & processione dispositionis ab eadem forma I seu non supposito taliquam certo, dispositionem nori posse esse effectum formae, ad quam est di Positio . Idem docet non obscure ibidem.
q. 112 art. a. Sc perspicue l. p. q. a. a. a. ad 3.
habeturque manifesta eiusdem sententiae tanquam indubitatae suppositio 3. p.q 89. R. . ad a. Accedit eum, qui libet e disponitur ad
obtinendum ac impetrandum aliqv d de pendenter a sita dispositione non debere spartim esse praeuentum, partim non praeue tum ea ie,ad quam disponitur. Inde enim a
fieret, illum debere esse sollicitum sub una consideratione, ta sub alia non debere esset selli
98쪽
ΩIlieitum, de adhibenda dispositione pro
assecutione rei, quam intendit. Nam qui praehabet rem in se intrinsece, nec debet, nec potest esse amplius sollicitus de praesta-do aliquo opere, adhibendaque diligentiata
pro eius con Cutione . Debet vero, &potest esse adhuc sollicitus, qui nondum habet rem , quam sua interest habere. Et So admissa mutua prioritate inter dispositionem,le habitum, ad quem disponit, sequuntur coint radictoria. Id quod clari iis perspicietur, si ponatur adeste cognitiones proportiona Ies, quoad mutuam prioritatem illis duobus obiectis; ita ut pro priori naturae ad actum dispositiuum adiit eognitio de habitu iam sprete existente sub una formalitate, simulque adsit alia cognitio de eodem nondum habito sub alia formalitate. Apparebit enim clare consideranti, unam ex illis cognitioni bus impediri ab altera , quo mi talis solliciter ad opus dispositiuum ; alteram vero quominus quietet animum, re securum reddat Quentus per se optabilis . Ob haec igitur Se
similia repugnat actus disponentes ad Infit sonem Virtutum Τheologicarum, efficienter ab ijsdem procedere , eum mutua reali prioritate naturae inter utrosque .
Ad r. Falsum in primis est possibilem esse
mutuam aliquam prioritatem physicam inter duas aliquas entitates secundum se consideratas. Verum de hoc dictum sufficienter est in Philosophia, ubi explicata sunt sine mutua prioritate exempla de vento defenestia : de rotis currus; alijsque piu modi reeulis. Atque ibidem animaduersurr afuit, causas physice efficientes earumque effectus, non agere, aut procedere , ac praecedere secudum Logicas formalitatum prae-
99쪽
effectuum,quam causarum, prout senta parite rei. Sed transeat pro nunc possibilem esse , ac dari mutuam eiusmodi prioritatem inter cautas & effectus necessarios existente tertia alia causa, quae determinet, ac disponat mutuas eorum actiones fac prioritates.
Hoc enim transmisso neganda nihilomin ligest talis mutua prioritas, ubi Riderum extremum est actus liber r alterum vero aliquid
Connexum cum eodem actu, ex sua natura.
simulque inimpedibile per omissionem actus. ex suppositione , quod praecedat eundemias actum . Quara Ilinc sequitur eum actum 1i- herum non esse, simulque sequitur eundem esse Iiberum; quia idem principium est consequens ad actum, &impedibile per eius omissionem, quae sunt repugnantia. Ad a. Constat ex dictis quaest. illa s. Liabertatem ad actus istarum virtutum, quatenus necessarios ad conseruationem earur
Constitui per eκistentiam talium Uirtutum pro inflanti reali immediate praecedenti ad instans, pro quo primit m existere debet actus necessarius ad consseruationem Habitus . Id quod in praesenti locum non habet, quia agitur de instanti, pro quo primum ex istietam habitus, quam actus ; ideoque habitus si praecederet natura actum, praecederet ut iam determinatus ad illud ipsum instans reale, pro quo actus eliciendus est libere , quod ostensium est repugnare. Nulla igitur est
Ad 3. Plena eorum expositio, quae tanguntur in obiectione, pertinet ad quaesti innes demerito. Quare breuiter respondetur ad primum : Disponentem se ad Gratiae per actum Charitatis, mereri de condigno pr:mam Gloriam condignitate merentis; nocivoro condigni te propria & speciali actus
100쪽
memorii. Nempe dispositus ad iustisseat;
nemper actum dispositiuum meretur de oongruo Gratiam sanctificantem , & primam Cloriam, atque obtenta Gratia, eo ipso adisiungitur illi merito actus , condignitas personae ad Gloriam . Costerum actus dispositiuus non habet specialem aliam condignitatem adaequa te vel inadaequale distinctam, ratione cuius debeatur de condigno aliquid ultra id,quod debetur dignitati personae secundum se, uti accidit in , actibus eiiciti ab homine iusto, ut iusto; ideoque concomitaninter bim & materialiter dici potest meri-eorius de codigno primae Gloriae . Nec enim persona merens per actum, formali ter quatenus merens s habet condignitatem Se ius ad primam Gloriam ; sed quatenus iam ha bens unum terminum sui meriti de congruo, nempe Gratiam , ex ea habet condignitatem&ius ad alterum terminum eiusdem oactus meritorij, nempe ad primam Gloriam. Iam ad meritum de condigno per se & proprie tale, non lassicit no inimicitia seu praecisio ab amicitia Se inimicitia cum Deo, Quia neeessaria insuper est positiva antecessio Gratiae habitualis, utque haec operi impen datur , atque in illud influat realiter. Denique desideratur in primis similitudo antecessionis in utroque extremo illius comparationis , quia merita non sunt priora prae-m ijs temporis antecedentis, ut maternitate Ee similibus, immediate per suam entitatem, sed solum ut praemissa Se acceptata a Deo ;chin tamen dispositio habitum , & habitus
actum dispositiuum , antecedant etiam immediate per suas entitates. Deinde materianitas B. Virginis non fuit principium immediatum actuum Christi potes auferre liberi teri eorum, uti distum est , auferri libertatem